انستیتو گوته غیر انتفاعی بین‌الملی است که وابسته به سفارت‌خانه آلمان است. این موسسه از سال ۱۳۵۳ هر پاییز همایش شعر خوانی را نه تنها در ایران بلکه در بقیه کشور‌ها نیز برگزار می‌کرد. وقتی که از کانون نویسندگان ایران در سال ۵۶ دعوت به عمل آمد، اعضای کانون این را فرصتی مغنتم شمردند تا در آن بتوانند اعتراضی علیه سانسور و در دفاع از آزادی بی‌قید ترتیب دهند؛ که «سانسور نمی‌تواند در حد معینی متوقف شود و آنقدر پیش می‌تازد که نه از تاک نشان می‌ماند و نه از تاک‌نشان». این تصمیم آنها در فضایی صورت می‌پذیرفت که حتی استفاده از کلمه «سانسور» در مطبوعات ممنوع و مشمول به مجازات قضایی بود.
استقبال جمعیت با توجه به شرایط پیشا انقلابی آن زمان قابل پیشبینی بود. هر شب جمعیتی بالغ بر چندین هزار نفر ساعت‌ها در باغ نشسته، ایستاده و حتی زیر باران شدید شب نهم، با چتر و بی‌چتر با شور و حرارتی بسیار در جو پر التهاب و هیجان زیر سایه نیرو‌های امنیتی سلطنتی، اعضای کانون را که برخی تازه از زندان درآمده بودند، تشویق می‌کردند. همچنین نویسندگان خارجی چون ژان پل سارتر، سیمون دوبووار، آراگون، فوکو و لویی آلتوسر نیز پیام همبستگی خود را با تلگراف به دست برگزار کنندگان رساندند.
پس از انقلاب و در پاییز ۵۸، کانون نویسندگان ایران در اعتراض به «فضای حاکم بر جامعه، بیم‌ها و اضطراب‌ها» قصد برپایی شب‌های شعر در دانشگاه تهران را داشت که با مخالفت شدید حکومت و دولت موقت رو به رو شد و از آن تاریخ تا به حال جای دومین شب‌های شعر خالی باقی مانده است.
@TarTaKar
اتحادیه اجتماعی و سیاسی زنان از سازمان اتحاد ملی جامعه زنان سافرجت، که مخالفت کنش‌های خشن و ستیزه‌جویانه بود، انشعاب کرده بودند، «عمل نه حرف» را شعار محوری خود قرار داده و کنش‌گری مستقیم را برای کسب حق رای زنان انتخاب کردند.
*The Women 's Social & Political Union
**National Union of Women's Suffrage Societies
@TarTaKar
با افزایش بیکاری در اوایل دهه ۷۰ میلادی و افزایش مشکلات معیشتی زنان محله کیرکبی برای خود و خانواده‌های خود یک گروه بحث و گفت‌وگو و حمایتی شکل دادند. وقتی که اجاره‌های محله ۱ پوند افزایش یافت، زنان کمیته‌ای به نام «گروه کنش علیه اجاره ناعادلانه» شکل دادند و #اعتصاب_اجاره ۱۴ ماهه سازماندهی کردند.
در کیرکبی زنان توانستند خارج از محیط کارخانه متشکل شوند و اعتصاب بزرگی را سازمندهی کنند. جنبش آنها نتنها توانستن شرایط معیشتی خانواده‌های آنجا را بهبود بخشد و اجاره‌ها را تا حدی کنترل کند بلکه در این چند ماه شرایط کل محله، مانند نظافت و پارکینگ‌ها را بهتر کرد.
@TarTaKar
در طول انقلاب اسپانیا از سالهای ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۹، او به پاریس فرار کرد و پس از تصاحب فرانسه به دست نازی‌ها در یک اردوگاه کار اجباری حبس شد. اما او به همراه همسرش توانستند از آنجا جان سالم به در برند و توانستند به مکزیک فرار کنند.
وارو در نقاشی‌هایش ماشین آلات و ابزار فانتزی بسیاری قرار می‌داد که با اینکه ظاهر ماشین آلات صنعتی را دارند اما محصولاتی تولید می‌کنند که نامرئی هستند، مانند احساسات، تا بدینسان تبعات غیر ملموس کار و زندگی با ابزار آلات تولید، سرمایه، را نشان بدهد.
Remedios Varo
@TarTaKar
«جمعیت پیک سعادت نسوان» نقش بسیاری پررنگی را در جنبش برابری طلبی جنسی ایران بازی کرد. همانند ایجاد مدرسه دخترانه، کلاس‌های فنی، کتابخانه، تئاتر و سخنرانی. و آنها بودند که برای اولین بار روز زن یعنی ۸ مارس را در ایران جشن گرفتند.
این جمعیت با پشتیبانی حزب کمونیست ایران در بندر انزلی در سال ۱۲۹۹ شکل گرفت که چند سال بعد آنها مجله خود یعنی پیک سعادت نسوان را منتشر کردند. جملیه صدیقی و شوکت روستا نیز از اعضای اولیه جمعیت بودند که هر کدام در زمان رضا‌شاه به ۴ سال زندان محکوم شدند.
روشنک نوعدوست در سال ۱۲۷۷ در رشت به دنیا آمد. در ۲۰ سالگی ۳ کلاس برای زنان تاسیس کرد. و حدود یک دهه بعد دومین مدرسه دخترانه رشت را نیز افتتاح کرد. او در ۵۹ سالگی درگذشت. ابتدا روحانیون مراسم ترحیم او را بایکوت کرده بودند اما پس از فشار فرهنگیان استان گیلان مجبور به عقب نشینی شدند.
@TarTaKar
بعد از به قدرت رسیدن کنگره ملی آفریقا در سال ۱۹۹۴ ، دولت توصیه صندوق بین المللی پول و بانک جهانی را دنبال کرد که در نتیجه آن تسهیلات عمومی به شکل گسترده‌ای خصوصی‌سازی شد و متعاقب آن قیمت‌ها افزایش ناگهانی پیدا کرد؛ در برخی موارد تا ۶۰۰ درصد و همینطور میلیون‌ها مورد قطعی.
در این تاریخ ساکنین مناطق چیاولو، فیری و دلامینی در سووتوی آفریقای جنوبی در مقابل نصب دستگاه‌های اندازه‌گیری مصرف آب پیش پرداخت شده توسط شرکت یوهانسبرگ مقابله کردند چرا که توان پرداخت نداشتند. آنها جاده را بستند و در مقابل نارنجک‌های پلیس و دستگیری‌ها مقاومت کردند. در طی سال آینده هم شرکت نتوانست دستگاه‌ها را نصب کند.
تصویر بالا مربوط به یکی از اعتراضات علیه خصوصی‌سازی آب در سال ۲۰۱۸ در کیپ تاون است.
* Chiawelo, Phiri and Dlamini
** Soweto, South Africa
*** Cape Town
@TarTaKar
در این کنگره بسیار موضوعات پر حاشیه و پر اختلافی مطرح شد و بحث‌های داغی در مورد تاکتیک‌های اتحادیه‌ها شکل گرفت. با این حال اما کنگره موفق شد که دفتر بین‌المللی تشکیل دهد و فضایی برای همبستگی، اطلاع رسانی، ارتباط و هماهنگی بین اتحادیه‌ها و اتحادیه‌گرا‌ها ایجاد کند.
همچنین آنها توانستند بولتن بین‌المللی ماهیانه خود را راه اندازی کنند و نشر دهند. تقریباً تمام کسانی که در اولین کنگره بین‌المللی سندیکالیست‌ها شرکت داشتند، متفق القول برگزاری این مراسم را موفقیت عظیمی تلقی کردند.
از شرکت‌کنندگان این کنگره می‌توان به اعضای اتحادیه‌های «س‌ژ‌ت» فرانسه، «س‌ن‌ت» اسپانیا و «فود» آلمان اشاره کرد که آنها بعدتر هر کدام بازیگران اصلی قیام مه ۱۹۶۸، انقلاب ژوئیه ۱۹۳۶ اسپانیا و انقلاب نوامبر ۱۹۱۹ آلمان شدند.
@TarTaKar
پس از شدت گرفتن بحث‌هایی درباره اجبار دختران محصل در عراق به داشتن حجاب، کمپین‌هایی در فضای مجازی این کشور برای مخالفت با این قانون ایجاد شد. در پی آن، فعالین و گروه‌های اجتماعی با حمله برخی مقامات مذهبی و اتهاماتی از جمله ضداسلام و ضداجتماعی بودن روبرو شدند و در این میان زنان معترض ایران نیز مورد توهین‌های زن ستیزانه قرار گرفتند.
بلسم مصطفی نویسنده عراقی از یکی از فعالین زن این کشور نقل می‌کند: «برای بسیاری از ما، حجاب مثل دروازه‌های یک زندان است و گویی ما زندانیانی نامرئی هستیم.»
@TarTaKar
در زمانی که زنان به ندرت تحصیل می‌کردند، طوبی به دلیل علاقه‌ی پدر شانس تحصیل یافت. او به دنبال تحقق این رویا برای دیگر خواهرانش که در پستوی خانه‌ها آرزوی تحصیل داشتند، دومین مدرسه‌ی دخترانه‌ی تهران را در منزل شخصی‌اش تأسیس کرد. مدرسه‌ای که در تقابل با فتوای شیخ‌فضل‌الله نوری در خیابان مقابل خانه‌ی وی پا گرفت.
مدرسه‌ی دخترانه‌ی ناموس با همه‌ی دشواری‌ها به همت طوبی و زنانی چون فخرعظمی ارغون و مهرانور سمیعی و گیلان خانم، معلمان خود‌آموخته، پا گرفت، ایستاد و زمینه‌ی رشد و گسترش مدارس دخترانه را فراهم کرد.
@TarTaKar
ادوارد نظریه‌پرداز ادبی، منتقد فرهنگی، فعال سیاسی و بنیانگذار نظریه‌ی پسااستعمار بود و در مورد خاورمیانه و فلسطین و به ویژه نگاه غرب به «شرق» یا شرق‌شناسی مطالب زیادی نوشته است.
تصویر ۳ ژوئیه ۲۰۰۰ عکس‌برداری شده است. ادوارد در حال پرتاب سنگ به برج دیده‌بانی اسرائیل در مرز بین لبنان و فلسطین است.
@TarTaKar
فردریک تا ۱۸ سالگی در مریلند آمریکا برده بود ولی پس از ۳ بار بالا تلاش ناموفق بالاخره توانست فرار کند و به نیویورک گریزد. او به شهر‌های گوناگون می رفت و به ضد برده‌داری سخنرانی می‌کرد. نهایتاً در جنگ داخلی آمریکا مشاور لینکن شد.
وقتی در کنواسنیون ملی مردان رنگین‌پوست سخنرانی می‌کرد او به عدم عضویت کارگران رنگین پوست در تشکیلات اتحادیه‌های کارگری تاخت. با این وجود اما اکثر اتحادیه ها به جز برخی از آنها تا مدت‌ها همچنان متعلق به سفیدپوست‌ها ماندند.
@TarTaKar
از سال ۱۹۷۷ افزایش مالیات بر درآمد و ارزش افزوده نارضایتی‌های بسیاری را ایجاد کرده بود. مخصوصاً که این درآمد تازه بدست آمده برعکس درآمد های مالیاتی پیشین به دست ادارات مرکزی حکومت می‌رسید و نه ادارات محلی.
بعد از تصویب لایحه پولی شدن آب مجله آنارشیتسی «بهار۱۹۹۴» با استدلال بر این امر که این قانون یعنی اخذ دومرتبه مالیات، مردم را به مقابله از راه پرداخت نکردن بها دعوت کرد.
ساکنین شهر با تشکیل کمپین‌های پرداخت نکردن در سراسر شهر و تحمل بی‌آبی برای مدتی توانستند با تلاش‌ها و حمایت‌های حزب سوسیالیست در کنسول این قانون را لغو کنند.
@TarTaKar
در متنی که گزارش مفصلی از این حادثه به دست می دهد آمده است: «...بعضی نیز که به دقت به صورت کارون نگاه کرده‌اند به قول روستایی‌های ما حالت «گرگ پدمک» را در چهره کارون دیده‌اند. اصطلاح «گرگ پدمک» در خصوص روبرو شدن گوسفند با گرگ به کار می‌رود، در این حالت وقتی که گوسفندی به ناگهان گرگ را در مقابل خود می‌بیند چشم‌هایش از حدقه می‌زند بیرون و هرگونه توان و حرکتی از گوسفند سلب می‌شود، در برابر گرگ می‌ایستد و راحت او را می‌درد».
@TarTaKar
پیش از این نیز در تاریخ ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، مجید علیزاده یکی از کارگران همین شرکت زیر نوار نقاله اصلی کارگاه استخراج معدن شماره یک، گیر افتاده و کشته شده بود.
در همان سال ۴ کارگر دیگر هم در معدن زغال سنگ طبس جان باخته بودند.
در حالی که فعالین کارگری تحت فشارهای امنیتی قرار می‌گیرند و فعالیت خبرنگاری برای انتشار اخبار، اقدامی علیه امنیت ملی تلقی می‌شود، این بار هم مسئولین دولتی و صاحبان شرکت به پیگیری حادثه و شناسایی و مجازات افراد خاطی، وعده دادند.
@TarTaKar
کارگران ترک همواره مجبور بوده‌اند به دلیل تبعیض‌ها خودشان را انکار کنند تا با توهین‌های فاشیستی از سوی کارفرما چون «ترکه دیگه» یا «ترک بازی در نیار» مواجهه نشوند. یا همچون بعضی دیگر از کارگران محل زندگی خود را دروغ بگویند چرا که کارفرما به کسانی که از محلات فقیر، حاشیه و پر حادثه می‌آیند را استخدام نمی‌کند.
همچنین آنها مخاطب رسانه‌های خبری قرار نمی‌گیرند. به همین دلیل پس از این حادثه، بسیاری با هشتگ #آذربایجان_ایشچیلری به انتقاد از بایکوت رسانه‌ای پرداختند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۸ مهر ۱۳۵۶، کانون نویسندگان ایران با همکاری انستیتو گوته مراسم شعرخوانی معروف به #شب‌های_گوته برگزار کردند که در آن فضای ارعاب، سانسور و خفقان رژیم و ریشه‌های اقتصاد سیاسی و تاریخی آن را به طوری رادیکال نقد کردند. در پایان شب دهم نیرو‌های امنیتی با شرکت کنندگان درگیر شدند که به موجب آن دانشجویی کشته، حدود ۷۰ تن زخمی و بیش از ۱۰۰ نفر بازداشت شدند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۰ اکتبر ۱۹۰۳، اتحادیه اجتماعی و سیاسی زنان توسط شش زن در خانه پانکهرست‌ها در منچستر تاسیس شد. این سازمان نقش پررنگی را در بدست آوردن حق رای زنان بازی کرد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۹ اکتبر ۱۹۷۲، ۳ هزار مستاجرنشین کمیته محله کیرکبی لیورپول انگلستان که اکثراً زن بودند در اعتراض به افزایش اجاره‌ها اعتصاب کردند و تا ۱۴ ماه از پرداخت اجاره‌ها سر باز زدند.
«ما پول نخواهیم داد!»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۸ اکتبر ۱۹۶۸، رمدیوس وارو، نقاش سورئالیست و از انقلابیون اسپانیا در شهر مکزیک درگذشت.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۵ مهر ۱۳۰۶، اولین شماره «پیک سعادت نسوان» با صاحب امتیازی #روشنک_نوعدوست منتشر یافت. این پیک نه تنها اولین مجله در دفاع از حقوق زنان بود بلکه اولین مجله چپ در ایران نیز بود.
«ملتی که با زنان خود مثل بهائم و جانوران وحشی معامله می‌کند حق دعوی آزادی خواهی ندارد!»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۵ اکتبر ۲۰۰۴، تجمع، تحصن و تظاهرات مردم سووتوی آفریقای جنوبی توانست جلوی پولی شدن و خصوصی شدن آب را بگیرد و اجرایی شدن این سیاست دولتی را تا یک سال عقب بیاندازد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۷ سپتامبر ۱۹۱۳، اولین کنگره بین‌المللی سندیکالیست‌ها در لندن با شرکت فعالین اتحادیه‌های کارگری از ۱۲ کشور آغاز شد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲، پس از آغاز قیام #زن_زندگی_آزادی گروهی از زنان در عراق با تجمع در میدان فردوس بغداد در پشتیبانی، به قانون حجاب اجباری دختران محصل عراقی اعتراض کردند.آنها با در دست داشتن پلاکاردهایی به زبان‌های عربی و انگلیسی با خیزش زنان در ایران اعلام همبستگی کردند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳ مهر ۱۳۱۵، طوبی آزموده مؤسس مدرسه‌ی دخترانه ناموس درگذشت. مدرسه ناموس زمینه‌ی رشد و گسترش مدارس دخترانه را فراهم کرد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۵ سپتامبر ۲۰۰۳، ادوارد سعید*، متفکر مشهور درگذشت.
«بحث من این است که تاریخ را مردان و زنان ساخته‌اند. به همین رکن نیز تاریخ می‌تواند ساخته نشود و به جایش سکوت، فرسودگی، تحمیل اشکال بودن و تحمل آنها نوشته شود.»
*Edward Wadie Said
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۴ سپتامبر ۱۸۸۳، فردریک داگلاس* در سخنرانی خود در کنوانسیون ملی مردان رنگین‌پوست** در کنتاکی، به اتحادیه‌های کارگری تاخت که از سازماندهی کارگران سیاه‌پوست خودداری می‌کردند.
*Frederick Douglass
** National Convention of Colored Men
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۳ سپتامبر ۱۹۹۴، ساکنین معترض به پولی شدن آب دابلین ایرلند با تشکیل گروه‌های فدراسیون تمام شهری توانستند جلوی آن را بگیرند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳۱ شهریور ۱۳۷۷، حمید پورحاجی زاده، شاعر و معلم ادبیات به همراه پسر ۹ ساله‌اش کارون، با ۳۸ ضربه چاقو به قتل رسیدند. این جنایت یکی از سلسله #قتل‌های_زنجیره‌ای سیاسی بود.
«بر خیز هم‌سنگر زجا بردار زنجیرت ز پا
شاید که در شور آوریم این مردم نا شاد را»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳۱ شهریور ۱۴۰۳ حوالی ساعت ۹، انفجاری در یکی از کارگاههای شرکت خصوصی زغال سنگ پرورده طبس رخ داد و ۵۲ نفر از کارگران، زیرِ زمین محبوس و کشته شدند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳۰ شهریور ۱۳۹۹، ۴ کارگر کارخانه تصفیه‌ی روغن حوالی بستان‌آباد حین تمیز کردن تانکرهای روغن به علت نبود امکانات اولیه‌ی حفاظتی و درمانی دچار گاز گرفتگی شده و جان خود را از دست دادند.
@TarTaKar
