صدای معلم

23 Apr 2025 17:46

« تعداد کمی از افراد جامعه آن چنان از استقلال رأی و مقاومت فرهنگی و اخلاقی برخوردارند که توان مقاومت در مقابل مُدهای اجتماعی را دارا می‌باشند و پیرو مد اجتماعی نمی‌شوند »

ایران جامعه‌ای دچار " جنون سیگار " !

بهروز مرادی/ جامعه شناس


* آن چنان دود سیگار بر سراسر این جامعه مسلط شده که می‌توان از ایران به عنوان جامعه‌ای دچار جنون سیگار نام برد. این جنون البته در برخی شهرها همچون تهران وخیم‌تر و شدیدتر است.

در خیابان کمتر جایی است که بوی سیگار مشام انسانی که در جست و جوی زندگی سالم است را نیازارد. فضای اجتماعی آن چنان در تصرف دود و بوی زننده‌ی سیگار است که به‌راحتی و در کمال امنیت خاطر نمی‌توان مسیری را برای پیاده‌روی یافت که در آن، بو و دود سیگار نفر جلویی یا پشت‌سری تو را آرام بگذارد.

دیگر همه، همه‌جا سیگار می‌کشند: کودک و پیر، زن و مرد، دختربچه و پسربچه سیگار می‌کشند.

در پارک نه تنها تقریباً هیچ صندلی را نمی‌توان یافت که نشستن بر آن تو را از دود و بوی سیگار در امان بدارد، بلکه فضای پارک‌ها و گاه خیابان‌ها مملو از بوی ناخوشایند حشیش و گُل و سایر علف‌های مخدرِ بدبو هستند.

کار به‌جایی رسیده که در مطب دندانپزشکی، آقای دندانپزشک در میانه‌ی کار به اتاق آشپزخانه می‌رود و با دستان لرزانش سیگار می‌کشد و دوداندود و بوآلود به مطب بازمی‌گردد!


* وقتی که یک‌بار دعوت به سخنرانی شدم تا در مدرسه‌ای در جنوب تهران در خصوص خطرات کشیدن سیگار صحبت کنم و به بچه‌های دوره‌ی متوسطه ی اول گفتم که با کشیدن هر یک نخ سیگار، ٢٠ دقیقه از عمرشان کوتاه‌تر می‌شود، پچ‌پچ کنان در مقام عدم پذیرش سخن من پاسخ دادند که ‌: « ٢٠ دقیقه که زیاد نیست! ».


* وقتی‌که همکار جامعه‌شناس در اتاق اساتید سیگار می‌کشد و سر کلاس کنار پنجره چنان به سیگار پُک می‌زند که دانشجویان به کشیدن سیگار تحریک و راغب می‌شوند، آن گاه باید نتیجه گرفت که این جامعه به طرز بی‌سابقه‌ای دچار جنون سیگارکشی شده است.



* از نظر جامعه‌شناسی؛ افراد جامعه با تقلید از آنچه دیگران انجام می‌دهند، بر حس انزوای اجتماعی خود غلبه می‌کنند و احساس به‌ روز بودن و هم نوایی با دیگران را در خود زنده نگه می‌دارند.

با پیروی از مُد اجتماعی، بسیاری از مردمِ فاقدِ استقلال شخصیتی از حس منزوی‌ بودن و احساس عقب‌مانده‌ بودن از جامعه نجات پیدا می‌کنند. تعداد کمی از افراد جامعه آن چنان از استقلال رأی و مقاومت فرهنگی و اخلاقی برخوردارند که توان مقاومت در مقابل مُدهای اجتماعی را دارا می‌باشند و پیرو مد اجتماعی نمی‌شوند.


* زیر پوست این جنون نوعی تمایل به آسیب‌رساندن آگاهانه به خود و به دیگران وجود دارد، نوعی بی‌تفاوتی و بی‌مسئولیتی نسبت به سلامت خود و حتی ضدیت با سالم بودن خود و دیگران، نوعی دهن‌کجی به زندگی سالم، نوعی بی‌ارزش تلقی‌کردنِ خود و خود را سوژه‌ی تخریب و نابودی تعریف کردن، بوی ناخوشاینددادن و از تبدیل خود به منبع بوی بد لذت بردن. نوعی ناشکری و نارضایتی از بودن و وجود داشتن و به طبع آن؛ نوعی رغبت به تمام کردن خود، درست همچون همان سیگاری که می‌کشند و تمامش می‌کنند تا آن را کُشته باشند.

https://sedayemoallem.ir/محیط-زیست/item/25579-/ایران-جامعه‌ای-دچار-جنون-سیگار

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

22 Apr 2025 17:36

بیانیه ی انجمن اسلامی معلمان شهرستان شهریار ؛

توافق نامه وزارت آموزش و پرورش و فرماندهی انتظامی به خطر انداختن استقلال نهاد مدرسه است

صدای معلم منتشر می کند ؛


گروه تشکل ها/

« تفاهم ‌نامه همکاری مشترک بین فرماندهی انتظامی و وزارت آموزش و پرورش » موجی از انتقادها و اعتراض ها را در جامعه فرهنگیان کشور برانگیخته است .

در این راستا ؛ انجمن اسلامی معلمان شهرستان شهریار با صدور بیانیه ای به این توافق نامه اعتراض کرده است .

متن کامل این بیانیه که در اختیار « صدای معلم » قرار گرفته به شرح زیر است .



* در روزهای اخیر توافق نامه ای میان وزیر آموزش و پرورش و فرمانده انتظامی کشور به انجام رسید که بازخوردهای منفی زیادی را به همراه داشت. از سوی دیگر معاون سازمان بهزیستی کشور نیز ورود اورژانس اجتماعی بدون حکم قضایی به مدرسه را بلامانع دانست .

توافق نامه آموزش و پرورش و فرماندهی انتظامی حاوی نکاتی بود که می‌تواند زمینه‌ساز رویدادهای ناپسندی در آینده شود.


* بند 2 تعهدات وزارت در توافق فوق بر همکاری‌ آموزش و پرورش در اجرای‌ طرح های‌ پلیس‌های‌ تخصصی‌ ( پلیس‌ فتا، مبارزه با مواد مخدر، راهور، پیش گیری‌، آگاهی‌ و سازمان اطلاعات)، همیاران پلیس‌ و غیره بـه‌ منظـور فرهنگ‌ سازی‌ بـرای‌ کارکنان اداری‌ و آموزشی‌، دانش‌آموزان و اولیای‌ آنان تاکید دارد که می تواند زمینه ورود انواع پلیس به مدرسه باشد .

مشخص نیست که چرا مسئولان وزارت آموزش و پرورش آینده پذیرش چنین تعهداتی را مورد ارزیابی و تامل قرار نداده‌اند ؟



* ورود نهاد های غیر مرتبط به مدرسه به هیچ عنوان توجیه ندارد .آموزش و پرورش ساختارهای نظارتی و مشاوره‌ای داخلی دارد که می توانند در مورد هر نوع اجحاف به حقوق دانش آموزان برابر مقررات اقدام لازم را انجام دهند و دخالت نهادهای غیر مرتبط به تشدید بحران های موجود دامن خواهد زد .

این تصور که مدرسه نیازمند دخالت نهادهای بیرونی است غلط و فاقد مبنا است. فرهنگ سازی در مدرسه هم باید با رعایت مناسبات درونی آن و با پرهیز از ایجاد تنش و دخالت‌های غیرکارشناسی انجام شود.

متاسفانه در روزهای اخیر شاهد رویدادهایی هستیم که نشان دهنده فقدان نگرش کارشناسی و کارآمد به نهاد مدرسه است.


* تمایل نهادهای مختلف جهت حضور در مدرسه باید وزارت آموزش و پرورش را نگران نماید و علت این همه سستی در برابر نهاد های غیر مرتبط را در خود بیابد.


متن کامل بیانیه را در « صدای معلم » و در لینک زیر مطالعه فرمایید :

https://sedayemoallem.ir/خبر/item/25570-/توافق-نامه-وزارت-آموزش-و-پرورش-و-فرماندهی-انتظامی-به-خطر-انداختن-استقلال-نهاد-مدرسه-است

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

20 Apr 2025 20:55

« اگر پلیس، نیروهای امنیتی و یگان های ویژه مانع مخربان این سرزمین شوند، نه تنها کسی معترض نمی شود که باعث کسب آبرو برای این نیروها هم می شود »

ای کاش از ظرفیت پلیس برای حفظ " حجاب کوه ها " هم استفاده کنند‌ !

حسین آخانی/ کنش گر محیط زیست و استاد دانشگاه تهران


* طبق قانون بهره برداری از محصولات فرعی جنگل ها و‌مراتع ممنوع بوده و به مجوز نیاز دارد. ولی متاسفانه فرهنگ نادرست، اقتصاد از هم پاشیده و عدم اجرای قانون باعث شده که هر سال به خصوص در فصل بهار تیم های سازماندهی شده و یا افراد سود جو به جان طبیعت کشور بیفتند. آنها هر گیاهی که بتوان به شکلی فروخت و یا استفاده کرد را می کنند و‌ در بازارهای محلی می فروشند. برخی از گیاهان مانند انواع والک و سیرها (Allium)، ریواس، کنگر، آنقوزه و باریجه، کرفس کوهی، گلهای زینتی مانند لاله سرنگون، ثعلب ها (گونه های ارکیده)، آویشن و پونه طرفدارهای زیادی دارند. این گونه ها از ارزشمندترین گیاهان کوه های زاگرس و البرز اند.

جمعیت آنها در اثر برداشت بی رویه به شدت کم شده است و بسیاری از آنها در مسیر نابودی و انقراض اند.


* بخش بزرگی از جماعت آفرود باز از بی فرهنگان و پولدارانی هستند که وقتی به کوه و بیابان می روند در کنار انواع منکرات، به مثابه اشغال گرانی هستند که مانند تانک به جان این آب و خاک می افتند.


* امسال سال خشکی است، شاید هم سال پر حادثه ای باشد .

بیاییم در این سال مانع تنش های بیشتر بر طبیعت ایران و مانع از غارت سرمایه های ژنتیکی کشور شویم.


***
کندن لاله های واژگون کمیاب از ریشه توسط عده ای تخریب‌گر محیط زیست در دشت لاله های واژگون استان فارس :

https://sedayemoallem.ir/محیط-زیست/item/25556-ای-کاش-از-ظرفیت-پلیس-برای-حفظ-حجاب-کوه-ها-هم-استفاده-کنند‌/

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

19 Apr 2025 12:25

آیا این مسئولان پشت میز نشین می دانند که انباشت و تراکم این وضعیت و فرهنگ سازمانی مدرسه ؛ « معلمان اندیشه گر ، حساس و مسئولیت پذیر » را به « نقطه صفر ناامیدی » رسانده و بزرگ ترین مطالبه و آرزویشان ، کنده شدن از این لوپ معیوب و ویرانگر است ؟

جناب علامتی ؛ مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ! هوش مصنوعی پیش کش .... ساده ترین مهارت های زندگی را بلد نیستند !

صدای معلم گزارش می کند ؛


« به جرات می‌گوییم : کانون پرورش فکری در حوزه ترویج علم، حرف اول را در کشور می‌زند که در این زمینه مفتخر به دریافت جایزه‌ای شده‌ایم » .


* تب « هوش مصنوعی » همه جا را فرا گرفته است .

هر کسی هم برای آن که از قافله عقب نمانده باشد ، حرفی بزند و خود را « همگام » با تحولات روز نشان دهد سعی می کند ناخنکی به این مبحث بزند .

درست مانند زمانی که « کامپیوتر ( رایانه ) » برای نخستین بار وارد مدارس کشور شده بود و بسیاری از این تجهیزات در ابتدا برای « دکور » خریداری شده بود .


* نخستین پرسش « صدای معلم » از مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که سازمان متبوعش مزین به « فکر و پرورش آن » است این که :

آیا واقعا مدارس ما جایگاه پرورش فکر و اندیشه هستند ؟


* زمانی تب « مدارس هوشمند » جامعه و نظام آموزشی را فرا گرفته بود .

مدارس برای تفاخر مسابقه گذاشته بودند و ابزارهایی مانند تخته هوشمند و ویدئو پروژکتور و... به سرعت برای مدارس خریداری می شدند .

اما آیا تاکنون امثال آقای علامتی و سایر مسئولان سری به مدارس زده اند و خبر دارند که در چند درصد مدارس این ابزارها وجود دارند و در صورت قابل استفاده بودن توسط « معلمان » در کلاس درس مورد بهره برداری قرار می گیرند ؟ و به آن اهمیت می دهند ؟


* جایگاه پرورش ابتدایی ترین مهارت های زندگی در مدارس دقیقا در کدامین جغرافیای نظام آموزشی ایران قرار دارد ؟

1- آیا دانش آموزان نحوه ی نشستن بر روی میز و صندلی فرا گرفته اند ؟

2- آیا طریقه ی اجازه گرفتن ، نحوه ی سوال پرسیدن در حین تدریس یا پایان تدریس را می دانند ؟

3- آیا حرمت و احترام بزرگ ترها ، فحاشی نکردن به دوستان و هم کلاسی ها در کلاس و در حضور معلم در ذهن دانش آموزان درونی شده است ؟

4-آیا یاد گرفته اند که در صحبت های دیگران نپرند و دقیق گوش کنند ؟ آیا مهارت گوش دادن در ارکان آموزش نهادینه شده است ؟

5- آیا یاد گرفته اند که در کلاس قایمکی خوراکی نخورند و اولیای همیشه متوقع آنان پیش از راهی کردن فرزندان شان به مدرسه به او صبحانه خورانده باشند ؟

6- آیا چگونگی و زمان استفاده از توالت ها ( سرویس بهداستی ) را فرا گرفته اند و این که در زنگ تفریح زمان را مدیریت کنند و فضای کلاس را با اجازه گرفتن های متوالی لوث نکنند ؟

7- آیا فهمیدن این موضوع ساده سخت است که جای زباله در سطل زباله است و نه زیر میز و نیمکت و لا به لای شوفاژ و داخل باغچه مدرسه و... ؟

8- آیا نحوه ی آزمون دادن و ورود به جلسه آزمون و طرز نشستن روی صندلی را می دانند و این که تقلب نکردن هنر و زرنگی نیست و نوعی دزدی و تمرین تبهکاری است ؟

9- آیا قوانین و آیین نامه های مرتبط با مدرسه را مطالعه کرده اند و این که وقتی از آن اطلاعی ندارند نباید طلبکار باشند و اگر کسی « قانون » را زیر پا گذاشت از طریق مجاری قانونی مطالبه گر باشند و به شیوه قبیله ای و عشیره ای مدرسه و حریم آن را مورد تهاجم قرار ندهند ؟

10- آیا « مهارت عذرخواهی » کردن را می دانند و این که عذرخواهی نه پذیرش نقص و کمبود و ضعف بلکه مرحله ای از مراحل پختگی و رشد فکری و بلوغ روانی و عاطفی است ؟

و بسیاری از بسیار چالش ها و مسائل ریز و درشت که نوشتن آن ها در حوصله این گزارش نمی گنجد .


* این نا به هنجاری ها را کسی می بیند و حس می کند که درگیر تدریس و معلمی باشد نه کسانی که از پشت میزهایشان برای دیگران نسخه می پیچند و رویا پردازی می کنند .


* آیا هوش مصنوعی می تواند این چالش ها و بحران های رو به تزاید را حل کند و چاره ای برای آن بیندیشد ؟


روا و منطقی است تا مدیر عامل کانون مطابق با اساسنامه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان توضیح دهد که در موارد زیر چه کرده است :


متن کامل گزارش « صدای معلم » را در لینک زیر مطالعه فرمایید :

https://sedayemoallem.ir/دانش-آموز/item/25553-/جناب-علامتی-؛-مدیرعامل-کانون-پرورش-فکری-کودکان-و-نوجوانان-هوش-مصنوعی-پیش-کش-ساده-ترین-مهارت-های-زندگی-را-بلد-نیستند

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

18 Apr 2025 14:44

« پیشگیری از جرم با پذیرش جامعه بدون حضور فیزیکی پلیس، به فعل فرهنگی مستمر و عظیمی در سطح کشور نیاز دارد که نقش مدرسه، معلم، کتب درسی و رسانه های جمعی خصوصا تلویزیون و فضای مجازی، بیش از سایرین است »

پلیس هوشمند یا نامحسوسی که دیگر نه هوشمند است و نه کسی او را جدی می گیرد ؟!

مینو امامی


* شاید شما هم ملاحظه کرده باشید ؛ دو سه سالی است که شهرداری ها صرفا به دلیل دریافت پول از کاسبان به آنان اجازه می دهد تا در داخل کوچه ها و در محل زندگی مردم، یک طبقه از ساختمان مسکونی را کافه یا کافه شاپ نمایند و جوانان با خودوهای جوروارجور گران قیمت خود برای تفریح و گذران وقت با همجنس و یا با جنس مخالف بگویند و بخندند و قهوه یا هر نوشیدنی دیگر را از روی سیری بر روی زمین یا زیر درختان بریزند.

چون وظیفه عده ای ناسپاس، ریختن زباله و به گند کشیدن محیط زیست و وظیفه پاکبانان تمیز کردن هر روزه کثافت کاری جوانان بی خیال در محلات شهرهاست.

برخی از کافه ها و کافی شاپ ها تبدیل به کانون دوست یابی خارج از حد متعارف شده اند که وقتی در کوچه و طبقه اول منزل مسکونی قرار دارد این صحنه ها در معرض دید کودکان و نوجوانان قرار می گیرد که قدر مسلم در بلندمدت، در مسیر انتخاب آنان اثرات سویی خواهد گذاشت.


* بهتر است از افراط و تفریط بپرهیزیم. نه آن قدر زیاد باشند که حس امنیتی شدید به رهگذران بدهند و نه آنقدر کم که قانون مداران برای نبود پلیس در کوی و برزن شهرها دلتنگ شوند البته برای اعمال عامل بازدارندگی جرم.

لابد قانون گریزان، قانون شکنان و قانون ستیزان نیز از نبود آنان خرسند و راضی هستند.

باید به خاطر بسپاریم که همه افراد جامعه بسترهای سالمی برای جامعه پذیری و تکامل شخصیت فردی یا اجتماعی خود نداشته اند، یا همه افراد جامعه به طور یکسان از وجدانی بیدار فردی یا اجتماعی بهره مند نیستند که فقط با پلیس هوشمند یا نامحسوس، به کنترل و نظارت روابط اجتماعی بپردازیم.


* پلیس با قدرت بازدارندگی ، مهارت حرفه ای و آمادگی جسمانی خود می تواند سریع تر عمل کند اما مردم عادی خیر. برای نیروهای پلیس مواجه بیشتر با وقایع مجرمانه، به تجربه تبدیل شده است آنان مجبورند خونسردی خود را حفظ کنند تا در عملیات دستگیری مجرمان و بزهکاران موفق شوند. اما مردم عادی که درگیر ذهنی و روحی دغدغه های روزمره زندگی هستند، غافلگیر شده قدرت اقدام سریع را ندارند پس در حملات مجرمان آسیب می بینند.

لازم است اشاره کنم که از عواقب ناخوشایند هوشمند شدن پلیس، نشستن طولانی مدت و چاق شدن بیشتر آنان است که با مخاطرات آن آشنائیم.


* متأسفانه نظارت اجتماعی و حساسیت مردم در جامعه کنونی ما کمتر شده است و برای حفظ امنیت خود و خانواده، کمتر درگیر مسایل پیرامون زندگی می شویم. در گذشته هر حرکتی در کوچه ها و محلات زیر نظر ساکنین آن بود تا در حفظ خوش نامی محل زندگی خود بکوشند. اما امروز دیوار خانه ها در بی تعهدی بالاست، چشم ها نمی بیند، گوش ها نمی شنود وجدان نیز خاموش است.


* هر یک از افراد جامعه در هر نقش اجتماعی که برعهده دارند باید بکوشند تا روابط اجتماعی شفاف و سالمی با دیگران برقرار کنند. به کودکان خود یاد دهیم که به مفهوم مالکیت فردی یا خصوصی احترام بگذارند، مهارت کنترل خشم و جست و جوی علل خشم، هنر دوست داشتن خود و دیگران، مهارت گفت و گو و مهربانی و دوست داشتن حیوانات، محیط زیست و فضای سبز را به کودکان خود آموزش دهیم.

همه این مفاهیم باید از متون غنی ادبیات فارسی به صفحات کتب درسی فرو ریزد تا اثرگذاری مناسب و مثبت را از همین سنین آغاز نماییم.

مدرسه باید جذابیت لازم در خنثی سازی مشکلات خانوادگی را داشته باشد تا یک کودک و نوجوان در خانه دوم خود احساس امنیت کند.

پیشگیری از جرم با پذیرش جامعه بدون حضور فیزیکی پلیس، به فعل فرهنگی مستمر و عظیمی در سطح کشور نیاز دارد که نقش مدرسه، معلم، کتب درسی و رسانه های جمعی خصوصا تلویزیون و فضای مجازی، بیش از سایرین است.

وظیفه اصلی معلمان واقعی را به آنان برگردانید تا جامعه زیباتر گردد. آخر هر بحث به توسعه پایدار آموزش و فرهنگ، متصل می شود چون در شرایط کنونی، از وضعیت مطلوبی برخوردار نیستند.

https://sedayemoallem.ir/یادداشت/item/25550-/پلیس-هوشمند-یا-نامحسوسی-که-دیگر-نه-هوشمند-است-و-نه-کسی-او-را-جدی-می-گیرد-؟

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

16 Apr 2025 21:31

او قرار بود در مدرسه‌ آمریکایی «مموریال» تاریخ عمومی تدریس کند اما راهی را انتخاب کرد که خود بخشی از تاریخِ مردمِ رنج دیده ایرانی گردید

۳۰ فروردین : به یاد معلم آمریکایی " هوارد باسکرویل " که جانش را فدای مشروطه ایرانی کرد

علی مرادی مراغه ای


* اما در فروردین ماه، من همیشه به یاد و خاطره ی یک آمریکایی می افتم یک آمریکایی دوست داشتنی و محبوب که در روزهای سیاه و دردناک این مرز و بوم در کنار ایرانیان قرار گرفت و جانش را فدای مشروطه ایرانی کرد:

یعنی هوارد باسکرویل که در ۳۰ فروردین در کنار مشروطه خواهان تبریز قرار گرفت و کشته شد.


* وقتی از نام ها، لباس ها و حتی از زبان و مذهب می گذرم و به عمق و معنا می روم می بینم همه اینها که در این قبرستانِ ساکت در کنار هم دراز کشیده اند چقدر به همدیگر شبیه اند چرا که همگی آنان برای آزادی ملت ایران از بند استبداد تا ابد اینجا دراز کشیده اند .

از فراز هزاران کیلومتر مرزهای جغرافیایی و تفاوت های بی شمار زبانی، فرهنگی، نژادی و حتی دینی، پیوندی عمیق آنان را به هم وصل داده و در کنار هم قرار داده و این پیوند همانا عشق به تبار انسانیت، آزادی و برابریست ؛ این پیوند همانا دشمنی و نفرت آنها از حکومت استبدادی محمدعلی شاه، دشمنان آزادی و هر آنچه موافق با اسارت انسانها است بوده...

خود باسکرویل در وقت پیوستن اش به اردوی آزادیخواهان تبریز در مقابل هشدارهای کنسول آمریکا که بر طبق ملاحظات شغلی اش، سعی می کرده او را منصرف کند به بهترین نحو به این پیوند عمیق انسانی اشاره کرده:

«تنها فرق من با این مردم، زادگاهم است و این فرق بزرگی نیست».


* او قرار بود در مدرسه‌ آمریکایی «مموریال» تاریخ عمومی تدریس کند اما راهی را انتخاب کرد که خود بخشی از تاریخِ مردمِ رنج دیده ایرانی گردید ؛ بخشی از تاریخ یک ملتی که قریب به ۱۲۰ سال پیش می خواستند زنجیرهای استبداد کهن را بگسلند و آزاد زندگی کنند اما ملتی که ناکام مانده و چیزی نصیب شان نشده است!

باسکرویل، پس از ورود به ایران، تصمیم گرفت به‌جای تدریس تاریخ، به مجاهدین تبریز پیوسته و خود قدم به تاریخ بگذارد و این درست زمانی بود که مجلس مشروطه در تهران به توپ بسته شده، برخی سرداران بر سرِ دار شده و قیام تبریز آغاز شده و مردم تبریز در محاصره غذایی کارد به استخوان شان رسیده و با آمدن بهار برای سدجوع و مبارزه با ابلیس گرسنگی و مرگ، به رُستنی های طبیعت پناه آورده بودند!


* هیچ آزادی بدون پرداختِ بهایی مشخص، نمی‌تواند به دست بیاید .


* با خودم می گویم:

اینان که اکنون این چنین خاموش در کنار هم دراز کشیده اند همان کودک بی گناه، رنج دیده و محبوس شهر املاس هستند که به خاطر آزادی ما تا ابد اینجا در کنار هم خفته اند.

https://sedayemoallem.ir/یادداشت/item/25538-۳۰-/فروردین-به-یاد-معلم-آمریکایی-هوارد-باسکرویل-که-جانش-را-فدای-مشروطه-ایرانی-کرد

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

15 Apr 2025 16:02

به روایت آمار و نظرسنجی ؛

میزان توجه و اهتمام وزرای پیشین آموزش و پرورش در مثلث " منزلت، معیشت و معرفت "

گزارشگر : رضا قاسم پور / خبرنگار صدای معلم



* رجب کریمی (دبیر اسبق ستاد بزرگداشت مقام معلم وزارت آموزش و پرورش) در یک اقدام پژوهی در سال ۴۰۳ با علاقه مندی و تحمل صعوبت کار علی‌رغم کسالت جسمی با هزینه شخصی در خصوص چرایی، چگونگی و میزان توجه و اهتمام وزرای سابق آموزش و پرورش به مثلث « منزلت، معیشت و معرفت » فرهنگیان اقدام به نظرسنجی از ۴۰۴ نفر از همکاران بالای ۲۰ سال سابقه کرده‌اند.

گستره جغرافیایی نظرسنجی شامل استان‌های تهران، مازندران، آذربایجان غربی، کردستان، فارس و زنجان می‌باشد‌ .

تجزیه و تحلیل این نظر سنجی کاری تخصصی بوده و البته حوصله‌ای فراخ می‌طلبد.


* دبیر اسبق ستاد بزرگداشت مقام معلم وزارت آموزش و پرورش در گفت و گو با خبرنگار « صدای معلم » می‌افزاید:

« من این یادگاری را فقط و فقط برای ارتقای جایگاه، حرمت و منزلت معلمان کشورم به جا می گذارم تا مسوولان آموزش و پرورش از آنان غافل نباشند و برای ارتقای جایگاه علم و دانش از هیچ کوششی دریغ نکنند.

https://sedayemoallem.ir/خبر/item/25535-/میزان-توجه-و-اهتمام-وزرای-پیشین-آموزش-و-پرورش-در-مثلث-منزلت،-معیشت-و-معرفت

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

13 Apr 2025 16:36

« برای اقدام به هر کار جدیدی، ابتدا باید نوع و مسیر نگاه افراد را تغییر داد »

نگاهی به پارتیشن های شیشه ای ادارات و مساله شفافیت سازمانی ؟

مینو امامی


* همه ما از گذشته دور و نزدیک و در زمان حال، به اداراتی مراجعه کرده ایم که ساختمانی قدیمی و یا تازه ساخت داشته اند. قبل از انقلاب بیشتر ساختمان های اداری، بانک ها و مدارس از نوع کهنه ساخت، گاه مخروبه و یا استیجاری بود هر چند امروز بیشتر ادارات نوساخت و مستقل هستند ولی با همان هویت ساختاری قدیم ساخته شده اند. یعنی دارای طبقات و اتاق های بسیارند که بزرگ ترین آنها برای اتاق جلسات و کنفرانس ها اختصاص می یابد.

اصولا اتاق مدیران و معاونان نیز مستقل و نسبتا بزرگ است. اما در مابقی اتاق ها و در طبقات مختلف ساختمان، بسته به اندازه اتاق و نوع تخصص کارکنان سه تا چهار نفر کنار هم با میزهایی که درهم فرو رفته اند و در اتاق فضایی برای تردد هم به سختی مانده است، افراد مشغول فعالیت هستند.

این که چند درصد ادارات ما با دیوار بلند اتاق ها از هم منفک می شوند و چند درصد آن ها پارتیشن شیشه ای پیشرفته، شیک و با کلاس دارند و یا در سطح نازل هستند، نمی دانم. اما حداقل در آموزش و پرورش دیوار نیروهای ستادی هنوز بلند بلند است که اساس آن از بی اعتمادی به خود و میل به انجام نحوه خاصی از کار در ادارات آموزش و پرورش بنا شده است.

شاید روی همین اصل هم قصد نصب دوربین مداربسته در کلاس های درسی مدارس را دارند. نسبت به دیگر سازمان ها، تنها اداره ای که میل شدید و بیشتری به کنترل دارد.

کارکنان بانک ها، ادارات ثبت و احوال، بیمه ها، پلیس 110 و... به صورت جمع کارکنان در یک سالن کوچک یا بزرگ فعالیت می کنند؛ اما چون از استاندارد کیفی و کمی مناسبی برخوردار نیستند پس جذاب هم نیستند و در آن ها کمتر می توان به اهداف شفافیت سازمانی دست یافت.


* علاوه بر این موارد، رضایت شغلی نیز تقویت می شود. در چنین شرایط شفافی، دیگر کسی احساس کنترل شدن نمی کند لذا نیازی به پنهان کاری وجود ندارد و غیبت از همکاران نیز برچیده می شود. احترام و اعتماد متقابل باعث نشاط و شادی بیشتر در چنین شرایط کاری می شود و شور و نشاط در آن موج می زند که خود این امر بر افزایش کارآیی کارکنان و کارمندان اثر مثبت می گذارد. افراد در ساعت اداری خسته می شوند اما در کنار آن از انجام کار مفید، ارزنده و اثرگذار خود لذت می برند.


* برای داشتن نگاه و دید مناسب یا درست، باید به سراغ آموزش برویم و برای آموزش نیز باید سراغ مدرسه، کتب درسی و کودکان برویم و برای طی همه این مسیرها؛ باید سراغ کار فرهنگی برویم.


* کارهای ما کمتر فرهنگی و بیشتر نظارتی - کنترلی است لذا نه اعتمادی وجود دارد و نه اراده ای برای نواندیشی به کار گرفته می شود.

راستی اگر روزی کلاس های درسی ولو بر فرض محال، بر محور پارتیشن های شیشه ای طراحی شود می توان به شفافیت کارکردی رسید؟ معایب و مزایای آن چه خواهد بود؟

https://sedayemoallem.ir/یادداشت/item/25532-/نگاهی-به-پارتیشن-های-شیشه-ای-ادارات-و-مساله-شفافیت-سازمانی-؟

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

11 Apr 2025 16:11

« اگر مادری در آوار، جنازه‌ی نوزادش را با دستِ خالی بیرون می‌کشد، و هنوز تسلیم نمی‌شود، ما چطور در راحتیِ نسبی، بی‌تفاوت مانده‌ایم؟ »

دوزخیان روی زمین در صحنه و آزمونی دیگر از انسانیت ؟

محمد راعی/ معلم


* در سال ۱۹۶۱، فرانتس فانون، جامعه شناس انقلابی ، در کتاب دوزخیان روی زمین نوشت:

«استعمار، زمین را نمی‌گیرد؛ روح انسان را می‌دزدد. و استعمار شده، پیش از آن‌ که برای نان بجنگد، باید برای بازیابی انسانیتش بجنگد.»

شاید این جمله‌ها درباره‌ی الجزایر نوشته شده باشند، اما امروز با هر بمب که بر غزه می‌بارد، با هر کودک که بی‌چهره از زیر آوار بیرون کشیده می‌شود، دوباره زنده می‌شوند. غزه، تکه‌ای از زمین نیست. دوزخی‌ست روی زمین.

دوزخی که مردمانش نه محکوم به مرگ، بلکه محکوم به مردن‌های مکررند.

ما در ایران ؛ با گرانی، تحریم، و هزار درد دیگر دست‌ و پنجه نرم می‌کنیم. گاهی پیش خود می‌گوییم: «غزه با ما چه؟ مگر ما خودمان کم رنج داریم؟»

اما حقیقت تلخ این‌جاست: اگر دردِ یک انسانِ دیگر را حس نکنیم، کم‌کم انسان بودن را از یاد می‌بریم.

غزه، آزمون وجدان ماست.

اگر مردمانی با آن‌ همه زخم هنوز ایستاده‌اند ؛ ما چطور نشسته‌ایم؟


* استعمار، همان‌طور که فانون گفت، با بی‌ چهره‌ کردن انسان‌ها آغاز می‌شود.

https://sedayemoallem.ir/یادداشت/item/25517-/دوزخیان-روی-زمین-در-صحنه-و-آزمونی-دیگر-از-انسانیت-؟

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

10 Apr 2025 14:00

« این آموزش دریچه‌ای است به سوی تقویت تفکر انتقادی، حل مسئله و تربیت نیروهای انسانی خلاق »

" هوش مصنوعی " و الزامات بازنگری در نظام آموزشی ایران ؟

دکتر علی جودکی


* وقتی از هوش مصنوعی صحبت می‌کنیم، دیگر با پدیده‌ای روبه‌رو نیستیم که فقط در فیلم‌های علمی - تخیلی جای داشته باشد. این فن آوری اکنون بخشی جدایی‌ناپذیر از زیست روزمره بشر است؛ از الگوریتم‌هایی که محتوای فضای مجازی را برایمان تنظیم می‌کنند گرفته تا سیستم‌هایی که جان بیماران را در بیمارستان‌ها نجات می‌دهند.

اما پرسش اینجاست: جایگاه ایران در این آینده فن آورانه کجاست؟

گزارش سال ۲۰۲۴ دانشگاه استنفورد تصویر روشنی از وضعیت فعلی جهان ارائه می‌دهد. آمریکا با تولید ۴۰ مدل پیشرفته هوش مصنوعی، چین با ۱۵ مدل و اروپا با ۳ مدل، خود را در صف اول رقابت جهانی جای داده‌اند.

در این میان کشورهای منطقه ما، از جمله ایران هنوز نتوانسته‌اند حتی آموزش ابتدایی این فن آوری را وارد مدارس خود کنند. این یک زنگ خطر جدی است؛ نه فقط برای آینده فن آوری بلکه برای آینده استقلال و توانمندی ملی ما.

آموزش هوش مصنوعی تنها به معنای یادگیری کدنویسی نیست .


* این تحول باید از مدرسه آغاز شود، جایی که آینده‌سازان فردای کشور در حال شکل‌گیری‌اند.

می‌توان این مسیر را از آموزش مفاهیم پایه آغاز کرد؛ از برنامه‌نویسی ساده گرفته تا ساخت ربات‌های ابتدایی. منابع رایگان در فضای آنلاین، همکاری با شرکت‌های دانش‌بنیان داخلی و کارگاه‌های آموزشی و دوره های ضمن خدمت کارآمد برای معلمان می‌تواند آغازگر این مسیر باشد.

https://sedayemoallem.ir/آموزش-نوین/item/25504-/هوش-مصنوعی-و-الزامات-بازنگری-در-نظام-آموزشی-ایران-؟

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

08 Apr 2025 19:01

« آیا هنوز می‌شود به یک نسل، هنری را آموخت که جامعه آن را زنگ تفریحی، لوکس، یا ناکارآمد می‌داند؟ »

عشق ؛ در عصر سرعت، مصرف و تنهایی

محمد راعی/ معلم


* این چند سالی که درس «سبک زندگی و مدیریت خانواده» را در دبیرستان تدریس می‌کنم، شاهد یک پدیده‌ام که نه‌تنها نگران‌کننده، بلکه گویای یک تغییر عمیق نسلی‌ است:

اکثریت نوجوان‌های امروز، عشق را یا نمی‌شناسند، یا بد می‌شناسند.

در گفت‌وگوهای کلاسی‌مان، وقتی بحث به عشق می‌رسد، تعاریف شان اغلب حول چند محور می‌چرخد:

لذت جنسی، جذابیت فیزیکی، موقعیت اقتصادی یا حتی دیده شدن در فضای مجازی.

در بسیاری از اذهان دانش آموزان، عشق شبیه به یک قراردادِ سود ده است. چیزی برای «داشتن»، نه «شدن» و این، آن‌قدر گسترده است که نمی‌شود آن را صرفاً به بحران فردی یا تربیتی نسبت داد.


* فکر می‌کردم چرا بچه‌ها این‌قدر سطحی به عشق نگاه می‌کنند؟ اما با گذر زمان، فهمیدم که این فقط مسأله‌ نسل Z نیست ؛ بلکه بازتابی است از یک بحران اجتماعی ـ فرهنگی گسترده‌تر، که ساختارهای عاطفی ما را درگیر کرده است .


* در دل این نظام، رابطه‌های انسانی هم تابع قوانین بازار شده‌اند:

باید « خوش‌تیپ» باشی . « پول‌دار » باشی . « هیجان‌انگیز » باشی . « ویو » و « لایک » بالا داشته باشی... وگرنه، ارزش دوست‌داشتن نداری.


* این‌جاست که نقش ما معلم‌ها جدی می‌شود.

اگر ما درباره عشق، عشق ورزیدن، صبر، فهم، ارتباط و تفاوت میان « خواستن » و « دوست داشتن » صحبت نکنیم، چه کسی باید بکند؟


* در جهانی که پر از شتاب، مصرف، رقابت و ناامنی است، آیا هنوز می‌شود به نوجوانی یاد داد که آرام، صبور، اصیل و بدون فیلتر دوست بدارد؟


* ما چطور می‌توانیم عشق را به بچه‌ها بیاموزیم، وقتی جامعه آن را فراموش کرده است؟

https://sedayemoallem.ir/یادداشت/item/25498-/عشق-؛-در-عصر-سرعت،-مصرف-و-تنهایی

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

06 Apr 2025 21:26

« هر گونه کُنش به طبیعت ، از آب و خاک و پرندگان و حیوانات گرفته تا خارها و چمن ها و گُل ها و انسانها واکُنشی در پی خواهد داشت »

قصه " قنات آباد و شاه مار "

ودود فتحعلی زاده/ دبیر زبان و ادبیات پارسی


* ریش سفید روستا مرد خردمندی به نام علی مُراد بود و همسری خردمندتر از خود داشت به نام نرگس هر دوِ آنها خود را نه تنها فراتر از روستائیان نمی دانستند بلکه همیشه و از همه در احوال پرسی و اوغور به خیر پیشی می گرفتند .

کودکان را می نواختند . نوجوانان را نه به اجبار و پند آموزی ، بلکه با اُلگو ساختنِ خود و فرزندانشان به کار و تلاش بر می انگیختند و از مردان و زنان روستا می خواستند زمینه یِ پرورشِ بهینه یِ فرزندانشان را فراهم سازند تا آنها نیک پندار گردند و رفتار و گفتارشان نیز با هم همخوانی داشته باشد .


* عبدالعلی در گشت و گذار برای فروختنِ کِتری قوری در زبان بازی ، پخته شده و هر گونه پوست اندازی و به شکل دیگر در آمدن را آموخته بود ، بِه گونه ای که‌ در قنات آباد ، نَمایِ خود را چنان آراست که درست کار شناختَندَش ، تا این که علی مراد و نرگس هر دو سرطان گرفتند و مردند و مردم عبدالعلی را به ریش سفیدیِ روستا بر گُزیدند .


* عبدالعلی که تنها به خود می اندیشید نه به دیگران در پاسخ می گفت : « مردم نیازی نیست یا خود راهِ درازی رابِپیمایند تا دست آورد کِشت شان را بِفروشند یا روستائیان گرداگرد این روستا نیازی ندارند از راه دور به اینجا بیآیند که آن را بِخرند ؛ من خود همه را می خرم و فلّه ای به خریدارانِ سرمایه دار شهری می فروشم تا هزینه ی رفت و آمد و پیدا کردنِ خریدار و دیگر رنج ها ، روستائیان را نیازارد » .

پیشنهاد عبدالعلی را از رویِ سادگی همه پذیرفتند ، او هرمز را زندانی کرد تا خواسته یِ خود را به سر انجام بِرسانَد .

https://sedayemoallem.ir/یادداشت/item/25493-/قصه-قنات-آباد-و-شاه-مار

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

06 Apr 2025 14:28

در هژمونی خوفناک « مرگ اندیشی » و در خلاء ویرانگر « امید به آینده » ، نشانی ها و ورودی های بازدارنده این تراژدی از دو سوی نظام حکمرانی و مردم بسیار اندک و ضعیف است و به سرعت و با مرور زمان تلخی این حوادث به فراموشی می گراید

پروبلماتیک کارناوال های مرگ در جاده های ایران و شکست الگوهای مداخله ؟

مهدی جایمند ملکشاه/ معاون سابق مدیر کل آموزش و پرورش مازندران و مدیر آموزش و پرورش بابل


* این که هر ساله بر شدت این فاجعه افزوده می شود و یا این که راهبرد و ابزارهای مقابله با این بحران « سترون و عقیم » است ؛ بی تردید آیا نشانی غیر از از شکست الگوهای پیشگیری از این « رکورد کم نظیر در فنا و نیستی » برای شهروندان ایرانی دارد؟


* غمگنانه است که انبوه پویش ها و نمایش ها و جریمه های سخت و سنگین به نتیجه نمی رسد و جاده های ایرانی « همواره شاهد ارابه های متحرک مرگ » است .


* اکنون این پرسش مطرح است که چرا هنوز به این باور نرسیده ایم که با شناختن اولویت های پیشگیری و اتخاذ راهبردهای درست می توان از وقوع و شدت و کثرت این شبیخون مرگ کاست ؟


* آیا آموزه های فرهنگی در ایرانیان آن قدر نحیف و ضعیف شده است که بر زندگی آنان در رعایت اصول و قواعد رانندگی اثربخش نیست؟ یا اینکه آموزش پذیری آنان به قدری ضعیف است که جان خود و هموطنانش را به آسانی به باد فنا می سپارند!


* پر واضح است که گرانیگاه چنین راهبردی بر الگوی مداخله پیش گیرانه پلیس در کاهش نقش اثر اقلیم در تصادفات؛ اصلاح فرهنگ ترافیکی و رانندگی، اجرای قوانین رانندگی برای همه طبقات جامعه و همچنین آموزش برای کاهش تصادفات جاده ای استوار است.


* پیشگیری و کنترل این فاجعه تمام عیار ملی، شاخصه مهمی در ارزیابی کارآمدی و اثربخشی سیاست های خرد و کلان و عیاری برای سنجش توانایی عاملان و کارگزاران این پروبلماتیک است که متاسفانه در انجام ماموریت خود تاکنون قرین به توفیق نبوده اند.

تجدید نظر در راه های رفته و جست و جوی راه حل های نو با ساختار و کارگزارانی شایسته ، عنصر تجویزی این یادداشت می باشد.

https://sedayemoallem.ir/یادداشت/item/25490-/پروبلماتیک-کارناوال-های-مرگ-در-جاده-های-ایران-و-شکست-الگوهای-مداخله-؟

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

05 Apr 2025 12:48

بیانیه ی جمعی از پرسش گران و کنش گران آموزش و پرورش ( 12 ) ؛

از اقدام به موقع و قاطعانه مسعود پزشکیان در برکناری معاون پارلمانی رئیس جمهور تشکر و قدردانی می کنیم

صدای معلم منتشر می کند ؛


پایگاه اطلاع رسانی رئیس جمهوری نوشت :

« دکتر مسعود پزشکیان در حکمی خطاب به دکتر شهرام دبیری تصریح کرد: در این ایام پس از بررسی خبر، قطعی شد که در ایام نوروز در سفر تفریحی قطب جنوب بودید.

در دولتی که مفتخر به اقتدا به مولای متقیان است و در شرایطی که هنوز در کشورمان فشارهای اقتصادی بر مردم زیاد و محرومان پرشمارند، سفر پر هزینه تفریحی مسئولان رسمی، حتی با هزینه‌های شخصى، قابل دفاع و توجیه‌پذیر نبوده و با معیار ساده‌زیستی مسئولان سازگار نیست.

متن حکم رئیس جمهور به شرح زیر است؛

جناب آقای دکتر دبیری

در این ایام پس از بررسی خبر، قطعی شد که در ایام نوروز در سفر تفریحی قطب جنوب بودید.

در دولتی که مفتخر به اقتدا به مولای متقیان است و در شرایطی که هنوز در کشورمان فشارهای اقتصادی بر مردم زیاد و محرومان پرشمارند، سفر پر هزینه تفریحی مسئولان رسمی، حتی با هزینه‌های شخصى، قابل دفاع و توجیه‌ پذیر نبوده و با معیار ساده ‌زیستی مسئولان سازگار نیست.

دوستی دیرین و همکاری و خدمات ارزشمند شما در معاونت پارلمانی دولت چهاردهم، مانع آن نیست که پای بندی به صداقت، عدالت و وعده‌هایی که به مردم دادیم، مقدم داشته شود.

بنابر این از ادامه همکاری با شما در دولت چهاردهم معذوریم » .

مسعود پزشکیان

رئیس جمهوری اسلامی ایران

***


* تاکنون در جمهوری اسلامی مرسوم بوده که برای برکناری مسئول و مقام خاطی از او می خواستند که خودش کنار برود اما این بیان صریح و اقدام قاطعانه مسعود پزشکیان در چهار دهه ی پس از انقلاب اسلامی در نوع خودش اگر نگوییم بی نظیر است اما کم نظیر بوده و جای سپاس و قدردانی دارد .


* نخستین گام برای داشتن یک جامعه ی قانون مند ، متعادل و مهم تر از همه توسعه یافته آن است که از رفتارهای قبیلگی و عشیره ای که در جامعه ی ایران کاملا مرسوم و معمول است فاصله گرفته و منافع ملی و آینده کشور مطمح نظر قرار گیرد .


* بزرگ ترین و تنها سرمایه اجتماعی که می توان به آن تکیه کرد و بر بحران ها و ابر بحران ها غلبه کرد ؛ پیشه کردن « صداقت » و پای بندی به قانون بر اساس منطق و عقل و دوراندیشی است و الا با توجیه کردن عملکرد و رویکرد غلط ، امهال زمان با این رویکرد که جامعه فراموش می کند و یا سیاست شکست خورده « بحران در برابر بحران » مساله ای در ایرانِ مایوس حل نخواهد شد .


* آن‌چه این اقدام را بیش از پیش ارزشمند و قابل تامل می‌سازد؛ صراحت در اطلاع‌رسانی و شفافیت در بیان دلایل برکناری است.


* در شرایطی که جامعه تشنه‌ی صداقت و پاسخ‌گویی است، تداوم این شیوه‌ی روشن و بی‌پرده، می‌تواند سرمایه اجتماعی را بازسازی کرده و اعتماد فرسوده مردم به ساختار حکمرانی را ترمیم کند.


* ( در نمونه های متاخر و به عنوان مثال ؛

اگر نهادهای مرتبط دیگر بر اساس مصالح و منافع ملی و به دور از لجاجت و خودخواهی فشار لازم را بر « محمد باقر قالیباف به عنوان رئیس مجلس شورای اسلامی در ماجرای خرید کشور ترکیه و یا فضاحت کاظم صدیقی به عنوان امام جمعه موقت تهران در ماجرای زمین خواری و یا انتشار اسامی مولتی میلیاردرها در بانک سپه و ... اعمال می کردند ؛ شاید مرهم کوچکی بر دردهای جامعه می شد و شاهد این همه یاس و نفرت و قطع امید به آینده نبودیم .)


* ما به عنوان « معلمان پرسش گر و کنش گر » از رئیس جمهور انتظار داریم که همین رویه را به سایر نهادها و دستگاه ها تسری داده و با هر کسی که دروغ می گوید و از جایگاه شغلی خود سوء استفاده می کند و به افکار عمومی صادقانه « پاسخ گو » نیست بدون هر گونه تعارف و توجیه و وقت کشی برکنار کرده و او را به دست « قانون » بسپارد .


متن کامل بیانیه را در « صدای معلم » و در لینک زیر مطالعه فرمایید :

https://sedayemoallem.ir/گزارش-گفت-گو/item/25477-/از-اقدام-به-موقع-و-قاطعانه-مسعود-پزشکیان-در-برکناری-معاون-پارلمانی-رئیس-جمهور-تشکر-و-قدردانی-می-کنیم

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

04 Apr 2025 14:55

« شخصیت نا به هنجار دیروز را امروز با شعار نه به تصادف، نمی توان سر به راه کرد ! این ها ننگی است بر فرهنگ عمومی ما !

آقای رئیس جمهور ... از پویش ملی " نه به تصادف " چه خبر ؟!

مینو امامی


* در هر جامعه ای خوب، خوب است و بد، بد. تغییر رفتار یا یادگیری مربوط به دورانی از سن این افراد است که جامعه از آن غفلت کرده است و امروز نیز غفلت می کند.


* کجاست آرزوی هر معلم خردمندی که در حسرت شنیده شدن فریادش عمر سپری ساخت اما آمال آنان جامه عمل نپوشید. محتوای کتب درسی که همین رانندگان سنت شکن قانون پرهیز را به دوران کودکی برد و او را بازاجتماعی نماید تا که شاید این بار یاد بگیرند. اما دریغ و صد افسوس از چنین کتاب و محتوایی. و دریغ از گوش بدهکار وزیر و وکیل مجلسی که دریابد جای انقلاب فرهنگی هنوز در نظام آموزشی، مدارس، کلاس درس و متون کتب درسی ما خالی خالی است.

این همه بدرقه راه آنانی که رفتند و سر به منزل مقصود نبردند.


* رئیس پلیس راهور فراجا ادامه داد: استان های کرمان با 66 نفر، فارس 64 نفر ، خراسان رضوی 53 نفر ، خوزستان 48 نفر و سیستان و بلوچستان 46 نفر بیشترین آمار تصادفات فوتی را به خود اختصاص داده‌اند.
44 درصد از تصادفات منجر به فوت، ناشی از عدم توجه راننده به جلو، 15 درصد به دلیل ناتوانی در کنترل وسیله نقلیه، 15 درصد به علت تغییر مسیر ناگهانی و 6 درصد نیز ناشی از انحراف به چپ بوده است.

بیشترین تصادفات فوتی نیز در بازه زمانی 16 تا 20 رخ داده که 27 درصد کل تصادفات را شامل می‌شود.

44 درصد رانندگان اگر جلوی خود را یعنی امتداد جاده را نگاه نمی کردند، چشم هایشان کجا مشغول بود و چگونه چشم بسته رانندگی کرده اند، یا 15 درصد آنان چرا با سرعت غیرمجاز رانندگی می کردند که در کنترل وسیله نقلیه خود عاجز شده اند ؟


* هنوز در حل این معمای ذهنی به پاسخ قانع کننده ای نرسیده ام که ؛

ملتی که ناله می کند و غر می زند که گرانی است و وضع اسفبار زندگی آنان را بیچاره کرده است، چگونه افزایش سفرهای نوروزی را رقم زده اند؟

همان هایی که بازار شلوغ قبل عید را نیز به تصویر کشانده بودند.


* در این بین حتی اگر گروهی به اسکان در مدارس هم تن داده باشند باز هزینه ها بالاست. اسکانی که عدمش بِه ز وجود است و متأسفانه درک نمی کنند که مدرسه هتل نیست. نه آنان که می روند و نه آنان که چنین امکاناتی را با درجه بندی امکانات تا حد لوکس پیش برده اند. هر چند که لوکس بودن با اسکان مدرسه همخوانی ندارد. اما چنین کرده اند تا بر اشتیاق مشتریان بیفزایند و بیشتر بهره مالی برند. اما آنان که در مدارس اسکان می یابند فراموش می کنند که این ها کلاس درس است نه اتاق هتل یا مهمان سرا.


* حال با توجه به آمار فوتی ها و مصدومان، شما قضاوت کنید که چنین داستان تلخی که هر ساله در کشور ما رقم می خورد اگر خودکشی نیست، پس چیست؟ با این تفاوت که در خودکشی فرد تنهاست اما در اینجا به خودکشی دسته جمعی پرداخته اند.

مبادا خود را فریب دهیم که آمار تصادفات نسبت به سال های گذشته کاهش یافته است، درد و رنج حاصل از این بی مبالاتی بر جای خود باقی است و ننگی است بر فرهنگ عمومی ما که قادر به تشخیص سره از ناسره نیستیم.


* ماشاالله که تعطیلات تمامی ندارد.


* فرهنگ شنیداری ما نیز پر از فراز و نشیب لجاجت و خودخواهی است.


* برخی از ما بالاتر از عقل، درایت، قانون و شعور جمعی هستیم !

https://sedayemoallem.ir/آموزش-نوین/item/25475-/آقای-رئیس-جمهور-از-پویش-ملی-نه-به-تصادف-چه-خبر-؟

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

22 Apr 2025 20:43

بیانیه ی جمعی از پرسش گران و کنش گران آموزش و پرورش ( 13 )

نیازی به دخالت نیروی انتظامی در آموزش و پرورش نداریم... لطفا آموزش و بهسازی را از خودتان آغاز کنید!

صدای معلم منتشر می کند ؛


* سخنان وزیر آموزش و پرورش در برابر فرمانده نیروی انتظامی کشور، موجی از انتقاد و اعتراض را در میان فرهنگیان و جامعه برانگیخته است.

از نظر ما، و فارغ از محتوای آن‌چه بیان شده و نیز تفاهم‌نامه‌ای که میان این دو نهاد به امضای بالاترین مقام آن‌ها رسیده است؛ این حجم از نارضایتی به عملکرد ناقص، مبهم و پراشکال نیروی انتظامی برمی‌گردد؛ این‌که جامعه از عملکرد نیروی انتظامی به‌عنوان نهاد حافظ نظم و امنیت، رضایت ندارد.


* علیرضا کاظمی، به‌عنوان وزیر آموزش و پرورش، به صراحت و در برابر رسانه‌ها، خود را سرباز فرمانده نیروی انتظامی خطاب می‌کند.

پرسش ما این است که در کدام قانون و آیین و کشور ؛ وزیر آموزش و پرورش، خودش را باید سرباز بخش دیگری، آن هم نیروی نظامی معرفی کند؟


* این‌گونه اظهارنظرهای تعارف‌آمیز که شاکله اصلی فرهنگ غلط و استبدادی ما را تشکیل می‌دهد، حتی در حد شوخی هم پذیرفته نیست و معلمان، به‌عنوان «گروه مرجع جامعه» و «قشر فرهنگ‌ساز»، از این دیدگاه وزیر آموزش و پرورش‌شان به‌شدت ناراحت و عصبانی هستند و آن را توهین به خود تلقی کرده‌اند.


* شایسته است که وزارت آموزش و پرورش دولت پاسخ‌گوی مسعود پزشکیان، به‌جای «سکوت و یا توجیه» یک کار و سخن غلط، در اسرع وقت عذرخواهی کرده و نظر خود را تصحیح کند.


* همکاری آموزش و پرورش با پلیس، به بهانه‌ی «افزایش امنیت»، نوعی اعتراف تلخ به ناتوانی سیستم آموزشی در ایجاد امنیت روانی و اجتماعی در مدارس است؛ گویی به‌جای درمان، به سرکوب روی آورده‌ایم.

این نوع گفتمان و تعامل، نه تنها موجب «حل مسأله» نمی‌شود بلکه بیشتر منجر به تضعیف جایگاه مدرسه و معلم می‌گردد. و تا زمانی که نگاه و رویکرد وزیر آموزش و پرورش، به‌عنوان بالاترین مقام مسئول در جریان تعلیم و تربیت این باشد، نباید انتظار معجزه را داشت.


* ما، به‌عنوان معلمانی که بی‌واسطه با دانش‌آموزان، محیط مدرسه و کلاس عجین هستیم و از آن‌چه که در مدارس می‌گذرد دل پُری داریم.

ما می‌بینیم که در آموزش و پرورش، ارزش‌ها و اخلاق تا چه حد بی‌اعتبار و مختل شده است.

ما با پوست و استخوان خود حس می‌کنیم که محتوای آموزشی ایدئولوژیک، چه بر سر هویت ملی کودک و نوجوان ایرانی آورده که جلای وطن را به ارزشی آرمانی بدل کرده است.

ما بسیار عمیق‌تر از پشت‌میزنشینانی که در ستاد مستقر هستند، از گرفتار شدن همکاران‌مان به روزمرگی در رنج هستیم.

ما از مرجعیت یافتن فضای مجازی در میان دانش‌آموزان آگاهیم و می‌بینیم که محتوای فضای مجازی چگونه رفتارهای پرخطر را در میان دانش‌آموزان ایرانی ترویج می‌کند.

ما به‌شدت از شیوع آسیب‌های اجتماعی نوپدید در فضای مدارس نگران هستیم.

اما چاره‌ی کار و درمان را باز کردن پای نیروی انتظامی به مدارس حتی در قالب‌های زیبا، نمی‌دانیم. آموزش و پرورش نهادی نرم‌افزاری است و مشی مدیریتی مؤثر بر آن از جنس ارزش‌ها، فرهنگ و هنر و همدلی و ابزار حل مسأله گفت‌و‌شنود است، در حالی‌که نهادی که وزیر آموزش و پرورش افتخار سربازی فرمانده آن را می‌کنید، جنسی سخت دارد و در آن آمرانگی سکه و گفتمان رایج است.


* پیشنهاد می‌کنیم پلیس جمهوری اسلامی، قبل از پرداختن به وظایف برون‌دستگاهی، ابتدا به آموزش و بهسازی کارکنان و پرسنل خود، به‌عنوان نیروی مهم و بی‌بدیل «حافظ و نگهبان نظم و قانون» در جامعه توجه داشته و آن را در اولویت برنامه‌ریزی خود قرار دهد.


* رفتار «قانون‌مند» و «مسئولیت‌پذیرانه»ی این عزیزان، در سطوح و در بخش‌های مختلف، می‌تواند بهترین تضمین و الگو برای تصحیح رفتارهای غلط سایر بخش‌ها و افراد در جامعه‌ی ایران، به‌ویژه نسل جوان باشد.


*قرارداد اخیر وزیر آموزش و پرورش با نیروی انتظامی، به‌جای تکیه بر نهادهای فرهنگی و تربیتی، بار دیگر نگاه امنیتی به مسائل دانش‌آموزان را پررنگ کرده است.

جای پرسش و تأمل بسیار دارد که چرا آموزش و پرورش به‌جای همکاری با نهادهایی چون کتابخانه‌ها، سازمان محیط زیست یا مراکز علمی و فرهنگی و مهم‌تر از همه، بهره‌گرفتن از ظرفیت معلمان توان‌مند و فکور در درون آموزش و پرورش، تمرکز خود را بر نهادهای نظامی و امنیتی گذاشته است؟

در حالی‌که دانش‌آموز امروز به‌جای نگاه قهری و پادگانی بیش از هر چیز به آموزش مهارت‌های زندگی، درک محیط زیست، فرهنگ مطالعه و اخلاق اجتماعی نیاز دارد.


متن کامل بیانیه را در « صدای معلم » و در لینک زیر مطالعه فرمایید :

https://sedayemoallem.ir/گزارش-گفت-گو/item/25571-/نیازی-به-دخالت-نیروی-انتظامی-در-آموزش-و-پرورش-نداریم-لطفا-آموزش-و-بهسازی-را-از-خودتان-آغاز-کنید

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

21 Apr 2025 17:17

« من هر جا دوست داشته باشم پارک می کنم . به هیچ کس مربوط نیست ! »

فرمانده کل نیروی انتظامی کشور .... تعارف بس است ! به جای انداختن توپ در زمین دیگران در مورد عملکرد خود و مجموعه تان پاسخ گو باشید

علی پورسلیمان/ روزنامه نگار و مدیر صدای معلم


« انسانی که توان اندیشیدن و عمل کردن ندارد قادر به تولید محصول نیست؛ محصولی نباشد دارایی و ثروتی هم متصور نخواهد بود. این چنین انسانِ مفلوکی چشم به بیرون از خود دارد تا برایش دارایی و ثروتی فراهم شود.

جوامع هم همین‌گونه ‌اند؛ جامعه ای که از اندیشه و عمل بی بهره است در فقر دست و پا خواهد زد. در چنین جامعه ی مفلوکی است که مردمش نگاه به بیرون دارند که بتوانند برای خود آبرویی کسب کنند.

اولین راه چاره این است که از گذشتگانشان کمک بگیرند و به تولیدات آنان افتخار کنند. مثل پسرِ بی مایه و تنِ لشی که به دنبال میراث اجدادی می‌گردد.چنین پسری، فرومایگی خود را ذیل هر چه مربوط به اجدادش باشد پنهان می‌کند » .

ایمان سلیمانی امیری


* موسم نوروز که می شود و تعطیلات بی قرینه و بی مشابه آن در جهان به یک تراژدی و بهتر بگوییم به یک جوک تبدیل می شود یک عارضه ی مهم و غیر قابل اغماض دارد :

نزدیک به هزار کشته و هزاران نفر مصدوم و مجروح در بازه زمانی چند هفته .


* واقعا در کجای جهان می توان نمونه ای چون کشور ما را یافت که به علت یک مناسبت ملی ، کل کشور به مدت حدود یک ماه به حالت « کما » می رود و طبیعی است وقتی تعطیلات تا این حد طولانی باشد راه و چاره ای برای عموم جز به جاده زدن و ترافیک های طولانی و وحشتناک نمی ماند به ویژه در جامعه ای که اکثریت آن حتی اهل فرهنگ و علم یعنی معلمان و دانش آموزان و دانشجویان و اساتید و... هم چندان اهل مطالعه و اندیشیدن نیستند .

طبیعی است که مقامات مسئول باید برای این وضعیت توضیحی داشته باشند اما پیشینه و تجربه نشان داده که معمولا توپ را در زمین یکدیگر « پاسکاری » می کنند تا زمانی که آب ها از آسیاب بیفتد و این مساله از افکار عمومی و مشغله ی آن کنار برود .

در این میان ؛ اظهارات سردار رادان فرمانده کل نیروی انتظامی کشور در این حوزه قابل خوانش و بررسی است .



* مشکل ما آن جاست که در نشست های خبری این مسئولان ؛ جای رسانه های مستقل و منتقد خالی و یا کم رنگ است و کم تر نقدی از عملکرد نیروی انتظامی در چنین نشست هایی مطرح و برجسته می شوند .


* در شبکه های اجتماعی به کرات عکس و کلیپ هایی از خودروهای خارجی به اشتراک گذاشته می شوند و دائما قیمت آنان با داخل مقایسه می شوند اما کسی این موضوع را نمی پرسد و یا وارد چالش نمی شود که بخواهد در کنار مقایسه قیمت ، مقایسه ای هم در مورد « فرهنگ رانندگی " ایرانیان با سایر ملل جهان داشته باشد .


چرا ؟


* وضعیت به گونه ای شده است که تخلف و تخلفات در جامعه ی ایرانی به یک « امر کاملا عادی » از فرط عمومیت آن تبدیل شده است و معلوم نیست نقش نهادهای نظارتی و کنترل مانند پلیس در این میان کجاست ؟

وضعیت به گونه ای شده است که کم تر کسی پلیس را جدی می گیرد و یا از قدرت و نقش آن ترسی دارد . ( البته در این جا منظور قدرت برخاسته از قانون و در جهت حفظ منافع ملی است ).


* نخست آن که ساختار پلیس در حاکمیت جمهوری اسلامی به گونه ای با مسائل ایدئولوژیک و حاشیه ای تنیده شده است که فضا برای پرداختن به موضوعات اصلی و مادر به فراموشی سپرده شده است .


* چرا برای صدور گواهی نامه رانندگی در کشوری که بنا بر آمار رسمی مراجع ذی ربط حدود ۶۰ درصد مردم دارای افسردگی، اضطراب، وسواس و یکی از اختلالات روانی هستند تست غربال گری روانی انجام نمی شود ؟

چرا مقامات و تصمیم گیرندگان و صاحبان و شریکان قدرت در این مسائل « حساس » نیستند و از کنار آن به راحتی عبور می کنند ؟

چرا مثل کشورهای غربی و توسعه یافته که این مقامات آن ها را هر روزه در تریبون ها لعن و نفرین می کنند و آن ها را مسبب بدبختی ملت ایران معرفی می کنند در حالی که دغدغه آن حاکمان آرامش و آسایش مردمانش هست ؛ برای هر فرد شناسنامه اجتماعی ( Social credit ) صادر نمی کنند تا حساب اجتماعی هر فردی شفاف باشد و به خاطر کسب امتیازات منفی و یا پر خطر از مزایا و حقوق اجتماعی محروم شوند ؟


* اگر راننده ای بداند و به این برسد که ارتکاب تخلف برای او « هزینه » دارد و ممکن است حتی به ممنوع الخروجی او و یا بستن حساب و... منجر شود ؛ آیا باز هم جرات تکرار تخلف را به خود می دهد و به سادگی و راحتی به حقوق شهروندی دیگران تجاوز می کند ؟


متن کامل یادداشت را در « صدای معلم » و در لینک زیر مطالعه فرمایید :

https://sedayemoallem.ir/یادداشت/item/25558-/فرمانده-کل-نیروی-انتظامی-کشور-تعارف-بس-است-به-جای-انداختن-توپ-در-زمین-دیگران-در-مورد-عملکرد-خود-و-مجموعه-تان-پاسخ-گو-باشید

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

20 Apr 2025 17:05

« بیانیه‌ای است درباره‌ی ضرورتِ زیستنِ متن توسط خالقش پیش از آن که به دست مخاطب برسد »

پژواکِ دل در کلمه: تأملی بر گفته‌ی رابرت فراست

طهماسب کاوسی


* نقل است از رابرت فراست، شاعر سترگ آمریکایی که گفت: « اگر نویسنده اشک نریزد، خواننده نیز اشک نخواهد ریخت. اگر نویسنده شگفت‌زده نشود، خواننده نیز شگفت‌زده نخواهد شد » .

این جمله‌ی کوتاه، چکیده‌ای عمیق از ماهیت پر رمز و راز آفرینش ادبی و ارتباط حیاتی میان نویسنده و خواننده را در خود نهفته دارد. این نه تنها یک توصیه، بلکه بیانیه‌ای است درباره‌ی ضرورتِ زیستنِ متن توسط خالقش پیش از آن که به دست مخاطب برسد.


* اگر نویسنده‌ای تنها به توصیفِ سطحیِ اندوه بپردازد، بی‌آن که بارِ عاطفی آن را در وجود خود حس کرده باشد، نوشته‌اش همچون کالبدی بی‌جان خواهد بود. خواننده، ناخودآگاه، خلأ این اتصالِ عاطفی را حس می‌کند و متن از تأثیرگذاری عمیق باز می‌ماند.

اشکِ نویسنده بر صفحه، خواه به معنای واقعی کلمه هنگام نوشتن صحنه‌ای اندوه‌بار، خواه به معنای استعاریِ غرق شدن در احساسات شخصیت‌ها و موقعیت‌ها، همان جوهری است که به کلمات حیات می‌بخشد و پلی از دل نویسنده به دل خواننده می‌سازد.


* نویسنده‌ی واقعی در حین نوشتن، در حالِ کشف است؛ کشفِ ابعاد جدید شخصیت‌هایش، گره‌های داستانی پیش‌بینی نشده، یا ارتباطاتِ تازه‌ای میان ایده‌ها. این عنصرِ کشف و ناگهانی، همان چیزی است که نوشتن را از یک عمل مکانیکی فراتر برده و آن را به یک ماجراجویی تبدیل می‌کند.

اگر نویسنده خود از آنچه بر صفحه نقش می‌بندد، غافلگیر نشود، اگر پایان داستان یا تحول شخصیت برایش کاملاً قابل پیش‌بینی و عاری از هر گونه تازگی باشد، چگونه می‌تواند انتظار داشته باشد که خواننده‌اش را شگفت‌زده کند؟


* اگر نویسنده خود را در معرض احساسات قرار ندهد، اگر اجازه ندهد که مسیر نگارش او را به سرزمین‌های ناشناخته ببرد و شگفت‌زده‌اش کند، اثرش فاقد آن نیروی حیاتی خواهد بود که بتواند قلب و ذهن خواننده را تسخیر کند.

بنابراین، اشک ریختن و شگفت‌زده شدن، نه ضعف ؛ بلکه بخشی اساسی از فرآیند نگارشِ اصیل و تأثیرگذار است؛ همان چیزی که متن را از سطحِ کلمات فراتر برده و آن را به تجربه‌ای مشترک میان خالق و مخاطب تبدیل می‌کند.

https://sedayemoallem.ir/آموزش-نوین/item/25555-/پژواکِ-دل-در-کلمه-تأملی-بر-گفته‌ی-رابرت-فراست

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

19 Apr 2025 09:18

« نه استعاره‌ای در کار بود، واقعیت محض بود »

حسن امیدزاده ؛ معلمی از جنس " متفاوت " ، از تبار فانوس‌ های راه

طهماسب کاوسی


* آن روز، باد چنگ می‌انداخت به پنجره‌های لرزان مدرسه. بخاری نفتی، قصه کهنه کلاس‌های روستایی، ناگهان شعله کشید. نه شرمگینانه، که با فریادی سرخ، زبانه کشید و در لحظه‌ای، جان پناه‌گاه کودکان را نشانه رفت. ۳۰ جفت چشم کوچک، وحشت‌زده، به دیوارهای در حال سوختن خیره شدند.

راه فرار؟ مسدود بود. دود می‌پیچید، غلیظ و سیاه‌چال.


* در این میان، زندگی ادامه داشت. خبرها آمدند و رفتند. قهرمانان جدیدی بر صدر اخبار نشستند و قهرمانان قدیمی در غبار زمان گم شدند. نام حسن امیدزاده، شاید گاهی در لابه‌لای کتاب‌های درسی ورق خورد، شاید یادی کوتاهی از او شد، اما درد او، رنج خانواده‌اش و سنگینی سکوتی که بر زندگی‌اش حاکم بود، کمتر دیده شد.

و سرانجام، در آرامش بیمارستانی در فومن، مردی که پانزده سال با آتش زیسته بود، پروانه شد. بی‌هیاهو، بی‌خبر. گویی قهرمانی‌اش در همان شعله‌ها خلاصه شده بود و تحمل سال‌ها رنج، داستانی نبود که نیازی به روایت داشته باشد.

اما بیجار سر، هنوز نفس می‌کشد و خاطره آن روز را از یاد نبرده است. دیوارهای مدرسه شاید دوباره بنا شدند، اما پژواک فریادهای آن روز و تصویر معلمی که خود را به آتش زد، در حافظه جمعی این خاک حک شده است.


* نامی که در آتش نسوخت

در دل شعله‌ها
او ایستاد،
دست‌هایش به خواب آتش سوخت
اما هر کودک
از لب‌هایش زندگی گرفت.
چشمانش همیشه به راهی نیکو دوخته بود
و در هر دردی
لبخند یک فردای روشن را می‌دید.
او رفت،
اما راهش هنوز در دلمان می‌سوزد.
یادش در دست‌های هر معلم فداکار جاری‌ست
و در هر نسل که شعله‌های علم
با امید به چشم‌هایمان می‌رقصند.
یادش همیشه زنده است
و نامش
در تاریخ نمی‌میرد.

https://sedayemoallem.ir/چهره‌های-ماندگار/item/25552-/حسن-امیدزاده-؛-معلمی-از-جنس-متفاوت-،-از-تبار-فانوس‌-های-راه

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

17 Apr 2025 13:58

« کارنامه هیات های ممیزی نیازی به تعریف ندارد ! رتبه های اعطا شده به فرهنگیان علمی ، واقعی و قابل استناد نیستند »

دولت پزشکیان پایه و مسیر غلط دولت رئیسی در موضوع "رتبه بندی معلمان" را استمرار ندهد !

صدای معلم گزارش می کند ؛


* دوشنبه 25 فروردین وزیر آموزش و پرورش با هیأت ممیزه رتبه بندی نشستی برگزار کرده است .

هیچ گونه خبر و یا گزارشی از محتوای این نشست و گفت و گوهای صورت پذیرفته در پرتال وزارت آموزش و پرورش منتشر نشده و فقط به انتشار تعدادی عکس محدود شده است .


* نخستین پرسش « صدای معلم » آن است که آیا این افراد که نام « هیات ممیزه » را یدک می کشند خودشان توانایی اداره یک کلاس را در حد استاندارد و یا حتی « عادی » دارند ؟


* آیا هیات های ممیزه خودشان درک درست ، واقعی و علمی از فرآیند رتبه بندی دارند ؟

آیا پس از دو سال از اجرای رتبه بندی ، پژوهش و یا سندی در دست است که این ساز و کار چه تاثیری در افزایش « کیفیت آموزش » داشته است ؟

آیا رتبه هایی که در واقع به « فرهنگیان » اعطا شده از اعتبار علمی لازم برخوردارند و می توان بر اساس آن عملکرد یک معلم را سنجید و به آن استناد کرد ؟

آیا عملکرد یک « معلم » در « میدان تدریس » و در عرصه عمل مورد مشاهده ی دقیق و مستمر قرار گرفته است و یا آن که صرفا بر اساس تعدادی کاغذ که معلوم نیست اعتبار آن تا چه حد درست و واقعی باشد ؛ در مورد شایستگی های حرفه ای و صلاحیت های فنی معلمی تصمیم گیری و داوری شده است ؟

آیا رتبه بندی تاثیری در آن چه در کلاس رخ می دهد داشته و یا آن که فقط به نارضایتی بیشتر و تبعیض های درون سازمانی افزون تر انجامیده است ؟


* « احمد عابدینی » معاون پیشین شورای عالی آموزش و پرورش در گفت و شنود با « صدای معلم » در این باره به نکات مهم و قابل تاملی اشاره می کند :

« یک کارشناسی که ده سال در ادارات و سازمان ها به او کار دادند و خیلی از جاها کارشناسی ها را تجمیع کردند اکنون آمده اند و کار مهمی مانند رتبه بندی را به دست او داده اند و به او می گویند شما در کنار سایر کارها ، معلمان را هم رتبه بندی کنید !

مشخص است که سرانجام و کیفیت چنین کار بزرگ و مهمی به این شکل در می آید !

الآن کسانی که مسئولیت گرفته اند از آن ها سوال کنید : تعریف تان از رتبه بندی چیست ؟

واقعا این ارزیاب ها مفهوم و معنی رتبه بندی و یا تفاوت آن را با ارزیابی و یا درجه بندی های پیشین می دانند ؟

وضعیت همین می شود که شده و کیفیت معنا پیدا نمی کند و تغییر در جهش های آموزشی معلمان به وجود نمی آید که ما انتظارش را داشتیم.

حرف ما این است کسی که دارد رتبه بندی می کند کجا آموزش دیده است ؟

آیا اصلا خودش صلاحیت دارد ؟

آیا خودش می تواند رتبه اول را بگیرد که دارد دیگران را رتبه بندی می کند ؟!

ما پیش بینی کرده بودیم هر موقع حکم تان صادر شد از تاریخ صدور حکم اجرا می شود و اگر یک سال هم تاخیر افتاد مشکلی پیش نمی آید و طلب را می گیرید اما به هیئت های ممیز و هیئت های کارشناسی فرصت می دهیم که با دقت شاخص ها را بسنجند ؛ سر کلاس معلم بروند ؛ مشاهده کنند ؛ ارزیابی کنند ؛ نظرخواهی کنند و در یک کلام معلمی اش را بسنجند .... » .


* تاکنون هیچ فرد و یا مقامی در مورد گزارش ها ، یادداشت ها و نقدهای مطروحه در « صدای معلم » که از حدود یک دهه و بیش از آن منتشر شده ، پاسخ گو نبوده است و این نشان می دهد که احتمالا پاسخی ندارند که بدهند .

برگزاری چنین نشست هایی بدون پاسخ گویی به رسانه های مستقل و منتقد نشان می دهد که چیزی تغییر نکرده و در بر همان پاشنه قبلی می چرخد .


* واقعیت آن است که دولت ابراهیم رئیسی بیشتر به دنبال ثبت موفقیت و رزومه خود در آموزش و پرورش بود تا آن که بخواهد واقعا تحولی کیفی و ماندگار در این دستگاه فرهنگ ساز و محور توسعه پایدار ایجاد کند .

* حرف هایی هم که پزشکیان می زند با آن چه که اکنون در اتمسفر آموزش و پرورش جریان دارد تفاوت و حتی تضاد بسیار است .

از همه مهم تر ؛ اراده ای هم برای تغییر این مدیریت ها و مدیرهای ایدئولوژیک مشاهده نمی شود .


* برای سنجش صلاحیت های حرفه ای معلمان چاره ای جز تشکیل « سازمان نظام معلمی » به عنوان یک سازمان حرفه ای و مدنی فراگیر با ساز و کار انتخابات نداریم .

* کارنامه ی هیات های ممیزی در وضعیت فعلی آموزش و کیفیت کار معلمان به وضوح قابل مشاهده است .

* بدون تردید ؛ مدیران و مقاماتی که خود و عملکردشان موجد چنین وضعیت نامطلوب ، ناکارآمد و خلاقیت کشی بوده اند نمی توانند و نباید که حامل و عامل چنین ماموریت مهم و استراتژیکی باشند .


متن کامل گزارش « صدای معلم » را در لینک زیر مطالعه فرمایید :

https://sedayemoallem.ir/گزارش-گفت-گو/item/25549-/دولت-پزشکیان-پایه-و-مسیر-غلط-دولت-رئیسی-در-موضوع-رتبه-بندی-معلمان-را-استمرار-ندهد

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

16 Apr 2025 15:50

« شاید هوش مصنوعی بتواند پاسخ‌ها را بدهد، اما تنها یک معلم انسان است که می‌تواند به یک نوجوان کمک کند تا پرسش‌هایش را کشف کند »

هوش مصنوعی ؛ شعله معنا و معلمان آینده ؟

محمد راعی/ معلم


* چندی پیش، بیل گیتس در گفت‌وگویی هشدار داد که در ده سال آینده، هوش مصنوعی می‌تواند جای معلمان را بگیرد. این جمله شاید در نگاه اول جذاب و نویدبخش پیشرفت باشد، اما اگر با دقت بیشتری به آن نگاه کنیم، بیش از آن‌که نوید باشد، زنگ خطری است برای چیزی عمیق‌تر از تکنولوژی:

مسئله فراموشی انسان است.

در دنیایی که ماشین‌ها می‌توانند مسئله حل کنند، زبان جدید بیاموزند و حتی تدریس کنند، سؤال مهمی مطرح می‌شود:

آیا تدریس، فقط انتقال دانش است؟ آیا معلم، فقط یک منبع اطلاعات است که می‌توان آن را با یک الگوریتم جایگزین کرد؟


* هوش مصنوعی شاید بتواند «تحصیل» بدهد، اما هیچ‌گاه نمی‌تواند «فهمیده شدن» را جایگزین کند.


* نلسون ماندلا گفته بود : «آموزش قدرتمندترین سلاحی‌ است که می‌توان با آن دنیا را تغییر داد.» اما این سلاح، در دستان انسانی روشن می‌شود که می‌ بیند، می‌شنود، و درک می‌کند.


* اگر قرار است با این پیشرفت فن آورانه مواجه شویم، سیاست ما نباید انکار یا وحشت باشد، بلکه باید باز تعریف نقش معلم باشد. ما باید انسان‌محورتر شویم، نه ماشین‌محورتر.


* باید به دانش‌آموزان یاد بدهیم که چگونه انسان بمانند، در جهانی که هر روز کمتر انسانی به‌نظر می‌رسد.

اگر قرار است ماشین‌ها جای ما را بگیرند، چه چیزی از انسان بودن را با خود خواهند برد؟ و ما، تا آن روز، چقدر از انسانیت را منتقل کرده‌ایم؟


* در جهانی که معنا هر روز نایاب‌تر می‌شود، و ماشین‌ها هر روز کامل‌تر، ما معلمان باید حامل شعله‌ای باشیم که فقط انسان می‌تواند آن را روشن نگه دارد:

شعله‌ی معنا.

https://sedayemoallem.ir/آموزش-نوین/item/25537-/هوش-مصنوعی-؛-شعله-معنا-و-معلمان-آینده-؟

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

15 Apr 2025 15:10

یکشنبه 26 تیر 1395 ؛ عضو کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس شورای اسلامی : اگر جمعیت کشور را 75 میلیون نفر بدانیم، با این وضعیت گویا 70 میلیون نفر تامین کننده مخارج زندگی برای 5 میلیون نفر هستند !

افزایش حقوق بر اساس حق عائله‌مندی و اولاد دیگر چه صیغه ای است ؟

صدای معلم گزارش می کند ؛



* بر اساس این مصوبه، حقوق کارمندان از 20 تا 42 درصد افزایش پیدا می‌کند. حق عائله مندی و اولاد، مهم‌ترین متغیر تاثیرگذار در تفاوت درصدهای مذکور است .

مشخص نیست این مصوبه بر چه اساسی صادر شده است و این در حالی است که هر گونه اختلاف تا این میزان باید بر اساس ارزیابی واقعی عملکرد هر کارمند و بر اساس معیارهای علمی و شایستگی های کارکردی باشد .


* اگر سیاست جمهوری اسلامی بر اساس تشویق فرزندآوری و افزایش جمعیت است ؛ علم ، منطق و عقلانیت ایجاب می کند تا سیاست های تشویقی جداگانه و در همان کانال مرتبط صورت گیرد تا این که بخواهند اشل حقوقی و فرمول افزایش حقوق را بر اساس دو عامل ذکر شده یعنی عائله مندی و اولاد قرار دهند ( فرموله کنند ).

( هر چند ذکر این نکته ی راهبردی بسیار مهم است که تنها افزایش « جمعیت با کیفیت » می تواند کمکی به این کشور بحران زده و ناامید کند و آن را در ریل توسعه قرار دهد و البته این نیازمند تحول اساسی و پایدار در الگوهای حکمرانی است که با شعار و روزمرگی به دست نمی آید . در غیر این صورت و در میانه ی « اقلیت با کیفیت » فقط مشکلات و چالش ها بیشتر و بیشتر خواهند شد . این مساله بارها و بارها در گزارش ها و یادداشت های « صدای معلم » مورد تصریح و تاکید قرار گرفته است )


* این مساله نشان می دهد که متاسفانه تصمیم گیرندگان و سیاست گذاران در کشور تا چه میزان با مدیریت علمی و مفاهیم مرتبط با آن مانند کارایی و بهره وری بیگانه اند و واقعا طرح و برنامه ای برای آینده ندارند .

و همه را معطل ناکارآمدی و بی کفایتی خود کرده اند .


* و اما مساله مهم تر همانا اشاره به مساله کهنه ی « تبعیض » میان کارمندان دولت است .


* یکشنبه 26 تیر 1395 ؛ عضو کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس شورای اسلامی اعلام می کند :

« ضعف فرهنگ کار در کشور ایجاب می‌کند تا کاهش تعطیلات و افزایش بهره‌وری ساعت کار به عنوان دو اصل مهم برای بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور در دستور کار دولت و مجلس قرار گیرد.

بهره‌وری در کشور بسیار پایین است .

متاسفانه بیشترین بیکاری در دستگاه‌های اجرایی وجود دارد، در برخی نهادها کارمندان تنها نیم ساعت کار مفید انجام می‌دهند .

دستگاه‌های ستادی در پایتخت مملو از کارکنانی است که هیچ بهره‌وری ندارند، واقعیت آن است که در حالی که کشور با بن‌ بست مالی روبه‌رو شده باید در سیستم‌های اداری بازنگری شود.

اگر جمعیت کشور را 75 میلیون نفر بدانیم، با این وضعیت گویا 70 میلیون نفر تامین کننده مخارج زندگی برای 5 میلیون نفر هستند » .


* وقتی وضعیت این چنین بوده و در حال حاضر بدتر هم شده است ؛ چرا و بر اساس کدامین منطق باید برخی کارمندان حقوق های بالا و نجومی داشته باشند ؟

باید این فرهنگ در ایران جا بیفتد که :

هر کسی کار بیشتر و کیفی تری ارائه بدهد باید حقوقش اضافه شود.


متن کامل گزارش « صدای معلم » را در لینک زیر مطالعه فرمایید :

https://sedayemoallem.ir/گزارش-گفت-گو/item/25534-/افزایش-حقوق-بر-اساس-حق-عائله‌مندی-و-اولاد-دیگر-چه-صیغه-ای-است-؟

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

12 Apr 2025 14:37

« تبعيض مضاعف بين فرهنگيان و ديگر کارکنان دولت نه تنها برطرف نشده است بلکه به تبعيض سه گانه نسبت به ديگر کارکنان هم جهش يافته است ! »

در حاشیه ثبت رسمی ششمين اساسنامه موسسه کاملا خصوصی صندوق ذحیره فرهنگیان ( 1 )

سعید شهسوارزاده/ عضو شورای نویسندگان صدای معلم


* پنجمين تغييرات اساسنامه صندوق ذخيره فرهنگيان ( سند حمايت از اموال يک ميليون و هشتصد هزار عضو اين موسسه
کاملأ خصوصي ) در اداره ثبت شرکت ها ثبت و در روزنامه رسمي کشور درج می شود و بدین ترتیب می توان گفت :

ششمين اساسنامه اين موسسه کاملا خصوصي مراحل قانوني بند ث ماده 88 قانون برنامه هفتم توسعه را طي کرد.

اين اساسنامه نواقص بسيار دارد از جمله آن که رکن مجمع عمومي در ارکان صندوق نهفته نيست و منتخبين اعضا ( صاحبان اصلي سرمايه ) در آن از اکثريت به اقليت کاهش يافته است و مديريت ناتوان و مشکل زاي دولتي نه تنها حذف نشده است بلکه به رسميت شناخته شده است .

بر رسانه ها، تشکل ها، مطالبه گران و کنش گراني مدني از جمله نگارنده واجب است با تحليل حقوقي ، اجتماعي، اقتصادي تمامي مواد و تبصره هاي اساسنامه جديد را بررسي و نقد نمايند .

نقاط قوت آن را برجسته نمايند و مراقب باشند تا از ناحيه نقاط ضعف اساسنامه جديد لطمه اي به اموال و مطالبات به حق يک ميليون و هشتصد هزار ذينفع صندوق وارد نشود .

نقش آفريني در تدوين آئين نامه انتخاب هيات امناء نيز در دستور عاجل قرار دارد.



* صداي معلم شنبه دهم اسفند 1397 نوشت :

بدون تغيير ساختار صندوق ذخيره فرهنگيان ، بروز مجدد تخلفات گريز ناپذير است .

تنها راه جلوگیری از بروز مجدد تخلفات در صندوق ذخیره فرهنگیان تأسيس بانک فرهنگيان نيست. زيرا اگر در آينده ، بانک فرهنگيان ( همچون بانک سرمايه ) تخلف کند ، کدام موسسه را بايد تأسيس کنيم تا از بروز تخلفات در بانک فرهنگيان جلوگيري شود ؟

محدود شدن به يک راه حل ، خطاي استراتژيک است ولي اگر بخواهيم به مهمترين راه حل ها اشاره کنيم ، مي توان گفت که مهمترين راه حل جلوگيري از بروز مجدد تخلفات صندوق ذخیره فرهنگیان تابيدن نور به همه زواياي اين شرکت تو در تو مي باشد .

صندوق سرمايه گذاري ، نهاد مالي است که منابع خرد از تعدادي سرمايه گذار را اخذ کرده سپس تحت يک مديريت واحد ، اقدام به سرمايه گذاري مي کند . سود حاصل از فعاليت هاي مدير صندوق بين تمام سرمايه گذاران به نسبت سرمايه هر فرد تقسيم مي شود .

ممکن است 900 هزار معلم وارد يک صندوق سرمايه گذاري شوند ؛ اين افراد معمولأ افرادي هستند که به دلايل مختلف از جمله عدم وجود وقت و فرصت لازم و يا بنا به دلايل ديگر امکان مديريت مستقل سرمايه خود را ندارند .


* از نظر ساختار ، بين سيستم هاي مدرن مثل صندوق هاي قابل معامله در بازارهاي مالی با سيستم هاي کهن مثل تعاوني ها و صندوق ذخيره فرهنگيان تفاوت بسيار ماهوي وجود دارد .


* « از نظر قانون گذار ، بين ژن فرهنگيان با ژن ديگر کارکنان دولت ، تفاوت بسيار است ! ظاهرأ ديگر کارکنان دولت فرزند پدر هستند و فرهنگيان فرزند زن ِ بابا مي باشند .

وقتي اين تبعيض فاحش و آشکار شده برطرف مي شود که تبصره 63 قانون برنامه توسعه دوم از قانون موقت به قانون دائمي يا بلند مدت تبديل شود ! ( هم چون قانون تشکيل حساب پس انداز کارکنان دولت )"

پرسش :

آيا نمايندگان محترم مجلس از سال 1397 تاکنون این تبعيض فاحش را برطرف کردند؟


متاسفانه تا به امروز (1404 ) نمايندگان محترم مجلس نه تنها تبعيض آشکار را بر طرف نکرده اند بلکه با تصويب بند کاف تبصره 12 قانون بودجه 1400 تبعيض فاحش بيشتري را اعمال کرده اند.

https://sedayemoallem.ir/اقتصاد/item/25518-/در-حاشیه-ثبت-رسمی-ششمين-اساسنامه-موسسه-کاملا-خصوصی-صندوق-ذحیره-فرهنگیان-1

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

10 Apr 2025 16:34

برای ورزش مدارس چه کرده اید ؟

موفقیت دانش آموزان در مسابقات المپیک دانش‌آموزی "ژیمنازیاد" و موج سواری مسئولان وزارت آموزش و پرورش ؟!

صدای معلم گزارش می کند ؛


* تاکنون دانش آموزان ورزشکار ایرانی نتایج خوب و قابل توجهی در این مسابقات کسب کرده اند اما آن چه قابل تامل است تبلیغات وسیع وزارت آموزش و پرورش و مقامات آن است گویی این نتایج حاصل برنامه ریزی و سرمایه گذاری آنان بوده است .


* این در حالی است که ورزش دانش آموزی و به عبارت ساده تر ، « زنگ ورزش » جایگاه و اهمیت چندانی در برنامه ریزی های این وزارتخانه ندارد .


* این رسانه در گزارش خود به تاریخ 9 اردیبهشت 1403 با عنوان : « قهرمانی تیم‌ملی والیبال دانش‌آموزی ایران در جهان و پرسش های بی پاسخ ؟ » نوشت :

« صدای معلم » این موفقیت را به دانش آموزان ایرانی تبریک و شادباش می گوید هر چند این پیروزی ها نباید مسئولان و مقامات را از این نکته ی مهم و راهبردی دور کند که ورزش و زنگ ورزش در مدارس ایران به ویژه مناطق محروم کشور جایگاهی نداشته و بودجه و نیروی انسانی متبحر و متخصص همچنان دو چالش بزرگ هستند .

« صدای معلم » در مطلبی از بحران چاقی در میان دانش آموزان ایرانی خبر داده و نوشت :

« البته مطابق معمول و در جهت بازشناسی اهمیت موضوعات ، زنگ مدارس هم در این مورد نواخته خواهد شد اما کسی نمی پرسد که آیا در همین مدارسی که نیمی از دانش آموزانش دچار چاقی هستند ؛ ورزش صبحگاهی برگزار می شود ؟ آیا این قانون قدیمی نیست ؟

آیا زنگ ورزش واقعا زنگ ورزش است ؟

باید این پرسش را به جد مطرح کرد :

برنامه ی وزارت آموزش و پرورش در حوزه « سواد سلامت » چیست ؟


* مشخص نیست وقتی یک وزارتخانه عریض و طویل با آن همه نیروهای ستادی و اداری توان اجرای یک مراسم ساده مانند « ورزشگاه صبحگاهی » در مدارس را ندارد و نگاه بسیاری در درون و بیرون آموزش و پرورش به زنگ ورزش به مثابه « زنگ بیکاری » است ؛ این گونه تبلیغات وسیع وزارت آموزش و پرورش برای مدال آوری دانش آموزان ایرانی جزء مصادره و پوشاندن ناکارآمدی و سوء مدیریت و فقدان برنامه ریزی و نظارت ؛ آیا معنای دیگری می تواند داشته باشد ؟


* آیا وزارت آموزش و پرورش که نزدیک به دو دهه ، سرانه ورزشی مدارس را قطع کرده است و حتی ادارات آموزش و پرورش مناطق و نواحی بعضا برای شرکت دانش آموزان در مسابقات اقدام به طلب پول می کنند ؛ اساسا چه ادعایی می تواند برای کسب این موفقیت ها داشته باشد ؟


* دانش آموز یک مدرسه عادی دولتی به « صدای معلم » می گوید :

دوستان من خودشان و با هزینه شخصی خودشان در سطح ورزش قهرمانی فعالیت می کنند و این مدال آوری ها ارتباطی با تلاش مسئولان ندارد .


متن کامل گزارش « صدای معلم » را در لینک زیر مطالعه فرمایید :

https://sedayemoallem.ir/دانش-آموز/item/25505-/موفقیت-دانش-آموزان-در-مسابقات-المپیک-دانش‌آموزی-ژیمنازیاد-و-موج-سواری-مسئولان-وزارت-آموزش-و-پرورش-؟

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

09 Apr 2025 15:42

« برنامه ریزی، سازماندهی و تصمیم گیری از مهم ترین اصول مدیریت علمی است که حداقل در آموزش و پرورش ما در غلافی از تعصبات سنتی پوشانده شده است »

نصب دوربین در کلاس های درس مدارس و معمای مدیریت علمی پس از 114 در نظام آموزشی ایران ؟!

مینو امامی


*در گذشته بنا به دلیل وجود اعتماد، مقبولیت، تراکم کم و قابل کنترل دانش آموزی؛ نیاز به کنترل و نظارت همه جانبه در کلاس درس و مدرسه دغدغه کسی نبود. امروز برای حرفه معلمی در جامعه ما نه اعتماد و مقبولیتی باقی مانده است و نه معلمان از اعتبار شغلی بالایی برخوردارند.

حرفه معلمی همانند 5 دهه پیش شغل معتبری نیست و افراد با عناوین گوناگون و بدون هر نوع آموزشی، صرفا برای درمان کمبود معلم و داشتن شغل و درآمد، می توانند معلم شوند. طبقاتی شدن آموزش ، ایجاد و گسترش شکاف عمیق مابین اقشار گوناگون جامعه، همه تیرها را به سوی معلم و ضعف او در تدریس و کلاس داری نشانه می رود.

مگر شما همه معلمان را تربیت کرده اید که انتظار کارکرد مناسب از او دارید؟ یا مگر تربیت معلم ما از استانداردهای جهانی تبعیت می نماید؟


* این کار در برخی از کشورهای جهان به عنوان یک راهکار برای افزایش نظارت و بهبود کیفیت آموزش مورد استفاده قرار گرفته است. به عنوان مثال، در چین، بسیاری از مدارس به دوربین‌های نظارتی مجهز هستند و این اقدام به عنوان بخشی از برنامه‌های دولت برای ارتقای استانداردهای آموزشی و نظارت بر عملکرد معلمان اجرا شده است.

در برخی از ایالت‌های آمریکا نیز نصب دوربین در کلاس‌ها با هدف جلوگیری از خشونت و تضمین امنیت دانش‌آموزان انجام شده است. با این حال، در کشورهایی مانند آلمان و فرانسه، نصب دوربین در کلاس‌ها با مقاومت مواجه شده است. منتقدان این طرح معتقدند که این اقدام حریم خصوصی معلمان را نقض می‌کند و ممکن است به ایجاد فضایی محدودکننده در کلاس‌های درس منجر شود.

موضوع نصب دوربین در کلاس‌های درس همچنان به عنوان یک چالش جدّی در نظام آموزشی ایران مطرح است. از یک سو نیاز به افزایش نظارت و شفافیت در محیط‌ های آموزشی احساس می‌شود و از سوی دیگر، نگرانی‌هایی درباره حفظ حریم خصوصی و آزادی عمل معلمان وجود دارد »


* در زمان حال با افزایش امکانات زندگی و رفاه بیشتر و افزایش خانواده های تک فرزند به عنوان الگوی برتر، غالب کودکان نازپرورده و لوس شده اند و آستانه تحمل بسیار پائینی دارند. یک بار از این معلم، مدیر و معاون مدرسه که تا مرز اخراج پیش می روند، مسئول کارشناس دلسوزی بپرسد چرا دست به این کار زده اند؟


* اگر نگران کیفیت تحصیلی دانش آموزان هستید به اساسی ترین تغییر بیندیشید. یعنی دگرگونی همه جانبه در نظام آموزشی، ایجاد تحول در تفکرات طراحان آموزشی و تغییر ساختار آموزشی. مسیری که تمامی کشورهای پیشرو و برتر آموزشی در جهان آن را مدت مدیدی است طی کرده اند. به ایجاد تغییر در مراکز تربیت معلم بیندیشید. به معلمانی که آموزش ندیده اند و فقط با یک آزمون معلم شدند و یا حداقل دوره سه ماهه آموزشی دیده اند که برای معلم شدن کافی نیست.


* برنامه ریزی، سازماندهی و تصمیم گیری از مهم ترین اصول مدیریت علمی است که حداقل در آموزش و پرورش ما در غلافی از تعصبات سنتی پوشانده شده است. از نظر تیلور مدیریت علمی یعنی این‌ که مدیر به جای تکیه بر شهود، حساب ‌و‌ کتاب سرانگشتی، واقعاً بر اساس شاخص‌های عددی و قابل‌اندازه ‌گیری کار کند و بکوشد تصویر شفاف‌تری از کار ترسیم نماید. استانداردهای عملکرد را بهتر و دقیق‌تر تعریف نماید.

او همهٔ این حرف‌ها را در سال ۱۹۱۱ میلادی ( 114 سال پیش) در کتابی با عنوان اصول مدیریت علمی نوشته و منتشر کرده و ما در قرن بیست و یکم هنوز متوجه این مهم نیستیم.

https://sedayemoallem.ir/یادداشت/item/25501-/نصب-دوربین-در-کلاس-های-درس-مدارس-و-معمای-مدیریت-علمی-پس-از-114-در-نظام-آموزشی-ایران-؟

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

07 Apr 2025 17:11

اگر واقعا فرد و یا افراد جامعه ای الگوی زندگی شان را بر اساس مثلث « اندیشه نیک ، گفتار نیک و کردار نیک » تعریف و درونی کرده باشند ؛ چه ترس و واهمه ای باید از تحقیر شدن توسط « دیگران » داشته باشند ؟

اندر حکایت ایرانیان خیلی باهوش ؟!

علی پورسلیمان/ روزنامه نگار و مدیر صدای معلم


« در دوران ظلمت باید ارزش هر چیزی را که به آزادی می‌رسد و با آزادی به دست می‌آید، به خودت نشان دهی ؛ با به خاطر سپردن و تأمل کردن و سپس تکرارش در تخیل. این تنها راه زنده‌ ماندن در دوران ظلم است. عصر ظلمت دوران بی‌رؤیا کردن آدم‌هاست.

دوران زندگی بدون تخیل و اندیشه. و اندیشیدن بیش از آن که به هوش و ذکاوت نیاز داشته باشد، محتاج شهامت است و همراهی با بی‌باکان.

هانا آرنت

از کتاب انسان‌ها در عصر ظلمت »


* در روزهای اخیر ، جدولی در شبکه های اجتماعی با عنوان : « باهوش ترین کشورهای جهان از طریق متوسط بهره هوشی در سال 2025 » فراگیر شده است .

در مورد اعتبار این جدول اظهار نظری نمی کنم اما این که ایرانی ها معمولا در آیتم ها و موضوعات منفی رتبه های نخست دارند اما این بار وضعیت « معکوس » شده است جای تامل بسیار دارد .


* این یافته ها کاملا اعتبار آن جدول قبلی ( مجعول ) را زیر سوال می برد .

گذشته از آن که کدام کشور در جهان از همه باهوش تر باشد و یا نباشد اما مساله بسیار مهم و استراتژیک آن است که آیا کشوری با امکانات و محدودیت هایی که دارد ؛ چقدر در « حل مساله » مرتبط با چالش ها و بحران ها موفق و موثر بوده است ؟


* کشوری مانند « ایران » که به استناد آمارها با بیش از 100 بحران و ابر بحران رو به روست و بدتر از همه با وجود دیدن آن همت و یا اراده ای نافذ و مستمر برای حل آن ها مشاهده نمی شود ؛ چه فرقی می کند که در جدول رنکنیگ هوش جهانی در کجای آن قرار گرفته باشد ؟


* و اما نکته قابل توجه و تامل دیگر که در گزارش بالا به آن اشاره شده است ارتباط میان عملکرد نظام آموزشی با تربیت شهروندان باهوش است .

واقعا نظام آموزشی ایران در جهان جز مدال آوری برخی دانش آموزان خاص در مدارس خاص چه حرفی برای عرضه در میان نظام های آموزشی موفق جهان دارد ؟


* چه چیزی در نظام آموزشی ایران دچار تحولات بنیادین و زیربنایی شده که تاثیر خودش را در ابتدا در « مدرسه » و سپس در « جامعه » بگذارد و ما متعاقبا مدعی شویم که از باهوش ترین ملل جهان هستیم ؟

کشوری مثل ما که بیش ترین تعطیلات را در نظام آموزشی خود دارد و برای مثال به مناسبت « نوروز » مدارس آن قریب به یک ماه تعطیل می شوند ؛ چه ادعایی می تواند در رنکینگ آموزشی جهان داشته باشد ؟


* به این موارد که از فرط تکرار به صورت یک نرم در فرهنگ عمومی ما آمده است توجه کنید :

-افراد بسیاری به شمال ایران می روند و همه جا را مملو از زباله می کنند .

-افراد بسیاری به جنوب ایران می روند و خاک سواحل آن جا را به یغما می برند .

-در رانندگی ، فرهنگ و سبک رانندگی ایرانی ها منحصر به فرد است .

از سمت راست و یا شانه خاکی سبقت می گیرند و تصور می کنند که آدم های خیلی زرنگ و جسور و تیزی هستند .

-زمانی که یک آمبولانس با چراغ گردان و بوق ممتد حرکت می کند ؛ کثیری از همین رانندگان باهوش و تیز با فاصله بسیار کمی به صورت قطاری در پشت آن به حرکت در می آیند .

- هنگام ترافیک و زمانی که عده زیادی در صف برای وارد شدن به لوپ و یا یک مسیر فرعی هستند ، تعداد قابل توجهی از همین رانندگان باهوش و زرنگ و زیرک به صورت میان بر خود را به جلوی صف می رسانند و با سماجت و طلبکاری وارد لاین می شوند .

-دانش آموزان و اولیای آنان یک هفته مانده به عید و البته با همراهی و همدستی با کادر مدرسه کلاس ها و مدرسه را از رسمیت می اندازند به هوای این که قصد مسافرت دارند . جالب آن که برخی از همین دانش آموزان با تجدیدی در برخی دروس ، تابستان را که فرصتی برای تفریح و مسافرت و بازیابی خویشتن است به درس خواندن می گذرانند .

-به همین سیاق ، معلمان که عملا از ابتدای خرداد تعطیل می شوند و در نهایت چند روزی را برای مراقبت در مدرسه حضور پیدا می کنند اما مشخص نیست که چرا ترجیح می دهند در تعطیلات نوروز که جاده ها ایمن نیستند و تعداد کشته ها و مجروحان هر سال رکورد می زند ؛ خود را قاطی « بقیه » کنند و تنها دغدغه شان می شود :

وضعیت نامناسب مدارس و یا همان مراکز اسکان .

* واقعا پرسش آن است که در کدام کشورهای باهوش جهان بر اساس همان جدول ، مردمان آن کارهایی از جنس « ما » می کنند و ما به خود اجازه می دهیم که خود را در کنار آنان قرار دهیم و خود را « هم جنس » آنان بدانیم ؟

ایران هم کشوری است مثل کشورهای دیگر و نباید دچار غرور و یا توهم شود و یا دچار حس خود برتربینی شود .

متن کامل :

https://sedayemoallem.ir/پژوهش/item/25496-/اندر-حکایت-ایرانیان-خیلی-باهوش-؟

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

06 Apr 2025 15:07

پاسخ به متن انتقادی و تحلیل عدم مشارکت فرهنگیان دلفانی در طرح معلم نمونه ؛

نقدی بر گزارش " معلمان دلفانی کمی " سواد رسانه ای " یاد بگیرند .... بقیه هم همین طور !

کیومرث شهبازی


گروه استان ها و شهرستان ها/

چندی پیش گزارشی از « صدای معلم » با عنوان : « « آگاه باشید و بدانید که هدف آموزش و غایت آن ایجاد و پرورش " تفکر انتقادی " است و نخست از خودتان باید شروع کنید ! » معلمان دلفانی کمی " سواد رسانه ای " یاد بگیرند .... بقیه هم همین طور ! » ؛ منتشر گردید .

« کیومرث شهبازی » نقدی بر این گزارش نگاشته است .

https://sedayemoallem.ir/یادداشت/item/25491-/نقدی-بر-گزارش-معلمان-دلفانی-کمی-سواد-رسانه-ای-یاد-بگیرند-بقیه-هم-همین-طور

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

05 Apr 2025 16:07

« آموزش فقط انتقال اطلاعات نیست. دانش‌آموزان و دانشجویان در مدارس و دانشگاه‌ها مهارت‌های اجتماعی، کار گروهی، تفکر انتقادی و حل مسئله را یاد می‌گیرند. این مهارت‌ها به سختی می‌توانند به‌طور کامل در محیط‌های دیجیتالی جایگزین شوند »

آیا آموزش‌های انفرادی مدارس و دانشگاه‌ها را تعطیل خواهد کرد؟

حسین معافی/ مدرس دانشگاه و پژوهشگر هوش مصنوعی


* آموزش انفرادی یک روش یادگیری است که در آن فرد بر اساس توانایی‌ها، نیازها و سرعت یادگیری خود، به‌صورت مستقل و بدون وابستگی به یک کلاس یا معلم خاص، آموزش می‌بیند. این روش می‌تواند از طریق منابع متنوعی مانند کتاب‌ها، دوره‌های آنلاین، نرم‌افزارهای آموزشی و پلتفرم‌های یادگیری مجازی انجام شود.

این نوع آموزش به چندین روش مختلف اجرا می‌شود که هر کدام مزایا و کاربردهای خاص خود را دارند.


* اما سوال اینجاست که :

آیا با پیشرفت تکنولوژی و گسترش آموزش‌های انفرادی، مدارس و دانشگاه‌ها تعطیل می‌شوند؟

پاسخ به این سوال کمی دشوار است اما اگر مدارس و دانشگاه‌ها تعطیل نشوند حتماً نقش و نحوه عملکرد آنها تغییر خواهد کرد. پیشرفت‌هایی مانند هوش مصنوعی، متاورس، واقعیت افزوده و یادگیری ماشینی باعث تحول در آموزش شده‌اند، اما بعید است که مدارس و دانشگاه‌ها به‌طور کامل تعطیل شوند.


* اما می‌توان نتیجه‌گیری کرد که:

* مدارس و دانشگاه‌ها تعطیل نمی‌شوند، اما به سمت آموزش ترکیبی (هیبریدی) حرکت خواهند کرد.

* تکنولوژی باعث تغییر در روش‌های تدریس و شخصی‌سازی یادگیری می‌شود، اما جایگزین کامل آموزش سنتی نخواهد شد.

* یادگیری حضوری همچنان برای مهارت‌های اجتماعی، عملی و تجربی ضروری است.

https://sedayemoallem.ir/آموزش-نوین/item/25478-/آیا-آموزش‌های-انفرادی-مدارس-و-دانشگاه‌ها-را-تعطیل-خواهد-کرد؟

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

05 Apr 2025 10:22

« مجموعه مقالات و یادداشت های تربیتی »

معرفی کتاب " مشق های راه مدرسه "

نویسنده : علی افشار سمیرمی


* از دردسرهای شیرین معلمی، یکی هم این است که حتی خارج از کلاس و مدرسه و بین مسیر و هرجا، احوال بچه ها را در نظر می آوری و برایشان نقشه می کشی، مسائل را سبک سنگین می کنی، در خیالت مشق می نویسی. به چند و چون مسائل و مشکلات آموزشی و پرورشی فکر می کنی. موضوعاتی که چه بسا در خلال کار با برخی از آنها رو به رو شده ای و باید برای برون رفت از بین انها چاره ای بیندیشی. مثلا با این که تا کنون قریب یک قرن از عمر نظام آموزشی رسمی می گذرد، هنوز افت تحصیلی، تنبیه بدنی، روش تدریس، امتحان، تکلیف خانه، تقلب، کتاب خوانی، خلاقیت، کنترل کلاس، انگیزه و امثال آن از جمله مسائل دست اولی هستند که انگار هرچه در باره آنها از هر زبان که می شنوی، نامکرر است.

این روند و روال تقریبا شامل حال تمام معلمان می شود. حتی اگر بسیاری ، آنها را روی کاغذ نیاورند یا بر زبان جاری نسازند.


* اصلا چیزی که شغل معلمی را از سایر مشاغل جدا می سازد و به آن ماهیتی فکری می دهد، همین دغدغه های هر روز و شب آنها برای رفع یکی از این معضلات است که چه بسا در استرس آور نمودن شغل و پیری زودرس آنها نیز بی تاثیر نباشد.


* قضیه وقتی بغرنج می شود که نمی دانی از کی و چگونه بین درآمد معلم با سایر کارمندان ، فرق و تبعیضی ناروا به وجود آمده که سهم و سرعتی عجیب در کاهش حرمت و منزلت معلمان داشته است.


* کتاب در دو بخش تدوین شده است که در بخش اول، 25 مقاله منتشر شده در نشریات علمی و آموزشی و در بخش دوم نیز، 10 یادداشت منتشر شده در روزنامه های سراسری و سایت صدای معلم جمع آوری شده اند که البته همه این ها، تنها بخشی از مطالبی است که تا کنون از این نویسنده منتشر شده اند.

پنج مقاله کتاب به کندوکاو در تاثیرات تربیتی بزرگانی مثل؛ مولوی، سعدی، بهرنگی، بهمن بیگی و مرادی کرمانی اختصاص دارد.


* علاقه مندان برای تهیه کتاب می توانند به دفتر انتشارات عابد (خیابان کارگر شمالی، نرسیده به بلوار کشاورز، خیابان قدر، پلاک چهار، واحد1) مراجعه یا با شماره واتساپ 09126720677 تماس بگیرند.

ضمنا با توجه به فرا رسیدن روز معلم (12 اردیبهشت)، این کتاب که در آن 30 مطلب در موضوعات آموزشی و پرورشی نوشته شده است؛ هدیه ارزشمندی برای معلمان و مناسب روز معلم است که مدیران مدارس و والدین گرامی می توانند آن را تهیه نمایند.

https://sedayemoallem.ir/معرفی-کتاب/item/25476-/معرفی-کتاب-مشق-های-راه-مدرسه

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

صدای معلم

03 Apr 2025 15:02

« ما به عنوان معلمان جامعه نباید خود در این دام خشونت بیفتیم و به آن پر و بال بدهیم ! »

ملاحظاتی پیرامون سریال پایتخت و واکنش معلمان به آن : معلمان در برابر هنرمندان؟

محمد رستمی


* در ویدئویی که از همکار ارجمند جناب آقای فنایی در فضای مجازی پر بازدید بوده است ایشان از سریال پایتخت 7 که در ایام نوروز از شبکه یک صدا و سیما پخش شده است به شدت انتقاد کرده و به خصوص آقای محسن تنابنده را مورد حمله قرار داده اند.

انتقاد ایشان بیشتر در ارتباط با تصویر و برداشتی است که در این سریال از معلمان نشان داده می شود. با تایید کلی سخنان ایشان در باره جهت گیری کلی صدا و سیما و بی محتوایی و حتی مخرب بودن بسیاری از برنامه های آن در سال های اخیر و توهین آمیز بودن چهره ای که از معلمان در برخی از سریال ها به خصوص سریال های به اصطلاح طنز نشان داده می شود و درک خشم و عصبانیت این همکار گرامی، به چند نکته قابل توجه اشاره می کنم.


* ادبیات به کار رفته از سوی ایشان نسبت به آقای محسن تنابنده در شان جامعه معلمان و فرهنگیان نیست.

ایشان سخن حقی دارند که حمله ایشان به شخصیت آقای تنابنده به آن جنبه شخصی و توهین و تخریبی می دهد. این کار از نظر اخلاقی قطعاً درست نبوده و آقای تنابنده را سزاوار این نسبت ها نمی دانم.

این گونه سخنان، نقد ایشان را ملوث به غرایض صنفی و شغلی کرده و تحت الشعاع حمله ایشان به شخصیت آن بازیگر قرار می دهد.


* سال هاست که جامعه شناسان و روان شناسان نسبت به اوج گرفتن خشونت به ویژه خشونت کلامی در جامعه ایران هشدار می دهند.

ما به عنوان معلمان جامعه نباید خود در این دام بیفتیم و به آن پر و بال بدهیم.

قطعاً این خشونت ریشه در خشونت سیاسی حاکم بر جامعه و نابرابری ها و از هم گسیختگی های اجتماعی و اقتصادی دارد اما همگان به ویژه قشر فرهنگی و دانشگاهی جامعه باید به این نکته توجه کنند که خشونت خشونت می آورد و خون به خون شستن محال است.

تنها راه جلوگیری از گسترش خشونت در هر جنبه آن، التزام به عدم به کار گیری آن است. مگر در مواردی که جای بحث آن در این جا نیست.


* به صورت کلی همیشه در ایران صنف ها و قشرها و قوم ها و نژادها و گویندگان زبان یا گویشی مختلف نسبت به تصویر خودشان در رسانه های ارتباط جمعی حساس بوده اند و هر از گاهی در این ارتباط صدای اعتراضی به گوش می رسد که باعث متوقف شدن پخش آن برنامه یا فیلم و سریال یا حتی تغییر خط داستانی آن می شود.

در این میان قضاوت دشوار به نظر می رسد. از یک سو، آن صنف و قشر و قوم و نژاد احساس می کند که توهین و تخریبی در حق او صورت گرفته و به صورت طبیعی خشمگین شده و اعتراض می کند و از سویی دیگر هنرمندان و اهل رسانه مدعی هستند که اگر بخواهند با هر ناراحتی و اعتراضی از سوی شخص یا گروهی، برنامه یا کاری ساخته و پخش نشود چیزی برای نوشتن و ساختن و سرودن نمی ماند و باید رسانه را تعطیل کرد.

آنها از عدم تحمل این اقشار گله کرده و از آنها می خواهند با درک ظرایف کار رسانه ای و هنری بر تحمل و سعه صدر خود بیفزایند به خصوص در کار طنز که تکیه و مبتای اصلی آن، بزرگ نشان دادن ضعف های بشری برای اصلاح آنهاست.


* معمولاً هم هیچ کدام از دو طرف هم سخن همدیگر را نپذیرفته و به راه خود ادامه می دهند تا آنکه در نهایت بسته به قدرت اجتماعی هر کدام، سخن کدام طرف به کرسی بنشیند یا مانند اکثر موارد، تا نوبت بعد به صورت آتشی زیر خاکستر باقی بماند .


* چاره چیست؟

تشکیل هیئت حل اختلاف یا دادگاهی خاص و ... به نظر می رسد مهم تر از همه اینها، گفت و گوی دائمی بین اقشار مختلف در جامعه از طریق رسانه های جمعی، یا به صورت رو در رو می تواند در حل اختلافات و کاهش سوء تفاهم ها موثرتر از هر راه حل دیگری باشد. به شرط آن که این گفت و گو ها واقعاً گفت و گو و شنیدن و استدلال کردن باشند نه مناظره و منازعه و ستیزه جویی که در این صورت همه طرف ها بازنده خواهند بود و هر روز این خشونت کلامی و ارتباطی ابعاد خطرناک تری در جامعه پیدا خواهد کرد.


* مقابله شخصی و فردی با یک سریال و هنرمند این مشکل را حل نمی کند. در واقع این صدای صدا و سیما و سیستم رسمی فرهنگی ماست که از زبان هنرمندی که برای امرار معاش ناچار به کار کردن است بلند می شود. هر چند که از هنرمندان انتظار بیشتری می رود اما چه می توان کرد که هنرمند نیز چون همه ما غم نان دارد.

باید سیستمی را مورد خطاب و عتاب قرار داد که انسان ها را برای رفع حوائج خود مجبور به گذشتن از مرزهای اخلاقی می کند.

به قول مولانا :

این همه آوازها از شه بود

گرچه از حلقوم عبدلله بود

https://sedayemoallem.ir/یادداشت/item/25466-/ملاحظاتی-پیرامون-سریال-پایتخت-و-واکنش-معلمان-به-آن-معلمان-در-برابر-هنرمندان؟

https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw