#در_چنین_روزی ۱۷ نوامبر ۱۹۸۳، شش نفر با اصالت بومی و مستیزو ارتش آزادی‌بخش ملی زاپاتیستا را در کوهستان‌های چیاپاس مکزیک تأسیس کردند. برای ساخت «جهانی که در آن تمام جهان‌ها جا می‌شوند.»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۵ تا ۲۹ آبان ماه ۱۳۹۸ در اوج اعتراضات گسترده در ایران، مردم معشور(ماهشهر) که توانسته بودند برای مدتی کوتاه شهر را در دست خود بگیرند، قتل عام شدند. این کشتار با عنوان #کشتار_نیزار شناخته می‌شود.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۴ آبان ۱۳۹۸ شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران، بدون اعلام قبلی از افزایش قیمت بنزین خبر داد. از همان روز تجمعات اعتراضی در چندین شهر شکل گرفت. این تجمعات که در ابتدا آرام و در محلات کارگری و حاشیه ای شهری متمرکز بودند، با افزایش خشونت ها از سمت نیروهای امنیتی به شورشی تمام عیار علیه نظام حاکم تبدیل شدند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۴ نوامبر ۱۹۷۳، دانشجویان پلی‌تکنیک آتن دانشگاه را برای ۳ روز با شعار «نان،آموزش، آزادی» اشغال کردند. این جرقه شروع قیامی بود که نظام پادشاهی را در یونان منحل کرد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۳ نوامبر ۱۹۹۵، صدها زندانی در زندان فول ساتون در انگلستان در اعتراض قانون انضباطی جدید که شامل تفاوت در پرداخت دستمزد می‌شد، دست از کار کشیدن و اعتصاب کردند. اعتصاب پس از ۳ روز با حمله نیروهای نظامی ضد شورش سرکوب شد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۳ نوامبر ۱۹۰۳، ترزا گارنت*، از طرفداران حق رای زنان به وینستون چرچیل تازیانه زد و فریادزنان گفت:
«این را به نام زنان توهین شده انگلیس بپذیر!»
*Theresa Garnett
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۲ نوامبر ۱۹۴۶ نویسنده و فمینیست انقلابی الیسا آکونا روزتی* در سن ۷۴ سالگی در مکزیکوسیتی از دنیا رفت.
* Elisa Acuña Rossetti
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۲ نوامبر ۱۹۸۱، فعالین محیط‌زیست جمعیت فورت مک داول یاواپای آریزونا* پس از ده سال مبارزه، سازماندهی و اعتراض توانستند جلوی احداث سد اورم را بگیرند.
*Fort McDowell Yavapai Nation of Arizona
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸، جنگ جهانی اول به پایان رسید.
«باید به دست سیاستمدارانی که ما را به جنگ فرستادند اسلحه داده و از آنها خواسته می‌شد خودشان اختلافاتشان را حل کنند، نه اینکه یک قتل عام سازمان یافته قانونی راه بیندازند.» از هری پچ، آخرین سرباز بریتانیایی بازمانده جنگ جهانی اول.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۰ آبان ۱۳۷۵، غفار حسینی، نویسنده، شاعر، مترجم و اندیشمند با تزریق آمپول پتاسیم توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی در ادامه‌ی قتل‌های زنجیره‌ای سیاسی آن سال‌ها در خانه‌اش کشته شد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۰ نوامبر ۱۸۹۱، آنارشیست یهودی اوکراینی و از اعضای شورای اکاترینوسلاو انقلاب ۱۹۰۵ روسیه، سیمون رادوسکی متولد شد. او در آرژانتین رئیس پلیسی را که مسئول قتل‌عام کارگران اعتصابی بود را کشت و در انقلاب اسپانیا علیه نیروهای فاشیست فرانکو جنگید.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۹ نوامبر ۱۹۱۸، کارگران آلمان در حال نبردی برای پایان دادن به جنگ جهانی اول بودند که انقلاب کشور را درنوردید و قیصر از قدرت کناره گیری کرد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۸ نوامبر ۱۸۷۵، فمینیست و انقلابی پیشروی چینی کیو ژین* در شیمامن، فوجیان متولد شد.
«جوانان فریاد می‌زنند انقلاب، انقلاب اما من می‌دانم که انقلاب از خانه و با رسیدن به برابری جنسیتی زنان آغاز می‌شود.»
*Qiu Jin
*Manchu
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۷ نوامبر ۱۹۱۷، انقلاب اکتبر در روسیه آغاز شد. در این روز کمیته‌ها اعتصابی که بعدها شورا نام گرفتند توانستند که با شعار «همه قدرت به شوراها» قدرت را از دولت موقت بگیرند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۶ نوامبر ۱۹۰۳ هیلده رادوش* در آلمان متولد شد. او یک کارگر اداره پست ضد فاشیست، فمینیست، همجنس‌گرا و فعال کمونیست بود.
@TarTaKar
با شروع اعتراضات به گران شدن ناگهانی قیمت بنزین، اینترنت در سراسر کشور قطع شد. در طی چند روز اول تظاهرات، مردم این شهر کنترل بیشتر مناطق را به دست گرفتند. نیروهای امنیتی حمله را در ۲۵ آبان آغاز کردند و تا روز ۲۹ ام و همچنین در حومه سربندر و چمران (جراحی) پیش رفتند. نیروهای سپاه پاسداران وارد شهرک چمران در حوزه شهر ماهشهر شدند و به طور نامحدود و با وسائل نقلیه زره پوش به معترضان تیراندازی کردند. معترضانی که به باتلاقی در نزدیکی محل فرار کردند هم محاصره شدند و به سمتشان آتش گشوده شد که منجر به کشته شدن صد نفر گشت. افرادی نیز در نیزار پناه گرفته بودند که نیروهای امنیتی دست به کشتار جمعی آنها زدند.
سازمان عفو بین الملل در گزارشی ذکر کرد: «...با توجه به ویدئوهایی که عفو بین‌الملل مورد تجزیه و تحلیل قرار داده، حتی در جریان این دو درگیری نیز، نیروهای امنیتی استفاده خود از سلاح‌های مرگبار را به مقابله با کسانی که حامل تهدیدات جانی عاجل بودند محدود نکرده، و با شلیک گلوله به سمت معترضان غیرمسلح، تعدادی از آنها را نیز کشتند.» و نیز اسامی تعدادی از کشته شدگان این واقعه را بیان کرد. هفت ماه پس از این واقعه غلامرضا شریعتی، استاندار خوزستان مدعی شد این کشتار از اساس جعلی است و اصلاً ماجرای نیزارها در میان نبوده است.
به گفته یوسف السرخی از فعالان عرب، معترضان هدف‌قرارگرفته در ماهشهر، غالباً جوان و از قشرهای فرودست عمدتاً عرب این شهر بودند که سال‌ها تبعیض را تاب آورده اند. بنابه گزارش هایی که به تایید او رسیده است، رئیس و کارکنان ارشد پتروشیمی از نیروهای امنیتی خواسته بودند جاده‌ای را که مردم بسته بودند برای آغاز به کار دوباره باز کند و این امر همراه با کلیشه‌های عرب‌ستیزانه و تفاوت طبقاتی و تبعیض بلندمدت در منطقه، به وقوع چنین فاجعه ای دامن زدند. او مسأله شکاف طبقاتی، عرب‌ستیزی، تغییر بافت جمعیتی و بیکاری را از علت‌های ریشه‌ای اعتراض‌های کوی عمار در شهرک چمران دانسته و می گوید: «این منطقه به لحاظ قومیتی متکثر است و ساکنان آن هویت‌های مختلفی دارند. با این وجود، باز هم بیشتر بار امنیتی و اعتراضی در این منطقه بر دوش عرب‌ها است.»
@TarTaKar
اعتراضات در شهرهای کرج، مشهد، تهران، اهواز، کرمانشاه، سنندج، جوانرود، مریوان، ارومیه، بوکان، سیرجان و شیراز آغاز شد و به بندرعباس، اصفهان، کرمان، قزوین، شهرک اندیشه، ماهشهر، گچساران، خرمشهر، بابل، بیرجند، جیرفت، شوشتر، اندیمشک، کازرون، بهبهان، بوشهر و دهدشت گسترش یافت. در همان روز اینترنت در چندین شهر مختل شد و از شنبه ۲۵ آبان قطعی سراسری اینترنت به دستور شورای امنیت آغاز گردید.
در طی این اعتراضات برخی از معترضین بانک‌های خصوصی را که به دلیل بی‌انضباطی مالیشان اختلاس‌ها را ممکن، سوداگری را پر سود و تورم افسار گسیخته ایجاد کرده‌اند را آتش می‌زدند. نیروهای امنیتی، سپاه پاسداران و بسیج با استفاده از سلاح‌های جنگی در نقاط مختلف کشور، به سوی معترضان به صورت مستقیم و هدفمند تیراندازی کردند و حدود ۱۵۰۰ نفر را بر اساس آمار خبرگزاری رویترز کشتند.
@TarTaKar
صبح ۱۴ نوامبر انجمن‌های دانشجویی کنار هم جمع شده بودند تا در مورد انتخابات دانشجویی بحث کنند. نهایتاً شورای آنها به این نتیجه رسید که باید ساختمان پلی‌تکنیک را تسخیر کنند و مجمع انجمن‌ها توانایی اینکار را در خود می‌بیند. اشغال دانشگاه تا سه روز ادامه یافت و دانشجویان به شهروندان تجمع یافته در بیرون از دانشگاه با فریاد شعار «نان،آموزش، آزادی» پیوستند.
دانشجویان موفق شدند که درون دانشگاه با استفاده از تجهیزات دانشگاه ایستگاه رادیویی درست کنند و مستقیم با ملت صحبت کنند و خواسته‌ها و استدلال‌های خود را به گوش تمام یونان برسانند و آنها را به اعتصاب و قیام عمومی فراخوانند. برای معترضین غذا ، پول جمع آوری می‌شد و حتی بسیار سیگار و پول نیز می‌دادند.
حکومت نظامیان با تیراندازی، آوردن تانک به داخل دانشگاه دستگیری حدود ۲۴۰۰ نفر و کشتن ۲۴ نفر توانستن پس از سه روز دانشگاه را پس بگیرد. ۸ ماه بعد اما نظامی که با کودتا توانسته بود دوباره نظام شاهنشاهی را به یونان برگرداند، سقوط کرد.
@TarTaKar
برنامه انضباطی جدید حقوق قبلی زندانیان مانند دیدارها، دسترسی به پول شخصی، زمان ملاقات، پوشیدن لباس‌های شخصی به جای لباس زندان و مرخصی‌ها را به امتیازاتی تبدیل کرد که زندانیان باید با کار کردن به دست بیاورند. زندانیان در برابر محدودیت‌های اعمال شده بر استفاده از تلفن‌ها، میزان اموالی که می‌توانستند نگه دارند و ممنوعیت دریافت اموال از خانواده‌ها و دوستانشان اعتراض کردند.
زندان ابتدا از پرداخت حقوق معوقه زندانیان اعتصابی باز پس زد تا آنها را تنبیه کرده باشد. سپس آنها را در حیاط بیرون زندان زیر آفتاب داغ بدون دسترسی به آب حبس کرد. تا اینکه پلیس ضد شورش در با ضرب و شتم زندانیان اعتصاب را شکست. در ماه‌های بعد هیچ وقت با زندانیان اعتصابی مصاحبه‌ای صورت نگرفت. یک نفر از آنها خودکشی کرد و حداقل یک نفر دیگر خودکشی ناموفق داشت. خانواده‌های زندانیان نیز یک مرتبه بیرون زندان تظاهرات کردند.
Full Sutton prison
@TarTaKar
ترزا گارنت به چرچیل که ، وزیر کشور وقت بود در بریستول حمله کرد و گارنت به جرم حمله دستگیر شد، اما از آنجا که چرچیل نمی خواست در دادگاه حاضر شود، اتهامی عیله او مطرح نکرد. او به دلیل «برهم زدن نظم» یک ماه زندانی شد.
ترزا در زندان به همراه دیگران مبارزان حق رای زنان دست به اعتصاب غذا زد تا اینکه در نهایت با زور به او غذا خوراندند. که این امر خشم او را بر انگیخت و باعث شد که او در اعتراض سلول خود را آتش بزند و سپس به سلول انفرادی منتقل شود.
@TarTaKar
الیسا در سال ۱۹۰۴ به دلیل فعالیت های رادیکالیش به زندان افتاد اما پس از آزادی و زمانی که در سان آنتونیوی تگزاس در تبعید بود هم به فعالیت هایش ادامه داد.
او بخشی از رهبری حزب آزادیخواه مکزیک را که گرایش آنارشیستی داشت به عهده گرفت و با بروز انقلاب در مکزیک به نیروهای دهقان انقلابی امیلیانو زاپاتا پیوست و فعالیت های تبلیغی آنها را پیش می برد. بعد از آن به شدت درگیر حمایت از حقوق مردم بومی مکزیک شد.
@TarTaKar
ساخت این سد طرحی متعلق به یک پروژه در آریزونای مرکزی بود که می‌توانست بیش از نیمی از منطقه حفاظت شده فورت مک داول یاواپایی، بیشتر زمین های کشاورزی آنها و بقایای سرزمین اجدادیشان را زیر آب ببرد. هر سال در این زمان جشن آخر هفته ای به نام «روزهای پیروزی سد اورم» برای بزرگداشت این رویداد برگزار می شود.
تصویر بالا عکسی از کارولینا باتلر، فعال و مخالف ساخت سد اورم است که نقشی اساسی در شکست این پروژه داشت.
*Fort McDowell Yavapai Nation of Arizona
@TarTaKar
یادبودهای رسمی عموماً به این موضوع اشاره نمی‌کنند که در واقع شورش‌ها و انقلاب‌هایی که روسیه و آلمان و به میزان کمتری نیروهای بلغاری، فرانسوی و بریتانیایی را دربرگرفت به جنگ جهانی پایان داد.
ده‌ها یا صدها هزار سرباز بریتانیایی در جنگ جهانی اول شورش کردند یا سعی داشتند راه هایی برای جلوگیری از قتل هم‌قطاران آلمانی خود پیدا کنند؛ افرادی مانند هری پچ، آخرین سرباز بریتانیایی بازمانده جنگ جهانی اول، یا میلیون‌ها آلمانی، فرانسوی و روس چنین کردند.
@TarTaKar
غفار از یک خانواده دهقانی در لرستان به دنیا آمد. در ۱۴ سالگی به آبادان رفت و در پالایشگاه‌‌های آنجا کارگری کرد. او عضو حزب توده شد و سپس برای تحصیل در رشته ادبیات انگلیسی به دانشگاه تهران رفت. تحصیلات خود را ادامه داد تا اینکه نهایتاً از دانشگاه سوربن پاریس دکتری جامعه‌شناسی گرفت. بعد از انقلاب به ایران بازگشت و در دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد. اما طولی نکشید که در جریان انقلاب فرهنگی از دانشگاه اخراج شد.
پزشکی قانونی علت مرگ غفار را سکته‌ی مغزی اعلام کرده بوده اما کمیته‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران در گزارش خود روشن کرد که مرگ غفار حسینی ناشی از تزریق آمپول پتاسیم بود.
از آثار غفار حسینی می‌توان «خون سفید شمشیر»، «هنر و جامعه» و «تاریخ ترکان آسیای میانه» را نام برد.
@TarTaKar
سیمون در انقلاب ۱۹۰۵ روسیه با سازماندهی شورای کارخانه خود شرکت فعال داشت. پس از دستگیری‌ها به آرژانتین تبعید شد و در آنجا کولونل رامون فالکون را کشت که دستور تیر اندازی به اعتصاب کارگران را داده بود و مسئول کشته شدن ۱۲ کارگر بود.
او که به مدت ۲۰ سال زندانی شد همبندی‌های خود را سازماندهی کرد و چندین اعتصاب غذا را رهبری کرد. توانست به مدت ۲۳ روز فرار کند اما دوباره بازداشت و تحت بی‌رحمانه‌ترین شکنجه‌ها، از جمله تجاوز، قرار گرفت.
پس از آزادی به اروگوئه رفت تا به مبارزه علیه دیکتاتور گابریل تراس بپیوندد، اما در آنجا دستگیر و تبعید شد. هنگامی که جنگ داخلی اسپانیا در سال ۱۹۳۶ آغاز شد، او به جنگ با فاشیسم رفت و به لشکر آنارشیست به رهبری گرگوریو جوور در جبهه آراگون پیوست. پس از جنگ به مکزیک رفت و برای پناهندگان سیاسی کار کرد، سخرانی‌های متعددی برگزار کرد و تجربیاتش را به اشتراک گذاشت.
سرانجام سیمون در سال ۱۹۵۶ در اثر حمله قلبی درگذشت. در آن زمان او در یک کارخانه اسباب‌بازی کار می‌کرد و برای نشریه‌ا‌ی آنارشیستی می‌نوشت.
@TarTaKar
کمیته‌های اعتصابی ضدجنگ برلین را در چنگ خود گرفتند و کارگران، سربازان و ملوانان شورشی خیابان ها را تسخیر کردند. نائب رئیس حزب سوسیال دموکرات، فیلیپ اشنایدرمن* دریافت که سوسیالیست انقلابی کارل لیبکنشت** که تازه از زندان آزاد شده بود قصد دارد اعلام یک جمهوری سوسیالیستی کند. بنابراین برای جلوگیری از برتری یافتن او، با سرپیچی از رهبری به یکی از بالکن های رایشس تاگ*** رفت و اعلام جمهوری کرد.
عصر همان روز ده‌ها نفر از کارگران کارخانجات بزرگ برلین که به رهبری حزب سوسیال دموکرات اعتماد نداشتند رایشس تاگ را اشغال کرده و اعلام کردند که روز بعد همه‌پرسی در کارخانه‌ها و شوراهای هنگ‌های ارتش برگزار می‌شود تا دولتی انقلابی شکل گیرد.
* Philipp Schneidermann
** Karl Liebknecht
*** Reichstag- نام ساختمان پارلمان آلمان
@TarTaKar
کیو را به اجبار به ازدواج مردی ثروتمند درآوردند اما پس از چند سال توانست اطرافیان خود را راضی کند که بگذارند او کشور را ترک کند و برای ادامه تحصیل به خارج از کشور برود. از همین زمان بود که او شروع به پوشیدن لباس های مردانه کرد. چند سال بعد یک مدرسه دخترانه تاسیس کرد که در واقع کمپی آموزشی برای انقلابیون بود تا خانواده سلطنتی مانچو* را سرنگون کنند. اما پس از یک قیام نافرجام او کشته شد.
امروز در چین از او به عنوان قهرمانی ملی یاد می‌شود.
@TarTaKar
در روسیه تزاری «برای کارگران روسی زندگی کردن تنها به معنی نمردن» بود. از ۱۹۰۵ کارگران و دهقانان برای مقابله با این شرایط اسفناک «کمیته‌های اعتصابی» را شکل داده بودند که این کمیته‌ها بعداً شورا نام گرفتند. کمیته‌های اعتصابی پس از ۱۲ سال مقاومت نهایتاً آماده بودند که تزار را بیاندازند و حکومت را بدست بگیرند. کمیته محلات کنترل نقاط کلیدی در پتروگراد پایتخت آن موقع و سنت پترزبورگ کنونی را به دست گرفتند که در نهایت به حمله به کاخ زمستانی انجامید.
از فوریه دولت موقت روی کار آمده بود اما در نوامبر کمیته‌ها اعتصابی با شعار «همه قدرت به شوراها»* توانتسند قدرت را از دولت موقت بگیرند و با کمک حزب بلشویک، «جمهوری فدراتیو سوسیالیستی روسیه شوروی» را تاسیس کنند. در ۱۹۲۲ جمهوری فداتیو شوروی کشور‌های دیگر مانند اوکراین با روسیه متحد شدند و «اتحاد جماهیر شوروی» را تشکیل دادند. تا سال ۱۹۳۷ کمیته‌های اعتصابی که دیگر شورا شده بودند با رای گیری نمایندگان خود را به «کنگره سراسری شوروی» می‌فرستاند تا آنها حکومت داری کنند. اما پس از این تاریخ با دستور استالین کنگره سراسری جای خود را به «شورای عالی» داد که دیگر شوراها نماینده در آن تعیین نمی‌کردند بلکه مردم مستقیم نماینده خود را با رای دادن به کاندیداهای حزب کمونیست انتخاب می‌کردند.
این انقلاب از روی تقویم مختلفی که در آن زمان استفاده می‌شد، چنین نامی گرفت.
*Вся власть советам
@TarTaKar
نازی‌ها هیلده رادوش* را در سال ۱۹۳۳ به زندان انداختند و سپس تحت نظارت گشتاپو آزاد کردند. آنها در دهه ۱۹۴۰ سعی کردند او را دوباره دستگیر کنند اما هیلده به زندگی مخفی روی آورد و تا پایان جنگ از اسارت گریخت.
او پس از جنگ برای دفتر قربانیان فاشیسم کار کرد و همزمان به نقد برخی از اقدامات حزب کمونیست پرداخت. مثلا می‌پرسید که آیا «هدف سوسیالیسم می‌تواند از مسیر حاکمیتی استبدادی محقق شود؟» این گونه دلمشغولی ها باعث شد که سرانجام تصمیم به استعفا از حزب بگیرد، اما قبل از اینکه بتواند چنین کاری کند حزب او را به دلیل همجنس‌گرایی اخراج کرد و همچنین برخی از مسئولان حزب با تقبیح او نزد کارفرمایش، به اخراج او از محل کار هم دامن زدند.
خودش بعدها گفت: «این واقعه پایان همه توهمات من بود، قطعه‌ای از رویای زندگی من نابود شد.»
رادوش به فعالیت سیاسی ادامه داد، اولین روزنامه همجنس‌گرایی آلمان و گروه همجنس‌گرایان L74 را در برلین غربی پایه‌گذاری کرد و در نود سالگی از دنیا رفت.
*Hilde Radusch
@TarTaKar
این کارگران در گذشته اعتصابات فراوانی را رقم زده بودند که به سبب آن کارفرما بسیاری از آنها را اخراج کرده بود. کارگران اخراجی با اینکه دیگر دستمزدی نمی‌گرفتند با این حال اما دولت همچنان از آنها مالیات می‌ستاند.
به علاوه این کارگران پیشتر نیز کمپینی برای اقدام مستقیم علیه قوانین نژادپرستانه عبور و مرور راه انداخته بودند. حدود دوهزار کارگر معدن به همراهی تعدادی از زنان و کودکان راهپیمایی کردند که حتی در این میان مهانداس گاندی نیز حضور داشت و دستگیر شد.
گاندی در ابتدا از این جنبش علیه مالیات حمایت نمی‌کرد چرا که می‌ترسید که این امر باعث رنجش جمعیت سفیدپوست شود. نارضایتی طبقه کارگر اما مخالفت او را کنار زد. به فاصله کوتاهی بعد از آن، قانون مالیات لغو شد.
@TarTaKar
