آنها پلاکاردهایی در دست گرفته بودند با جملاتی از قبیل «کودکان در برابر سود» و «طومارها دیگر کار نمی کنند». این مادر ها که از طرف روزنامه های محلی لقب «مادران مبارز ریمور» گرفتند، توانستند از مقامات شهر این وعده را بگیرند که برای عابران پیاده پل هوایی بسازند. با این فرض که وعده‌ها اغلب عملی نمی‌شوند، آنها تا زمان شروع عملیات ساخت و ساز، ریل‌ها را مسدود نگه داشتند. پل هوایی در سپتامبر ۱۹۷۱ ساخته شد.
* Raymur Place
**Vancouver
@TarTaKar
چندی پیشتر گروه امنیتی شورای شهر دوربان*، سومین شهر بزرگ و مهم ترین شهر بندری آفریقای جنوبی، پسر جوانی به نام مارسل کینگ را در حالیکه تلاش داشت به مادرش حین قطع برق کمک کند، به قتل رسانده بودند. با در نظر گرفتن این زمینه، حرکت مردم علیه تیم قطع آب بسیار شجاعانه بود.
شورا که زیر نظر کنگره ملی آفریقا** اداره می‌شد، اعلام کرد بار دیگر و با نیرویی بیشتر بر می‌گردند. کنگره ملی از زمان انتخابشان در سال ۱۹۹۴، دستورکاری نئولیبرال را دنبال کردند و منبع آبی بیش از یک میلیون خانه را قطع کرده بودند در حالی که هر سال هزاران نفر از اسهال که یکی از دلایل عمده آن آب ناسالم بود، جان خود را از دست می‌دادند.
تصویر بالا مربوط به یکی از اعتراض های مربوط به آب در آفریقای جنوبی در سال ۲۰۱۴ است.
*Durban
**African National Congress
@TarTaKar
بهرام صادقی اولین داستانش را در دی‌ماه ۱۳۳۵ در یکی از نشریه‌های شاخص سال‌های پس از کودتای ۲۸ مرداد به نام «سخن» چاپ کرد. از آثار مانده از او می‌توان به مجموعه داستان کوتاه «سنگر و قمقمه‌های خالی» و داستان بلند «ملکوت» اشاره کرد. در داستان کوتاه «خواب خون» می‌خوانید: «کوتاه ترین حکایت دنیا را من خواهم نوشت. و اشتباه نکنید، کوتاه ترین حکایت دنیای خود را، در زندان یا در بیمارستان و یا زیر چوبه دار، و همان لحظاتی که بخار از نان‌های تازه بر می‌خیزد و مادرها تکه‌ای از نانی را که خریده‌اند به دهان بچه‌شان می‌گذارند و این همه چیز‌های خوب در همان کوچه من جریان دارد و همان لحظاتی که آفتاب جای مه را گرفته است. این است که من از شما قلم و کاغذ نخواسته‌ام، می‌دانید که نویسنده نیستم و نمی‌دانم که چگونه باید داستان نوشت.»
#خسرو_گلسرخی، نویسنده و ژورنالیست مارکسیست درباره او گفته است: «نوشته های بهرام صادقی کارنامهٔ دو دهه از تاریخ زندگی اجتماعی ماست». و به قول #غلامحسین_ساعدی: «حضور بهرام صادقی در دو دهه ادبیات معاصر ایران، بلاشک یک امر استثنایی بود؛ شکستن الگوهای قالبی، نمایش زندگی آمیخته به فلاکت از پشت منشورهای تازه، زندگی بی‌حادثه و یکنواخت ولی انباشته از ماجراهای عبث، اعتراض مستتر با نیشخند تلخ و گزنده.»
@TarTaKar
او در تاریخ درخشانی که درباره انقلاب هایتی با عنوان «ژاکوبن های سیاه» نوشته است: «وقتی همانطور که باید تاریخ نوشته شود، این بردباری عمیق و میانه‌روی توده‌ها خواهد بود که موجب تعجب می‌شود، نه خشم و سبعیتشان.»
تصویر بالا مربوط به سخنرانی جیمز برای جمعی در میدان ترافالگر لندن است.
* CLR James
** Trinidad
@TarTaKar
شورا مسکن در سنت پنکراس* لندن که در آن زمان حزب محافظه‌کار اکثر صندلی‌های را داشتند دستور به افزایش رقم اجاره‌خانه‌ها را داده بودند. این اعتصاب ۸ ماه طول کشید و در جنگی تن به تن با صد‌ها پلیس بر سر تخلیه خانه‌ها، به اوج خود رسید.
در نهایت حزب کارگر و حزب کمونیست مستأجران را قانع کردند تا رویه خود را تغییر دهند و بجای آن شورای کار جدیدی انتخاب کنند که بتواند جلوی افزایش اجاره‌ها را بگیرد، اما چنین چیزی هیچگاه محقق نشد. در هر حال این مبارزه امتیازهایی به دنبال داشت.
* St Pancras
@TarTaKar
اولیانا ماتوینا گروموا* تنها ۱۷ سال داشت که بعد از اشغال منطقه سکونتشان به دست نازی‌ها، یک گروه مقاومت زیرزمینی از جوانان روستای پروُمایسکی** را سازمان داد. سال بعد او را در یک گردهمایی از افرادی که گمان می‌رفت پارتیزان باشند، دستگیر کردند.
نازی‌ها در تلاش برای دست یافتن به اسامی رفقایش، او را وحشیانه شکنجه کردند: با آهن کتکش زدند، با اتوی داغ سوزاندندش، بخش هایی از بدن و پوستش را کندند و روی جراحت هایش نمک گذاشتند، دست و دنده‌هایش را شکستند و موهایش را کندند اما او حاضر نشد حتی نام یک نفر را لو دهد. در عوض در تمام این مدت با خواندن شعر به زندانیان دیگر روحیه می داد.
* Ulyana Matveevna Gromova
** Pervomaysky
@TarTaKar
یکی از دغدغه های نیما حفظ و احیای زبان طبری بود و روجا (در زبان مازندرانی به معنی ستارهٔ سرخ سحری) عنوان مجموعه‌ای از اشعار او است که به این زبان سروده شده‌اند. نیما یوشیج در بسیاری از شعرهای خود از جمله «خانواده سرباز»، «محبس»، «خارکن»، «شهید گمنام»، «مادری و پسری»، «منظومۀ مانلی»، «کار شب پا» زندگی روزمره زحمتکشان و کارگران را به تصویر کشیده است.
او خودش را از آن دست شاعرانی می‌دانست که معتقد بودند «هنر در خدمت اجتماع باید باشد» و در نامه ای می نویسد: «شعر وسیله انجام خدمت اجتماعی است، یعنی احساسات طبقه را به حرکت در می‌آورد... ». همینطور در یکی از یادداشت هایش که در کتاب «یادداشت های روزانه» آمده می گوید: «من که می‌بینم به ضعفا، رنجبران و زحمتکشان چه می‌گذرد، چه‌طور می‌توانم راحت بنشینم؟ در صورتی که خودم را اقلاً انسان خطاب می‌کنم.»
@TarTaKar
با حفظ اصل خودپروری طبقه کارگر که کارل مارکس در سال ۱۸۶۴ در مورد آن نوشته بود، پانکوک بر این نکته پافشاری کرد که انقلاب کارگران و کمونیستی تنها توسط خود کارگران به عنوان یک طبقه می‌تواند قابل دستیابی باشد، نه توسط سیاستمداران یا احزاب یا دولت‌ها، به همین دلیل شوراهای کارگری بهترین نهادی هستند که ما، طبقه کارگر، می‌توانیم تحت کنترل دموکراتیک مستقیم، کنترل زندگی‌های خود را دست بگیرم و آزاد باشیم.
به جای دنبال کردن رهبران، او اعتقاد داشت که کارگران باید تصمیمات را برای خود بگیرند: «فکر کردن به‌خود، تفکر درباره آنچه که درست و صحیح است، با یک مغز خسته از خستگی، مشکل‌ترین کار است، این کار سخت‌تر از پرداخت و اطاعت است. اما این تنها راه به آزادی است.»
@TarTaKar
اتحادیه کارگران صنعتی جهان* که به طور رسمی در کنفرانس بعدی در ژوئن تأسیس شد، شکل جدیدی از اتحادیه انقلابی و چند نژادی بود و با هدف متحد کردن همه کارگران در «یک اتحادیه بزرگ» و تشکیل بدنه یک جامعه جدید به هدایت طبقه کارگر در پوسته سابق، تشکیل شد.
بسیاری از اعضای طی سرکوب‌های وحشیانه کارفرمایان بدون محاکمه به #اعدام، کشته و زندانی شدند. با این وجود آنها موفق شدند تا تعداد زیادی از کارگران قبلاً سازماندهی نشده را سازماندهی کنند و در اعتصابات زیادی پیروز شوند. این اتحادیه هنوز هم در چند کشور وجود دارد و اغلب به عنوان یک اتحادیه مبارز در اقلیت عمل می‌کند.
*Industrial Workers of the World
@TarTaKar
با اینکه عادل در زندان کرونا گرفته بود اما از حق دسترسی به پزشک محروم گشته بود. او درباره‌ی اعتصاب غذای خود گفته بود: «من عادل کیانپور زندانی سیاسی در راستای اهداف منشور حقوق بشر، در برابر ظلم حاکم بر ما، بنام کشور و ملت و در راه عدالت و دمکراسی اعتصاب غذای خود را بصورت رسمی در تاریخ ۴ دی شروع کرده و به تمام مردم و سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی اعلام می‌کنم».
@TarTaKar
الکس فرگوسن* که در کارخانه‌های کشتی‌سازی گلاسگو به عنوان کارآموز کار میکرد، نماینده اتحادیه در محل کارش بود و در اعتصاب کارآموزان در دهه شصت شرکت داشت.
حتی زمانی که او به فوتبال حرفه‌ای می‌پرداخت نیز به سازماندهی ادامه داد و یک بار توانست اعتصابی موفق را برای بازیکنان فالکیرک، باشگاه فوتبال اسکاتلندی سازمان دهد. این اعتصاب در پی سر باز زدن مدیر تیم از پرداخت هزینه‌های بازیکنان بعد از شکست ۶ بر ۱ این تیم رخ داد.
* Alex Ferguson
** Glasgow
*** Falkirk
@TarTaKar
حمید مبارزات سیاسی خود را از دوران دانش‌آموزی شروع کرده بود و همین هم باعث شد که وقتی به دلیل «احترام نگذاشتن به سلطنت» از مدرسه اخراج شد به دبیرستان دارالفنون برود که همان جا با گروه بیژن جزنی آشنا شود و فعالیت‌هایش در سازمان چریک فدایی خلق را شروع کند. از آثار او می توان به «یک سال مبارزه چریکی در شهر و کوه» و «جمع‌بندی سه ساله» اشاره کرد که در قسمتی از آن می‌خوانید:
«پس از پيروزی در عمليات نيمه دوم فروردين ٥٠ [ترور سرلشکر ضیا فرسیو که سال ۱۳۴۷ #اعدام مبارزان سیاهکل را صادر کرده بود.] و رسوا شدن رژيم و بی‌اعتبار گرديدن نمايشات تلويزيونی مقامات امنيتی روحيه نيروهای اپوزيسيون به شكل غيرقابل تصوري بالا رفته بود … خلـق سـركوفت خورده و سركوب شده با چشمان برق زده به جريانات با ناباوری می‌نگريست و بعضی پيش خود می‌گفتنـد آيـا ايـن حقيقت دارد؟ آيا هستند كسانی كه بتوانند در مقابل اين رژيـم بـا تمـام سـازمان امنيـتش، بـا تمـام ارتشـش، بـا تمـام تأسيساتش، با تمام تشکیلات اقتصادی و نظاميش قد علم كننـد؟ بعضيها چريكها را به پيامبران تشبيه می‌كردند.
مردمی كه وحدت سياسیشان را غصب كرده‌اند، مردمي كه از هم جدا نگه‌داشته می‌شدند، مردمی كه به آنها مرتب تعليم می‌دهند :«دماغ را ميان دو چشم گذاشته‌اند كه چشـم راسـت بـه چشـم چـپ اعتمـاد نكنـد!»، مردمی كه نسبت به نيرو و قدرت خويش بيگانه گشته‌اند، مردمی كه هرگونه ستم و تحقيـر را از دشـمن فاشيسـت بـه ازاء قدرت مطلقی كه از او در ذهنشان ساخته‌اند می‌پذيرند و دم بر نمی‌آورند.»
@TarTaKar
ایزابل مسا* در ۱۱ سالگی شروع به خیاطی کرد. بعدها یکی از سازمان‌دهندگان اصلی در اتحادیه‌ی آنارشیستی سی‌ان‌تی شد. ایزابل در طی اعتصاب شیلات ماهی‌تن در شهرش، با زنان اهل آفریقای شمالی که به عنوان اعتصاب‌شکن آورده شده بودند صحبت کرد و آنها را متقاعد کرد که به اعتصاب بپیوندند. او که به دستور ژنرال فرانسیسکو فرانکو، در طول جنگ داخلی مجبور به فرار شده بود، از ترک کشور خودداری کرد و در عوض به جنبش مقاومت زیرزمینی پیوست.
ایزابل تا زمان مرگش در سال ۲۰۰۲، همچنان فعال بود و اعتقادات آنارشیستی خود را دنبال میکرد: «آنارشیسم راهی زیبا اما بسیار سخت است. اما باید آن را دنبال کنید و هنگامی که آن را شروع کردید دیگر نمی‌توانید آن را رها کنید، این راه شما را در بر می‌گیرد و مستتان می‌کند آنارشیسم عشق، آزادی، برابری و انسانیت در هر شرایط است و نه مرز و نه رنگ و نه نژاد و نه پرچم! ... فقط در آنارشیسم می‌توانید انسانیت، احساسات انسانی، امید برای همگان و حداکثر آنچه که می‌خواهید را به دست آورید».
* Isabel Mesa
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳۰ دسامبر ۱۹۷۳، اولین اعتصاب فضایی صورت گرفت. فضانوردان اسکای‌لب ۴، پس از اعتراض به کار زیاد، نظارت بیش از حد بخش مدیریت و عدم وجود فرصت برای پیگیری کنجکاوی‌های علمی، ارتباط رادیویی خود با بخش کنترل عملیات را خاموش کردند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۹ دسامبر ۱۹۳۹، مادلن پلتیر پزشک، سوسیالیست و کنشگر فرانسوی حقوق زنان در تیمارستانی فوت کرد که به دلیل کمک آشکار به سقط جنین نوجوان نجات‌یافته از تجاوز خانوادگی در آن بستری بود.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۶ ژانویه ۱۹۷۱، ۲۵ مادر که خیلی از آنها تک والد بودند در منطقه پروژه مسکن ریمور* در ونکوور** ریل های راه آهن را مسدود کردند تا مسئولین را مجبور کنند برای چهارصد کودکی که روزانه برای رفت و آمد به مدرسه از این ریل‌ها عبور می‌کردند، ملزومات ایمنی فراهم کنند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۶ ژانویه ۲۰۰۵ ساکنین محلی در منطقه بی ویو در دوربان توانستند با موفقیت علیه تیم قطع آب دولت مبارزه کنند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۵ دی ۱۳۱۵، پزشک و نویسنده، #بهرام_صادقی در نجف آباد اصفهان متولد شد. فقر زندگی کارمندی وروشنفکران در ابتذالِ روزمرگی، بوروکراسی فاسد و ازخودبیگانگی انسان از محتواهای اصلی داستان‌های او است.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۴ ژانویه ۱۹۰۱ سی ال آر جیمز* فعال ضداستعمار، تاریخ نگار سوسیالیست، نظریه پرداز، روزنامه نگار و علاقه‌مند پروپاقرص به ورزش کریکت، در ترینیداد** متولد شد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۴ ژانویه ۱۹۶۰، هزاران نفر از اجاره‌نشینان خانه‌های سازمانی در سنت پنکراس لندن در مخالفت با افزایش اجاره‌خانه‌ها اعتصاب کردند. در اینجا نیز مانند عموم جنبش‌های مرتبط با مسکن، زنان‌خانه‌دار نقش اساسی را داشتند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳ ژانویه ۱۹۲۵، اولیانا ماتوینا گروموا از جان باختگان جنبش مقاومت ضدنازی در اوکراین متولد شد. نازی‌ها او را در سال ۱۹۴۳ اعدام کردند و جسدش را در یک معدن انداختند. بعد از جنگ، در شوروی به او لقب قهرمان دادند، بدنش را بازیافتند و همراه دیگر پارتیزان‌ها دفن کردند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۳ دی ۱۳۳۸، علی اسفندیاری مشهور به نیما یوشیج، بنیانگذار شعر نو فارسی از دنیا رفت. او آگاهانه بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را واژگون ساخت. جریان های شعر معاصر پس از او وامدار تحولی هستند که او نوآورش بود.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲ ژانویه ۱۸۷۳، ستاره‌شناس و از مؤسسان حزب کمونیست هلند، آنتون پانه‌کک متولد شد. نوشته‌های او در مورد شوراهای کارگری و توانایی آنها در غلبه بر محدودیت‌های جنبش‌های دیگر کارگری یعنی صنفی و حزبی، او را به یکی از نظریه‌پردازان اصلی #کمونیسم_شورایی تبدیل کرد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲ ژانویه ۱۹۰۵، اتحادیه کارگران صنعتی جهان در ایالات متحده و در جریان گردهمایی فعالین اتحادیه‌های صنعتی در شیکاگو شکل گرفت تا اتحادیه بزرگی تشکیل شود که توان اداره جامعه و انقلاب را داشته باشد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۱ دی ۱۴۰۰، #عادل_کیانپور، زندانی سیاسی محبوس در زندان شیبان اهواز پس از یک هفته اعتصاب غذا در اعتراض به محرومیت از حق دادرسی عادلانه درگذشت.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳۱ دسامبر ۱۹۴۱ مدیر سابق تیم منچستر یونایتد و کارگر مبارز الکس فرگوسن متولد شد. او پیش از مربی‌گری نماینده اتحادیه کارگری کارخانه کشتی‌سازی بود.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۰ دی ۱۳۲۵ حمید اشرف از رهبران چریک‌های فدایی خلق به دنیا آمد. او ۱۴ بار از محاصره ماموران امنیتی شاه گریخت و بارها برای نجات چریک‌های محاصره شده به مناطق درگیری می‌رفت. به گفته ماموران عالی رتبه ساواک، شاه شخصاً پیگیر دستگیری او بود.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳۰ دسامبر ۱۹۱۳، ایزابل مسا* انقلابی و فعال جنبش مقاومت اسپانیا متولد شد. او در طول فعالیت‌های خود دستگیر، شکنجه و حتی دو بار محکوم به اعدام شد که با تغییر نام از آن جان سالم به در برد.
@TarTaKar
مادلن پلتیر* که در خانواده‌ای فقیر متولد شده بود، به سوسیالیسم و فمینیسم گرایش پیدا کرد. او را به خاطر شکستن پنجره‌ی یک مرکز رای گیری که ورود او و دیگر زنان در آن منع شده بود، دستگیر کردند. مادلن اگرچه هیچگاه به حلقه‌های فکری وارد نشد، یکی از پیشگامان ایده‌های مترقی فمینیستی بود؛ مثلا این که نقش‌های جنسیتی توسط جامعه است که به طور گسترده متعین می‌شوند و نه زیست‌شناسی.
مادلن در حالی که در زندگی شخصی علاقه‌ای به سکس نداشت، مدافع حقوق زنان برای لذت جنسی و همچنین پیشگیری از بارداری و سقط جنین بود. علی‌رغم تمام بدبیاری‌های او در زندگیش، پلتیر اذعان داشت: «من تا زمان مرگ فمینیست باقی خواهم ماند؛ با وجود این که زنان را آن گونه که امروز هستند دوست ندارم، همان طور که طبقه‌ی کارگر را هم طوری که هست دوست ندارم. اخلاقیات بردگی، مرا به شورش وامی‌دارد.»
* Madeleine Pelletier
@TarTaKar
وسعت تظاهرات به حدی بود که جمعیت حدوداً در ۱۶۰ شهر در طی ۱۰ روز در خیابان‌ها شعار می‌دادند که از اعم آن می‌توان «مردم گدایی می‌کنن، آقا خدایی می‌کنه»،«نان، کار، آزادی»،«دانشجو، کارگر، اتحاد، اتحاد» «مرگ بر دیکتاتور» و «اصلاح‌طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا» را نام برد.
بر طبق آمار‌های رسمی ۵۴ نفر کشته، حدود ۱۰۰ نفر زخمی و بیش از ۵ هزار نفر دستگیر شدند که یکی از بازداشتی‌ها به نام #مصطفی_صالحی بدون داشتن وکیل اعدام شد و همچنین #مهدی_صالحی با «تزریق داروی اشتباه» در بیمارستان درگذشت.
https://youtu.be/FRDmtTxKH88
@TarTaKar
