پس از حادثه وقتی حسن روحانی رییس جمهور برای بازدید به معدن رفت کارگران علیه او شعار دادند و به سمت ماشین او حمله کردند روحانی مجبور شد محل را ترک کند. براساس گزارش کمیته حقیقت‌یاب مقصر حادثه کارفرما بوده است. تا به امروز تغییری در وضعیت ایمنی و بیمه کارگران معدن‌ها ایجاد نشده و هنوز بودجه ایمنی معادن زغال سنگ پرداخت نشده است.
@TarTaKar
در سال ۱۳۲۱ اسماعیل شریف‌زاده در مهاباد به دنیا آمد. و برای تحصیل در رشته مکانیک به دانشکده فنی تهران رفت. پس از اینکه به دلیل فضای امنیتی سازماندهی اتحادیه دانشجویان به شکست انجامید تصمیم گرفت برای پیوستن به حزب دمکرات کردستان به عراق سفر کند.
در سال ۱۳۴۵ اسماعیل شریف‌زاده به‌همراه چندی دیگر کمیته انقلابی حزب دموکرات کردستان را به‌قصد شروع مبارزه چریکی دهقانی در ایران بنیان گذاشت. که سرانجام بعد از ۱۸ ماه مبارزه چریکی در روز ۱۲ اردیبهشت ۱۳۴۷ اولین هسته این گروه به رهبری شریف‌زاده وارد منطقه شد که در یکی از روستاهای بانه به محاصره درآمده و کشته شدند.
@TarTaKar
توکل اسدیان دارای مدرک لیسانس در رشته کشاورزی بود و پس از انقلاب در شرکت سهامی کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه مشغول به کار شد. او و همسرش فرخنده اعظمی که دبیر دبیرستانی در دزفول بود، هر دو از خانواده‌ای سیاسی و از اعضای سازمان چریکهای فدایی خلق بودند. آنها پیش از انقلاب، ۴ سال در زندان بودند.
توکل اسدیان پس از انقلاب عضو چریکهای فدایی خلق بود. در شهريور ۱۳۵۹ توکل از شغل مهندسی‌اش استعفا داد و يكسال در بروجرد مسئول سازمان فدائيان خلق شاخه لرستان بود در سال ۱۳۶۰ با خطرناک شدن شرایط برای مخالفان چپ به زندگی مخفی روی آورد و برای مدت کوتاهی بخاطر مسائل امنیتی به کمیته‌ی آذربایجان سازمان منتقل شد، ولی بعد از مدتی دوباره به لرستان بازگشت.
در مهرماه ۱۳۶۰، توکل در مراسم خاکسپاری و یادبود برادرزاده و همرزمش سیامک اسدیان معروف به اسکندر که از فرماندهان شناخته شده‌ی فدائیان بود و در درگیری با نیروهای سپاه در آمل کشته شده بود، شرکت کرد و در این مراسم او به همراه تعدادی دیگر دستگیر شدند. و نهایتاً نیز در سوم آذر ماه ۱۳۶۰ زیر شکنجه درگذشت.
@TarTaKar
در تاریخ ۱۸ بهمن سال قبل از آن «باشگاه مهرگان» یا همان مجمع صنفی معلمان طی قطعنامه‌ای درخواست افزایش حقوق معلمان را مطرح کرد. معلمان زیادی حمایت خود را از این قطعنامه اعلام کردند و بنا به درخواست باشگاه مهرگان، معلمان از روز ۱۲ اردیبهشت ۱۳۴۰ دست به اعتصاب زدند و مدارس را تعطیل و برای اعتراض مقابل مجلس در میدان بهارستان تجمع کردند.
مأموران با تیراندازی هوایی و استفاده از باتوم می‌خواستند معلمان را متفرق کنند، اما شلیک تیر مستقیم سرگرد ناصر شهرستانی، رئیس کلانتری بهارستان موجب تحرکات بیشتری شد. یکی از گلوله‌های شهرستانی به پیشانی معلم جوانی به نام ابوالحسن خانعلی نشست.
خانعلی، اهل یکی از توابع تهران به نام کن بود و به عنوان دبیر فلسفه و عربی در دبیرستان‌های جامی و شریف تدریس می‌کرد. خانعلی با مدرک لیسانس معقول و منقول در سال ۱۳۳۵ به استخدام وزارت فرهنگ درآمده بود و همزمان با تدریس، دوره دکترای فلسفه را در دانشگاه تهران می‌گذراند.
تشییع جنازه خانعلی در روز ۱۳ اردیبهشت به یکی از بزرگترین تظاهرات خیابانی بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تبدیل شد. در پی این حوادث، شریف امامی روز ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۰ استعفای خود را به دربار تسلیم کرد و شاه، علی امینی را به عنوان نخست‌وزیر معرفی کرد. امینی با پذیرفتن شرایط معلمان رئیس باشگاه معلمان ، محمد درخشش را وزیر فرهنگ کرد، هیئت دولت حقوق معلمان را افزایش داد، و سرگرد شهرستانی برکنار و تحویل دادگستری شد.
@TarTaKar
کانون هماهنگی سندیکاهای کارگری ایران متشکل از سندیکای مشترک صنعت نفت، هیئت موسس کارگران بیکار و اخراجی، کانون مستقل معلمان، انجمن دانش‌آموزان پیشگام، دانشجویان پیشگام، جمعیت زنان مبارز، انجمن رهایی زنان، اتحاد ملی زنان، اتحادیه انقلابی زنان مبارز و چندین گروه و سازمان دیگر در محل خانه‌ی کارگر واقع در خیابان ابوریحان روز کارگر را جشن گرفتند.
همزمان از یک سو فالانژهای اسلامی با یورش به تجمع خانه کارگر با سنگ و چماق و شعار «اسلام پیروز است، کمونیست نابود است» سعی در سرکوب تجمع کنند و از سوی دیگر حزب جمهوری اسلامی در میدان امام حسین طرفداران خود را جمع کرد و شتر سر برید. در این تجمع سخنرانان بنی صدر و محمد بهشتی بودند که در سخنانشان کارگران را از پیوستن به گروه‌های مارکسیستی بر حذر داشته و اعتصاب کنندگان را ضد انقلاب نامیدند. پیام سخنرانی وزیر کار دولت بازرگان یعنی داریوش فروهر در موسسه کیهان نیز دقیقاً همین مضمون را داشت. به علاوه آنها پیشنهاد کردند که از این پس روز کارگر روزی جدای از روز جهانی کارگر یعنی ۱ مه باشد. پیش از انقلاب نیز تلاش بر این بود که روز کارگر ۲۴ اسفند یعنی تولد رضا شاه باشد تا این روز از سنت جهانی مبارزات کارگری جدا شود.
درگیری در شهرهای دیگر جدی تر از تهران بود. در کرمانشاه ۴۱ نفر، آبادان ۹ نفر، اهواز ۸ نفر و حدود ۵ نفر در تبریز زخمی شدند. فلانژهای اسلامی مخصوصاً به زنان بی‌حجاب تجمع حمله می‌کردند.
@TarTaKar
شورای متحده مرکزی، خود ۲ سال پیش در روز کارگر با پیوستن اتحادیه کارگران، برزگران، راه‌آهن و چندین اتحادیه دیگر شکل گرفت. و روزنامه‌اش «ظفر»، نقش مهمی در بالا بردن آگاهی صنفی و سیاسی کارگران بازی کرد.
در ۱۳۲۵ بعد از اینکه به صورت علنی کارگران نفت خوزستان اتحادیه خود را اعلام کردند، به شورای متحده مرکزی پیوستند و روز کارگر را با آنها جشن گرفتند این ارگان توانست روی مطالباتش از مجلس و دولت پافشاری کند. اهم این مطالبات شامل «تساوی دستمزد زنان و مردان»، «اجرا تعلیمات اجباری در سراسر ایران»، «اجرای مقررات منشور ملل متفق راجع به آزادی های اجتماعی و تساوی حقوق زنان» و «به رسمیت شناختن روز کارگر در تقویم ملی» بود.
از دست آوردهای شورای متحده مرکزی به تصویب رساندن لایحه ۸ ساعت کار در روز، ۲ هفته مرخصی در سال، ۶ هفته مرخصی برای زنان کارگر باردار و ممنوعیت کار کودکان زیر ۱۲ سال نام برد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۷ آوریل ۱۹۵۰، حدود ۲۲ هزار دانش‌آموز دبیرستانی نیویورک کلاس‌های درس را تعطیل کردند و به خیابان آمدند تا افزایش دستمزد معلمان خود را مطالبه کنند. این اقدام در حمایت از کمپین بایکوت معلمان بود.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۶ اردبیهشت ١٣۵٨، کارگران شرکت تولیدی شن و ماسه متوساک که از شانزدهم فروردین همان سال تهدید به اخراج دسته جمعی شده و در دفتر مرکزی شرکت تحصن کرده بودند، بعلت عدم رسیدگی به خواسته‌هایشان دست به اعتصاب غذا زدند. خواسته های آنها بازگشت به کار، پرداخت کلیه حقوق عقب افتاده، بیمه درمانی و پرداخت عیدی به تمام کارگران بود.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۶ اردیبهشت ١٣۵٣، مرضیه احمدی اسکویی و شیرین فضیلت کلام دو عضو سازمان چریکهای فدایی خلق در جریان درگیری مسلحانه با ساواک جان باختند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۵ آوریل ۲۰۲۰، در اوج فروپاشی اقتصادی و خیزشهای گسترده مردمی در لبنان، در اعتراض به سیاستهای پولی بانک مرکزی بمبی به سمت فرانس بانک در شهر صیدا پرتاب شد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۵ آوریل ۱۹۷۴، «انقلاب میخک» پرتغال از مهمترین انقلابات قرن ۲۰ با شورش رده‌های میانی ارتش علیه دیکتاتوری استادو نوو شروع شد. تا ۱۸ ماه شورا‌های کارگری و دهقانی توانستند قدرت را در دست خود نگهدارند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۴ آوریل ۱۹۱۵، حکومت عثمانی با برنامه‌‌ای از پیش تعیین‌شده، با کشتن حدود یک ونیم میلیون ارمنی دست به نسل‌کشی ارامنه زد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۴ آوریل ۱۹۵۴ ، مقامات استعماری انگلیس در نایروبی کنیا «عملیات سندان» را برای پاکسازی قومی مردم کیکویو از شهر آغاز کردند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۳ آوریل ۱۹۷۹، معلم و سوسیالیست نئوزلندی به نام کلمنت بلیر پیچ در یک تظاهرات ضد نئو نازی در منطقه ساوتال، میدلسکس انگلیس، توسط پلیس، احتمالاً با اسلحه‌ای غیرقانونی، ضربه دید و دیرتر درگذشت.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۳ آوریل ۱۹۵۱، باربارا جانز دانش آموز ۱۶ ساله، همکلاسی‌هایش را در راهپیمایی علیه نژادپرستی و شرایط نامناسب مدرسه رهبری کرد. این اقدام کمک کرد تا بعدها دیوان عالی کشور تفکیک نژادی را خلاف قانون اساسی اعلام کند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۶، با انفجاری در معدن زغال سنگ یورت در شرق گرگان، ۴۳ معدنچی به دلیل فراهم نکردن شرایط کاری ایمن توسط کارفرما جان خود را از دست دادند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۲ اردبیهشت ۱۳۴۷، اسماعیل شریف‌زاده از رهبران جنبش انقلابی کردستان طی درگیری با نیروهای نظامی رژیم پهلوی جان خود را از دست داد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۲ اردیبهشت ۱۳۲۷، توکل اسدیان از اعضای سازمان چریکهای فدایی خلق در روستای گرزكل لرستان متولد شد. او که با نیروهای سپاه مبارزه می‌کرد، پس از دستگیری زیر شکنجه درگذشت.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۲ اردیبهشت ۱۳۴۰، ابوالحسن خانعلی در تجمع اتحادیه معلمان، «باشگاه مهرگان» در میدان بهارستان برای مطالبه افزایش دستمزد با گلوله نیروهای امنیتی سلطنتی کشته شد. معلمان در شب هفتم خانعلی، روز ۱۲ اردیبهشت را روز معلم نامیدند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۸، اولین جشن #روز_جهانی_کارگر در ماه‌های اولیه پس از انقلاب بهمن برگزار شد که با زخمی شدن حداقل ۶۰ نفر توسط فالانژهای اسلامی که شعار «اسلام پیروز است، کمونیسم نابود است» سر می‌دادند، تبدیل به زورآزمایی میان حزب جمهوری اسلامی با گروه‌های چپ شد.
@TarTaKar
در ۱۷ آوریل معلمان نیویورک کمپینی برای افزایش دستمزد ۶۰۰ دلاری را راه‌اندازی کرده و کلاس‌های درسی را بایکوت کردند. ۱۰ روز بعد دانش‌آموزان دبیرستانی به آنها پیوستند، به خیابان آمدند و فریاد زدند که «پول معلمانمان را به آنها بدهید!» که با انتظامات ۲۰۰ پلیس در میدان فولی نیویورک مواجهه شدند. همچنین حدود ۳ هزار دانش‌آموز، ۶ کیلومتر از خیابان کلینتون به سمت دبیرستان روزولت راهپیمایی کردند.
مطبوعات جریان اصلی همچون غالب موارد از جنبش‌های صنفی حمایت نکردند. نیویورک تایمز گزارش داد که پسران «قلدر» و و دختران «جیغ جیغو» با آتش زدن سطل‌های زباله و پرتاب اشیا مانند بطری نوشابه به سمت پلیس اغتشاش کردند. همزمان دانش‌آموزان به خبرنگران شکایت می‌کردند که پلیس با باتون به آنها حمله کردند که نیویورک تایمز با «بزرگنمایی» خواندن این گزارشات، آنها را رد کرد.
چند تن از دانش‌آموزان به اتهام ایجاد آشوب دستگیر شدند. سامان‌دهندگان کمپین معلمان به صورت رسمی عدم حمایت خود از این دانش‌آموزان را اعلام داشتند. مدیران مدرسه این اقدامات را محکوم و مسئولان آن را تحت تاثیر فریب‌های عناصر کمونیستی برای ایجاد بی‌نظمی دانستند. وزارت آموزش نیز دانش آموزان را تهدید به ممنوع التحصیل شدند کرد. با این حال اما عده‌ای از دانش‌آموزان فردای این روز باز به خیابان آمدند.
بایکوت معلمان تا یک سال بعد ادامه پیدا کرد که نتیجتاً توانستند به بخشی از مطالبات خود رسیدند.
@TarTaKar
در روز پنجشنبه ۶ اردبیهشت ۱۳۵۸، به دنبال اعلامیه‌ای از سوی سازمان دانشجویان پیشگام بیش از هزار نفر در کاخ دادگستری واقع در خیابان خیام، در اعتراض به «پایمال شدن آزادی و حقوق دموکراتیک خلق ایران» دست به تحصن زدند. در این اعلامیه آمده بود که تحصن برای محکوم کردن اقدامات غیردموکراتیک عوامل مرتجع و وابسته است و مصادیق آن به این شرح ذکر شده بود:حمله به کارگران متحصن و قتل آنان، بیرون کردن روستائیان ارومیه از روستاهایشان - دستگیری و شکنجه محمود اخوان (حماد شیبانی) فدائی خلق- حمله و تصرف ستاد فدائیان خلق در آبادان، حمله و تصرف دفاتر سیاسی سازمان‌های انقلابی، حمله به دفاتر روزنامه و بازداشت و مجروح‌‌ساختن روزنامه‌فروشان و...در ۲۷ ساعت تحصن دانشجویان گروه های زیادی از جمله فارغ التحصیلان بیکار که از ۱۹ روز قبل در کاخ دادگستری دست به تحصن زده بودند، سازمان خلق عرب خوزستان، گروهی از وکلای دادگستری و ... با آنها اعلام همبستگی کردند.
در میان متحصنین مادران بیژن جزنی و عزیز سرمدی هم حضور داشته و سخنرانی کردند. دیگر سخنرانان سعید سلطانپور و احمد شاملو بودند. در انتها قطع نامه اجتماع کنندگان در دادگستری خوانده شد که در آن از عملیات ضدانقلابی و سرکوب نهادها و جریان های دموکراتیک و ملی ابراز انزجار و نگرانی شده بود.
@TarTaKar
مرضیه احمدی اسکویی در سال ۱۳۲۴ در اسکو زاده شد و پس از تحصیل متوسطه در دانشسرای مقدماتی تبریز به معلمی پرداخت. فعالیت های سیاسی او را به میام قشرهای ستمدیده کوره پزخانه ها و زاغه نشین ها کشاند. در سال ۱۳۵۲ با تشکیل یک گروه چریکی به سازمان چریک های فدایی خلق پیوست و پس از مدتی به عضویت گروه رهبری آن درآمد. در روز ششم اردیبهشت ۵۳ برای نجات شیرین معاضد همراه حمید اشرف داوطلبانه وارد حلقه محاصره پلیس شد و به قتل رسید.
شیرین فضیلت کلام (معاضد) پیش از آغاز فعالیت های چریکی در یکی از مدارس جنوب تهران آموزگان بود. پس از مدتی فعالیت سیاسی به کادر مرکزی سازمان چریکهای فدایی پیوست. او همچنین در بخش انتشارات سازمان فعال بود.
@TarTaKar
از ۱۷ اکتبر ۲۰۱۹، بعد از قرار دادن مالیات بر تماس و اسمس با برنامه موبایل واتس‌آپ و تنباکو، تظاهرات گسترده در لبنان آغاز شد. این مقاومت‌ها دولت را ابتدا مجبور به حذف لایحه مالیات و سپس استعفای نخست وزیر وقت یعنی سعد حریری در ۲۹ اکتبر و استعفای وزیر آموزش و پرورش در ۲۱ ژانویه کرد.
در تاریخ ۵ مه نیروهای امنیتی وضّاح غنوي و محمود مروّة را طی حرکتی که خود آن را «عملیات امنیتی» خواندند، دستگیر کردند. این ۲ زندانی اعتراف کردند که این عمل را در اعتراض به سیاستهای بانکها علیه مردم لبنان انجام داده‌اند. این ۲ پس از یک کارزار همبستگی مردمی در تاریخ ۱۳ مه آزاد شدند.
@TarTaKar
از این رویداد که «انقلاب میخک» نام گرفت به عنوان یکی از مسالمت آمیزترین انقلاب‌ها یاد می‌شود. زیرا تعداد کمی گلوله شلیک می‌شد (۱۶ نفر کشته شدند) و مردم سربازان را با میخک قرمز و سفید زینت می‌دادند که به طور گسترده‌ای در خیابان فروخته می‌شدند. اما با در نظر گرفتن سرکوب قیام‌های سالهای پیشین و دهقانان در سالهای پسین تعداد کشته‌ها به حدود صد هزار نفر می‌رسد.
پس از فروپاشی رژیم، طبقه کارگر قیام کرد و تا ۱۸ ماه توانست قدرت را در دست خود نگهدارد. کارگران شهری محل کار خود را تسخیر کردند و دهقانان زمین‌ها را تصرف و به صورت جمعی اداره کردند. اما سپس نیروهای دست راست ارتش با حمایت حزب سوسیال دموکرات و کلیسا که نفوذ بسیاری در شمال پرتغال داشت و سازش‌های پشت پرده حزب کمونیست (شوروی) و کمونیست کارگری (مائویست) قدرت را از شوراها گرفته، به دولت موقت داد و انقلاب پایان یافت.
یکی از عوامل کلیدی در فروپاشی رژیم نوو پرتغال جنگ‌های طولانی‌مدت علیه جنبش‌های استقلال‌طلبانه در مستعمره‌های پرتغال مانند آنگولا، موزامبیک، گینه بیسائو، کیپ ورد و سائو تومه و حمایت جنبش‌های ضد استعماری درون پرتغال در دهه ۱۹۶۰ بود. پس از انقلاب تمامی مستعمره‌های سابق بزودی به استقلال رسیدند.
@TarTaKar
در آن زمان قدرت اصلی در دست رهبری گروه‌هایی به نام «ترکان جوان» یعنی طلعت، انور و جمال و کمیته «اتحاد و ترقی» قرار داشت. این کمیته، که در آغاز با شعارهای دموکراتیک و آزادی‌خواهانه پا به میدان گذاشته و حتی توانسته بود نظر اقلیت‌های مذهبی را هم به خود جلب کند، تحت تأثیر مجموعه‌‌ای از عوامل به پان‌ترکیسم افراطی گرایش پیدا کرد.
از جمله این عوامل می‌توان به از دست رفتن واپسین متصرفات سرزمین‌های غربی حکومت عثمانی و تغییر نگاه آنها به شرق اشاره کرد و در دستور کار قرار گرفتن ایده پان‌ترکیسم و برپایی حکومتی با جمعیتی ترک‌تبار در حکومت عثمانی دانست. موقعیت جغرافیایی منطقه‌های ارمنی‌نشین در حکومت عثمانی و همچنین ارمنستان شرقی، که در آن زمان زیر سلطه روسیه تزاری بود، سدی در راه کاربست ایده پیوستن ترکیه عثمانی و ترک‌زبانان قفقاز و آن سوی دریای خزر به عثمانی قرار داشت.
خود حکومت عثمانی نخستین کشوری بود که رسماً نسل‌کشی ارمنی‌ها را پذیرفت. هر ۳ رهبر اصلی ترکان جوان یعنی طلعت، انور، جمال که از کشور گریخته بودند غیابی به مرگ محکوم شدند. طلعت در آلمان توسط سوقومون تهلیریان، جمال در تفلیس توسط استپان زاقیکیان به‌همراه دو تن از یارانش و انور در تاجیکستان در عملیات نمسیس به دست اعضا «فدراسیون انقلابی ارامنه»* کشته شدند.
- تصویر بالا مربوط به انتقال گروهی از شهروندان غیرنظامی ارمنی توسط سربازان عثمانی، از خارپرت به زندانی در روستای مِزیرِه است.
*Armenian Revolutionary Federation
@TarTaKar
با پیش‌زمینه شورش مائو که عمدتا متشکل از جمعیت کیکویو*** بود، انگلیسی‌ها معتقد بودند که می‌توانند جنبش «سرزمین و آزادی» را که فکر می‌کردند از نایروبی* هدایت شده است را نابود کنند. بنابراین طی یک دوره دو هفته‌ای ، نیروهای نظامی شهر را بلوک به بلوک بستند و همه اعضای کیکویو و قبایل وابسته امبو و مارو**** را ربودند. آنها مورد بازجویی قرار گرفتند و سپس بسته به میزان حمایتشان از جنبش مائو مائو به چند گروه تقسیم شدند. کسانی که مبارزات بیشتری داشتند برای بازجویی ، شکنجه و بازداشت فرستاده شدند و آنها که به مائو مائو وابستگی نداشتند به مناطق حفاظت شده‌ای برای اسکان منتقل گشتند.
درپایان کار، غیر از تعداد کمی از کارگرانی که قراردادهای طولانی مدت با کارفرمایان اروپایی داشتند، تقریباً تمام جمعیت کیکویوی شهر از بین رفته بود. ۲۰ هزار نفر به «غربالگری» و ۳۰ هزار نفر به مناطق حفاظت شده فرستاده شده بودند. افراد ربوده شده فقط می‌توانستند یک کیسه با خود همراه داشته باشند و باقی داشته هایشان بقیه توسط سربازان انگلیسی غارت شد.
با این حال اما سرکوب وحشیانه به جای فرو نشاندن شورش، باعث افزایش شدت مخالفت با حکومت استعماری شد.
* Nairobi, Kenya
** Operation Anvil
*** Kikuyu
**** Embu and Maru
@TarTaKar
پیچ به همراه هزاران نفر در منطقه‌ای با جمعیت بزرگی از مهاجرین، مقابل ساختمان شهرداری تظاهرات می‌کردند که پلیس به آنها حمله کرد. او پس از ضربه خوردن به داخل یکی از خانه‌های نزدیک فرار کرد تا آمبولانس به محل بیاید. اما تا نیمه شب طولی نکشید که در بیمارستان جان سپرد.
تحقیقات نشان داد که مسئول این ضربه یکی از اعضای گروه شش نفره پلیس امنیت ویژه بریتانیا بود که با خشونت بسیار به معترضین حمله کرده بودند. پس از جستجوی کمد‌های افسران اسلحه‌های غیر قانونی پیدا شد. آنها همچنین لباس‌های خود را به سرعت از خون تمیز کرده بودند و به بازرسان دروغ گفتند. بازرس از افسران دروغ‌گو شکایت کرد و خواستار تنبیه آنها شد ولی دادستان عمومی که اتفاقاً حزب کارگر او را بر سر کار آورده بود، آنها را از اقدام قانونی معاف کرد.
دادگاه مرگ پیچ را نیتجه یک «سانحه» حکم کرد، سوسیالیست بودن او را رد کرد و دلیل مرگ او را این دانست که این مهاجر «تجربه سیستم انگلیسی» را نداشت و بدین دلیل «نابخردانه» عمل کرد. سرانجام پس از دهه‌ها فشار روی مقامات پلیس در سال ۲۰۱۰ نتایح بازرسی‌ها منتشر و پلیس مقصر دانسته شد.
حداقل از دهه ۳۰ میلادی پلیس بریتانیا از برگزاری جلسات و راه‌پیمایی‌های گروه‌های نازی کمک و به همان اندازه گروه‌ها ضد فاشیست را سرکوب و بازداشت کرده است.
@TarTaKar
در آن زمان دانش آموزان سیاهان و سفیدان در مدارس مختلف درس می‌خواندند. بعد از اینکه تعداد دانش آموزان فراتر از ظرفیت و گنجایش این مدرسه دولتی رسید مسئولین از فراهم آوردن امکانات مورد نیاز سر باز زدند. این باعث شد که دانش آموزان با رهبری باربارا جانز* تصمیم گرفتند که مخفیانه همکلاسی‌های خود را سازماندهی کنند و دست به اعتصاب بزنند.
سپس وکلای سازمان مردم نهاد NAACP برای حل این بحران پرونده را به دادگاه عالی بردند و در آنجا توانستند حکم لغو تفکیک نژادی را برای مدارس دولتی در تمامی ایالات را اخذ کنند.
*Barbara Johns
@TarTaKar
فعالیت سیاسی لنین بعد از ترور برادرش توسط تزار روسیه شروع شد. اولین دستگیری او در ۱۸۸۷ بود آن هم به دلیل رهبری تظاهراتی دانشجویی در دانشگاه کازان در اعتراض به قانونی که به پلیس اجازه می‌داد بر دانشجویان نظارت کند. در همین مقطع بود که او با قلم پولخانوف با مارکس آشنا شد و فعالیت های انقلابی او با شرکت در «اتحادیه مبارزه برای رهایی طبقه کارگر» آغاز شد.
در ۱۸۹۷ اعضای گروه دستگیر و لنین برای ۳ سال تبعید شد. این اتحادیه، حزب سوسیال دموکرات کارگری روسیه را تشکیل و روزنامه ایسکرا را در لایپزیگ آلمان راه اندازی کرد. در همین انتشارات بود که لنین کتاب «چه باید کرد؟» را نوشت که در آن استدلال کرد که تنها حزب سیاسی حرفه‌ای و پیشرو می‌تواند مبارزه طبقاتی را از سطح اتحادیه‌ها به سطح براندازی نظام سرمایه داری برساند.
با شروع جنگ جهانی اول لنین در ۱۹۱۶ «امپریالیسم، بالاترین مرحلهٔ سرمایه‌داری» را نوشت که در آن استدلال كرد كه امپریالیسم مرحله‌ای جدید در توسعه سرمایه‌داری است كه در آن رقابت قدرت‌های بزرگ برای تصرف سرزمین‌ها و منابع به جنگ‌های بین ملل منجر می‌شود. او ریشه امپریالیسم را در رشد سرمایه‌داری انحصاری و ترکیب سرمایه بانکی و صنعتی یعنی سرمایه مالی دانست. لنین بر همین مبنا مخالف ورود روسیه در جنگ شد. یک سال بعد و تنها چندی پیش از انقلاب اکتبر کتاب «دولت و انقلاب» را نوشت که در موضوع آن ماهیت دولت پس از انقلاب است.
@TarTaKar
