5025
ناگفتنی‌های من. یه کم از همه چیز. روان‌شناسی، شعر و روزمره های یک زن معمولی و یک همسر که مادر هم هست.
دکتر رابرت لاو، نوروساینتیست متخصص در زمینه پیشگیری از آلزایمر، توضیخ میده که چطوری با انجام دادن یه کار رایگان و ساده برای سی ثانیه در روز، جلوی پیر شدن رو بگیریم: «یک آغوش طولانی با کسی که دوستش داریم»
تحقیقات نشون دادن که در آغوش گرفتن کسی که دوست داریم و نفس کشیدن هماهنگ با همدیگه، به شکل‌های مختلفی باعث میشه جوون بمونیم:
- اولا اکسی‌توسین ترشح میشه. اکسی‌توسین رو به هورمون عشق هم می‌شناسن و یه جورایی به بقای بشر خیلی کمک کرده. یه حس سرخوشی به آدما میده، همون حسی که ما از رابطه می‌گیریم.
- دوما بغل کردن ترشح کورتیزول رو کاهش میده که هورمون استرسه، کورتیزول وقتی ما استرس داریم ترشح میشه و باعث پیر شدن و مرگ سلول‌های عصبی ما میشه.
محققین نشون دادن که به طور متوسط ۷ بار و حداقل ۳۰ ثانیه آغوش کسی که دوست داریم، راهی راحت، رایگان و شیرین برای جلوگیری از آلزایمره.
حالا بازم تنها و دور از خانواده و عشق بمونید، به جاش، به مناسبت عید همدیگه رو بغل کنید و سالم بمونید.
#روان‌شناسی
#نوروسایکولوژی
@yekravanshenaas
در شرایط نوشتن جملات سوزناک نیستم، استرس تا تخم چشمام بالا اومده و به سختی و با هرچی که بلدم دارم سعی میکنم آروم باشم و کنترلش کنم.
لطفاً بدون خواهش و تمنا و رقیق کردنتون، برام دعا بفرمایید.
@yekravanshenaas
بزرگسالی یعنی بیرون دیگه خیلی ترسناکه، همش داری از دست می‌دی، همش داری کارت می‌کشی، همش دلت تنگه و می‌خوای پناه ببری به خونه.
خونه گرمه، خونه امنه، خونه ساکته، خونه کم‌نوره، خونه هرجوری که تو بخوای میشه، خونه ارزون‌تره، خونه بوی خوبی میده، خونه خوبه، خونه به طور غم‌انگیزی شادتره.
یعنی باید باشه.
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
دلتون میخواد فردا صبح مثل مجری‌های رادیو بیدار بشید؟ همون‌جوری پرانرژی و خوشحال و آماده برای فعالیت‌های روزانه؟
این چهار کارو شب، قبل از خواب انجام بدین:
- قبل از خواب یه سر و سامونی به خونه‌تون بدین، یه کم مرتب کنید، با خونه نامرتبی که انگار توش جنگ بوده نخوابین. همین نظم دادن به محل زندگی به شما احساس مثبت تمام کردن موفقیت‌آمیز روز رو میده.
- مقدمات کارهای فردا رو آماده کنید، یه لیست مختصر از کارهای فردا بنویسید، لباسی که قراره بپوشید رو کنار بذارید و وسایلی که فردا لازم دارید رو مهیا کنید. اینکه با فکر آماده بودن برای جنگ فردا بخوابید انرژی بیشتری برای شروع روز بهتون میده.
خوابیدن با حس تکمیل موفقیت‌آمیز= خوابیدن با حس پیروزی= بیدار شدن با حال بهتر
- پنج دقیقه برای خودتون وقت بذارید.
این پنج دقیقه می‌تونه روتین پوستی باشه، موسیقی یا قرآن و دعا گوش دادن باشه، یه صفحه کتاب خوندن باشه یا هر کار دیگه‌ای، پنج دقیقه برای خودتون باشید.
- گوشیتون رو در دورترین فاصله ممکن از خودتون بذارید. لازم نیست تا آخرین ذره از انرژی‌تون رو به صفحه گوشی خیره شده باشید، هیچکس انقدر کار مهمی تو گوشیش نداره که نتونه بذارتش کنار و بخوابه. نور گوشی و نوروترنسمیترهایی که شبکه‌های اجتماعی تو مغز ما فعال می‌کنن خوابمون رو مختل می‌کنن.
#روان‌شناسی
#نوروسایکولوژی
@yekravanshenaas
یه گروهی از محققین در دانشگاه هاروارد، به مدت ۸۵ سال، به ادعای خودشون طولانی‌ترین تحقیق روی سلامت روان، یه تحقیق طولی انجام دادن تا بفهمن بالاخره راز شادی بشر چیه؟
متغیرهایی که وارد تحقیق کردن رابطه، پول، شهرت، ژنتیک، سلامت جسمی، ضریب هوشی (IQ) و طبقه اجتماعی- اقتصادی بودن.
به طور معناداری، داشتن روابط سالم، پایدار و امن، بزرگترین پیش‌بینی کننده شادی در طول زمان بوده. البته نه تنها روابط ما برای بهزیستی روانی ما اساسی به حساب میان، بلکه می‌تونن بروز دیابت، آرتروز و افت عملکرد شناختی رو به تاخیر بندازن، چون فرض میشه که قابلیت ما برای تنظیم استرس و مدیریت احساسات منفی که عملکرد جسمی ما رو مختل می‌کنن رو افزایش میدن.
روابط ما در سطوح مختلف، می‌تونن اثرات درازمدتی روی تصویر ما از خودمون و عزت‌نفسمون داشته باشن و تجربیات بد یا خوب گذشته رو برای ما فعال کنن.
خلاصه اینکه به relational fitness خودتون اهمیت بدین (ترجمه فارسی دقیقی براش پیدا نکردم که اصل مطلب رو برسونه).
ما در روابطمون معنی پیدا می‌کنیم، روابط برای ما باارزش ان و مثل هر اتفاق مهم دیگه‌ای باید براشون زمان و انرژی بذاریم، بررسی‌شون کنیم، الگوهای غلط ثابت رو دربیاریم و تا جایی که امکان داره اصلاحشون کنیم. هیچ اتفاق و دستاورد مهمی یه شبه و صرفا از روی غریزه پیش نمیاد، روابط ما حتی با پدر و مادر و نزدیکانمون هم از این قاعده مستثنی نیستن.
#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی
@yekravanshenaas
اگه سلامت روانتون براتون اهمیت داره ساعت ۴ بعدازظهر تا ۸ شب پشت فرمون نباشید،
ساعت ۷ تا ۹ صبح هم نباشید.
ساعت ۱۲ تا ۲ هم نباشید.
شب‌های جمعه و عید و هر تعطیلی دیگه هم همینطور.
کلا توی تهران با ماشین جا‌به‌جا نشید.
اصلا به طور کلی توی تهران نباشید.
ما اینجا همه‌مون توی ترافیک داریم تموم می‌شیم.
کمک.
@yekravanshenaas
اولای رابطه که همه فکر می‌کنن عاشقن، اما اگه زخمات رو نشونش دادی و به جای نمک زدن یا ترک کردن، بوسیدشون و دوستت داشت، عشق اونجاست.
#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
داشت می‌گفت دو جور رنج داریم، رنجی که تو رو آزار میده و رنجی که تو رو تغییر میده.
و فکر کردم چقدر تو فرهنگ ما قضیه جور دیگه‌ای ئه، ما معمولا می‌گیم رنجی داریم که آزارت میده و رنجی که تو رو قوی می‌کنه.
اما هیچکس با رنج قوی نمی‌شه، اونایی که قوی هستن تغییر می‌کنن، ضعیف‌ها تموم و چروک می‌شن.
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
هر طرف رو نگاه می‌کنی پر از قلب و خرس قرمز و بادکنک و تخفیف ویژه ولنتاین و شما چطوری می‌خواید عشقتون رو سورپرایز کنید شده.
اصل قضیه به کنار، آدمیزاد وقتی کسی رو دوست داره، قلب پولیشی که هیچی، دلش میخواد قلب خودش رو دربیاره و بده به معشوق، اما خسته نشدید از تکرار؟ از اون بدتر، خسته نشدید از نبودن تو یه رابطه محکم و خرج کردن این ذوق و شور و زمان و انرژی برای آدمی که معلوم نیس دو روز دیگه هم تو زندگی‌تون باشه یا نه؟
ما آدم‌ها طوری برنامه‌ریزی شدیم که تنهایی، تنها موندن، نداشتن کسی که دل‌گرمی بهمون بده و عدم صمیمیت برامون ترسناکه. اینکه کسی خودش رو از یه رابطه پایدار و محکم کنار می‌کشه و از یه جا بند شدن می‌ترسه یا دلش دریاست و هرکس از راه رسید سهمی ازش داره و کلا هر شکلی از افراط و تفریط، یعنی یه گره‌ای تو ناهشیار اون آدم هست که یا با دست و آرامش بازش می‌کنه یا به مرور پس زده میشه و تنها می‌مونه. شانس عاشق شدن، پیدا کردن کسی که ارزشش رو داشته باشه براش سختی بکشی و لیاقت تعهد و وفا رو داشته باشه، همیشه در خونه آدم رو نمی‌زنه، یه سنی و شرایطی میخواد و بعدش به احتمال خیلی زیاد این پنجره بسته میشه و تو باید ترسهات رو در آغوش بگیری و در تنهایی بمیری. چون سن که می‌گذره هرکس کنارت بوده درگیر زندگی خودش میشه و ترجیح میده به جای تو برای همسر و بچه‌اش وقت بذاره، پس خانواده و دوست و رفیق و پدر و مادر، جای رابطه صمیمانه رو برای هیچکس نمی‌گیره.
کسی رو پیدا کنید که عمیق باشه، لازم باشه براش زمان بذارید و بشناسیدش و دوستش داشته باشید. بعد هم به هر مناسبتی بهش هدیه بدید، نه از خرس‌ها و بسته‌های شکلات که سر هر چهارراه می‌فروشن، چیزی بهش بدید که بفهمه یک نفر اون رو قابل دونسته، شناخته، یاد گرفته و علایقش رو فهمیده. حالا میخواد ولنتاین باشه یا تولدش یا عید نوروز و سالگرد آشنایی، یه شاخه گل باشه یا یه نامه از دل برآمده یا یه هدیه مادی. اسم‌ها مهم نیستن، رسم آدم‌هاست که می‌مونه.
#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی
@yekravanshenaas
بعضی‌ها هم خودشون رو موظف می‌دونن تا کسی چیزی میگه یه داستان مشابه تعریف کنن یا حتی ثابت کنن از تو بدبخت‌تر هم وجود داره و سریع احساست رو نامعتبر کنن.
یه وقتایی فقط گوش باشیم.
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
مادر که میشی دیگه نگاهت به همه‌چیز فرق می‌کنه، دنیا تا اون موقع هر رنگی بوده از لحظه‌ای که مادر میشی دیگه باید نقطه‌های سفیدش بیشتر از سیاهش باشه.
وقتی نوزاده به خودت قول می‌دی که تا جایی که تو بلدی و دستت می‌رسه براش زندگی و دنیای خوبی بسازی، بعد بزرگتر که میشه می‌فهمی به همین سادگی نیست. مگه اصلا قرار بوده ساده باشه؟ باید قدم به قدم مثل یه باغبون این جوانه کوچیک رو به یه جایی برسونی.
بچه‌ات هر چی بزرگتر میشه تبدیل میشه به ماشین سوال‌پراکنی، همه‌چیز براش سواله، حتی چیزایی که انقدر بدیهی ان که جوابی براشون نداری، دقیق که میشی می‌بینی همین سوال و جواب‌ها قراره شخصیت و آینده اون بچه رو بسازن، همون چیزی که خیلی برات مهمه و دلت میخواد بهترین باشه.
بچه‌ها بزرگ می‌شن، جواب سوال‌هاشون رو می‌گیرن و دیگه نیازشون به ما کم میشه، حتی خیلی چیزایی که بلد نبودیم رو یادمون میدن و ما ناگزیر کم‌رنگ می‌شیم ولی یه چیزایی از روزهای کودکی براشون می‌مونه، بذری که ما کاشتیم، پایه‌ای که گذاشتیم و ریشه‌‌ای که براشون ساختیم.
مهم نیست که شمای والد از این حکومت، رهبر، رییس‌جمهور، مجلس و کلا نظام خوشت میاد یا نه، مهم اینه که بچه شما ریشه نیاز داره، یکی از نیازهای اساسی‌ش نیاز به تعلق داشتنه، نه فقط به خانواده و دوستاش، تعلق به یه مرز جغرافیای و خودش رو عضوی از یه ملت دونستن و رگ گردن گذاشتن برای یه هویت ملی.
مهم نیس چقدر به سیستم انتقاد دارید، بچه شما باید و باید احساس کنه کشورش جای خوبیه، باید خودت رو سانسور کنی تا اعتماد کنه، باید احساس کنه می‌تونه قهرمان باشه و به هم‌وطناش کمک کنه. اصلا باید براش مهم باشه که وطنی داره و هم‌وطنی.
می‌دونم این حرفا مد نیس، می‌دونم الان فحش دادن و غر زدن و «نه اینا که تیم ما نیستن» و «گوشت کیلویی پونصد هزار تومنه برای چی رای بدم» و «۲۲ بهمن که سالروز بدبختی ماست» و «من که دیگه راهپیمایی نمی‌رم» مده، می‌دونم خیلیا همون خط‌های اول رو که خوندن اینجارو ترک کردن، ولی شما یه نمونه دیگه بیار و بچه‌ات رو براساس اون بزرگ کن خب. کیو داری؟ کیو داری در حد و اندازه‌های خمینی که به بچه‌ات نشون بدی و بگی باید جلوی ظلم وایساد، نباید از اصولت کوتاه بیای، نباید از ظالم بترسی، نباید وقتی پیروز شدی خودت رو گم کنی، نباید چشمت به نتیجه باشه و موظف به وظیفه‌ای؟
تو مسیر بچه بزرگ کردن همه‌چیز نماده، شما تو دل قصه گفتن، بازی کردن، رفتار کردن با بقیه، حرف زدن با بچه و خلاصه هر کار کوچیک، دارید به بچه درس زندگی می‌دید. شما نمی‌تونید درمورد فضائل اخلاقی بالای منبر برید ولی بعدش سر احترام برای خمینی و حرکتش فرود نیارید، برای بچه دستتون رو میشه، دورویی بیشتر از این؟
شما نمی‌تونید به قیمت و اختلاس و مجلس و دولت و رانت و پارتی بازی غر بزنید و بعدش بگید مملکت به من چه! بچه‌تون یا به روتون نمیاره ولی دورویی‌تون رو می‌فهمه و یا نمی‌فهمه اما در اعماق ناخودآگاهش این به من چه شما حک میشه. آدمی که به کشور و وطن و هم‌وطن و آینده بگه به من چه، همون آدمیه که شما تو کابوستون هم نمی‌خواید بچه تون مثل اون بشه.
تا ۷ سالگی بچه‌های نورون‌های آیینه‌ای بسیار فعالی دارن، یعنی اوج یادگیری اجتماعی شونه، ما دست بچه‌مون رو می‌گیریم می‌بریم راهپیمایی و هیأت و صف رای‌گیری رو ببینه تا بفهمه مشارکت اجتماعی وظیفه است، ملکه ذهنش بشه، ثبت ناخودآگاهش بشه که وطن هتل نیس، وطن اگه تلی از خاک هم باشه باید صبر کرد و ساختش.
#روان‌شناسی
#تربیت_فرزند
@yekravanshenaas
محققین نشون دادن که حتی یه مکالمه با کیفیت با کسی که احساس نزدیکی بهش می‌کنید، در طول روز برای اینکه شما احساس شادی کنید و سطوح استرس کمتری رو تجربه کنید کافیه.
مثلا آدم بره به اونی که دنبال بهانه اس سر حرف رو باهاش باز کنه بگه بیا شوخی شوخی با هم حرف بزنیم، جدی جدی شاد و کم استرس بشیم.
#روان‌شناسی
#از‌مقاله‌ها
#استرس
@yekravanshenaas
چرا هیچکس از معمولی بودن نمی‌گه؟
چرا همه می‌خوان بگن بدو بدو دیره، باید خاص باشی، باید فوق‌العاده باشی، تحسین‌برانگیز باشی و هرکس ببینتت انگشت به دهن بمونه.
درصورتی‌که سرنوشت تقریبا همه ما، معمولی بودنه. به دنیا میایم، بچگی می‌کنیم، مدرسه و دانشگاه می‌ریم، شغل، ازدواج، بچه، میانسالی، پیری و تمام.
بعد از ۵۰ سال از مرگمون هم کسی قرار نیس ما رو به یاد بیاره و اون افرادی که همیشه به یاد می‌مونن از نظر آماری داده پرت و استثنایی هستن.
به نظر شما یه قسمت مهمی از #اضطراب بشر مدرن برای همین نیس؟ همین تقلای بی‌فایده برای به یادماندنی شدن و همین تلاش بیهوده برای چیزی که اصلا امکانش رو نداره.
یه وقتایی هم دکمه توقف رو بزنیم، آروم بگیریم، صبر کنیم، ساکن بشیم و دقیق نگاه کنیم، زندگی کاملا معمولی بیشتر ما واقعا قشنگه، مگه آدمیزاد چی میخواد از این دنیا؟
اصلا زندگی مال اوناییه که می‌تونن خودشون رو از بیرون ببینن و بگن دمت گرم، خسته نباشی، بیا بشین یه چای برات بریزم، خیلی جون کندی.
@yekravanshenaas
آغوش #تو غربتم را وطن.....
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
پیکر مطهرش را از میان سلول، کشیدند وسط شهر.
فریاد زدند که ای مردمان؛ این امام رافضیان است؛ بشناسیدش. هرکس میخواهد خبیث فرزند خبیث را ببیند بیاید به تماشا. حرامزاده‌ها جمع شدند به هلهله. جمعیتی عظیم. پیکری نحیف، مثل سایه. زرد. درمیان زنجیرها و قفل‌های بزرگ. زیر دست و پای حرامیان. آه. به رگ غیرت بچه‌شیعه‌ها برخورد. مثل رگ غیرت من و تو، که حالا داریم متن را می‌خوانیم. خون‌ها جوشید. پیرهن‌های سیاه به‌تن شد. با چوب و گرز و شمشیر و هرچه که بود زدند به دل جماعت و کشتند و کشته‌شدند و پیکر را گرفتند. با احترام و بغض پیکر را روی‌شانه بردند به بلندی شهر. گلباران کردندش و عطرهای مرغوب و قیمتی به پایش ریختند. درمیان پارچه‌های یمانی. فریاد زدند که ای مردمان، هرکه میخواهد آقای جهان، پاک فرزند پاک را ببیند، نزدیک شود. دم عزا گرفتند و گریه شدند و سینه زدند. شیعه عادت به تشییع‌های باشکوه دارد. حتی به قیمت‌خون. حیف در کربلا نتوانستیم. نشد. بغضش به طول یک تاریخ یقه‌مان کرده. شرمنده فاطمه شدیم که پسرش زیر پا ماند. که هیچ روزی مثل روز تو نیست ای اباعبدالله.
عقیده نامحبوب:
عروسی مال بچه‌هاست، باور کنید حتی رقص دونفره شما با یه سری بچه شاد دوروبرتون، خیلی قشنگ‌تره، مراسمتون با صدای بچه‌ها زنده‌تره، اگه قبول ندارید لطفاً بچه دعوت نکنید، اگر هم جایی به بچه تون همچین توهین و خشونتی روا داشتن با سرعت و با اطلاع دادن به بقیه از اینکه چقدر این کار زشت و ناپسند بوده محل رو ترک کنید.
کسی می‌دونه روان نازک اون بچه چه آسیبی از این حرکت دیده؟ یا فیلم تر و تمیز مهم‌تر از یه آدمه؟
این فیلم‌های عروسی جزو بی‌اهمیت‌ترین چیزها در دنیا هستن.
#روان‌شناسی
#تربیت_فرزند
@yekravanshenaas
آدم‌ها می‌افتن، می‌شکنن، شکست می‌خورن اما بعضی‌ها بعد از همه اینا می‌تونن بلند بشن، به زندگی برگردن و گلیم خودشون رو از آب بکشن بیرون.
فرق آدما با هم همینه.
#روان‌شناسی
#تاب‌آوری
@yekravanshenaas
مغز ما جوری برنامه‌ریزی شده که وقتی حرف احساسات میشه به چیزی بچسبه که برامون احساس امنیت، نزدیکی و صمیمیت بیشتری فراهم می‌کنه، مثل زبان مادری.
اینو فقط اونایی می‌فهمن که دو زبانه ان یا مثلاً مهاجرت کردن، اون جایی که وقتی خیلی عصبانی بشی به زبان مادری فحش می‌دی، خیلی رقیق که میشی به زبان مادری قربون صدقه میری یا غصه می‌خوری، اوج شادیت رو به زبون مادری میتونی ابراز کنی و انگار زبان مادری برات عمیق‌ترین واژه‌ها رو داره که تو هیچ زبان دیگه‌ای وجود نداره.
با همین فرمون، رد فلگ رابطه با آدما نقطه‌ای ئه که زبان مادری رو دور می‌اندازن یا تحقیر و مسخره می‌کنن. مادر کنار هر مفهومی باشه ناخودآگاه بهش قداست و احترام میده، کسی که اینو پس می‌زنه یعنی داره چیزهای خیلی عمیق‌تری رو در روابط اولیه‌اش پس می‌زنه، سرکوب کرده یا فرافکنی می‌کنه.
#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی
#مکانیسم‌های_دفاعی
@yekravanshenaas
تو زندگی یه وقتایی هم هست که خسته و کوفته، وسط راه از پا می‌افتی و زل می‌زنی به راهی که هنوز مونده و باید بری و از خودت می‌پرسی من همینو می‌خواستم؟ از کجا معلوم بعد از اینکه برسم قراره آرامشی باشه؟ اصلا دارم درست میرم؟ تهش می‌رسم؟ برسم که چی بشه اصلا؟ مگه چه اشکالی داشت که مثل بقیه اونایی که می‌گذرونن که بگذره و تموم بشه بودم؟
اونجاست که خستگی به جونت می‌شینه و اگه بتونی خودت رو جمع کنی و ادامه بدی، ممکنه برسی اما اگه نتونستی، همون جایی که هستی می‌مونی و انگار نه انگار که اصلا هیچوقت شروع کردی.
@yekravanshenaas
شما با هرکسی ممکنه بتونید کنار بیاید ولی با کسی، کسانی و جامعه‌ای که تا چیزی میشه می‌رن تو نقش قربانی، امکان نداره بتونید.
همون‌قدری که تو مسائل دیگه اعتدال نداریم، تو این زمینه هم نداریم. یعنی یا باید یقه طرف رو بگیری و بگی ببین، باااااور کن اون سر دنیا یه چیزی میشه تقصیر تو نیس، تو خانواده هرچی میشه لازم نیس تو احساس مسئولیت کنی و درستش کنی، رفیقت داره خودش رو می‌اندازه تو چاه نمی‌خواد جلوتر بپری که اون میخواد بپره بیفته رو کله تو، کمتر اذیت بشه، تو میتونی چیزهای محدودی رو کنترل کنی که مهم‌ترینش بعضی از اتفاقات زندگی خودت و تصمیم‌ها و برداشت‌های خودته.
از یه طرف هم باید بعضیا رو بگیری بکشی عقب، بگی ببین اینجا گند زدی، قبول کن، آدم باش و به خودت بیا و دوباره همون کارو نکن.
وضعیت اقتصادی بده؟ همه دزدن؟ سلبریتی تبلیغش کرده؟ پول لازمی؟ باشه ولی هیچ راه درست و معمولی نمی‌تونه تو رو یه شبه پولدار کنه. درصد زیادی از آدمهایی که الان دارن اشک می‌ریزن و دنبال مقصر دیگه‌ای برای اشتباهشون می‌گردن، شما هر لینکی براشون بفرستی روش کلیک می‌کنن، بیای با همین الگوی کوروش کمپانی بگی من سامسونگ میارم نصف قیمت می‌خرن، تو شرکت هرمی عضو شده بودن و آخرش هم قبول نمی‌کنن ساده‌لوح و طماع ان.
تو این داستان گوشی‌ها و کوروش کمپانی و هر کلاهبرداری دیگه‌ای، هرکسی خودش به تنهایی مقصره. گول سلبریتی رو خوردم و غول ببره تبلیغش کرده بود و دفترشون خیلی شیک بود و چرا دولت نیومد جلوش رو بگیره و غیره و غیره همش بهونه اس.
از سطح فردی که بیایم بالاتر، قضایا رو سیاسی و ارزشی کردن هم بی‌فایده اس. این کلاهبرداری که خیلی ساده بوده، در طول تاریخ، در نقاط مختلف جهان، کلاهبردارهای قهاری بودن که شاه و رییس‌جمهور گول می‌زدن و مسیر اتفاقات رو تغییر می‌دادن که این فرد در مقابل اونا هیچی نیس ولی بازم یه عده رفتن به ادعای مسخره‌اش بهش پول دادن و الانم معتقدن همه مقصرن غیر از خودشون.
برای کسی دلسوزی الکی نکنیم، بعضی وقتا دلسوزی بدترین کاریه که می‌تونیم در حق کسی بکنیم.
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
یه وقتایی باید بلندتر بپری، شاید فقط یه حرکت با چیزی که لایقشی فاصله داشته باشی.
#روان‌شناسی
#انگیزشی‌طور
@yekravanshenaas
به نظرم آدم وقتی بخواد کسی رو از نزدیک بشناسه و زبان عشقش رو بفهمه حتی از کارهای معمولیش هم می‌تونه به عمق وجودش برسه، از لباس پوشیدنش، الگوی خوابش، آشپزیش، خرید کردنش،حرف زدنش، ایده‌هاش برای خونه و دکور و هرچیز ساده دیگه.
مثلا ببین عزیزم، من از زودپز بدم میاد. نه ازش متنفرم، غذایی که یه عنصر زودپزی داره به دهنم مزه نمی‌کنه. زودپز در زندگی من بی‌استفاده‌ترین و کم‌استفاده‌ترین بوده، حتی بی‌استفاده‌تر از اون ظرف کریستالی که مامانم به زور چپوند تو جهیزیه‌ام و شاید کلا یکی دو بار از توی جعبه‌اش اومده بیرون.
من دوست دارم غذا ساعت‌ها روی گاز باشه، هی برم و بیام و تستش کنم، هم بزنم، هی یه ذره بردارم ببینم پخته یا نه، آبش رو اندازه کنم و خلاصه جلوی چشم خودم بشه غذا، نه توی یه ظرف پر سر و صدای پربخار خطرناک عجیب.
گوشت با منه؟ خب شما از همین موضوع منو نشناختی؟ نفهمیدی یه زندگی حاضر و آماده دلم رو می‌زنه؟ نفهمیدی دلم میخواد ذره ذره جون بگیره همه چی؟ کوچولو کوچولو برای هر گوشه‌ای و هر دستاوردی ذوق کنم؟ قد کشیدن و جوونه زدن و میوه دادن این نهال رو خودم ببینم؟
حالا مثلا این فرنگیا که حوصله اینهمه شرح و تفصیل ندارن و هی دوست دارن روی هر چیزی اسم بذارن بهش میگن IKEA effect. یعنی هر آدمیزاده‌ای ارزش اون چیزی که خودش سرهم کرده و ساخته رو بیشتر از چیزی که حاضر و آماده جلوش گذاشتن برآورد می‌کنه و بیشتر دوستش داره.
شایدم مثلا مامان‌بزرگ‌ها و بابابزرگ‌ها بیشتر از نسل ما این لذت ساختن و ارزش چیزی که ساختی رو حس می‌کردن، برای همینم تا یکی بهشون می‌گفت بالای چشمت ابرو نمی‌گفتن تو نباشی زیاد مثل تو هست، برای همینم رفاقت و زن و شوهری رو می‌ذاشتن روی چشمشون و حواسشون بود بهش. برای همینم هی راه نمی‌افتادن با ذره‌بین بگن تو سمی ای، تو بدی، تو فلانی، چون ساخته بودن، با عمر و جون خودشون ساخته بودن و چیزی که ساختی رو میتونی تعمیر کنی ولی اونی که حاضر و آماده جلوت گذاشتن کجاشو میتونی دست‌کاری کنی؟
مثل اون غذایی که گذاشتی توی زودپز و درشو برمی‌داری و می‌بینی لوبیاش وا رفته رو دیگه کاری براش از دستت برنمیاد.
ولش کن، بیا از صبح قورمه‌سبزی بار گذاشتم برات.
@yekravanshenaas
بندورا یه مفهومی داره به اسم خودکارآمدی که به دو دسته تقسیمش می‌کنه؛ خودکارآمدی فردی و خودکارآمدی جمعی.
خودکارآمدی فردی یعنی هرکس تا چه اندازه‌ای خودش رو در یه حوزه دارای صلاحیت و توانمندی می‌دونه مثلا من می‌دونم از پس مدیریت کردن یه شام خانوادگی برمیام، شمایی که ورزشکاری می‌دونی که تواناییت تو رشته‌ات تا کجاست، اون یکی می‌دونه حد تواناییش تو شغلش تا کجاست و...
خودکارآمدی جمعی مربوط به گروهه، مثلا خانواده شما می‌دونن می‌تونن یه سفر برنامه‌ریزی کنن و برن و بیان و خوش بگذره، افراد این گروه درمورد سفر رفتن خودکارآمدی جمعی دارن.
همینطوری گروه‌ها رو بزرگ کنید، مثلا صدا و سیمایی‌ها الان فکر می‌کنن برنامه شب عید رو بستن و خیلی ام کار سازمان درسته و چقدر خوبیم ما.
یا مثلاً فلان استان کشور، اعضای این گروه می‌دونن که تو کشتی خیلی خوبن، یعنی در ورزش کشتی احساس خودکارآمدی جمعی دارن.
اما بیایم در سطح کشور، به نظر شما ملت ما خودکارآمدی جمعی دارن؟ من در این مورد تحقیقی نکردم ولی این می‌تونه موضوع یک طرح پژوهشی باشه، نظر شخصی و برداشتم اینه که خودکارآمدی جمعی ما ایرانی‌ها درمورد ساختن آینده، مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی پایینه و اصلا برای کشی روشن نیس به کجا داریم می‌ریم و برنامه چیه.
خودکارآمدی جمعی احساسی نیس که یه شبه ایجاد بشه، جمهوری اسلامی نشسته یه گوشه و داره مشت می‌خوره، اخبار خوبش آروم و بی‌صدا ولی افتضاح‌هاش بلند و تو بوق و کرناست، کسی توضیحی نمی‌ده، کسی شفاف نیس، انگار هرکس سرش تو لاک خودشه و ما به دو دسته مردم و مسئولین تقسیم شدیم.
بادی‌گارد رو دیدید؟ مینی سریال بسیار جذابی که اگه ندیدید حتما توصیه‌اش میکنم بهتون.
تو یه صحنه‌ای از سریال، یکی از شخصیت‌ها میخواد ببینه خانمی که الان قراره بادی‌گاردش بشه و قبلا تو مجلس بوده عقایدش چطوریه، می‌ره تو سایت مجلس و رأی‌هایی که در طول دوران نماینده بودنش داده رو می‌بینه. این نزدیک‌ترین برخورد من با شفافیت آرا بود، کالچرال شاک به معنای واقعی کلمه، در حالی‌که تو خونه‌ام و سرجای خودم بودم.
ما فقط نزدیک انتخابات ولی نعمتان می‌شیم، ما سرمایه اجتماعی هستیم، تک‌تک ما نظرمون مهمه، اصلا ما هستیم که نماینده یک مجلسی بودن معنی پیدا می‌کنه، قدم اول در کسب احترام و اعتماد ما شفاف بودن با ما و نزدیک بودن به ماست.
اونایی هم که میگن جامعه ما آمادگی شفافیت رو نداره احتمالا بقیه مردم رو با خودشون مقایسه می‌کنن.
ایران و جمهوری اسلامی و نظر و حس مردمش درمورد کشورشون و احساس خودکارآمدی جمعی در حوزه‌های مختلف برای ما مهم ان و بازیچه نظرات شخصی شما نیستن آقای مسئول.
اگه چیزی هست بگید ما هم بدونیم، درگوشی و پشت درهای بسته بسه دیگه.
پ.ن: اعتراض می‌کنیم اما شفاف‌سازی و افشایی که پشتش منافقین قاتل باشن هم به دردمون نمی‌خوره.
#روان‌شناسی
#روان‌شناسی_اجتماعی
#بندورا
@yekravanshenaas
چطوری چرخه بیش از حد توضیح دادن رو تموم کنیم؟
- کمش هم زیاده.
شما زیادی توضیح می‌دین چون می‌ترسید که باورتون نکنن، پس هی جزییات بیشتری اضافه می‌کنید به امید اینکه بقیه بیشتر باورتون کنن، اما هر چی بیشتر حرف می‌زنید از نگاه مخاطب کمتر قابل باور به نظر می‌رسید. مغز ما به شدت به این عقیده چسبیده که «حقیقت خلاصه اس» پس هرچی کسی بیشتر توضیح بده از حقیقت دورتر به نظر میاد.
هرچی بیشتر توضیح بدید، از سوءتفاهم جلوگیری نمی‌کنید، دارید به وجود میاریدش.
- تا نپرسیدن توضیح ندید.
قبل از اینکه کسی توضیحی بخواد، از روی اضطراب، شروع به حرف زدن نکنید. به جای اینکه دائم اطلاعات و جزییات بدید صبر کنید تا بپرسن. به این ذهنیت برسید که اگه بخوان چیزی رو بدونن ازم می‌پرسن. مثل آبشار اطلاعات، سرشون نریزید. فرد مقابل شما، اضطرابتون برای توضیحات بیشتر رو به اشتباه اضطراب شما برای اینکه چیزی رو پنهان کنید یا خودتون رو تبرئه کنید برداشت می‌کنه.
- چون‌که.
دفعه بعدی که خواستید تو جمله‌تون بگید چون... چون‌که.... از خودتون بپرسید اصلا کسی دلش میخواد یا کنجکاو هست که چیزی که می‌خوام بگم رو بدونه؟ یا من دارم ذهن اونا رو می‌خونم و فکر میکنم به این حرفم احتیاج دارن؟ و اگه شما دارید توضیح می‌دید چون به این توضیح دادن احتیاج دارید، بهتره چیزی نگید.
عملی‌تر از همه اینا، ریشه این مشکل رو با روان‌شناستون شناسایی و حل کنید.
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
اگه کسی زیادی توضیح میده و همه چیز رو با همه به اشتراک می‌ذاره، حوصله‌تون سر نره، کودک درونش هنوز باور داره که باید همه‌چیز رو توضیح بده تا باورش کنن یا بفهمنش، درست مثل بچگیش با والدینش.
زمان می‌بره تا اعتمادش جلب بشه و باور کنه که قابل باوره، حتی وقتی همه‌چیزو توضیح نداده.
#روان‌شناسی
#ISTDP
@yekravanshenaas
چرا دنبال نسخه‌های پیچیده برای انگیزش بگردیم؟
همین حقیقت که الان جایی که لیاقت و استعداد و بضاعتمونه نیستیم، منبع تموم نشدنی انگیزه اس.
#روان‌شناسی
#انگیزشی‌طور
@yekravanshenaas
یه کاری جدیدا توی آمریکا و تیک‌تاک ترند شده، نوه‌ها جمع می‌شن، یهویی می‌رن دم در خونه پدربزرگ و مادربزرگشون، غافلگیرشون می‌کنن و شب می‌مونن پیششون.
عکس‌العمل‌های پدربزرگ مادربزرگ‌ها خیلی جذابه و حتما می‌تونید پیش‌بینی کنید چطوریه. این چالش‌ها بیشترشون لوسن، اما این یکی به نظرم جالب بود.
نمونه ایرانیش رو ندیدم و به نظرم یه ذره توجه بیشتر به این قسمت از زندگی‌مون ضروریه. دیدین درمورد خیلی چیزا میگن ما کشوری در حال گذار هستیم؟ یه دورانیه که دیگه نه کاملا مثل قبلیم، نه صد در صد شکل گرفتیم، یه چیزی مثل دوران نوجوانی مثلا. در گذار بودن درمورد #روابط_بین‌فردی هم صدق می‌کنه، دیگه نه خبری از اون خانواده‌های گسترده و ریاست بی‌چون و چرای پدربزرگ مادربزرگ‌ها هست، نه خیلی نقشی تو زندگی ما دارن، اما صد در صد هم مثل نسخه مدرنشون نشدن و حمایت‌های اجتماعی نتونستن جای خالی نوه و بچه رو پر کنن و دقیقا مثل ما حوون‌ترها، سالمندها دارن از این گمگشتگی نقش آسیب می‌بینن.
قبلا هم درموردش گفتم، دیدگاه‌های جدید روان‌شناسی معتقدن پیری زمان بیهودگی و بی‌استفادگی نیس، پیری زمان کنار گذاشته شدن نیس و روان‌شناسی سالمندی یه مسأله مهمه که ما فراموشش کردیم. سالمندی با خودش مشکلاتی میاره، از جمله مشکلات جسمی و تغییرات هورمونی که همونا می‌تونن باعث #افسردگی بشن. #اضطراب مرگ و تموم شدن زمان و بی‌فایده بودن و تنهایی هم سر به فلک می‌زنه. اینجاست که نقش جوون‌ترها پررنگ میشه.
امشب شب عیده و چند روز تعطیله، زمانش رو دارید. لازم نیس چالشی راه بیفته و با دوربین و لحاف و تشک برید خونه کسی ولی بزرگترا رو بیشتر تحویل بگیرید، پای حرفشون بشینید، اجازه بدید احساس کنن هنوزم مهم و در مرکز توجه ان. هیچ مزیتی در تنها موندن، ارتباط نداشتن با دیگرانی که باعث وجود ما در این دنیا هستن و نادیده گرفتن ریشه‌هامون وجود نداره. یه روزی ما هم قراره جای اونا باشیم و هیچکس دوست نداره غم تنهایی و نادیده گرفته شدن رو تجربه کنه.
احساسات خیلی مسری ان، دیدن نگاه خوشحال و هیجان‌زده کسانی که چشم‌هاشون همیشه نگران و مشتاق شما بوده حتما حال خودتون رو هم عوض می‌کنه. کم نذارید.
عیدتون مبارک.
#روان‌شناسی
##دیدگاه_گستره_عمر
@yekravanshenaas
نمی‌دونم چطوری میشه همین جملات ساده رو تحلیل روان‌شناختی کرد. ما که در این راه طفلکانی بیش نیستیم ولی به ذهن هیچ استاد روان‌شناسی مسلمانی نرسیده که چطور جماعتی با «لایوم کیومک اباعبدالله» گفتن، غم خودشون رو در مقابل غم‌های بزرگی که تو زندگی‌شون هست کوچیک می‌بینن و چطور عزیزشون که از دست می‌ره با «انا لله و انا الیه راجعون» خودشون رو تسلی میدن؟
یعنی کسی نیست که این تفکر رو تئوریزه کنه و بگه مسلمان و شیعه غمش و اندازه‌اش و اثری که روی زندگی‌ش داره با اون آتئیست فرقی داره یا نه و اگه داره چه فرقی؟
من روان‌شناسی رو دوست دارم، حتی احتمالا روان‌شناسی زده و تقلیل‌گرام، یعنی به جنبه‌های زیستی آدمیزاد اصالت زیادی می‌دم و بیشتر رفتارها رو با اونا توجیه میکنم، اما به این قسمت‌ها که می‌رسم دستامو بالا می‌گیرم و تسلیمم.
تو تاریخ روان‌شناسی یهو یه نفرو می‌بینی که رفته ۱۰،۲۰ سال تو یه قبیله زندگی کرده، فرهنگ و زبان و آداب و رسومشون رو یاد گرفته، باهاشون ازدواج کرده، نشسته، پاشده، عزا گرفته، شادی کرده و بعد اومده اون رفتارها رو تحلیل و آنالیز و علت‌یابی کرده و عمری که گذاشته شده قدمی برای پیشرفت شناخت آدمی و علم. الان من و شمای روان‌شناس و جامعه‌شناس، درمورد پدیده‌های فرهنگی و اجتماعی و دینی‌مون چقدر اینطوری فکر می‌کنیم؟
جهت‌گیری‌های ارزشی و اعتقادی رو بذارید کنار. بالاخره اینا رفتارهای یه سری آدم توی این دنیا هست دیگه و هزار و چهار صد و اندی ساله که بوده، اینا ارزش ثبت و ضبط و تحلیل بی‌طرفانه ندارن؟
همین «لایوم کیومک اباعبدالله»، همین روضه اباعبدالله رو خوندن تو مجالس ختم و وقتی مصیبتی به کسی می‌رسه، این خودش جای فکر کردن و کتاب نوشتن و حلاجی کردن داره ولی متاسفانه ما تنبلیم و از حفظ کردن نظریات و مدرک و پروانه و کلینیک و تدریس فراتر نمی‌ریم.
پ.ن: اول از همه خودم!
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
تا حالا احساس کردید که انگار تو روابطتون همش دارید از یه جا ضربه می‌خورید؟ اصلا انگار شما یه رابطه ثابت دارید و فقط آدما فرق می‌کنن و نحوه آشنایی، رفتاری که باهاتون میشه و شکلی که تموم میشه ثابتن.
روان ما خیلی علاقه داره دنبال چیزهایی بره که براش آشنان، نه چیزهایی که براش خوبن، حتی اگه چیزهای آشنا دوباره و دوباره بهش آسیب بزنن.
ما الگو رو عوض نمی‌کنیم، رابطه رو تغییر می‌دیم و عاجزانه امیدواریم که این‌بار زخم‌های قدیمی ما تو این رابطه جدید شفا پیدا کنند و این بار با بقیه فرق داشته باشه.
نمی‌شه برای یه داستان تکراری، پایان‌بندی جدید نوشت، اگه می‌خوایم روندی رو تغییر بدیم باید چرخه‌هایی که با اونا با آدما ارتباط برقرار می‌کنیم رو بشکنیم و یه داستان جدید بنویسیم.
#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی
@yekravanshenaas