#در_چنین_روزی ۱۹ شهریور ۱۳۷۱، پویا بختیاری متولد شد. او که فعال حقوق حیوانات و وگان بود، به امید تغییر وضعیت معیشتی و آزادی‌های مدنی در اعتراضات مردمی آبان ۱۳۹۸ شرکت کرد و در مهرشهر کرج در اثر اصابت گلوله به سرش جان باخت.
«من هم پسر کسی هستم»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۰ سپتامبر ۱۹۰۹ ترانسیتو آماگوآنا*، کمونیست و فعال حقوق بومیان کیچوا* در خانواده‌ای کارگر متولد شد. او یک قرن عمر خود را صرف مبارزات طبقاتی کرد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۱۸ شهریور ۱۳۹۸، #سحر_خدایاری، ملقب به #دختر_آبی یکی از هواداران تیم فوتبال استقلال تهران در ۲۹ سالگی و در نتیجه صدمات ناشی از خودسوزی در زندان قرچک درگذشت.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۸ سپتامبر ۱۹۴۶، نظامیان بازنشسته و خانواده‌هایشان در لندن که بی‌خانمان بودند تعداد زیادی از املاک خالی را طی موجی از تسخیرها در کشور، اشغال کردند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۷ سپتامبر ۱۹۳۴، آنتی‌فاشیست‌ها بنری را بالای مرکز اصلی بی‌بی‌سی نصب کردند که تطاهراتی را ضد راه‌پیمایی آخرهفته‌ی وسوالد موزلی و اتحادیه‌ی بریتانیایی فاشیستی او، اعلان می‌کرد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۶ سپتامبر ۱۹۶۶، انقلابی موزامبیکی-یونانی دیمیتری چافنداس*، نخست وزیر آفریقای جنوبی هندریک وروئرد* را که طراح آپارتاید بود با ضربات چاقو در یکی از جلسات مجلس کشت.
*Dmitri Tsafendas
*Hendrik Verwoerd
@TarTaKar
فِرِد که یک انترناسیونالیست انقلابی بود مبارزه‌ی خود را این‌گونه شرح داده است: «ما علیه نژادپرستی می‌جنگیم و بدون نژادپرستی بلکه با همبستگی. ما قرار نیست که با سرمایه‌داری سیاه‌پوستان به جنگ سرمایه‌داری برویم، بلکه با سوسیالیسم این کار را خواهیم کرد.»
او هدف یکی از برنامه‌های اف‌بی‌آی بود که در نهایت منجر به این شد که به دست یکی از مامورین اف‌بی‌آی مسموم شود و بعد هنگاهی که خواب بود به شانه‌اش شلیک کردند و سپس دو تیر دیگر توسط پلیس شیکاگو و حین حمله به منزل او در سال ۱۹۶۹، در سرش شلیک شد. او تنها ۲۱ سال داشت.
همپتون نقشی کارساز در ایجاد ارتباط میان پلنگ‌ها و دیگر سازمان‌های طبقه‌ی کارگر متعلق به چینی‌ها، سفید پوست‌ها، پورتوریکویی‌ها و مکزیکی‌ها داشت که خود نام این ارتباطات را ائتلاف رنگین‌کمانی گذاشته بود.
*Fred Hampton
*Black Panthers
@TarTaKar
جوانان سیاه‌پوست و سفیدپوست خودروهای پلیس را به آتش کشیدند، سنگ‌ها و پرتابه‌های دیگر را به سمت پلیس پرتاب کردند، شیشه‌ها را شکستند و اجناس فروشگاه‌ها را مصادره کردند.
پلیس در آن زمان تجهیزات ضد شورش نداشت، بنابراین آنها سعی کردند از درپوش سطل زباله و علائم جاده‌ای به عنوان سپر استفاده کنند و خودروهای خود را به سمت جمعیت راندند، با این وجود برخی از آن خودروها در مواجهه با پرتاب سنگ رها شدند و بعدتر به آتش کشیده شدند. مجله‌ی آنارشی گزارش داد: «پلیس مثل بولینگ دربرابر رگبار آجرها و بطری‌ها فروریخت». در همین حال ، گروه گشت ویژه که در خشونت‌آمیز بودن انگشت‌نما است با حمله تصادفی به مردم، به گسترش ناآرامی‌ها کمک کرد. تا آخر شب بیشتر از ۳۰۰ پلیس زخمی شدند و ۳۵ تا از ماشین‌هایشان آسیب دید. متعاقباً ۱۷ جوان سیاه‌پوست با ۷۹ مورد اتهامی محاکمه شدند ولی تنها دو نفر از آنها محکوم شدند.
* Notting Hill Carnival
@TarTaKar
از اقدامات اعتراضی دختران، رقصیدن با پاهای بسته بود. و دستاوردهای آنها شامل تضمین شیفت‌های کاری، افزایش دستمزد، حذف آینه‌های یک‌طرفه که به مشتریان امکان فیلم‌برداری از آنها را می‌داد، و حذف تنبیه‌ها و اخراج‌های خودسرانه بود. مدیریت همچنین موافقت کرد که یک شیوه زمان‌بندی نژادپرستانه را که تنها به یک رقاص رنگین‌پوست اجازه می‌داد در یک زمان روی صحنه باشد را لغو کند.
@TarTaKar
در ۹ آوریل ۱۹۴۴، لیلا خالد در حیفا به دنیا آمد. در سن ۴ سالگی، او به همراه خانواده‌اش مجبور شد خانه‌اش را ترک کند و به اردوگاه پناهندگان در جنوب لبنان برود. این در دوره‌ای به نام نکبت صورت گرفت که صدها هزار فلسطینی برای تاسیس دولت اسرائیل از خانه‌هاشان کوچ داده شدند.
لیلا خالد در کویت به عنوان معلم زبان انگلیسی کار کرد و سپس به جبهه خلق برای آزادی فلسطین (PFLP)، که یک جناح کمونیستی از جنبش ملی‌گرای عرب بود، پیوست. او در اردن و از طریق این حزب یاد گرفت که چگونه هواپیماها را منحرف کند و این دانش را در پروازهای تجاری که بین اسرائیل و سایر کشورهایی که روابط دیپلماتیک و تجاری با آن برقرار می‌کردند، به کار برد. او در حال حاضر در امان، پایتخت اردن زندگی می‌کند و همچنان هدف سانسور و پیگرد قرار دارد. با وجود این، او همچنان در سازمان آزادی‌بخش فلسطین فعال است.
«من یادگرفتم که یک زن می‌تواند همزمان یک مبارز آزادی، یک فعال سیاسی باشد و در عین حال عاشق شود، معشوق باشد، ازدواج کند، فرزند داشته باشد و یک مادر باشد... انقلاب باید به معنای زندگی باشد؛ هر جنبه‌ای از آن!»
@TarTaKar
از سال ۱۹۴۴ هم‌جنس‌گرایی در سوئد قانونی شده بود اما تا ۱۹۷۹ هنوز به عنوان بیماری روانی طبقه‌بندی می‌شد. گروه فدراسیون ال‌جی‌بی‌تی‌کیو سوئد در اوت تصمیم گرفت که شورای ملی سلامت و بهزیستی را اشغال کند.
با اینکه پلیس به محل آمد اما رئیس شورای سلامت اعلام کرد که او نیز با تظاهرکنندگان همنظر است. هیچ خشونتی در نگرفت و در اکتبر همان سال شورا موافقت کرد که هم‌جنس‌گرایی را از طبقه‌بندی بیماری روانی حذف کند.
*LGBTQ
** Swedish National Board of Health and Welfare
@TarTaKar
ویکتور نونیز***، رئیس دادگاه عالی ، قبل از اینکه بتواند سخنرانی خود را انجام دهد توسط تماشاگران از صحنه بیرون رانده شد و حاضرین با فریادهای "پیراگ" (به معنی جاسوس در زبان بومی گوارانی) به او ناسزا گفتند.
این عذرخواهی پس از انتشار یک گزارش جامع انجام شد که میزان جنایات رژیم را آشکار می کرد. تعداد قربانیان بیش از ۱۲۸ هزار نفر بود که فعالین کارگری، سوسیالیست ها، کمونیست ها، مردم بومی و گروه های روستایی مسیحی هدف اصلی بودند. هزاران نفر به صورت غیرقانونی زندانی شدند ، ده ها نفر اعدام شدند و ۳۳۷ نفر در قالب برنامه کندور- یک برنامه هماهنگ ضد کمونیستی در چندین رژِیم دیکتاتوری دست راستی در منطقه - «ناپدید شدند». بزرگترین گروه قربانیان زنان و دختران جوان بودند که توسط اعضای ارتش ، پلیس و دولت مورد آزار جنسی قرار گرفتند؛ بسیاری از آنها از جوامع فقیر ، روستایی و عمدتا بومی ربوده شده و به اسارت گرفته شده بودند.
رژیم در سال ۱۹۸۹ با یک کودتا سرنگون شد ، اما خود استروسنر در برزیل که در آن روزها آنجا زندگی می کرد، پناهنده شد.
تصویر بالا استروسنر را در کنار ژنرال دیکتاتور اسپانیایی فرانسیسکو فرانکو نشان می دهد.
* Fernando Lugo
** Alfredo Stroessner
*** Victor Núñez
@TarTaKar
انگلس در ۱۸۸۵ اینطور گفت که: «وقتی در تابستان ۱۸۴۴ مارکس را در پاریس ملاقات کردم، توافق کامل ما در زمینه‌های نظری آشکار شد و سابقه‌ی کار مشترک ما به آن تاریخ برمی‌گردد.»
یکی از تاثیرگذارترین متونی که آنها با هم نوشتند مانیفست کمونیست بود که از پرفروش ترین کتاب های همه دوران بوده و در حود پانصد میلیون کپی از آن به فروش رفته است.
این دو، مارکس و انگلس در این متن نوشته اند: « تاریخ همه جوامع تا این زمان، تاریخ مبارزات طبقاتی است.»
@TarTaKar
پس از پخش خبر مخالفت مجلس شورای اسلامی با طرح «نجات دریاچه ارومیه» هزاران نفر در شهرهای تبریز و ارومیه دست به تظاهرات مسالمت آمیز عظیمی زدند که با سرکوب نیروهای امنیتی با تنفگ‌های ساچمه‌ای به شدت به خشونت کشیده شد.
این تظاهرات که برای اولین مطالبات محیط زیستی را به کف خیابان آورده بود تا ۱۳ شهریور ادامه پیدا کرد. وقتی که دوباره طرح «نجات دریاچه ارومیه» از ترس معترضین دوباره به صحن مجلس آورده شد و رای آورد.
@TarTaKar
گروهی از کارگران مهاجر کارائیب در ماه آوریل بایکوت علیه این قانون را آغاز کردند و اتحادیه تی جی دابلو یو** و شرکت دولتی امنیباس بریستول*** به آنها پیوستند.
این جنبش عامل اصلی تصویب قانون روابط نژادی** در دو سال بعد شد. این قانون تبعیض نژادی در اماکن عمومی را ممنوع اعلام کرد.
*Colour bar
** TGWU
*** Bristol Omnibus
**Race Relation Act
@TarTaKar
ترانسیتو از سن ۷ سالگی روی زمین کار می‌کرد و در ۱۴ سالگی ازدواج کرد اما چند سالی به طول نیانجامید که از بعد از شوهرش جدا شد و به سازماندهی سوسیالیستی اجتماعات بومی پرداخت.
او در سال ۱۹۳۱ در اعتصاب کارگران کشاورزی در اولمدو* شرکت کرد که پس از آن نیروهای دولتی خانه‌اش را ویران کردند و موجب شدند که تا ۱۵ سال بعد از آن به شکل مخفیانه زندگی کند. آرماگوآنا به حزب کمونیست پیوست و درکنار دولورس کاکوآندو* فدراسیون بومی‌های آکوادور را تاسیس کرد و تا آخر عمرش یعنی چند ماه مانده به ۱۰۰ سالروز تولدش، به فعالیت خود ادامه داد.
*Tránsito Amaguaña
*Kichwa Indigenous rights activist
*Olmedo
*Dolores Cacuango
@TarTaKar
او پس از فشارهای ناشی از بازداشت در زندان #قرچک ورامین و آگاهی از حکم شش ماه زندان به دلیل تلاش برای حضور در استادیوم، در مقابل دادگاه تهران دست به خودسوزی زد. این واقعه واکنش‌های گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی برانگیخت و او لقب #دختر_آبی گرفت.
یک ماه بعد از آن و در ادامه تلاش‌هایی که برای ورود زنان به استادیوم صورت گرفت و همینطور تهدید فدراسیون جهانی فوتبال، عده‌ای از زنان برای اولین بار به شکل رسمی به عنوان تماشاگر بازی ایران و کامبوج به استادیوم آزادی تهران راه یافتند. گروهی از این زنان شعارهایی به یاد سحر خدایاری سردادند که با برخورد ماموران انتظامی مواجه شد.
@TarTaKar
۱۴۸ آپارتمان لوکس در دوشس بدفورد هاوس در کنسینگتون، بلوکی در خیابان ویماوث در مریلبون و همچنین خانه‌هایی در کمپدن‌هیل و هلند پارک اشغال شدند. در روزهای بعد املاک بیشتری در سطح شهر به اقامت افراد درآمد. باکمال تعجب، پلیس در ابتدا باخانواده‌ها همدلی نشان داد و سرویس داوطلبانه‌ی زنان را برای تهیه نوشیدنی گرم برای آنها هماهنگ کرد ولی در اشغال‌های متعاقب این اتفاق تکرار نشد و نیروهای پلیس دست به اقداماتی همچون جلوگیری از انتقال خوار و بار به خانواده‌ها و پراکنده کردن خشونت آمیز حامیان زدند.
در همین اثنا وزیر سلامت و کار، به مقامات محلی دستور داد که گاز و برق اشغال‌کنندگان را قطع کند. نهایتاً در ۲۰ سپتامبر، حکم دادگاه عالی لندن علیه تمام اشغال‌های لندن حکم داد و پس از آن اشغال‌کنندگان داوطلبانه خانه‌ها را ترک کردند. بیشتر آنها به مراکزی رفتندکه توسط مقامات محلی سازمان یافته بود و نهایتا در مکان های دیگری مسکن یافتند.
@TarTaKar
در حالی که موزلی به بی‌بی‌سی دعوت شده بود که دیدگاه‌های نازیستی و راه‌پیمایی خود را اشاعه دهد، بی‌بی‌سی، همچون خبرگزاری‌های دیگر بریتانیا، از اینکه به آنتی‌فاشیست‌ها برنامه‌ای دهد و یا به پاداعتراض اشاره‌ای کند، امتناع می‌کرد. با این وجود در این روز بیش از صدهزار نفر از ساکنان لندن فاشیست‌ها و گارد پلیس‌شان را از پا در آوردند و آنها را از پارک هیدی بیرون انداختند.
@TarTaKar
تسافنداس در آن زمان در ساختمان مجلس کار می‌کرد. با وجود شجاعتی که در این اقدام بود، رهبران جنبش ضد آپارتاید و خانواده‌ی تسافنداس از او دوری گزیدند. او در اظهارات خود به پلیس درباره انگیزه‌هایش گفت: «من باور داشتم که با محو شدن نخست‌وزیر، تغییری در سیاست‌ها رخ می دهد... من آنقدر از سیاست‌های نژادی بیزار بودم که نقشه‌ی قتل نخست‌وزیر را پیش بردم». با این وجود مقامات تصمیم گرفتند اینطور ادعا کنند که او از نظر روانی بیمار است تا مجبور نشوند به شکست اقدامات امنیتی‌شان صحه بگذارند.
تسانداس زیر شکنجه و زیر فشار حکم اعدام، در نهایت به پذیرش بیماری روانی تن داد و بنابراین به دلیل جنون، بی‌گناه شناخته شد و به بیمارستان روانی منتقل گردید. او آنقدر عمر کرد تا پایان رژیم آپارتاید را دید اما دولت کنگره ملی جدید با آزادیش موافقت نکرد تا اینکه در سال ۱۹۹۹ و در اسارت درگذشت.
@TarTaKar
این اعتصاب با اعتراض دانش‌آموزان یکی از مدرسه‌ها به تنبیه پسری به دست ناظم مدرسه جرقه خورد. پس از این یک مدرسه، خروج اعتراضی دانش‌آموزان از مدارس سراسر کشور شدت گرفت و به بیش از ۶۲ شهر و روستا کشیده شد. دانش‌آموزان خواستار پایان یافتن تنبیه فیزیکی و کاهش ساعت روزانه تحصیل بودند.
اعتراض بچه‌های مدرسه‌ای پس از تابستانی پر از منازعات کارگری بود، گویا دانش‌آموزان از والدین خود مقاومت را یاد‌گرفته باشند. در ایران نیز دانش‌آموزان مدارس بسیاری در روزهای اعتصاب سراسری معلمان برای تصویب لایحه رتبه‌بندی از آنها حمایت کردند.
*Llanelli
*Wales
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳۰ اوت ۱۹۴۸، فرد همپتون* فعال پیشروی گروه پلنگ‌های سیاه* متولد شد. همپتون نقشی کارساز در ایجاد ارتباط میان پلنگ‌ها و دیگر سازمان‌های طبقه‌ی کارگر داشت. او نام این ارتباطات را ائتلاف رنگین‌کمانی گذاشته بود.
«تنها با سوسیالیسم و نه با سرمایه‌داری سیاه‌پوستی می‌توان با نژادپرستی جنگید.»
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۳۰ اوت ۱۹۷۶، پس از آنکه بازدیدکنندگان کارناوال ناتینگ‌هیل* در لندن از آزار و اذیت سیاه‌پوستان توسط پلیس به ستوه آمدند و در برابر افسران جنگیدند شورش‌هایی به وقوع پیوست.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۹ اوت ۱۹۹۷، کارگران کلوب «لاستی لیدی» در سان فرانسیسکو تصمیم گرفتند به اتحادیه «رقاصان اگزاتیک» بپیوندند که بخشی از اتحادیه محلی کارکنان خدمات (SEIU) بود. آنها پس از سازماندهی یک کمپین اعتصابی و اقدام مستقیم بهبودهای قابل توجهی در شرایط کاری خود به دست آوردند. آنها بعدها توانستند کلوب را به دست گرفته و آن را به عنوان یک تعاونی کارگری با مدیریت شورایی اداره کنند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۹ اوت ۱۹۶۹، تیم لیلا خالد برای بایکوت اسرائیل، پرواز تجاری رم به تل آویو را بدون هیچ تلفاتی منحرف کرد و در دمشق فرود آورد. لیلا به دلیل همین مهارتش معروف و تبدیل به شخصیتی جنجالی شد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۹ اوت ۱۹۷۹، پس از سال‌ها کمپین بی‌ثمر، حدود ۴۰ کنشگر ال‌جی‌بی‌تی‌کیو* طی یک کنش مستقیم، شورای ملی سلامت و بهزیستی سوئد** را اشغال کردند و هم‌جنس‌گرایی را از طبقه‌بندی بیماری روانی حذف کردند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۸ اوت ۲۰۰۸، فرناندو لوگو* رئیس جمهور پاراگوئه به طور رسمی از قربانیان دیکتاتوری نظامی تحت حمایت آمریکا به رهبری آلفردو استروسنر** که از ۱۹۵۴ تا ۱۹۸۹ بر این کشور حاکم بود، عذرخواهی کرد.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۸ اوت ۱۸۴۴، کارل مارکس و فردریش انگلس درکافه رگنس* در پاریس ملاقات کردند، با این که چند سال پیش یکدیگر را دیده بودند، از آن زمان دوستی مادام‌العمر و کار انقلابی مشترک خود را آغاز کردند.
* Café de la Régence
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۵ شهریور ۱۳۹۰، هزاران نفر در تبریز و ارومیه در اعتراض به خشک شدن دریاچه ارومیه اولین تظاهرات محیط زیستی تاریخ ایران را رقم زدند. تظاهرات تا یک هفته ادامه پیدا کرد و ده‌ها تن زخمی و بازداشت شدند.
@TarTaKar
#در_چنین_روزی ۲۷ اوت ۱۹۶۳ کارگران اتوبوس در بریستول انگلستان پس از چهار ماه بایکوت، در یک گردهمایی ۵۰۰ نفره به پایان قانون «منع رنگی»* رای دادند، قانونی که استخدام کارگران سیاه و آسیایی را منع می‌کرد.
*Colour bar
@TarTaKar
