Telegram-канал tomashghulemordanatboudi - تو مشغول مردنت بودی: Unsorted

تو مشغول مردنت بودی

12 Apr 2023 00:51

دوئتِ «تینیتو» نوازنده ی نابینا و همنواز او «پُرفیریو»/ مکزیک
@tomashghulemordanatboudi

تو مشغول مردنت بودی

11 Apr 2023 22:33

قصر ییلاقی
(بخشی از رمان «هار»)
گی‌یرمو آریاگا
ترجمه: محمدرضا فرزاد

موقعی که پدر و مادرم از اروپا برگشتند، کارلوس دیگر چیزی نبود جز یک نعش باد‌کرده‌ی پوسیده، مدفون در اعماق خاک. روزهای آزگار بود که باران بند نیامده بود. آب از خاک نشت می‌کرد و می‌ریخت توی تابوت برادرم. نعشِ خیسِ باران برادرم، نعش برادرم که حالا داشت بخاراتِ متعفن قی می‌کرد، نعش برادرم که حالا کنار آن یکی برادر، خاک بود. خانواده‌ی همه میت. برادر غرق شده‌ام دوباره داشت با عذابی بی‌پایان غرق می‌شد. باران، باران و باز باران. تعفن و پوسیدن و باران. از کِی برادری که با او صبحانه می‌خوردی، گپ می‌زدی، بازی می‌کردی، پرسه می‌زدی، راز می‌گفتی، پند می‌دادی و پند می‌گرفتی، مراقبش بودی، دوستش می‌داشتی، از کِی به بخار تعفنی مسموم بدل شد، به غیابی تحمل‌ناپذیر، به مرگی محتوم، به قصوری ناگزیر، به قتل عمد، به خشم بی‌مهار، به عطش انتقام، به کابوس، به دل‌پیچه، به حال تهوع، به درد جانفرسا، به دَمه‌ای مسموم؟
پدر و مادرم شش روز بعد از ماجرا از مرگ برادرم باخبر شدند. قرار گذاشته بودیم هفته‌ای یک‌بار زنگ بزنند که ببینند اوضاع ردیف است یا نه. تماس‌های بین‌قاره‌ای گران بود و برای همین باید کوتاه حرف می‌زدند. شماره هتل‌هایی که در آن‌ها اقامت داشتند نداده بودند و ردیابی‌شان محال ممکن بود. چه‌طور می‌شد به‌شان زنگ زد و گفت که پسر بزرگه‌شان خفه‌شده، که مادربزرگم دست از زاری برنمی‌دارد، که من یک‌جورهایی مقصر مرگ او هستم و دیر یا زود می‌روم سراغ کشتن کسانی که کشته‌اندش؟

*

گزارش یک روز در اروپا ( به نقل از یادداشت‌های روزانه‌ی سفر مادرم)

8:15 صبح: پدرمادرم از خواب بلند می‌شوند.
8:45 صبح: برای خوردن قهوه، کروسان و مربا وارد رستوران هتل می‌شوند. صبحانه جزء قرارداد است.
9:18 صبح: به همراه هجده نفر دیگر از اعضای تورِ «اروپا زیر پای شما» سوار کالسکه و راهی قصر ییلاقی لوآغ می‌شوند. حین سفر در مناطق روستایی فرانسه، پدرم می‌گوید به نظرش فرانسه قشنگ‌ترین کشور دنیا است.
11:23 صبح: به شامبوغ می‌رسند. راهنمای تور به‌شان می‌گوید این قصر ییلاقی یک‌زمانی شکارگاه سلطنتی بوده.
12:08 ظهر: از شبستان‌های سلطنتیِ فرانسیس اول و لویی چهاردهم دیدن می‌کنند.
12:40 ظهر: راهی شنونکو می‌شوند. از پشت پنجره کالسکه، گوزن حنایی‌رنگی می‌بینند که دارد در بیشه‌زار می‌دود.
5:40 صبح (مکزیک): دارم روی پشت‌بام‌ها دوان‌دوان می‌روم، قصد دارم جان برادرم را نجات دهم.
1:37 عصر (فرانسه): به قصر ییلاقی شنونکو می‌رسند. راهنما توضیح می‌دهد که به اسم «قصر خواتین» معروف است چون دیانا دو پوآتیه و کاترین مدیچی، زمانی در آنجا زندگی کرده‌اند.
مادرم نوشته: «زیباترین قصری که به عمرم دیده‌ام، انگار روی آب شناور است»
6:37 صبح (مکزیک): برادرم در یک مخزن آب، شناور است. ساعت‌هاست که آن‌جاست.
3:02 عصر (فرانسه): تور قصر به پایان می‌رسد. راهنما به شوخی می‌گوید:« دیگه الان انقدر گشنه‌تونه که کم مونده همدیگه رو بخورید»
3:27 عصر: کالسکه می‌پیچد توی پارکینگ رستورانی در همان حوالی. اعضای تور نشسته‌اند روی نیمکت‌های دراز ناهارخوری و راهنما اعلام می‌کند که عنقریب مثل خوانین و خواتینِ عهد قدیم، مشغول صرف غذا خواهند شد. فهرست غذا شامل قرقاول به همراه انگور، اردکِ بریان‌شده به همراه سس پرتقال، فیله‌ی تند گوشت آهو، دنده‌کبابِ عسل‌سودِ گراز وحشی است، و برای کسانی که ذائقه معمول‌تری دارند، خوراک جوجه یا استیک بُرش‌بُرش‌خورده. با غذا شراب‌های لذیذ محلی و آب معدنی غیرگازدار سِرو می‌شود.
همزمان با سورچرانی سرخوشانه پدرمادرم، برادرم کارلوس دارد آخرین نفس‌هایش را می‌کشد. به وقت فرانسه ساعت 3:36 عصر است.
3:24 عصر: دسر: تارت توت‌فرنگی، کرِم‌بروله، موسِ شکلات سفید یا پنیرهای نورماندی همراه با میوه‌های جنگلی.
3:45 عصر (فرانسه)/8:45 صبح (مکزیک): کارلوس در آخرین تقلای مذبوحانه‌اش برای فرار، دارد خودش را می‌کوبد به دیواره‌های مخزن آب. قاتلین صدای کوبیدن‌ها را می‌شنوند و دارند می‌خندند.
3:48 عصر (فرانسه): پدرم درباره خوبی‌های پنیر بِری‌ای انتخاب کرده، اغراق می‌کند: «تا به حال به عمرم همچین طعمی نچشیده بودم» مادرم زیر بار خوردنش نمی‌رود، همان بویش هم برایش غیرقابل‌تحمل است.
3:59 عصر (فرانسه)/8:59 صبح (مکزیک): برادرم شروع می‌کند به قورت‌دادن آب. داد می‌زند، اما صدایش شنیده نمی‌شود، آن‌هایی هم که می‌شنوند-قاتلین‌اش- قدمی برای نجات برنمی‌دارند.
4:02 عصر: پدرو مادرم سوار کالسکه و راهی اَمبوآز می‌شوند. پدرم می‌گوید که بهترین غذایی که خورده همین بوده است، که تازه می‌فهمد چرا شکارچی‌ها انقدر دنبال شکارند.
4:03 عصر (فرانسه)/9:03 صبح (مکزیک): ضربه‌های برادرم ضعیف‌تر شده. ریه‌هایش پرِ آب است.