-
Обзор и анализ текущих политических событий. Беларусь и Мир.
Наступны сюжэт ОСТ-АПК. Ворганы ўлады набываюць канстытуцыйныя паўнамоцніцтвы напрацягу 180 дзен, але на аснове якой канстытуцы, ці іншага дакументу? Калі і кім яна (канстытуцыя) прымаецца. Ці будуць распушчаныя старыя ворганы ўлады (парламент) які з’яўляецца неканстытуцыйным.
Далей, наступны этап (што за этап?) 5 год, ад выбараў да выбараў. Якіх выбараў? Па лукашэнкаўскай канстытуцыі толькі выбары прэзідэнта адбываюцца раз у 5 год. Але ж заяўлена, што Беларусь будзе парламентскай рэспублікай, а парламент (нават па лукашэнкаўскай канстытуцыі) абіраецца на 4 гады. Ну і самая галоўнае, якая будзе выбарчая сістэма, прапарцыйная, ці мажарытарная? Першыя вольныя парламентскія выбары наўрацьці змогуць быць паўнавартасныя.
/channel/CabinetBelarus/1414?single
Размова-дыскусія па справе 20ці аналітыкаў, сістэмным рэпрэсіям і наступствам. Выстаўляю па просьбе чытачоў і слухачоў.
Асобная падзяка за добрае мадэраваньне для Ганны Соўсь.
https://youtu.be/MY36v2qL8cs?si=flxsC7g4jJYB73If
І так разбіраемся ў чым там мяне абвінавачваюць:
Арт. 16.ч 6.Дапамога ў рэалізацыі злачынства.
Пособником признается лицо, содействовавшее совершению преступления советами, указаниями, предоставлением информации или орудий и средств совершения преступления, устранением препятствий либо оказанием иной помощи, либо лицо, заранее обещавшее скрыть преступника, орудия или средства совершения преступления, следы преступления либо предметы, добытые преступным путем, либо лицо, заранее обещавшее приобрести или сбыть такие предметы.
Арт. 130. Разжигание расовой, национальной, религиозной либо иной социальной вражды или розни.
Частка 3. Действия, предусмотренные частями 1 или 2 настоящей статьи, совершенные группой лиц либо повлекшие по неосторожности смерть человека либо иные тяжкие последствия, –
наказываются лишением свободы на срок от пяти до двенадцати лет.
Арт. 357 ч. 1. Заговор или иные действия, совершенные с целью захвата или удержания государственной власти неконституционным путем, –
наказывается лишением свободы на срок от восьми до двенадцати лет.
Арт. 361 Статья 361. Призывы к мерам ограничительного характера (санкциям), иным действиям, направленным на причинение вреда национальной безопасности Республики Беларусь
Частка 3. 3. Действия, предусмотренные частями 1 или 2 настоящей статьи, совершенные с использованием средств массовой информации или глобальной компьютерной сети Интернет, либо должностным лицом с использованием своих служебных полномочий, либо повлекшие тяжкие последствия, –
наказываются лишением свободы на срок от четырех до двенадцати лет.
Частка 1 і 2 Публичные призывы к захвату государственной власти, или насильственному изменению конституционного строя Республики Беларусь, или измене государству, или совершению акта терроризма или диверсии, или осуществлению действий, направленных на нарушение территориальной целостности Республики Беларусь
І Призывы, обращенные к иностранному государству, иностранной или международной организации, совершить действия, направленные на причинение вреда национальной безопасности Республики Беларусь
Арт. 361 - 1. Частка 3. Вхождение лица в состав экстремистского формирования в целях совершения преступления экстремистской направленности (участие в экстремистском формировании) –
наказывается ограничением свободы на срок до четырех лет или лишением свободы на срок от двух до шести лет.
Усов Павел Геннадьевич, 06.08.1975 года рождения
Квалификация: ч.6 ст.16 и ч.3 ст.130, ч.1 ст.357, ч.6 ст.16 и ч.3 ст.361, ч.3 ст.361-1 Уголовного кодекса Беларуси.
Дата начала специального производства – 24.01.2024.
Обвиняемому Усову П.Г. необходимо явиться по адресу: г.Минск, ул.Первомайская, 7.
Полный «Перечень лиц, в отношении которых начато специальное производство и вызываемых в орган уголовного преследования» по ссылке.
Поки НАТО «навчається» відбивати напад рф, Daily Mail публікує «приблизну» мапу нападу путіна на ЄС, він може відбутися наступним чином:
▪️ Початок у вигляді кібератак, які спровокують великі збої у роботі інфраструктури та супутників;
▪️масований ракетний удар рф по об'єктах інфраструктури по всій Європі: аеропорти, морські бази, логістичні центри;
▪️ наземна операція. У пріоритеті буде спроба захопити Сувалкський коридор, а потім атака на країни Балтії або Польщу;
▪Флот рф спробує взяти під контроль Арктику і, за допомогою ракет, Північну Атлантику;
▪️Після цього москва візьме "паузу" для оцінки готовності НАТО захищати східних членів.
🇺🇦Реальна Війна
- учет несогласных, с последующими чистками. Сбор подписей и возможная активность во время выборов хорошая возможность выявить группу недовольных, пару сот тысячь человек и часть из них отправить на фронт, другую выдавить из страны. Активная агитация со стороны демблогеров типа Каца - помощь системе. Удивляет, что люди так и не поняли в какой стране живут. Наличие "выборов" заставляет их верить в то, что в России есть демократия;
- важная цель - создание "новой оппозиции" для дальнейшего продвижения на Западе. Не важно, зарегистрируют ли Надеждина или он наберет свои 2%, он может стать важным инструментом в игре с Западом. Своеобразным "голубем мира". Так или иначе Кремль постарается продать такой образ политика, который начнет сетовать о страданиях русского народа, о том, что нужно договариваться, вести переговоры, что всем нужен мир. Для усиления образа власти могут и покушение организовать. Какой будет эффект такой активности пока трудно сказать, но для сомневающихся и колеблющихся политиков Запада, новый демократ может стать хорошей приманкой.
В (нео)тоталитаризме выборы - это лишь иная форма контроля, управления и закабаления.
Такой вот мой прогноз был на перспективу. Сделан в 2021 году (август)
«Следующим шагом власти будет сегрегация населения по степени политической лояльности»
— Усилия Лукашенко и его окружения направлены на системную социальную демодернизацию посредством реанимации царско-советских идеологических практик, — пишет Павел Усов. — Правящая группа надеется удержать власть, возвратив страну в архаично-патриархальное состояние. Поэтому в связи с новыми инициативами режима: идеологические чистки, политизация и православизации школы, можно ожидать, что следующим шагом власти будет сегрегация населения по степени политической лояльности.
Это также предусматривает полный запрет госслужащим, членам их семей выезжать на Запад. Для усиления изоляции, могут быть введены загранпаспорта.
В свою очередь для реализации программы политической сегрегации потребуется создания специальных идеологических комиссий во всех государственных структурах институтов и введена специальная аттестация.
Таким образом будет определяться степень лояльности режиму исходя из характера мобильности индивида. А. Не был за границей; В. Был в туристических целях; С. Регулярные выезды; D. Стажировка, учеба; E. Родственники за границей.
Категория А. Высокая степень лояльности. Чистый паспорт без шенгенских виз — чистая совесть. Допускаются выезды в Китай, страны Африки и Латинской Америки. Гражданам категории А можно доверять важные государственные посты и задания. Обыватель из этой группы должны также получить максимальные политические и экономические привилегии. Фактически они становятся «элитой» «новой политической общности».
Категория В. Краткосрочные визиты, (туризм) в страны ЕС — устойчивая степень лояльности. Достаточно признания того, что «Запад загнивает» и публично вырвать страницу с визой из паспорта. Отомстить — как Гигин Nivea.
Категория С. Регулярные выезды за границу — нестабильная лояльность, что требует ресоциализации и реидеологизации. Допуск на руководящие должности ограничен.
Категория D. Стажировки и учёба на Западе Высокая степень идеологического риска и низкий уровень лояльности. Эта категория граждан в сущности представляет антирежимный элемент, соответственно доступ к выполнению государственных функций (работа в госсекторе) должен быть закрыт.
Категория Е. Родственники за границей. Граждане, относящиеся к этой группе, также представляют идеологическую и политическую угрозу, соответственно требуют контроля и учёта.
Действуя таким образом, выдавливая и закабаляя, режим Лукашенко обеспечит максимальную концентрацию некомпетентности в управлении, при высоком уровне политической лояльности и исполнительности.
- Для фінансаваньня ПКК іншых беларускіх добраахвотнікаў і фарміраваньня нацыянальнай гвардыі Беларусі (вайсковая і патрыятычная адукацыя для беларусаў);
- Фарміраваньне (функцыянаваньне) сістэмы контр-выведкі і кібербясьпекі;
- Функцыянаваньне моцных аналітычных асяродкаў (think-tanks);
- Фарміраваньне/функцыянаваньне моцных інтэлектуальна-адукацыйных асяродкаў-пляцовак;
- Сістэмная падтрымка для нацыянальных СМІ;
- Фарміраваньне/функцыянаваньне сеткі беларускіх палітычных арганізацый Еўропа-Захад;
- Спецыяльная праграма сістэмнай падтрымкі для беларусаў пацярпелых ад рэпрэсій і вайны;
- Спецыяльны фонд для перацягваньня афіцыйных высокапасадоўцаў, вайскоўцаў, чыноўнікаў з Беларусі.
І гэтак далей.
Умоўна: вось нашая стратэгія дзеяньня і нам патрэбна вашая дапамога ў такіх і такіх канкрэтных рэчах.
Але. Я ведаю, што шэраг такіх ініцыятыў існуе, частка развалілася. Тады ўзьнікае пытаньне, чаму тыя ці іншыя ініцыятывы разваліліся, чаму яны разваліліся?
Калі гэта ўсё было, і стратэгія і "інстытуты", чаму ўсе гэта пачало распадацца, ці не эфектыўна працуе? І як тады Захад можа дапамагчы ў барацьбе?
Зразумела, што ва ўмовах вайны, вынік супрацьстаяньня з рэжымам Лукашэнкі будзе залежыць ад вынікаў вайны, таму ў глабальным кантэксце павінен гучаць голас для "татальнай" падтрымкі Кіева.
Так ці інакш ключовыя стратэгічныя пункты павінны быць у наяўнасьць, зьмест стратэгічнага бачаньня павінен гучаць на ўсіх сустрэчах. Больш таго, павінна быць бачаньне развіцьця дэмакртычнай супольнасьці на кароткасяжны перыяд 1-2 гады; сярэдні 5 год; доўгатэрміновы на 10 год (і болей).
На сёньняшні момант такой стратэгіі няма і няма такога разуменьня ў галаве "лідэра", таму і гучаць з года ў год банальныя словы.
Ну і апошняя, у выступе С.Ціханоўскай прагучалі словы "дапамажыце ў ВАЙНЕ". Вайна патрабуе адпаведнага мысьленьня, адпаведнага дзеяньня і захаваньня (іншай мадэлі захаваньня палітыкаў, якія ў ВАЙНЕ).
Дзякую
Размова зараз
https://www.youtube.com/watch?v=KiDOco2VnfY
Реальность в России. Как она есть. В таком ее состоянии она есть и будет угрозой для цивилизации. И вопрос не только в том, что те, кто живут в таких условиях будут молча жить дальше, но и в том, что для тех кто правит простые обыватели это хлам.
Читать полностью…
Геапалітычная сітуацыя ў рэгіёне 1918-1920. Падыходы.
Читать полностью…
Пытаюцца у каментарах пра праблемы з Белсатам ў сувязі з абмежаваньнем кіраваньня.
Пакуль гэта вынік турбулентнасьці вакол польскага публічнага тэлебачаньня, (крызісу), які ўзьнік пасьля фарміраваньня новага ўраду.
Ніхто мэтанакіравана Белсат зачыняць не зьбіраецца.
Таму, думаю, што пытаньне хутка вырашыцца ў добры бок. Хаця гэтая праблема сьведчыць пра тое, як важна мець уласныя, нацыянальныя незалежныя СМІ (цяжка ва ўмовах эміграцыі), якія б фінансаваліся і падтрымліваліся самімі беларусамі, дэаспарай і бізнэсам. Пабудаваньне такіх інстытутаў (талакой) сьведчаньне сьпеласьці грамадзянскай сьвядомасьці, пакажчык попыту і даверу, а таксама праява актыўнасьці ў дзяржбудаўніцтве, RES PUBLICA (агульная справа).
Крызіс. Ці ёсьць выхад?
Адзін з маіх апошніх пастоў узбудзіў вельмі абшарную дыскусію. Можна разглядаць яго, як сацыяльна-палітычны эксперымент, які ў той ці іншай ступені паказвае стан думак, эмоцый у беларускай дэмакратычнай грамадскасці, яе стаўленьне да існуючай апазіцыйнай рэальнасьці.
Вымушаны канстатаваць, што сітуацыя ўнутры дэмсупольнасьці выглядае нават горш, чым я мог сабе ўявіць. Але сьпіраль унутранай канфрантацыі разьвіваецца так, як я і прадбачыў яшчэ ў 2020-2021 годзе.
Калі нерэалізаваныя завышаныя чаканьні спрычыніліся да аэрацыйнага спусташэння і спарадзілі моцна негатыўныя рэакцыі часткі нованароджанай грамадзянскай супольнасьці. (Такія з’явы натуральныя іх можна лёгка прадбачыць і пры жаданьні зьмягчыць наступствы).
Унутраныя разбуральныя (псіхаэмацыйныя працэсы) дасягнулі крытычнага ўзроўню, і фактычна фарміруюць стан моцнага ўнутранага палітычнага супрацьстаяньня, прыпыніць якое структуры афіляваныя з С.Ціханоўскай не могуць. (Не жадаюць і не ведаюць як).
Таксама, пакуль няма іншага моцнага палітычнага асяродка, які мог бы стаць кропкай апоры для разгубленага пратэстнага электарату і дыаспары, якія ва ўмовах пашыраючыйся пусткі імкнуцца да рэінтэграцыі ў існуючую рэальнасьць (да вяртаньня ў матрыцу).
Зараз фармальная падтрымка для мандату С.Ціханоўскай збольшага будуецца (пакуль яшчэ) на вонкавай легітымнасьці (сустрэчы, візіты) і інфармацыйна-палітычным сэрвісе.
Так, гэта стварае ілюзію, што С.Ціханоўская мае вонкавы мандат казаць ад імя беларусаў, але ў рэчаіснасьці не адбіваецца на маральна-псіхалагічным пералаштаваньні тых, падтрымліваў рух у 2020.
Гэта выражаецца не толькі ў росьце крытыкі (якую не ў стане стрымаць, ці нейтралізаваць сэрвіс-медыя), але і ў раскладаньні структур, афіляваных з Ціханоўскай: КР, АПК, ОСТ ды іншых. Відавочны не толькі распад структур, наменклатурызацыя, але і абсалютны дэфіцыт кадраў, стагнацыя, поўная адсутнасьць ратацыі (прыходу новых людзей не гледзячы на пэўныя ўнутраныя скандалы і дыскрэдытацыю дзеючых асобаў).
Адметна, што не гледзячы на інтэнсіўную рэалізацыю адукацыйных праграм, якія займаюцца падрыхтоўкай кіроўных кадраў для новай Беларусі, тым не менш, прафісійных кадраў для дзейсных апазіцыйных структур няма. Магчыма гэта зьвязана не толькі з высокім узроўнем зачыненасьці і самаізаляцыі структур, але з вельмі нізкай матывацыяй (даверам) людзей (вялікія рызыкі, затраты пры адсутнасьці рэальных перспектыў).
Сярод прыхільнікаў Ціханоўскай ёсьць нямала людзей, якіх я ведаю (разумных, актыўных, таленавітых), яны з вялікім імпэтам уступаюцца за Ціханоўскую пад час дыскусій, бароняць яе ад крытыкі, але ніхто з йх не спрабаваў увайсьці ў структуры ОСТ, АПК, КС і зрабіць йх працу больш эфектыўнай, абнавіць склад гэтых структур. Чаму?
Але вернемся да працэсаў.
Інтэрв’ю, выказваньні С.Ціханоўскай, іншых прадстаўнікоў апазіцыйнай наменклатуры пачынаюць паказваць усе большы і большы эмацыйны, псіхалагічны разрыў з "народам". (Калі на крытыку, ці на вострыя пытаньні гучыць адказ, "а вы што зрабілі").
На.гэтым фоне ўзнікае пытаньне 2025 году, што далей з фармальным статусам Ціханоўскай.
Любая спроба захаваць фармалізаваны статус у абыход грамадскай апініі, спарадзіць яшчэ большую палітычную канфрантацыю.
Ужо зараз вельмі часта можна пачуць меркаваньні, што аказваецца 4 гады таму людзі галасавалі не за Ціханоўскую, а супраць Лукашэнкі.
У нейкай ступені мы маем дачыненьні з "электаральным крызісам" з якім сутыкнуўся дыктатар у 2020 годзе. (Я дапускаю, што "выбары" ў КР, працэс і вынікі, якія будуць вельмі, вельмі супярэчлівымі паглыбяць крызіс дэмакратычных структур).
Адсюль спробы пазьбегнуць працэдур і надаць Ціханоўскай надрацыянальную легітымнасьць, "Гэта дар ад Бога", таму яе прызначэньне зараз не залежыць ад волі людзей. Таксама ёсьць намер пераканаць грамадства і Захад у тым, што адсутнасьць дэмакратыі ў Беларусі надае Ціханоўскай права захаваць свой фармальны мандат на невызначаны тэрмін (хаця ў 2020 годзе ў Беларусі таксама не было дэмакратыі).
Боскае і палітыка
(Гэты тэкст пісаўся раней, але публікацыя яго супала з актуальнай дыскусіяй, якая разгарэлася вакол палітычнага і якая на жаль падцьверджвае фарміраваньне даволі фанатычнага, амаль рэлігійнае стаўленьня да лідарства).
Калі няма магчымасьці замацаваць уладу, ці палітычнае лідарства, апраўдаць тыя, ці іншыя дзеяньні, калі адчуваецца недахоп легітымнасьці і даверу, то адным з выратавальных сродкаў з’яўляецца ўцекі да боскага. Яно заключаецца ў апеляваньні да вышэйшых сілаў, як галоўнага аўтарытэту і крыніцы ў атрыманьні права на палітычнае лідарства.
Падавалася б гэтая з’ява існавала ў далёкім мінулым, калі Сонца круцілася вакол Зямлі, але зварот да божага, і больш таго, стварэньне намашчонага, асьвячонага палітычнага лідэрства, сустракаецца і зараз.
Вось напрыклад словы аднаго з дарадцаў С.Ціханоўскай А.Мілінкевіча: "Ціханоўская дар божы".
Пад такім тытулам зьмешчана ягонае нядаўняе інтэрв'ю на Еўрарадыё.
Беларусы ўжо мелі аднаго палітыка, які быў вышэй за бога, няўжо патрыбна канструірваць?
У боскім "намашчэньні" Ціханоўскай няма нічога добрага ні для яе, ні для беларусаў, якім трэба імкнуцца пазбаўляцца ад архетыпаў адносна наднатуральнасьці, надчалавечасьці лідарства.
Яно, лідарства з’ява палітычная, а не рэлігійнае.
Палітык - інструмент палітычнай барацьбы, а не аб’ект для пакланеньня і веры.
Усе традыцыйныя грамадствы будаваліся на веры ў наднатуральныя якасьці правадыра, быў які блізкі да бога і далёкі ад людзей, як фараон, ці імператар.
Менавіта з гэтага будаваліся культы правадырства і зьнішчалася крытычнае стаўленьне да палітыкі і ўлады ў таталітарных грамадствах.
І зараз, з таго, што я назіраю, атачэньне Ціханоўскай, сьвядома ці не сьвядома праз праяўленне архэтыпаў, спрабуе надаць вобразу Ціханоўскай выключнасьць, наднатуральнасьць. Паступова фарміруецца такі сваеасаблівы кульцік асобы, які праціскаецца ў масы.
У выніку, ацэнкі і разуменьне лідарства пачынаюць зводзіцца з рацыянальнага ўзроўню да ірацыянальнага.
То бок, С. Ціханоўская - гэта цуд, гэта дар для беларусаў, гэта выключэньне і іншага не будзе! Таму беларусы павінны клапаціцца і аберагаць гэты сьвяты і незаганны вобраз. Ціханоўская нашае ўсе.
Вось так і будуецца міфалогія і нерацыянальная легітымнасьць.
Можа неўзабаве, дзякуючы актыўнасьці атачэньню, Ціханоўская пачне ваду зараджаць і ляжачых хворых аздараўляць, як калісьці Лукашэнка рабіў пад час сваёй выбарчай кампаніі ў 1994 годзе.
Дарэчы, "дар боскі" з грэцкага азначае ХАРЫЗМУ (надзвычайныя якасьці і здольнасьці ў палітыцы).
Аднак, нейкіх прыкладаў праяўленьня харызмы, на жаль, з боку Святланы Ціханоўскай я пакуль не заўважыў.
На працягу ўсёй гісторыі мысьляры змагаліся за тое, каб грамадства і палітыкі несьлі адказнасьць за свае рашэньні, за дзеяньні, за зроблены выбар. Менавіта грамадствы, а не нейкія звыш сілы і воля Прадбачэньня.
Вера ў тагасьветнае невытлумачальнае пазбаўляе людзей адказнасьці і матывацыі да дзеяньня. Бо ты, як малы і слабы чалавек нічога не можаш супрацьпаставіць воле сіл вышэйшых. Атрымоўваецца, што ўсе дзеецца па воле бога і няма ўлады не ад бога.
Тым больш, калі палітык - раптоўна становіца боскім дарам, то якім правам нейкі сьмяротны чалавечак можа крытыкаваць, ці нешта патрабаваць ад такога лідара. Справа шэраговай асобы: маўчаць, верыць і выконваць. Выступаць супраць такога лідара - выступаць бога.
І вось тут пачынаецца самае цікавае - схаластыка, (тэадыцэя).
Калі Ціханоўская гэта дар божы беларусам, харызматык, то чаму беларусам не ўдалося перамагчы ў 2020 годзе. Чаму не расчынілася зямля і не праглынула АМАП, Палац Лукашэнкі з Акрэсьціна. Чаму нябесы не абрынуліся на галовы тых хто хапаў і катаваў людзей?
Няўжо бог-дэман Лукашэнкі мацнейшы за бога Ціханоўскай, і ў чым прычына таго, што божы дар не рэалізаваўся ў Беларусі? І як гэты дар ад бога можа рэалізавацца ў Літве ці Польшчы? Адказы могуць быць розныя:
Стратегия перехода к демократической форме правления в Беларуси ОПК-ОСТ
Не знаю кто это писал. Но очевидно расчитано на то, что никто этого читать не будет, и такие опусы говорят о том, что никто серьезно не думает о приходе к власти. Иначе "авторы" сделали бы усилие и проверили, что они написали, прежде чем публиковать. Это банальное неуважение даже к своим сторонникам и читателям.
Оказывается премьер-министр назначит парламентское большинство, а правительство и иные госоорганизации будет конролировать не парламент, а некие сверхуполномоченные надзорные органы, которые вдобавок будут контролировать спецслужбы.
Вот такой супергосорган будет функционировать в новом государстве. Трудно себе представить, каким влиянием будет обладать руководитель этой сверхспецслужбы. А кто будет конролировать его?
Совершенно очевидно, что эти тексты пишут люди которые имеют поверхностное представление о том, что есть государство и как оно должно функционировать.
/channel/CabinetBelarus/1414?single
Карыстаючыся сітуацыяй прапаную вашай увазе маю кнігу. Выдана ў 2014. У той час, калі пісаў працу, чуў шматкроць, што гэта ўжо не актуальна, гэта гісторыя, а не паліталогія, што рэжым на ўсхілках свайго існаваньня. Прайшло 10 год. Канешне зараз можна ўжо казаць пра неататалітарызм ў Беларусі. Але ў кнізе ясна даецца адказ прычынаў унутранай стабільнасьці. На жаль, не пасьпеў зрабіць беларускі варыянт.
Читать полностью…
Системе ничего не нужно предлагать, кроме как повиноваться, кроме уничтожения. Лукашенко и его ближайшее окружение не видят себя вне власти, вне нынешнего порядка вещей. Поэтому текущее состояние дел в стране не изменится. Если только в худшую сторону.
(Нео)Тоталитаризм (а именно в этом состоянии находится) сейчас Беларусь, нацелен на подавление всего и вся, что не служит идеологическому и политическому укреплению режима. Такое действие можно определить как упрощение реальности. В упрощенной реальности легче управлять обществом.
Это должно было стать понятным с арестом и осуждением А. Дмитриева.
Но у многих теплилась надежда на примирение и даже политическую оттепель.
Мои же прогнозы называли апокалиптическими и не реальными. За что людям пришлось и приходиться платить свободой и жизнью. Это плата за иллюзии. И эти иллюзии до сих пор создаются и транслируются в общество.
В стране наступили темные и первобытные времена, где господствует право сильнейшего. Любой кто попадает или попал в поле видения системы уничтожается, такова политика искоренения.
Такая политика даже не результат некоего осознанного планирования - это уже ее естественное состояние, потребность.
Вместе с тем и безвыходное положение бывших и потенциальных жертв репрессий.
Я писал, что жертвами системных репрессий в Беларуси может стать несколько сот тысяч человек до 1 млн., (психологическое, физическое воздействие, аресты и тюремное заключение, косвенные репрессии (аналитическая группа 20).
И к сожалению, эффективной, системной политики противодействия репрессиям не выработано?
Вы спросите почему? Ответ прост, демократическое сообщество находилось в плену собственных иллюзий и мечтаний, в ожидании скорой победы. В 2020 и 2021 году не допускалась даже мысль о том, что противостояние затянется на годы, а туррор затронет сотни тысяч людей.
Не думали и не готовились, в то время как ресурсы и доверие истощались.
Что будет дальше? Репрессии продолжаться, власть Лукашенко укрепится, в стране установится фундаменталистский режим тоталитарного типа. Демократическое сообщество продолжит распадаться ввиду дефицита ресурсов (людских и психологических), а также отсутствия сколь-нибудь ясного видения того, что делать дальше. Даже ситуативные всплески, смерти заключенных и фазовые репрессии, не подталкивают ключевые оппозиционные центры к преодалению кризиса.
Система живет пока в состоянии проводить репрессии, а пока она живет она должна проводить репрессии. Для такой политики необходима постоянная репродукция угроз и врагов, с тем чтобы ресурсы были направлены на их устранение. Нахождение в состоянии внутренней войны создает условия для консолидации и мобилизации праящего класса.
Есть в этом и идеологическая состовляющая - демонстрация успешности борьбы, демонстрация присутствия и контроля своего противника. Если в 2020 и даже еще в 2022 году демсообщество могло демонстрировать определенный успех в выявлении актива противника, то теперь это демонстрирует режим Лукашенко.
Прамы эфір. Ужо зараз
https://www.youtube.com/watch?v=T3hWXrZOF_A
Еўрапейцы пачынаюць перабудоўвацца на вайсковае думаньне?
Читать полностью…
Зачем путинскому режиму играть в демократию, пусть и управляемую?
На политической сцене России появился ново-старый политик Борис Надеждин, представляющий некую демократическую альтернативу. В последние дни о нем чаще и громче стали говорить в росдемсми.
31 октября 2023 года стало известно, что Надеждин будет баллотироваться от партии «Гражданская инициатива», от которой баллотировалась в 2018 году Ксения Собчак.
Собчак в свою очередь была успешным (и остается) пропутинским псевдолиберальным проектом. В 2018 и после, этот проект курировал Кириенко, замглавы АП по внутренней политике.
В Европе в ней видели новую звезду оппозиции, пока она не получила место в Газпром-медиа.
Сейчас роль карманного демократа будет играть Надеждин, ранее активно выступавший у Соловьева и Скабеевой, хваливший мощь России. Теперь же практически все российские демблогеры и СМИ акцентируют внимание на нем, агитируют ставить подписи, возлагая некую надежду (непонятно в чем) на системного кандидата. Показываются видео с очередями из желающих поставить подписи, и говорится о возможных сценариях и событиях в России. Не удивлюсь, если "эксперты" скоро опять начнут рассказывать о смерти путина или о транзите власти.
Если в условиях тотального контроля вдруг речь зашла о демократии и выборах, значит контроля становится больше.
Власть поощряет "либералов" участвовать в выборах, но при этом полностью нейтрализует радикалов, к примеру тот же Гиркин, изъявивший желание пойти на выборы, сидит в тюрьме.
Понятно, что режим Путина не боится "условных демократов". Здесь очевидная идеологическая выгода, так как после нескольких лет усиленной пропаганды в России, они, демократы-либералы, воспринимаются массовым сознанием как неполноценные, неудачники, предатели и враги, развалившие такую страну и, посягающие на величие России сегодня.
Ведь Надеждин обещает остановить войну! Как? Сейчас? Когда вся страна работает на победу? Опять эти либералы хотят продать Россию.
Сегодня идеи свободы и демократии в России существуют в полном социальном вакууме.
В свою очередь, радикалы, типа Гиркина предлагают более тотальный проект войны, реорганизации общества по сталинскому типу и, поэтому опасны для коррупционного режима Путина.
"Проект Надеждин" - нужная технология управления. Конечно, "система" могла обойтись и без таких "манипуляций", но это хороший механизм для снятия напряжения, переключения внимания, усиление внутренней гибкости при тотальном контроле.
Можно выделить следующие функции:
- визуализация внутренней нормальности. Россия несмотря на войну и изоляцию остается "демократическим" государством. Все по воле народа и по его выбору. Запад не сломил внутреней политической стабильности и консенсуса. Отсутствие выборности могло бы свидетельствовать о наличие проблем;
- оценка настроений и коллебаний населения, эффекьивности контроля и пропаганды;
- демонстрация устойчивой маргинальности альтернативы и мобилизация вокруг патриотической линии Путина. 1-2% за Надеждина (против войны и Победы) , 80% за Путина и за Победу);
- создание образа правильного демократа, который не покинул страну, а отстаивает интересы общества (пусть и очень маленького), а те кто уехал - предатели вдвойне. Однако "данный образ" не помешает создавать условия для противостояния и враждебности/конфликтности. Усиление агрессии против недобитых "демократов-вырожденцев";
- политическое шоу, с дебатами как внутри России, так и за рубежом. Вовлечение в пустые дискуссии об альтернативе, будущем России, шансах и т.д., создание шума и отвлечение внимания;
- управляемое пространство для выражения недовольства. В России есть очаги напряжения (Хабаровская область, Башкирия). Лучший способ направить это недовольство, критику в нужное русло занять людей выборами. Иллюзорное ожидание возможных перемен, направленная активность через голосование и новая волна разачарования после. Опять обман, ну, а что делать? Сидеть на диване?;
У Расеі відавочна, пасьля падзей у Башкірыі адчыняецца трэцьці палітычны фронт
1. Барацьба з лібераламі і дэмакратамі, за паліьычную чысьціню;
2. Барацьба за маральны воблік, сэксуальную чысьціню;
3. Барацьба за нацыянальная адзінства, то бок этнічна рускую чысьціню.
Вице-спикер Госдумы Пётр Толстой заявил, что “все эти национальные диаспоры, землячества и общины не что иное, как легализованные мафиозные структуры.
Магчыма з першымі дзьвума пагрозамі Крэмль легка справіўся, а вось унутрынацыянальнае супрацьстаяньне можа стать (і хутчэй за ўсе стане) сур’ёзнай праблемай. Што і можа падарваць Расею знутры, дык гэта міжнацыянальная напружаннасьць, асэнсаваньне народамі,.якія ўваходзяць у склад імперыі свайго прыгнечанага стану.
А ці ёсьць план?
Я ведаю, што мяне чытаюць розныя людзі, з рознымі эмацыйнымі падыходамі да палітычных дзеячоў. Але давайце зараз, аб'ектыўна зададзім палітычнаму прадстаўніцтву ключовае пытаньне, і адкажам на яго на колькі гэта магчыма. А ці ёсьць хоць нейкі план барацьбы з рэжымам.
На дадзены момант, на міжнроднай арэне гучыць пакуль адзін голас, голас ОСТ, які выступае ад імя беларусаў.
Выдавалася б за 4 гады павінен быў быць выпрацаваны нейкі фундаментальны падыход ў рэалізацыі "барацьбы" з рэжымам, асабліва важным гэта з'яўлялася пасьля 24 лютага 2022 году. Дзеля гэтага нібы і быў створаны АПК, праведзена цэлая стратэгічная сэсія ў ЗША, але плану, нейкага яснага падыходу супрацьстаяньня, які быў бы зразумелы і для палітыкаў Захаду і для беларусаў, як мне падецца няма. (Можа ёсьць нейкі сакрэтны дакумент (вельмі моцна сумняюся), які нельга агучваць цалкам, але ключовыя тэзісы, палітычныя арыентыры павінны былі б быць агучаны). Нават кіроўны клас агучвае канцэптуальныя рэчы "абаронную дактрыну", дэманструючы сваю сілу і ідэалагічную перавагу. А "дэмакратычныя СІЛЫ" не маюць нават нейкага палітычнага кампедыюму, які б паказваю нейкую сістэмную "наступальную стратэгію".
Мне падаецца, што міжнродныя сустрэчы (той жа Давос) дзе як раз павінны быць агучаны нейкія канцэптуальныя рэчы, які дэманструюць наяўнасьць плану, патрэбаў для рэалізацыі плану. І вось, што па выніку мы маем?
С. Ціханоўская "Як аслабіць рэжым Лукашэнкі? Ізаляваць палітычна, прыцягнуць дыктатара і яго памагатых да адказнасці. А таксама дапамагаць беларусам, якія супраць рэжыму. Мы не просім свет змагацца замест нас. Дапамажыце нам перамагчы ў гэтай вайне. Нам патрэбнае вашае судзеянне» (узята з афіцыйнага ТГ канала). Магчыма гэта спецыфіка перакладу, але ёсьць як ёсьць.
Не гледзячы на тое, што палітычныя рэчы - гэта фармалізм. Але і яны павінны мець нейкі грунтоўны пасыл, які паказвае фундаментальны спосаб мысьленьня, палітычнага бачаньня, разуменьне таго, куды лідар вядзе грамадства. Інакш усе гэтыя візіты - ВЯЛІКАЕ ПУСТОЕ.
ОСТ пасьля 2020 году прыцягнуў немала людзей з досьведам працы ў дзяржінстытутаў, супрацоўнічае з цэлым пулам аналітыкаў і гэта сціслы змест стратэгіі?
То бок, каб аслабіць рэжым Лукашэнкі, трэба палітычна яго ізаляваць. Хммм, так ён цалкам ізаляваны, на заходнім накірунку Беларусь прадстаўлен зусім іншымі "актарамі", той жа Ціханоўскай. Якая яшчэ ізаляцыя? З Кітаем, ці Іранам?
Прыцягнуць Лукашэнка да адказнасці? А як? Дзеля таго, каб прыцягнуць яго да адказнасьці, трэба яго скінуць, а каб скінуць трэба ведаць як яго скінуць.
Ну і ключовае. "Дапамажыце нам ў гэтай вайне". Запыт, які скіраваны заходнім партнерам. Але, які заўгодна сур'езны палітык задасьць базавае пытаньне: "Што канкрэтна вам патрэбна? Як канкрэтна і ў чым (у якіх сферах вам дапамагчы)?
Напрыклад, Зяленскі кажа канкрэтна: нам патрэбны ўзбраеньні, ракеты, самалёты, сістэмы ПВА, нам патрэбны грошы на падтрымку войска і г.д. Ясныя патрэбы для вядзеньня вайны.
Дык што канкрэтна і ў чым павінна ажыцьцяўляцца падтрымка "апазіцыі ў вайне", ці ёсьць канцэптуальныя пытаньні, якія патрабуюць падтрымкі, а гэтыя пытаньні вынікацюць з яснай стратэгіі, якой няма.
Зразумела, што прыцягнуць Лукашэнка да адказнасьці, нават калі будзе ордэр на яго арышт, немагчымы. Дзеля гэтага ў Менск павінны ўвайсьці "марскія коцікі" (верагоднасць роўная 0).
Ці маецца на ўвазе татальная эканамічная ізаляцыя (пра гэта асобна)? Не ведаю, ці нехта гэта сур'ёзна пралічвае, як і наступсты. Хутчэй цалкам разваліцца эканоміка Беларусі, а не рэжым.
Але добра, што акрамя гэтага Захад павінен быў зрабіць дзеля перамогі? Колькі рэсурсаў і на што яны пайдуць, каб перамагчы? Вось гіпатэтычна, пытаньне для мысьленьня, есць магчымасць умоўна атрымаць вялікія рэсурсы, дзеля йх выкарыстаньня патрэбна ясная стратэгія:
Из декоративно-соглашательского органа "парламент" всецело переформатировался в военно-идеологический совет.
Если ранее от этого органа требовалось исключительно молчание, то теперь его функция - громко кричать, .т.е. активно заниматься внутренней политической и идеологической мобилизацией. От него будет требоваться всесторонняя активность, жесткие выступления, крайнежесткие инициативы в деле уничтожения врагов, ну и конечно, полная ответственность за реализацию политики подавления общества и разрушения страны.
Поэтому туда "впихивают" наиболее одиозные фигуры. Ключевые фигуры из Административного Аппарата (Сергеенко), силовики, одиозные идеологи-русскомирцы (Гигин, Шпаковский).
Формирование органа будет производиться с минимальными усилиямм. Зарегестрировано около 220 выдвиженце, т.е. формально 2 на участок, чтобы хоть как-то нарисовать возможность выбора, между столом и стулом.
Но тут вот какой вопрос. Это действительно столько людей решило поучаствовать (все остальные проигнорировали, что говорит о мнении людей о "выборах"), либо столько желающих смогли найти?
Но скорее всего это была изначальная формула, не больше чем 2 на участок, чтобы ничего и никто не смог даже пискнуть. Система должна сработать так, чтобы не возникало и тени сомнения в полном контроле за процессом.
Власть и не скрывает, что уже есть закрытый политический и идеологический класс, который правит и общество, которое должно быть окончательно отрезано от политики и лишено даже косвенного участия в ней.
Беларусь. Геапалітычнае быцьцё
На маю думку, на пачатку ХХ стагоддзя Беларусь сутыкнулася з праблемай геапалітычнага асэнсаваньня ў міжнародных адносінах. Як мне падаецца, у той, час асабліва пасьля І Сусветнай вайны ў міжнародных адносінах, у гістарычнай памяці еўрапейскіх і амерыканскіх палітыкаў, якія ўдзельнічалі ў працэсе фарміраваньня "новага" пасьляваеннага парадку, Беларусь (прынамсі яе частка) атаясамлівалася з Вялікім Княствам Літоўскім (Літвой). Бо такой была геапалітычная еўрапейская рэальнасьць з ХІІІ па ХVIII і нават ХІХ стагоддзя. Іншай геапалітычнай рэальнасьці не існавала. Спроба беларускімі інтэлектуальнымі элітамі сфарміраваць новую карціну рэгіянальнага парадку на пачатку ХХ стагоддзя проста не пасьпела набарць кшталту, каб умацавацца ў геапалітычным разуменьні, бачаньні заходніх інтэлектуалаў і палітыкаў. Адсюль і праблема ў ацэнцы канцэпту Беларусі у гэты перыяд і нават пасьля. У міжнародных працэсах яе альбо не ўзгадвалі (лічылі часткай Расеі), альбо з большага ўспрымалі як Літву (то бок частку ВКЛ).
Вось знайшоў вельмі цікавы дакумент, які ўносіць яснасць ў разуменьні мейсца канцэпту Беларусі ў геапалітычнай карціне сьвету і тых гістарычна-палітычных спрэчак, якія вядуцца сёньні.
David Hunter Miller "My Diary. At the Conference of Paris. Зазначу, што Дэвід Міллер, уваходзіў у групу ключовых дарадцаў прэзідэнта ЗША В. Вільсана, асобай, якая ўдзельнічала ў фарміраваньні і рэалізацыі канцэпцыі новага еўрапейскага парадку. Прынамсі, ягоныя разважаньні (рэкамендацыі) паказваюць менавіта заходняе (амерыканскае) ўяўленьне нашага рэгіену, а таксма тлумачыць тыя цяжкасьці з якімі беларусам прыходзілася сутыкацца ў працэсе афармленьня свайго геапалітычнага быцьця. У сваіх успамінах ён публікуе тыя праблемы, якія абмяркоўвалія на Парыжскай канфэрэнцыі ў 1919 годзе. Бачаньні і прапановы.
... Пункт 1. Рэкамендацыя. У зручны час варта заахвочваць ўз'яднанне з Расіяй тых прыгранічных рэгіёнаў поўдня і Захаду, якія адкалоліся і стварылі свае ўласныя нацыянальныя ўрады, асабліва Прыбалтыйскіх правінцый і Украіны, калі ўз'яднанне можа быць ажыццёўлена ў рамках федэралізаванай або сапраўды дэмакратычнай Расіі.
2) Выключэньні. Аднак з агульнага прымянення вышэйзгаданага прынцыпу павінны быць выключаны выключаныя Фінляндыя, Польшча, армяне ў Закаўказзе і, верагодна, Літва.
(Павел Усаў: як мы можам пабачыць, Беларусь нават не ўзгадваецца, менавета з прычыны таго, што была часткай быту ВКЛ і не ўвайшла ў геаплітычную карціну як асобная прастора ў адрозьніньне ад Украіны і краінаў Балтыі).
Што тычыцца выключэнняў з першай рэкамендацыі, можна адзначыць, што яны ўяўляюць нацыянальнасці, аддзяленне якіх ад Расійскай імперыі не разбурыла б Расійскую эканамічную структуру і ў той жа час вызваліла б народы, якія ў сілу Гістарычнага ціску і геаграфічнага становішча, верагодна, развілі б больш моцную палітычную сілу і эканамічнае жыццё, калі ёй будзе дазволена аддзяліцца ад астатняй часткі былой Расійскай імперыі.
Сярод гэтых выключэнняў выпадак Літвы значна менш адназначны, чым іншыя. Калі яна аб'яднаецца з Польшчай, што цяпер здаецца цалкам магчымым, яна, натуральна, падзеліць незалежнасць Польшчы. Калі не, то яна апынецца ў становішчы эстаў і латышоў, а не фінаў і палякаў.
Што, калі гэты саюз не будзе ажыццёўлены, Польшча і Літва будуць створаны як узаеманезалежныя дзяржавы з межамі не такімі, як паказана на карце, а скарэктаванымі з улікам этнічных асаблівасцяў у раёне Вілна-Гродна-Мінск. (арыгінал: Vilna - Grodno-Minsk district
Польшчу і Літву звязвае так шмат гістарычных сувязяў і агульных эканамічных інтарэсаў, што іх ранейшы палітычны саюз, які доўжыўся шмат стагоддзяў, павінен быць адноўлены. Літва недастаткова моцная, каб выстаяць у адзіночку.
Як паказана на мапе, Літва будзе мець плошчу каля 132 000 квадратных кіламетраў і насельніцтва каля 6 100 000 чалавек.
Вышэй мапы рэгіену, на падставе якой аперавалі пасьля Першай Сусветнай вайны на Парыжскай канфэрэнцыі...
P.S. It is recommended that the Crimea be given to the Ukraine.
К слову
По данным разведывательного сообщества США, операция под кодовым названием "Проект Лахта" была проведена по прямому приказу президента России Владимира Путина в 2016 году.
В 2019 году был обнародован 448-страничный отчет специального прокурора Мюллера о методах, формах и механизмах вмешательства в выборы президента США.
В отчете The Republican-led Senate Intelligence Committee в 2020 году было установлено, что российское правительство участвовало в "обширной кампании" по саботажу выборов в пользу Трампа, которая включала помощь некоторых собственных советников Трампа.
До сих пор, в вопросе электоральной кампании 2020 года в Беларуси проблема участия России (цели, методы, глубина) практически полностью исключается. Любые попытки указать на данную возможность высмеиваются. От банальных, "зачем это было России", до, "это все паранойя из области теории заговора".
Также полностью игнорируются прямые или косвенные связи представителей "оппозиции" с российскими группами интересов тогда и сейчас.
Да, к сожалению влияние Москвы на беларуское общество было настолько огромным, что "вмешательство" рассматривалось не только как естественный процесс, но и приветствовалось, вплоть до 2022 года. Более того, сам Лукашенко в своей внутренней и внешней политике опирался на Москву. Возникало определенное противоречие. Зачем "убирать" Лукашенко, если он выгоден Москве.
Возможно вопрос в степени и глубине выгодности, что проявилось в 2022 году. В "старые добрые советские времена" очень часто недостаточная степень лояльности и соответствия текущим интересам Москвы приводили к попыткам смещения просоветских режимов (Тито, Амин, Чаушеску, Хонеккер).
Определенную роль в сдвиге акцентов сыграло и национальное рушаньне, новая волна возрождения. Ведь не может же за национальным стоять Москва. Безусловно нет, но в какой-то степени может использовать для усиления хаоса и создания предпосылок для вмешательства. Когда общество не является хозяином в своей стране, когда не понимает своих национальных интересов и не может их отстаивать, оно легко может превратиться в инструмент чужой политической игры.
И на данный момент нет ясности относительно того, как глубоко могло простираться влияние Кремля в процессе электоральной кампании, посредством каких механизмов и игроков. Осталось ли оно сейчас, не смотря на мимикрию части структур после 2022 года и как это может повлиять на будущие события?
Да, в период кризиса и хаоса трудно оценить все последствия тех или иных действий. Порою политика врага в долгосрочной перспективе приводит к позитивным результатам. В случае Беларуси это всплеск национального сознания и национальной борьбы, что может в последующем ускорить процесс трансформации, хотя на данном этапе мы полностью потеряли страну и она оказалась втянутой в войну.
Но вместе с тем, поиск правды, понимание и раскрытие методов воздействия врага также есть часть борьбы с ним.
Такія спробы вядуць да насычэньня вобразу С.Ціханоўскай і яе атачэньня выключна пазітыўнымі якасьцямі, без цені заганы, што ўзмацняе палярызацыю ў дэмсупольнасьці.
Ва ўмовах эмацыйнага крызісу, унутранай канфрантацыі ў дэмсупольнасьці, такія маніпуляцыі вельмі небясьпечны і прывядуць да большага разрыву.
Безумоўна, будзе заставацца і даволі вялікі пласт людзей, які не зважаючы ні на што будуць разам з Ціханоўскай, што прычыніцца да павышэньня градусу напружанасьці.
Беларуская дэмсупольнасьць і структуры ў рэчаіснасьці сутыкнуліся з сур’ёзным крызісам як даверу, так і кіраваньня, які (з таго, што я бачу) намагаюцца вырашыць традыцыйнымі аўтарытарнымі метадамі (не бычым, не чуем, маўчым).
1. На ўсе воля бога.
2. Яшчэ не надыйшоў час.
3. Беларусы не былі гатовыя да прыняцьця гэтага дару.
4. Беларусы нясуць цяжар нейкага мінулага і бог, калі дазваляе Лукашэнку кіраваць, такім чынам накладае пакараньне на грамадства.
Мне асабіста падаецца, што богу ўсе роўна, што адбываецца. Гэта людзі абіраюць бязглуздых палітыкаў, робяць іх царамі і тыранамі, падпарадкоўваюцца йм і моляцца на йх. І толькі людзі, калі маюць сілы, могуць зрынуць тыранаў і пабудаваць новае грамадства, а не шукаць і не ствараць новых божых намашчэнцаў.
Палітычнае зло існавала ад пачатку фарміраваньня чалавечай супольнасьці і будзе існаваць, пакуль есьць чалавечая цывілізацыя. Мы ў стане толькі абмежаваць праявы гэтага зла, пакуль можам цьвяроза і рацыянальна ацэньваць рэчаіснасьць і людзей, асабліва палітыкаў. Пакуль можам адзяляць палітычнае ад божага.
Палітычная дзейнасьць павінна будавацца на адказнасці і крытычным мысьленьні. На гэтым таксама будуецца лідарства і палітычныя адносіны.
На жаль, тое, што я назіраю ў функцыянаваньні новай апазіцыі - гэта ізноў спробы стварэньня ідэалагічнай, палітычнай выключнасьці, незамяшчальнасьці лідара з аднаго боку, і слабасьці, няздольнасьці, НЯЎДЗЯЧНАСЬЦІ электарату, з іншага.
- Ай, і што ж мы будзем рабіць, калі не будзе Ціханоўскай (калі яна сыдзе).
- На каго ж яна нас пакіне?
- З кім жа заходнія палітыкі сустракацца будуць?
- Хто ж нас да дэмакратыі павядзе?
І сапраўды, што ж мы будзем рабіць? Хто замест яе? Амаль, як і ў Беларусі. Няўжо за 3 гады (амаль 4) беларусы не здолелі збудаваць аўтарытэтных інстытутаў, высунуць на палітычную сцэну дзеячоў, якія маглі б годна прадстаўляць інтарэсы краіны і грамадзянскай супольнасьці ў адносінах з Захадам, ці кіраваць краінай? Выглядае на тое, што не.
Не бог стварыў сістэму Лукашэнкі, а людзі рупліва і аддана будавалі яе 30 год. Магчыма, доўгая барацьба з сістэмай і павінна была б прывесьці беларусаў да таго, каб яны назаўседы выдавілі са сваёй сьвядомасьці сьветлы вобраз правадыра, які "даны богам".
Сустрэліся
Так, усе залежыць ад таго, хто нам падабаецца. Эмацыйнае стаўленьне да асобы, ці сітуацыі абмяжоўвае нашае крытычнае асэнсаваньне сітуацыі, падзеі, асобы.
Памятаеце лукашэнкаўскага шпіца? Якія рэакцыі: ой фу... ха..ха... вар’яцтва...сорам.
А зараз параўнайце з рэакцыямі адносна здымку лапапажацця Ціханоўскай і аўчаркі: крута, ваў, абалдзець, як цудоўна, гонар...
Вера, зачараванасьць устане апраўдаць любыя, самыя безсэнсоўныя, пустыя рэчы. Так людзі клапоцяцца пра вобраз свайго пакланеньня, бо баяцца яго згубіць і такім чынам ахвяруюць сабой, сваімі здольнасьцямі крытычнага мысьленьня.
А ў каго яшчэ верыць...