-
ناگفتنی‌های من. یه کم از همه چیز. روان‌شناسی، شعر و روزمره های یک مادر. https://t.me/BiChatBot?start=sc-628147-UhtZ4EY
افسردگی روز تولد یه موضوع کاملا جدی و واقعیه.
هر سال نزدیک تولد، مخصوصا بعد از بیست و چند سالگی، با خودت فکر می‌کنی چی کارا کردم، چی کار باید بکنم، کجام، چرا اینجام، اگه تصمیمات متفاوتی می‌گرفتم چی می‌شد، راه داشت بیشتر تلاش کنم، نکنه کم‌کاری کردم و....
چند روزی هم دست و پا می‌زنی و بعدش اگه خیلی با اراده و قوی و محکم باشی برنامه‌های بهتری برای خودت و زندگیت می‌ریزی.
خلاصه که فراری ازش نیس، سگ سیاه افسردگی یا به قول بعضیا ابر سیاه افسردگی در این روزها و مناسبت‌ها رو به رسمیت بشناسیم و به جای فرار ازش یا انکار کردنش، با هم بشینیم ببینیم چی کاره‌ایم و چه باید کرد.
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
حالا چپ و راست به خانواده و جامعه غر بزنیم که چرا به ما احساس ناکافی بودن دادین، بعدش هم بریم لم بدیم یه گوشه و خودمون رو دائم در معرض «تو کافی نیستی» های شبکه‌های اجتماعی قرار بدیم.
- هنوز میوه‌ها رو اینجوری می‌شوری؟
- هنوز غذا رو اینجوری درست می‌کنی؟
- هنوز پیج منو نداری؟
- هنوزم صورتت رو با اون شوینده‌ای که سال پیش ترند بود می‌شوری؟
- هنوز کراپ تاپ نمی‌پوشی؟
- هنوز از این کفشا نداری؟
- هنوز خونه‌ات رو اینجوری می‌چینی؟
- هنوز این مهارت به دردنخوری که من دارم تبلیغ می‌کنم بلد نیستی؟
- هنوز فلان کتاب که معلوم نیس چقدر از ناشر پول گرفتم تبلیغ کنم نخوندی؟
- هنوز لبتو ژل نزدی؟
- هنوز فکت زاویه نداره؟
- هنوز ابروهات این مدلیه؟
- هنوز زنده‌ای؟ اگه مردی این خدمات ماست، وصیت کن استفاده کنن.
آره آره، من انقدر بیکار و بی‌علاقه به مسائل مهم‌تر زندگی نیستم که منتظر فرمان شما باشم. کاش دست از سر ما آدم‌های معمولی و متوسط بردارید، کاش ما خودمون محتوایی که می‌بینیم رو مدیریت کنیم، علاقه ندارم، بلاک می‌کنم، دنبال نمی‌کنم و هزارتا راه دیگه هست تا آروم‌تر زندگی کنیم.
ما آدم‌های عادی، اگه چیزی لازم داشته باشیم می‌ریم سراغش، احتیاجی به معرفی نیازهای جدید و احساس کمبودهای تازه نداریم.
تو دنیایی که سلبریتی‌های معروف که از نظر ما نماد کمال ان، میگن از این شبکه‌ها احساس قضاوت شدن و ناکافی بودن می‌گیریم، ما آدم‌های میانه چی می‌شیم اگه خودمون برای خودمون فیلتر نذاریم؟
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
- کی #نشخوار‌فکری من بهبود پیدا می‌کنه؟
+ هروقت واقعا به این باور رسیدی که تو نمی‌تونی و اصلا قرار نیس بتونی همه چیزو توی دنیای اطرافت کنترل کنی.
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
شما اسم شخصیت بیش از حد حساس یا hsp رو شنیدین؟
(Highly Sensitive Person)
این عبارت اولین بار در سال ۱۹۹۰ معرفی شد و ادعا شد از هر ۵ نفر، یک نفر این ویژگی رو داره. در سال ۲۰۱۴ مشخص شد که این افراد واقعا در نقاطی از مغزشون که مربوط به همدلی و وظیفه‌شناسیه، نسبت به افراد عادی، فعالیت بیشتری رو نشون می‌دن و سیستم عصبی‌شون نسبت به محرک‌های اجتماعی، عاطفی، فیزیکی و رویدادهای بیرونی، حساس‌تره.
یعنی یه سری تغییرات و تفاوت‌هایی رو نسبت به افراد عادی نشون می‌دن و اینجوری نیس که بگیم تو حساسی، حساس نباش، اونا هم بگن باشه از فردا.
افراد بیش از حد حساس یه سری ویژگی‌هایی دارن مثل:
- از بقیه می‌شنوند که تو زیادی حساسی.
- صداهای بلند براشون آزاردهنده است.
- تماشای صحنه‌های خشونت‌آمیز براشون خیلی سخته.
- موقعیت استرس‌زا، برای اونا استرس و آشفتگی خیلی بیشتری نسبت به بقیه افراد ایجاد می‌کنه.
- تو محیط‌های شلوغ اذیت می‌شن.
- در کودکی خجالتی، خیلی مودب، ساکت یا گوشه‌گیر بودن.
- از خاموش کردن صداها و احساسات منفی ناتوان ان.
- آستانه تحمل پایینی نسبت به درد دارن.
- متوجه جزییات ظریف می‌شن.
- هدفشون در زندگی تایید گرفتن از بقیه و خوشحال کردن آدماست.
خب اینارو خوندید؟ نمی‌خواد به خودتون و بقیه برچسب بزنید اما اینا و بقیه ویژگی‌های فرعی که اگه گوگل کنید همه جا هست، شما رو یاد چیزی نمی‌اندازه؟ بله، اینا نشانه‌های #تروما کودکی، آسیب در خانواده و شاهد دعوا و جنگ بودن در دوران کودکی و از هم پاشیده بودن خانواده و مثلث‌سازی با افراد خانواده است.
یه بار یکی از بزرگان روان‌شناسی می‌گفت ما اصلا اینهمه اختلال و اسم نداریم تو روان‌شناسی و این اشتباه جامعه روان‌شناسیه که به اسم تخصصی شدن و جزئی‌نگری، داره برای هر چیزی یه اسم جدید معرفی می‌کنه.
افراد بیش از حد حساس وجود دارن، کنار ما زندگی می‌کنن یا اصلا شاید خود ما باشیم، اما درمان کردن این برچسب دردی رو دوا نمی‌کنه، اونا باید برن در لایه‌های زیرین قضیه و عامل اصلی رو درمان کنن، اون وقت این زیادی حساس بودن هم با بقیه علائم درمان میشه.
البته که بازم هرجور صلاحه.
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
توی سرم می‌پیچه، با اون صدایی که برای ما آرامشه و برای دشمن، عذاب‌آور؛
«ما ملت شهادتیم، ما ملت امام حسینیم، بپرس! ما حوادث سختی را پشت سر گذاشتیم....»
و با خودم می‌گم آدم‌های این راه، دونه دونه به آرزوشون می‌رسن ولی راه و هدف همچنان سرجاشه.
@yekravanshenaas
نمی‌دونم شمایی که دارید این متن رو می‌خونید ازدواج کردید یا تا حالا تو یه رابطه بلندمدت متعهدانه درست و حسابی بودید یا نه و ازدواج پدر و مادرتون چطوری بوده و تو بچگی شاهد چه چیزی بودید.
و نمی‌دونم که باهام موافق هستید یا نه، اما چیزی که من بلدم اینه که یه عنصر خیلی مهم تو ادراک ما از کیفیت ازدواج یا رابطه‌مون، فهمیدن زبان عشق طرف مقابله.
می‌گم ادراک چون شاید خیلی‌ها روی کاغذ ازدواج موفقی داشته باشن ولی خودشون متوجه کیفیتش نباشن، شاید حوصله‌شون رو سر برده باشه، براشون عادی شده باشه، اون چیزی که می‌خواستن نبوده، استانداردهای زیادی بالایی دارن و.... پس درک ما مهمه، نه اون چیزی که از بیرون به نظر میاد یا بقیه فکر می‌کنن.
هر کدوم ما درمورد همه مسائل، با یه سری پیش‌فرض داریم زندگی می‌کنیم، این پیش‌فرض‌ها رو خانواده، فرهنگ، جامعه، مدرسه، تفاوت‌های فردی ما و کلی جزییات ریز و درشت دیگه ساختن. یعنی هرکس یه نظری درمورد ازدواج و خوشبختی و همسر ایدئال و زندگی داره. حالا تو آشنایی‌ها و مراحل ازدواج، سعی می‌کنه کسی رو پیدا کنه که شبیه این چارچوب ذهنی باشه.
این فرایند تا حد زیادی ناخودآگاهه و دقیقا تو هشیاری ما اتفاق نمی‌افته اما هرچقدر منطقی به قضیه نگاه کنیم و سعی کنیم بیاریمش تو منطقه هشیاری، احتمال موفقیت و رضایت ما بیشتره.
اما دو تا باگ اینجا پیش میاد، حتی خواهر و برادر ما هم پیش‌فرض‌هاشون درمورد زندگی مثل ما نیس، پس چطوری یه غریبه رو پیدا کنیم که مثل ما فکر کنه و به زندگی نگاه کنه و دوما، اصلا اگه پیش‌فرض ما غلط بود چی؟ یعنی به عشق و ازدواج و همسر داشتیم اشتباه نگاه می‌کردیم چی؟
این دو تا باگ با انعطاف‌پذیری و اصلاح حل می‌شن. مثلا یه زنی فکر می‌کرده اگه شوهرش یا نامزدش براش آیفون بخره یا تو هر مناسبتی طلای آنچنانی براش بخره، یعنی دوستش داره یا خوشخبت شده، اما بعدش می‌ره تو زندگی و مجبوره با این واقعیت کنار بیاد که یه جوون فقط اگه قاچاقچی انسان باشه یا به چاه نفت وصل باشه می‌تونه با این هزینه‌ها از پس همچین چیزی بربیاد، پس یا باید خودش رو وفق بده یا همیشه ناراضی باشه.
یا یه مردی معتقده زنش در صورتی خوبه که همیشه مثل پرنسس‌ها لباس پوشیده باشه، خونه همیشه از تمیزی برق بزنه و تو هر وعده غذایی چند مدل غذا و دسر و سالاد روی میز باشه، این وسط لبخند هم از لبش دور نشه و همیشه شاد باشه. مجبوره انعطاف به خرج بده و باور کنه زندگی فیلم نیست یا همیشه ناراضی باشه.
مورد دوم هم اصلاح لازم داره و فهمیدن زبان عشق هرکس. شاید زبان عشق یه زنی، هر روز صبحانه آماده کردن و خداحافظی گرم با همسرش باشه، شاید زبان یه مردی این باشه که در هر شرایطی جواب تلفن همسرش رو می‌ده و کلی مثال دیگه.
نفهمیدن زبان عشق همسر و همراه، زندگی‌مون رو تباه می‌کنه چون آدمای واقعی، با اداهایی که هر روز مد میشه خودشون رو آپ‌گرید نمی‌کنن، به روش خودشون تلاششون رو می‌کنن به طرفشون بفهمونن که دارن اهمیت می‌دن و چقدر بد که کسی نباشه متوجه بشه و قدر بدونه.
حالا نه اینکه ول کنید و بگید خب طرف من نمی‌فهمه، حرف بزنید، توضیح بدید، همدیگه رو بشنوید، دنیا و زبان عشق طرف مقابلتون رو درک کنید و بعد از همه اینا انعطاف داشته باشید، راه نجاتی غیر از این مگه دارید؟
#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی
@yekravanshenaas
مردی که عصبانیه، یعنی معمولا آدم عصبانی و زودخشمیه، نباید به خاطر خشمش قضاوت بشه، باید به خاطر افسردگی پشت نقاب خشم، درمان بشه.
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
نوشته بود ایرادی نداره اگر یک چرخه رو تکرار می‌کنید و از مسیرهای تکراری می‌رید و به مقصد جدید نمی‌رسید. گاهی آدم‌ها نیاز دارن مثل باتری شارژ امیدشون یواش یواش کم شه و بالاخره به این نتیجه برسن که باید راهشونو رو عوض کنن. ولی به یه شرط! اینکه آگاهانه قدم بردارید. یعنی بدونید دوباره و سه باره چهار باره قراره احساس شکست کنید. قراره احساسات بدی رو تجربه کنید. یعنی بدونید قرار نیست خیلی اتفاق جدیدی بیفته. اما حداقل اونقدر براتون تکرار شده که بفهمید چه خبره.
#یادداشت
وقتی به دوستت میگی ناراحتم و میگه نباش!
چشم :)))))))
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
اگه فیلم مافیایی دوست دارید، این آخر هفته Good Fellas رو ببینید.
اگه از ساخته‌های مارتین اسکورسیزی خوشتون میاد هم.
اگه دنبال فیلم درست و حسابی هستید هم.
کلا ببینیدش، بعیده پشیمون بشید.
#معرفی_فیلم
@yekravanshenaas
چرا کسی به اون قدرتی که لازمه تا آدم‌های اطرافت رو دست‌چین کنی و هرکس از راه رسید رو وارد دایره نزدیکانت نکنی تا تنها نباشی توجه لازم رو نمی‌کنه؟
اگه شما به اندازه کافی قوی بودین، به خودتون افتخار کنید.
#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی
@yekravanshenaas
در همین راستا، ما واقعا "والد درون" داریم که در واقع همون والدین خودمون هستن.
یعنی شخصیتی که والد درمونمون داره، همون شخصیت و رفتارها و صحبت‌های والدین واقعیمونه.
همونطور که در پیام بالا به خوبی مثال زده شده.
انگار که ما والدینمون رو از همون کودکی درونی می‌کنیم و دیگه همه جا با خودمون می‌بریمشون.
شاید کنارمون نباشن ولی تو ذهنمون هستن، ولی صداشون هست.
شاید اصلا بزرگ شده باشیم، شاید دیگه جدا زندگی کنیم، شاید ازدواج کرده باشیم، شاید حتی دیگه تو یک شهر یا کشور یکسان نباشیم، شاید حتی دیگه در قید حیات نباشن و در کل دیگه کسی کنارمون نیست که بگه چیکار بکن، چیکار نکن، کسی نیست که اگه خطا کردی دعوات کنه اما با همه اینا بازم با خودمون داریمشون. در درونمون. بازم اون صدائه تو ذهنمون میگه چیکار بکن، چیکار نکن. بازم می‌ترسیم کاری که خلاف خواست والدینمونه انجام بدیم یا با انجام دادنش، عذاب وجدان می‌گیریم.
البته اگه والدین بطور مثبت‌تری باهامون رفتار کرده باشن، این صداها هم حالت مثبت‌تری می‌گیره. می‌خوام بگم این صدا و والد درون همیشه هم خیلی سختگیر نیست.
مثلا اگه والدین بهمون حس پذیرش داده باشن که با وجود اشتباهاتت بازم ارزشمندی، اینکه ارزش تو با دستاوردهات مشخص نمی‌شه و... والد درونمون هم رابطه مسالمت‌آمیزتری باهامون خواهد داشت.
در واقع خودمون رابطه مسالمت‌آمیزتر و مبتنی بر پذیرشی با خودمون خواهیم داشت.
اگرم والد درونمون الان خیلی سختگیر و اذیت‌کنه، اشکالی نداره؛ قابل تغییره. با درمان و تلاش شخصی.
#Dropsof_psychology 🧠
زن بودن خیلی سخته، همیشه یه لیست خرید طولانی داری، دلت می‌خواد بزنی تو صورت آدما ولی به جاش بهشون لبخند می‌زنی و دوست داری وزن کم کنی در حالی که همه خوشمزه‌های جهان رو خوردی.
@yekravanshenaas
اون آدمایی که وقتی یه کم ساکت‌تر از معمول می‌شید، حواسشون بهتون هست رو سفت تو زندگی‌تون نگه دارید.
اونا آدمای ارزشمند زندگی شما هستن.
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
از ساده‌ترین شعرها برای شب عاشورا.
امشب شهادت‌نامه عشاق امضا می‌شود.....
@yekravanshenaas
داستایوفسکی و همسرش آنا، به گفته خود آنا، شخصیت‌ها و روحیات بسیار متضادی داشتن، عملا هیچ نقطه اشتراکی با هم نداشتن و دیدگاهشون به زندگی کاملا متضاد هم بوده.
اما آنا معتقده چون هیچ‌وقت هیچ‌کدومشون نخواستن اون یکی رو تغییر بدن یا دخالتی در روحیات همدیگه بکنن، این قدرت رو پیدا کردن که کنار هم به خوشی و شادی زندگی کنن.
مفهومی که از تفاهم تو ذهن ما شکل گرفته، مفهوم بی‌فایده‌ای ئه، هیچ موجودی در جهان وجود نداره که دقیقا مثل ما فکر کنه و کاملا مثل ما باشه و برداشت و برخورد ما با تفاوت‌هاست که می‌تونه باعث بشه بتونیم کنار هم بمونیم یا نتونیم.
عشق یعنی در یک نفر، مرهمی برای زخم‌هایی در وجودت، که حتی نمی‌دونستی وجود دارن پیدا کنی.
اونم با پیدا کردن چیزهایی در وجودش، که حتی شاید خود اون آدم هم فکر نمی‌کرد روزی به درد کسی بخوره، یا کسی بتونه اونارو ببینه، چه برسه به اینکه عاشقشون بشه.
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
یه بخش مهمی از بزرگسالی، کمتر واکنش نشون دادنه.
تو دیگه یاد می‌گیری که اگه بخوای به همه چی فعالانه جواب بدی، انرژی برای مسائل واقعی و مهم نمی‌مونه و اینجوری به ذهنت، بدنت و روانت آسیب می‌زنی.
هرچی زودتر بتونیم واکنش‌ها رو مدیریت کنیم، زودتر بزرگ شدیم.
#روان‌شناسی
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
شاید کسی نیاز داشته باشه فردا و فرداهای بعدی، تحرک بیشتری داشته باشه و کمتر در حالت نشسته باشه.
این ویدیو ادعا داره که نشستن، سیگار جدیده، یعنی همون‌قدر برای ما مضر و کشنده اس و تاثیر منفی عمیقی روی میزان استرس ما داره.
#روان‌شناسی
#شب‌خوش
#انگیزشی‌طور
@yekravanshenaas
اون رابطه‌ای که اگه احساسات، نیازها، استانداردها و انتظاراتت رو بگی خراب بشه، همون بهتر که خراب بشه.
#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
سه تا حسابدار لازم داریم توی شهر تهران محدوده میدان آزادی. تمام وقت.
نبود؟
نگران حقوق و مزایا و فلان هم نباشید.
فقط رزومه بفرستید توی بات.
@kmazraee_bot
@kmazraee_ir
خلاص شدن از #تروما یا بهبود پیدا کردن از نظر روانی، اونجایی قشنگه که تو تازه می‌تونی بفهمی احساسات خودت و بقیه دقیقا چه شکلی ان، لمس و احساسشون کنی، بدون اینکه همیشه عینک یه سری اضطراب و آسیب رو به چشم داشته باشی.
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
اونی که #افسردگی داره خودش متوجه شرایطش هست، حالا شما بیا و بهش بگو پاشو شاد باش.
اونی که #اضطراب داره، می‌بینه که فلج شده چون نمی‌تونه اضطرابش رو کنترل کنه، حالا شما بیا احساسش رو بی‌اعتبار کن و بگو اینکه نگرانی نداره.
اونی که پرخوری عصبی یا #بولیمیا داره، می‌فهمه که وقتی تعادل روانیش بهم می‌ریزه ممکنه چند برابر یه آدم عادی غذا بخوره و بعدش دنبال راه‌حل خلاص شدن از اون کالری‌‌ها بگرده، حالا شما بگو چقدر می‌خوری.
اونی که بی‌اشتهایی عصبی یا آنورکسیا داره، می‌شنوه که شما میگی دیگه فقط پوست و استخونت مونده و می‌میری، ولی نمی‌تونه با اون تصویر ذهنی خودش که فکر می‌کنه چاق و زشته کنار بیاد.
عملا به غیر از چند تا اختلال، بقیه افراد متوجه هستن تو چه شرایطی ان، پس با نظرات ناپخته یا دخالت و قضاوت، حالشون رو بدتر نکنیم.
آدما فقط نیاز دارن بدونن یکی بدون هیچ قصد و غرضی، همیشه کنارشونه و اونا رو می‌پذیره تا بهتر بشن. اگه قصد کمک دارید، این نقش رو به عهده بگیرید.
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
ماهایی که کنج خلوتی برای نوشتن داریم، مایی که افکارمون رو با آدما به اشتراک می‌ذاریم و نه شغلمون اینه و نه درآمد و آورده‌ای برامون داره، نوشته‌هامون برامون عزیزن.
اونایی که کسب و کارشون نوشتنه هم که خب چندین برابر ما براشون مهمه بقیه امانت‌دارشون باشن.
اگه کسی با ادعای روان‌شناس بودن و درمانگر بودن، متن‌های ساده منو کپی می‌کنه، درسته که ناراحت می‌شم اما بیشتر از ناراحتی، براش تاسف می‌خورم.
چطوری ممکنه کسی بخواد برای درمان شدن آدم‌ها قدم برداره اما پله‌های پیشرفتش رو با کاری مثل پایمال کردن حق نویسنده دیگه، بسازه.
خلاصه که نترسیم از اینکه به منبع و نویسنده اشاره کنیم، چیزی ازمون کم نمی‌شه، اتفاقا باعث ساخته شده اعتماد میشه. چون مخاطب می‌فهمه چقدر این آدم اخلاق‌مداره، پس حتما در برخورد با منم همین‌قدر قراره اخلاق رو رعایت کنه.
اگه معتقدیم جامعه، مردم و فرهنگ باید اصلاح بشه، اول خودمون کارهای ساده‌ای مثل جدی گرفتن حقوق بقیه رو انجام بدیم.
من ندیدم کسی راضی باشه بدون اشاره به اسمش مطلبی، عکسی، یا هر محتوایی رو ازش منتشر کنن، بنده هم راضی نیستم.
خودخواهیه؟ خیر، جزئی از حقوق مولفه.
@yekravanshenaas
خانواده تمام ریشه ماست، تمام چیزی که ما داریم، تلخ و شیرین، دور و نزدیک و با اینکه می‌تونه خیلی وقتا باعث ناراحتی ما بشه اما بازم وقت مشکل و سختی، درمان‌کننده‌ترینه.
هیچ مرهمی برای آدمیزاد، موثرتر از آغوش پدر و مادر و هم‌خون‌هاش نیست. باید با این کنار بیایم که هرچقدر هم کسی رو دوست داشته باشیم، بعضی غم‌ها رو باید در کنار خانواده‌اش سبک کنه.
بعضی حرف‌ها رو باید در خلوت خانواده‌اش بزنه و این هیچی از رابطه ما کم نمی‌کنه، حتی باعث بهبود رابطه و نقش‌های دیگه اون آدم میشه.
خانواده، هرچقدر هم که خوب باشه یا بد باشه، هم درده و هم درمان.
#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی
@yekravanshenaas
ترس می‌تونه دو تا معنی داشته باشه؛ همه چیزو فراموش کن و فرار کن یا اینکه تا می‌تونی باهاش مچ بنداز و یه تغییری ایجاد کن.
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
بیشتر ما تو زندگی، انگار همش داریم صدای والدینمون رو می‌شنویم و صدای اونا رو زندگی می‌کنیم و حتی با خودمون اون‌جوری که اونا رفتار می‌کردن، رفتار می‌کنیم.
پس اگه والدینمون همیشه خدا از ما عصبانی بودن، ما خیلی از خودمون عصبانی هستیم.
اگه همش از ما انتقاد می‌کردن، ما هم داریم الکی الکی از خودمون انتقاد می‌کنیم.
اگه اونا از ما عالی و بی‌عیب بودن می‌خواستن، ما هم از خودمون انتظار بی‌عیب بودن داریم.
اگه محبتشون رو به ما نشون نمی‌دادن، ما وقتی مشکلی داریم حتی خودمون رو لایق محبت نمی‌دونیم.
پس خیلی از بلاهایی که ما سر خودمون میاریم، بازتابی از نحوه برخورد والدینمون با ما و چیزی که از اونا یاد گرفتیم هستن.
#روان‌شناسی
#تربیت_فرزند
@yekravanshenaas
یعنی چی که به کسی بگیم تو زیادی حساسی؟
اگه کسی داره اذیت میشه، داره اذیت میشه، تمام.
به جای برچسب زدن بهش و نصیحت‌های بیهوده، باهاش همدلی کنیم.
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
تاریخ مهمه و رفرنس خوندن درمورد تاریخ، مهم‌تر.
تاریخ اسلام هیچ ربطی به اعتقادات افراد نداره، تاریخ اسلام در منطقه و فرهنگ و آداب و رسوم ما تنیده شده و چون حداقل در پوسته و ظاهر، شبیه به جامعه اسلامی هستیم، خیلی وقتا اینکه میگن تاریخ تکرار میشه رو در افراد و اتفاقات میشه به راحتی دید و برای فهمیدن و حتی توانایی پیش‌بینی وقایع، شما ناچار به بلد بودن و مطالعه تاریخ اسلام هستید.
پس تاریخ اسلام مهمه اما روایت هرچه از منبع دست اول‌تر و مطمئن‌تری باشه احتمال اینکه به واقعیت نزدیکتر باشه بیشتره. کاری که در علم اصول می‌کنن هم همینه، می‌رن ته و توی یه حدیث و روایت رو درمیارن که اینو کی گفته؟ از چه منبعی؟ تا چه حد درسته و چیزای دیگه که من بلد نیستم و سوادم همین قدر می‌رسه.
حالا تو این روزا، اگه معتقد به اباعبدالله هستید با یه نگاه و اگه حس و علاقه خاصی هم ندارید، با یه نگاه دیگه، بهتره سیر وقایع رو بدونید تا در سطح نمونید و نشه راحت گولتون زد.
وقتی یکی میگه امام حسین رو قاری‌های قرآن و هم‌بازی بچگی‌های امام حسین کشتن، نگید عهههه راست میگه‌ها پس الانم همینه، آبی از این نماز و روزه و قرآن خوندن و آدم‌های معتقد گرم نمی‌شه. نه واقعیت اینه که اولا همه‌شون مومن نبودن و از طرفی یزید و ابن زیاد و دم و دستگاهش اومدن یه پول خیلی خیلی خیلی زیاد و برای عده‌ای، همونطور که می‌دونید، وعده مقام و فرمانروایی گذاشتن وسط و در تاریخ اومده که یه سری از افراد با آن‌چنان عجله‌ای برای طلای بیشتر و خودشیرینی پیش ابن زیاد، حمله کرده بودن برای اینکه به سپاه برسن که فرصت نکرده بودن برن شمشیر و ابزار جنگی رو از خونه بیارن، همینجوری از وسط بازار دویدن رفتن.
یا وقتی میگن امام حسین قیام نکرد، با ذوق‌زدگی لایک نکنیم، بله برادر درست میگی قیام نکرد، تو راه کوفه اتوبوس مردا تصادف کرده، زنا و بچه‌ها هم راهشون رو گم کردن رفتن تا شام.
پس این درسه، این کل یوم عاشورا و کل ارض کربلاست، چون الانم ممکنه به هرکسی پولی و مقامی در اون حد پیشنهاد بشه، هرکاری ازش بربیاد.
تاریخ اسلام و مخصوصا عاشورا، درس آزادگیه، درس هیهات من الذلة است، پس چطوری قبول کنیم که قراره مای مسلمون، آزادگی و عزت‌نفسمون رو در هر جایگاهی، برای دنیا کنار بذاریم و هرکاری بکنیم و پشت سر هرکسی راه بیفتیم؟
درس ادبه، پس شیعه و هیأتی بی‌ادب دیدی تقصیر امام حسین نیس، خودش کم گذاشته.
درس انسانیته اما نه انسانیت صورتی و ما دلمون پاکه، درس مرزبندی و اصولگرایی حتی تا لب تیغ و به اسارت رفتنه، فراتر از جنسیت و مذهب و قیافه و ثروت و عشق به فرزند و عشق به خانواده.
پس کسی که روایت دقیق و درست رو بلد نیس و در حد شور و سطح اول ارادت مونده، از همه اینا محروم میشه.
اهمیت دوم بلد بودن تاریخ در اینه که از اون طرف بوم افتاده‌ها رو هم بفهمیم، جایی بدعتی دیدیم و شنیدیم دل ندیم بهش، چون ما نمی‌خوایم دروغ به این روایت‌ها قاطی کنیم، حتی برای گریه بیشتر و مرید و پامنبری بیشتر. اصل قضیه آن‌چنان عجیب و خالص و دردناکه که سرسوزنی به نمک بیشتر احتیاج نداره.
خلاصه که تا تنور دلمون داغه، پاشیم بریم دنبال منبع و تاریخ و ببینیم چی شد که اینجوری شد، چون ماجرای عاشورا به همون اول اسلام برمی‌گرده و بعدش هم ریشه خیلی از وقایع بعدیه. اینجوری طبل و سنج و نماز ظهر عاشورا و پرچم و حتی صدای مظلوم حسین گفتن مداح، برای شما کلی تصویر و روضه و مقتل پشتش داره، دیگه خودتون انگار وسط گودی قتلگاهید، نه با حرف‌های سطحی به بی‌راهه می‌رید، نه شلوغ‌کاری‌ها براتون جذابه و از طرفی هم از درس‌های تاریخی واقعه تو زندگی روزمره استفاده می‌کنید.
ما برای ظلم به حسین گریه می‌کنیم، اما اگه فقط همین دهه اول محرم یادش باشیم و هیچ تاثیری نپذیریم و هیچ تغییری در زندگی ما ایجاد نکنه، ما هم بهش ظلم کردیم.
@yekravanshenaas
از بچگی زیاد به اطرافم نگاه می‌کردم، وقتی جای جدیدی پا می‌گذاشتم، باید مطمئن می‌شدم همه‌کس و همه چیز را دیده‌ام، آدم‌ها چه پوشیده‌اند و چه می‌گویند و در چه حالند، آن گلدانی که گوشه اتاق گذاشته‌اند پژمرده است یا سرحال، آن تابلویی که به دیوار زده‌اند یعنی چه؟ رنگ و طرح فرش و در و دیوار و خلاصه تا جایی که چشمم می‌دید، همه‌چیز را زیر و رو می‌کردم.
بزرگتر که شدم فهمیدم کار درستی نیست، وقتی وارد جایی می‌شوی نباید چشم بگردانی در جزییات، اما خانه خدا فرق می‌کرد، هروقت مسجد و هیأت می‌رفتیم، محو در و دیوار بودم، محو شکل محراب و سقف بلند و کتیبه‌ها و نوشته‌ها و تابلوی نئونی نماز اول و نماز دوم و دستورات نمازهای مستحبی، بعضی وقت‌ها هم سرک می‌کشیدم سمت مردانه، چون قشنگ‌تر و دلباز‌تر و بزرگتر بود.
و محرم برای چشم‌های کنجکاو من، پر از دیدنی و خواندنی بود. آن سالی که تازه خواندن و نوشتن یاد گرفته بودم دائم چادر مادرم را می‌کشیدم و می‌گفتم: «مامان، گریه نکن، اونجا چی نوشته؟» خطوط درهم پیچیده کتیبه‌ها و دیوارنوشته‌ها با چیزی که در مدرسه یاد گرفته بودیم خیلی فرق داشت، نمی‌توانستم بخوانم. مادرم اشکهایش را پاک کرد، شاید توی دلش گفته: «به چه دردت می‌خورد بچه جان؟ بگذار به حال خودم باشم» اما دانه دانه و با صبر برایم خواند؛ این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست، این چه شمعیست که جان‌ها همه پروانه اوست.
سخت‌تر شد! معما پیچیده شد، رفتم توی خودم، هرچه فکر کردم چیزی دستگیرم نشد، باید صبر می‌کردم تا مراسم تمام شود و از پدرم بپرسم. آخر آدم وقتی بچه است، آن‌هم دختر بچه، فکر می‌کند باباها جواب تمام سوالات دنیا را می‌دانند.
پدرم تمام سعی‌اش را کرد اندازه فهم بچه ۷،۸ ساله برایم بگوید «این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست» یعنی چه، اما مگر تمام سعی آدمیزاد تا کجا قد می‌دهد؟ مگر جواب این سوال را به فهم بچه درآوردن به همین سادگیست؟
سال‌های بعد کم‌کم دیگر هرچه روی دیوار نوشته بودند را حفظ بودم، خدا بیامرزد محتشم کاشانی و همه کسانی را که در کار سرودن و نوشتن و طراحی این اشعار و کتیبه‌ها هستند، حفظ بودم و باز هم نگاه می‌کردم و می‌خواندم. دیگر برایم روضه شده بود، بغض می‌کردم اما نمی‌فهمیدم و هنوز هم نمی‌دانم «این حسین کیست» که دل و دین ما را برده، ما که همیشه ادعای عقل می‌کنیم، به حسین که می‌رسیم دیوانگی را افتخار می‌دانیم، ما مسلمان‌های نصفه و نیمه که هیچ، چطور هر گوشه از این دنیا هرکس حسین را شناخته دلباخته‌اش شده و «جان‌ها همه پروانه اوست».
عاشورای امسال هم می‌آید و می‌رود، خداروشکر که من و شمایی که می‌خوانید امسال هم عمرمان قد داد زیر این پرچم باشیم، شور و دیوانگی ما سرجایش اما عمق فهممان باید به جواب «این حسین کیست» برسد وگرنه خیلی که رحم کنند، اندازه دیوانه‌ها نان و آبی به دستمان می‌دهند و از این درگاه، فقط به نان و آبی قناعت کردن خسران عظیم است.
آیین حسینی و شور حسینی سرجایش اما هر سال که بگذرد کمی به شعور حسینی هم نزدیکتر شویم، یا حداقل باید بشویم.
#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله
@yekravanshenaas