-
ناگفتنی‌های من. یه کم از همه چیز. روان‌شناسی، شعر و روزمره های یک مادر. https://t.me/BiChatBot?start=sc-628147-UhtZ4EY
- انگار این روزا خوشحال‌تری.
+ آره خودمم همین حسو دارم.
شاید چون دیگه از خوشحال کردن بقیه دست برداشتم، من مسئول شاد و راضی کردن همه دنیا نیستم، نهایتش بتونم خودم و خانواده‌ام رو، اونم نه همیشه، شاد کنم. اونم نه همیشه‌ها، من کاری که فکر می‌کنم درسته رو می‌کنم، شاید حتی یه وقتایی ناراحتشون کنه.
#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی
@yekravanshenaas
بیاید از یه نورولوژیست بپرسیم چی میشه اگه ما همه روز مشغول صفحات هوشمند باشیم بدون اینکه استراحتی بکنیم و فاصله‌ای بدیم؟
مغز ما و سلول‌های عصبی ما درواقع یه سری موجود گرسنه ان، اونا مصرف زیادی دارن و چون زیاد کار می‌کنن، انتظار مقدار زیادی اکسیژن و گلوکز رو دارن.
حالا احتمالا شما فکر می‌کنید هرچی زمانی که برای صفحات هوشمند می‌ذاریم بیشتر باشه، مغزمون بیشتر کار می‌کنه و درنتیجه اکسیژن و گلوکز بیشتری لازمه، اما مصرف کلی مغز ما معمولا ثابت می‌مونه حتی بعد از اینکه روزها و زمان زیادی فعالیت شناختی زیادی داشتیم. چون مغز می‌تونه به طور جالبی محل‌های مصرفش رو مدیریت کنه، یعنی وقتی یه قسمتی داره بیشتر کار می‌کنه، نون و آب رو از یه بخش دیگه ای کم می‌کنه، اونو می‌بره تو حالت ریاضت اقتصادی و بودجه رو اختصاص میده به قسمتی که داره خیلی انرژی می‌بره.
مغز ما با فاصله زیادی از بقیه ارگان‌ها، داره انرژی زیادی مصرف می‌کنه و اگه قرار بود هربار که یه قسمتش بیشتر کار می‌کنه، مصرفش هم بره بالا، ما فقط باید بیشتر غذا مصرف می‌کردیم تا این مغز رو سیر کنیم و هربار که یه چالش یا یه سوالی برامون پیش می‌اومد بیشتر و بیشتر انرژی لازم داشتیم و این اصلا با موجودی مثل ما که هوشمند و اقتصادی عمل می‌کنه نمی‌خونه.
حالا مغز نه فقط مصرفش خیلی بالاست، دفعش هم زیاده و یه تیم مخصوص داره برای اینکه مواد زاید رو ببره بیرون و با اینکه سرعت اون تیم خیلی بالاست، اگه تنها کاری که می‌کنیم سر و کار داشتن با صفحات هوشمند باشه و بعدش استراحتمون هم یه فعالیت شناختی باز هم شبیه به همون کار اصلی باشه، قسمت زیادی از چیزی که باید تمیز بشه و بیرون ریخته بشه روی هم تلنبار میشن، انگار که یه بخشی تو یه کارخونه، آشغال زیادی تولید کنه و افراد مسئول نظافت، نتونن اونجارو تمیز کنن.
وقتی این مواد زاید تلنبار میشن و دیگه مغز از پس نظافتشون برنمیاد، ما احساس می‌کنیم مغزمون خسته است و دچار یه جور یأس فلسفی می‌شیم، غمگینیم ولی اصلا نمی‌دونیم چرا، سرگشته و حیرونیم ولی دلیلی براش نداریم، خیلی شبیه به حال آدمهای مدرن.
و اگه این روند خیلی ادامه پیدا کنه می‌تونه به نورون‌ها آسیب بزنه.
حالا چطوری جلوش رو بگیریم؟ خیلی ساده. هر یکی دو ساعت، به چشم و مغزتون استراحت بدید، نه استراحت با گوشی یا اسکرول کردن، استراحت واقعی، عملا اگه دیوارو نگاه کنید و نفس عمیق بکشید از اینکه بازم یه کاری تو گوشی یا لپتاپ بکنید براتون سالم‌تره.
#روان‌شناسی
#نوروسایکولوژی
#از‌فردا
@yekravanshenaas
عبارتی که تازگی‌ها زیاد می‌شنویم، مهرطلبه و مثل خیلی از عبارت‌های دیگه مثل نقل و نبات استفاده میشه، یه مدت رو بورسه تا کلمه بعدی و عبارت بعدی.
حالا شما مهرطلبید؟ جامعه ما مهرطلبه یا فقط آدم‌ها تو سن پایین یاد می‌گیرن که اگه نیازهای دیگران رو نسبت به نیازهای خودشون اولویت بدن، امن‌تر و کم ریسک‌تره؟
مهرطلبی یه مکانیسم دفاعیه، بچه یه جایی و یه وقتی یاد گرفته برای اینکه در امنیت باشه، دوست داشته بشه و با افراد مهم زندگیش رابطه صمیمانه‌ای داشته باشه، باید افرادی که اطرافش هستن و برای پدر و مادر هم مهمه که راضی باشن رو خوشحال و راضی نگه داره، بتونه نیاز‌ها و خواسته‌هاشون رو برآورده کنه، نقشی که اونا دوست دارن رو بازی کنه، چالش کمی براشون درست کنه، حتی به قیمت اینکه خودش رو نادیده بگیره، خواسته کمتری داشته باشه، بچه خوبی باشه و همش در حال گذشتن و بخشیدن باشه.
این بچه همینطوری بزرگ میشه، با همین ویژگی‌ها و یه روزی به زندگیش نگاه می‌کنه و احساس می‌کنه اصلا نمی‌دونه کیه، نمی‌دونه این زندگی، این خواسته‌ها، انتظارات، فداکاری‌ها و نقش بازی کردن‌ها برای کی یا چیه. ارزش‌هاش مال خودش نیستن، همه‌شون عاریه از افرادی هستن که دوست داشته راضی نگهشون داره.
به اینجا که می‌رسیم، اون مکانیسم دفاعی که ناخودآگاه کودک استفاده می‌کرد، چون والدین نابالغی داشت، یا حتی این یه نرم در جامعه بوده، تبدیل به یه زندان عاطفی- هیجانی میشه اما حالا که بزرگسال شده، کلید این زندان دیگه دست خودشه.
و قسمت سخت زندگی اینه که مهم نیس چرا و چی به سرت اومده، حالا دیگه مسئولیت بهتر شدن و کنترل اوضاع رو به دست گرفتن با توئه، برای شروع از خودتون بپرسید: «من چی لازم دارم؟ من چی میخوام؟ بدون در نظر گرفتن رضایت آدمهای دیگه، چی برای من مهمه؟»
در قدم‌های بعدی، هروقت واقعا دلتون نمی‌خواد، بگید نه، حق خودتون رو به قیمت خوشحالی دیگران نادیده نگیرید و یادتون باشه، لازم نیس خودتون رو کلا نادیده بگیرید و فدا کنید تا بقیه راضی و خوشحال باشن.
در این زمینه هم اگه دوست داشتید بیشتر مطالعه کنید، کتاب مهرطلبی، نوشته هریت بریکر و ترجمه مهدی قراچه داغی رو بخونید و درنهایت با اینکه مهرطلبی اختلال یا بیماری نیست، اما اگه فکر می‌کنید احتیاج به کمک حرفه‌ای دارید، از یه روان‌شناس مجرب استفاده کنید.
#روان‌شناسی
#مهرطلبی
#people_pleasing
@yekravanshenaas
هیچ‌کس نمی‌گه چرا دیسیپلین داشتن انقدر مهمه یا اگه میگن، کم میگن.
#دیسیپلین و نظم داشتن در زندگی، یه وسواس یا یه چیز غیرضروری نیس، بلکه مهم‌ترین شکل عشق به خوده. کسی که نظم داره، توانایی به تعویق انداختن لذت رو برای یه پاداش و نتیجه بزرگتر در آینده داره، که توانایی بسیار مهم و بزرگیه، در واقع فرق آدمهای معمولی و آدمهای موفقه.
دیسیپلین داشتن یعنی تو خودت رو انقدر دوست داری که فکر می‌کنی باید چیزهایی رو به دست بیاری که با زندگی عادی و هردمبیل به دست نمیان.
هروقت میگن #خودمراقبتی ما یاد ورزش و روتین پوستی می‌افتیم اما دیسیپلین داشتن یعنی من مراقب خودم و دایره اطرافیانم هستم و هر اتفاقی و هر دلیل کوچیکی قرار نیس زندگی ما رو به لرزه دربیاره.
در هر شرایطی و با هر نقشی که هستید، نظم رو در زندگی‌تون جاری کنید، ضرر نمی‌کنید.
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
این پیام صرفا برای تشکر از آدم‌هایی نوشته شده که هربار صداشون رو می‌شنویم یا می‌بینیم‌شون، قلب و روح مون برای ادامه زندگی شارژ میشه.
ممنون که هستید.
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
علائمی که نشون می‌دن شما بالاخره دارید به خودتون احترام می‌ذارید:
- #مرزگذاری رو جدی می‌گیرید.
- از آدمای سمی دوری می‌کنید.
- #خودمراقبتی براتون اولویت شده.
- می‌تونید از خودتون دفاع کنید.
- محیط‌ها و افراد مثبت و مفید برای رشدتون رو انتخاب می‌کنید.
- می‌تونید بدون سرزنش خودتون و انتقاد از خودتون، رفتارتون رو تحلیل کنید و به نتیجه برسید.
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
دختر خانم‌های عزیز روزتون مبارک.
البته توی پرانتز بگم که من واقعا برام سواله اونایی که پسر دارن چی کار می‌کنن؟ یعنی به پسراشون در مقابل دوبار دوبار جشن گرفتن روز دختر چی میگن؟ بالاخره برای تربیت یه انسان، یه سری اصولی وجود داره، یکی از اون اصول اینه که به اون موجود کوچولو، با همین حرکت‌های به ظاهر ساده نشون بدیم مهمه، با بقیه آدما برابره، جدی گرفته شده و از این حرفا. بگذریم.
از ما تبریک روز دختر گذشته، به ما دیگه روز مادرو تبریک میگن، من هم مادر کاملی نیستم، خیلی که تلاش کنم ممکنه بتونم برای بچه‌ام مادر کافی یا مناسبی باشم، اما در مسیر بزرگ کردن دخترم، تلاش می‌کنم به اینا برسم:
- بهش یاد بدم بتونه نه بگه، در هر شرایطی اگه چیزی رو دوست نداشت یا اذیتش می‌کرد بتونه ردش کنه و ازش حمایت کنم تا حس نکنه داره کار بدی می‌کنه و باید رضایت همه رو جلب کنه.
- بهش نشون بدم در هر شرایطی دوستش دارم، حتی وقتی از دستش عصبانی‌ام، وقتی خودم ناراحتم، وقتی کاری که کرده رو دوست ندارم، خودش رو همیشه و بدون هیچ قیدی دوست دارم.
- توانایی حل مسأله رو بهش یاد بدم، دنیا پر از زن‌هایی ئه که به جای حل مسأله پشت ویژگی‌های جنسیتی‌شون قایم میشن.
- بهش نشون بدم که تحت هر شرایطی، خانواده اوله، خانواده اولویته و هرجای دنیا که بره و هرکس که بشه، این اولویت تغییری نمی‌کنه.
- احساسش رو تایید کنم و اعتبارش رو زیر سوال نبرم، اگه از چیزی می‌ترسه، حتما براش ترسناکه، اگه چیزی ناراحتش کرده حتما ناراحت‌کننده اس، حتی اگه من با مغز سی و اندی ساله‌ام نفهممش و توی کنار اومدن با احساساتش تنهاش نمی‌ذارم.
- بهش یاد بدم مسئولیت کار خودش رو بپذیره، حتی اگه الان براش مسئولیت، به معنی حمل کردن کیفش یا جمع کردن وسایلش باشه، بدون حس مسئولیت نسبت به دنیای بیرون بزرگش نمی‌کنم تا بعدا از دنیا طلبکار باشه.
- بهش عشق و محبت میدم، تا فکر نکنه اگه کس دیگه‌ای کوچکترین توجهی بهش کرد، داره کار خاصی می‌کنه.
- باهاش حرف می‌زنم، در مورد همه‌چیز، حتی وقتی به اندازه کافی سرحال نیستم و حوصله خودم رو هم ندارم تا سکوت براش نشه تنبیه و بعدا آدما نتونن با سکوتشون بهم بریزنش.
- بهش یاد میدم بتونه نه رو بپذیره، بتونه با حس ناکامی و شکست کنار بیاد و بفهمه زندگی یعنی همین، ترکیب شدن و نشدن و شکست و پیروزی و غم و شادی.
- بهش یاد میدم برای خودش و شخصیتش تعریفی توی این دنیا پیدا کنه تا هر روز دست به دامن یه ترند برای تعریف خودش نشه.
- بهش نشون میدم استاندارهای زیبایی معمولا گذرا و احمقانه ان و راهی جز پذیرفتن خودمون و مراقبت از بدن و پوستمون با زندگی سالم نداریم.
نمی‌دونم چقدر تو اینا موفق باشم اما بعداً بهش می‌گم که همه تلاشم رو کردم و همه تلاش آدم، از نتیجه مهم‌تره.
پ.ن: اگه پسر داشتم هم همینارو بهش یاد می‌دادم، انسان تربیت کردن یه اصولی داره که دختر و پسر بودن خیلی تو اون اصول تفاوتی ایجاد نمی‌کنه.
@yekravanshenaas
بزرگترین اشتباه تو روابط چیه؟
بزرگترین و تقریبا غیرقابل بازگشت‌ترین اشتباه اینه که کارهایی که شریک زندگی شما انجام میده و در واقع خیلی فوق‌العاده ان، چیزایی که مخصوص اوناست و باعث میشه زندگی شما بهتر و شادتر و ساده‌تر بشن، رو نبینیم. یا فکر کنیم اینا که خیلی پیش پا افتاده ان، یا اصلا بایدم همین کارو بکنه و هرکس دیگه‌ای هم بود همین کارو می‌کرد.
حالا ممکنه کسی به موقع به خودش بیاد، اما معمولا آدما وقتی اون رفتار قطع میشه، اون ملاحظات همیشگی که شریکشون از روی عشق انجام می‌داده حذف میشه یا رابطه رو تموم می‌کنن و با فرد دیگه‌ای آشنا میشن، تازه می‌فهمن چی رو از دست دادن، نوشدارو بعد از مرگ سهراب.
اون وقتی که دیگه مثل همیشه با هم خداحافظی نکنن، یادشون نمونه اون یکی چی دوست داشت، حواسشون به جزییات ریز همدیگه نباشه، اون‌وقت معلوم میشه اون کارها عادی و پیش پا افتاده نبوده، فقط یه عادی سازی اضافه و غیرضروری انجام دادن و خیلی چیزا رو نادیده گرفتن.
ما همش دنبال توصیه برای رابطه بهتر می‌گردیم، دنبال اینیم که ایرادات آدما رو پیدا کنیم یا بفهمیم چی شد که رابطه‌مون جواب نداد و انقدر مشغول این کاریم که یادمون می‌ره چون اون فرد رو، اون طوری که بوده ندیدیم.
ما دنبال چیزهای پیچیده‌ای که باعث شدن رابطه خراب بشن هستیم ولی جواب به سادگی جلوی چشم ماست، ما فکر کردیم عشق همیشگیه، ما لایق همه عشقی که توی دنیا هست، هستیم و شریک زندگی ما باید خیلی خوشحال باشه که داره از جون و دل برای ما مایه می‌ذاره و این عادی نگاه کردن به کارهای مهمش، سردش کرده و بهش احساس ناکافی بودن و دیده نشدن داده.
رابطه خوب مراقبت می‌خواد، مراقبتی از جنس دیدن کسی که همه دنیاش شدید.
#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی
@yekravanshenaas
پدر و مادرها خیلی سعی می‌کنن که بگن بچه‌هاشون رو یه جور می‌بینن و به یه اندازه دوست دارن که عملا ممکن نیست، چون هر بچه‌ای با یه سری ویژگی‌های شخصیتی به دنیا میاد، شرایط خانواده در زمان تولد هر بچه‌ای متفاوته، ترتیب تولد بسیار تاثیرگذاره و در نهایت اثر جنسیت روی بچه‌ها رو نمیشه انکار کرد.
اما بچه‌ها هم همینن، بچه‌های یه خانواده انگار که تو خونه‌های متفاوت و با پدر و مادر متفاوتی بزرگ شدن، ادراکشون از والدین و شرایط خونه با هم فرق داره. یعنی رابطه‌ای که شما با والدین‌تون دارید شاید هیچ شباهتی به رابطه‌ای که خواهر و برادرتون با والدین‌تون دارن نداشته باشه.
چند تا بچه یه خانواده ممکنه هر کدوم در دنیای متفاوتی بزرگ شده باشن و چیزهای مختلفی رو تجربه کرده باشن. دقیقا یه همین خاطر حتی نمیشه خواهر و برادرها رو با هم مقایسه کرد و ازشون انتظاری مشابه هم داشت، چه برسه به مقایسه اتفاقی آدم‌ها با هم.
هرکسی رو در جایگاه خودش و با موقعیت خودش ببینیم، هر انسانی یه نسخه منحصربه‌فرده.
#روان‌شناسی
#خانواده
@yekravanshenaas
این روزها دارم یه کتاب می‌خونم به اسم نیک سرشت (Good Inside) که بعداً میام کامل ازش حرف می‌زنم، من این کتاب رو برای اینکه بتونم رابطه بهتری با بچه‌ام داشته باشم خریدم ولی خیلی جاهاش به این فکر می‌افتادم که عه ببین چقدر این حرفا با اتفاقی که برای نسل ما می‌افتاد متفاوت بود، درنتیجه اگه بچه ندارید هم به نظرم می‌تونه کتاب مفیدی براتون باشه، چون می‌تونید با احساسی که در بچگی تجربه کردید ارتباط برقرار کنید و همین ارتباط برقرار کردن با تروما، گام اول در مسیر بهبوده. اگرم که بچه دارید با اولویت بالاتری بخونیدش. یه جایی از کتاب دکتر بکی کندی می‌گه:
«اکثر ما در بخش‌هایی از زندگی‌مان یاد گرفته‌ایم که اعتمادبهنفس یعنی پیوستن، نه صبر کردن و مشارکت کردن، نه مکث کردن و ارزیابی کردن. در این صورت اعتمادبهنفس چیست و چه ارتباطی با کم‌رویی یا تردید دارد؟ از نظر من، اعتمادبهنفس تجربه آگاه بودن از احساسات خود و باور داشتن به این است که اشکالی ندارد در آن احساس، در آن لحظه، خودتان باشید.
فرزندی که برای پیوستن مطمئن نیست و مدتی را از گوشه‌ای تماشا می‌کند، این می‌تواند شکلی از اعتمادبهنفس باشد و ساختن اعتمادبهنفس لزوما به معنی پیوستن به یک گروه یا بلافاصله درگیر فعالیتی شدن نیست.
اعتمادبهنفس دانستن این است که کی آماده‌اید.»
چقدر به بچه‌های نسل‌های قبل فشار آوردن برای اینکه بدو برو با مردم بجوش، سلام کن، حرف بزن، از خودت بگو و بعدش برچسب کم‌رویی و کم اعتمادبه‌نفسی بهشون زدن.
شما از این تجربه‌ها داشتین؟ یا بچه‌ای اطرافتون الآنم این حرفا رو از بزرگتراش می‌شنوه؟
#روان‌شناسی
#اعتمادبهنفس
#تربیت_فرزند
#معرفی_کتاب
@yekravanshenaas
دفعه بعدی که خیلی نگران قضاوت شدن از طرف دیگران بودید، یه لحظه موقعیت رو بررسی کنید و از خودتون بپرسید قضاوت‌گر واقعی کیه؟ شاید خود شما در درجه اول دارید خودتون رو قضاوت می‌کنید.
کلمات، نظرات، انتقادها و سرزنش‌های دیگران، فقط به اندازه‌ای که شما باور دارید درست هستن می‌تونن روی شما اثر بذارن، پس از خودتون بپرسید چرا این حرف یا این نظر انقدر برای من تحمل ناپذیر بود؟ کدوم بخش از وجود من، به طور ناخودآگاه با این نظر موافق بود؟ و من به جای اینکه این حس ناامنی رو بیرونی کنم و نگران نظرات بقیه باشم، چطوری می‌تونم از خودم حمایت کنم و سعی کنم اوضاع رو بهتر کنم؟
وقتی شما شروع کنید به وزن کمتر دادن به نظرات بقیه و بررسی و مرور نظرات خودتون در مورد خودتون، می‌بینید که اصلا قضاوت‌های بقیه نبوده که اذیتتون می‌کرده، شک شما نسبت به خودتون بوده که آزاردهنده بوده.
#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی
@yekravanshenaas
برای کسی که احتیاج به آغوش، همدلی، همدردی، شنیده شدن، دیده شدن، حمایت بی‌قید و شرط و خلاصه احساس آدم بودن و داشتن یه فرد امن توی زندگیش داره، بالای منبر نرید، راهکار ندید، نصیحت نکنید و دیدی گفتم نگید.
فقط کنارش باشید.
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
نمی‌دونم اونایی که میگن هیچ‌کس قرار نیس نجاتت بده و نجات‌دهنده در آینه است و فلان، از کدوم سیاره اومدن، آدما با هر نگاه، لبخند، اخم، سر تکون دادن، تایید و تشویق، حرف نزده و زده، کار نکرده و کرده، روی زندگی هم اثر گذاشتن، روی زندگی من و شما هم، حتی کسایی که خودمون و خودشون نمی‌دونن تاثیر گذاشتن، خود ما هم با هر حرکتی روی زندگی بقیه اثر می‌ذاریم.
مهم اندازه تاثیر نیس، ما آدم‌ها بندگان کیفیتیم، نه کمیت، ما با کوچکترین اثراتی که از بقیه و محیط می‌گیریم، بالا یا پایین می‌ریم، به راهمون ایمان پیدا می‌کنیم یا ازش دلسرد می‌شیم، درونیات خودمون رو تایید شده می‌بینیم یا رد شده و اینکه فکر کنیم توی این دنیا تنهاییم، خط قرمز کشیدن روی طبیعت و ذات بشره، روی اون میل مهارنشدنی به ارتباط. ما در روابط مون معنی پیدا می‌کنیم، در روابط مون بیمار می‌شیم یا درمان می‌شیم و توی روابطمون قراره خودمون رو پیدا کنیم. چه به روابط پایدار و واقعی فکر کنید، چه به اون رابطه دو ثانیه‌ای که با لبخند یه نفر توی مترو باهاش برقرار کردید و چه رابطه‌ای که با یه نویسنده ندیده و یه شاعر غریبه برقرار کردید. نجات‌دهنده ما، ما و بقیه انسان‌هایی که برای ثانیه‌ای مسیر زندگی‌مون بهم افتاده هستیم. می‌تونیم انتخاب کنیم که برای بقیه حضور مفیدی داشته باشیم و از هرکسی کمال استفاده رو ببریم، یا اینکه انتخاب کنیم دائم به آدم توی آینه بگیم تو تنهایی، خودت می‌دونی و خودت.
نتیجه این انتخاب، زندگی و حال و هوای ما رو می‌سازه.
#روان‌شناسی
#روابط_بین‌فردی
#روان‌شناسی_زرد
@yekravanshenaas
از عجایب دنیا اینه که آدمی که حتی از وجودش اطلاع نداشتی، یهو بشه عزیزترین و مهم‌ترین آدم زندگیت، بشه تمام تو، خودت هم نفهمی کی و چطوری ولی فقط بدونی که با هم معنی پیدا می‌کنید.
تازه روز تولدش بشه روز مهم تو، مهم‌تر از تولد خودت، چون روزیه که پا به این دنیا گذاشته و تو هر چیزی رو که مربوط به این آدمه با تک‌تک سلولات دوست داری.
تولدت مبارک #آقای_کاف_میم ، خداروشکر که هستی.
#شب‌خوش
می‌دونی چرا ما باور داریم که «فان حزب‌الله هم الغالبون»؟
چون خودمون، موشک‌هامون، ادوات جنگی‌مون، هسته‌ای‌مون، بچه‌هامون، مال و اموال و خانواده‌مون، برای ما وسیله‌ان، نه هدف.
و وقتی دنیا رو با نگاه «لاحول و لاقوة الا بالله» ببینی، نه مغرور می‌شی، نه محزون، نه از خود بی‌خود.
ما باور داریم که خدا پشت سر ماست، ما بارها دیدیدم که آدمهای معمولی، وقتی تو مسیر الهی و تو حزب الله قرار می‌گیرن، دم مسیحایی پیدا می‌کنن، چه سیدحسن نصرالله، چه سیدعلی خامنه‌ای و چه حاج قاسم و بقیه رفقای شهیدش. فرق ما با بقیه، با اسرائیلی‌ها و بقیه اون‌هایی که از ترس جنگ، از ترس سایه جنگ، حاضرن شرف و ناموسشون رو به حراج بذارن، توی همین چیزاست. آدم نگاه الهی رو که کنار بذاره، خودش خیلی بدبخت و تنهاست، خودش و دارایی‌ها و عزیزانش همش در معرض خطرن، در معرض هیچ شدن و نابود شدن.
توی این شرایط ما به قرآن پناه می‌بریم، به حمد خدا پناه می‌بریم که «اذا جا نصرالله، فسبح بحمد ربک» و به قول شهید نصرالله، اینجوری حتی اگه در محاصره هم باشیم، همه‌چیز برای ما نشان و یاوری از خداست.
@yekravanshenaas
به جای شب بخیر بهش بگید من انقدر دوستت دارم که حاضرم با دنیا به خاطرت بجنگم.
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
۵ علامت که نشون می‌دن شما احتمالا (احتمالا) والدینی داشتید که از نظر هیجانی نابالغ بودن:
۱. مخالفت کردن به نظر ناامن میاد.
شما استراتژی‌های مهرطلبی رو یاد گرفتید تا از چالش و جنجال تو خانواده دوری کنید.
۲. شما متخصص فهمیدن دیگران هستید.
آدم‌ها مثل کتابن، شما متخصص خوندن و حدس زدن آدم‌ها هستید و هر تغییر کوچیکی در چهره، صدا و حالت بقیه رو متوجه می‌شید چون مثلا به عنوان یه بچه عادت داشتید از روی نحوه راه رفتن والدین‌تون بفهمید عصبانی ان یا میشه بهشون نزدیک شد.
۳. سعی می‌کنید احساسات زیادی نشون ندید.
وقتی بچه بودید، تو خونه شما گریه کردن علامت ضعف بوده و هرکس احساساتی می‌شد یا جدی گرفته نمی‌شده و یا دست‌کم گرفته می‌شده.
۴. شما دقیقا نمی‌دونید چی می‌خواید.
شما نمی‌تونید فرق بین چیزایی که خودتون می‌خواید و چیزهایی که بقیه از شما انتظار دارن رو بفهمید.
۵. احساس ناکافی بودن.
شما همیشه و در هر وضعیتی احساس می‌کنید کافی نیستید و به اندازه کافی خوب نیستید و درواقع زندگی شما حول محور اثبات ارزشتون و به دردبخور بودنتون تعریف میشه.
#روان‌شناسی
#مهرطلبی
#people_pleasing
@yekravanshenaas
خیلی‌ها الان ادعا می‌کنن که پول همه‌چیزه ولی فکر می‌کنم این حرف اوناییه که پول ندارن.
ویدیو رو ببینید، توصیف خوبی در مورد پول داره. پول برای ما رضایت، حس کارآمدی، لذت و سلامت روان نمیاره، پول راحتی میاره و راحتی با اینا فرق داره. درواقع فقط یه وسیله اس و وقتی ما بخوایم فرار کنیم راه‌های بهتری بهمون میده.
پول خوبه ولی ثروتمند بودن با پولدار بودن فرق داره.
ثروت شاید یه خانواده خوب، یه شب آروم و حال خوب باشه، بی‌پول یا با پول.
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
شما می‌دونین مانترا دقیقا یعنی چی؟ من نمی‌دونم و با یه گوگل کردن سطحی، تصمیم گرفتم به جای مانترا بگم شعار، یا چیزی شبیه به این.
یه شعار معروف که همیشه به پدر و مادرا میگن تو مسیر فرزند پروری جلوی چشمتون باشه و فراموش نکنید اینه:
«احساس می‌کنید کار سختیه چون واقعا سخته، نه اینکه شما دارید اشتباه انجامش می‌دین.»
ولی بقیه زندگی ام همینه، خیلی وقتا ما استرس داریم نه به خاطر اینکه ضعیفیم یا بلد نیستیم، چون موضوع برامون جدیه و واقعا کار بزرگیه و حق داریم نگران باشیم.
و مهمه که به خودمون حق بدیم و دیگه تو اون مرحله خودمون رو به خاطر چیزی که انقدر واضح داریم احساس می‌کنیم، سرزنش نکنیم، چون این دیگه نامردی در حق خودمون و روانمونه.
اگه ناراحتیم، مضطربیم، از چیزی معذب شدیم و هر حس دیگه‌ای، خب اینا واقعا هستن دیگه، نمی‌تونیم بگیم نیستن، حتی اگه تفکر و شناخت پشت سرشون اشتباه باشه، تو اون لحظه‌ای که فوران احساسات رو داریم، چاره‌ای جز پذیرشش و اعتبار دادن بهش و انتظار اعتباربخشی از طرف دیگران نداریم.
بعدا همیشه وقت برای اصلاح شناخت عامل رفتارهامون و اصلاح اشتباهات در نگرشمون وجود داره.
پس اینم شعار همگانی، نه فقط برای والدین: «اگه حس می‌کنی سخته، یعنی واقعا سخته نه اینکه تو داری گند می‌زنی.»
#روان‌شناسی
@yekravanshenaas
یه وقتایی که استرس زیاد میشه و زبون انسان رو متوجه نمیشه هم اینجوری باید جوابشو داد :)))))
#انگیزشی‌طور
@yekravanshenaas
به مناسبت روز دختر بیاید نصیحتتون کنم، با دختری ازدواج کنید که عاشق پدرشه و اگه پدر هستید، با دخترتون رابطه امن و اساسی بسازید.
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
دخترهای گلم، خواهرهای نازنینم، مهربانان،
به مناسبت نزدیک شدن به #روز_دختر بیاید نصیحتتون کنم که از هر نوع فمینیسمی و طرفدارهاش به هر درجه‌ای، دوری کنید.
این ایده که در طول تاریخ به زن‌ها ظلم شده و مردها ظالم ان مزخرف محضه.
در طول تاریخ به همه انسان‌ها ظلم شده و عملا تا چند سال قبل بیشتر آدم‌ها اگه ارباب نبودن برده و رعیت بودن و مایملک کسی بودن، زن و مرد نداره.
مغزتون رو با این چیزا پر نکنید و اجازه ندید کسی با این جهت‌گیری‌ها ذهنتون رو مسموم کنه و شما رو تبدیل به ماشین انتقام و باج‌گیری و دشمنی کنه.
روح و روان شما ارزشمندتر از ایناس.
@yekravanshenaas
عشق، معمای عجیب بشری....
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
نمی‌دونم توی این یکی دو روز، شونه‌ی من محل گریه و اشک چند تا آدم ۵۰ و ۶۰ ساله بوده. که شاید منتظر بودند شونه‌ای پیدا کنن برای گریه، و تا به حال اشک کدوم‌هاشون رو ندیده بودم. چند تا جوان رو بغل کردم که گریه کردند روی شونه‌م. و شاید من هم نیاز داشتم تا محکم سرم رو بگذارم روی شونه علی ۵۰ ساله و عباس ۶۰ ساله و تا می‌تونم غم‌های انباشته شده‌م رو خالی کنم برای همه‌ی آدم‌هایی که با رفتن‌‌شون، بخشی از خاطرات کودکی و نوجوانی من رو دفن کردن. و یکی‌یکی تمام خاطرات‌مون دفن میشن...
سخت می‌تونم این روزها انرژی‌م رو جمع کنم و خاطرات‌م رو مرور.
مرگ، قولی نداده که فردا یقه‌ی منی که پنج روز از ۳۴ سالگی‌م گذشته رو نگیره و اون پیرمرد ۸۰ ساله همچنان به زندگیش ادامه نده.
زندگیِ ما، بر خلاف چیزی که دین‌مون و قرآن‌مون می‌خواد، زندگیِ مرگ آگاهانه نیست. ما با مرگ زندگی نمی‌کنیم و برای همین سخته برامون مردن و رها کردن.
اعتباری اگر حقیر پیش شما دارم و جمع کردم، لطف کنید و خرج فاتحه‌ای برای حسین مهرآبادی، پسرخاله‌ی جوان‌مرگ من کنید.
@kmazraee_ir
قشنگ نوشته بود، آدم بعضی‌وقتا دلش تنگ نمیشه، تمام جونش، برای یه نفر، صداش و حضورش تنگ میشه.
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
هیچ زمان مناسب و فوق‌العاده‌ای قرار نیس برسه، زمان مناسب همین الانه، پاشو به کارای عقب‌افتاده‌ات برس.
#روان‌شناسی
#انگیزشی‌طور
@yekravanshenaas
اگه داری سعی می‌کنی زندگیت رو تغییر بدی ولی نمیشه شاید دلیلش این باشه که:
- مشکل ندونستن نیس، عمل نکردنه.
- مشکل نتیجه نیس، انتظارات توئه.
- مشکل رفتار بقیه نیس، اینه که تو داری همیشه رفتارهای بد رو تحمل می‌کنی.
- مشکل اتفاقاتی که افتاده نیس، واکنش تو به اون اتفاقاته.
- مشکل احساساتت نیس، انکار و اجتناب کردن از اوناست.
تغییر یه شبه اتفاق نمی‌افته، تو باید جهان‌بینی رو تغییر بدی تا دنیات عوض بشه.
#روان‌شناسی
#انگیزشی‌طور
@yekravanshenaas
وقتی احساساتتون کمرنگ و کم‌صدا بشن، بدنتون یاد می‌گیره فریاد بزنه، یا فریاد واقعی یا دردهای بی‌دلیل، یا خواب آشفته و الگوی تغذیه نامرتب، بالاخره بدن در واکنش به احساسات سرکوب شده قیام خواهد کرد.
#روان‌شناسی
#شب‌خوش
@yekravanshenaas
مسابقه خرگوش و لاک‌پشت که بچه بودیم داستانش رو می‌گفتن یادتونه؟
تفاوت انگیزش و پشتکار و ثبات هم یه همچین چیزیه.
انگیزش خوبه، لازمه، اما بالا و پایین داره، آن و آف داره، تو نمیتونی فقط با اتکا به انگیزه به جایی برسی، اما وقتی ثبات و پشتکارو وارد سیستمت کنی، شاید دیرتر برسی، سرعتت کم به نظر بیاد، آروم و بی صدا جلو بری اما می‌دونی که می‌رسی.
انگیزش لازمه اما ثبات ضروریه.
#روان‌شناسی
#انگیزشی‌طور
@yekravanshenaas
فاتحه برای شهید طهرانی مقدم و بقیه شهدای صنعت موشکی یادتون نره.
Читать полностью…