سریال shrinking یا رواندرمانی رو به عنوان سریالی که قراره حالت رو خوب کنه معرفی میکنن اما به نظر من نه لزوما.
سریال رو نمیشه طنز معرفی کرد حتی اگه دیالوگها و موقعیتهای طنز داشته باشه، هیچ جایی ازش قهقهه نمیزنی، هیچ جایی قرار نیس مثل سیتکام موقعیتهای خیلی بامزه ببینی و میتونه خیلی عمیق به فکر فرو ببرتت و حتی حالت رو بهم بریزه، مخصوصا اون جاهایی که فکر میکنی عه چه جالب این تو زندگی منم پیش اومده، این کارو منم میتونستم بکنم که حالم بهتر باشه یا بقیه میتونستن در حقم انجام بدن که کمتر اذیت بشم.
خلاصه اینکه این چند فصلی از سریال که اومده رو ببینید و حواستون باشه که اولا شخصیت اصلی داره یکی از مهمترین اصول رواندرمانی رو زیرپا میذاره و تو دنیای ما قرار نیس کسی همچین کاری در حقت بکنه.
دوما دیدگاهی که این تیم دارن، شناختی رفتاریه، شاید با دیدگاه درمانگر شما خیلی متفاوت باشه.
همین آخر هفته هم میشه دید و تمومش کرد.
خوش بگذره.
#روانشناسی
#معرفی_سریال
@yekravanshenaas
یه چیز سمی هم مد شده تو فضای مجازی، که سطح انتظارتون رو نیارید پایین.
اینم از اون جملههاست که در واقع درسته ولی از بس درموردش حرف اشتباه زدن که خودشم داره اشتباه میشه؛ سطح انتظارمون رو درمورد چی نیاریم پایین؟ سطح انتظارمون شبیه این برنامههای بلایند دیت باشه خوبه؟ که همهچیز کنسله، یکی اگه شبیه سوپراستارها پیدا شد اون خوبه و به چه دلیل؟ چون من ارزشم بالاتر از ایناست، اینم جمله درستیه، ولی ارزش چیه اصلا؟ ارزش هر آدمی به چیه؟
تو دنیایی که همه چشمشون به یه درصد اندکی آدمای پولداره که درواقع دارن تو یه دنیای دیگه ای که با دنیای ما زمین تا آسمون فرق داره زندگی میکنن، استاندارد بالا داشتن خوبه، ولی استاندارد رو تعریف کردن مهمه.
استاندارد بالا داشتن برای انتخاب یه مرد، یعنی بدونی اهل کاره، اهل حل مسأله اس، به راحتی بیخیال نمیشه، حامیه، حامی واقعی نه از اونایی که بازم رسانه به زور تو مغز ما میکنه و این مردا شاید هیچ وقت پولدار نشن، در حد فلان فوتبالیست و بازیگر و خریدن یه وانت گل و سورپرایز کردن با گوشی خدا تومنی.
این مردا برای اینکه استاندارد شما و خودشون پایین نیاد، باید ساعتهای زیادی کار کنن، پس احتمالا خبری از بدن تراشیده شبیه فلان بازیگر نیس، نمیتونن هر روز و تو هر مناسبتی ببرنتون سفر و رستوران و قرارهای عاشقانه.
بله استاندارتون رو پایین نیارید اما اگه کسی رو، مردی رو پیدا کردید که واقعا برای آرامش شما، برای خندیدن و رضایت شما برنامه داشت، فکر و ایده داشت و براش از جون و دل مایه گذاشت و عمل کرد، حیفه از دستش بدین.
اگه فکر میکنید پرنسسید یا قراره با آدم خیلی خیلی پولدارتری ازدواج کنید ( اگه که خودتون سطح مالی معمولی دارید) یا همسرتون قراره موجودی باشه که همه انگشت به دهن بمونن، وقتشه بزرگ شید، این اتفاقا فقط تو قصهها میافته و تازه تو قصهها هم ما فقط تا عروسی رو میبینیم، بعدش معلوم نیس اون مرد بتونه مرد زندگی باشه یا نه.
رسانه به شکلهای مختلفی به ما خیانت کرده و اینم یکی از اوناست، نه دخترا پرنسسان، نه پسرا بیکارن که تمام زندگیشون فقط باشگاه و بدن و مکمل و چرخیدن دور یه زن باشه و نه قراره مثل قصهها سطح زندگی کسی با ازدواج از این رو به اون رو بشه.
بزرگ بشیم، تو دنیای معمولی و واقعی زندگی کنیم و ارزشهای واقعی رو دریابیم، بقیه چیزا میرن و میان انگار که هیچ وقت نبودن.
#روانشناسی
#روابط_بینفردی
@yekravanshenaas
دنیا از دید کسی که اختلال اضطراب منتشر یا GAD داره این شکلیه.
حالا شما هی بهش بگو اضطراب نداشته باش، اضطراب چی؟ بهش فکر نکن و....
#روانشناسی
#GAD
@yekravanshenaas
یا اباعبدالله،
قصه عشق ما به شما رو در آسمانها نوشتن، اونموقعی که ازمون پرسیدن اینه زندگیت، اینه خانوادهات، اینا بچههاتن، اینا سختیها و راحتیها هستن، میپذیری؟ میری تو دل ماجرا؟
بعد هم گفتن اینم عشق و آبروی توئه، اینم داغ سرد نشدنی و آرزوی همیشگی توئه، قبوله؟ شایدم به عشق تو چشم روی بقیهاش بستیم.
عید میلادت مبارک همه ماهایی که از دلتنگی گردن کج میکنیم و میگیم «من خانه خرابت شدم ای خانهات آباد.»
@yekravanshenaas
- نقطه ضعفت چیه؟
+ من حساسم، کوچیکترین چیزها رو متوجه میشم و میتونن آزارم بدن.
- نقطه قوتت چیه؟
+ متوجه چیزهایی میشم که بقیه احساس نمیکنن و کوچیکترین چیزها میتونن خوشحالم کنن.
نقطه قوت و ضعف شما چیه؟
#شبخوش
@yekravanshenaas
وقتی میگید «من فقط میخوام شاد باشم» درواقع دارید به #افسردگی دامن میزنید. چطوری؟ انگار همه تمرکزتون روی نقطه ضعفه و دیگه هیچی رو توی این دنیا نمیبینید.
وقتی شاد بودن رو هدف زندگی قرار میدین، معمولا به جایی میرسید که لذتهای کوتاهمدت رو به رضایت بلندمدت ترجیح میدین، همیشه دنبال آرامش و رضایت فوری هستین و این یعنی پا گذاشتن به دنیای افسردگی.
وقتی شما فعالیتها، چالشها، روابط و اهداف معنادار رو هدف زندگیتون قرار بدین، رسیدن به اونا و حل کردن شون در نهایت براتون حس خوب و خوشبختی به بار میارن، برعکس وقتی که فقط دنبال «شادی» هستین.
دنبال شادی بودن متضاد رسیدن به رضایته. شادی نتیجه معناست، نه اینکه خودش هدف باشه.
ذهنیتمون رو از «من فقط میخوام شاد باشم» به «من میخوام دنبال چیزهای معناداری در زندگیم باشم» تغییر بدیم.
#روانشناسی
@yekravanshenaas
یا مثلا فکر میکنی چقدر بدیهیه که یه روانشناس یا کسی که کار تخصصی در حیطه سلامت روان میکنه و استاد این کاره هم بترسه یا مضطرب بشه.
بعد یکی پیدا میشه به یه آدم رندوم که روانشناسی خونده میگه تو چطوری روانشناسی خوندی و میترسی یا اضطراب داری؟ انگار پاس کردن چندتا واحد و یه مدرک مقوایی گرفتن، تو رو از داشتن احساسات هم محروم کرده.
بدیهی نیست واقعا؟
@yekravanshenaas
خاطرات خیلی عجیبن، شکلی که ما به یاد میسپاریم و به یاد میاریمشون از اون هم عجیبتره. تاثیر خلق اون لحظه و خلق لحظه فعلی، شخصیت خودمون، حسی که توی اون لحظه گذاشتیم پای ثبت اون خاطره، بخوایم پیچیدهترش کنیم، طرحوارهها، اضطرابها، سبک دلبستگیهامون و کلی فاکتور روانشناختی دیگه. اصلا یکی از پر پیچ و خمترین و جذابترین قسمتهای مطالعه مغز، همین مطالعه حافظهاس، هنوز تازه، هنوز پر از رمز و راز و هنوز پر از هزاران هزار ابهام کشفنشده.
خاطرهها خیلی وقتا نخ اتصال ما با خودمون میشن، مثلا وقتی میشینی مرورشون میکنی، عکسهاش رو میبینی، حرفها و نگاهها رو به یاد میاری و اینجاست که یا با خودت میگی ارزشش رو داشت یا مجبوری زانوی غم بغل کنی.
امیدوارم یاد هر خاطرهای افتادید، لبخند به لبتون بیاره چون درسته همه خاطرهها خوب نیستن، درسته زندگی قرار نیس همیشه آسون باشه ولی آدمیزاد باید از سختیاش هم به یه معنا و آوردهای برسه وگرنه که حس هدر رفتن عمر و بیهوده گذشتن، انقدر قویه که میتونه آدم رو از پا دربیاره.
مثلا بعد از ده سال، بیست سال، سی سال، برگردی عقب رو نگاه کنی و به خودت بگی حتی تلخیاش هم ارزشش رو داشت، شیرینیهاش که مثل بهشت بود و با آرامش تکیه بدی و لذت ببری.
#روانشناسی
#حافظه
#شبخوش
@yekravanshenaas
خانمها و آقایان، زندگی خیلی کوتاهه، لطفا تمام سعیتون رو بکنید که از کوچیکترین چیزها تو رابطه و زندگی لذت ببرید و شاد بشید.
ما خیلی نیاز داریم به فکرهامون فکر کنیم، همون چیزی که بهش میگن meta thinking، یعنی تفکر درباره تفکر با بررسی نقادانه فرم و محتوای افکار.
تو زندگی هر انسانی، نوع نگاه کردن و نوع فکر کردنش میتونه مود و خلقش رو تعیین کنه وگرنه اتفاقات خیلی وقتا تکراری ان. البته نمیخوام بگم این کار راحته، مثلا کسی که احساس خود ارزشمندی و لایق عشق بودن رو داره، ممکنه از حرکات کوچیک همسر یا شریکش این برداشت رو داشته باشه که چه خوب، حواسش بهم هست و یه آدم دیگه ممکنه این حرکات کوچیک ناشی از توجه رو یا نتونه ببینه یا تهش بگه که چی؟ چه اهمیتی داشت یادش موند من دو روز قبل چی گفتم، این شد عشق و علاقه؟
پس اینکه کسی شاید نتونه مثبت یا حداقل بدون سوگیری به آدمها و کارهاشون نگاه کنه ممکنه ریشهدار باشه ولی یه بخش زیادیش هم اثر یادگیریه و خب اگه تو سنی که لازم بوده یاد نگرفتیم، حالا باید خودمون زحمت بکشیم و یاد بگیریم. به فکرهامون فکر کنیم و اصلاحشون کنیم.
یاد بگیریم از بودن انسانها لذت ببریم و قدرش رو بدونیم. از یه وعده غذای دورهمی، از پدر و مادر و خواهر و برادری که هستن و دوستمون دارن، از نعمت خوابیدن، از نعمت بزرگ شدن و اینکه دیگه مجبور نیستیم بریم مدرسه، از اینکه انقدری فراغت داریم که بتونیم هیچ کاری نکنیم و یه روز یا دو روز رو توی هفته فقط کنار هم باشیم، از نگاههای محبتآمیز، از انسانهایی که ما رو یادشون میمونه و حالمون رو میپرسن، از اینکه کسی توی زندگیمون هست که حس و حال و خوشحالی ما براش مهمه و از خیلی چیزای ریز و درشت دیگه.
فکرهامون رو بررسی کنیم، یه وقتایی زیادی و الکی الکی تلخن.
#روانشناسی
#شبخوش
#Meta_thinking
@yekravanshenaas
"ارزشمندترین دارایی شما پول نیست.
توانایی تفکر شفاف در دنیایی که برای گیج کردن شما طراحی شده است، ارزشمندترین دارایی شماست.
شفافیت ذهنی، ثروت است."
#شبخوش
@yekravanshenaas
در اینکه زندگی استرسزاست و ما هم مقادیر زیادیش رو روزانه تجربه میکنیم شک و بحثی نیست، اما استرس با ما چی کار میکنه؟ یکی از اولین کارهایی که میکنه اینه که مواد شیمیایی و هورمونهایی ترشح میکنه که بدن بره تو حالت جنگ و گریز. چون ما اینجوری برنامهریزی شده بودیم، برای سالها، که مثلا از حیوانات وحشی و جنگ و زلزله و سیل بترسیم و فرار کنیم. زن و بچه و اون اندک چیزی که انسان اولیه میتوانسته بزنه زیربغلش رو جمع کنیم و فقط فرار کنیم. نه اینکه مجبور باشیم از رییس بداخلاقمون یا مثلا از استادمون بترسیم و یه گوشه وایسیم و سر تکون بدیم.
پس وقتی کورتیزول با شدت داره کارشو میکنه و ما رو به حالت جنگ و گریز برده، بهترین کار، حرکت کردنه! نه سیگار کشیدن یا لیوان لیوان قهوه خوردن برای رسوندن کار یا اسکرول کردن و فیلم تراپی وقتی پروژه دانشگاهت مونده یا دراگ و چیزای دیگه.
حالا نمیشه جلوی رییسی که کاری که یه هفته زمان میبره رو تا آخر روز میخواد شروع به حرکت کرد اما دور از چشمش، یه پیادهروی ۵ دقیقهای، یه نرمش گوشه اتاق کار یا هر چیزی که خودتون و بدنتون به عنوان یه حرکت درنظر بگیره، میتونه از فشار استرسی که بهتون وارد شده کم کنه.
و اونوقت شاید دنیا براتون سادهتر و قابل فهمتر به نظر برسه یا اون کار و وظیفه و پروژه و رییس و استاد دیگه غولهای بیشاخ و دم نباشن.
شاید از فردا.
#روانشناسی
#استرس
#نوروسایکولوژی
@yekravanshenaas
متاسفانه وقتی آدم بزرگ میشه و یه سری نقشها و روابط و مسئولیتهایی داره، دیگه نمیتونه بگه ببخشید من الان نمیتونم دقیقا خود خودم باشم. دلم میخواد تو کنج خونهام باشم و افراد خیلی کمی باهام حرف بزنن و فقط دلگرمی یکی دو نفر برام کافیه و بقیه باید کمی صبر کنن تا به سطحی از اجتماعی بودن برسم که بتونم باهاشون حداقل ارتباط رو داشته باشم.
متاسفانه انسان مدرن خیلی از این لحاظ ضعیف و طفلکیه.
@yekravanshenaas
اگه کسی بهتون بگه میشه از روی همسر یا پارتنری که انتخاب کردید فهمید چقدر خودتون رو دوست دارید، چه احساسی پیدا میکنید؟
بهش فکر کنید، این برای شما یه تعریفه یا توهین؟
به نظرم باید انقدر خودمون رو دوست داشته باشیم که وقتی اینو شنیدیم چشمامون برق بزنه و احساس کنیم ازمون تعریف کردن.
بهش فکر کنید، با چشم باز انتخاب کنید.
#روانشناسی
#روابط_بینفردی
#شبخوش
@yekravanshenaas
لطفاً انقدر خودتون رو دوست داشته باشید که به اندازه کافی بخوابید، حداقل ۶ تا ۸ ساعت.
وقتی استراحت کافی داشتین بهترین نسخه از خودتون هستین.
براش برنامهریزی کنید.
از خودتون و بقیه درخواست کنید به این نظم احترام بذارن.
مثل یه قانون و اصل به انجامش پایبند باشید.
#شبخوش
@yekravanshenaas
مقایسه کردن دردمون با بقیه، چیزی از رنجی که میبریم کم نمیکنه، فقط باعث میشه دیگه نتونیم درموردش با کسی حرف بزنیم.
مهم نیس کسی چقدر از ما وضعش بدتره، درد ما اعتبار داره و مهمه.
#روانشناسی
@yekravanshenaas
یادآوری برای بار هزارم:
چون تو دچار #تروما بودی دلیل نمیشه به همه کمک کنی.
چون کسی نبوده به تو کمک کنه تو ناجی بشریت نیستی.
#شبخوش
@yekravanshenaas
عاقلانهترین حرفی که میتونید از کسی بشنوید اینه که زندگی همینه.
باید تلاش کرد، برنامه ریخت، ناامید نشد، کم نخواست و تمام حرفهای انگیزشی دنیا که ممکنه ببینید و بشنوید.
اما زندگی واقعی یعنی غم، رنج، ناامیدی، تنها موندن و در کنارش قطراتی از شادی و شور و خوشحالی. زندگی واقعی یعنی از دست دادن و تحمل کردن رنج و هرچقدر از این رنج فرار کنیم، مثل سایه دنبال ماست و اگه نپذیریمش تبدیل به زجر میشه، چیزی که دقیقا میخواستیم ازش اجتناب کنیم.
بلوغ عاطفی یه آدم رو از همینجا میتونید بفهمید، از تواناییش برای مواجهه با رنج، با زندگی و سختیهاش. وگرنه درمعرکه خوشیها و فوران شادیها که همه خوبن، همه بلدن.
#روانشناسی
#روابط_بینفردی
@yekravanshenaas
۸ علامتی که نشون میده خودتون رو رها کردید:
۱- همیشه دیگران اولویتان، همیشه دنبال انجام دادن کار درست برای بقیه هستین نه خودتون.
۲- وقتی واقعا دلتون میخواد بگید نه، میگید آره.
۳- حاضرید خودتون رو کوچیک کنید فقط به قیمت اینکه دیگران ازتون راضی باشن.
۴- اجازه میدین دیگران بیدلیل به حریم خصوصی شما راه پیدا کنن و به مرزهاتون بیاحترامی کنن.
۵- برخلاف ارزشهاتون عمل میکنید تا فقط تایید بشید.
۶- تلاش میکنید که همه جوره مطمئن بشید همه دوستتون دارن.
۷- وقتی کسی ناراحتتون کرده، سکوت میکنید.
۸- اجازه بالا اومدن احساسات منفی و حس کردنشون رو به خودتون نمیدین.
#روانشناسی
@yekravanshenaas
چطوری بفهمیم کسی واقعا بهمون اهمیت میده و براش مهمیم؟
کسی که احساسات عمیقی نسبت به ما داره، وقتی آسیبی به ما زده، نمیتونه رها کنه و بیخیال باشه. این آدم حتی اگه قصد بدی نداشته باشه یا احساسات شما رو نفهمه و متوجه نشه چرا انقدر اذیت شدین، باهاتون همدلی میکنه، مسئولیت رو به عهده میگیره و تلاش میکنه اوضاع و حال شما رو بهتر کنه.
همچین آدمی نمیتونه نادیده بگیره یا وانمود کنه اتفاقی نیفتاده.
کسی که از نظر عاطفی در دسترس نیست و نمیتونه با احساسات طرف مقابلش همدلی کنه، شریک عاطفی مناسبی نیست. اگه داشتن زندگی عاطفی خوب و احساس مهم و ارزشمند بودن و دیده شدن براتون مهمه، از این آدما اجتناب کنید.
#روانشناسی
#روابط_بینفردی
@yekravanshenaas
شما هم از اونایی هستین که ساعت باید رند بشه کارو شروع کنید؟ یا اول صبح باشه، اول هفته باشه، حالتون خوب باشه، دوروبرتون مرتب باشه، انگیزه بالا باشه و هزارتا چیز دیگه؟
حواستون هست که اینا همش کارای مغزتونه دیگه؟ برای اینکه به هر چیزی چنگ بزنه و کارارو به تاخیر بندازه و بازم شما بمونید و حس تلخ #اهمالکاری
واقعیتش اینه که تو دنیای بزرگسالی ممکنه شما هیچ وقت نتونید یه وقت تر و تمیز و مرتب برای انجام دادن کارا پیدا کنید و همون کارهای کوچیک، همون روزی دو صفحه کتاب خوندن، پنج تا لغت حفظ کردن، یه پاراگراف نوشتن، نیم ساعت دوره آموزشی گوش دادن و خلاصه هر کار کوچیکی که شاید به چشم هم نیاد و وسط زندگی براش به زور یه وقتی جور کردین، شما رو نجات بده و تبدیل به آدم دیگهای بکنه.
گول نخورید، از هر لحظهای که میشه شروع کنید.
#روانشناسی
#انگیزشی_طور
@yekravanshenaas
اینم بگم و شب عیدی وقت شما رو نگیرم.
اگه آقا هستید، شاید بهترین ویژگیتون میتونه حامی بودن باشه و اگه خانم هستید، احتمالا بهترین ویژگیتون قدردان بودنه.
خانواده آدم هرچقدر هم محکم و قوی باشن، حضور پدر و همسری که بدونن در هر شرایطی میشه بهش تکیه کرد، یعنی آرامش روانی داشتن.
و مرد خانواده هرچقدر هم این حامی بودن رو وظیفه خودش بدونه، وقتی ببینه که دیده و فهمیده شده و کارش تبدیل به وظیفه و انتظار بقیه نشده، آرامش و سلامت روان بیشتری داره.
بمونید برای هم، #شبخوش
@yekravanshenaas
یه وقتایی هم دائم چک کردن اینکه آیا کسی استرس داره یا نه، میتونه یه آدم کاملا بدون استرس رو حداقل اذیت و معذب کنه، اگه فرض کنیم واقعا بهش استرس نده.
مخصوصا اگه با کسی صمیمیت خاصی نداریم، زیاد باهاش کلنجار نریم. همین که چک کردیم استرس داره یا نداره و اظهار کرد که نداره، رهاش کنیم دیگه.
پ.ن: حرفهایی هستن که بدیهی به نظر میان ولی وقتی همین بدیهیات جلوی پات سبز میشن مجبوری فکر کنی پس احتمالا خیلیا نمیدونن.
@yekravanshenaas
وقتی به اعتمادبهنفس داشتن عادت نداشته باشی، داشتنش شبیه مغرور بودن به نظر میاد.
وقتی به منفعل بودن عادت داشته باشی، فعال بودن خیلی خشن و سرد به نظر میاد.
وقتی عادت نداشته باشی از نیازهای خودت حرف بزنی یا بهشون توجه کنی، اگه تصمیم بگیری خودت رو هم درنظر بگیری، خودخواهی به نظر میاد.
با این حساب، دایره امن آدما معمولا براشون از نظر روانی سالم نیس، فقط حالتهاییه که بهشون عادت کردن و جرات تغییرش رو ندارن.
#روانشناسی
#انگیزشی_طور
@yekravanshenaas
اگه تا حالا Million Dollar Baby یا عزیز میلیون دلاری رو ندیدین، امروز یا فردا فرصت رو از دست ندین.
فیلم ۴ تا جایزه اسکار برده و به غیر از جوایزش یه شاهکار واقعیه.
اگه الان ساخته شده بود حتما نصف فیلم به گذشته شخصیتها و تحلیل روانشناختیشون میپرداخت ولی اون موقع از این چیزا مد نبود و اصلا چه بهتر.
#معرفی_فیلم
@yekravanshenaas
داشت از بچهای که تازه خواهر کوچکترش به دنیا اومده بود میپرسید خواهرت رو خیلی دوست داری مگه نه؟
گفتم این سوال، برای این بچه، واقعا ناجوانمردانه اس و خیلی براش عجیب بود، میگفت چرا؟ آدما میپرسن دیگه.
بعد به همه دوگانههایی که توی زندگی از سر گذروندیم و خیلی نرمال نبوده که دو طرف ماجرا رو بگیم فکر کردم.
اونوقتی که بچه دیگه ای به دنیا میاومد و ما خیلی نمیتونستیم بگیم چشم دیدن این موجود جدید رو نداریم، دوستش داریم ولی دوست داریم مثل قبل فقط مامان و بابا و بقیه ما رو ببینن و همه هدیهها، توجهها و مراقبتها مال ما باشه. اگر هم عادیترین رفتار در این موقعیت رو، یعنی حسادت، بچهای نشون میداد، تا سالها همه یادشون بود که وقتی خواهر یا برادر دار شده بود چقدر حسودی میکرد! باید چه کار دیگهای میکرد پس؟ ندیدن این حس طبیعی، دوست داشتن رو براش سخت کرده بود.
یا اون وقتی که رفتیم مدرسه، خوش میگذشت، بازی و شادی و فضای جدید و همه چیزهای خوبش سرجاش، اما دلمون تنگ میشد، خسته بودیم از هر روز و هر روز از خواب بیدار شدن و کلی مشق داشتن، برای بقیه ولی خندهدار بود، کسی این دوگانگی رو میشنید و میپذیرفت؟
بزرگتر هم که شدیم همین آش و همین کاسه است، شما اگه یه پدر از اینکه پدر بودن چقدر فرسوده کننده اس بگه چه حسی پیدا میکنید؟ از خستگی تموم نشدنی، دویدنها، ندیدن بچههاش، تشنه قطرهای استراحت و تنهایی و فراغت بودن، حس اینکه یه وقتایی دلش میخواد بزنه تو گوش بچههاش یا یه داد بزنه و همه ساکت شن و درعین حال عشق بی اندازهای که قلبش رو به درد میاره و همه چیزهای دیگه ای که دو سر دارن؟ دو سر متضاد هم.
اگه یه مادر این حرفا رو بزنه چی؟ اگه مادری بگه دیوانه بچههاشه اما یه وقتایی تحملشون رو نداره، هم دوست داره کنار بچههاش باشه و هم میخواد تنها باشه، بگه میخواد قوی باشه ولی میترسه و خسته اس و خیلی چیزای دیگه، این دوگانگی در سیستم تفکر شما میگنجه؟
آدما نسبت به بیشتر اتفاقات و افراد، احساس دوگانهای دارن، از همون لحظه اول تولد و بعدها در زندگی، ممکنه یه چیزی رو هم دوست داشته باشن هم نسبت بهش خشم داشته باشن. پذیرفتن طبیعی بودن این دوگانگی از خودشون و بقیه، یعنی در فهم احساسات آدمیزاد به اندازه قابل قبولی رشد کردن.
#روانشناسی
@yekravanshenaas
بیاید اینو نرمال کنیم که زخمهای نامرئی و ترمیم نشده روان ما، به اندازه زخمهای جسمی و فیزیکیمون و حتی بیشتر، دردناکن.
شاید اینجوری بتونیم اون دلسوزی و مراقبتی که لازم داریم رو به خودمون بدیم و در راه بهبود قدم برداریم.
#روانشناسی
#شبخوش
@yekravanshenaas
شما رو نمیدونم ولی برای من تا عید، سال جدید، بوی نویی و برنامههای جدید چیز زیادی نمونده، حتی اگه هنوز بیشتر از دو ماه به آخر سال مونده باشه.
اما به نظرم یه بخش مهم بزرگسالی، اینه که میفهمی قرار نیس تو یه سال، تو یه فصل یا تو یه زمان کوتاهتر، یه انسان متفاوت بشی، قرار نیست حتی کار خاصی بکنی، یه آرامش و آسودگی پیدا میکنی از اینکه راهت رو داری پیدا میکنی و احتمالا دیگه فهمیدی جات توی این دنیا کجاست و بهتره که بهترش کنی چون هیچ نسخه بهترین و کامل و عالی وجود نداره. خوبه که دیگه استعداد و توانایی و علاقه و راهت رو بشناسی و با قدمهای کوچیک مناسب خودت راه بری، نه چیزی که از راه رفتن بقیه به نظر میاد.
خلاصه اینکه اگه شما هم احساس میکنید روزها دارن با سرعت عجیبی دنبال هم میدون و دو ماه واقعا چیزی نیس، دنبال یه کلیت و یه روتینی برای سال جدید باشید.
نه از اون جدول برنامهریزیها که یه وقتی مد شده بود چون بعدا میام بهتون میگم که اتفاقا اونا به شدت ما رو ناکارآمد، آشفته و بیبرنامه میکنن، یه نوشته، یه لیست یا یه سری کار مربوط و نامربوط.
فکر کنم اگه شروع به نوشتن یه سری کار درهم و برهم بکنیم، هرچی که احتمالا ممکنه به ذهنمون برسه و کمکم مرتب و واقعی و منطقیش کنیم (بدون دستکم گرفتنها و زیادی دست بالا گرفتنها و اهمال کاری و غیره و غیره) واقعا همین دو ماه وقت رو لازم داریم.
شاید منم از روندم بهتون گفتم، شایدم نه، در هر صورت سال صفر چهار خیلی نزدیکه.
#روانشناسی
#سالصفرچهار
@yekravanshenaas
اگه تو این سالها از روانشناسی چیزی یاد گرفته باشم، اینه که هرکس اول باید به فرایند بهبود خودش بپردازه، با احترام به همه اثرات فرهنگی و اجتماعی و رشتههای دیگه که اول کلیت جامعه رو میبینن و بقیه عزیزان.
البته همه آدمها نیاز ندارن که حتما کنار دست یه درمانگر بشینن ولی بیشتر آدما نیاز دارن، مخصوصا اونایی که در معرض چالش و ارتباط با آدما هستن، استرس زیادی تو زندگی روزمره دارن، تجربیات سختی داشتن، روحیه حساسی دارن، افراد حمایتگر کمی تو زندگیشون دارن و....
مثلا مادر و پدری که دغدغه تربیت درست بچهشون رو دارن، تا وقتی با داستانها و تجربیات زندگی خودشون روبهرو نشن و اونا رو پردازش و هضم نکنن، در هر لحظهای ممکنه عکسالعملی نشون بدن که هیچ ربطی به اون لحظه نداشته، جوابی به یه خاطره یا جرقه در گذشته خودشونه. حیفه این دغدغه و تلاش برای شکستن طلسمهای بیننسلی، به خاطر حفرههایی در وجود خودمون، بینتیجه بمونه.
یا مثلا کسی که شغلش، هرگونه ربطی به سلامت و به خصوص سلامت روان داره، باید اول حساب خودش رو با خودش صاف کنه. دانشجوی دکتری روانشناسی (یا در حالت بهتر دانشجوهای تحصیلات تکمیلی اکثر رشتهها) یا رزیدنتهای رشتههای مختلف، با این فشاری که از هر طرف بهشون وارد میشه و انتظاراتی که ازشون وجود داره، چطور بدون کمک گرفتن میتونن این راه سخت رو به آخر برسونن؟
سادهترش کنیم، نوجوونی که احساس میکنه از دنیا بریده و هیچ ارتباطی با هیچ کسی نمیتونه جای امنیت و ارتباطی که یه وقتی باید از خانواده میگرفته رو پر کنه، چرا باید تو این باتلاق ترسناک تنها بمونه؟
اگه از چیزهایی که اذیتمون میکنن حرف نمیزنیم یا بهشون فکر نمیکنیم، به این معنی نیست که دیگه وجود ندارن، فقط پس زدیمشون عقب و جایی که فکرش رو نمیکنیم یقهمون رو میگیرن و نمیذارن چیزی باشیم که خودمون و بقیه فکر میکنن. وقتی راهحلهای ساده هست، الکی زندگیمون رو سخت نکنیم، کمک بگیریم. درمان صد در صدی مثل خوب شدن علائم سرماخوردگی وجود نداره، اما زندگی راحتتر میشه.
#روانشناسی
@yekravanshenaas
دنیایی رو تصور کنید که کارهای خوب آدما و نقاط قوتشون بیشتر از کارهای منفی و نقاط ضعفشون دیده و تشویق میشد.
حالا دستمون به همه نمیرسه ولی حداقلش با خودمون، خانوادهمون و اطرافیانمون اینجوری باشیم.
درسته که هنوز دنیا خیلی بیرحم خواهد بود اما شایدم کمکم با یه گل بهار شد.
#شبخوش
@yekravanshenaas