Telegram-канал tatheir - هفته نامه تطهیر: Unsorted

هفته نامه تطهیر

13 May 2025 11:23

‍ ✅دل‌نوشته‌ای برای حاج جواد/ مردی از تبار صفا و ایمان

✅تاکربلا،با حاج جواد؛قصه ی رفاقتی به رنگ اخلاص

✍نوشتن از کسی که مسیر زندگی‌ات را تغییر داده، آسان نیست؛ از همسفری که در نخستین سفر کربلا در سال ۱۳۸۴، همراهی‌اش پلی شد برای رفاقتی عمیق و دیرپا.

🔹بیست سال آشنایی با حاج جواد، آکنده از خاطراتی بود که هرکدام بوی معرفت و اخلاص می‌داد. او نه‌تنها رفیق روزهای روشن، که چراغ راه روزهای مبهم بود؛ مردی که با سلوک خاص و بی‌ادعای خود، معنای زندگی را در ذهنم از نو نوشت.

✅آری، حاج جواد!

🔹در تمام این سال‌ها، نه‌تنها گناهی از او ندیدم، که حتی مکروهی نیز بر زبان یا رفتار او جاری نمی‌شد. کم‌گو بود، اما پراندیشه؛ اگر سخنی می‌گفت، از دایره‌ی حق بیرون نمی‌رفت.

🔹همیشه اهل ذکر و خلوت بود؛ زیارت عاشورا رفیق هرروزه‌اش، و چله‌های معنوی بخشی از زیستِ دلش. کم‌خوراک و اهل تأمل؛ آرام، اما عمیق. در همه‌ی این سال‌ها، یک‌بار هم ندیدم که خشمگین شود یا از دایره‌ی حلم خارج گردد. حتی حیوانی را نیازرد و همیشه با آن لهجه‌ی شیرین می‌گفت: «آلاهون حیوانی نان ایشون اولماسون.»

🔹حاج جواد، تجلی معرفت بود؛ دلباخته‌ی اشک‌های جوانان بر سیدالشهدا (ع) و مجذوب خادمان بی‌نام و نشان حرم. هر رفیقی که در کربلا می‌یافت، برایش چون جان عزیز می‌شد، و همان‌ها در روز وداع، چون ابر بهاری گریستند.

🔹او در یک وجود، هم‌زمان پدر بود و دوست، راهنما بود و پشتیبان، مهربان بود و سنگ‌صبور. دغدغه‌ی نخست و آخرش کربلا بود؛ و با گذر سال‌ها، صفای دلِ دهه‌ی اول انقلاب را همچنان با خود داشت.

🔹ولایتمدار بود، بی‌تعارف. در دفاع از ولایت، نه سازش می‌پذیرفت، نه سکوت.

🔹بی‌شک، مصداق آیه‌ی نورانی قرآن بود که فرمود:
«إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا»
رحمت الهی در دل‌های مردم برایش جا باز کرده بود؛ آن‌چنان که در روز تشییع و ترحیمش، اشک و اندوه نسل‌های مختلف، گواه محبت عمیق و حضور اثرگذارش بود.

🔹رزمنده ای که در ایام جنگ تحمیلی از پرچم انقلاب اسلامی و کیان این مرز و بوم دفاع کرد و هیچ وقت برای آسیب چشم و‌ گوش خود، درصد جانبازی نگرفت و کوچکترین استفاده ای هم از مزایای آن نکرد.

🔹او ثابت کرد که حتی در این روزگار پرآشوب نیز می‌توان "خدایی" زیست و "حسینی" رفت؛ و سرانجام، در روز یکشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴، حوالی اذان ظهر، هنگامی که عزم مسجد کرده بود، قلبش از تپش ایستاد و لبیک‌گویانه به دیدار محبوب شتافته و به برادر شهیدش پیوست.

🔹و ما ماندیم با داغی بر دل و حسرتی بر جان؛
که چون حاج جواد، دیگر نخواهد آمد...

روحش شاد، نامش ماندگار🖤🌹
مجتبی لاله

@mojtabalaleh