#در_چنین_روزی اسفند ۱۳۵۷، اتحادیه‌ی کارگران بیکار اصفهان و حومه در درون #جنبش_بیکاران ۵۷ با شعار «حقوق کارگر پرداخت گردد، نباید کارگر اخراج گردد» شکل گرفت که با تیراندازی کمیته انقلاب اسلامی و حمایت دولت موقت بازرگان سرکوب شد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۵ فوریه ۱۸۸۹، گاوریل میاسنیکوف، فلزکار، انقلابی بلشویک و از بنیانگذاران «گروه کارگران» حزب کمونیست روسیه به دنیا آمد. او مخالف اداره دولتی یا خصوصی بنگاه‌ها و موافق اداره شورایی بود. او اواخر زندگی خود را در زندان‌های استالین گذراند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۶ اسفند ۱۳۰۶، امیر هوشنگ ابتهاج متخلص به سایه شاعر سوسیالیست در رشت به دنیا آمد.
«زیباست رقص و ناز سرانگشت‌های تو،
بر پرده‌های ساز،
اما هزار دختر بافنده این زمان،
با چرک و خون زخم سرانگشت هایشان،
جان می‌کنند در قفس تنگ کارگاه،
از بهر دستمزد حقیری که بیش از آن،
پرتاب می‌کنی تو به دامان یک گدا»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۵ اسفند ۱۳۰۵، سیاوش کسرایی شاعر سوسیالیست و از بنیانگذاران کانون نویسندگان ایران متولد شد.
«مجوييدم نَسَب، فرزند رنج و كار؛ گريزان چون شهاب از شب، چو صبح آماده ديدار!»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۳ فوریه ۲۰۰۵، دولت فرانسه مصوبه جنجالی را معرفی کرد که بر اساس آن مدارس می‌بایست جنبه‌های «مثبت» استعمار فرانسه را آموزش می‌دادند. چپهای فرانسه پس از مبارزات فراوان توانستند آن را حذف کنند با این استدلال که دولت حق الزام بر چگونگی بازگویی تاریخ را ندارد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۴ اسفند ۱۳۹۹، نیروهای سپاه پاسداران ۱۷ سوختبر را در سراوان با تیر مستقیم کشت که موجب قیام مردم بلوچ علیه نیروهای سرکوبگر مرکز شد. در این درگیری‌ها ۳۳ نفر کشته و حدود ۴۰ نفر زخمی شدند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۲ فوریه ۱۹۴۳، سه دانشجو از اعضای اصلی گروه مخفی ضدنازی رُز سفید، به نام کریستوف پروبس، هانس و سوفی شُل با گیوتین اعدام شدند.
«ما سکوت نخواهیم کرد، ما صدای وجدان نا آرام شمایم!»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳ اسفند ۱۲۹۹، نیروهای بریتانیایی آیرونساید، رضاخان میرپنج و فرمانده قزاق ضیاالدین طباطبایی با کودتای نظامی جنبش مشروطه را سرکوب کردند. رضاشاه ملک‌های تاجران، زمین‌داران و مخصوصاً بخشی از املاک دولتی را به مالکیت شخصی خود در «اداره املاک اختصاصی» درآورد و رسیدگی آنان را به ارتشیان سپرد. املاک اختصاصی پس از او به «موقوفه خاندان پهلوی» و پس از انقلاب بهمن به «بنیاد مستضعفان» و مالکیت ولی فقیه درآمد.
@TarTKar
#در_چنین_روزی ٢١ فوریه ١٨٤٨، مانیفست کمونیست نوشته کارل مارکس و فردریش انگلس منتشر شد. مانیفست درمورد مذهب، تبعیض مالی، ملی، جنسی و رابطه آنها با نظام حقوقی مالکیت صحبت می‌کند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲ اسفند ۱۳۸۷، دانشجویان دانشگاه شیراز در اعتراض به تبعیض و تفکیک جنسیتی و فشار حراست برای رعایت حجاب تجمع کرده، ساختمان ریاست دانشگاه را برای ۳ روز تسخیر کردند تا ۱۷ اسفند که با استعفای رئیس دانشگاه دانشجویان به اعتراض خود پایان دادند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱ اسفند ۱۳۸۹، حامد نورمحمدی، دانشجوی سال چهارم رشته زیست شناسی دانشگاه شیراز در جریان تظاهرات موسوم به #جنبش_سبز توسط ماموران امنیتی از پل روگذر خیابان به پایین پرتاب شد و جانش را از دست داد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۰ فوریه ۱۸۹۵، فردریک داگلاس، فعال الغای برده داری و مدافع حقوق زنان که در زمان بردگی خود فرار کرده بود، در سن ۷۷ سالگی در واشنگتن دی سی درگذشت.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۹ فوریه ۱۸۹۶، آندره برتون، آنارشیست و بنیانگذار سورئالیسم در نورماندی فرانسه به دنیا آمد.
«هنر مستقل برای انقلاب و انقلاب برای رهایی هنر»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۹ بهمن ۱۳۵۲، #خسرو_گلسرخی و #کرامت_دانشیان هر دو شاعر، روزنامه‌نگار، سینماگر و فعال مارکسیست به جرم اقدام علیه امنیت سلطنت تیرباران شدند.
«ای لاله‌های ميهن من، گلگونه‌های فسرده، گو بی‌شما تاريخ را، هر آنچه بسازند، ويران باد!»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۸ فوریه ۱۹۳۷، سرگی اردژنیکیدز از مبتکرین اصلی جهش بزرگ صنعتی شوروی به طرز مشکوکی درگذشت. او به دنبال الغای قانون «سبوتاژ» استالین بود.
@TarTaKar
اولین بار در قیام ۱۹۰۵ بود که نام میاسینکوف مطرح شد، وقتی او توانست کمیته محلی متولیخا را در پرم ساماندهی کند. سال بعد او عضو حزب بلشویک شد و در همان سال توسط پلیس تزار دستگیر و به صربستان تبعید گشت و در زندان‌های آنجا در مجموع برای ۷۵ روز اعتصاب غذا کرد. در ۱۹۱۷ با آزادی زندانیان سیاسی در پی عقب نشینی پادشاهی تزار او نیز از زندان آزاد و به متولیخا بازگشت و با تشکیل کمیته اعتصاب کارخانه و شورای محلی در انقلاب فوریه و اکتبر شرکت جست.
در ۱۹۲۱ و در زمان تصویب طرح اقتصادی نپ یا سیاست‌های نوین اقتصادی، اختلافات او با حزب کمونیست بالا گرفت. طی این برنامه عمده بنگاه‌های بخش صنایع، دولتی و عمده بنگاه‌های بخش کشاورزی، خصوصی شدند تا از ورود سرمایه‌های خارجی از آلمانی که انقلاب در آن شکست خورده بود استقبال کنند.
در آن زمان عمده اپوزوسیون درونی حزب کمونیست شامل دو گروه می‌شد؛ اولی «سانترالیسم دموکراتیک» که به دنبال تمرکز زدایی از حزب و استقلال بیشتر مدیران اجرایی برای کاهش بوروکراسی بود و دومی «اپوزوسیون کارگران» که اعتقاد داشت اقتصاد را باید اتحادیه‌های کارگری کنترل کنند و تنها سیاست تحت کنترل حزب بماند. میاسنیکوف «گروه کارگران» را نیز به اپوزوسیون اضافه کرد.
گروه کارگران در مانیفست خود خواستار کنترل اقتصاد و سیاست به دست کارگران و کارکنان درون شوراها و احزاب انتخابی آنها بودند. به همین دلیل نیز آنها به دنبال انحلال «شورای کمیسرهای خلق» و تنفیذ تمامی قدرت آن به «کمیته اجرایی مرکزی» بود که توسط نمایندگان شوراها انتخاب می‌شد.
در جریان «پاکسازی»های استالین برخی اعضای گروه کارگران از جمله میاسنیکوف در ۱۹۲۷ به یروان ارمنستان تبعید شد اما از آنجا به ایران فرار کرد. در تهران دستگیر شد اما با وساطت و حمایت یکی از نمایندگان مجلس که خود نیز تازه از زندان آزاد شده بود و متاسفانه نام او مشخص نیست از ایران به ترکیه و سپس به فرانسه رهسپار شد. او دوباره در ۱۹۴۵ به شوروی بازگشت و در نوامبر همان سال اعدام شد.
Gavril Miasnikov
Гавриил Мясников
The New Economic Policy (NEP)
Group of Democratic CentralismGroup of Worker’s opposition
Workers' Group
@TarTaKar
تمام اشعار سایه حتی عاشقانه‌ترین آنها چون «گالیا» سیاسی هستند. وقتی قیام پشتیبانان مصدق در ۳۰ تیر ۱۳۳۱ با حدود ۶۵ کشته سرکوب شد، او شعر «بر سواد سنگفرش راه» را علیه شاه سرود. سپس برای کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، شعر «بهار غم‌انگیز» و برای اعدام #خسرو_روزبه در ۱۳۳۷ شعر «در کوچه‌سار شب» را سرود.
در قیام ۱۳۵۷ ترانه «ایران ای سرای امید» را نوشت که اولین بار با صدای شجریان آن را از بلندگوهای زندان در ۱۳۶۲ شنید، قبل از آنکه با وساطت شهریار آزاد شود. سایه همچنین در همان اسفند ۱۳۵۷ علیه ضدانقلاب خمینیستی شعر «آزادی» را سرود که در پایانش نوشته است: «ای آزادی! آیا، با زنجیر می‌آیی؟!».
شعر «خبر کوتاه بود»:
-«اعدامشان کردند.»
خروش دخترک برخاست.
لبش لرزید.
دو چشم خسته‌اش از اشک پُر شد،
گریه را سر داد…
و من با کوششی پُر درد، اشکم را نهان کردم.
-چرا اعدامشان کردند؟
می‌پرسد ز من با چشم اشک‌آلود،
چرا اعدامشان کردند؟
…
عزیزم، دخترم!
آنان برای دشمنی با من
برای دشمنی با تو برای دشمنی با راستی اعدامشان کردند!
و هنگامی که یاران،
با سرود زندگی بر لب،
به‌سوی مرگ می‌رفتند،
امیدی آشنا می‌زد چو گُل در چشمشان لبخند.
به‌شوق زندگی آواز می‌خواندند.
و تا پایان به راه روشن خود باوفا ماندند.
عزیزم!
پاک کُن از چهره اشکت را، ز جا برخیز!
تو در من زنده‌ای، من در تو: ما هرگز نمی‌میریم.
من و تو با هزاران دگر،
این راه را دنبال می‌گیریم.
از آنِ ماست پیروزی.
از آنِ ماست فردا، با همه شادی و بهروزی.
عزیزم!
کار دنیا رو به آبادی‌ست.
و هر لاله که از خون شهیدان می‌دمد امروز،
نوید روز آزادی‌ست.
@TarTaKar
در سال ۱۳۲۴، کسرایی برای تحصیل در رشته حقوق وارد دانشگاه تهران شد و همانجا عضو حزب توده گردید. پایان نامه او در مورد جنبش کارگری از منظر حقوقی بود که اجازه دفاع نیافت.
بعد از کودتا ۲۸ مرداد، کسرایی کنار بسیاری دیگر دستگیر، زندانی و ممنوع‌القلم شد. از معروفترین آثار او میتوان «آوا، آرش کمانگیر، از خون سیاوشان، سنگ و شبنم، با دماوند خاموش، تراشههای تبر، مهرۀ سرخ، هوای آفتاب» را نام برد.
کسرایی یکی از سخنرانان #شب‌های_گوته بود. که در آنجا می‌خواند:
«وقتی که چتر ترس گشوده‌ست روی شهر
و دلهره‌ست آنکه به در می‌زند مُدام
نازک‌تراش خورده‌ترین طبع آدمی
شاعر،
آیینه وجود چه تصویر افکند؟»
@TarTaKar
در این لایحه برای قدردانی از الجزایری‌هایی که در جنگ علیه استقلال الجزایر به نفع فرانسه جنگیدند، جمله‌ای اضافه شد که چنین بود: «دوره‌های آموزشی باید مشخصاً نقش مثبت حضور برون مرزی فرانسه به ویژه در شمال آفریقا را به رسمیت بشناسند.»
فرانسه در طول تاریخ خود به مناطقی از جمله مراکش، الجزایر، ویتنام، کامبوج، تونس، سنگال، دریای کارائیب و ایالات متحده و کانادا امروزی و بسیاری نقاط دیگر حمله کرد و مستعمره ساخت. فرانسه علاوه بر اقدام به کشتارهای جمعی مانند دیگر قدرت‌های امپریالیستی اروپایی، بیش از ۱.۳ میلیون آفریقایی را ربود و به بردگی گرفت تا در مزارع مستعمرات خود در دریای کارائیب کار کنند؛ که منشا تولید دارایی‌های عظیمی برای ثروتمندان فرانسه شد.
@TarTaKar
دولت وقت چندی پیش از قیام طرح «رزاق» را تصویب کرده بود که نزاع را بین سوختبران و نیروهای امنیتی را افزایش داده بود. به موجب این طرح عملاً تجارت سوخت در مرز به انحصار عده‌ای محدود نزدیک به استاندار انتخابی مرکز قرار گرفت و بسیاری از سوختبران کار خود را از دست دادند.
پس از حمله نیروهای سپاه به سوختبران، خانواده‌های آنها مقابل بیمارستان این منطقه تجمع کردند و بعد از برخورد خشونت‌آمیز پلیس، اعتراضات بالا گرفت. مردم بلوچ سراوان جاده را بستند و خودروی نیروی انتظامی را به آتش کشیدند.
در ۶ اسفند، مردم سراوان و چندین شهر دیگر در ادامه اعتراضات دست به اعتصاب زدند و بازارها و جاده‌ها را بستند. حکومت اینترنت این منطقه به طور کامل قطع کرد و اعتراضات را به «گروه‌های شرور و مسلح» منتسب کرد.
در ۹ اسفند، به نقل از یک فعال بلوچ:«با وجود جو امنیتی بالا، اعتراضات شب و روز در شهرهای مختلف ادامه داشته و چندین پایگاه سپاه و بسیج هم از کنترل نیروهای حکومت جمهوری اسلامی خارج شده‌است.»
با وجود تمامی اعتصابات و درگیری‌ها حکومت توانست این قیام را سرکوب کند و حتی دوباره در ۲۰ اسفند یک سوختبر دیگر را با شلیک مستقیم کشت.
@TarTaKar
گروه رُز سفید* به دست دانشجویان و اساتید در مونیخ شکل گرفت ولی نوشته‌های آنها در شهرهای دیگری آلمان پخش می‌شد. آنها با انتشار اخبار جنایات رژیم نازی و با به مخالفت با آنها پرداختند. و با قلمی شورانگیز مردم را به قیام دعوت می‌کردند.
کریستوف پروبس**، سوفی و برادرش هانس شُل*** وقتی صبح زود قبل از اینکه محوطه دانشگاه شلوغ شود در حال پخش یواشکی جزوات خود در دانشگاه بودند که ناگهان انتظامات آنها را دستگیر کرده و به نیروهای امنیتی تحویل داد. سوفی چند روز قبل از این حادثه گفته بود که:«بسیاری به خاطر این رژیم مرده‌اند. وقت آن رسیده است که کسانی علیه این رژیم بمیرند.»
اتهام آنها مثل خیلی از آلمانی‌هایی که با فاشیسم مخالفت می‌کردند، اقدام علیه دولت نازی بود. در هنگام افتادن گیوتین، هانس فریاد زد: «زنده باد آزادی».
*Weiße Rose
**Christoph Probst
***Sophie Scholl
@TarTaKar
حدود یک قرن پیش در روزی چون امروز مردم پایتخت رو به روی در خانه‌شان کاغذ‌هایی یافتند با امضای پایانی «رضا» که در آن با نوشتن «حکم می‌کنم» به مردم عادی کوچه و خیابان دستور داده بود که مطیع شوند. رضا شاه با قتل عام و سرکوب قیام های متعدد، جنبش مشروطه را سرکوب کرد. از اقدامات سرکوبگرانه او میتوان به حملاتش علیه پسیان، جنبش جنگل، خزعل و سمکو (که حمله ارتش عثمانی به ایران را نیز دفع کرده بود) اشاره کرد.
بنا به اشاره مصدق در دادگاه بدوی نظامی، رضاشاه با این سرکوب‌ها برای خود بیش از ۵۲ هزار سند مالکیت در مناطق مختلف از جمله در گیلان، مازندران، گرگان، آذربایجان، لرستان، خوزستان، کرمانشاه، کرمان و مناطق جنوبی تهران مانند ورامین و شمیران جمع آورد. او همچنین قوانینی را از مجلس گذراند تا بهترین املاک خالصه دولتی را به تصاحب خود در آورد و ارتشیان را به کارپردازی املاک اختصاصی گماشت تا از رعایای این زمین‌ها با بیگاری و زور شلاق کار گرفته شود.
املاک اختصاصی در سال ۱۳۲۰ وقتی که متفقین رضاه شاه را عزل کردند، دولتی شد اما در دو نوبت در سالهای ۱۳۲۸ و در ۱۳۳۴ بعد از کودتای ۲۸ مرداد، املاک اختصاصی ابتدا در «موقوفه خاندان پهلوی» و سپس در ۱۳۳۶ در «بنیاد پهلوی» به محمدرضا شاه رسیدند. سرانجام بعد از انقلاب، اموال اختصاصی در «بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی» به مالکیت ولی فقیه جمهوری اسلامی در آمد.
@TarTKar
فصل اول مانیفست با یادداشتی درباره تاریخ آغاز می شود: «تاریخ تمام جوامع تاکنون موجود، تاریخ مبارزات طبقاتی بوده است. آزاده و برده، پاتریسین و پلبین، ارباب و سرف، استادکارگاه و پیشه ور روزمزد، در یک کلام، ستمگر و ستمدیده با یکدیگر ستیزی دائمی داشته و به پیکاری بی وقفه، گاه نهان و گاه آشکار، دست یازیده اند، پیکاری که هر بار یا به نوسازی انقلابی کل جامعه یا به نابودی توامان طبقات در حال پیکار انجامیده است.
جامعه بورژوایی جدید که از ویرانه های جامعه فئودالی سربرآورده، تضادهای طبقاتی را از بین نبرده است. در عوض طبقات جدید، شرایط جدید ستمگری و اشکال تازه ای از مبارزه را جانشین نوع کهنه آنها کرده است.»
@TarTaKar
درگیری‌ها ابتدا از اعمال محدودیت‌های جدید در خوابگاه‌های متاهلی آغاز شد. دانشجویان خواستار رفع تفکیک جنسیتی و قواعد پوشش‌های اجباری و همچنین افزایش وام‌های دانشجویان بودند که این خواسته‌ها با حمایت شورای صنفی وسعت بیشتری به خود گرفت.
پس از بی‌اعتنایی معاونت دانشجویی از ۲ اسفند دانشجویان هر روزه از ساعت ۵ عصر در محوطه دانشگاه تجمع‌های خود را آغاز کردند که خیلی زود به خواسته‌ی استعفای رئیس دانشگاه به دلیل عدم رسیدگی به خواسته‌های دانشجویان مطرح شد.
همزمان دانشجویان بسیجی به صورت تشکیلاتی در مسجد دانشگاه تحصن کردند تا اعتراضات دانشجویان را بی اثر کنند که باعث درگیری‌های اندکی شد. اما نهایتاً دانشجویان معترض با اقدامی هماهنگ به ساختمان ریاست دانشگاه ورود کرده و آنجا را به دست خود گرفتند تا اینکه رئیس دانشگاه را مجبور به استعفا کردند.
@TarTaKar
حامد در تظاهرات ۱ اسفند ۱۳۸۹ شرکت کرده بود که با فراخوان «شورای هماهنگی راه سبز امید» برای بزرگداشت کشته شدگان تظاهرات ۲۵ بهمن ۱۳۸۸ برگزار شده بود. در این روز ماموران امنیتی پس از ضرب و شتم حامد را از پل روگذر حد فاصل میدان دانشجو و میدان نمازی شیراز به پایین پرتاب کردند. او پس از برخورد با ماشین در خیابان ساحلی کشته شد.
با فشار نیروهای امنیتی خانواده نور محمدی سکوت کردند اما صدها تن از دانشجویان دانشگاه شیراز روز سوم اسفند ۱۳۸۹ تظاهرات کرده و با مامورین درگیر شدند.
@TarTaKar
داگلاس اولین زندگی نامه خود را در سال ۱۸۴۵ نوشت که در آن از برده دار سابق خود نام برد و سپس به بریتانیا و بعد ایرلند رفت که تا حدی برای جلوگیری از این بود که برده دار سابق ادعای بازپس گیری «مایملک» خود را داشته باشد.
او ۲ سال را صرف ارتقای سطح بین‌المللی جنبش لغو برده‌داری کرد. سپس به ایالات متحده بازگشت و روزنامه ای به نام ستاره شمالی راه اندازی کرد و پس از جنگ داخلی برای حقوق فقرا، زنان، سیاه پوستان، مهاجران چینی و بومیان آمریکا مبارزه کرد.
@TarTaKar
در سال ۱۹۱۵ برتون خدمت سربازی خود را به عنوان روانپزشک در ارتش فرانسه گزراند. پس از بازگشت به پاریس بسیار به دادائیسم تمایل پیدا کرد که جنبشی بود هنری بر علیه دروغ گویی و وطن پرستی مبتذل جامعه فاسد و ریاکاری که جوانان خود را می‌پروراند تا به جنگ جهانی بفرستد و کشته شوند.
در سال ۱۹۳۸، برتون مقاله «برای هنر مستقل انقلابی» را در مکزیک به همراه #تروتسکی نوشت. و وقتی به فرانسه بازگشت فدراسیون بین‌المللی هنر مستقل را تاسیس کرد که با شروع جنگ جهانی دوم، پروژه او متوقف ماند.
«در عصر ما که تمام تمدن‌های جهان را در حال طی کردن سرنوشت تاریخی خود می‌توانیم ببینیم، در همه جا تصویر مشمئزکننده ضدانقلاب، تا به دندان مسلح به مدرن ترین تکنولوژی پیداست. که با به زنجیر کشیدن هنر و علم، چه در جنگ و چه در صلح «واقعیت» به خورد ما می‌دهد … خواست ما استقلال هنر برای انقلاب است و انقلاب است برای رهایی کامل هنر.»
@TarTaKar
بهمن ۱۳۲۲، خسرو گلسرخی در رشت و در خانواده‌ای با پیشینه سیاسی به دنیا آمد. پدر بزرگش از یاران میرزا کوچک‌خان در نهضت جنگل با قوای بریتانیا نبرد کرده بود. او همزمان که مخفی و با نام‌های مستعار متعددی می‌نوشت در سال ۱۳۴۷ سردبیر بخش هنر روزنامه کیهان می‌شود تا اینکه او را دستگیر می‌کنند. به نقل از همسرش او به مامورین می‌گوید: «چه اسلحه‌ای را از من گرفتید، خودکار بیک!».
کرامت دانشیان در مهر ۱۳۲۵ و در شیراز به دنیا آمد. در تلویزیون ملی ایران قبول شد ولی خیلی زود به دلیل اینکه او مستند کوتاهی در مورد غارت نفت و فقر مردم جنوب شهر تهران می‌سازد، از دانشکده او را اخراج می‌کنند. او همچنین آهنگ ساز ترانه معروف «بهاران خجسته باد است».
@TarTaKar
سرگی اردژنیکیدز* از جوانی به بلشویک پیوست و نقش کلیدی در انقلاب اکتبر و سپس شکست دادن ارتش سفید ایفا کرد. بعد از جنگ داخلی نیز از مسولین اجرایی برنامه ۵ ساله جهش بزرگ صنعتی استالین بود.
او از فعالین اصلی کمپین الغای قانون سبوتاژ** بود که موجب خراب شدن رابطه‌ی او با استالین شد. طبق این قانون مجریان میانی با از دست دادن آزادی عمل خود نقش فرمانبردار را می‌گرفتند. هنوز مشخص نشده است که آیا او به دلیل سکته‌ی قلبی درگذشت یا به دستور استالین کشته شد.
* Серго Константинович Орджоникидзе
**вредительство
@TarTaKar
این کنش چند روز بعد از پیروزی تاریخی دو کارگر کارخانه‌ی خودرو که ابزار خود را تسخیر کردند و موجب شناخت اتحادیه کارگران متحد خودروسازی* شدند. زنانی که در شرایط ناخوشایند و ناایمن برای دستمزدی که بعد از رکود بزرگ اقتصادی ۱۹۳۰ به شدت کاهش یافته بود و خشونت جنسی رایج توسط سرکارگران کار می‌کردند. آنها از مدیریت تقاضای افزایش دستمزد داشتند ولی پاسخی دریافت نکردند. زنان همچنین مکرراً از بخش مربوط به دخانیات فدراسیون آمریکایی کار درخواست کمک کردند ولی فدراسیون آنها را نادیده گرفت.
پس در مقابل، در ۱۶ فوریه، زنان خودشان کار را ترک کردند و به قرارگاه یواِی‌دبلیو رفتند و بست نشستند تا یک سازمان‌دهنده لهستانی، استنلی نواک**، پذیرفت در سازمان‌دهی کارگران کارخانه‌های سیگار در بین صنایع شهر کمک کند. ظرف چند ساعت اعتصاب‌کنندگان خودشان را سازمان دادند و کمیته‌هایی برای مفصل‌بندی مطالبات، تأمین غذا و مراقبت از کودکان شکل دادند. در طول چند روز بعد زنان در ۵ کارخانه سیگار دیگر محل کارشان را تسخیر کردند و گردهمایی و تظاهرات گسترده شکل دادند. یکی از کارگران گذر زنان را این گونه توصیف کرد: «بعضی اینجا نشسته در حال بافتن چیزهای زیبا، دیگران در حال کارت‌بازی، بعضی در آشپزخانه مشغول پخت نودل. موسیقی نواخته می‌شود و دختران جوان‌تر با ربان‌های رنگارنگ در موهایشان می‌رقصند».
در ماه مارس، در حالی که برخی کارمندان سرکار برگشتند اما دیگران امتناع کردند. در ۲۰ مارس در جریان تلاشی برای پایان اعتصاب، پلیس‌ها وحشیانه به کارخانه‌ها هجوم بردند، به زنان حمله کردند، موهایشان را کشیدند، لباس‌هایشان را پاره کردند و ناظران را از جمله یک زن باردار بیرون خانه‌اش، مورد ضرب و شتم قرار دادند. کارگران خودروسازی تهدید به اعتصاب عمومی کردند تا خشونت پلیس متوقف شد. نهایتا در ۲۲ آوریل زنان به مطالباتشان دست یافتند و اتحادیه خود را شکل دادند.
* United Auto Workers (UAW)
** Stanley Nowak
@TarTaKar
