13394
Instagram: mohammadreza.farzad دریچه‌ای به شعر، عکس و موسیقی جهان
نداشتم که نمی شد.
برای داشتن تو نمی شود که نخواست
برای خواستن تو نمی شود که نجنگید
برای یافتن تو نمی شود که نجست.
چه غصه ها که نیامد
چه قصه ها که نرفت!
تویی که دار و نداری
نمی شود که نداشت.
دارایی
سید علی میرافضلی
@tomashghulemordanatboudi
نمایش فیلم | ناداستان خلاق (بخش ضمیمه)
دل سگ (۲۰۱۵)
کارگردان: لاری اندرسون
شنبه ۱۶ دی ۱۴۰۲
ساعت ۲۰
لطفاً برای تهیه‌ی بلیت به لینک زیر مراجعه کنید.
https://maghaaze.pejman.foundation/fa/product/cine-argo-creative-non-fiction-extension-heart-of-a-dog-fa/
هفته‌ی فیلم «ناداستان خلاق» آذر ماه ۱۴۰۲ با نمایش ۱۱ فیلم و برگزاری نشست و گفت‌وگو حول هر یک از فیلم‌ها و مضامین مربوط به حیطه‌ی ناداستان در سینما آرگو برگزار شد. در طول هفته‌های پیش‌رو به نمایش دوباره (مرور) تعدادی از فیلم‌های این مجموعه خواهیم پرداخت. هم‌چنین، در بخش ضمیمه، به نمایش فیلم‌های دیگری منطبق با مشخصه‌های این حوزه خواهیم پرداخت.
دل سگ (۲۰۱۵)
کارگردان: لاری اندرسون
تهیه‌کننده: لاری اندرسون و دن یانوِی
زمان فیلم: ۷۵ دقیقه
زبان فیلم: انگلیسی
ساخت کشور آمریکا
" هدیه ی روز مادر "
آیا حقیقت دارد که روزی
به نفخِ موحشِ صوری
باز زنده خواهیم شد؟
خدایا مرا ببخش اما
به این دلخوشم
که آغاز و رستخیزِ ما اموات را همه
تیک و تاکِ ساعتی ندا درخواهد داد.
و بعد دیری همچنان خفته ی چند خواهیم ماند
نخستین که برخواهد خاست
مادر خواهد بود
آنک صدایش را خواهیم شنید
که آتش می افروزد
بر اجاق، کتری می نهد
و گرم و آرام، قوری از گنجه بیرون می کشد.
باری؛ دوباره در خانه خواهیم بود.
رستخیز
ولادیمیر هولان/محمدرضا فرزاد
با هم به تماشای مستند شاعرانه ی زیبایی از یکی از بزرگان کمترقدردیده ی سینما می نشینیم. فیلم شش دقیقه ای «زندگی» اثر «آرتاواز پلِشیان» فیلمساز ارمنی، واضع نظریه «تدوین فاصله ها». محسن قادری در توصیف فیلم می نویسد:« نیمرخ رنجبار زنی در نماهای درشت که حالات گوناگون ترس، بی قراری، رنج و رهایی بر آن نقش می بندد. دوربین روی دست که تصویری درشت و جنبان از چهره زن به دست می دهد در همراهی صدای ضربان قلب و آوازی اپرایی بر بار احساسی این تصاویر می افزاید اما همزمان آن را در گونه ای ابهام فرو می برد. چارچوب بسته تصاویر به بیننده امکان درک این موقعیت بی زمان و مکان را نمی دهد. ما بخش هایی از پیکر آدم های دیگر را بر گرداگرد این زن می بینیم که گاه دستی به سر و روی او می کشند اما تنها از میانه فیلم به این سوست که کم و بیش بر زمان ومکان فیلم آگاهی می یابیم. چهره زن در پی رهایی از درد به لبخندی می شکفد و کودکی زیر قطرات آب نمایان می شود. تصویری که ما را به یاد شمایل نگاری های مادر و نوزاد در نقاشی ها و دیوارنگاره های سده های میانه می اندازد»
تا انتها ببینید و لذت ببرید.
👇👇
@tomashghulemordanatboudi
امروز از خواب پا شدم و روزِ کریسمس بود
پرنده ها تمام شب را خوانده بودند
دیدم جورابِ ساقدارم افتاده روی صندلی
سراپای خانه را نگاه کردم ولی تو نبودی
سیب بود
پرتقال
شکلات
اَفترشِیو
همه الاّ تو
شب رفتم پایین و شام، خوشمزه بود
فرِنی بود و بوقلمون و کلی شراب
خنده بر لب، بیسکوییت ها را برمی داشتم
که دیدم در جای تو هیچ کس نیست
رُلت های گوشت بود
برَندی
کشمش و آجیل
پوره ی سیب زمینی
همه الاّ تو
حالا، سال نو شده و تصنیفِ «آن روزهای خوش، گذشته»*
ساعت دوازده است و حالم خوش
«آن آشنایی ها بَریم از یاد»**
دختر نمی شناختمت اما چه دردناک است
ویسکی بود
ودکا
مارتینی ( همزده اما تکان نخورده)
.....و دوازده تصمیمِ سال نو
همه الّا تو
با بهترین آرزوها برای سالِ روبرو
تلوتلو خوران می روم بالا و توی تخت
به بالشِ کناری ام نگاه کردم
و بدان که گریه ام گرفت
و پاییز خواهد بود
تابستان
بهار
....و زمستان
همه الّا تو
*. ترانه ی «آن روزها» یا «آن روزهای خوش، گذشته» سروده ی «رابرت برنز» شاعر اسکاتلندی سده هجدهم میلادی، ترانه ی شبه فولکلوریکی ست آشنا در جهان انگلیسی زبان که غالبا در شب سال نوی مسیحی و در وداع با سال کهنه خوانده می شود.
**. سطر اول همان ترانه.
آدریان هنری
ترجمه: محمدرضا فرزاد
@tomashghulemordanatboudi
اواخر اکتبر به تماشا می‌نشینم:
دیگر سنگی روی سنگ بند نیست
برگ‌های خزان‌زده
سر به باران فرو می‌آورند
و در زیباترین لحظه‌ی خود
همچون رنگ‌های خشک پالت
سرخ‌ها و زردها در هم خون‌فشان می‌شوند
اشباح تصاویری نقاشی‌ناشده.
شاید زیبایی، مادر مرگ است و نه بالعکس.
شاید باران، خود پاسخی‌ست:
دشنه‌ی بلورینی
که حین سقوط
می‌شوید و می‌کشد.
از پنجره روی می‌گردانم؛
زمستان در راه است.
و سفیدی، در بی نقص‌ترین حالت خود، جلوه خواهد کرد.
لیندا پاستان
ترجمه:محمدرضا فرزاد
@tomashghulemordanatboudi
Lady Fakhr al-Taj Moayer al-Mamalek, 1900s
© P. Khosronejad
@tomashghulemordanatboudi
معاشران گره از زلف یار باز کنید
شبی خوش است بدین قصه اش دراز کنید
یلداتان مبارک
Photo: Cig Harvey
@tomashghulemordanatboudi
مرگ بر مرگ. دریغا بکتاش که با افتخار از جان شیرین خود گذشت. که خندید و نرنجید. تن نداد و نترسید.
وقتی در هر بلخ و شوشی ورق به ورق برایت پرونده می‌ساختند، وقتی باتوم بر سرت کوفتند، وقتی سرگردان این دادگاه و آن دادگاه بودی، وقتی همسایه‌ها پچپچه و غرولند می‌کردند و طعنه می‌زدند تا خانه و محله عوض کنی، وقتی وقت و بی‌وقت به سراغت می‌آمدند، وقتی تنها می‌ماندی، در جزیره تنها می‌ماندی، وقتی غل و زنجیر به پایت بستند، وقتی سرفه‌ها امان ریه‌ها را بریده بود. تو نمی‌ترسیدی، ما می‌ترسیدیم. و شگفتا که تو همچنان می‌خندیدی. و شرم بر ما که خسته شدیم، ترسیدیم. آه ای رفیق سالیان من از جرگه‌های شعر بهمن و اندیشه و شفق. رفیق قهقهه. رفیق شفیق .رفیق دلیر. حالا تو رفته‌ای و من مانده‌ام تهی. تو استوار رفته‌ای و زندگی‌ات، مرگ‌ات شده نیشخندی به تکاپوی گمراه و بی‌حاصل من. تو رفته‌ای و حجت بر ما تمام کرده‌ای. بر ما که خسته‌ایم، بر ما که در میانه‌حالی خود غوطه می‌خوریم.
محمدرضا فرزاد
@tomashghulemordanatboudi
تصادف
دِیو اگرز
ترجمه: محمدرضا فرزاد
همه از ماشین‌هاتان پیاده می‌شوید. تو تنها توُ ماشین خودت هستی و آن سه‌تا جوان هم توُ ماشین خودشان. تصادف، تقصیر تو بوده و از خیابان رد می‌شوی که همین را به آن‌ها بگویی. همین‌طور که سمت ماشین‌شان می‌روی که یک کاماروی قدیمیِ بازسازی‌شده است و زده‌ای درب و داغانش کرده‌ای، یکهو به فکر این می‌افتی که اگر این سه جوان، از آن جوان‌های بی‌اعصاب باشند، جلو رفتن می‌تواند اوضاع را بی‌ریخت کند. انداختی توی تقاطع، راه‌شان را بستی و ماشین‌شان خورد به ماشین‌ات. حق دارند که ناراحت یا عصبانی باشند یا حتی کتک‌کاری کنند. نزدیک که می‌شوی، می‌بینی درِ سمت راننده باز نمی‌شود. راننده مشغول هل‌دادن است و یاد صحنه‌هایی می‌افتی که آدم‌ها توی ماشین‌های زیر آب، گیر کرده‌اند، و حالات بدتر می‌شود. چیزی نگذشته، همه‌شان از درِ سمت مسافر بیرون می‌آیند و بنا می‌کنند دور ماشین قدم‌زدن و خسارت را سبک‌سنگین کردن. راننده می‌گوید «همین امروز خریدمش». هجده‌ساله است، موبور و از همه‌نظر متوسط. می‌پرسی «امروز؟» فکر می‌کنی عجب آدم بدی هستم. و باز فکر می‌کنی: جوان قرن بیستمی را چه به این ماشین‌های عجیب‌غریب. می‌گوید «آره، امروز» و بعد آهی می‌کشد. به‌ش می‌گویی متاسفم. خیلی، خیلی متاسفم. من خلاف کردم و خودم همه‌ی خسارتش را می‌دهم. اطلاعات بیمه‌نامه‌تان را به هم می‌دهید و هر لحظه که می‌گذرد بیشتر خدا را شکر می‌کنی که هیچ کدام این جوان‌ها با مشت توی صورتت نزده‌اند، یا حرفی از مست‌بودن تو نزده‌اند، که خب مست هم نیستی. باهاشان صمیمی‌تر می‌شوی و می‌فهمی اخت‌تر شده‌ای، مخصوصا با راننده. به‌ش آسیب روانی زده‌ای، سلامتی‌اش را به خطر انداخته‌ای، و حالا انقدر با او احساس نزدیکی می‌کنی که می‌توانی هر چه داری نداری بریزی روی دایره. حالا، هم او اسم تو را می‌داند هم تو اسم او را، و چون با او شاخ به شاخ شده بودی و نزدیک بود او را بکشی و نکشتی، دلت می‌خواهد بغلش کنی و زار بزنی، چون آدم خیلی تنهایی هم هستی، همیشه‌ی خدا تنهایی، و به هر حال تماس، تماس است و هر تماسی انقدر غنیمت است که آدم دلش می‌خواهد از شادی بزند زیر گریه و رقص و گریه و گریه. و به یکباره عاقبت پی می‌بری که چرا بوکسورها که انقدر کشته‌مرده‌ی کتک‌زدنِ هم‌اند، سرشان را می‌گذارند روی شانه‌ی حریف، و مثل دو عاشق خسته، قدردان لحظه‌ای آسایش، تکیه می‌دهند به هم.
@tomashghulemordanatboudi
شبنم ثریا/تاجیکستان
@tomashghulemordanatboudi
سیلوَن تگزیه/فرانسه
@tomashghulemordanatboudi
تریلر فیلم «مجموعا»
به کارگردانی: محمدرضا فرزاد
فیلم‌جستاری ملهم از داستان کوتاهی به همین نام از گریگوری برنهم و رمانی به نام "اتوپرتره" نوشته‌ی ادوارد لووه. فیلمی سراسر متشکل از فیلم‌های هشت‌میلیمتری خانوادگی و تاملی مالیخولیایی در حسابداری ناممکن زندگی؛ یک کارنامه‌ی اعمال اما بی‌قبض و بی‌رسید.
نمایش در هفته فیلم "ناداستان خلاق"
چهارشنبه ۱۵ آذر
تهیه بلیت در:
https://maghaaze.pejman.foundation/fa/product/cine-argo-creative-non-fiction-shorts-fa/
تریلر فیلم «درجاری کلمات»
به کارگردانی: الیانه بُت
روایت سه مترجم دادگاه بین‌المللی جنایات جنگی یوگسلاوی سابق است. فیلم تجربی سبک‌گرایانه‌ای درباره‌ی خویشتن‌داری حرفه‌ای و عاطفی سه مترجم-که خود زخم‌خورده‌ی جنگند-در جلسات استماع و استشهاد.
نمایش در هفته فیلم "ناداستان خلاق"
چهارشنبه ۱۵ آذر
تهیه بلیت در:
https://maghaaze.pejman.foundation/fa/product/cine-argo-creative-non-fiction-shorts-fa/
زوال فانتزی
به کارگردانی: بیل موریسون
زوال فانتزی، تاملی است بر تکاپوی انسان در پی استعلای جسمانیت، فیلم‌کولاژی برساخته‌ی تصاویر نگاتیوهای فاسد. درنگی بر زیبایی نقص و خدشه و زوال. اثری یادمانی از بیل موریسون بزرگ در همراهی با موسیقی درخشان مایکل گوردون
نمایش در هفته فیلم "ناداستان خلاق"
شنبه ۱۸ آذر ۱۴۰۲
خرید بلیت در:
https://maghaaze.pejman.foundation/fa/product/cine-argo-creative-non-fiction-decasia-fa/
مستند «زندگی» اثر آراتاواز پلشیان/شش دقیقه
@tomashghulemordanatboudi
ولادیمیر واویلوف/روسیه
@tomashghulemordanatboudi
شهرزاد بهشتیان ترانه ی « سگ زمستان»
@tomashghulemordanatboudi
آیا چه کرد بایدم ای یار؟
برخاسته، دستی به کار ببندم
- هرگز گره به باد مزن
همواره زیر لحظه ی موعود
پیاله دور دگر می زند
نوبت به دیگری
امکان همیشه هست!
یلدایی از شکیب
در بهت آینه گسترده پود و تار
برخاسته است دود
از کنده ی کهن
بخشی از شعر «آینه 58»
نصرت رحمانی
@tomashghulemordanatboudi
Photo: Biljana Arandelovic @tomashghulemordanatboudi
Читать полностью…
پابلو بریسِنیو/ ونزوئلا
@tomashghulemordanatboudi
•• حضوری ••
موسسه خوانش با همکاری پلتفرم فیل برگزار می‌کند:
«فیلم‌جستار»
مقدمات و مبانی
با
محسن آزرم، مرتضی احمدوند، نوید پورمحمدرضا، فیروزه خسروانی و محمدرضا فرزاد
چهارم تا هشتم دی‌ماه از ساعت ده صبح تا هفت عصر
اطلاعات تکمیلی و شرح تفصیلی دوره دوشنبه ۲۰ آذر منتشر خواهد شد.
⭕️ محل برگزاری: پلتفرم فیل
به نشانی خیابان انقلاب شرق، بعد از تئاترشهر، بین خیابان رازی و خیابان خارک، انتهای بن‌بست انجمن کتاب، سمت چپ، پلاک یک، کافه باکارا
⭕️ برای ثبت نام و جزئیات دیگر، فقط به تلگرام یا واتس‌ا‌پ موسسه پیام بدهید، در دایرکت اینستاگرام پاسخ‌گوی شما نخواهیم بود.
شماره تماس: ۰۹۰۲۶۰۵۶۴۶۷
آه که چه اشک‌هایی در دیدگان
گریان ز عشق و خشم!
چکسلواکی، غرقه‌ی اشک و
اسپانیا غرقه‌ی خون!
آه که چه کوه‌های سیاهی
نور را از دنیا گرفته‌اند.
وقت آن است، وقت آن است، وقت آن است
که بلیط بهشت را به خدا پس دهیم!
من اِبا دارم از بودن.
ابا دارم از زیستن
در دارالمجانین ناانسان‌ها.
ابا دارم از زوزه کشیدن
همراهِ گرگانِ میدان.
ابا دارم از هم‌شنایی
با کوسه‌های قعر دریا
آن‌جا که هر بازگشتی، جریان و موجی در پی دارد.
نه شنوایی گوش می‌خواهم
نه بینایی چشم:
دنیای دیوانه را
تنها یک پاسخ است: اِبا!
ماریا تسوتائوا
ترجمه: محمدرضا فرزاد
@tomashghulemordanatboudi
می‌خواست زنده بماند،
به همان اندازه که ما می‌خواهیم
بااین‌همه او را کشتند.
لبخندی بر لبان داشت،
مثلِ وقتی که من پیچِ کوچه را می‌پیچم
و از پشتِ پنجره‌ی تو
نور می‌بینم
–بااین‌همه او را کشتند.
تاب آورد و پذیرفت که از یادش خواهیم برد،
به‌همان‌سان که سنگِ نگاه‌دارنده‌ی خانه‌مان را
از یاد می‌بریم
–بااین‌همه او را کشتند.
آريس الكساندرو
ترجمه: فریدون فریاد
@tomashghulemordanatboudi
خمپاره‌ای
درِ مغازه‌ی خَزفروشی را
از هم می‌درَد.
مردی می‌خزد تو
یک بغل خَز می‌قاپد
بغل می‌زند و به دو، تا جلو در
خزها را خِرکش می‌کند.
جلو در
خمپاره‌ای دیگر
مرد را از هم می‌درد.
آنا اشویر
ترجمه: محمدرضا فرزاد
@tomashghulemordanatboudi
لاس گیتارّاس اِناموراداس/روسیه
@tomashghulemordanatboudi