#در_چنین_روزی ۲۵ فروردین ۱۴۰۱، یکی از زندانیان تظاهرات دی ۱۳۹۶، مهدی صالحی قلعه‌شاهرخی، با «تزریق داروی اشتباه» در زندان درگذشت.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۳ فروردین ۱۳۸۴، شاهرخ مسکوب نویسنده، مترجم و پژوهشگر چپگرا درگذشت. از او آثار بی‌بدیل بسیاری همچون «روزها در راه»، «سوگ سیاوش» و «مقدمه‌ای بر رستم و اسفندیار» به جا مانده است.
این تن زندانی زمان و مکان و این اندیشه گریز پرواز!
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۰ آوریل ۱۹۱۹، امیلیانو زاپاتا رهبر کارزماتیک دهقانان که نقش موثری در پس دادن زمین ها به مردم و سرنگونی دیکتاتوری دیاز در انقلاب مکزیک داشت، در پی توطئه رهبر انقلاب ونوستیانو کارآنسا ترور شد.
«ایستاده مردن بهتر از روی دو زانو زندگی کردن است.»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۹ آوریل ۱۹۴۸، کشتار «دیر یاسین» به وقوع پیوست. گروه‌های شبه‌نظامی صهیونیستی حدود ۲۰۰ نفر از روستاییان دیریاسین فلسطین را کشتند تا در مه همین سال منطقه برای تاسیس دولت اسرائیل آماده شود.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۸ آوریل ۲۰۱۳ ، نخست‌وزیر محافظه‌کار سابق، مارگارت تاچر، درگذشت و در پی آن جشن‌های خیابانی در سراسر انگلستان برگزار شد. به ویژه در مناطق کارگرنشین و جماعت‌های معدن‌کاران سابق که توسط سیاست‌های او تخریب شده بودند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۹ فروردین ۱۴۰۳ پرویز بابایی فعال سیاسی و سندیکایی و نویسنده و مترجم در سن ۹۲ سالگی در گذشت.
@TarTaKar
سیل بهار سال ۹۸ جنوب و غرب ایران را در نوردید و موجب کشته‌شدن ۵۳ نفر، آوارگی بیش از ۵۰۰ خانواده و خسارات مالی بسیار شد. دولت وقت در واکنش به بلایای طبیعی به جای آنکه اقدامی برای جلوگیری از خسارات کند، مردم را به حال خود واگذاشت و بدان‌ها اعلام داشت که تمام خانه، اندوخته و اماکن عمومی خود را زیر آب رها کرده و فرار کنند. در بسیاری از شهرها هم چنین شد و سیل خسارات فاجعه‌باری را در مناطق بسیار بر جای گذاشت.
مردم عرب شهرهای سوسنگرد، حمیدیه و بستان اما بی‌اعتنا به اخطار مسئولان به سرعت توانستند خود را سازماندهی کنند و «کمیته سیل» را تشکیل دهند. آنها با گفت‌وگو و شورا، تقسیم کار کرده و با استفاده از گونی پلاستیکی، بیل دستی سیل بند را ساختند. همچنین گروه‌های داوطلب با کمک رستوران‌ها و زنان خانه‌دار به پخت نان و غذای گرم و تهیه مایحتاج آسیب‌دیدگان مشغول شدند.
به گفته یکی از اهالی:«آب داخل شهر حمیدیه نرفته است اما اطراف حمیدیه مانند مسیر خسرج و روستاهای دیگر، کم آسیب‌ندیده‌اند. مردم 3 نوبت کار می‌کردند. صبح تا ظهر، ظهر تا شب و یک نوبت هم شب تا صبح برای نگهبانی. فرمانداری دستور تخلیه دادند اما مردم ماندند خاک آوردیم و سیل بند ساختیم.» پس از ساخت سیل‌بند اما نیروهای حکومتی اعم از جهادی و طلاب به منطقه رفتند تا با گرفتن عکس‌های متعدد در کنار مردم این حرکت جمعی را به نام خود مصادره کرده تا از آن استفاده سیاسی ببرند.
@TarTaKar
ماری دیانا اکویی* فعالیت سیاسی خود را بعد از خوردن ضرب و شتم و دستگیری از پلیس در یکی از اعتصابات کارگری با عضو شدن در اتحادیه کارگران صنعتی جهان آغاز کرد. و دیرتر نیز به دلیل فعالیت‌های صلح طلبانه‌اش علیه ورود ایالت متحده به جنگ جهانی اول به مدت سه سال زندان کشید.
ماری همچنین راه‌های کنترل بارداری و سقط جنین را در زمانی که غیر قانونی بودند، به طور مجانی انجام و به دیگران آموزش می‌داد تا آنها به این مهارت‌ها دسترسی داشته باشند. درحالی که صاحبان صنایع به دنبال افزایش جمعیت برای پایین نگهداشتن دستمزد و پر کردن ارتششان هستند، تنظیم خانواده امری حیاتی برای طبقه کارگر است.
*Marie Diana Equi
@TarTaKar
مارگارت میکیلس* از خانواده ثروتمندی بود که تواناییش را داشتند که دخترشان را برای هنر به دانشگاه بفرستند. اما او عمده زندگی خود را با دوربینش در فقر و در راه ایده‌هایش سپری کرد. سوژه آثار او عمدتاً طبقه کارگر و فقر و زندگی روزمره مردم عادی بود.
مارگارت در جوانی در آلمان زندگی می‌کرد و عضو اتحادیه کارگران آزاد آلمان** و اتحادیه آنارکو سندیکالیست بود و برای آنها محتوای هنری تولید می‌کرد. بعد از به قدرت رسیدن هیتلر به اسپانیا گریخت و در ۱۹۳۷ برای کمیسیون پروپاگاندای دولت انقلابی کاتالونیا که در مبارزه و جنگ با فرانکو بود کار کرد.
در آخر، مارگارت با شروع شدن جنگ جهانی به استرالیا رفت و دوران پایانی زندگی خود را در آنجا گذراند.
* Margaret Michaelis
**Freie Arbeiter Union Deutschlands
@TarTaKar
شورشیان، اکثراً جوانان سازمان یافته جبهه آزادیبخش خلق بودند که خود را مارکسیست-لنینیست توصیف می‌کردند. آنها قبلاً از دولت و جبهه متحد شامل حزب کمونیست و حزب تروستکیست لانکا ساما ساماجا حمایت می‌کردند ولی سپس از آن انشعاب کردند.
انتخابات جبهه متحد با اشتیاق فراوانی در بین نیروهای چپ بین‌المللی مورد استقبال قرار گرفته بود و آن را نوعی پیروزی بر امپریالیسم می‌دانستند. نیروهای جبهه آزادیبخش خلق در ابتدا کنترل چندین شهر و منطقه روستایی را به دست گرفتند. اما پس از آن ائتلافی غیر منتظره بین دولت ضد امپریالیست با کشورهای بلوک غرب و شرق علیه آنها شکل گرفت. این کشورهای خارجی به نیروهای حکومتی سیلان یا همان سریلانکای کنونی پشتیبانی نظامی رساندند. کشورهای پشتیبان شامل بودند از: بریتانیا، ایالات متحده، استرالیا، مصر، هند، پاکستان و همچنین چین، اتحاد جماهیر شوروی و یوگسلاوی.
در ماه ژوئن شورش سرکوب شد و تخمین‌ها حاکی از کشته شدن ۱ تا ۵ هزار نفر است. جبهه آزادی بخش، حزب کمونیست و حزب لانکا ساما یاماجا ادعای کمونیستی داشتند، اما در واقع سازمانهایی متعلق به اکثریت سینهالا* بودند و معتقد به اشکالی از ملی‌گرایی افراطی بودند. همگی آنها در پاکسازی قومی علیه جمعیت اقلیت تامیل** دست داشتند. به ویژه در سالهای اخیر نژادپرستی جبهه آزادیبخش علیه تامیل‌ها آشکارتر و خشن‌تر شد و حتی آنها در سالهای ابتدایی قرن ۲۱ به نیروی اصلی مخالف با روند صلح بین دولت و شورشیان تامیل تبدیل شدند؛ امری که این جنگ داخلی مرگبار را طولانی کرد.
* Sinhala
** Tamil
@TarTaKar
عمده مردم شهر در خانه‌های قلنامه‌ای که با توافقات میان خودشان شکل گرفته بود سکونت داشتند و حکومت برایشان سند رسمی ارائه نمی‌داد. نبود سند رسمی نیز بدین معنی بود که آنها از امکانات عمومی به ویژه آب آشامیدنی محروم باشند.
همچنین در آن دوره دولت هاشمی رفسنجانی سر کار بود و برنامه اقتصادی نئولیبرالی «تعدیل ساختاری» را به پیشنهاد بانک جهانی در دستور کار داشت. یکی از نتایج این برنامه در عموم کشورهایی که عملی شده، مانند مصر و شیلی جهش ناگهانی قیمت‌ها بوده است. که ایران نیز از این قاعده به اصطلاح «شوک درمانی» مستثنی نبوده است.
پس از جهش ناگهانی قیمت کرایه حمل و نقل عمومی مردم شهر به خیابان ریخته و شهر را با گرفتن پاسگاه‌ها تسخیر کردند. به قول یکی از شاهدان محلی:«از فاصله چهاردانگه تا بعد از کیان‌تایر، کل جاده ساوه به مدت دست‌کم ۳ روز در کنترل مردم بود. بعد از حضور گسترده نیروهای امنیتی از آسمان و زمین، تا سه چهارپس از آن هم درگیری بود ولی مردم با سرکوب شدید و کشتار مجبور به عقب‌نشینی شدند. فکر می‌کنم این اولین کشتار علنی در تهران بود که در سکوت خبری گذشت».
در حالی که دستگیری و سرکوب مردم شهر، که عمدتاً از طبقه کارگر بودند تا بیش از یک ماه ادامه داشت، اما هیچ یک از روزنامه‌های پایتخت چنین واقعه بزرگی در نزدیکی گوششان را گزارش نداد و صدای طبقه کارگر ایران مثل همیشه در بایکوت خبری ماند.
@TarTaKar
در سالهای آخر فوت او که همزمان با جنایت‌های جنگی ایالات متحده در ویتنام بود، ایده‌هایش به شدت رادیکال شده بودند و او دامنه‌ی اعتراضات خود را از فاشیسم علیه سیاه‌پوستان به امپرالیسم آمریکا و خود سرمایه‌داری گسترش داده بود. او همچنین مشغول به سازماندهی کودکان فقیر، چه سیاه و چه سفید شده‌بود.
بعد از به محدودیت رسیدن تلاش‌های او مخصوصاً در جنوب و فاصله گرفتنش از حزب دموکرات سر مسئله ویتنام، او با اشاره براینکه جداسازی نژادی از تکیه‌گاه‌های سامانه ثروت و قدرت است به طرفداری از دموکراتیک سوسیالیسم در آمریکا رسید:«آمریکا برای پولداران سوسیالیستی و برای فقرا، سرمایه‌داری بازار آزاد است!».
برای مطالعه بیشتر در مورد مسیر فکری مارتین لوتر کینگ می توانید به لینک زیر مراجعه کنید.
www.jacobinmag.com/2017/01/martin-luther-king-socialist-2
@TarTaKar
فراخوان اعتصاب عمومی سرتاسری آلمان که ۱۲ میلیون کارگر در آن شرکت کرده بود، توانست کودتای نیروهای فاشیست ارتش را خنثی سازد. در همین اعتصاب بود که کارگران روهر و اتحادیه‌های آنها نیروهای امنیتی منطقه را به سرعت خلع سلاح کرده و خود را با سلاح‌های آنها مجهز و اصطلاحاً «ارتش سرخ روهر» را به وجود آورد. اتحادیه‌های طبقه کارگر روهر با هم «شورای اجرایی» تاسیس کردند و امور را با شورا و گفتگو سامان دادند.
پس از اعتصاب عمومی و شکست کودتا، حال که قدرت به دست شورا افتاده بود، مردم روهر حاضر نبودند قدرت را به دولت فدرال بازگردانند و اسلحه‌ها را پس دهند. احزاب چپ یعنی حزب سوسیال دموکرات حاکم، حزب سوسیال دموکرات مستقل و حتی حزب کمونیست نیز این اقدامات را «ماجراجویی» خواندند و از نفوذ خود استفاده کردند تا کنترل حکومت مرکزی را به خصوص در شهر دورتمند بازگردانند.
نهایتاً نیروهایی که کودتا کرده بودند با دستور حزب سوسیال دموکرات حاکم به شوراها حمله کردند و با کشتن حدود هزار و ششصد نفر منطقه را پس گرفتند.
@TarTaKar
از ماه مارس مری جکسون یکی از زنان ریچموند که پسرش در جنگ داخلی آمریکا می‌جنگید کلافه از جنگ و قحطی زنهای دیگر را برای راهپیمایی دعوت می‌کرد. ۲ آوریل او به همراه ۳۰۰ زن دیگر به سمت دفتر فرماندار راهپیمایی کردند که این عدد خیلی سریع به ۳ هزار نفر افزایش پیدا کرد.
شعار زنان علیه گرانی، احتکار و کمبود مواد غذایی بود. آنها به انبارهای دولتی و فروشگاه‌های مواد غذایی حمله کرند. شورش گسترش یافت اما با استقرار ارتش سرکوب شد. زندانیان اما خیلی زود آزاد شدند چون زندان توانایی غذا دادن به آنها را نداشت.
@TarTaKar
پس از انقلاب اکتبر آنتوان ماکارنکو* به تأسیس یتیم‌خانه‌های خود سازمانده، که توسط خود کودکان اداره می‌شدند، مبادرت ورزید. این یتیم‌خانه‌ها برای حمایت از کودکان خیابانی، شامل نوجوانان و یتیمان بازمانده از جنگ داخلی بود.
مکان تعلیم و تربیت ماکارنکو ، کولونی یا کالکتیو نام داشت. شاگردان در هر کولونی به دسته‌ها و گروه‌های معین کار تقسیم می‌شدند و در کنار درس و فعالیت ذهنی به فعلیت عملی و تولید مانند تولیدات صنایع دستی، باغبانی و گلکاری و همینطور تمرین موسیقی و تشکیل گروه‌های آماتور تئاتر، ورزش و تمرینات نظامی می‌پرداختند.
شرحی از این تجربیات در کتاب «داستان پداگوژیکی» به قلم خود او آمده است.
*Antoan Makarenko
@TarTaKar
شاهرخ مسکوب در مورد مرگ این چنین نوشته بود:«دوباره احساس می‌کنم نیروهایی از زمین و زمان بلند شده‌اند تا جهان را دگرگون کنند. درست است بدنی ندارم که با چشم‌های خودم همه چیز را ببینم اما این کسانی که مرگ من را به جهان یاداور می‌شوند، آن لحظه‌ای را بیادم می‌آورند که برگه‌ی کاغذی از زیر دستم تکان خورد و قلبم ایستاد. می‌گویند مرگ بدن‌ها را از جهان می‌برد اما رویا‌ها همچون ویروس به تک تک نقاط جهان پخش می‌شوند و تا وقتی که به همه جا سرایت نکنند، این جهان را ترک نخواهند کرد.»
@TarTaKar
تا ۱۹۱۰، زاپاتا توانسته بود به رهبری ارتش آزادیبخش جنوب مکزیک برسد. شعار آنها «زمین و آزادی» و مانیفست تاریخی آنها به نام آیالا، آزادی دهقانان و مردم را در مرکز خود قرار داده بود که این امر گفتمان انقلابیون را تغییر داد. این برنامه نوشته‌ی خود امیلیانو بود.
زاپاتیست‌ها بعد از اتحاد با ارتش آزادیبخش شمال به رهبری کارآنسا موفق شدند که حکومت را تسخیر کنند ولی حکومت جدید به قول خود یعنی آزادی زمین‌ها برای دهقانان (حداقل در جنوب یعنی مورالس) عمل نکردند. بر همین اساس زاپاتیست‌ها به مبارزه، این بار در برابر حکومت «انقلابی» ادامه دادند.«اگر در کشور عدالتی وجود ندارد، تو هم اجازه نده ارامشی برای حکومت وجود داشته باشد».
زاپاتا امروزه به عنوان قهرمان ملی مکزیک شناخته می‌شود و شورش بومیان چیپاس در ۱۹۹۴، الهام گرفته از مبارزات او بود.
@TarTaKar
قبل از شکل گیری دولت اسرائیل، حدود ۱۲۰ جنگجو از دو گروه‌های شبه‌نظامی صهیونیستی ایرگون و لهی* به قریه فلسطینی دیر یاسین** حمله کردند. هدف این گروه‌های فاشیستی «پاکسازی» منطقه از عرب‌ها بود. بسیاری از قربانیان زنان و کودکانی بودند که برخی از آنها مثله شده و مورد تجاوز قرار گرفته‌بودند. این حمله به دلیل رعب و وحشتی که بین عرب‌های فلسطین ایجاد کرد به یکی از دلایل مهاجرت ٧٠٠ هزار عرب از فلسطین در همان سال بدل شد.
تسهیلات مالی این گروه‌ها از بریتانیا و آمریکا می‌آمد. فردای کشتار آلبرت انیشتین که خود از یهودیان آلمان بود و وقتی نازی‌ها قدرت را گرفتند از آنجا گریخت، طی نامه‌ای مسئولیت این فاجعه را «اول بریتانیا و دوم گروه‌های تروریستی منطقه» دانست.
*Irgun and Lehi
**Deir Yassin
@TarTaKar
میراث وی پس از شکست اعتصاب معدنچیان در سالهای ۵-۱۹۸۴بیشتر با نابودی جنبش کارگری انگلیس در یادها مانده است. سیاست‌های او باعث افزایش شدید نابرابری اقتصادی و بیکاری در دهه ۱۹۸۰ شد. دولت وی همچنین به طرح مسکن اجتماعی ضربه زد، به طوری که در شرایط حاضر این نوع خانه‌ها برای اکثر مردم در دسترس نیستند و قیمت ملک خصوصی هم عمدتا در وسع جوانان نیست.
تاچر همچنین شکایت داشت که کودکان با آموزش اینکه «حق مسلمشان است که همجنسگرا باشند» از داشتن «شروعی مناسب در زندگی» محروم می شوند، بنابراین قانون منع آموزش درباره همجنسگرایی را تایید کرد.
در خارج از کشور، تاچر طرفدار جدی نژادپرستی بود و به وزیر امور خارجه استرالیا توصیه می‌کرد که مراقب آسیایی‌ها باشد، زیرا در غیر این صورت کشورشان سرانجامی همچون فیجی خواهد داشت؛ جایی که به قول او به دست مهاجران هندی تسخیر شد. وی میزبان رئیس دولت آپارتاید آفریقای جنوبی شد و این در حالی بود که کنگره ملی آفریقا را به عنوان «یک سازمان تروریستی معمولی» محکوم کرد. ژنرال دیکتاتور شیلی آگوستو پینوشه، مسئول تجاوز، قتل و شکنجه ده‌ها هزار نفر ، یکی از دوستان نزدیک تاچر بود.
در بازگشت به بریتانیا، او از سیاستمداران و چهره‌های مهم زیادی که متهم به کودک‌آزاری بودند دفاع کرد. سرانجام پس از شکست نظرسنجی درباره طرح مالیاتی منفورش مجبور به کناره‌گیری شد.
توضیح عکس: جیمی ساویل، کودک آزار سریالی و از دوستان و حامیان تاچر به استقبال او در جهنم آمده است!
@TarTaKar
او فعالیت اجتماعی را از نوجوانی با کار در چاپخانه ها آغاز کرد و پس از آشنایی با مسایل سیاسی در همان فضا، جذب مبارزات کارگری شد و چندین بار به زندان افتاد.
پس از شرکت در تظاهرات کارگری سال ۱۳۲۳، به واسطه حمایت حزب توده از مطالبات هشت ساعت کار روزانه و تعطیلی روز کارگر، به این حزب گرایش پیدا کرد؛ گرچه سالها بعد از حزب توده فاصله گرفت و انتقاداتی به فعالیت آنها وارد کرد. او تا سالهای آخر عمرش به ترجمه متون فلسفی و جامعه شناسی پرداخت.
@TarTaKar
بازداشت فعالان مدنی منطقه سیل زده #ملاشیه #اهواز تنها خبر رسیده از این منطقه است؛ خوابیدن جوانانش پای سیل‌بند نیمه‌کاره‌شان هم تنها تصویر.
گزارش فاطمه جمال‌پور را ببینید.
#در_چنین_روزی ۱۸ فروردین ۱۳۹۸، مردم عرب حمیدیه بی‌اعتنا به توصیه مسئولین به رها کردن خانه‌‌هایشان در برابر سیل، با سازماندهی «کمیته سیل» توانستند جمعی و شورایی، سیل‌بند بسازند و زندگی‌شان را در برابر سیل خروشان آن سال در امان بدارند. این واقعه شاهد مثالی بر توانایی و کارایی نظم از پایین و نارسایی کنترل از بالا است.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۷ آوریل ۱۸۷۲، پزشک رادیکال و مدافع کنترل بارداری و طبقه کارگر، ماری دیانا اکویی در ماساچوست به دنیا آمد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۶ آوریل ۱۹۰۲، مارگارت میکیلس، عکاس مدرنیست انقلابی و آنارکو سندیکالیست در لهستان امروز بدنیا آمد.
«دوربین را همیشه در صحنه نگهدار!»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۵ آوریل ۱۹۷۱، با حمله گروهی از مبارزان به مراکز پلیس در سراسر سریلانکا یک شورش کمونیستی علیه دولتی با ادعاهای ضدامپریالیستی آغاز شد که با حمایت دولت‌های بلوک شرق و غرب با دولت وقت، جنگ داخلی در گرفت.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۵ فروردین ۱۳۷۴، ۵۰ هزار نفر در اسلامشهر، کلافه از کمبود آب و مشکلات ملکی با شوک جهش قیمت کرایه حمل و نقل عمومی قیام کردند و تا روزها کنترل شهر را بدست گرفتند. حکومت با کشتن حدود ۵۰ نفر این قیام را در بایکوت خبری سرکوب کرد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۴ آوریل ۱۹۶۸ فعال نژادی، سوسیالیست و طرفدار مقاومت بدون خشونت، مارتین لوتر کینگ در ممفیس هنگام حمایت از اعتصاب کارگران درمانی سیاهان ترور شد.
«سرمایه‌داری بر روی عذاب برده‌های سیاه ساخته شد و با استثمار فقرای سیاه و سفید رشد میابد!»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲ آوریل ۱۹۲۰، دولت سوسیال دموکرات آلمان با به کارگیری نیروهای نظامی کودتاگران کاپ قیام روهر را سرکوب کرد. این سرکوب یکی از وقایعی بود که به قدرت گرفتن نازی‌ها در سالهای بعد کمک کرد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲ آوریل ۱۸۶۳، خشم عمومی از رئیس‌جمهور کنفدرال، جفرسون دیویس که از مردم خواست بود تا به دلیل کمبود غذا روزه بگیرند و دعا کنند، ۳هزار #زن_خانه‌دار را به خیابان‌های کشاندو «شورش نان ریچموند» آغاز شد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱ آوریل ۱۹۳۹، انقلابی بلشویک و از تاثیر گذارترین افراد در علم تربیت یا پداگوژی، آنتوان ماکارنکو، چشم از جهان فرو بست.
«فضل آموزی عبارت است از گشودن افقی برای فرد که در آن لذت‌های فردای آدمی سازمان یافته است.»
@TarTaKar
