Telegram-канал tomashghulemordanatboudi - تو مشغول مردنت بودی: Unsorted

تو مشغول مردنت بودی

03 Jun 2023 10:01

سپ کوچولو، با آکاردئون سرخش عروس های سفیدپوشی که در هوا از میان ده می گذرند، همراهی می کند؛ مهمانان جفت‌جفت شده‌ی عروسی را با آن پاپیون های شمعی شان همراهی می کند، به دور محراب تا زیر مریم لبخند به لب و آن قلب سرخش؛ کیک را ، کیک خامه ای وانیلی با دو کبوتر مومی رویش را، همراهی می کند تا پیش پای عروس. و با آن آکارئون سرخ، تانگوی محزونی محض دست و پای مردان و زنان می نوازد.
سپ کوچولو انگشت های کوتاه و کفش های ریزه پیزه ای دارد. انگشت های کوچکش را کش می دهد تا کلاویه بزند. کلاویه های پهن، برف اند و کلاویه های باریک، خاک. به ندرت باریک ها را فشار می دهد. وقتی می زند، آهنگش بی حس و حال است.
ران های پدر می چسبد به شکم مادر، همان جا که لاله های پریده رنگ رقصانند.
عروسی که در هوا گذشت، همسایه ماست. با انگشت اشاره صدایم می زند. تکه ای کیک برایم می برد و با ته لبخندی، کبوترها را روی سرم سفت می کند.
من دستم را مشت می کنم. کبوترها روی پوستم گرم می شوند و می افتند به عرق کردن. کبوترهای مومی را فرو می کنم توی یک کوفته و یک نان و بعد گاز می زنم. نان را قورت می دهم و صدای تانگوی محزون به گوشم می رسد. مادر با آن لاله های رقصان رقص کنان از میز و ران های عمو عبور می کند. حالا داودی ها دور لبش هستند. می گوید، با غذات بازی نکن. هنوز خوب خودش رو نگرفته.
کشیش به نام خداوند دستان استخوانی اش را بلند می کند: ما را از شر شیطان رهایی ده. از میان دستانش، رشته ای -این بار رشته ای دود، برمیی خیزد و دور گره طناب ناقوس به رقص در می آید و می رود بالا داخل برج.
مادر می گوید، قبر رفته تو. اگر بخوایم گل ها رشد کنن، دو تا کلوخه خاک و یک کلوخه کود تازه می خوایم. کفش سیاه مادر شن ها را خرچ خرچ به صدا می درمی آورند. مادر می گوید، عموت برای برادر مرحومش می کنه.
مادربزرگ تاج سنگریزه های سفید را به انگشت مرده اش قلاب می کند.
چشم های نافذ پدر به پای سیاه و شیشه ای مادر با آن درز سفیدش، نگاه می کند. کفش های سیاه مادر بر سوراخ موش های بین قبرهای غریبه، پا می گذارند و به پیش می روند.
از دروازه قبرستان می گذریم. ده بوی کاج و صنوبر را، بوی داودی و رشته های جاری شمع را در خود پیچیده است.
سپ کوچولو، پیش پایم راه می رود.
ده، سیاه است. ابرها، حریر سیاهند.
مادربزرگ تاج سنگریزه های سفید را جغ و جغ به پیش می برد. مادر انگشت های مرا در دست هایش می چلاند.
پدر، مرده ی ماست. امروز عید پدر است و از همین رو رقصان از میان ده می گذرد.
بند جوراب‌شلوار مادر فرو می‌نشیند به کفل‌هایش. در این تانگوی محزون، پدر ران هایش را به ابری از حریر سیاه فشار می دهد.

@tomashghulemordanatboudi