5025
ناگفتنی‌های من. یه کم از همه چیز. روان‌شناسی، شعر و روزمره های یک زن معمولی و یک همسر که مادر هم هست.
خاطرات خیلی عجیبن، شکلی که ما به یاد می‌سپاریم و به یاد میاریمشون از اون هم عجیب‌تره. تاثیر خلق اون لحظه و خلق لحظه فعلی، شخصیت خودمون، حسی که توی اون لحظه گذاشتیم پای ثبت اون خاطره، بخوایم پیچیده‌ترش کنیم، طرحواره‌ها، اضطراب‌ها، سبک دلبستگی‌هامون و کلی فاکتور روان‌شناختی دیگه. اصلا یکی از پر پیچ و خم‌ترین و جذاب‌ترین قسمت‌های مطالعه مغز، همین مطالعه حافظه‌اس، هنوز تازه، هنوز پر از رمز و راز و هنوز پر از هزاران هزار ابهام کشف‌نشده.
خاطره‌ها خیلی وقتا نخ اتصال ما با خودمون می‌شن، مثلا وقتی می‌شینی مرورشون می‌کنی، عکس‌هاش رو می‌بینی، حرف‌ها و نگاه‌ها رو به یاد میاری و اینجاست که یا با خودت میگی ارزشش رو داشت یا مجبوری زانوی غم بغل کنی.
امیدوارم یاد هر خاطره‌ای افتادید، لبخند به لبتون بیاره چون درسته همه خاطره‌ها خوب نیستن، درسته زندگی قرار نیس همیشه آسون باشه ولی آدمیزاد باید از سختیاش هم به یه معنا و آورده‌ای برسه وگرنه که حس هدر رفتن عمر و بیهوده گذشتن، انقدر قویه که می‌تونه آدم رو از پا دربیاره.
مثلا بعد از ده سال، بیست سال، سی سال، برگردی عقب رو نگاه کنی و به خودت بگی حتی تلخیاش هم ارزشش رو داشت، شیرینی‌هاش که مثل بهشت بود و با آرامش تکیه بدی و لذت ببری.
#روان‌شناسی
#حافظه
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
خانم‌ها و آقایان، زندگی خیلی کوتاهه، لطفا تمام سعی‌تون رو بکنید که از کوچیکترین چیزها تو رابطه و زندگی لذت ببرید و شاد بشید.
ما خیلی نیاز داریم به فکرهامون فکر کنیم، همون چیزی که بهش میگن meta thinking، یعنی تفکر درباره تفکر با بررسی نقادانه فرم و محتوای افکار.
تو زندگی هر انسانی، نوع نگاه کردن و نوع فکر کردنش می‌تونه مود و خلقش رو تعیین کنه وگرنه اتفاقات خیلی وقتا تکراری ان. البته نمی‌خوام بگم این کار راحته، مثلا کسی که احساس خود ارزشمندی و لایق عشق بودن رو داره، ممکنه از حرکات کوچیک همسر یا شریکش این برداشت رو داشته باشه که چه خوب، حواسش بهم هست و یه آدم دیگه ممکنه این حرکات کوچیک ناشی از توجه رو یا نتونه ببینه یا تهش بگه که چی؟ چه اهمیتی داشت یادش موند من دو روز قبل چی گفتم، این شد عشق و علاقه؟
پس اینکه کسی شاید نتونه مثبت یا حداقل بدون سوگیری به آدم‌ها و کارهاشون نگاه کنه ممکنه ریشه‌دار باشه ولی یه بخش زیادیش هم اثر یادگیریه و خب اگه تو سنی که لازم بوده یاد نگرفتیم، حالا باید خودمون زحمت بکشیم و یاد بگیریم. به فکرهامون فکر کنیم و اصلاحشون کنیم.
یاد بگیریم از بودن انسان‌ها لذت ببریم و قدرش رو بدونیم. از یه وعده غذای دورهمی، از پدر و مادر و خواهر و برادری که هستن و دوستمون دارن، از نعمت خوابیدن، از نعمت بزرگ شدن و اینکه دیگه مجبور نیستیم بریم مدرسه، از اینکه انقدری فراغت داریم که بتونیم هیچ کاری نکنیم و یه روز یا دو روز رو توی هفته فقط کنار هم باشیم، از نگاه‌های محبت‌آمیز، از انسان‌هایی که ما رو یادشون می‌مونه و حالمون رو می‌پرسن، از اینکه کسی توی زندگی‌مون هست که حس و حال و خوشحالی ما براش مهمه و از خیلی چیزای ریز و درشت دیگه.
فکرهامون رو بررسی کنیم، یه وقتایی زیادی و الکی الکی تلخن.
#روان‌شناسی
#شب‌خوش
#Meta_thinking
@yekravanshenaas
"ارزشمندترین دارایی شما پول نیست.
توانایی تفکر شفاف در دنیایی که برای گیج کردن شما طراحی شده است، ارزشمندترین دارایی شماست.
شفافیت ذهنی، ثروت است."
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
در اینکه زندگی استرس‌زاست و ما هم مقادیر زیادیش رو روزانه تجربه می‌کنیم شک و بحثی نیست، اما استرس با ما چی کار می‌کنه؟ یکی از اولین کارهایی که می‌کنه اینه که مواد شیمیایی و هورمون‌هایی ترشح می‌کنه که بدن بره تو حالت جنگ و گریز. چون ما اینجوری برنامه‌ریزی شده بودیم، برای سال‌ها، که مثلا از حیوانات وحشی و جنگ و زلزله و سیل بترسیم و فرار کنیم. زن و بچه و اون اندک چیزی که انسان اولیه می‌توانسته بزنه زیربغلش رو جمع کنیم و فقط فرار کنیم. نه اینکه مجبور باشیم از رییس بداخلاقمون یا مثلا از استادمون بترسیم و یه گوشه وایسیم و سر تکون بدیم.
پس وقتی کورتیزول با شدت داره کارشو می‌کنه و ما رو به حالت جنگ و گریز برده، بهترین کار، حرکت کردنه! نه سیگار کشیدن یا لیوان لیوان قهوه خوردن برای رسوندن کار یا اسکرول کردن و فیلم تراپی وقتی پروژه دانشگاهت مونده یا دراگ و چیزای دیگه.
حالا نمی‌شه جلوی رییسی که کاری که یه هفته زمان می‌بره رو تا آخر روز میخواد شروع به حرکت کرد اما دور از چشمش، یه پیاده‌روی ۵ دقیقه‌ای، یه نرمش گوشه اتاق کار یا هر چیزی که خودتون و بدنتون به عنوان یه حرکت درنظر بگیره، می‌تونه از فشار استرسی که بهتون وارد شده کم کنه.
و اونوقت شاید دنیا براتون ساده‌تر و قابل فهم‌تر به نظر برسه یا اون کار و وظیفه و پروژه و رییس و استاد دیگه غول‌های بی‌شاخ و دم نباشن.
شاید از فردا.
#روان‌شناسی
#استرس
#نوروسایکولوژی
@yekravanshenaas
متاسفانه وقتی آدم بزرگ میشه و یه سری نقش‌ها و روابط و مسئولیت‌هایی داره، دیگه نمی‌تونه بگه ببخشید من الان نمی‌تونم دقیقا خود خودم باشم. دلم میخواد تو کنج خونه‌ام باشم و افراد خیلی کمی باهام حرف بزنن و فقط دلگرمی یکی دو نفر برام کافیه و بقیه باید کمی صبر کنن تا به سطحی از اجتماعی بودن برسم که بتونم باهاشون حداقل ارتباط رو داشته باشم.
متاسفانه انسان مدرن خیلی از این لحاظ ضعیف و طفلکیه.
@yekravanshenaas
اگه کسی بهتون بگه میشه از روی همسر یا پارتنری که انتخاب کردید فهمید چقدر خودتون رو دوست دارید، چه احساسی پیدا می‌کنید؟
بهش فکر کنید، این برای شما یه تعریفه یا توهین؟
به نظرم باید انقدر خودمون رو دوست داشته باشیم که وقتی اینو شنیدیم چشمامون برق بزنه و احساس کنیم ازمون تعریف کردن.
بهش فکر کنید، با چشم باز انتخاب کنید.
#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
لطفاً انقدر خودتون رو دوست داشته باشید که به اندازه کافی بخوابید، حداقل ۶ تا ۸ ساعت.
وقتی استراحت کافی داشتین بهترین نسخه از خودتون هستین.
براش برنامه‌ریزی کنید.
از خودتون و بقیه درخواست کنید به این نظم احترام بذارن.
مثل یه قانون و اصل به انجامش پایبند باشید.
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
مقایسه کردن دردمون با بقیه، چیزی از رنجی که می‌بریم کم نمی‌کنه، فقط باعث میشه دیگه نتونیم درموردش با کسی حرف بزنیم.
مهم نیس کسی چقدر از ما وضعش بدتره، درد ما اعتبار داره و مهمه.
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
دردناکه.
وقتی کسی تو روابط نزدیک اولیه اش به همدلی عادت نداشته باشه، بعدا هم هر نوع همدلی رو مسخره کردن، رئیس بازی درآوردن یا ترحم برداشت می‌کنه.
چون عادت نداره کسی به غیر از پنجره قدرت و کنترل باهاش رفتاری داشته باشه و این تلخ و درده.
حالا آیا می‌خوایم پدر و مادرارو توبیخ کنیم که تو رابطه با بچه‌تون کم همدلی و ارتباط عمیق دارید؟ نه واقعا. تحقیقات نشون دادن وقتی به طور متوسط ۳۰ درصد ارتباط امن وجود داشته باشه، شما اون بچه رو ساختی و به اندازه کافی کمکش کردی. بیشتر باشه که چه بهتر.
از یه طرف اینکه اینهمه آدم دلبستگی ناایمن دارن و تو روابط اولیه‌شون همدلی و اعتماد و ارتباط عمیق ندیدن، حتی اندازه ۳۰ درصد! ناراحت‌کننده اس.
پ.ن: چقدر دنیای روان‌شناسی به وینیکات برای معرفی مفهوم مادر کافی (برعکس تصور ما از مادر کامل) مدیونه.
#روان‌شناسی
#تربیت_فرزند
@yekravanshenaas
- خجالت می‌کشم.
+ واقعاً خجالتی هستی، یا اینکه قبلاً یه بچه پرانرژی و صریح بودی که مدام قضاوت شدی یا مورد انتقاد قرار گرفتی و به همین دلیل یاد گرفتی که قایم شدن امن‌تره؟
- :(((((((
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
اگه همین الان بهتون بگن بچه‌تون رو زیاد تایید و تحسین نکنید و برای هر کار کوچیکی بهش پاداش ندید شما چی می‌گید؟
احتمالا تو دلتون می‌گید وا، این چه حرف مسخره ای ئه، این روان‌شناسا هر روز یه حرفی درمیارن از خودشون و حرفای زشت دیگه. تازه اگه بگن رفتار بد بچه رو نبین، آروم باش و ببین اون رفتار یعنی چی میخواد، حرفاتون زشت‌ترم میشه.
اما دوست عزیز، وقتی من مادر فقط عملکرد مثبت رو ببینم و هیچ وقت فکر نکنم پشت سر عملکرد منفی یا حتی مثبت بچه چی بوده، از بچه‌ام چی می‌سازم؟ وقتی رفتار بد برام مساوی بچه بد و لایق تنبیه و تحقیر باشه، آینده بچه چی میشه؟
انگار که رفتارگرایی رفته تو گوشت و پوست ما، عملکرد مثبت رو پاداش بده، منفی رو تنبیه کن، حالا سیستمی داری که درست کار می‌کنه.
اما اصل قضیه اینه که آدما خیلی با اون تفکر فاصله دارن، این بچه بزرگ میشه و یاد گرفته که هروقت رفتارش، عملکردش، کاراش خوب باشن و «بچه خوب» باشه دوست داشتنیه، وگرنه که نیست.
حالا چقدر باید زمان بذاره و انرژی مصرف کنه تا باور کنه همیشه دوست‌داشتنیه، حتی وقتی عصبانیه، ناراحته، همه چیزو بهم زده، نمره کم گرفته، تایید نشده، دعوا کرده و...
اگه فکر می‌کنید کار راحتیه که یعنی اصلا تا حالا برخورد نزدیکی با بچه‌ها نداشتید. آروم موندن وقتی شرایط اصلا آروم نیس، برای مامان باباها سخت‌تره. مثلا هم خودت و هم بچه گرسنه و خسته‌اید و داره خودشو تو یه جای عمومی می‌کشه روی زمین، رفتین خرید و یه چیزی میخواد که نمی‌شه و یه صدایی راه انداخته که هرکس ندونه فکر می‌کنه بچه مردم رو دزدیدی، رفتین مهمونی و بچه کارایی می‌کنه و حرفایی می‌زنه که میخوای چشمای خودت رو دربیاری و هزار تا مثال از زندگی روزمره و بچه داشتن.
پس اینطوری نیس که بگیم نه آروم باش، تنبیهش نکن، یا مثلا یه کار خیلی بامزه کرده از هیجان ذوق مرگ نشو، دیالوگ رو بیشتر کن و فلان. اما مگه کسی گفته بود بچه داشتن قراره راحت باشه؟ اینم از سختیاشه دیگه.
همون‌قدر که من و شمای بزرگسال وقتی حالمون بده به درک شدن نیاز داریم، به بغل، محبت، یکی که بفهمه زیر داد و بیدادمون چه خبره، بچه هم همینه.
اما خدا می‌دونه این کار چقدر سخته و چقدر تمرین و صبر و آرامش میخواد. خدا به همه‌مون کمک کنه.
پ.ن: اگه الان این احساسات رو دارید و همچین والدینی داشتید، مطمئن باشید اونا روحشون هم از اینکه قراره این نتیجه به دست بیاد و شما آزار ببینید خبر نداشته و فکر می‌کردن دارن براتون بهترین کارو می‌کنن.
#روان‌شناسی
#تربیت_فرزند
@yekravanshenaas
یکی از مهم‌ترین ارکان حفظ یک رابطه- از هر نوعی- انعطاف پذیری در هنگام مشکلاته. انعطاف به این معنا نیست که دوست، همسر، پارتنر یا والدین ما هر چیزی که طلب کردن در مقابلش سکوت کنیم و کنار بیایم و قبول کنیم. بلکه به معنای پذیرفتن این نکته‌ست که گاهی ما باید در اصول و ارزش‌هامون بازنگری کنیم و اگر متوجه شدیم چیزی در ما هست که سلامت رابطه رو به خطر می‌اندازه اون رو تغییر بدیم. همینطور باید این انعطاف رو در مورد طرف مقابلمون هم داشته باشیم، یعنی اینکه گاهی اشتباهات از اون طرف هست و مشکلی نداره کسی که بهش از لحاظ عاطفی تکیه کردیم اشتباهات و ایرادهایی توی رفتارش داشته باشه دقیقاً مثل خودمون و ما می‌تونیم بهش کمک کنیم که اون‌ها رو متوجه بشه، بازنگری و اصلاح کنه.
#یادداشت
پنج‌شنبه روز جهانی درون‌گرایی بود ولی خب آخر هفته وقت حرف زدن درموردش نبود.
درون‌گرایی و برون‌گرایی مثل بقیه ویژگی‌های ما آدم‌ها یه پیوستاره، یعنی کمتر کسی درون‌گرای صرف و دائمی یا برون‌گرای صد در صد یا همیشگیه، آدم‌ها بسته به موقعیت، درونیات، هورمون‌ها، مود و خیلی چیزا، روی این طیف جابه‌جا می‌شن.
اما بعضی‌ها هستن که برداشتشون از خودشون با چیزی که از بیرون به نظر میان خیلی فاصله داره، تا جایی که ممکنه حتی از این فاصله و برداشت‌های بقیه اذیت بشن. بهتون پیشنهاد می‌کنم اگه خودتون درونتون احساس می‌کنید درون‌گرا هستید یا افراد خیلی نزدیک بهتون میگن شما درون‌گرایید ولی بقیه شما رو به عنوان آدمی اجتماعی و اهل رفت و آمد و برون‌گرا می‌شناسن، کتاب «زندگی‌های پنهان درون‌گرایان، درون جهان مخفی‌مان» نوشته جن گرانمن رو بخونید.
گرانمن می‌گه، شما رو آدم برون‌گرایی می‌دونن اما شما به زمان تنهایی خودتون هم نیاز دارید. خوش مشرب و اجتماعی هستید اما بعضی وقتا هم نمی‌تونید دقیقا اون جوری باشید. نویسنده عبارت درون‌گرای برون‌گرا رو مطرح می‌کنه، یعنی کسی که گروهی از دوستان و افراد نزدیک داره که حالش هم خیلی باهاشون خوبه اما زمانی رو برای شارژ شدن در تنهایی لازم داره و ویژگی‌های هر دو گروه رو داره.
به این افراد میان‌گرا هم میگن که خب بیشتر ماها میان‌گراییم اما درون‌گرای برون‌گرا قشنگ‌تر و واضح‌تر منظورو می‌رسونه.
کتاب رو بخونید و شاید خیالتون از اینکه خیلی پیچیده به نظر می‌رسید و نه کاملا درون‌گرا هستید نه کاملا برون‌گرا، راحت بشه. چون در عمل هیچ‌کس نیست.
#روان‌شناسی
#درون‌گرایی
#برون‌گرایی
#معرفی_کتاب
@yekravanshenaas
به دوست افسرده‌تون پیام ندید که امروز چطوری؟
اونا نمی‌دونن چی باید جواب بدن و حالا علاوه بر مشکلاتشون، احساس گناه هم می‌کنن، چون جواب درست اینه: «هنوز داغونم، هنوز غمگینم، امروز کلا توی تخت بودم و...» اما دوست ندارن اینا رو به بقیه بگن.
تازه به غیر از اینا، بهش نگید ورزش کردن رو امتحان کردی؟ شادی درونیه، باید خودت بخوای شاد باشی. میخوای این کارو بکنی؟ یا اون یکی کار چطوره؟ میخوای حرف بزنی؟
چون تو همون لحظه اون داره فکر می‌کنه من دلم نمی‌خواد هیچ تصمیمی بگیرم، به چیزی فکر کنم یا توضیحی بدم. من فقط می‌خوام همینجا توی تاریکی چسبناک غم، سگ سیاهم رو بغل کنم و مجبور نباشم به این چیزایی که تو میگی فکر کنم.
بهترین کار؟ با یه برنامه از پیش تعیین شده سراغ این آدم برید، چیزی که نه خیلی خاص و عجیب باشه، نه بخواد درموردش خیلی فکر کنه و به جاش فقط احساس کنه مهمه، نقشی تو زندگی بقیه داره و کسی داره براش تلاش می‌کنه.
مثلا به جاش بگیم: «من شام قورمه‌سبزی دارم، دلم نمیاد تنها بخورم، بیام پیشت با هم بخوریم؟» یا حتی بهش بگیم میشه بیام شام درست کنم برات؟ می‌تونیم بعدشم فیلم ببینیم، اصلا لازم نیس با هم حرفی ام بزنیم. لازم نیس چیزی رو توضیح بدی، فقط می‌خوام پیشت باشم. می‌تونیم کلا ساکت باشیم. یعنی پیشنهادهای ساده، بدون دست و پا زدن الکی.
یه آدم افسرده، خیلی وقتا با احساس کردن حضور دیگران، با فهمیدن عشقشون و بدون احساس فشار برای خوب بودن یا توضیح دادن یا تغییر کردن، بهتر میشه.
خیلی وقتا افسردگی احساس تنهایی و گم شدنه.
خیلی وقتا احساس بی‌هدفی و ناامیدی برای پیدا کردن هدف و ندونستن اینه که بعدش چی؟
خیلی وقتا خشم از همین که نمی‌تونه هیچ کاری بکنه و روی چیزی کنترل داشته باشه اس.
این پیگیری‌های حتی از سر محبت، این حرفهای مثبت بی‌فایده، این پاشو خودت رو جمع کن، مردم از تو بدبخت‌ترن، فقط نمک پاشیدن روی زخمه.
با کسی که افسرده اس، فقط در لحظه حاضر باشید، فقط بی‌قید و شرط بپذیرید و صبر کنید.
#روان‌شناسی
#افسردگی
@yekravanshenaas
همه از ترک عادت میگن، عادت‌های بد، عادت‌های ناپسند، عادت‌هایی که ما رو از چیزی که می‌تونیم باشیم دور می‌کنن و.....
اما بیاید یه جور دیگه بهشون نگاه کنیم، با نگاهی پذیرنده و علاقه‌مند به تغییر، با نگاهی که از داشتن این عادت‌ها خسته شده اما از قضاوت کردن خودش، سرزنش شدن و سرزنش کردن و برچسب سنگین این عادت‌ها هم خسته شده.
هر عادت بدی که ما داریم، هر چیزی که آرزو می‌کنیم کاش می‌شد از دستش خلاص بشم، #تایید‌طلبی #کمال‌گرایی پشت گوش انداختن کارها تا وقتی که دیوونه‌ات کنن، گفتار منفی با خودمون، الکی اسکرول کردن، خوردن یا نخوردن‌های عصبی، سیگار کشیدن و چیزای دیگه، همه می‌تونن به صورت مکانیسم‌های دفاعی دیده بشن. هرکدوم از این عادت‌ها دارن سعی می‌کنن ما رو از حس کردن تمام اون احساسات ترسناکی که ذهن ناخودآگاه‌مون، به عنوان ناامن و مضر تشخیص داده، دور نگه دارن.
شاید شما تأییدطلب هستین چون می‌ترسید اگه آدمای اطرافتون رو ناامید کنید، ترکتون کنن یا دیگه دوستتون نداشته باشن.
شاید منتقد درونی شما باعث میشه کمال‌گرا بشید و کارها رو به تاخیر بندازید چون اینجوری از احساس ناکافی بودن یا شرم بیش از حد تحملتون در امان می‌مونید. چون انقدر باید روی بهتر و بهترین بودن تمرکز کنید یا اصلا کاری رو شروع نکنید که این احساسات دور بمونن.
حالا چرا اصلا اینا مهمه؟ چون این عادت‌ها با سرزنش، شرم و انتقاداتی که خودمون یا بقیه از ما می‌کنن، تغذیه می‌شن و عمیق‌تر و ریشه‌دارتر می‌شن.
ما نمی‌تونیم با خودخوری کردن یا تحقیر خودمون یا یه روش جادویی، یه شبه انتظار داشته باشیم این عادت‌ها از بین برن، پس چاره‌ای نداریم که باهاشون نرم برخورد کنیم. باید درک کنیم که این عادت‌ها #مکانیسم_دفاعی ان، نه نشونه بد و به درد نخور بودن ما.
به جاش، بیاید درمورد اون احساسی که داریم با این عادت‌ها پس می‌زنیم و ازش فرار می‌کنیم کنجکاوی کنیم و به تدریج که شروع می‌کنیم واقعا و کم‌کم اون احساسات رو جدی می‌گیریم و احساساشون می‌کنیم، وقتی اجتناب کردن رو کنار می‌ذاریم، انگار دیگه اون عادت‌های بد قدرت کمتری برای کنترل کردن ما دارن.
و توی این فرایند احتمالا به کمک یه درمانگر هم نیاز پیدا می‌کنیم.
#روان‌شناسی
#عادت
@yekravanshenaas
وقتی به اعتمادبه‌نفس داشتن عادت نداشته باشی، داشتنش شبیه مغرور بودن به نظر میاد.
وقتی به منفعل بودن عادت داشته باشی، فعال بودن خیلی خشن و سرد به نظر میاد.
وقتی عادت نداشته باشی از نیازهای خودت حرف بزنی یا بهشون توجه کنی، اگه تصمیم بگیری خودت رو هم درنظر بگیری، خودخواهی به نظر میاد.
با این حساب، دایره امن آدما معمولا براشون از نظر روانی سالم نیس، فقط حالت‌هاییه که بهشون عادت کردن و جرات تغییرش رو ندارن.
#روان‌شناسی
#انگیزشی_طور
@yekravanshenaas
اگه تا حالا Million Dollar Baby یا عزیز میلیون دلاری رو ندیدین، امروز یا فردا فرصت رو از دست ندین.
فیلم ۴ تا جایزه اسکار برده و به غیر از جوایزش یه شاهکار واقعیه.
اگه الان ساخته شده بود حتما نصف فیلم به گذشته شخصیت‌ها و تحلیل روان‌شناختی‌شون می‌پرداخت ولی اون موقع از این چیزا مد نبود و اصلا چه بهتر.
#معرفی_فیلم
@yekravanshenaas
داشت از بچه‌ای که تازه خواهر کوچکترش به دنیا اومده بود می‌پرسید خواهرت رو خیلی دوست داری مگه نه؟
گفتم این سوال، برای این بچه، واقعا ناجوانمردانه اس و خیلی براش عجیب بود، می‌گفت چرا؟ آدما می‌پرسن دیگه.
بعد به همه دوگانه‌هایی که توی زندگی از سر گذروندیم و خیلی نرمال نبوده که دو طرف ماجرا رو بگیم فکر کردم.
اون‌وقتی که بچه دیگه ای به دنیا می‌اومد و ما خیلی نمی‌تونستیم بگیم چشم دیدن این موجود جدید رو نداریم، دوستش داریم ولی دوست داریم مثل قبل فقط مامان و بابا و بقیه ما رو ببینن و همه هدیه‌ها، توجه‌ها و مراقبت‌ها مال ما باشه. اگر هم عادی‌ترین رفتار در این موقعیت رو، یعنی حسادت، بچه‌ای نشون می‌داد، تا سال‌ها همه یادشون بود که وقتی خواهر یا برادر دار شده بود چقدر حسودی می‌کرد! باید چه کار دیگه‌ای می‌کرد پس؟ ندیدن این حس طبیعی، دوست داشتن رو براش سخت کرده بود.
یا اون وقتی که رفتیم مدرسه، خوش می‌گذشت، بازی و شادی و فضای جدید و همه چیزهای خوبش سرجاش، اما دلمون تنگ می‌شد، خسته بودیم از هر روز و هر روز از خواب بیدار شدن و کلی مشق داشتن، برای بقیه ولی خنده‌دار بود، کسی این دوگانگی رو می‌شنید و می‌پذیرفت؟
بزرگ‌تر هم که شدیم همین آش و همین کاسه است، شما اگه یه پدر از اینکه پدر بودن چقدر فرسوده کننده اس بگه چه حسی پیدا می‌کنید؟ از خستگی تموم نشدنی، دویدن‌ها، ندیدن بچه‌هاش، تشنه قطره‌ای استراحت و تنهایی و فراغت بودن، حس اینکه یه وقتایی دلش میخواد بزنه تو گوش بچه‌هاش یا یه داد بزنه و همه ساکت شن و درعین حال عشق بی اندازه‌ای که قلبش رو به درد میاره و همه چیزهای دیگه ای که دو سر دارن؟ دو سر متضاد هم.
اگه یه مادر این حرفا رو بزنه چی؟ اگه مادری بگه دیوانه بچه‌هاشه اما یه وقتایی تحملشون رو نداره، هم دوست داره کنار بچه‌هاش باشه و هم میخواد تنها باشه، بگه میخواد قوی باشه ولی می‌ترسه و خسته اس و خیلی چیزای دیگه، این دوگانگی در سیستم تفکر شما می‌گنجه؟
آدما نسبت به بیشتر اتفاقات و افراد، احساس دوگانه‌ای دارن، از همون لحظه اول تولد و بعدها در زندگی، ممکنه یه چیزی رو هم دوست داشته باشن هم نسبت بهش خشم داشته باشن. پذیرفتن طبیعی بودن این دوگانگی از خودشون و بقیه، یعنی در فهم احساسات آدمیزاد به اندازه قابل قبولی رشد کردن.
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
بیاید اینو نرمال کنیم که زخم‌های نامرئی و ترمیم نشده روان ما، به اندازه زخم‌های جسمی و فیزیکی‌مون و حتی بیشتر، دردناکن.
شاید اینجوری بتونیم اون دلسوزی و مراقبتی که لازم داریم رو به خودمون بدیم و در راه بهبود قدم برداریم.
#روان‌شناسی
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
شما رو نمی‌دونم ولی برای من تا عید، سال جدید، بوی نویی و برنامه‌های جدید چیز زیادی نمونده، حتی اگه هنوز بیشتر از دو ماه به آخر سال مونده باشه.
اما به نظرم یه بخش مهم بزرگسالی، اینه که می‌فهمی قرار نیس تو یه سال، تو یه فصل یا تو یه زمان کوتاه‌تر، یه انسان متفاوت بشی، قرار نیست حتی کار خاصی بکنی، یه آرامش و آسودگی پیدا می‌کنی از اینکه راهت رو داری پیدا می‌کنی و احتمالا دیگه فهمیدی جات توی این دنیا کجاست و بهتره که بهترش کنی چون هیچ نسخه بهترین و کامل و عالی وجود نداره. خوبه که دیگه استعداد و توانایی و علاقه و راهت رو بشناسی و با قدم‌های کوچیک مناسب خودت راه بری، نه چیزی که از راه رفتن بقیه به نظر میاد.
خلاصه اینکه اگه شما هم احساس می‌کنید روزها دارن با سرعت عجیبی دنبال هم می‌دون و دو ماه واقعا چیزی نیس، دنبال یه کلیت و یه روتینی برای سال جدید باشید.
نه از اون جدول برنامه‌ریزی‌ها که یه وقتی مد شده بود چون بعدا میام بهتون میگم که اتفاقا اونا به شدت ما رو ناکارآمد، آشفته و بی‌برنامه می‌کنن، یه نوشته، یه لیست یا یه سری کار مربوط و نامربوط.
فکر کنم اگه شروع به نوشتن یه سری کار درهم و برهم بکنیم، هرچی که احتمالا ممکنه به ذهنمون برسه و کم‌کم مرتب و واقعی و منطقیش کنیم (بدون دست‌کم گرفتن‌ها و زیادی دست بالا گرفتن‌ها و اهمال کاری و غیره و غیره) واقعا همین دو ماه وقت رو لازم داریم.
شاید منم از روندم بهتون گفتم، شایدم نه، در هر صورت سال صفر چهار خیلی نزدیکه.
#روان‌شناسی
#سال‌صفر‌چهار
@yekravanshenaas
اگه تو این سال‌ها از روان‌شناسی چیزی یاد گرفته باشم، اینه که هرکس اول باید به فرایند بهبود خودش بپردازه، با احترام به همه اثرات فرهنگی و اجتماعی و رشته‌های دیگه که اول کلیت جامعه رو می‌بینن و بقیه عزیزان.
البته همه آدم‌ها نیاز ندارن که حتما کنار دست یه درمانگر بشینن ولی بیشتر آدما نیاز دارن، مخصوصا اونایی که در معرض چالش و ارتباط با آدما هستن، استرس زیادی تو زندگی روزمره دارن، تجربیات سختی داشتن، روحیه حساسی دارن، افراد حمایت‌گر کمی تو زندگی‌شون دارن و....
مثلا مادر و پدری که دغدغه تربیت درست بچه‌شون رو دارن، تا وقتی با داستان‌ها و تجربیات زندگی خودشون روبه‌رو نشن و اونا رو پردازش و هضم نکنن، در هر لحظه‌ای ممکنه عکس‌العملی نشون بدن که هیچ ربطی به اون لحظه نداشته، جوابی به یه خاطره یا جرقه در گذشته خودشونه. حیفه این دغدغه و تلاش برای شکستن طلسم‌های بین‌نسلی، به خاطر حفره‌هایی در وجود خودمون، بی‌نتیجه بمونه.
یا مثلا کسی که شغلش، هرگونه ربطی به سلامت و به خصوص سلامت روان داره، باید اول حساب خودش رو با خودش صاف کنه. دانشجوی دکتری روان‌شناسی (یا در حالت بهتر دانشجوهای تحصیلات تکمیلی اکثر رشته‌ها) یا رزیدنت‌های رشته‌های مختلف، با این فشاری که از هر طرف بهشون وارد میشه و انتظاراتی که ازشون وجود داره، چطور بدون کمک گرفتن می‌تونن این راه سخت رو به آخر برسونن؟
ساده‌ترش کنیم، نوجوونی که احساس می‌کنه از دنیا بریده و هیچ ارتباطی با هیچ کسی نمی‌تونه جای امنیت و ارتباطی که یه وقتی باید از خانواده می‌گرفته رو پر کنه، چرا باید تو این باتلاق ترسناک تنها بمونه؟
اگه از چیزهایی که اذیتمون می‌کنن حرف نمی‌زنیم یا بهشون فکر نمی‌کنیم، به این معنی نیست که دیگه وجود ندارن، فقط پس زدیمشون عقب و جایی که فکرش رو نمی‌کنیم یقه‌مون رو می‌گیرن و نمی‌ذارن چیزی باشیم که خودمون و بقیه فکر می‌کنن. وقتی راه‌حل‌های ساده هست، الکی زندگی‌مون رو سخت نکنیم، کمک بگیریم. درمان صد در صدی مثل خوب شدن علائم سرماخوردگی وجود نداره، اما زندگی راحت‌تر میشه.
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
دنیایی رو تصور کنید که کارهای خوب آدما و نقاط قوتشون بیشتر از کارهای منفی و نقاط ضعفشون دیده و تشویق می‌شد.
حالا دستمون به همه نمی‌رسه ولی حداقلش با خودمون، خانواده‌مون و اطرافیانمون اینجوری باشیم.
درسته که هنوز دنیا خیلی بی‌رحم خواهد بود اما شایدم کم‌کم با یه گل بهار شد.
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
بگردید همچین آدمی رو پیدا کنید.
#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
اینهمه دوره‌هایی که یه رنگ و بویی از روان‌شناسی دارن باعث آزار و اذیت شما نیستن؟ به نظر من که آزاردهنده ان.
یعنی شما هرجا پا می‌ذارید یه دوره‌ای توسط یکی برای یه چیزی داره برگزار میشه. مگه ما چقدر بلد نیستیم؟ مگه حتما باید پای حرف یکی بشینیم تا یه چیزایی یاد بگیریم؟ مگه مردم قبلاً چی کار می‌کردن؟
دوره تنظیم خواب کودک، از پوشک گرفتن، از شیر گرفتن، چگونه در دوران جنینی هوش را بالا ببریم، چگونه بچه‌ها را برای مدرسه آماده کنیم، چطور بچه‌ها زودتر حرف بزنند، چطور زودتر راه بروند، کودک مدیر تربیت کنید، کودک کارآفرین، عزت‌نفس بچه و یه عالمه دوره برای بزرگترا و مسائل مختلف زندگی.
باشه خیلی ام عالی، خیلی ام خوبه که مردم ما دنبال یادگیری ان ولی دیگه قدرت تفکرو ازشون گرفتین. مسائلی که باید به صورت شخصی و منحصربه‌فرد بهشون فکر کنن و در ترکیب با مطالعه و غریزه و تمرین، به یه نسخه برای خودشون برسن رو به زور و با رنگ و لعاب به خوردشون بدیم و بعدشم چون خیلی از این حرفا، یه سری حرفای کلی ان، که شاید نشه همه آدما پیاده‌اش کنن، احساس ناکافی بودن و عقب موندن از بقیه بکنن، که چی بشه؟
آهان پولش خوبه؟ ایزی مانیه؟ مشتری داره هوار هوار و براتون صف می‌کشن؟ حله. قانع شدم.
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
You are, you are home.
Home where I wanted to go....
#مود
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
یه جایی هم از فروید پرسیدن درمانگر نهایی بیمار کیست؟ و در جواب گفته عشق این کار را می‌کند.
خیلی رمانتیک به نظر میاد و شاید از نظر شما دور و بعید باشه اما این کاملا توضیح میده که چرا درمان، تقریبا به هر شکلی که باشه، جواب میده.
در دنیایی که هر رویکردی معتقده بیشترین اثرگذاری رو داره، به طور متوسط، روان‌درمانی به طور کلی بالای ۷۵ درصد موارد، موثر بوده. اجازه بدید اینو خیلی درصد بالایی درنظر بگیریم چون مسائل اجتماعی، خانوادگی، اقتصادی، رها کردن درمان، بیمارهای مقاوم به درمان و کلی تبصره دیگه وجود داره که این عدد رو ارزشمند می‌کنه.
اما توی اتاق درمان چه خبره مگه؟ رمز مهم شفا یافتن در رابطه درمانیه، در اون توجه و عشق و مراقبتی که همه ما دوست داشتیم بی‌قید و شرط در زندگی‌مون از طرف کسانی که انتظار داشتیم منبع عشق باشن، ببینیم اما ندیدیم.
تو اتاق درمان ما یه بار دیگه تجارب رو مرور می‌کنیم، زندگی می‌کنیم و با کمک متخصص، این‌بار بهتر و موشکافانه به تجربیاتمون نگاه می‌کنیم و همین فرایند، خودش شفا بخشه.
پس اگه فکر می‌کنیم که صرفا حرف زدن مهمه، یا صرفا سواد درمانگر یا اسم و رسمش و عقایدش مهمه، یه بار یه درمانگر باتجربه و هنرمند رو امتحان کنید. چون روان‌درمانی واقعا هنره.
#روان‌شناسی
#اتاق_درمان
@yekravanshenaas
نیستی؛ آن‌طرفِ خط تلفنِ بچه‌شهیدها کسی دیگر نازشان را نمی‌کشد.
(به وقت آن یک و بیست دقیقه‌ای که بعدش روز خوش ندیدیم.)
یه متنی می‌خوندم و این جمله‌اش خیلی برام پررنگ بود، نوشته بود #افسردگی به تو دروغ می‌گه. همه خوبی‌ها و خوشی‌ها رو برات کمرنگ می‌کنه و کاری می‌کنه باور کنی هیچ‌وقت شاد نبودی و هیچ روز خوبی نداشتی.
باورش نکن، این تو نیستی، این زندگی تو نیست، روزهای بهتری داشتی و قراره داشته باشی. افسردگی دروغگوی خوبیه.
#روان‌شناسی
#افسردگی
@yekravanshenaas
«دوست واقعی کسی است که درد را در چشمانت می‌بیند در حالی که همه بقیه به لبخند روی صورتت باور دارند.»
به امید داشتن دوستان واقعی.
#شب‌خوش
@yekravanshenaas