#در_چنین_روزی ۲۱ ژوئيه ۱۹۷۲، کفاشان زن در فاکنهام انگلستان، که علیه تعدیل نیرو کارخانه‌ی خود را اشغال کرده بودند، تعاونی کارگران را در زمینی نو تأسیس کردند.
@TarTaKar
بعد از ۲۲ بهمن، درعدم حضور حاکمیت سیاسی نظام جدید، نهادها و سازمانهایی از سوی مردم تشکیل شدند و ادارەی امور را در اختیار گرفتند. شورای شهر مریوان، اتحادیەی دهقانان، کمیتەی زنان و جامعه معلمان از جملەی این نهادها بودند. این نهادها اغلب تفکرات مارکسیستی، سکولار داشتند.
جمهوری اسلامی برای سرکوب این نهادهای مردمی تشکیلاتی به نام مکتب قرآن را سازماندهی و مسلح کرد. ارتش و سپاه تدارک حمله به شهر را داشتند که مردم تصمیم گرفتند برای جلوگیری از جنگ، از شهر کوچ کنند.
۱۳ روز بعد و پس از حصول مجموعه ای از توافقات پایان کوچ اعتراضی مردم مریوان با برپایی یک گردهمایی بزرگ، از سوی فواد مصطفی سلطانی اعلام شد اما با بازگشت مردم مریوان به داخل شهر، اوضاع نه بر مبنای محتوای تفاهم نامه، بلکه بە سمت و سوی کاملا متفاوتی سوق داده شد و دو هفته بعد از آن جنگی تمام عیار علیه این مردم آغاز شد.
@TarTaKar
گینستا در تولوز فرانسه متولد شده بود و در زمان ثبت عکس عضوی ۱۷ ساله از جوانان متحد سوسیالیست بود و بعد از آغاز طغیان نظامی طیف راست‌گرای ژنرال فرانکو، به عنوان مترجم برای نشریه‌ای روسی کار می‌کرد.
بعدتر در جنگ داخلی متعاقبْ او شخصا به عنوان خبرنگار مطبوعات جمهوری‌خواه کار کرد، تا زمانی که زخمی و به مون‌پلیه فرانسه بازگردانده شد.
در حالی که عکس معروف شد، خود گینستا در سال ۲۰۰۶ در پاریس از آن آگاهی یافت. او در سال ۲۰۱۴ در سن ۹۴ سالگی در پاریس درگذشت.
@TarTaKar
به گفته‌ی یکی از کارگران: «آغاز مشکلات کارگران نیروگاه حرارتی دماوند از سال ۹۱ و زمانی آغاز شد که مالکیت نیروگاه از سوی وزارت نیرو به نهادهای دیگر به دلیل مطالبات واگذار شد. در مدت ۹ ماه گذشته، شش بار مدیر نیروگاه دماوند تغییر کرده است و این امر لطمات زیادی به نیروگاه و کارگران وارد کرده است. اخیراً نیز مسئولان بانک دی (مالک وقت) در تلاش هستند مدیریت شرکت بهره‌برداری تولید برق را به شرکت بهره‌بردار مپنا واگذار کنند و این موضوع باعث نگرانی کارگران باسابقه این واحد شده است.»
اعتصابات دو روزه کارگران با اخذ نوافقاتی موقت با نماینده تام‌الاختیار مالک وقت به پایان رسید.
@TarTaKar
پلتیر، یکی از اعضای اصلی جنبش سرخ‌پوستان، برای مرگ دو مأمور اف‌بی‌آی به دو حبس ابد متوالی محکوم شده بود. گوزن ایستاده (با نام رابرت ویلسون) در زندان به او هشدار داده بود که بر سر زندگی وی شرط‌بندی شده است.
محاکمه‌ی اصلی پلتیر با ناسازگاری‌ها و تحریف‌هایی همراه بود. برای مثال، یک متخصص بالستیک در اف‌بی‌آی در طول محاکمه ادعا کرد که پوکه‌های یافت‌شده در کنار اجساد با تفنگ پلتیر تطابق دارد، ولی گزارش او مبنی بر عدم تطابق کاتریج از هیئت منصفه پنهان شد. و سه شاهدی که پلتیر را نزدیک صحنه‌ی جرم شناسایی کرده بودند بعدتر شهادت خود را پس گرفتند و ادعا کردند که اف‌بی‌آی آنها را به صندلی بسته و وادار به شهادت دادن کرده بود.
سوء رفتار قانونی به حدی شدید بود که افراد و گروه‌های مختلفی همچون نلسون ماندلا، اسقف اعظم دزموند توتو، پارلمان اروپا و سرپرست حقوق بشر سازمان ملل متحد، از پلتیر حمایت کردند. پلتیر بعد از سه روز مجددا بازداشت شد.
@TarTaKar
گروهی از دانشجوهای سیاه پوست در سکوت پشت کانتر مخصوص سفیدپوستان در داروخانه داکم نشستند تا به قوانین تفکیک نژادی اعتراض کنند. هدف آنها این بود که جلوی فروش را بگیرند و آنقدری ضرر اقتصادی وارد کنند تا قوانین جداسازی ملغی گردد.
آنها با آزارهای مکرری از سمت پلیس و نژادپرستان سفیدپوست روبرو شدند و برای دفاع از خود باتون، چاقو و اسلحه تهیه کردند که البته هیچ وقت مجبور به استفاده از آنها نشدند. بعد از ۲۳ روز صاحب مغازه وارد عمل شد و سیاست جداسازی را در همه شعبه ها لغو کرد.
اگرچه انجمن ملی ترقی مردم رنگین پوست* در ابتدا از این بست نشینی حمایت نکرد اما پس از موفقیت در ویچیتا، این تاکتیک را به کار بست که منجر به منع جداسازی در کانترهای غذاخوری ایالت های متعددی شد.
*NAACP
@TarTaKar
این اعتصاب از ۲۳ تیر شروع شده بود.کارگران که ابتدا درخواست افزایش دستمزد و پرداخت دستمزد آخر هفته را داشتند بعد از بی‌توجهی کارفرما مطالبات خود را به موارد زیر تغییر دادند: عزل استاندار، خلع سلاح عشایر خوزستان (در آن زمان حکم چماقداران در خدمت کارفرمایان را داشتند و به فعالین کارگری حمله می‌کردند.)، عدم مداخله‌ی شرکت نفت ایران-انگلیس در سیاست داخلی و اجرای کامل قانون کار.
۱۰ هزار کارگر به این اعتصاب می پیوندد حکومت پهلوی اعلام حکومت نظامی می‌کند و به علاوه نظامیان انگلیسی عراق و سه ناو انگلیسی راهی شط العرب می شود و به جان کارگران می افتند. با این وجود اما کارگران موفق می‌شوند آنها را عقب برانند و به خواسته‌های اولیه خود برسند.
برای مطالعه بیشتر می‌توانید به «گاهشمار تحلیلی اعتصابها و اعتراضها و تشکلیابی کارگران در ایران» از یاشار دارالشفاء مراجعه کنید.
تصویر از سال ۱۳۲۰ است.
@TarTaKar
بعد از آنکه مقامات سوسیال دموکرات اجازه دادند که نازی ها در منطقه کارگرنشین آلتونا (هامبورگ امروزی) تظاهرات تبلیغاتی برای جذب هوادار برگزار کنند، این تظاهرات به درگیریهای خشونت آمیزی بین نیروهای نازی و ۷ هزار نیروی حزب ملی کارگران سوسیالیست آلمان و ساکنان محلی حزب کمونیست آلمان منجر شد.
این تظاهرات ۱۸ کشته بر جای گذاشت که اکثر آنها توسط گلوله های پلیس کشته شدند. دادگاه اما ۴ عضو حزب کمونیست آلمان را (در عکس می‌بینید) مسئول این جنایات شناخت و آنها را اعدام کرد.
*Altonaer Blutsonntag
@TarTaKar
آوتیس در جوانی از هواداران حزب سوسیال دموکراتیک ارمنستان، هنچاک بود و در سال ۱۲۹۰ و در پتروگراد به حزب بلشویک و فعالانه در انقلاب اکتبر نقش بازی کرد. پس از پیروزی انقلاب به باکو رفت و کنار چندی چون حیدر عمو اوغلو، کریم نیک‌بین و پیشه‌وری به عضویت در کمیته مرکزی فرقه عدالت درآمد. و در سال ۱۲۹۹ همراه با دیگران حزب کمونیست ایران را در انزلی تاسیس کرد. او همچنین یکی از سازماندهان اصلی اعتصاب عظیم پالایشگاه نفت آبادان در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۰۸ بود.
آوتیس میکالئیلیان در کتاب «انکشاف اقتصادی ایران» می‌نویسد:«سلطه خارجی مانع دائمی انکشاف آزادانه زندگی اجتماعی در کشورهای مستعمره و نیمه مستعمره است و بنابراین نخستین گام انقلاب باید سرنگون کردن این سلطه باشد. اما این امر به هیچ وجه به معنای پذیرش امیال سرمایه‌داری بومی نبوده و به معنای گشایش راه برای آزادی پرولتاریای مستعمره است … بنابراین وظیفه اصلی جنبش دهقانی، صرفاً مبارزه برضد بقایای فئودالیسم نیست. این مبارزه کافی نیست. علاوه بر این، باید سعی نمود که جنبش دهقانی ماهیت انقلابی هر چه بیشتر داده شود و شوراهای دهقانی تشکیل گردد.»
پس از اعدام آوتیس میکالئیلیان، در دوران نیکیتا خروشچف از او اعاده حیثیت شد. برای دیدن سایر آثار او می‌توانید به لینک زیر مراجعه کنید:nashr.de/1/solt/as.htm
@TarTaKar
او اولین بار در یکی از تظاهرات‌های دانشجویی در محل تحصیلش یعنی دانشگاه شهری نیویورک، در اعتراض به تعداد کم دانشجویان سیاه‌پوست دستگیر شد. او بعدها به گروه پلنگان سیاه و گروه چریکی آزادی سیاهان پیوست و برای حقوق سیاه‌پوستان جنگید.
در سال ۱۹۷۱ او را به اتهام دزدی دستگیر و زندانی کردند. و در سال ۱۹۷۹ به کوبا فرار كرد و درخواست پناهجویی سیاسی داد، جایی که همچنان در آن زندگی می‌كند.
او همچنین مادرخوانده توپاک شاکور رپر معروف آمریکایی بود.
*Assata Shakur
@TarTaKar
بر اساس مفاد توافق نامه «آوردن صلح به افغانستان» میان آمریکا و طالبان که در ۲۹ فوریه ۲۰۲۰ به امضا رسید، مقرر شده بود که در ۱۴ ماه آتی نیروهای آمریکایی و ناتو افغانستان را ترک کنند و تحریم‌های اقتصادی از روی طالبان برداشته شود. همچنین در آن علناً بیان شده است که طالبان متعهد می‌شود که حافظ منافع آمریکا در مناطق تحت کنترل خود باشد. لازم به ذکر است که دولت آمریکا دولت اشرف غنی را از شرکت در این مذاکرات کنار گذاشته بود.
۱۵ ماه بعد وقتی که ماجد القحطانی نماینده دولت قطر میزبان مذاکرات دوحه در کابل با اشرف غنی دیدار کرد به او مبلغ ۱۱۰ میلیون دلار، به عطا محمد نور والی بلخ و مارشال عبدالرشید هرکدام حدود ۶۰ میلیون دلار پرداخت کرد تا افغانستان را ترک کرده و ۱ ماه بعد طالبان وارد کابل شود. این معاملات پشت پرده درحالی انجام می‌شد که اشرف غنی در سخنرانی عمومی مردم را به مقاومت همه‌جانبه دعوت می‌کرد.
این سند را فیلیپو روسی در فوریه ۲۰۲۳ از طریق کانال خبری شبکه یک ایتالیا به نام «تی‌جی۱» پخش کرد.
@TarTaKar
از ابتدای ماه تاثیرات کمبود آب و خشکاندن زمین‌ها در نتیجه تاسیس سدها، پروژه‌های انتقال آب و کشت صنعتی آب بر، در نقاط مختلف بروز پیدا کرد وموجب تشنگی دام‌ها و دشواری‌های جدی برای مردم این منطقه شده بود. در تاریخ ١٧ تیر خلف مهلهل، کشاورز و شیخ عشیره مراونه به همراهی عده‌ای از روستائیان جهت اعتراض به سازمان آب و برق استان خوزستان رفتند و او با اشاره به اقدامات دولت که موجب راندن ایشان از زمینهایشان می شود گفت: «اینجا وطن ماست. از آن کوچ نخواهیم کرد.» همچنین روز جمعه ١٨ تیر ، بازدید عده‌ای از فعالین محیط زیست و خبرنگاران از سد کرخه، منجر به درگیری مدیرعامل این سد با ناصر عبیات یکی از فعالین عرب شد.
روز شنبه ١٩ تیر در پی فراخوانی برای تجمع اعتراضی ملت عرب در مقابل ساختمان استانداری شهر اهواز، جمعیتی در اعتراض به بی آبی و بنای سدهای متعدد و سیاست‌های عرب ستیزانه گردهم آمدند و با شعار «کلا کلا لتهجیر» (نه به کوچ دادن) به سیاست‌های تغییر بافت جمعیتی معترض شدند.
پس از این تجمع شماری از معترضین از بازداشت شدند اما روز بعد از آن تجمع دیگری در خفاجیه (سوسنگرد) و روزهای بعد اعتراضاتی در حمیدیه و اهواز و معشورو بستان و محمره درگرفت و شب ۲۴ قیامی با بستن جاده‌ها از سمت مردم و تیرانداری هوایی و شلیک گاز اشک آور از سمت نیروهای امنیتی آغاز شد. شب ٢۵ ام نیروهای امنیتی به روی مردم آتش گشودند که منجر به کشته شدن مصطفى نعيماوى(عساكره) در فلاحیه ( شادگان) و قاسم خضيرى(ناصرى) در کوت عبدالله در جنوب شرقی شهر اهواز شد و تعدادی نیز مجروح و در بیمارستان بستری و عده ای بازداشت شدند. با ادامه اعتراضات، موجی از بازداشت‌های گسترده بین شهروندان و فعالین عرب خصوصاً آنهایی که سابقه حبس یا حضور در تظاهراتی را داشته اند، آغاز شد.
در چهارمین شب اعتراضات در ٢٧ ام تیر ماه، خشونت ماموران مسلح و خشم مردم هم شدت یافت و از ٢٨ ام با افزایش بازداشت‌ها برخی از روستاها به طور کلی محاصره شدند. ٢٩ تیر حمزه فریسات در حی الثوره اهواز با تیر مستقیم کشته شد. در این روز که روز ششم اعتراضات بود، مردم شهر ایذه نیز به خیابان آمدند و پس از آن در شهرهای مسجدسلیمان، رامهرمز، بهبهان، اندیمشک، شوشتر، هویزه، شادگان، حمیدیه، خرمشهر، بستان، دزفول، یزدان شهر، شاهین‌شهر، الیگودرز، کرمانشاه، گناوه، تهران، تبریز، بجنورد، سقز، فردیس، کرج تظاهرات بسیاری علیه حکومت و همچنین در همبستگی با مردم «خوزستان» با شعار های «الشعب یرید اسقاط النظام»، «آذربایجانا اویاخدی، خوزستانا دایاخدی»، «آبان فرزند ندارد، خوزستان آب ندارد»، «الشط عطشان یرید مای»، «مرگ بر ستمگر، درود بر کارگر» برگزار شد.
بسیاری از فعالین و معترضین اما به طرق مختلف و در بیانیه‌ها و نوشته‌هایشان، این اشاره مکرر به عنوان خوزستان را بدون اشاره به هویت عرب و نیز خلاصه کردن مساله به کمبود آب را، نادیده گرفتن یکی از ابعاد اصلی این قیام دانسته و مبارزه خود را نه تنها برای مساله آب بلکه علیه تغییر بافت جمعیتی، سلب مالکیت زمین‌ها و ستم ملی، نژادی و ساختاریئی می‌دانند که سرزمین و مردمشان را نابود کرده است. آنها با وقوف به جریان نژادپرستی که صدای عرب را بایکوت می‌کند و آنها را تجزیه طلب می‌داند، خواستار حق تعیین سرنوشت ملت عرب در این منطقه هستند.
@TarTaKar
۷۰ هزار کارگر از یک هفته قبل از این تاریخ از کار سرباز زدند و اعلام کردند که در صورت لزوم تا سال ۲۰۱۱ به اعتصاب خود ادامه خواهند داد.
برای مسابقات جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲، بیش از ۶ هزار کارگر خارجی در قطر به دلیل داشتن ساعت‌های کاری طولانی در گرمای طاقت‌فرسا و نداشتن امکانات رفاهی و امنیتی در محل کار جان خود را از دست داده اند.
@TarTaKar
محمد‌علی عمویی این تظاهرات را که با اعتصابات کارگران تهران و خوزستان همراه بود اینچنین توصیف می‌کند: «برای اینکه میزان مخالفت با امپریالیسم آمریکا هم نمایان شود، حزب [توده] در روز ورود هریمن به ایران، تظاهرات گسترده‌ای را در سراسر ایران انجام داد. در تهران انبوه جمعیت در میدان بهارستان حضور یافتند، تمام خیابان‌های منتهی به بهارستان مملو از جمعیت بود. آن روز من خودم از دانشکده افسری رفتم منزل، لباسم را عوض کردم، رفتم که استقبال مردم را ببینم؛ باور کنید من هرگز چنین جمعیتی را ندیده بودم البته به‌جز در سال ۵۷ هرگز اینچنین جمعیتی برای یک تظاهرات ندیده بودم. خب با کمال تأسف شهربانی این تظاهرات را به گلوله بست و کشتار وحشتناکی انجام داد و این تصور در حزب به وجود آمد که یعنی مصدق برای استقبال از هریمن این‌طور کشتار می‌کند؟ در کل تاریخ سیاسی زندگی مصدق چنین چیزی سابقه ندارد، عملا خود دکتر مصدق پاسخ ما را داد، عاملان این تظاهرات را به محاکمه کشاند، دستور داد برایشان دادگاه تشکیل شود و اتفاقا این موضوع در کتاب خاطرات و تأملات خود مصدق نیز وجود دارد؛ می‌گوید من اینها را به محاکمه کشاندم اما نفوذ دربار سبب شد که تبرئه شوند. مصدق امتحان خوبی داد، ضمن اینکه در داخل حزب احساس تحریک‌شده‌ای درباره عملکرد حکومت بود ولی عاقلان حزب به‌خصوص در کمیته ایالتی دکتر تمدن، خیلی روشن‌بین بودند؛ او از آنهایی بود که از روز اول مخالف بود چیزی در نامه مردم یا رهبر علیه مصدق نوشته شود، می‌گفت چه بخواهیم چه نخواهیم متحد اصلی ما در مبارزه با دربار همین ملی‌ها هستند، کاستی‌هایشان جای خودش محفوظ، ولی بالاخره برای پیروزشدن... به‌هرحال وقتی ما بخواهیم در مقابل استبداد مقابله کنیم، نیروهای فراوانی به غیر از چپ وجود دارد، منتها با نوسانات مختلفی که دارند. به این ترتیب بود که مصدق نشان داد تسلیم هریمن هم نشد و این موضوع به تصحیح نگرش و همچنین روش حزب در قبال دکتر مصدق کمک بزرگی کرد».
بعد از این تظاهرات مصدق با اخراج سرلشکر زاهدی، وزیر وقت جنگ، توانست کنترل این سمت را از دست شاه خارج کرده و در دست خود گیرد. همچنین درخواست آمریکا را که قصد جلوگیری از ملی کردن صنعت نفت را داشت رد کرد. سرلشکر زاهدی ۲ سال بعد از بازیگران اصلی کودتای آمریکا در ایران بود.
تصویر از پوستر کارگران چیت‌سازی به یاد کشته‌شدگان ۲۳ تیر در تظاهرات زنان حزب توده در مرداد سال ۱۳۳۰ است.
@TarTaKar
بر اساس آماری که وزیر امور مهاجران افغانستان اعلام کرده، جمعیت کارگران افغانستانی که در ایران زندگی می‌کنند نزدیک به دو میلیون و ۴۰۰هزار نفر است. یک میلیون و ۴۰۰هزار نفر از این افراد دارای مدارک رسمی اقامتند و بقیه هیچ مدرک قانونی برای اقامت در ایران ندارند. برخی آمار مهاجران افغان در ایران را تا سه میلیون نفر هم تخمین می‌زنند. اکثر کارگران افغان پرداختی معادل حداقل دستمزد یا کمتر دارند و فاقد هر گونه امکانات ایمنی کار هستند.
تبعیض کارگران افغان محدود به درون مرز کشور نمی شود. نظر به این که کارگران در افغانستان نیز از وسایل ایمنی محروم هستند، میزان رویدادهایی که منجر به آسیب دیدن کارگران شده، زیاد است. به گفته‌ی معروف قادری، رئیس اسبق اتحادیه ملی کارگران افغانستان ارزش جان انسان درافغانستان نادیده گرفته می‌شود.
@TarTaKar
زندگی یا مرگ
برای زندگی از جاده‌ای سخت عبور می‌کنم.
جاده سنگلاخ است.
آنچه از این راه دشوار به دست می‌آورم
یا زندگی است
یا مرگ.
زندگی تنها زنده ماندن نیست:
اگر آزاد نباشی
زندگی را برای چه می‌خواهی؟
از یک شعر کردی
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳۰ تیر ۱۳۵۸، مردم مریوان در اعتراض به دخالت و زورگویی ارتش و سپاه در امور شهری و داخلی خود از شهر کوچ کردند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۱ ژوئيه ۱۹۳۶، خوان گوزمن این عکس نمادین را از مارینا گینستای ۱۷ ساله در بارسلونای انقلابی در پشت‌بام هتل کلن ثبت کرد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳۰ تیر ۱۳۹۹، حدود ۴۰۰ کارگر نیروگاه دماوند به دلیل کاهش دستمزد و عدم پرداخت به موقع مطالبات و برداشت بدون اجازه از منابع مالی صندوق قرض‌الحسنه شرکت، با تجمع خود به واگذاری مجدد شرکت اعتراض کردند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۰ ژوئيه ۱۹۷۹، لئونارد پِلتیر، از زندانیان سیاسی بومی آمریکا، از مؤسسه‌ی فدرال بازپروری لمپاک همراه دو بازداشتی سیاسی دیگر گریخت، که یکی از آنان، بابی گن‌گارسیا، توسط شلیک نگهبان کشته شد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۹ ژوئيه ۱۹۵۸ یکی از اولین و اساسی ترین اعتراضات بست نشینی موفق در جنبش حقوق مدنی آمریکا در ویچیتای کنزاس آغاز شد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۶ تیر ۱۳۲۵، اعتصاب سراسری حوزه‌های نفتی خوزستان با رسیدن به بعضی از خواسته‌های خود یعنی افزایش دستمزد و دستمزد روزهای جمعه پایان یافت. در این اعتصاب ۴۷ کارگر توسط نیروهای قوام و انگلیس کشته و ۱۵۰ تن زخمی شدند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۷ ژوئيه ۱۹۳۲، در درگیری نازی‌ها با نیروی حزب ملی کارگران سوسیالیست آلمان و ساکنان محلی کمونیست ۱۸ نفر با گلوله پلیس کشته‌شدند. این تظاهرات به «یکشنبه خونین آلتونا» معروف است.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۵ تیر ۱۳۱۷، آوتیس میکائیلیان (حبیب سلطان‌زاده) از بنیانگذاران حزب فرقه کمونیست ایران، در دوره‌ی تصفیه‌سازی استالین موسوم به یژوف شینا به بهانه جاسوسی برای نازی‌ها کشته شد.
«جنبش انقلابیئی که فقط علیه یک یا دو عامل از عوامل سه گانه ارتجاع [امپریالیسم، سلطنت، اربابان] مبارزه کند، شکست آتی خود را در بطن خویش به همراه دارد.»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۶ ژوئيه ۱۹۴۷ انقلابی آفریقایی تبار فعال حقوق زنان و رنگین پوستان، آساتا شاکور* در کوئینز نیویورک متولد شد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۵ ژوئیه ۲۰۲۱، تنها ۱۵ ماه بعد از توافق دولت آمریکا با طالبان موسوم به «آوردن صلح به افغانستان» در دوحه، دولت قطر به اشرف غنی ۱۱۰ میلیون پرداخت کرد تا کشور را به طالبان تحویل دهد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزهایی اواخر تیر ۱۴۰۰، در پی افزایش ناگهانی دشواری‌های ناشی از کمبود آب در چندین نقطه از جمله هورحویزه ( هورالعظیم) که منجر به تشدید تلف شدن آبزیان و دام‌ها و خشکی زمین‌ها و نابودی محصولات کشاورزی شده بود، قیام مردم عرب آغاز گردید که به نام‌های #انتفاضه_تموز و #قیام_تشنگان معروف شد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۵ ژوئيه ۲۰۰۹ کارگران ساختمانی در آفریقای جنوبی که در حال ساخت استادیوم برای جام‌جهانی ۲۰۱۰ بودند توانستند با اعتصاب خود به افزایش حقوق دست یابند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۳ تیر ۱۳۳۰، تظاهرات انبوهی در بزرگداشت اعتصاب بزرگ کارکنان شرکت نفت جنوب سال ۱۳۲۵ سازماندهی شد که شکلی اعتراضی به ورود آورل هریمن نماینده رئیس جمهور وقت آمریکا یعنی هری ترومن گرفت. در این تظاهرات به فرماندهی سرلشکر زاهدی ۱۶ نفر کشته و ۲۸۰ نفر مجروح شدند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۳ تیر ۱۳۹۹ یک کارگر ۲۳ ساله تبعه افغانستان حین کار در بالای تیر برق فشارقوی در خیابان دماوند تهران براثر برق گرفتگی در دم خشک شد و جانش را ازدست داد.
@TarTaKar
