1832
🔴 واکنش‌ها به حمله تروریستی خونین در کرمان
▫️ویجی پراشاد، روشنفکر مارکسیست هندی و مدیر اجرایی موسسه تحقیقات اجتماعی "تریکانتیننتال": «خطر: غرب با آتش بازی می‌کند. اول اسرائیل به جنوب بیروت (لبنان) حمله می‌کند. دوم، حمله‌ای در نزدیکی مزار قاسم سلیمانی در کرمان (ایران). سوم، غرب شروع به تحریک نیروهای یمنی برای دفاع از آب‌های حاکمیتی *خود* کرده است.»
▫️کری آن مندوز، روزنامه‌نگار سوسیالیست بریتانیایی: «هیچ راهی وجود ندارد که حملات اسرائیل به سوریه، لبنان و ایران بتواند یا لازم باشد، بی‌پاسخ بماند. اما وقتی [پاسخ] فرا می‌رسد، طبقه رسانه‌ای-سیاسی [حاکم] ما ناگهان مخالف جنگ می‌شوند، ملت‌ها/نیروهای پاسخ‌دهنده تروریست تلقی می‌شوند و پرچم اسرائیل در «همدردی» بر روی هر ساختمان عمومی قرار می‌گیرد.»
▫️مانو پیندا، دبیر بخش بین‌الملل حزب کمونیست اسپانیا: «به نظر می‌رسد حمله تروریستی اسرائیل تعهد او به گسترش تجاوزات خود به منطقه را تأیید می‌کند و به این ترتیب، ایالات متحده و "متحدان" آن را مجبور می‌کند که حتی بیشتر درگیر این مارپیچ فاجعه‌بار شوند... امروز، بیش از هر زمان دیگری، آرمان فلسطین، آرمان بشریت است.»
▫️حزب اتحاد چپ [بریتانیا]: «حمله تروریستی وحشتناک به ایران که بیش از ۱۰۰ نفر را کشت. ما به سمت یک جنگ بسیار گسترده‌تر پیش می‌رویم. ما هنوز نمی‌دانیم چه کسی این کار را انجام داده است، اما بدون شک هر کسی که این جنایت را انجام داده با حمایت اسرائیل و آمریکا عمل کرده است.»
▫️جبهه خلق برای آزادی فلسطین با صدور بیانیه‌ای، بمب‌گذاری‌های تروریستی رخ داده در شهر کرمان ایران را محکوم کرده و آن را جنایتی شنیع و دارای اثر انگشت صهیونیست‌ها توصیف می‌کند.
@MadaarSorkh
شب زنده دار
آن شب
در آن دره
همه ی چراغ ها خاموش بودند
تنها کورسویی پیدا بود
از چراغ شاعری
نشسته بر بستر زخمدیده ی شعری نا نوشته
شیرکو بیکس
ترجمه: بهروز حسن زاده
@tribunesarzaminman
🔹یما مویل الهوا
🔸مامان ، وای بر حال و روز ما !
جولیا پطروس در خلال جنگ بین فلسطین و دشمن صهیونیستی ، آهنگ جدید خود را منتشر کرد . مضمون این آهنگ از گفت و گوی یک مادر و فرزند و شکایت از روزگار ، و مقاومت در برابر ظلم است .
این آهنگ از آنجا حائز اهمیت است که در طول سال‌های فعالیت حرفهای جولیا ، اولین کار او محسوب می‌شود که به نوعی بر روی یکی از ترانه‌های فولکلور و سنتی فلسطینی ساخته شده است.
انتخاب هوشمندانه ی این هنرمند متعهد زمانی مشخص می‌شود که حمایت خود را از فلسطین نه با یک شعر و ترانه ی جدید؛ بلکه بازخوانی یکی از میراث‌های فرهنگیِ فلسطینی که سابقه ی آن به بیش از صد سال قبل باز می‌گردد اعلام نموده است. ترانه‌ای که قِدمت آن حتی از عمر رژیم جعلی صهیونیستی هم بیشتر هست.
@tribunesarzaminman
جنبش صلح جهانی در پیوند با مبارزه ضدامپریالیستی است!
م. ن
جواب این سؤال که بشریت امروز در چه فاز تاریخی قرار دارد را میتوان ازجمله در نوشته‌های روزا لوکزمبورگ دید، نوشته‌هایی که او در سال ۱۹۱۵ / ۱۲۹۴ در زمان جنگ جهانی اول به‌تحریر درآورد. او می‌نوشت: “جامعه سرمایه‌داری بر سر دوراهی قرار دارد که یا عبور به سوسیالیسم است و یا سقوط در بربریت.” او ادامه‌داد: “جنگ جهانی اول سقوط در بربریت است و نتیجه پیروزی امپریالیسم نابودی فرهنگ و تمدن بشری‌ست. این نابودی نهایی تمدن بشری به‌شکل پراکنده در یک جنگ مدرن و در دست‌آخر زمانی که شروع جنگ‌های جهانی مهار نشوند به وقوع خواهد پیوست. “۱
جامعه بشری هم‌اکنون در چنین فازی قرار دارد. متأسفانه باید اذعان داشت که همه جنگ‌های امروزی پیش‌میدان‌های جنگ جهانی بعدی هستند، همچنین از دیدگاهی امپریالیستی از نظر نظامی هم هیچ لکه سفیدی بر روی زمین نمی‌تواند وجود داشته‌باشد.
حال با توجه به‌عنوان این مطلب دو مقوله دیده‌می‌شود که تأملی برآن‌ها به ما شناخت بیشتری از محتوای کلی مسئله را می‌دهد.
در این عنوان مقوله‌های صلح جهانی و مبارزه ضد امپریالیسم دیده می‌شوند که در قطب مقابل خود مقوله‌های جنگ و امپریالیسم را دارا می‌باشند.
در ادامه، جهت دریافتن پیوند میان مبارزه ضد امپریالیستی و دفاع از صلح به‌طور مختصر به پدیده امپریالیسم، دلایل موجودیت و عملکرد آن از ابتدای قرن بیستم میلادی تا امروز، وهم‌چنین به مبارزه نیروهای صلح و سوسیالیسم در مقابل آن و لزوم پیشبرد این مبارزه اشاره خواهد شد.
کارل مارکس در جلد اول کتاب خود “کاپیتال” پروسه تمرکز سرمایه و در جلد سوم این کتاب درباره قانون “پائین‌گرائی نرخ سود”، انحصاری شدن سرمایه را توضیح می‌دهد و به این نتیجه می‌رسد که سیستم سرمایه‌داری در تکامل خود از روند رقابت آزاد اولیه در بازار به تمرکز و انحصاری شدن سرمایه تبدیل خواهد شد.
لنین در اثر سترگ خود “امپریالیسم بالاترین مرحله سرمایه‌داری” منتشرشده در ۱۹۱۶- ۱۹۱۷ / ۱۲۹۵- ۱۲۹۶ خورشیدی با تکیه‌بر این شناخت مارکس پدیده امپریالیسم را بیانگر رقابت بی‌رحمانه اقتصادی انحصارات چند ملیتی در صحنه بین‌المللی می‌داند و به این نتیجه می‌رسد که رقابت اقتصادی در فاز تشدید خود به‌شکل رقابت سیاسی- نظامی ظهور کرده و در ادامه فرم یک سیستم جهانی متشکل ازدولت‌های سرمایه‌داری رقیب را به خود می‌گیرد، پدیده‌ای که امروز هم ما با آن روبه‌رو هستیم. از این تحلیل لنین نمایان است که این رقابت سرمایه‌داری در سطح جهان است که سرچشمه جنگ‌طلبی جهانی می‌باشد. قابل‌ذکر است که مبارزات وجنبش‌های اعتراضی را بدون درک رابطه آنها با پدیده امپریالیسم نمی‌توان تحلیل و ارزیابی صحیح کرد.
وقوع جنگ جهانی اوّل نشان بارز این تضاد بین قدرت‌های امپریالیستی بود و پیروزی انقلاب کبیر اکتبر ازجمله با شعار”نان، صلح، و آزادی” جوابی بود به سیاست‌های جنگ‌طلبانه قدرت‌های امپریالیستی.
لذا مبارزه برای صلح درس بزرگ جنگ جهانی اوّل است. از آن زمان تا به حال تلفیق مبارزه ضد امپریالیستی با مبارزه برای صلح بخش جدایی‌ناپذیر از مبارزه و عملکرد احزاب کمونیستی و کارگری همراه با دیگر نیروهای صلح‌طلب در جهان بوده و هست.
در دو دهه بعد از اتمام جنگ جهانی اوّل در پی نتایج نامعقول صلح وِرسای دنیای سرمایه‌داری بار دیگر در بحرانی ژرف دست‌پا می‌زد. بحران‌های شدید اقتصادی و سیاسی در اروپا (به‌خصوص در آلمان) و آمریکا در این دوران که نتیجه رقابت نیروهای امپریالیستی به‌منظور کنترل بازارها و منابع مواد خام در جهان بود، فاشیسم این چهره کریه سرمایه‌داری را پدیدار کرد. هدف از راه‌اندازی جنگ دوم جهانی از طرف فاشیست‌ها با حمایت دنیای سرمایه‌داری انهدام سوسیالیسم بود، که آینده‌ای روشن را برای مردم اروپای سرمایه‌داری و کشورهای مستعمره نوید می‌داد...
@tribunesarzaminman
در این گوشه دنیا آدم را همین‌جور بار می‌آورند، جوری که خیال کنی تغییر غیرممکن است. جوری بارَت می‌آورند که از تغییر بترسی، که وقتی عاقبت اولین نشانه‌های تغییر آشکار شد، به آنها بدگمان باشی، از آنها بترسی، چون همیشه دیده‌ای که هر تغییری فقط وضع را بدتر کرده...
کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم
#اسلاونکا_دراکولیچ
@tribunesarzaminman
کتابچۀ «هنگامی که اندرویدها به نبرد توربین های بادی می روند: هوش مصنوعی، کارل مارکس و آینده» منتشر شد
توانایی‌های هوش‌مصنوعی در طول یک دهه گذشته رشد به سزایی کرده است و از همین اکنون جهان فردا را که در آن روبات‌ها، هوش‌مصنوعی و اندرویدها در کنار انسان‌ها چهره جهان زمینی را رقم خواهند زد در برابر ما قرار داده است. هوش‌مصنوعی اکنون در کجا قرار دارد؟ چشم‌انداز تولید بدون دخالت انسان چه پیامدهایی برای بشر دارد؟ آیا آموزه‌های کارل مارکس، که در بیش از یک سد و هفتاد سال گذشته گنجینه‌ای در دست طبقه کارگر و بشریت ترقی‌خواه برای شناخت و عمل در تغییر جهان بوده است، در شناخت و تغییر چنان جهانی هم می‌تواند به کار آید؟ این جستار با ارائه شمه‌ای از آنچه تا تاریخ نگارش از هوش‌مصنوعی در دست داریم به این پرسش دوم نیز می‌پردازد.
متن کتابچه رابترتیب در کانال قرار می دهیم
@tribunesarzaminman
زندگی فقط دورریختن نیست. خطری که برای فکر ماست نزدیکیِ پایانِ عمر است و درنتیجه بی حوصله شدن، مثل کسی که از بندی از فراز تخته سنگی آویزان است و حس خستگی می کند. بکند، اما ول کردنِ بند، زودتر در قعرِ دره افتادن است_دره ی فساد و افتادنِ وجدان و وظیفه ی وجدانی. بند را اگر نگیری، همه ی عمر گذشته را "لاطایل" کرده ای. تا وقت هست یا باید درست دید و با درستی گفت، و بی هراس گفت، و روشن گفت، یا باید قبول کرد که فی الواقع بدجوری قلابی بوده ایم.
#ابراهیم_گلستان
@tribunesarzaminman
بیست‌وهشتمین کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد (کاپ ۲۸): با چشم‌داشتی اندک و بهایی سنگین
نشست سالانه تغییرات اقلیمی (کاپ ۲۸)-(COP28) از تاریخ ۹ تا ۲۱ آذرماه ۱۴۰۲ (۳۰ نوامبر تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳) در “دُبی”-امارات متحدهٔ عربی- در جریان بود. این کنفرانس رویدادی مهم در زمینهٔ وضعیت اقلیمی می‌تواند باشد، زیرا نخستین “ارزیابی پنج‌سالهٔ وضعیت اقلیمی” جهان بر اساس تصمیم‌های گرفته شده در توافقنامهٔ پاریس (PA) را اجرا می‌کند. این ارزیابی کاهش، انطباق، تأمین مالی، و سایر حمایت‌ها از کشورهای درحال‌توسعه را دربر می‌گیرد. با این حال، با توجه به سطح خطرناک وضعیت ناشی از تغییرات آب‌وهوایی در سراسر جهان و کافی نبودن اقدام‌های لازم در کاهش انتشار گازهای زیان‌آور در سراسر جهان، انتظار می‌رود تدابیر و سازوکارهای فوری و کافی‌ای برای کاهش انتشار این گازها، آن‌گونه که دانش ایجاب می‌کند، در دستور کار نشست کاپ ۲۸ قرار می‌گرفت. ولی شواهد خوبی نشان داده نشد.
سال ۲۰۲۳ به‌احتمال زیاد گرم‌ترین سال ثبت‌شده در گرم‌ترین دههٔ تاریخ خواهد بود. میانگین دمای جهان امسال احتمالاً ۵ /۱ درجه سانتیگراد بیشتر از سطح دمای پیش از انقلاب صنعتی خواهد بود و برای نخستین بار در تاریخ ۱۷ نوامبر/ ۲۶ آبان‌ماه، از ۲ درجه سانتیگراد گذشت. در قیاس با هدف جهانی محدود کردن گرمایش به زیر ۲ درجه، ایده‌آل‌ترین حد ممکن ۵ /۱ درجه است و همه شواهد نشان می‌دهند که افزایش دما ممکن است بر اساس روندهای کنونی به ۵/ ۲ تا ۹ /۲ درجه سانتیگراد برسد. پیشاپیش، رویدادهای عظیم شدیدی به‌طورمکرر در سراسر جهان مشاهده می‌شوند که وضعیت عادی‌ای جدید ایجاد کرده‌اند چندان که فجایع عظیم بشری را موجب می‌شوند. موج‌های گرمایی، آتش‌سوزی جنگل‌ها، خشکسالی، سیل‌های ویرانگر، ذوب شدن یخ‌های قطبی و یخچال‌های طبیعی، و افزایش سطح آب دریاها ازجملهٔ این فجایع هستند. گزارش‌های معتبر “هیئت بین‌دولتی تغییرات آب‌وهوایی” (IPCC) اظهار می‌کنند برخی از اثرات تغییرات آب‌وهوایی مانند افزایش سطح آب دریاها و ذوب شدن یخ‌ها ممکن است فراتر از محدودیت‌های تطبیقی باشند و تقریباً برگشت‌ناپذیر باشند.
ارزیابی جهانی
فرایند ارزیابی پنج‌ساله در سال ۲۰۲۰ / ۱۳۹۹ آغاز شد و با نشست تغییرات اقلیمی اخیر در دُبی به اوج خود رسید. گزارش دقیق کمیتهٔ فنی این فرایند با آمار تعداد بسیاری از دست اندرکاران دولتی و غیردولتی و گزارش تکمیلیِ سازمان ملل متحد در ماه های اخیر، آماده بررسی در نشست کنونی بوده است. بر اساس این گزارش، “اهداف داوطلبانهٔ ملیِ” (NDC) موردنظر در کاهش انتشار گازهای زیان‌آور که از سوی همهٔ کشورها و بنابه توافقنامهٔ پاریس ارائه شد و در سال ۲۰۲۱ / ۱۴۰۰ در بیست‌و‌ششمین نشست در “گلاسکو” بهروز شد باید بازبینی می‌شدند و هدف‌های موردنظر از فروردین‌ماه ۱۴۰۴ روزرسانی شده تا به سی‌امین نشست تغییرات اقلیمی ارائه شوند.
نیاز مبرم به کاهش فوری و ریشه‌ای انتشار گازهای زیان‌آور در اسناد ارزیابی شدهٔ نشست تغییرات اقلیمی و همچنین در گزارش سال ۲۰۲۳ / ۱۰۲ برنامهٔ محیط زیست سازمان ملل که در آستانهٔ بیست‌وهشتمین نشست تغییرات اقلیمی منتشر شد، مورد تأکید قرار گرفته‌اند. حتی اگر بتوان به همهٔ هدف‌های موردنظر در کاهش انتشار گازهای زیان‌آور رسید، انتشار گازهای گلخانه‌ای در سال ۲۰۳۰ / ۱۴۰۹ به‌ترتیب ۱۴ گیگاتُن (یا میلیارد تُن) و ۲۲ گیگاتُن بیش از آنچه باید برای اختلاف دمای ۲ و ۵ /۱ درجه سانتیگراد می‌بودند خواهد رسید. انتشار جهانی [دما] در سال ۲۰۳۰ / ۱۴۰۹ باید ۲۸ درصد کم‌تر از سطح سال ۲۰۱۹ / ۱۳۹۸ برای اختلاف دمای ۲ درجه سانتیگراد و ۴۲ درصد کم‌تر برای اختلاف دمای ۵/ ۱ درجه سانتیگراد باشد. در حال حاضر، هدف‌های موردنظر فعلی باید ۲ درصد کاهش یابند. بنابراین، جهش عظیمی برای دستیابی به اعداد موردنظر سال ۲۰۳۵ / ۱۴۱۴ لازم است. گزارش سازمان ملل پیش‌بینی می‌کند انتشار جهانی گازهای زیان‌آور که بر پایهٔ برآوردی که شده در سال ۲۰۳۵ / ۱۴۱۴ به ۵۶ گیگاتُن خواهد رسید، برای اختلاف دمای ۲ درجه و ۵ /۱ درجه، باید، به‌ترتیب به ۳۶ و ۲۵ گیگاتُن برسند. راهی طولانی در پیش روست!...
@tribunesarzaminman
ما میلیاردها دلار هزینه می کنیم تا حیات در سیارت دیگر پیدا کنیم... در حالی که هزاران میلیارد دلار برای نابودی حیات بر روی کره ی زمینه هزینه می کنیم.
Читать полностью…
سقوط رتبه دانشگاه‌های ایران در جهان
کشورهای عربی منطقه چگونه از ایران پیشی گرفتند؟
ایران در عرصه‌های مهم اعم از سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و آموزشی در سراشیبی قرار گرفته است. یکی از شاخصه‌ها که از نظر‌ها پنهان مانده، شاخص نزول رتبه در حوزه آموزشی است که نشان می‌دهد دانشگاه‌های کشورهای عربی منطقه نیز از دانشگاه‌های ایران پیشی گرفته‌اند.
لیلا فرهادی: از شهریور ماه سال گذشته، برخوردهای شدید سیاسی-اجتماعی و محدودیت‌های اینترنت موج مهیبی از مهاجرت را رقم زده است. روز شنبه ابراهیم رئیسی رئیس‌جمهور با منتخبی از فعالان دانشجویی که از جریان‌های مشخصی انتخاب شده بودند، نشست مشترکی برگزار کرد.
یکی از دانشجویان از رئیسی درباره زمان لغو محدودیت‌های اینترنتی با توجه به خروج کشور از وضعیت امنیتی سوال کرد. رئیسی در پاسخ اعلام کرد سیاست دولت «جلوگیری از تبدیل شدن فضای مجازی به بستری برای ایجاد ناامنی است» و به این ترتیب آب پاکی را روی دست منتظران لغو یا کاهش محدودیت‌های شبکه‌های اجتماعی و فیلترینگ گسترده ریخت و این یعنی موج مهاجرت استمرار خواهد داشت.
یکی از گروه‌هایی که بیشترین آمار مهاجرت را دارد، دانشجویان‌اند. برای این گروه یک شاخصه در تعیین مقصد مهاجرت سرنوشت‌ساز است و آن «رتبه دانشگاه مبدا» به عنوان رزومه متقاضی است. اتفاقی که در سال‌های اخیر افتاده، افت شدید رتبه دانشگاه‌های برتر ایران در رتبه بندی‌های معتبر بین‌المللی دانشگاه‌هاست.
دانشگاه شریف یکی از مراکز اعتراضات بعد از درگذشت مهسا امینی بود. ممنوعیت ورود برخی دانشجویان به دانشگاه بعد از اعتراضات و تحصن اساتید و دانشجویان برای آزادی هم کلاسی‌های دربندشان در نهایت مسئولان دانشگاه را مجبور به یک تصمیم‌گیری مهم کرد. شورای این دانشگاه آذر ماه سال گذشته اصولی تحت عنوان «منشور اجتماعی دانشگاه صنعتی شریف» منتشر کرده که طی آن ماموریت اصلی خود را «آموزش و تربیت متخصصان شایسته و روزآمد در تراز دانشگاه‌های برتر جهان» و همچنین «توسعه علم و فناوری برای نیاز‌های آینده و پیشرفت کشور» خوانده است.
بر همین اساس هم «تضارب افکار»، «پرهیز از تقابل‌های غیر سازنده» و «میدان یافتن حداکثری ظریف افراد با سلایق متفاوت در امور دانشگاه» را به عنوان محور «فرهنگ شریفی» به رسمیت شناخت تا زمینه را برای ادامه فعالیت‌های آموزشی بودن محرومیت دانشجویان و اساتید فراهم کند.
«علی شریفی زارچی» استاد دانشگاه شریف و یکی از استادان فعال در حمایت از دانشجویان بازداشتی این دانشگاه، منشور اجتماعی شریف را که به تازگی به تصویب شورا رسیده متضمن عدم محرومیت دانشجویان به دلیل اتفاقات پاییز خوانده است. او از همکاران و روسای سابق دانشگاه شریف برای «پافشاری برای اجرا و تصویب» منشور اجتماعی تشکر کرده و گفته با این منشور «هیچ دانشجویی از شریف به خاطر اتفاقات پاییز از تحصیل در این ترم محروم نشد.»
@tribunesarzaminman
این را بگذارید کنار آمار فقر، کنار آمار کودکان محروم از تحصیل...
@tribunesarzaminman
مطمئن هستم اگر کسی تنها
با لحظات حال زندگی کند
و با شیفته‌گی به هر گلی که
سر راهش قرار گیرد نگاه کند
و هر درخششی را که
بر هر لحظه‌ی گذرا
می‌رقصد گرامی دارد،
آن وقت است که زندگی
در برابرش خلع سلاح می‌شود
#هرمان_هسه
@tribunesarzaminman
🎧 آرزوها
🗣 استاد محمد نوری
🎼 دکتر محمد سریر
✍ استاد حسین منزوی
@tribunesarzaminman
از درد می نالم
هرشب و روز
وقتی زیر آوار
جهانی سازی
دمکراسی
تکامل دانش و تکنولوژی
داشتن تلسکوپ هاول و
بعد جیمزوب
که برای کاوش
که حیات چگونه اعاز گردید
وبه امروز زسید!!
وقتیکه انسان برای سکونت
به کرات فکر می‌کند
آما همسایه ای زیر آوار
جنگ و بردگی می نابود
می شود
شهری
باخاک یکسان
دریاچه ها خشک می‌گردند
رودخانه ها در فاضل آب
غوطه ورند
محیط زیست
درحال نابودی است
دریاها مبتلا به
هزاران میکروب
نزدیک خانه مان
عزای مرگ فرزندی
که به زبان ساده
که برای رهایی می جنگد
اما با مرگی خشن
روبرو می شود
این درد نیست؟
چه می‌شود نام نهاد
این فاجعه را؟
جهانی سازی ؟
دمکراسی ؟
مبارزه ضد تروریسم ؟
صلح جهانی ؟
نه
ونه
سیستم سرمایه
آغازگر جنگ
وبرای ایجاد مناقشه جهانی است
مهدی باقری
@tribunesarzaminman
دفاعیات کامل خسرو گلسرخی و کرامت دانشیان
@Khosrow_Golsorkhi
انتخابات فرمایشی اسفند ۱۴۰۲ و ترفندهای بی اثر خامنه‌ای
حکومت دیکتاتوری ولایت فقیه روزبه‌روز با مشکلات جدیدی در ادارهٔ کشور روبه‌رو می‌شود که برای آنها راه‌حلی ندارد. در رأس حکومت، علی خامنه‌ای در موقعیتی قرار دارد که می‌داند سخنوری‌هایش دیگر در افکار عمومی بی‌اثر شده است و جز بیان سخنان بیهوده و تبلیغات فریبکارانهٔ دینی کار دیگری از دستش برنمی‌آید. فساد ساختاری تاروپود رژیم اسلامی را فراگرفته است و سران حکومت به هر سو نگاه می‌کنند خود را در منجلابی از بحران‌های به‌هم‌پیوسته گرفتار می‌بینند. مقاومت پیگیر مردمی نیز خواب را از چشمان دیکتاتوری ربوده است.
این روزها، از یک سو، خامنه‌ای می‌بیند که ترهات او دربارۀ “تمدن نوین اسلامی” مانند توهّم‌های شاه که حدود دو سال پیش از فروپاشی حکومتش، در اوایل سال ۱۳۵۵، در کتابی با نام “به سوی تمدن بزرگ” مطرح کرد، تبدیل به سراب شده است. سخنان ولی فقیه در روز ۷ دی ۱۴۰۲ در برابر جمعی از زنان شایان توجه است، زیرا که به‌رغم بیش از چهار دهه تسلط بلامنازع “اسلام سیاسی” و دیکتاتوری مذهبی، او اذعان داشت: “هنوز نتوانسته‌ایم کشور را به معنای واقعی اسلامی کنیم و کشور اسلامی نیمه‌کاره است.” البته، خامنه‌ای مدعی است که با همین نیمه‌کاره بودن اسلامی شدن کشور، دستاوردهای بسیاری نصیب زنان شده است! او در ادامه گفت: “در صورت اجرای کامل اسلام، این توفیقات چند برابر خواهد شد.” دروغ و فریب تا کجا!؟
از سوی دیگر، آنچه خامنه‌ای در شروع سال ۱۴۰۲ “اقتصاد نابسامان و نامولد” نامیده بود به‌مراتب بدتر شده است و دستورهای او، همراه با تشدید برنامه‌های نولیبرالی دولت، وضع معیشت زحمتکشان را وخیم‌تر کرده است. به همین علت، موج اعتراض‌ها در سراسر کشور هر روز گسترده‌تر می‌شود. برای “رأس نظام” روشن است که سران سه قوه، کارگزاران ارشد، و مجموعهٔ دستگاه‌های دولتی از پیشگیری از، مدیریت، و حتی تخفیف بحران‌های اقتصادی-اجتماعی عاجزند و به تبعیت از “رهبری”، هرچه بیشتر به آمارسازی و دروغ‌گویی متوسل می‌شوند.
اما مدت‌هاست که اکثر مردم به ناتوانی‌های حکومت آگاه شده‌اند و می‌دانند که تصمیم‌ها و عملکردهای خامنه‌ای و دستگاه ولایی‌اش عامل اصلی ایجاد بحران‌هایی است که تاوان آنها را طبقۀ کارگر و دیگر زحمتکشان باید بدهند. بحران بن‌بست اقتصادی در حکم چشم اسفندیار جمهوری اسلامی است. بر اثر وخیم‌تر شدن وضع معیشت اکثر مردم و برآورده نشدن خواست‌های مادّی و معنوی آنها برای گذران زندگی عادی، و در نتیجه رشد اعتراض‌های مردمی، رژیم وضعی نامتعادل پیدا کرده است که نمی‌تواند از آن خارج شود.
همچنین، نزدیک شدن به موعد برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان کابوسی است برای رژیم ولایی و شخص خامنه‌ای، زیرا شواهد نشان‌دهندهٔ بی‌اعتنایی بیشتر مردم به انتخابات فرمایشی و انزجار آنها از این فریبکاری است. مدت‌هاست خامنه‌ای و بازوهای تبلیغاتی حکومتی دیگر نمی‌توانند با استفاده از انواع ترفندها و یاری گرفتن از اصلاح‌طلبان حکومتی، مانند دوره‌های قبل، انتخابات نمایشی و صحنه‌سازی‌شده را بزک کنند. پاسخ قاطع و ”نه تاریخی“ اکثر مردم کشور به دیکتاتوری دینی و شرکت نکردن آنها در نمایش انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفند ۹۸ و سپس تحریم وسیع انتخابات ریاست‌جمهوری در خرداد ۱۴۰۰ مؤید بی‌اعتبار شدن سران حکومت و شخص خامنه‌ای و کارگزارانش نزد اکثر مردم است.
جنبش اعتراضی وسیع با شعار “زن، زندگی، آزادی” ضربۀ بزرگ دیگری بود که مردم ایران، و به‌ویژه جوانان و زنان، به حکومت ولایی زدند و حکومت را در ترس دائم از مردم قرار دادند و خواب از چشمان دیکتاتوری ربودند. همهٔ تحولات و شواهد نشان‌دهندۀ درۀ عمیق و وسیع بین دیکتاتوری دینی و اکثریت مردم است. از این رو، برای سران حکومت و به‌ویژه شخص خامنه‌ای، واکنش مردم به انتخابات فرمایشی اسفند امسال مسئلۀ پرخطر دیگری است که با آن مواجه‌اند. بی‌دلیل نیست که خامنه‌ای در تلاشی مذبوحانه شعارهای حیله‌گرانه‌اش را برای کشاندن مردم به پای صندوق‌های رأی تکرار می‌کند.
اما این ترفندهای خامنه‌ای و ادعاهای بی‌مایه‌اش در مورد ضرورت “وحدت” و اینکه انتخابات اسفند برای آیندۀ کشور تعیین‌کننده خواهد بود دیگر جز در قشر کوچک ذوب‌شدگان در ولایت و اصلاح‌طلبان مطیع “رهبری” و جریان‌های “چپ” جعلی دل‌بسته به دیکتاتوری حاکم گوش شنوایی پیدا نمی‌کند. سخنوری‌های اخیر ولی فقیه و تلاش مذبوحانهٔ او برای گرم کردن تنور انتخابات از هم‌اکنون در بخش بزرگی از جامعه با تمسخر روبه‌رو شده است...
@tribunesarzaminman
اکنون برخیز
تا بنگری
چگونه در زادگاه غله
نان می‌میرد
و چه سان در سرزمین نفت
نور چشمان چراغم
در تاریکی
محو می‌شود.
شیرکو بیکس
ترجمه : بهروز حسن زاده
@tribunesarzaminman
“توقف جنگ و صلح پایدار” آرزوی مردم فلسطین و دیگر مناطق جنگ زده برای سال جدید
دولت اسرائیل اداعا دارد: ” جنگ در غزه را در طول سال همچنان ۲۰۲۴ ادامه دهد؛ وزیر اسرائیلی بار دیگر از فلسطینیان خواست که غزه را ترک کنند؛ جنگ تا امروز ۱۸ میلیارد دلار برای اسرائیل هزینه داشته است….
تعداد کشته‌های جنگ کنونی اسرائیل علیه نوار غزه، از کشته‌های زمان اشغال فلسطین در سال ۱۹۴۸ که در ادبیات سیاسی فلسطینی به «نکبت» معروف است، فراتر رفت. دفتر مرکزی آمار فلسطین، یک‌شنبه ۱۰ دی اعلام کرد «با پایان سال ۲۰۲۳ میلادی، جمعیت نوار غزه به ۲.۳ میلیون نفر از جمله ۱.۰۶ میلیون کودک زیر هجده سال که ۴۷% جمعیت نوار را تشکیل می‌دهند، رسید.» هچنین در این بیانیه آمده، از ابتدای این سال، ۲۲۴۰۴ فلسطینی کشته شدند که ۲۲۱۴۱ تن از جمله ۹ هزار کودک و ۶۴۵۰ زن از زمان حمله هفت اکتبر ۲۰۲۳ یعنی حدود ۹۸% در نوار غزه هستند. در ادامه این بیانیه آمده است، بر اساس آمار وزارت بهداشت فلسطین، ۳۱۹ فلسطینی از جمله ۱۱۱ کودک و ۴ زن و بیش از ۱۰۰ روزنامه نگار از هفت اکتبر در کرانه باختری کشته شدند. تعداد مفقودان در نوار غزه بیش از ۷ هزار که ۶۷% آنها زن و کودک هستند، گزارش شده است. همچنین ۱.۹ میلیون فلسطینی در نوار غزه از خانه خود آواره شدند. اسرائیل در پی این حمله، موج گسترده‌ای از بازداشت‌ها در کرانه باختری را به راه انداخت که هزاران فلسطینی و شماری از حامیان و اعضای حماس بازداشت شدند. در بیانیه دفتر مرکزی آمار فلسطین، آمده است: «طبق داده‌های کمیسیون امور زندانیان فلسطین، تعداد زندانیان فلسطینی در زندان‌های اسرائیل تا پایان نوامبر سال ۲۰۲۳، حدود ۷۸۰۰ زندانی از جمله ۷۶ زندانی زن و ۲۶۰ زندانی کودک و ۲۸۷۰ زندانی بدون اتهام اعلام شده است.» اسرائیل بر اساس قانون قدیمی بریتانیا، به دستگاه‌هایش اجازه می‌دهد فلسطینی‌ها را بدون محاکمه برای سه تا شش ماه، به بهانه پرونده امنیتی، بازداشت کند.
@tribunesarzaminman
فایل پی دی آف کتابچه هوش مصنوعی
انتشارات حزب توده ایران
@tribunesarzaminman
انگلیس هدایت «یگان ضربت مشترک با آمادگی بسیار بالا» ناتو را بر عهده می‌گیرد
وزارت دفاع انگلیس روز پنجشنبه با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که این کشور از سال جدید میلادی هدایت یگان ضربت مشترک با آمادگی بسیار بالای ناتو (VJTF) را برعهده می‌گیرد.
به گزارش ایرنا از تارنمای وزارت دفاع انگلیس، این کشور از یکم ژانویه ۲۰۲۴ جایگزین آلمان می‌شود که در سال ۲۰۲۳ این یگان را هدایت کرد.
در بیانیه وزارت دفاع انگلیس آمده است که این کشور اکثر نیروها در گروه ضربت را تامین خواهد کرد. گرنت شپس وزیر دفاع انگلیس در همین پیوند ادعا کرد که این کشور با هدایت یگان ضربت «پیام روشنی را ارسال می کند که در حال انجام تعهدات دفاعی جهانی خود، هم‌زمان با ورود ناتو به هفتاد و پنجمین سال خود است.»
وی با بیان اینکه «جهان خطرناک‌تر و مناقشه‌برانگیزتر از دهه‌های گذشته است» مدعی شد: ما بیش از هر زمان دیگری به ناتو نیاز داریم. بریتانیا و متحدانش به حمایت از ناتو متعهد هستند.
@tribunesarzaminman
فرش قرمز امپریالیسم پیش پای صهیونیسم برای نابود‌کردن فلسطینی‌ها
ح. کوشا
از شنبه ۱۵ مهر (۷ اکتبر) تا امروز جهان شاهد درگیری خونین تازه‌ای بوده است که یادآور نسل‌کشی و بی‌خانمان کردن بومیان استرالیا و قارهٔ آمریکا به دست اروپاییان ”متمدن“ است. چرا راه دور برویم؟ نسل‌کشی امروز نیروهای اسرائیلی در سرزمین‌های فلسطینی، و به‌ویژه در نوار غزه، یادآور فاجعهٔ ”نکبت“ و کشتار دیر یاسین در سال ۱۹۴۸ است. در وقایع آن سال، شبه‌نظامیان صهیونیست در زیر چتر حمایت امپریالیسم بریتانیا دست به کشتار گستردهٔ فلسطینیان زدند و صدها هزار فلسطینی را بی‌خانمان و آواره و مجبور به کوچ از سرزمینی کردند که نسل‌ها در آن زندگی کرده بودند.
امپریالیسم بریتانیا پس از پیروزی بر امپراتوری عثمانی در جنگ جهانی اول، سرزمین‌های زیادی را که در اختیار امپراتوری عثمانی بود به چنگ آورد. از آن جمله سرزمین فلسطین بود که امپراتوری بریتانیا، بر اساس توصیه‌های جامعهٔ ملل (سازمان ملل متحد بعدی) قیمومیت آن را به دست آورد و نزدیک به سی سال بر آن حکم راند ( ۱۹۲۰-۱۹۴۸ / ۱۳۲۶ – ۱۲۹۸). در اواخر جنگ جهانی اول، و در پی لابیگری صهیونیست‌ها، آرتور جیمز بالفور، وزیر خارجهٔ بریتانیا، نامه‌ای از جانب دولت بریتانیا به بارون والتر روتشیلد، رئیس انجمن نمایندگان یهودیان بریتانیا، فرستاد که بعدها به ”اعلامیهٔ بالفور“ شهرت یافت (۲ نوامبر ۱۹۱۷). با این نامه، که در آن برقراری ”موطن ملی“ یهودیان قول داده شده بود، روند رسمی شکل‌گیری کشور اسرائیل به جریان افتاد و سرآغاز وضع ناعادلانه و ناهنجاری شد که تا امروز همچنان شاهد آنیم.
طی سی سال قیمومیت بریتانیا در سرزمین فلسطین، مهاجرت یهودیان به این سرزمین- تا حدّی با ترغیب بریتانیا- به‌تدریج افزایش یافت تا جایی که در اواخر دههٔ ۱۹۳۰ نزدیک به ۳۰درصد جمعیت ساکنان فلسطین شد. در اواخر دورهٔ قیمومیت بریتانیا بر سرزمین فلسطین، قطعنامهٔ ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نوامبر ۱۹۴۷ تصویب شد که طبق آن، سرزمین فلسطین (که هرگز کشوری مستقل نبود) به دو کشور عبری و فلسطینی تقسیم می‌شد. اما به‌رغم اینکه جمعیت فلسطینیان در آن زمان دوبرابر جمعیت یهودیان بود، ۵۶درصد زمین‌ها به ”کشور یهودیان“ اختصاص داده شد. و همین موجب اعتراض فلسطینیان شد و این طرح را نپذیرفتند. اما صهیونیست‌ها از این طرح استقبال کردند و در آستانهٔ خروج بریتانیا از این منطقه در پایان دورهٔ ”سرپرستی“، جمعی از صهیونیست‌ها، از جمله دیوید بن گوریون و گلدا مایر (مئیر)، روز ۱۴ مه ۱۹۴۸ (۲۴ اردیبهشت ۱۳۲۷) در موزهٔ تل‌آویو در شمارهٔ ۱۶ بلوار روتشیلد گرد آمدند و منشور استقلال اسرائیل را امضا و برپایی کشور اسرائیل را اعلام کردند. سرزمینی که قرار بود به دو کشور فلسطین و اسرائیل تقسیم شود، اساساً در اختیار یهودیان و رهبران صهیونیست آنها قرار گرفت و فلسطینی‌ها بدون کشور ماندند.
فلسطین، سرزمین آوارگی و رنج
اکنون هفتاد و پنج سال است که فلسطینی‌های بی‌کشور یا در سرزمین مادری‌شان زندانی و در محاصره‌اند یا در جمعیت‌های میلیونی در کشورهای دیگر جهان آواره و پناهنده‌اند (بیشتر از ۵ میلیون نفر). همان‌طور که اروپایی‌ها بومیان آمریکا و کانادا و استرالیا را کشتند، سرزمین‌های آنها را غصب کردند، و محل سکونت و زندگی آنها را به اردوگاه‌ها و شهرک‌هایی پراکنده در درون سرزمین مادری‌شان محدود کردند، شبه‌نظامیان و دولت‌های صهیونیستی اسرائیل نیز فلسطینی‌ها را کشتند و از خانه و کاشانه‌شان بیرون راندند و در نهایت، بخشی از آنها را در قطعه‌هایی از سرزمین‌های اجدادی‌شان محبوس کردند. هفتاد و پنج سال است که هر روز زندگی بر فلسطینی‌ها دشوارتر و امکانات کار و زندگی‌شان محدودتر شده است. هفتاد پنج سال است فلسطینی‌ها از هر راهی تلاش کرده‌اند که حق تعیین سرنوشت و حقوق انسانی‌شان را به دست آورند و کشور مستقل خودشان را ایجاد کنند. و البته هفتاد و پنج سال است که اسرائیل با گسترش غیرقانونی و غاصبانهٔ شهرک‌های یهودی‌نشین به سرزمین‌های فلسطینیان، با تحدید و تهدید و تحقیر فلسطینیان از هر راه ممکن (از جمله تهدید اخیر یکی از وزیران کابینهٔ نتانیاهو به استفاده از بمب اتمی در جنگ جاری برای نابودی کامل ساکنان غزه)، تلاش فلسطینی‌ها را سرکوب و از تحقق حقوق این ملت و ایجاد کشور مستقل فلسطینی جلوگیری کرده است...
@tribunesarzaminman
«لایحه عفاف و حجاب»؛ ناله سُرنا و تهدید دُهُل - منصور امان
فراسوی خبر... پنجشنبه ۷ دی
@tribunesarzaminman
شب شهر
در تاریکی مطلق،
من با چشمان بسته
صدایِ بالِ زدن پروانه را
می فهمم
و نفسهای آرام عنکبوت سیاهی
که در کمین شکار نشسته
و نغمه هایی که از فراز البرز می‌آید
و در شبِ این فلات می نشیند
@tribunesarzaminman
حق مرخصی مشترک والدین نوزاد، حقی طبیعی اما سلب شده
مقدمه: مرخصی زایمان، یکی از حقوق اساسی نه تنها مادران، بلکه شریک زندگی آنان نیز هست. در ایران حق مرخصی زایمان (آن هم فقط برای زنان) طی سالیان گذشته برای تعداد بسیار اندکی از زنان شاغل (آن هم زنان شاغل در پست‌های دولتی و ارگان‌های وابسته) اعمال شده است.
اما با فقر حداکثری در جامعه، بی‌ثبات‌کاری و فقدان قرارداد کاری و بیمه برای زنان، از کدام حق مرخصی زایمان میتوان سخن گفت؟
پیشتر علی اصلانی، عضو عالی کانون شوراهای اسلامی کار در ۲۸ مهر ۱۴۰۰ به ایسنا گفت: «تعداد کارگران قرارداد موقت حدود ۹۵ درصد کل مزدبگیران کشور است.»
نرخ مشارکت اقتصادی زنان طی چهار سال یعنی از سال ۹۷ تا پایان تابستان ۱۴۰۱، به میزان چهار درصد کاهش یافته است و از ۱۷,۶ درصد به ۱۳,۷ درصد رسیده است.
در این بین، زنان طبقه کارگر و بی‌شمار زنان بی‌ثبات‌کار می‌دانند که بارداری به معنای پایان اشتغال آنان است و پس از زایمان، شانس بازگشت به کار آنان بسیار ناچیز است. پس از طرح جوانی جمعیت و پروپاگاندای حاکمیت در راستای افزایش جمعیت و قانونی‌سازی کودک همسری، سازمان تامین اجتماعی موظف است که محدودیت‌های بیمه فرزندان چهارم به بعد و کمک هزینه ایام بارداری را ملغی کند و مرخصی زایمان ۹ ماهه زنان برقرار باشد.
جدای از آنکه فقر حداکثری بر جامعه، سرکوب سیاسی و فقدان امنیت اجتماعی و اقتصادی، دیگر نفسی را برای مردم باقی نگذاشته است، اما باز هم نابرابری ساختاری در حق مرخصی زایمان حتی برای زنان شاغل برخوردار از بیمه، بسیار برجسته است. مبارزه با این رویه، توسط فعالان حقوق زنان در کشورهای بسیاری به تصویب قوانین برابر انجامیده است. یکی از این موارد، آفریقا است.
@tribunesarzaminman
وانگ یی: ازسرگیری مجدد جنگ در غزه منجر به فاجعه خواهد شد
وزیر خارجه چین امروز در نشست شورای امنیت با محوریت غزه اعلام کرد: ازسرگیری مجدد جنگ در غزه منجر به فاجعه خواهد شد؛ لذا اقدام فوری برای برقراری آتش‌بس جامع ضروری است.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از خبرگزاری اسپوتنیک، «وانگ یی» وزیر خارجه چین امروز چهارشنبه در نشست شورای امنیت سازمان ملل با محوریت غزه در سخنانی اعلام کرد: پکن بسته جدیدی از ملزومات اضطراری بشردوستانه را در اختیار نوار غزه قرار خواهد داد.
وزیر خارجه چین در این ارتباط ادامه داد: اقدام فوری برای برقراری آتش بس جامع در منطقه لازم است. ازسرگیری جنگ در غزه می‌تواند منطقه را به فاجعه بکشاند. درگیری فلسطین و اسرائیل به یک فاجعه انسانی بی سابقه منتهی شده است؛ این کشتارها وجدان ما را در بوته آزمایش قرار می‌دهد.
@tribunesarzaminman
راه خودرا بگیرید
و من هم راهم را
اگر اشکی در آستین دارید
بهتر است به خانه هایتان برگردید
و بهتر است که برخودتان گریه کنید
مرا رها کنید
نمی خواهم صدای شما را بشنوم
راه خود را بگیرید
و من هم راه خودم را
تنها کسی را که دوست داشتم کشتید
خونش را دیدم
در جوی روان بود
در جوی
راه خودرا بگیرید
و من هم راهم را
کسی را که دوست داشتم کشتید
به همین خاطر از شما نفرت دارم
نفرت
این حماقت است که با من دلسوزی
می کنید
با من مهربانید
باور کنید بیش از اندازه شما خوبید
به خوبی سگی که موش می گیرد
اما روزی می آید
که موش شما را می کشد
پس راهتان را بگیرید ....
«ژاک پره‌ور»
@tribunesarzaminman
«خفته در باران»
دستی ميان دشنه و ديوارست
دستی ميان دشنه و دل نيست
از پله ها
فرود می‌آييم
اينك بدون پا
ليلای من هميشه
پشت پنجره می‌خوابد
و خوب می‌داند
كه من سپيده دمان
بدون دست می‌آيم
و يارای گشودن پنجره
با من نيست...
شن‌های كنار ساحل عمان
رنگ نمی‌بازند
اين گونه‌ی من است
كه رنگ دشت سوخته دارد
وقتي تو را
ميانه‌ی دريا
بی‌پناه می‌بينم
دستی ميان دشنه و دل نيست
خوابيده ای؟
نه؟ بيداری؟
آيا تو آفتاب را
به شهر خواهی برد
تا كوچه‌های خفته در ميانه‌ی باران
و حرفهای نمور فاصله‌ها را
مشتعل كنی ... ؟
تا دو سمت رود بدانند
كه آتش
هميشه نمی‌خوابد به زير خاكستر...
در زير ريزش
رگبار تيغ برهنه
می‌دانم تو دامنه می‌خواهی
می‌دانم
تا از كناره بيايی
و پنجره‌ها را
رو به صبح بگشايی
من
با سياهی دو چشم سياه تو
خواهم نوشت
بر هر كرانه‌ی اين باغ
دستی هميشه منتظر دست ديگرست
چشمی هميشه هست كه نمی‌خوابد
«خسرو گلسرخی»
@tribunesarzaminman
ستاره ها
رحمان- ا
در پوستم به خواب رفتم
بیدارم در جانم و در حنجره ام
فریادی بلند است
صدایی مانده در نیمه شب
ردِ پایی در خیابان
ردِ خونی شتک زده بر دیوار
استخوانهایی با چشمان باز زیر خاک
ماندم و مشکوک به رفتنم
چگونه است خُرد شدنم
در میان برگهای زرد و سبز
مُردنم،
زیر دندانهای مرگی، منتظرم
چگونه است پس از مرگم
بوی غریبهِ می دهم!
در خاکی که بویِ من را می دهد
بویِ پیراهنم که سرخ است
در اهتزاز باد،
عکسی از خودم یادگاری
کنارم کاشتند،
مرا از گذشته ام می شناسد
نیاکانم بر بلندترین قله های فلات
پرچم برافراشتند
وز روشنترین رویاها گفتند
وز شب گذشتند
باد می وَزد
من شناورم در جویبارها
باد بر جوانه ها می افتد
و در خوشه های گندم
تکثیر می شوم در صخره ها
و ستاره ها
و بارانِ کلمه ها عطرِ امید دارند
در سلولهایم شکوفه می زنم
دشتها
و در خاکم گلهای سرخ روییدند.
@tribunesarzaminman
چرا غرب از آتش بس هراس دارد؟
“اندرو موری”، تحلیلگر و مبارز برجسته مارکسیست و از رهبران شناخته‌شدهٔ جنبش صلح، معتقد است برجسته کردن شعار “صلح فوری” چهرهٔ واقعی مخالفان صلح، سیاستمداران مدافع امپریالیست که جنگ را ضربان قلب سرمایه‌داری غرب می‌دانند، را آشکار می‌کند.
“آتش‌بس”. این واژه‌ای است که امپریالیسم امروز از آن متنفر است. دولت‌های ایالات متحده و بریتانیا آتش سلاح‌های‌شان را هرگز خاموش نمی‌کنند و هواپیماهای جنگی‌شان را روی زمین نگه نمی‌دارند. در غزه آتش بس نمی‌خواهند. در اوکراین آتش‌بس نمی‌خواهند. به‌نظر می‌رسد هر نسل این درس را که امپریالیسم یعنی جنگ، جنگ بی‌پایان، باید از نو بیاموزد. ولی این جنگ‌ها یک‌جور نیستند. هر جنگ ساختار خاص خودش را دارد و بر اساس سناریوی ویژهٔ خودش است.
بااین‌همه، این برای همه آشکار است که تمام کشورهایی که برای حل مسالمت‌آمیز جنگ اوکراین فشار می‌آورند همان کشورهایی‌اند که پایان دادن به تهاجم اسرائیل به فلسطین را خواستارند و سیاستمدارانی نیز- برجسته‌ترین‌شان در ایالات متحده بایدن، در بریتانیا ریشی سوناک و استارمر – که در هر دو مورد خواهان جنگ هستند هم‌سان یکدیگرند. بنابراین، جنگ و صلح جزو مسئله‌های اساسی سیاست ما هستند. در اوکراین، جایی که خطوط مقدم جبهه در طول مدت یک سال به‌ندرت تغییر کرده است، سیاست آنان [جنگ‌طلبان] خونین و بی‌هدف لَنگ می‌زند. آنان در غزه قتل‌عام می‌کنند و خاورمیانه را به درگیری‌ای گسترده‌تر تهدید می‌کنند و ایالات متحده هم آمادهٔ مداخله مستقیم است. آنان سایهٔ سیاه جنگ را بر منطقه اقیانوس آرام نیز افکنده‌اند، زیرا واشنگتن درصدد جلوگیری از ظهور چین در مرتبهٔ رقیب جهانی‌ای کارآمد است. در تمام این موارد، بریتانیا موضع به‌خطای ایالات متحده را می‌گیرد و با وفاداری تکرار می‌کند. این موضع‌گیری چنین است: نه آتش‌بس، نه صلح، و نه تنش‌زدایی.
گرایش به جنگ، گرایش ماهوی‌‌ای اجتناب‌ناپذیر از سوی سرمایه‌داری انحصاری است، زیرا رقابت برای تسلط بر بازارها و منابع (و درنهایت، سودورزی لجام‌گسیخته) به تضاد بین دولت‌ها برای تسلط و حفظ حوزه‌های سود و منافع اقتصادی وسیع‌تر تبدیل می شود. جنگ، از این نظر، موجب سودآوری یا گسترش نظام سودآوری است و هر چه سود بیشتر باشد، مناقشه بر سر آن هم حادتر خواهد بود.
ولی جنگ درعین‌حال یک “سیاست” است. هیچ جنگ خاصی پیشگیری‌ناپذیر نیست و طولانی‌تر شدن آن نیز هرگز اجتناب‌ناپذیر نمی‌تواند باشد. این روش، “سیاست”ی‌ست که حاصلش رویارویی حاکمیت‌ها با توده‌هاست. حال چرا دولت‌های ایالات متحده و بریتانیا در پی جنگی بی‌پایان در اوکراین و حمایت از ۷۵ سال تجاوز و ۵۶ سال اشغال غیرقانونی اسرائیل هستند؟
اشارهٔ تنها به سودورزی شرکت‌های اسلحه‌سازی- سوداگران همیشگی جنگ‌های بشری- کافی نیست. این یک عامل است، ولی عاملی فرعی، اگرچه تیتر مقاله روزنامه گاردین دال بر؛ “حماس تقاضاهایی جدید برای تسلیحات عنوان کرده است: وال‌استریت در پی سودهای کلان بیشتری از جنگ است” قطعاً چشمگیر بود. این واقعیتی‌ست اساسی که امپریالیسم درحال‌حاضر فقط با خشونت می‌تواند موقعیتش را حفظ کند. این گزاره (حُکم) ممکن است بدیهی به‌نظر رسد، ولی درواقع امپریالیسم- مانند دولت سرمایه‌داری‌ای در درون یک کشور- معمولاً ترجیح می‌دهد به‌جای دست زدن به اقدام‌هایی معمول و همیشگی، از راه وادار ساختن طرف مقابل به تسلیم شدن همراه با تهدید علنی به اقدام به خشونت، کارش را به‌پیش ببرد...
@tribunesarzaminman
ترانه " سرود کارگران "
ما اولین کسانی هستیم که گرسنگی می کشیم
ما اولین کسانی هستیم که می میریم
اولین کسانی که صف می کشیم برای مائده آسمانی!
و ما همیشه وقتی مواهب زمینی تقسیم می شود آخرین نفرها هستیم
کار برای کارگر است آن زمان که خبری از گربه چاق ( سرمایه دار ) نیست
@tribunesarzaminman