در این روز کشاورز و نویسنده‌ای به نام جرارد وینستنلی* با همراهی گروه کوچکی متشکل از ۳۰ تا ۴۰ نفر مرد و زن تپه سینت جرج در واتسون، سوری انگلستان** را اشغال کردند و به شخم زدن جمعی زمین دست زدند. در ماه بعد از آن، بسیاری از افراد منطقه به آنها پیوستند و جنبشی را شکل دادند که با اسم حفاران*** معروف شد.
وینستنلی یک پروتستان بود و شروع به نوشتن جزوه‌هایی کرد که در آنها کلیسا و باور به این را که «خدا در سرزمین‌هایی بهشتی فراتر از آسمان‌هاست» نقد می‌کرد. او در مقابل ادعا داشت که خدا «روحی درون شما» است. در جزوه‌ای که در ژانویه ۱۶۴۹ منتشر شد، نوشت: «در آغاز زمان خدا زمین را ساخت. در ابتدا هیچ سخنی به زبان نیامد که بگوید دسته‌ای از انسان‌ها باید بر باقی آنها حکم براند، اما تخیل خودخواه یک انسان را در جایگاه سروری و تعلیم دیگری گذاشت».
سیاست‌های حفاران شکلی از آنارشیسم پروتوکمونیسم**** بود و آنها خواهان کنش مستقیم، مالکیت اشتراکی و انحلال سلسله‌مراتب درون جوامع بودند.
* Gerrard Winstanley
** St. George's Hill, Watton, Surrey, England
*** the Diggers
**** proto-communist anarchism
@TarTaKar
در این روز فورد ویستون از تعطیلی سه کارخانه در بریتانیا و اخراج ۶۱۰ کارگر در انگلستان خبر داد. این شرکت اعلام ورشکستگی کرد و کارخانه‌ها را به «اداره تصفیه امور ورشکستگان» سپرد. مسئولین این اداره از هر سه کارخانه دیدن کردند؛ کارگران بدون اطلاع قبلی، تنها با چند دقیقه اخطار اخراج شدند و تنها چیزی که به آنها گفته شد این بود که شرکت ورشکسته شده و هیچگونه تضمینی در رابطه با پرداخت سنوات و یا حقوق بازنشستگی کارگران داده نشده است. این در حالی بود که مدیریت کارخانه با علم به اینکه کارگران حتی دستمزد آخرین شیفت‌های خود را دریافت نمی‌کنند آنها را واداشته بودند تا آخرین لحظه کار کنند.
به گفته یکی از کارگران:«من ۴۰ سال است که در این کارخانه کار می‌کنم. دارای مدرک تخصصی هستم و در تمام این سالها با خود می‌گفتم که تمام این زحمت‌ها در آخر پس از بازنشستگی‌ام جبران خواهد شد. اما الان باید به این فکر کنم که چگونه اجاره خانه‌ام را بپردازم! وقتی که کارخانه تو را اینطور اخراج می‌کند مانند این است که خانواده‌ات تو را از خانه بیرون پرت کرده باشند.»
@TarTaKar
با آغاز جنگ داخلی در ۱۹۳۶، ساباته لیوپارت* به ستون آنارشیستی عقاب‌های جوان** پیوست و در جبهه‌ی آراگون علیه ناسیونالیست‌های هوادار ژنرال فرانسیس فرانکو*** جنگید. بعد از شکست جمهوری‌خواهان، او وارد اردوگاهی در فرانسه شد و بعدتر به مقاومت فرانسه علیه اشغال نازی‌ها پیوست.
متعاقب پایان جنگ جهانی دوم، ساباته مجدداً وارد اسپانیا شد و به مقاومت زیرزمینی علیه حکومت پیوست. در زمره‌ی کارهای افسانه‌ای وی، او دیگر فعالان زندانی را آزاد کرد، به بانک‌ها دستبرد زد، رهبران فاشیست را ترور کرد و در موقعیت‌های بسیاری مرگ را فریفت.
بعد از سرقت از خانه‌ی یکی از حامیان ثروتمند فرانکو، مانوئل گاریگا****، ساباته یادداشتی باقی گذاشت با این مضمون که: «ما دزد نیستیم، ما مبارزان مقاومت آزادی‌خواهی هستیم. چیزی که ما گرفتیم تنها کمک کوچکی برای تغذیه‌ی کودکان یتیم‌شده و گرسنه‌ی آنتی‌فاشیست‌هایی خواهد بود که شما و امثال شما به آنها شلیک کردید. ما مردمی هستیم که هرگز برای چیزی که از آن ماست التماس نکردیم و نخواهیم کرد. پس تا زمانی که قدرت آن را داشته باشیم، شایسته است برای آزادی طبقه‌ی کارگر اسپانیا مبارزه کنیم. و برای تو، گاریگا، با وجود این که تو قاتل و دزد هستی، ما از خونت گذشتیم، زیرا ما به عنوان آزادی‌خواه برای زندگی انسان ارزش قائل هستیم، چیزی که تو هرگز نداری و حتی محتمل نیست که درک کنی».
ساباته تقریباً از همه‌ی مبارزان فعال مقاومت بیشتر عمر کرد. او با گلوله‌ی گارد کشوری در ۱۹۶۰ از پای درآمد.
* Francesc Sabaté Llopart
** Young Eagles
*** General Francisco Franco
**** Manuel Garriga
@TarTaKar
خشم عمومی علیه دولت اسرائیل بود که مساحت زیادی زمین درسکونت عرب‌های جلیله را تصاحب کرده بود تا در آنها شهرک‌سازی کند، سود درآورد و به استقرار امکانات نظامی بپردازد. به موازات این اعتراض‌ها در بیشتر اردوگاه‌های پناهندگی فلسطینیان در لبنان هم اعتصاب برای همبستگی انجام شد.
درگیری‌های گسترده‌ای با نیروهای امنیتی در اسرائیل به وقوع پیوست، ۶ معترض غیرمسلح مورد شلیک مستقیم گلوله پلیس و نیروهای نظامی قرار گرفتند و حدود ۱۰۰ نفر زخمی شده و صدها نفر دستگیر شدند.
این جریانات موجب حس همبستگی عمیق تری با فلسطینیان در منطقه شد. پس از این وقایع ۳۰ مارس با عنوان «روز سرزمین» یا «یوم الارض» نام گذاری شد.
@TarTaKar
این اعتصاب که شامل کارگران بخش‌های مختلف از معدن و پتروشیمی تا سازمان و نهادهای دولتی است، با فراخوان متشکل بسیاری از اتحادیه‌های کارگری و با هماهنگی احزاب چپ آغاز شد.
مهمترین خواسته‌ی اعتصاب کننده‌ها شامل اصلاح قانون کار و حمایت از دستمزدها، توقف خصوصی‌سازی، توقف قرارداد‌های موقت و فراهم کردن بیمه عمومی برای همه مخصوصاً شاغلین بخش‌های غیر رسمی بود.
@TarTaKar
۱۰ روز پس از آغاز #کمون_پاریس، دویست هزار نفر مقابل شهرداری پاریس گردهم می‌آیند تا ایجاد رسمی‌اش اعلام شود. کمیته مرکزی گارد ملی که تا آن موقع قدرت را در دست داشت به کار خود پایان داد تا منتخبان شورای کمون بتوانند کار خود را آغاز کنند. گارد ملی همچنین اعلام کرد که «پلیس منکرات» پاریس برچیده شده است.
کمون پاریس پرچم سرخ یعنی نماد «جمهوری جهانی» را پرچم خود اعلام کرد. کمون پرداخت کرایه خانه‌ها را لغو کرد، حداکثر دستمزد مقرر شد و بودجه پرداختی به موسسات مذهبی مانند کلیسا را حذف کرد. همچنین «تمامی آن چیزهایی که پرداختن به آنها به وجدان فردی مربطور می‌شود» را چون صلیب از صحن مدارس و تمامی فضاهای عمومی برچید. کارگاه‌ها با انجمن‌ها تعاونی کارگران اداره شدند و این انجمن‌های تعاونی در فدراسیون بزرگی گرد آمدند.
کمون دستگاه اعدام گیوتین را در مقابل شادمانی و پایکوبی مردم سوزاند. ستون میدان وندام که مظهر میهن پرستی و عامل تفرقه‌انداز بین اقوام فرانسه بود را انداخت. همچنین کفاره‌گاهی که به عنوان طلب مغفرت از اعدام آخرین پادشاه فرانسه درست شده بود را برچید.
برای مطالعه بیشتر می‌توانید به کتاب «جنگ داخلی فرانسه» از کارل مارکس رجوع کنید. در این کتاب مارکس با اشاره به تجربه کمون پاریس توضیح می‌دهد که طبقه کارگر شکلی بدیل از سازماندهی جامعه را به نمایش گذاشت و استدلال می‌کند که چرا ماشین دولتی را نباید گرفت یا اشغال کرد بلکه باید آنرا درهم شکست.
@TarTaKar
آنا مای آکواش وقتی که به آمریکا نقل مکان کرد به جنبش سرخپوستان آمریکایی پیوست و در اشغال "وونددنی" شرکت کرد. این واقعه به اعتراض فعالین جنبش سرخپوست‌ها اشاره دارد که در سال ۱۹۷۳ در پی اختلافاتی بر سر فساد یکی از رهبران محلی، به منطقه وودنی رفتند و با وجود درگیری‌های فراوان بیش از ۷۰ روز مقاومت کردند. آنها منطقه وونددنی را به دلیل اهمیت تاریخی آن در کشتار وونددنی در سال ۱۸۹۰ انتخاب کرده بودند.
آنا در سال ۱۹۷۵ و در سن ۳۰ سالگی به طرز غم انگیزی به قتل رسید. جسدش ۲ ماه بعد پیدا شد به نحوی که هفته‌ها طول کشید تا پزشکی قانونی بتواند او را تشخیص دهند.
Anna Mae Aquash
@TarTaKar
این شکست تحقیرآمیزی برای پلیس کنیا بود. اکثر ۱۷۳ زندانی از اعضای ماسایی بودند. درحالی‌که نیروهای انگلیسی با قتل‌عام قیام ضد استعماری سال ۱۹۵۳ مردم کنیا را سرکوب کردند، چند سال بعد اما استقلال به دست آمد.
عکس: زنان ماسایی
@TarTaKar
قربانیان بیشتر زنان و دختران جوان ۱۳ تا ۲۳ ساله و مهاجران ایتالیایی و یهودی بودند که در شرایط سخت مورد بهره کشی قرار می گرفتند. عده‌ای در آتش سوختند و دیگران زیر پا له شدند. آنها قبل از مرگ سعی داشتند از راه پله های خروجی فرار کنند ولی این راه در حرکتی مخالف قوانین، برای جلوگیری از «اخلال در کار» بسته شده بود. همچنین ۵۰ نفر برای فرار از شعله‌های آتش از ساختمان مرتفع پایین پریدند.
صاحبان شرکت به ۷ مورد کشتار غیرقانونی متهم شده اما در نهایت بی‌گناه شناخته شدند. از سمت شرکت‌های بیمه به بیشتر قربانیان چیزی تعلق نگرفت اما شرکت غرامت قابل ملاحظه‌ای دریافت کرد.
کیفیت پارچه و لباس‌های آمریکایی در دهه‌های ۲۰ تا ۴۰ اغلب مورد تحسین و توجه کلکسیون‌دارها قرار می‌گیرد. این کیفیت حاصل کارگاه‌هایی بهره کشانه** با شرایط کاری دشوار و اعمال شاقه است.
*Triangle Shirtwaist
**sweatshop
@TarTaKar
در ابتدا دولت با خشونت اعتراضات دانشجویی را سرکوب کرد اما همین منجر به شدیدتر شدن مخالفت‌ها شد. در روستاها، دهقانان دست به کشتار صاحبان زمین و پلیس‌ها زدند و در شهرها، کارگران صنعتی گرائو* – نوعی تاکتیک محاصره - ایجاد کردند. سال بعد از آن اولین انتخابات تاریخ پاکستان برگزار شد.
گرائو به معنی محاصره، به تاکتیکی اشاره دارد که توسط فعالین کارگری و اتحادیه‌ای در هند ابداع شد و مشابه اعتصاب است. گروهی از افراد یک شخصیت سیاسی یا مکانی دولتی را محاصره می‌کنند تا خواسته هایشان محقق شود.
*gherao
@TarTaKar
مطالبه اولیه کارگران ۵۰ تا ۷۰ درصد بود. آنها خواهان همان دستمزدی بودند که کارخانه‌های رنو به کارگرانش در ترکیه و فرانسه پرداخت می‌کرد. کارگران تنها ۳۰۰ یورو دستمزد داشتند که تفاوت معناداری با دستمزد کارگران رنو در کشورهای دیگر که از ۹۰۰ یورو تا ۲ هزار یورو بود.
این بزرگترین اعتصاب کارگران بخش خصوصی در کشور رومانی پساشوروی بود. و همچنین اولین باری بود که کارگران رومانی دستمزد خود را بر اساس دستمزد کارگران کشور دیگر تعیین کرده بودند.
اعتصاب در ۱۱ آوریل به پایان رسید وقتی که رؤسای اتحادیه اعلام کردند که با کارفرما به توافق افزایش ۳۰ تا ۴۰ درصدی دستمزدها رسیده‌اند.
@TarTaKar
در مجموع ۳۴ زندانی در این اعتصاب حضور داشتند. در بخشی از بیانیه آنها می‌خوانید:«در آستانهٔ پایان قرن و بر تلی از خاکستر و خون، در همه این لحظه‌های از پس هم رفتهٔ ویران که از بن ویرانه‌اش چه بسا امیدها مانده‌است مدفون؛ ما زندانیان سیاسی سرشاریم از یادی دردآور و امیدی جان‌افزا که از نیروی بیداری شما پای گرفته‌است و خواب فلاکت‌زای روزهای پریشانی را هلاک خواهد ساخت.
ما به یاد و احترام رنج‌های مشترک‌مان و در اعتراض به ظلم‌های ستمگران که شمه‌ای از آن را برخواهیم شمرد و به پاسداشت مبارزهٔ شما برای آزادی، دموکراسی، رفع تبعیض و نابرابری و احقاق حقوق انسان، از بامداد اولین روز قرن پانزدهم به مدت سه روز اعتراض خود را به صورت اعتصاب غذا نشان خواهیم داد تا به جای نان و آسایش که مدت‌هاست از سفرهٔ شما مردم شریف ایران دریغ شده‌است از خوان جان‌فزای شرافت و شجاعت شما ارتزاق کنیم و نیرو بگیریم برای همراه و یاور شما بودن در ایستادگی و مقاومت به امید پیروزی در قرنی خوش بهار»
@TarTaKar
زنان زندانی در تِبس از بازگشت به سلول‌هایشان سرباز زدند و همزمان با درگیری معترضانی بیرون از زندان با پلیس ضد شورش، دارایی‌ها زندان را آتش زدند و نابود کردند. ۲۰۰ نفر از زندانیان در آتن نیز در همبستگی با آنها تجمعی اعتراضی برگزار کردند.
گائولیئونی یکی از فعالان برجسته در زندان بود. او علیه کمبود امکانات برای زندانی‌های کم‌توان فیزیکی و نقل‌وانتقال زندانی‌ها که در آن به طرز مشکوکی بسیاری از زندانیان جان خود را از دست داده‌اند و با بازرسی‌های واژینال، که آن را «تجاوز غیر رسمی» می‌نامید، مبارزه می‌کرد.
در پی این شورش، دولت وعده‌ی بررسی روش‌های بازرسی واژینال و دیگر شرایط زندان را داد. رفقای زندانی گائولیونی یادداشت وداعی برای خبرگزاری فرستادند: «تمام زندگیت پر از تشنگی بود، تو تشنه مبارزه و عدالت بودی. تو برای همه چیز بدون توجه به عواقب آن می‌جنگیدی. عاقبت مبارزه تو مرگی ناگهانی و خشن بود. اما ما هنوز اینجا هستیم کاترینا. ما تو را بخاطر داریم و به مبارزه‌ای که آغاز کردی ادامه می‌دهیم. تو همه‌جا هستی. احساست می‌کنیم و از اینکه از ما محافظت کردی متشکریم. تو برای همیشه زنده خواهی ماند، سفر خوبی داشته باشی.»
* Katerina Goulioni
@TarTaKar
سعداوی کتاب‌های زیادی درباره مسائل زنان و به خصوص اعمال تبعیض‌آمیز علیه آنان و از جمله ناقص‌سازی جنسی نوشت. او از بنیانگذاران «جمعیت اتحاد زنان عرب»* بود و در دوران مختلف زندگی خود، با وجود تلاطمات بسیار در وضعیت سیاسی مصر، به اشکال مختلف به فعالیت‌های اجتماعی و نویسندگی ادامه داد.
آشنایی خوانندگان عرب با نوال سعداوی با نخستین رمان او با نام «مذاکرات طبیبه» (خاطرات یک زن پزشک) آغاز شد و پس از آن رمان‌های دیگری از جمله « امرآهٔ عندنقطهٔ الصفر» (زنی در نقطه صفر)، «امرأتان فی امرأه» (دو زن در یک زن)، «الغائب» (غایب)، «الحب فی زمن النفط» (عشق در زمان نفت) نوشت.
در ایران نیز سعداوی بیشتر با کتاب «چهره عریان زن عرب» شناخته شده است.
* جمعية تضامن المرأة العربية
@TarTaKar
در این روز کنگره پان آفریقایی (PAC)، یک جناح جدا شده از کنگره ملی آفریقا (ANC)، مبارزاتی علیه مجموعه‌ای از قوانین مصوب برای مدیریت تفکیک داخلی و سلطه نژادی را آغاز کرد.
صبح روز ٢١ مارس، حدود ۵ هزار نفر از تظاهرات‌کنندگانِ این کنگره در اطراف ایستگاه پلیس شارپویل جمع شدند. ۳۰۰ مأمور پلیس با اسلحه کمری و ماشین‌های زرهی در مقابل کلانتری با آنها روبرو شدند. بعد از رسیدن گزارش‌ها درباره پرتاب سنگ توسط معترضین به پلیس، تنش‌ها بالا گرفت. پلیس بدون هیچ اخطاری به سوی جمعیت آتش گشود که منجر به کشته شدن ۶۹ نفر و زخمی شدن ۱۸۰ نفر شد. به بسیاری از افراد از پشت شلیک شده بود.
اخبار شارپویل باعث شد جامعه بین‌المللی دولت آپارتاید را محکوم کند و این تاریخ به لحظه‌ای موثر برای مبارزات سیاه‌پوستان آفریقای جنوبی برای آزادی و حاکمیت اکثریت بدل شد.
* Sharpeville
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱ آوریل ۱۶۴۹، جنبش حفاران به راه افتاد. آنها به زمین‌های بایر می‌رفتند و در آن اشتراکی کشاورزی و زندگی می‌کردند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳۱ مارس ۲۰۰۹، کارگران بلفاست، کارخانۀ قطعات خودروی ویستون فورد را در واکنش به بسته شدن آن به طور خودجوش اشغال کردند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳۰ مارس ۱۹۱۵، فرانسس ساباته لیوپارت، یکی از سرسخت‌ترین چریک‌های ضدفرانکو در هوسپیتالت دو لیوپارت، کاتالونیا متولد شد.
«ما دزد نیستیم! ما مردمی هستیم که هرگز برای چیزی که از آن ماست التماس نکردیم و نخواهیم کرد.»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳۰ مارس ۱۹۷۶، اعتصابی عمومی و تظاهراتی گسترده مردم فلسطین، اسرائیل و لبنان در همبستگی باهم و علیه اقدامات دولت اسرائیل انجام شد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۹ مارس ۲۰۲۲، صدها هزار نفر از کارگران هندی بر ضد سیاست‌های اقتصاد ریاضتی مودی دست به یکی از بزرگترین اعتصابات تاریخ زدند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۸ مارس ۱۸۷۱ #کمون_پاریس رسماً اعلام شد.
طبقه کارگر با برچیدن علائم مذهبی از فضاهای عمومی چون مدارس، یکی از وعده‌های خلف بورژوازی یعنی اصل خصوصی بودن مذهب را محقق کرد. مارکس در «جنگ داخلی فرانسه» استدلال می‌کند که کمون نشان داد دولت را بجای گرفتن، باید درهم شکست.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۷ مارس ۱۹۴۵، آنا مای آکواش که از اقوام اولیه‌ی کانادایی بود در نوا اسکوشیا به دنیا آمد.
«قدرت حقیقی طبیعی است؛ سیل، زلزله، طوفان. ما از دولت فدرال [آمریکا] نمی‌ترسیم، چون توده مردم نیز همین قدرت طبیعی را در خود حمل می‌کنند.»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۶ مارس ۱۹۵۳، چریک‌های ماسایی که با استعمار انگلیس در کنیا می‌جنگیدند، به ایستگاه پلیس نایواشا حمله کرده و ۱۷۳ زندانی را آزاد کردند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۵ مارس ۱۹۱۱، فاجعه آتش‌سوزی کارخانه شرتویست تراینگل به دلیل شرایط اسفناک کاری در نیویورک رخ داد که منجر به کشته شدن ۱۴۷ کارگر شد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۵ مارس ۱۹۶۹، اعتصابات گسترده ۶ ماهه، ایوب خان، رئیس جمهور نظامی پاکستان را که با کودتا به قدرت رسیده بود را مجبور به استعفا کرد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۴ مارس ۲۰۰۸، ۸ هزار کارگر کارخانه ماشین‌سازی داسیا-رنو وارد اعتصاب عظیمی شدند که توانستند دستمزد خود را حدود ۴۰ درصد افزایش دهند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳ فروردین ۱۴۰۰، اعتصاب غذای گسترده ۳ روزه زندانیان سیاسی اوین، فشافویه و عادل‌آباد که از تحویل سال آغاز شده بود پایان یافت. این اعتصاب در اعتراض به سرکوب‌ها شرایط معیشتی و سفره‌های خالی نورزی بود.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۲ مارس ۲۰۰۹، پس از مرگ ناگهانی کاترینا گائولیونی، از فعالین حقوق زندان، شورش‌هایی در زندان و خیابان‌های یونان آغاز شد که به موجب آن دولت قول بهبود شرایط زندانیان را داد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۱ مارس ۲۰۲۱، نوال سعداوی پزشک نویسنده فمنیست مصری و از بنیانگذاران «جمعیت اتحاد زنان عرب» درگذشت.
«به من می‌گویند تو وحشی و خطرناک هستی ولی من تنها از حقیقت سخن می‌گویم؛ همان حقیقت وحشی و خطرناک»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ٢١ مارس ١٩٦٠، قتل عام شارپویل در آفریقای جنوبی آپارتاید اتفاق افتاد. این واقعه یکی از لحظات مهم نهضت مقابله با دولت آپارتاید بود که در آن حدود ۷۰ نفر کشته شدند.
@TarTaKar
