خان ها
خانه پدری ۰۳۲۲۵
همینطور که سوار ماشین بودیم،
فرمان را چرخاندم
به سمت محله قدیمی آبادی،
پدر سالها بود که
به این محله نیامده بود،
آهی کشید و گفت:
اینجا
خانه خان های آبادی بود.
آنها سالیان درازی
اینجا زندگی می کردند
و بر آبادی ما حکومت ...
گویی آبادی ما،
ملک طلقشان بود.
اما اکنون،
نه از تاک خبری هست
و نه از تاک نشان ...
هیچ اثری از آنها نیست.
تنها چند برج و باروی قدیمی ...
همه رفته اند ...
برخی به دیار باقی،
و مابقی
به بیرون از آبادی ...
عرض کردم پدر جان
چطور شد که اینطور شد؟
پدر گفت:
پسرم
رفتن آنها طبیعی بود.
اگر می ماندند،
جای پرسش بود.
سپس مکثی کرد و گفت:
پسرم؛
نمی دانم در مدرسه و دانشگاه،
به شما
اشعار حکیم ابوالقاسم فردوسی را
آموزش داده اند یا نه،
این حکیم بزرگ می فرماید:
"سر تخت شاهی بپیچد سه کار
نخستین ز بیدادگر شهریار
دگر آنک بی‌سود را برکشد
ز مرد هنرمند سر درکشد
سه دیگر که با گنج خویشی کند
به دینار کوشد که بیشی کند."
سکوت سنگینی فضا را گرفت
نمی دانم چقدر طول کشید
اما تا رسیدن به خانه،
نه ایشان حرفی زد
و نه من پرسشی کردم.
فقط افسوس می خورم
چرا
صدای پدر را ضبط نکردم...
حمید
فرزند کوچک خانه پدری
بیست و پنج اردیبهشت ۱۴۰۳
روز حکیم ابوالقاسم فردوسی
در آدمی
عشقی و دردی
و خارخاری و تقاضایی
هست که
اگر صدهزار عالَم
مُلکِ او شود
نیاساید و آرام نیابد!
#فیه_ما_فیه #مولانا
@zafaeran
🌹🌹
اندر احوالات امروز ما
گویند که یک روز در حوالیِ خانقاه مشغله می‌کردند. خمر می‌خوردند و بانگ می زدند و سرود به اصحاب می‌رسید. همه بشولیدند. و شیخ ابوسعید ابوالخیر سخن نمی‌گفت. عاقبت اصحاب را طاقت برسید. شیخ را گفتند: چنین می‌باید؟ گفت: ای سبحان الله! ایشان در باطل خویش چنان مستغرق‌اند که پروای حقّ شما ندارند. شما در حقّ خویش چنان مستغرق نمی‌توانید بود که پروای آن باطلِ ایشان نباشدتان!
(تذکرة‌الاولیاء)
@zafaeran
باز گردد عاقبت این در بلی
رو نماید یار سیمین بر بلی
ساقی ما یاد این مستان کند
بار دیگر با می و ساغر بلی
نوبهار حسن آید سوی باغ
بشکفد آن شاخه‌های تر بلی
طاق‌های سبز چون بندد چمن
جفت گردد ورد و نیلوفر بلی
دامن پرخاک و خاشاک زمین
پر شود از مشک و از عنبر بلی
آن بر سیمین و این روی چو زر
اندرآمیزند سیم و زر بلی
این سر مخمور اندیشه پرست
مست گردد زان می احمر بلی
این دو چشم اشکبار نوحه گر
روشنی یابد از آن منظر بلی
گوش‌ها که حلقه در گوش وی است
حلقه‌ها یابند از آن زرگر بلی
شاهد جان چون شهادت عرضه کرد
یابد ایمان این دل کافر بلی
چون براق عشق از گردون رسید
وارهد عیسی جان زین خر بلی
جمله خلق جهان در یک کس است
او بود از صد جهان بهتر بلی
من خمش کردم ولیکن در دلم
تا ابد روید نی و شکر بلی
یکی می مرد ز درد بینوایی یکی می گفت خانوم زردک می خواهی
@zafaeran
https://x.com/jafarian1964/status/1781373757858193895?t=AgKsmE-7lUpTEsYsFSe2GA&s=35
عمر بن عبدالعزیز به حاکم خراسان نوشت:
هر کسی به قبله نماز خواند، جزیه را از او بردار.
مردمان به سرعت مسلمان شدند.
حاکم به خلیفه نوشت:
مردمان برای فرار از جزیه مسلمان می شوند، با «ختنه» آنان را امتحان کنیم؟
خلیفه نوشت:
خداوند محمد را به دعوتگری فرستاد نه ختنه گری
(طبری: 6/569)
🌹
آدم بزرگ‌ها اعداد را دوست دارند. وقتی با آنها از دوست تازه‌ای صحبت می‌کنی، هیچ‌وقت از تو راجع به آنچه اصل است نمی‌پرسند. هیچ‌وقت به شما نمی‌گویند که مثلاً "آهنگ صدای او چطور است؟ چه بازی‌هایی را بیشتر دوست دارد؟ آیا پروانه جمع می‌کند؟" بلکه از شما می‌پرسند: "چند سال دارد؟ چند برادر دارد؟ وزنش چقدر است؟ پدرش چه‌قدر درآمد دارد؟" و تنها در آن وقت است که خیال می‌کنند او را می‌شناسند.
اگر شما به آدم بزرگ‌ها بگویید من خانه‌ی زیبایی دیدم که روی پشت بامش، پُر از کبوتر بود، نمی‌توانند آن خانه را مجسّم کنند. باید به آنها بگویید یک خانه‌ی صد هزار دلاری دیدم! آن‌وقت بلند فریاد می‌زنند: "به‌به! چه خانه‌ی قشنگی!"
شازده کوچولو
آنتوان دوسنت اگزوپری
@zafaeran
خوارج، مشکل اساسی علی علیه السلام
استاد شهید مرتضی مطهری:
مشکل اساسی که می خواهم عرض کنم که همه اینها مقدّمه بود برای این مطلب، این است که در زمان پیغمبراکرم، طبقه ای که پیغمبراکرم به وجود آورد صرفا یک طبقه ای نبود که یک انقلاب بپا شود و عدّه ای در زیر یک پرچمی جمع بشوند. پیغمبر یک طبقه ای را تعلیم داد؛ متفقّهشان کرد؛ قدم به قدم جلو آورد؛ تعلیم و تربیت اسلامی را تدریجا در روح اینها نفوذ داد. پیغمبر سیزده سال در مکّه بود، انواع زجرها و شکنجه ها و رنجها از مردم قریش متحمّل شد ولی همواره دستور به صبر می داد، هرچه اصحاب می گفتند: یا رسول اللّه ! آخر اجازه دفاع به ما بدهید، ما چقدر متحمّل رنج بشویم، چقدر از ما را اینها بکشند و زجرکُشمان کنند؟! چقدر ما را روی این ریگهای داغ حجاز بخوابانند و تخته سنگها را روی سینه های ما بگذارند، چقدر ما را شلاّق بزنند؟! پیغمبر اجازه جهاد و دفاع نمی داد، در آخر فقط اجازه مهاجرت داد که عدّه ای به حبشه مهاجرت کردند. ... بنابراین تفاوتهای میان وضع علی علیه السلام و وضع پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ، یکی این بود که پیغمبر با مردم کافر، یعنی با کفر صریح، با کفر مکشوف و بی پرده رو به رو بود؛ با کفری که می گفت من کفرم، ولی علی با کفر در زیر پرده، یعنی با نفاق رو به رو بود، با قومی رو به رو بود که هدفشان همان هدف کفار بود، امّا در زیر پرده اسلام، در زیر پرده قدس و تقوا، در زیر لوای قرآن و ظاهر قرآن.
تفاوت دوم این بود که در دوره خلفا، مخصوصا در دوره عثمان، آن مقداری که باید و شاید دنبال تعلیم و تربیتی را که پیغمبر گرفته بود، نگرفتند ... و در اثر این غفلتی که در زمان خلفا صورت گرفت ... یک طبقه مقدّس مآب و متنسّک و زاهد مسلک در دنیای اسلام به وجود آمد که پیشانی های اینها از کثرت سجود پینه بسته بود. ... یک چنین طبقه ای، یعنی طبقه متنسّک جاهل، طبقه متعبّد جاهل، طبقه خشکه مقدّس در دنیای اسلام به وجود آمد که با تربیت اسلامی آشنا نیست ولی علاقمند به اسلام است، با روح اسلام آشنا نیست ولی به پوست اسلام چسبیده است؛ محکم هم چسبیده است. ...
علی علیه السلام در شرایطی خلافت را به دست می گیرد که چنین طبقه ای هم در میان مسلمین وجود دارد، و در همه جا هستند، در لشکریان خودش هم از این طبقه وجود دارند. [که نمونه اش در] جریان جنگ صفّین و حیله معاویه و عمروعاص که مکرّر شنیده اند، پیش می آید.
سیری در سیره ائمه اطهار(ع)، ص 33ـ29.
@zafaeran
خدای مهربان، اگر در آتشم اندازی به اهالی آنجا خواهم گفت که دوستت دارم ...
@zafaeran
🌹🌹
دوستان خدا
گاهی خدای مهربان
کسانی را نقد می کند که
ادعای نزدیک بودن به خدا را دارند.
از جمله در آیه ۱۸ سوره مائده
در مورد یهود و نصارا می فرماید:
وَقَالَتِ ٱلۡيَهُودُ وَٱلنَّصَٰرَىٰ
نَحۡنُ أَبۡنَـٰٓؤُاْ ٱللَّهِ وَأَحِبَّـٰٓؤُهُ
می فرماید:
یهود و نصارا گفتند
ما فرزندان و دوستان خدا هستیم.
قُلۡ فَلِمَ يُعَذِّبُكُم بِذُنُوبِكُم
به آنها بگو
پس چرا شما را
برای گناهانتان عذاب می کند؟
بَلۡ أَنتُم بَشَرٞ مِّمَّنۡ خَلَقَۚ
شما هم بشری از جمله آفریدگان او هستید
يَغۡفِرُ لِمَن يَشَآءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَآءُۚ
او هر كه را بخواهد ببخشد
و هر كه را بخواهد عذاب كند ...
اینکه برخی خود را فرزند خدا
و یا دوست خدا بنامند
مورد انتقاد خدای مهربان است.
ظاهرا خطاب در این آیات
یهود و نصارا هستند،
اما منحصر در آنها نیست
مخاطب اصلی مسلمانان هستند.
خدای مهربان
در جای دیگری می فرماید:
قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ
فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ
وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ
بگو اگر خدا را دوست داريد
از من پيروى كنيد
تا خدا دوستتان بدارد
و گناهان شما را بر شما ببخشايد ...
پیروی از پیامبر اکرم
نشانه دوستی خداست،
و باعث دوست داشته شدن از سوی خداست.
و پیروی از پیامبر،
پیروی از فرامین الهی است.
دوستان خدا
رنگ و نژاد و زبان و طبقه خاصی ندارند.
دوستی خدا به ادعا نیست،
به ایمان و عمل است.
عمل صالح ...
حمید
نهم رمضان ۱۴۰۲
@zafaeran
برای دیدار اقوام و خویشان به خانه پدری رفته بودم ... در دید وبازدید ها از قول مادربزرگ مادری نقل شد که صد سال پیش پدر ایشان در یک مورد گفته بود:
ستیزه مکن،
فردوسی حکیم می فرماید:
ستيزه به جايي رساند سخن
كه ويران كند خانه هاي كهن ...
خانه کهن پدری ما عزیز است، مراقب باشیم.
@zafaeran
🌹🌹
خداحافظ زمستان
خدا حافظ
ای آخرین فصل سال
و دارنده شبهای سرد و تار
زمستان جان
تو برخلاف پائیز
که درختان پر از برگ و بار را
تحویل گرفت
و چوب خشکی تحویل داد،
جوانه های امید را
در دل درختان خشک، زنده کردی
زمستان
تو را برای
صداقت، راستگویی و یکرنگی ات
دوست دارم
در دوره تو
بین آسمان و زمین آشتی برقرار می کنی.
تر سالی و خشکسالی ما
بسته به آنست که
تو
چقدر رابطه ات
با آسمان خوب باشد.
احساس می کنم
در دوره تو
آسمان به زمین نزدیکتر است،
و گویی آسمان میهمان زمین است.
بوالعجب مهمانی که
توشه خود و ما را
بهمراه می آورد.
از آنجا که
هر جا که دری بود به شب دربندند
الا در دوست را که شب باز کنند
پس شب های بلند
بهترین فرصت است برای دیدار یار
و شب های سرد تو
باعث گرمی خانواده های ماست.
زمستان عزیز
زحمت ترسالی با توست
اعتبارش با بهار و تابستان
تو همچون عشقی هستی که
بیستون را کند
و شهرتش را فرهاد برد
و همچون بلبلی که
رنج گل کشید
و برگ گل را باد برد.
تو صاحب انقلاب بهاری
ولی چه سود که انقلاب
با فرزندان گل خود را پرپر می کند
ماه اول تو دی است
و ما آنرا با دی و دیروز
اشتباه می گیریم
و شاعر ما توصیه می کند که
از دی که گذشت هیچ از او یاد مکن
فردا که نیامدست فریاد مکن
البته این یکی را حق دارد
چون ما سالهاست عادت کرده ایم که
آینده فروشی کنیم
چونان بهمنی بر دی فرود آییم
و برای آینده اسفند دود کنیم.
زمستان جان
تو را دوست دارم
زیرا تو،
هر آنچه می نمایی هستی
از تو پنهان نمی کنم
دوست ندارم
به گذشته ها لعنت بفرستم
پس صادقانه می گویم
نمی توانم
باد دی و نخوت خار را ارج نهم
بدان امید که بهار جانان می آید
بهار جای خود و نقد تو جای خود
زمستان عزیز. تو را دوست دارم
اما راستش پائیز را نیز ...
از بادهای پائیزی باید بپرهیزیم
چون برگ های ما
که فرزندان ما هستند را
چون درختان از ما بگیرد
و بر خلاف باد بهاری
موجب حیات و زندگی نیست
اما باد با خود گشايش می آورد
و آلودگی ها را می برد
و هوای زندگی را تازه می کنند
تو اما یخ و یخبندان می آوری
راه‌ها را مسدود می کنی
بسته بودن و وارونگی هوا
به آلودگی آن می انجامد
در دوره تو درها که هیچ
حتی پنجره ها باید بست
ما به جای سرود
بهار آمد بهار آمد
زیر لب می سرائیم که
هوا بس ناجوانمردانه سرد است.
البته تو را برای صداقتت دوست دارم
و پائیز را برای تنوعش
برف تو سفید است و نشانه پاکی
ولی یک رنگی شبیه بی رنگی است
تعارف از تفاوت و تنوع بر می خیزد
برف زیبا و پاک است
ولی می ترسم چاه و چاله
و دره و پرتگاه را بپوشاند
رنگهای متنوع پائیز فریب دهنده است
ولی برف های تو نیز
پوشاننده پرتگاه است.
نگویی
عجب ملغمه ای است ابن آدم
هم پائیزی است و هم زمستانی
بله
تو گاهی بیش از حد سخت می گیری
این حد از صراحت خوب نیست
به قول خواجه شیراز
صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت
ناز کم کُن که در این باغ بسی چون تو شکفت
گل بخندید که از راست نرنجیم ولی
هیچ عاشق سخن سخت به معشوق نگفت
حق با اوست
دروغ را نه، ولی مردم،
سخن سخت را خوش ندارند
سخن باید نرم باشد
خودت هم
تاب شنیدن سخن سخت نداری
شنیده ای که او فرموده است:
اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى
به سوى فرعون برويد كه
او به سركشى برخاسته
فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَيِّنًا لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى
و با او به نرمی سخن گوييد
شايد متذکر شود و خشیت پذیرد.
گاهی تو بیش از حد صریحی
و صراحت و نصیحت
ما را خوش نیاید
ما اهل مجامله ایم
و تو اهل مصارحه
و این دو چونان خطوط موازی
هرگز بهم نرسند ...
پس خداحافظ زمستان جان
هدایای سفید و زیبای تو را
هفته ها و ماهها بر سر قله ها نگه می داریم
آنها میهمان ما و مایه حیات مایند
و باعث شادی و سرور ما
وقتی در جشن و پایکوبی
برای رفتنت سر از پا نمی شناسیم ...
پس باز هم به ما سر بزن
می ترسم اگر دیر کنی
ما دچار گرمازدگی شویم ...
و بیایی و ما نباشیم ...
زمستان جان
از اینکه نامه ام طولانی شد،
و گاهی با لحنی تند و عتاب آمیز بود،
پوزش می طلبم.
به قول عربها
العتب علی قدر المحبة
تو صدای دوست بشنو
نه جواب لن ترانی
طولانی نوشتن،
نشانه دوستی بیشتر است.
در عوض
برای بهار
نامه کوتاهی خواهم نوشت:
بهار زندگی
سلام
دوستت دارم، خوش آمدی ...
حمید
آخرین روز زمستان ۱۴۰۲
@zafaeran
🌹🌹
شکر نعمت هایی اعطایی به پدر و مادر
خدای مهربان
در آیه ۱۵ سوره احقاف می فرماید:
وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا ...
گویی خدای مهربان
برای بندگانش
وصیت نامه می نویسد:
ما به انسان وصیت کردیم که به
مادر و پدرش احسان و نیکی کند.
سپس با ذکر سختی های
دوران حمل و شیردهی،
هنگامی که این کودک بزرگ می شود
و به بلوغ فکری می رسد،
از قول او چنین نقل می کند:
قَالَ
رَبِّ أَوْزِعْنِي
أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي
أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَى وَالِدَيَّ
وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ ...
پروردگارا
به من الهام کن
و توفيق بده
تا شكر نعمتى را كه به من
و پدر و مادرم دادى به جا آورم
و عمل صالحی انجام دهم که تو را
خشنود سازد.
خدای مهربان
در آیه ۱۹ سوره نمل
مجددا
درخواست بنده رشد یافته اش را
تکرار می کند:
... قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي
أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ
وَعَلَىٰ وَالِدَيَّ
گویی
قرآن وصیت نامه خدای مهربان است.
او در وصیت خود به انسان
از او یک چیز می خواهد:
احسان و نیکی به والدین
انسانی که
وقتی رشد کامل یافت،
و به چهل سالگی رسید،
از خدای مهربان درخواست کرد:
پروردگارا
بر دلم بیافکن
شکرگزار نعمتی باشم که
به من و به پدر و مادرم داده ای
همچنان که بر دلم بیافکن تا
کار شایسته ای انجام دهم
که تو خوش می داری
گویی
مسئولیت شکرگزاری
از نعمت های اعطاء شده
به پدر و مادر نیز
بر عهده فرزند است.
روشن است که شکرگزاری
مخصوص زمان حیات آنها نیست،
تا زمان زنده بودن فرزند است،
خوش داشتن خدای مهربان
نیز مخصوص عمل صالح نیست
بلکه به هر دو باز می گردد:
کار شایسته
و سپاسگزاری نعمت هایی که
بر من و پدر و مادرم ارزانی داشته ای
انگار شکرگزاری نعمت مصداق اتم
کار شایسته و عمل صالح است.
عملی که خدای را خوش آید
و نه اعمالی که خدای را به غضب آورد.
حمید
فرزند رجل من اقصی المدینه
ششمین روز رمضان ۱۴۰۲
@zafaeran
🌹🌹
سلام ای آسمان آبی
از تو
بابت همه الطاف و محبت هایت
سپاسگزارم
ممنون که در فرستادن نعمت
به رفتار زمینیان نگاه نکردی
تو باران رحمت خود را فرو فرستادی
و وقتی که بشر در روی زمین
با گلوله های سربی
با یکدیگر
سخن می گفتند
تو بر سر بشر
گلوله های برفی فرستادی
نمی دانم گلوله های برفی که
رقص کنان بر زمین
می آمدند
می دانستند که در زمین چه خبر است
مثلا در غزه ...
باران، برف و آبی که
مایه حیات است
فرستادن آب
برای
کره ای که
به کره آبی معروف است
ولی بر اثر عملکرد انسان
فقط از مرگ
سخن می گوید.
آسمان چقدر تو زیبایی
چقدر تو پاک
و بلند مرتبه
و سخی هستی
به بادها امر می کنی که
بوزند ...
و گرد و غبار
از چهره زمین بزدایند
و ابرها را جمع کنند
و باران بر زمین نازل می کنی
و چهره چرکین زمین را
شستشو می دهی
از محبت های تو سپاسگزارم
که برکت های خود را
بر ما می فرستی
و ما را تشویق می کنی
که گاهی به آسمان نگاه کنیم
و از خدای آسمان
روزی بخواهیم
ما را متوجه می کنی که
به قول مولانا
ره آسمان درون است
پر عشق را بجنبان
پر عشق چون بجنبد
غم نردبان نماند.
حمید
اسفند ماه ۱۴۰۲
@zafaeran
🌹🌹
مشکل
ابلهان و سفیهان
آن است که
سفیه نمی داند که سفیه است.
خدای مهربان
در آیه ۱۳ سوره بقره
می فرماید:
وَإِذَا قِيلَ لَهُمۡ
ءَامِنُواْ كَمَآ ءَامَنَ ٱلنَّاسُ
قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ كَمَآ ءَامَنَ ٱلسُّفَهَآءُۗ
أَلَآ إِنَّهُمۡ هُمُ ٱلسُّفَهَآءُ
وَلَٰكِن لَّا يَعۡلَمُونَ
و چون به آنها گفته شود:
ايمان آوريد
چنان كه مردم ايمان آورده اند.
مى گويند:
آيا ما هم مانند سفيهان ايمان آوريم ؟
آگاه باشند كه آنها خود سفيهند
ولى نمى دانند.
به نظر می رسد
اینکه سفیهان نمی دانند که
سفیهند،
بیش از آنکه مشکل آنها باشد،
مشکل ماست...
حمید
سوم رمضان
@zafaeran
یَا رَفِیقَ مَنْ لا رَفِیقَ لَهُ
ای رفیق کسی که
رفیق ندارد ...
ما فرزندان بشر،
در این دنیای خاکی
رفیقی جر تو نداریم.
ما اینجا غریبیم.
ارْحَمْ فی هذِهِ الدُّنْیا غُرْبَتی ...
اینجا دار غرور است.
دار انس نیست.
ما انسانیم
و با دار غرور غریبه ایم.
و تو
انیس کسی هستی،
که انیس ندارد.
يَا أَنِيسَ مَنْ لا أَنِيسَ لَهُ.
ما
در این
دنیای خاکی
دوستی نداریم.
و تو دوست کسی هستی
که دوستی ندارد.
یَا حَبِیبَ مَنْ لا حَبِیبَ لَهُ
تو دوست
قلب های راستگو هستی.
یَا حَبِیبَ قُلُوبِ الصَّادِقِینَ
شنیده ایم که تو
نزد قلب های شکسته ای
انا عِنْدَ مُنْكَسِرَةِ قُلُوبُهُمْ
ما از تو،
بجز تو نخواهیم.
حمید
اردیبهشت ۱۴۰۳
@zafaeran
🌹🌹
عمر، به مثابه برق لامپ
خانه پدری
شماره ۰۳۲۲۰
ظهر جمعه بود و با پدر در آفتاب گیر ایوان منزل نشسته بودیم. هوا هنوز گرم نشده بود و نور آفتاب دلنشین بود. رادیو روشن بود و رضا رهگذر در حال قصه گویی بود:
با پایان یافتن قصه ما، وقت برنامه هم به پایان می‌رسد...
پدر گفت: پسرم یادت باشه در مورد عمرها اینگونه نیست؛ بسیاری از مواقع هنوز قصه ما، به پایان نرسیده که عمر به پایان می رسد...
پس باید کارهایی که لازم است انجام شود، به تاخیر نیافتد. عمر پدر خانواده مثل آفتاب ظهر جمعه نیست، مثل آفتاب عصر جمعه است. آفتاب لب بام ...
اگر گمشده ای داریم، تا نور آفتاب هست، آن را پیدا کنیم، اگر بچه های خانواده بیرون سرگردانند تا نور هست به دنبال آنها برویم و آنها را به آغوش خانواده برگردانیم. هفته هفت روز است و جمعه آخرین روز آن است. جمعه برای جمع کردن است. جمعه ای که خانواده را متفرق کند، جمعه نیست... به پدر عرض کردم در مورد آفتاب صحبت می کردید... پدر گفت: بله تا آفتاب هست باید کاری کرد. غروب عمر، مثل غروب آفتاب نیست که قابل پیش بینی باشد، عمر، مثل چراغ های نفتی قدیم نیست که ببینیم چقدر روغن یا نفت باقی مانده است. مثل لامپ های برق است. ناگهان از نیروگاه، برق خانه ما، قطع می شود و بانگ بر می آید که خواجه رفت...
حمید
فرزند کوچک خانه پدری
@zafaeran
🌹🌹
اللامبالاة
هي آخِر فُصول الوَجع
بی‌تفاوتی،
آخرین فصل درد و رنج است.
غادة السمان
@zafaeran
پس از عشق عالم محبت پیش خواهد آمد و روی خود خواهد نمود ای عزیز «یُحِبُّهم و یُحبُّونَه» را گوش دار. «یُحِبُّونَه» آنگاه درست آید که همگی خود را روی در «یُحِبُّهم» آری؛ آنگاه او را برسد که گوید: یُحِبُّهم» که اوبهمه اندر رسد.
آفتاب همه جهان را تواند بودن که روی او فراخ است؛ اما سرای دل تو تا همگی روی خود در آفتاب نیارد، از آفتاب هیچ شعاعی نصیب او نتواند بودن.
«و مِنْ آیاتِهِ الشَّمسُ» خود گواهی می دهد که «یُحِبُّهم» چگونه صفت واسعیت دارد همه کس را تواند بودن. اما «یُحِبُّونه» تا همگی او را نباشد، بهمگی ازو شعاع نیابد. «یُحبُّهم» خود در خلوت خانۀ «یُحبُونه» می گوید که محبت چیست، و محبوب کیست.
دریغا هرگز در خلوت خانۀ «کهیعص» هم سرّ «فأوْحی الی عَبْدِه ما أوْحی» بوده ای؟ و شنیده ای هرگز این بیتها، و گفته ای بزبان حال؟
دوش آن بت من دست در آغوشم کرد
بگرفت و بقهر حلقه در گوشم کرد
گفتم صنما ز عشق تو بخروشم
لب بر لب من نهاد و خاموشم کرد
تمهیدات، عین القضات همدانی
@zafaeran
همه عمر در فراقت بگذشت و سهل باشد
اگر احتمال دارد به قیامت اتصالی
چه خوش است در فراقی همه عمر صبر کردن
به امید آن که روزی به کف اوفتد وصالی
به تو حاصلی ندارد غَمِ روزگار گفتن
که شبی نَخُفته باشی به درازنای سالی
غَمِ حال دردمندان نه عجب گَرَت نباشد
که چنین نرفته باشد همه عمر بر تو حالی
اول اردیبهشت، روز سعدی، مبارک باد
#سعدی
@zafaeran
تو با خدایِ خود انداز کار و دل خوش دار
که رحم اگر نکند مُدَّعی خدا بکند
@zafaeran
نکته نگران کننده آنکه امام علی توسط مردمی به شهادت رسید که به قول استاد مطهری عبادت پیشه و متنسّک بودند و شبها در عبادت و بی میل به دنیا و زخارف آن. مردمی که به قول ابن عباس با پیشانی پینه بسته و دستهایی چون پای شتر از شدت و کثرت سجود و با پیراهن های کهنه ولی مصمم و قاطع ...
@zafaeran
امام علی:
فَلا تُكَلِّمُونِي بِمَا تُكَلَّمُ بِهِ الْجَبَابِرَةُ، وَ لاتَتَحَفَّظُوا مِنِّي بِمَا يُتَحَفَّظُ بِهِ عِنْدَ أَهْلِ الْبَادِرَةِ، وَ لاتُخَالِطُونِي بِالْمُصَانَعَةِ
با من آن گونه كه با زمامداران ستمگر سخن گفته مى شود سخن نگوييد و آن گونه كه مردم خود را در برابر حاكمان تندخو و جبّار حفظ مى كنند محدود نسازيد و به طور تصنّعى و منافقانه با من رفتار نكنيد
خطبه 216 نهج البلاغه
@zafaeran
🌹🌹
خدای آسانی
خدای مهربان
در آیه ۱۸۵ سوره بقره
آنجا که بحث روزه را مطرح می کند،
می فرماید:
يُرِيدُ ٱللَّهُ بِكُمُ ٱلۡيُسۡرَ
خدا برای شما آسانی می خواهد
وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ ٱلۡعُسۡرَ
و برای شما سختی نمی خواهد.
آسانی از خداست،
ولی سختی از خدا نیست.
خدای مهربان
در جای دیگری می فرماید:
وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي
فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا
وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى
و هر كس از ياد من رو بگرداند
زندگى تنگ و سختى خواهد داشت
و روز رستاخيز او را نابينا محشور مى كنيم.
دوری از آیات الهی است که
زندگی مشقت باری را
برای انسان‌ها رقم می زند.
شاید
از آسانی و سختی زندگی،
بتوان فهمید که
راه را درست می رویم یا نه ...
حمید
دهم رمضان ۱۴۰۲
@zafaeran
🌹🌹
آورده اند که :
امام احمد غزالی که در آن زمان واعظی بسیار معروف بود ، در یکی از وعظ های خود گفت : ای مسلمانان ! من از چهل سال پیش بر شما وعظ و پند گفته ام ، در این مدت تمامی آنچه را که به عنوان وعظ و پند و نصیحت بیان کرده ام ، خلاصه ی آن را فردوسی در این دو بیت آورده است :
ز روز گذرکردن اندیشه کن
پرستیدن دادگر پیشه کن
به نیکی گرای و میازار کس
ره رستگاری همین است و بس
......
بن مایه : "در شناخت فردوسی" رویه ی 47 – پروفسور حافظ محمودخان شیرانی
@zafaeran
پیام های تبریک عید نوروز، دو خشنودی و مسرت به همراه دارد، اول: نشانه آنست که به یاد شما هستند و دوم نشانه سلامتی دوستان است. سلامتی دوستان برایم بسیار مسرت بخش است.
نوروز و سال نو مبارک باد
🌹🌹
کامیابی بزرگ
شری از کلمات اضداد است
و به معنی خرید و فروش است.
اشتراء نیز،
به معنی خریدن و فروختن است.
وَ شَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ
او را به قیمت ناقصی فروختند.
وَ مِنَ النَّاسِ
مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ
ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ
به معنی فروختن است.
و آن در لیلت المبیت است
که در عظمت و بزرگی
علی ابن ابی طالب
نازل شده است.
اشتراء در
وَ اشْتَرَوْا بِهِ ثَمَناً قَلِیلًا
بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ اَنْفُسَهُمْ
وَ لا تَشْتَرُوا بِآیاتِی ثَمَناً قَلِیلًا
به معنی فروختن است.
خدای مهربان
انسان ها متذکر می شود که
خود را
و آيات الهی را
به بهای اندکی مفروشید.
و اشتراء در
اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدی
به معنی خریدن است.
أُولَئِكَ الَّذِينَ
اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَى
فَمَا رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ
وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ
آنان کسانی هستند که
گمراهی را به جای هدایت خریدند،
پس تجارتشان سود نکرد
و از راه یافتگان نبودند.
در حالی که مؤمنین
و متقین تجارت سودمندی دارند.
امام المتقین علی ابن ابیطالب
در مورد متقین چنین می فرماید:
صَبَروا اَیّاماً قَصیرة
اَعْقَبَتْهُم راحَةٌ طَویلَةً،
تِجارَةٌ مُرْبِحةٌ
یَسِّرها لَهُم رَبُّهُم
براى مدتى کوتاهی
در این جهان صبر می کنند
و راحتى بلند مدتی بدست می آوردند،
این تجارتى پرسود است که
پروردگارشان بر ایشان فراهم ساخته است.
و خدای مهربان،
خریدار جان و مال مؤمنان است.
إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى
مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ
بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ
يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ
فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ
وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا
فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ
وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ
فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُمْ بِهِ
وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
خدا از مؤمنان
جان و مالشان را
به بهاى بهشت خريده است
همان كسانى كه
در راه خدا مى جنگند
و مى كشند و كشته مى شوند،
به عنوان وعده حقى
در تورات و انجيل و قرآن
بر عهده اوست
و چه كسى از خدا
به عهد خويش وفادارتر است
پس به اين معامله اى كه با او كرده ايد
شادمان باشيد
و اين همان كاميابى بزرگ است.
حمید
هفتم رمضان ۱۴۰۲
@zafaeran
🌹🌹
بشارت بر مخبتین
مخبتین همان متواضعان هستند
و خدای مهربان به پیامبر اکرم
صلی الله علیه و آله
می فرماید
به تواضع کنندگان
بشارت بده:
وَ بَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ
سپس آنها را تعریف می کند:
مُخبتین را مژده بده؛
آنانی که
وقتی یادِ خدا به میان بیاید،
دلهایشان به تب و تاب می‌افتد؛
در حوادثِ ناگواری که
برای آنها روی می‌دهد،
صبورند؛
اقامه نماز می کنند
و از آنچه روزی‌شان کرده‌ایم
انفاق می کنند.
الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ
وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ
وَالصَّابِرِينَ عَلَىٰ مَا أَصَابَهُمْ
وَالْمُقِيمِي الصَّلَاةِ
وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ
تسلیم خدای واحدند
و تسلیم به واله شدن
در برابر او می انجامد
و سخن او که در میان باشد،
دلهایشان به خشیت می افتد
در مصیبت ها صبورند
و اقامه کننده نمازند
و اهل انفاق و بخششند ...
مخبتان همان مؤمنان هستند:
اِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ
الَّذِینَ اِذا ذُکِرَ اللَّهُ
وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ
مؤمنان کسانی هستند که
چون یاد خدا شود،
دلهای آنان به خشیت می رسد.
تسلیم به اِخبات می‌انجامد
و اخبات به خشیت می رسد
و خشیت با دل چنان کند که
یاد یار، او را واله کند
و بر مصائب صبور شود
و به درجه ای برسد که
خدا بر دست و زبان او جاری شود
بلکه او دست و زبان خدا شود.
حمید
پنجم رمضان ۱۴۰۲
@zafaeran
🌹🌹
میثاق خدا و بندگان
خدای مهربان
در آیه ۸۰ سوره بقره
قولی را از بنی اسرائیل نقل می کند:
وَقَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَعْدُودَةً
و گفتند جز چند روزی
هرگز آتش به ما نخواهد رسید،
سپس می فرماید
به آنها بگو
مگر پيمانى از خدا گرفته ايد؟
قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْدًا
خدا پيمان خود را
هرگز خلاف نخواهد كرد
فَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ
يا آنچه را نمیدانید
به خدا نسبت مى دهيد؟
أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ
خدای مهربان
پس از آن و در سه آیه بعد
میثاقی که
از بنی اسرائیل گرفته شده را
نقل می کند:
وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ
لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ
وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا
وَذِي الْقُرْبَى
وَالْيَتَامَى
وَالْمَسَاكِينِ
وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا
وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ
وَآتُوا الزَّكَاةَ ...
و چون از فرزندان اسرائيل
پيمان محكم گرفتيم كه
جز خدا را نپرستيد
و به پدر و مادر
و خويشان
و يتيمان
و مستمندان احسان كنيد
و با مردم خوش سخن بگوييد
و نماز را به پا داريد
و زكات را بدهيد ...
سپس آنها را نقد می کند که
جز اندکی چنین نکردید.
این سخن
فقط خطاب به بنی اسرائیل نیست،
پیروان همه انبیاء
از جمله ما مسلمانان
پیروان پیامبر اکرم
صلی الله علیه و آله
نمی توانیم
صرفا به دلیل پیروی ظاهری
خود را از آتش مصون بدانیم.
مگر آنهایی که به میثاق فوق عمل کردند.
میثاقی که
مخصوص بنی اسرائیل نیست.
به نظرم
ترتیب بندهای میثاق نیز مهم است ...
حمید
چهارمین روز رمضان
@zafaeran
حق نیست که
برخی غنچه‌‌ها،
به گناهِ نامتشابه بودن
با تصویری که از غنچه داریم،
کنده شوند
و بر خاک افکنده شوند.
مردی در تبعید ابدی
@zafaeran
