1994
اندیشه، آگاهی، اعتماد به نفس. مطالبی درباره ی زنان، برای همگان. کلیه متون اثر نویسنده زنان آگاه. بازنشر با ذکر لینک کانال و منبع آزاد. . *بدون تبلیغ.
#معرفی فیلم.
🎥 promising young woman زن جوان نوید دهنده
فیلمی در ژانر جنایی، درام و هیجان انگیز. چند سالی است که زندگی "کسی" سی ساله از روال عادی خارج شده. او مثل یک کوه آتشفشان خاموش اما آماده ی فوران است. او قصد دارد نه تنها از مجرمان بالفعال، که از مجرمان بالقوه نیز انتقام بگیرد. اما چرا؟
"کسی" از دانشجویان ممتاز رشته پزشکی بوده که به خاطر شوک و غصه یک جنایت ترک تحصیل می کند. بهترین دوست "کسی"، وقتی در حالت هوشیاری نبوده، توسط چند تن از دانشجویان پسر به اتاقی برده می شود.یکی از پسرها به دختر تجاوز می کند و سایر پسرها (همه دانشجوی پزشکی) جنایت را تماشا و تشویق می کنند! روز بعد دختر به دانشگاه شکایت می کند اما نه مدیریت دانشگاه و نه هیچ یک از همکلاسی ها از قربانی حمایت نمی کنند. "تو دروغگویی و می خواستی مشروب نخوری!" حالا سال هاست که آن دختر _ دانشجوی ممتاز پزشکی سابق_ خودکشی کرده. اما تمام افراد متجاوز و شریکان جرم، مدیریت دانشگاه و همکلاسی های سابق در نهایت خوشبختی دارند زندگی شان را می کنند! "کسی" با خودش فکر می کند که وقت انتقام است.
این فیلم انتقام محور اولین کارگردانی امرالد فنل است که بسیار موفق از آب درآمده و محصول سال 2020 هست. فیلم با بازی درخشان نقش اصلی کری مولیگان، فیلمنامه تقریبا قوی (البته نه عاری از ایراد) و پایان بندی غیرمنتظره ، اثری دیدنی ست که جامعه ی خاطی و بی مسئولیت نسبت به جنایت تجاوز را به چالش می کشد. در فیلم افراد متجاوز یا حامی تجاوز (و نه قربانی) ، به سهولت اعلام می کنند که زمان دست زدن به جرم تجاوز "بچه بوده اند" و به همین دلیل مهم نیست که واقعا چه کرده اند! در حالی که بچه ها همیشه شوخی شوخی سنگ می زنند و گنجشک ها جدی جدی می میرند.
در کل تماشای این اثر سرگرم کننده و حاوی پیام را بسیار توصیه می کنم. مخصوصا به افراد جوان و کم سن که به زندگی نگاه "Fun" ، جنسیت زده و عاری از مسئولیت دارند :)
اگر می شد چنین فیلمی را در اردوی دانش آموزان دبیرستانی پسر نمایش داد عالی بود. سنی که جوانک ها دو متر قد می کشند، ریش و سبیل در می آورند و با صدای دو رگه احساس بزرگی و مردی می کنند و درگیر مردانگی سمی می شوند. اما از سر ندانم کاری و شوخی گرفتن زندگی، گاه دست به اعمال شدیدا مخرب می زنند و سال ها بعد با بی خیالی می گویند خب "بچه" بودم. بی خیال! در حالی که همان اعمال عمیقا بر روح و روان افراد دیگری تاثیر سوء گذاشته است.به خصوص در کشوری که آموزش حقوق جنسی وجود خارجی ندارد، این فیلم تلنگر وجدانی خوبی است. زیرا آموزش نداشتن نباید بهانه ای برای "وجدان نداشتن" باشد.
واکنش سینمادوستان جنسیت زده نیز در این باره جالب توجه است. برخی یکی از ده فیلم برتر سال که در پنج بخش نامزد جایزه اسکار شده را، فیلمی متوسط و (تهمینه میلانی وار) و مناسب تخمه شکستن (!) توصیف می کنند! صرفا چون فیلمی مرتبط با حقوق زنان است .موضوعی که فرقی نمی کند چقدر افراد تحصیلات عالیه هنری و غیرهنری داشته باشند چون در هر صورت حوصله ی حقوق زنان و فیلمی جدی درباره زنان را ندارند. دوست دارم بدانم اگر همین افراد در شرایط مشابه قرار بگیرند و مثلا برای فرزند یا همسرشان اتفاق مشابهی بیفتد بازهم مساله را مناسب تخمه شکستن می بینند؟؟ شاید هم مثل کاراکتر شهاب حسینی در مرگ فروشنده، راه می افتند توی خیابان تا از فرد "بی ناموس" ماجرا انتقام بگیرند؟
به قلم زنان آگاه @zanAneAgah
تریلر فیلم در آپارت:
https://www.aparat.com/v/N0v4F/%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%84%D8%B1_%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85_Promising_Young_Woman_-_%D8%B4%D9%85%D8%A7%D8%B1%D9%87_2
آپارات - سرویس اشتراک ویدیو
تریلر فیلم Promising Young Woman - شماره 2
http://www.ariamovie.ir
🌷با آرزوی دل خوش!
بهبود وضعیت اقتصادی
خروج از انزوای سیاسی
آزادی بیان و آزادی پس از بیان!
محیط زیست سالم تر و دور شدن دست ناپاک از منابعی که مال خود مردم هست...
🌷با آرزوی آگاهی و انتخاب آگاهی!
روشن شدن چشم ها و فکرها
و اراده ی آهنین برای روبه رو شدن با توهمات مقطعی و نه گفتن به ظلم!
🌷آرزوی رفع خستگی چندین ساله
و عدم مدارا با اشکال تغییر شکل داده ی تداوم ظلم...
با آرزوی امنیت حقیقی، آزادی حقیقی...
با آرزوی رعایت تعادل، انصاف و عدالت در زندگی های شخصی همه ما...
در سال پیش رو، تا می تونید علی رغم مشکلات برای پیش رفت فردی و شخصیتی خودتون تلاش کنید...💪💪 با بهترین آرزوها ... سال نو مبارک.
پ.ن: ممنون که یک سال دیگه هم همراه زنان آگاه بودید🌷🌷
به قلم زنان آگاه @zanAneAgah
چندوقت پیش دنیای مجازی امکان تماس تصویری با یکی از دوستانم رو فراهم کرده بود که در یک گردش با دوستانِ همسرش، تنی به آب سپرده‌بودن و البته نوش جانشون هم...
.
همزمان که صحبت میکردیم در زمینه‌ی تصویر چشمم به دختری افتاد که تنها نشسته بود و شاهد آب‌تنی سایرین بود، از دوستم پرسیدم فلانی چرا تنها نشسته، گفت همسرش اجازه آب‌تنی بهش نمیده! پرسیدم همسرش کجاست گفت توی آب!
.
صحبت خودمون رو ادامه دادیم درحالیکه من هنوز فکرم پیش دختری بود که میدونستم تازه ۴-۵ روز از ازدواجش میگذره.
.
ناخوداگاه بهش چشم دوخته بودم و دیدم که همسرش از آب بیرون اومد و رفت که خوش و بشی باهاش بکنه، وقتی مرد دوباره به سمت آب برمیگشت یکدفعه صداش بلند شد و عصبانی گفت خفه!
.
یک لحظه شوکه شدم و از دوستم پرسیدم چی شد یهو؟ گفت هیچی از شوهرش پرسید منم بیام تو آب؟! و این جواب رو شنید! و از اون عجیب‌تر اینکه دختری که توی تصویر میدیدم با جمله‌ی عزیزم شوخی کردم روی صندلی‌اش برگشت تا همسرش بره داخل آب و به شوخی سر یکی خانم‌ها رو زیر آب کنه و همگی باهم بخندن!
.
انگار ما به خشونت‌های کلامی عادت کردیم، انگار زن‌هامون از کودکی عادت میکنن که هرحرفی رو تاب بیارن، عادت کردیم که کسی مارو از انجام کاری منع کنه که خودش انجام میده.
شاید عادت کردیم که برای زن خوب بودن احتیاج به تایید بقیه داریم، یک جاهایی هم اسمش رو میذاریم «هنر زن بودن»! دلمون رو راضی میکنیم که حتما مادر گیتی از ابتدا، ما زن‌ها رو اینطور خلق کرده تا دوام زندگی و خانواده مطمئن‌تر باشه.
.
شاید یک‌سری الگوهای غلط نسل‌های قبل بیشتر از چیزی که فکر میکنیم توی ناخودآگاه ما نفوذ کرده ، شاید هم مختصات و چارچوب‌های اشتباه جامعه و قوانین حاکم ما رو دچار خطاهای شناختی کرده، اما به نظرم با همه این احوال سخت نیست یکم بیشتر درباره خودمون فکر کنیم و بشنویم و بخونیم و یاد بگیریم.
از پادینا موحدی .
زنان آگاه @zanAneAgah
"برابری یا عدالت و انصاف"
(در آستانه 8 مارس روزجهانی زن)
خیلی وقت است که ترجیح می دهم به جای لفظ "برابری جنسیتی" از لفظ "عدالت و انصاف جنسیتی" استفاده نمایم. بس که از لفظ برابری مطلق سوء برداشت و سوء استفاده شده.
لفظ برابری نمی تواند و "نباید" مجموعه ای از تفاوت های بیولوژیک را منتفی یا بی اثر گرداند. لفظ برابری نمی تواند وجود عضوی به نام رحم و مسایل مرتبط بدان را- حدود سی سال قاعدگی در طول عمر و امکان باروری و زایمان و تغییرات هورمونی و عوارض جسمی و روحی _ پاک نماید.
نیز نکته ای که زمان استفاده از لفظ برابری اغلب نادیده گرفته می شود "تفاوت های فردی" است.
می گویند برابری می خواهید ؟ یالا همگی بروید رشته معدن یا فنی ، یالا همه ورزشکار عضله ای و رزمی کار، همه طرفدار پروپاقرص ورزش فوتبال بشوید! همه تلاش کنید که مدیر یک شرکت بزرگ بشوید ! یالا همگی راننده ی ماشین آلات سنگین، یا نجار و مکانیک یا موتور سوار و چه و چه بشید تا ثابت کنید که ...
انصاف و عدالت جنسیتی یعنی ما در نظر می گیریم که جامعه زنان را از کودکی به چه سمت و سوهایی سوق می دهد و هیچ چیز ذاتی این وسط وجود ندارد. می دانیم که طی سال ها با خوراک فکری و فرهنگی و آموزش و لطیفه ها و مثل ها و... سلیقه و سبک و سیاق زنان شکل می گیرد و نتیجه اش برای یک خانم جوان می تواند ترجیح رشته ی "هنر" به رشته ی "مهندسی مکانیک" بشود. انصاف و عدالت جنسیتی یعنی ما این ها را می دانیم و رشته ی مهندسی مکانیک را تک جنسیتی نمی کنیم ، رشته های ورزشی رزمی و چه و چه را برای زنان ممنوع نمی کنیم. چون هستند کسانی که علاقه و استعدادشان در این موارد باشد و جلوگیری از ورودشان یعنی بی عدالتی. عدالت انصاف یعنی این ها را می دانیم و به ذات ربطشان نمی دهیم.
کوته فکران می گویند "برابری می خواهی؟ برو سوپور بشو!!" عدالت و انصاف جنسیتی چه می گوید؟ می پرسد آیا اگر یک زن بخواهد پاکبان یا راننده اتوبوس واحد و... بشود، واقعا مراکز ذی ربط قبولش می کنند؟؟ تنها خانم راننده اتوبوس که مدت ها با اتوبوس شخصی کار می کرده و مسافر می زده که چنین چیزی تعریف نمی کند. انصاف جنسیتی می پرسد: برای پاکبان شدن و جارو کشیدن کوچه و خیابان و به خصوص شب و نصف شب، آیا امنیت جانی و روانی کافی برای یک زن وجود دارد؟ چقدر برای صرف عمل ساده ای مثل "لطفا به پسرانتان یاد بدهید که انسان باشند و متلک نیندازند و زنان غریبه را آزارجنسی کلامی و غیرکلامی نکنند" داریم آموزش می دهیم و هم چنان مردم فرد آزار دیده را مجرم و مشکل دار می دانند؟ خیلی ها دختران جوان فروشنده مترو را هم "خراب" می نامند. آیا روان یک مرد این تحمل را دارد که هر روز کارش تبدیل به جنگ اعصاب بشود که چنین چیزی را از یک زن می خواهد؟؟ چرا زمان حرف از برابری نمی گویند "برابری می خواهی؟ پس من مرد هم از فردا حجاب سر می کنم!" آدم بی انصاف هرگز نمی گوید که "باشد، بگذار شرایط را برای تو نیز مساعد سازیم تا فضای برابری فراهم گردد و در این راه من از تو حمایت می کنم. آدم بی انصاف می گوید بیا و از آن چندرغاز حق و حقوقی که در کلام داری (و در عمل معلوم نیست بهش برسی یا خیر) بگذر، تا به من ثابت کنی که...! لفظ برابری صرف به راحتی بهانه دست افراد بی انصاف می دهد که بزنند به جاده خاکی مهملات.
من دیگر به جای برابری، از لفظ "انصاف و عدالت" استفاده می کنم. خیلی کامل تر و معقول تر است و افراد را نیز کم تر به بحث های بچگانه از سر لج و لج بازی می کشاند.
به قلم زنان آگاه @zanAneAgah
"شعر و شعار آبکی"
پدر یک شعر آبکی برایم خواند که لب کلامش این بود که
ای کاش به جای روز زن و روز مرد ، " روز انسان" داشتیم.
گفتم این یه شعار غلطه و چیزی به نام روز انسان به هیچ دردی نمی خوره. اسامی روزها باید یک کاربرد عملی داشته باشه وگرنه شعار بی ارزشی بیش نیست. نیکوکاری و انسانیت و توجه به دیگران موقعی ارزشی دو چندان پیدا می کنه که به عمل بیاد. و برای به عمل دراومدن نیاز به سازماندهی توسط انجمن ها و گروه ها و سازمان ها داره. از اون جایی که توان کمک هر فرد و هر گروه هم محدوده، چاره ای نیست جز این که گروه ها فقط بر "یک موضوع خاص" تمرکز کنند. مثل "کودکان بیمار تالاسمی" یا "خیریه بیماران سرطانی بزرگسال" .
گفت نه تو نمی فهمی انسانیت چیه!! اگر هر کس یه کمکی به دیگری بکنه دنیا گلستان می شه! هرکی باید هرکاری می تونه برای دیگری بکنه!
گفتم صد در صد، ولی من از تهران چطوری می تونم مثلا به یک کودک در سیستان و بلوچستان کمک کنم؟ اگه نخوام از گروه ها و انجمن ها و امثالهم استفاده کنم فوقش بتونم یه بشقاب پلو خورش ببرم واسه سرایدار افغان و با خودم بگم وای من یه کار خیر کردم. یا فکر کن اگر هر کس یه هزار تومنی به یه نیازمند بده، اون نیازمند به هزارتومنی نگاه و با خودش فکر می کنه که خب...حالا من با این هزار تومن چه کنم دقیقا؟؟ بخورمش یا بپوشمش یا باهاش فلان بیماریم رو درمان کنم؟! باید گروه ها و انجمن ها و سازمان هایی باشند، که روزهای خاصی رو اعلام کنند، و با جمع کردن کمک های کوچیک بتونند یهو یه کمک بزرگ به یه نفر یا صدها نفر بکنند. اگه به طور کلی بیایم بگیم "روز انسان ها و انسانیت مبارک!!" چه اتفاقی می افته؟؟ هیچی!! واقعا هیچی. ولی اگر روزجهانی مثلا بهداشت قاعدگی داشته باشیم، یه انجمن می تونه کلی شرایط بهداشت روی برای زنان فلان منطقه یا فلان روستا فراهم بکنه. در روز جهانی مردان و روز جهانی سرطان سینه، کلی درباره سلامت مردان و زنان آموزش می دند. و خود این آموزش ها یعنی بیماری های کم تر در آینده و سلامت بیش تر و خودش مفیدترین کمک و گرامی داشتنه.
روز فلان و روز بیسار، زمانی ارزش داره که یا آگاهی سازی جمعی همراه داشته باشه یا یک اتفاق عملی مفید بیفته توش. شعار سطحی "نه زن و نه مرد، همه انسان ها" نه بیماری پروستات کسی رو درمان می کنه نه دارویی می رسونه به یه کودک سرطانی و نه یک زن تحت خشونت رو به فضای امن می رسونه. نه حقوق عقب افتاده کارگران رو به دستشون می رسونه نه حقوق کم بازنشسته های مسن رو افزایش می ده و نه.... روزها باید هدفمند و با کارکرد عملی باشند. گروه های مختلف حتما به نمایندگان خاصی نیاز دارند و این گروه ها حتما باید اسم داشته باشند تا با تمرکز بتونند به نیازهای همه اقشار جامعه برسند. حالا من و شما هی شعر بخونیم در وصف مادر یا پدر بدون این که شرایط زندگی رو براشون بهتر کنیم! به چه درد می خوره؟ هیچی. یا مجری تلویزیون بگه آه ای پاکبان زحمت کش، دستت درد نکنه که شهرمون رو تمیز می کنی! خوبه ولی چه ارزشی داره وقتی از همون تریبون تلویزیون آموزش صحیح و کافی ندیم به مردم برای پاکیزگی شهر و... زندگی امروز به شعر و شعار نیاز نداره.
خوش قلبی و مهربونی خوبه و پیش نیاز هر نوع کمک و نوع دوستیه. ولی بدون دانش و بی هدف و فقط در سطح بوس با قلب خوشگل واقعا بی فایده ست. خلاصه که مهم نیست چه شعاری قشنگ تره، مهم تفکر و تحلیل درست و راهکاره.
پ.ن1: تهشم پدر با نگاه عاقل اندر سفیه گفت این شاخه شاخه هایی که می گی چیه. تو نمی فهمی انسانیت چیه :) جالبه، تفکر هدفمند برای کمک رسانی واقعی و عملی اما به دور از شعر و شعار آبکی یعنی نفهمیدن! رسیدن و رد کردن یک نقطه، یعنی نرسیدن! چقدر جالب. مرسی پدر که تو هم در سطح شعر و شعار هر روز بهم می گی "دختر عزیزم مرسی که هستی" ولی نقاط ارزشمند واقعی من رو نمی بینی.
پ.ن2: فمینیسم هم به همین دلیل لازمه. چون برای هر قشری و هر گروهی باید به طور هدفمند حامی و بلندگوی خودش رو داشته باشه تا نیازهاش رو به جامعه اعلام بکنه، و حقوقش اگر پایمال شد مطالبه بکنه. کارگران، بازنشستگان، معدنچیان، فرهنگیان، بیماران خاص ، معلولین، کودکان. هر کدوم گروه ها و انجمن های مربوط به خودشون رو دارند. زنان هم به عنوان نیمی از جامعه که به طور تاریخی سالیان سال به شکل های سیستماتیک و متنوعی حقوقشون پایمال شده باید جنبش و گروه خودشون رو داشته باشند. حالا ما باز شعار چرا زن و چرا مرد و بگیم انسان ها بدیم. کسی به حقوقش می رسه؟؟ نه. به کارگرها بگیم "هیس ساکت! اعتراض و تظاهرات نکنید که حقوقتون رو نگرفتید. شعار بدید که همه مردم جهان به حقوقشون برسند :) والا توی فیلم های هندی هم مردم بدون قیام گروهی و ابراز وجود به استعمارگران غلبه نمی کنند. چرا فقط به فمینیسم و مبحث زن و مرد که می رسیم یاد این شعارهای بچگانه می افتیم؟
به قلم زنان آگاه @zanAneAgah
۲۹ بهمن: سپندارمذگان بر اساس گاهشماری یزدگردی
۵ اسفند: سپندارمذگان بر اساس گاهشماری خورشیدی
۲۹ بهمن تا ۵ اسفند: هفته دلدادگان ایرانی
روزگارتون پر از عشق❤️❤️❤️🧡🧡🧡
زنان آگاه @zanAneAgah
/channel/universechildslovers 🌷کانال دوست داران کودکان جهان
/channel/arttuneradio 🌷رادیو هنری آرت تیون (نقد و تحلیل موسیقی و فیلم)
https://t.me/joinchat/RmrmJr5_Eh2BjMNq آموزش آواز ایرانی🌷
/channel/dipakchopra1398
🌷دوره بیست و یک روزه "فراوانی" مدیتیشن دیپاک چوپرا
@Zinartist کلاس نوروزی آنلاین- ورزش بانوان_ شاد و اقتصادی🌷
#حمایت از دوستان🌷
خواندید؟ خب احیانا یاد افراد خاصی نیفتادید؟ آن آقایی که پای میکروفن و منبر می گفت زن وظیفه دارد اگر شوهرش روی شتر هم ابراز نیاز کرد، نیازش را برطرف کند! و این قبیل توصیه ها (غرایز حیوانی، خودشیفتگی و تمرکز بر خود) .آن آقایی که در سخنرانی می گفت یک بوسه ی گردن به گردن حوریان بهشتی پانصد هزار سال طول می کشد و دوربین جوانکی را با دهان باز و چشمان گشاد شده نشان می داد! (جذابیت). ادعای داشتن دکترا و مدارک قلابی تحصیلی جهت اخذ پست و مقام های آن چنانی . ادعای دیدن هاله ی نور. ادعای "بیمارستان های ما از آلمان بهتر است" یا "اقتصاد ما از سوییس بهتر است" و "ما دستگاه کرونا یاب _در قابلمه_ اختراع کرده ایم! (دروغگویی مرضی) . کلیه کارهایی که در راستای دور کردن حق و حقوق از زنان انجام می دهند مثل ممنوع الخروج کردن همسر (عدم همدلی). گرفتن وام های کلان بدون ضامن و کوه خواری و بیابان خواری و دریا خواری و سوء مدیریت در هر صنفی (بی مسئولیتی)، و هر روز صدور سورپرایز کردن ملت با یک قانون احمقانه ی جدید، مثلا "انداختن پا روی پا برای زنان در تلویزیون ممنوع" (غیر قابل پیش بینی بودن).
یک مشت جامعه ستیز دارند برای لحظه به لحظه زندگی مان تعیین تکلیف می کنند :)
زیبا نیست؟
پ.ن: این هم ویدیوی بوسه ی گردن به گردن مومنین با حورالعین! چهره جوانک را ببینید. https://www.aparat.com/v/8we5q/%D8%AD%D8%B1%D9%81_%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D9%81%D9%88%D9%82_%D8%B9%D8%AC%DB%8C%D8%A8_%D8%BA%D8%B1%DB%8C%D8%A8_%DB%8C%DA%A9_%D8%A2%D8%AE%D9%88%D9%86%D8%AF_%D8%AF%D8%B1_%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%AF_%D8%AD%D9%88%D8%B1%DB%8C
"ز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست " یعنی چه؟
"آدمی را آدمیت لازم است" یعنی چه؟
یعنی یه آقای وکیل که دو قورت و نیمش باقیه به من میگه یعنی چی که زن اجازه خروج از کشور داشته باشه، بدون شووورش می خواد بره کجا؟؟؟ یه وکیل که رشته ی "حقوق" خونده ولی معنی حقوق طبیعی انسان رو نمی فهمه. چون احتمالا فکر می کنه زن انسان نیست. (لابد روز مادر هم کلی یخه پاره کرده اند که مادرم یه فرشته ی مقدسه!)
یعنی حتی صفحات به اصطلاح روشنگرانه ای رو ببینی که قلم می زنند درباره این که "حالا یه مردی به زن ورزشکارش اجازه خروج از کشور نداده. مگه چی شده که شلوغش می کنید؟ چرا جیغ می کشید؟"
دد و دیو شماهایین که نه آدمیت دارید و نه انسانیت و انصاف. دد و دیو شماهایین که همیشه می نالید چرا هیچ چیزی سر جاش نیست، ولی وجود خودخواهتون دوست نداره خیلی چیزها سر جاش باشه! دد و دیو خود شمایید. خدایی اگر هست، ما رو از "شر" وجودتون حفظ کنه.
به قلم زنان آگاه @zanAneAgah
نه که مهم نباشه ها. نه. بعضی چیزها خیلی مهمه. اصلا خیلی از چیزها هست که مهمه. مثل سری که ناحق بالای دار می ره. خونی که ناحق بر زمین می ریزه. اشک مادران داغدیده که دیگه دلشون آروم نمی شه و...
ولی ازش حرف نمی زنیم. نه که اهمیتی ندیم. چون گاهی روان ما دیگه تاب و تحمل و کشش لازمه رو نداره. سکوت می کنیم که از فروپاشی روانی دوری کرده باشیم. وگرنه این کشور نفرین شده هر روز اتفاقات تلخی داره که تک تکش ارزش نوشتن و به نقد کشیده شدن رو داره.ولی ما هم به روان خودمون فکر می کنیم، هم به روان مخاطب. آدمیم مگه نه؟ درسته مغزمون مثل اپلیکیشن ها محدودیت تعداد کاراکتر حروف نداره. ولی محدودیت تحمل غصه و نا به سامانی رو چرا... 💔💔
کلیه مطالب به قلم زنان آگاه در راستای #کودکان . توصیه به #مادران_پدران
/channel/zananeagah/234
نتیجه تحقیق هفت دانشگاه: کودکان خانواده‌های بی‌مذهب نوع‌دوست‌تر هستند
/channel/zananeagah/369 کودک آزاری
/channel/zananeagah/469 شرط حضانت فرزندان
/channel/zananeagah/1241 محرم هالووین نیست
/channel/zananeagah/1614 لذت پدری
/channel/zananeagah/1639 جعبه ی جمعه
/channel/zananeagah/1674 عیدی کتاب به کودکان
/channel/zananeagah/1719 بیست نشانه کودکان مبتلا به اوتیسم
/channel/zananeagah/1755 بیست گام با زنان آگاه🌷🌷🌷
/channel/zananeagah/1789 مفهوم مادری چه چیزهایی نیست!
/channel/zananeagah/1830 به پسرم خواهم آموخت...
/channel/zananeagah/1929 کلیشه های جنسیتی
/channel/zananeagah/1939 مردان را لوس نکنید!
/channel/zananeagah/1954 کودک بدغذا
/channel/zananeagah/2004 کودک بدغذا (2)
/channel/zananeagah/2017 احترام بچه ها به قوانین
/channel/zananeagah/2059 در باب تحصیل دانش آموزان 1و2
/channel/zananeagah/2077 کودک مستقل
/channel/zananeagah/2101
مراقبت از فرزندان در برابر خطر آزار جنسی (چند ویدیو پشت هم)
/channel/zananeagah/2099
ده راه برای صحبت کردن با بچه ها درباره ی آزار جنسی
/channel/zananeagah/2100
با کودکان پسر خود درباره خشونت جنسی صحبت کنید
/channel/zananeagah/2121 صحبت از سکس با پسران نوجوان و...
/channel/zananeagah/2131 سیستم خبیث پروری
/channel/zananeagah/2142 نمایش بارداری
/channel/zananeagah/2338 بهشت زیر پای پدران
/channel/zananeagah/2393 طلاق یا خوشبختی
/channel/zananeagah/2425
مادران دلسوز، سد بزرگ پیش رفت فرزندان
/channel/zananeagah/2455 معرفی مجموعه کتاب های کودکان
/channel/zananeagah/2751 عروسکی برای پسرم
/channel/zananeagah/2894 چند کلام حرف جدی با بچه ها!
/channel/zananeagah/2964 کتاب برای کودکان طلاق
/channel/zananeagah/2974 درود بر استالین!!
/channel/zananeagah/3181 مادر بی هویت، کودک بی حقوق
/channel/zananeagah/3192 مونته سوری
/channel/zananeagah/3337
چگونه والدین به طور غیر ارادی فرهنگ تجاوز را ترویج می دهند؟
@zanAneAgah
اولین هنرپیشه زن سینمای ناطق ایران، صدیقه (روح انگیز) سامی نژاد بازیگر فیلم دُختر لُر. او به خاطر بازی درفیلم دختر لُر، تاوان سنگینی را در طول زندگی اش پرداخت.
او نخستین بازیگر زن ایرانی در سوم تیر ماه سال ١٢٩۵ در شهرستان بم زاده شد. ١٣ ساله بود که به همسری مردی به نام دماوندی در آمد و با او به هندوستان مهاجرت نمود. دماوندی در استودیو امپریال فیلم بمبئی شغلی گرفت. چندی بعد که سپنتا در بمبئی اقدام به ساختن فیلم دختر لر کرد، صدیقه را برای ایفای نقش گلنار برگزید. صدیقه بیشتر از این رو برگزیده شد که هیچ زنی قبول نمی‌کرد جلوی دوربین برود تا تصویرش بر پرده بیافتد. چرا که هنوز زنان درحجاب کامل بودند. اما صدیقه پذیرفت و با سپنتا قرار داد چهل روزهای را امضا کرد. ولی به دلیل نهایی نبودن فیلمنامه، دیالوگ‌ها و امکانات فیلمبرداری ، کار ساختن فیلم به هفت ماه کشید و در ضمن سپنتا بخاطر لهجه‌ی غلیظ کرمانی سامی نژاد ناچار شد داستان فیلم را بگونه‌ای تغییر دهد تا موضوع آن مربوط به ایالات و قدرت حکومت مرکزی ایران باشد. سامی نژاد بعد از دختر لر در فیلم شیرین و فرهاد که آن هم ساخته سپنتا بود، بازی کرد و پس از آن بعد از ١٨ سال به ایران باز گشت و مورد انتقاد و سرزنش شدید خانواده‌اش قرار گرفت. پس سرخورده از این تجربه، ناگزیر شد خود را از دید مردم پنهان بدارد و سال‌های بسیاری را در انزوا بگذراند.
وی در سال ١٣۴٩ هنگامی که در مقابل دوربین محمد تهامی نژاد برای فیلم مستند «سینمای ایران از مشروطه تا سپنتا» نشست، بر مصائبی که در طی آن دوران بر او گذشته بود، به تلخی گریست. صدیقه در ایران تا سیکل اول به تحصیل ادامه داد و چندی بعنوان پرستار در وزارت بهداری مشغول به کار شد. او پس از جدایی از همسرش دماوندی، که در هندوستان اتفاق افتاد، مدتی به همسری نصرت الله محتشم در آمد که از او نیز جدا شد و در ازدواج سوم با یکی از بستگانش نیز شکست خورد و چون فرزندی هم نداشت نزدیک به سی سال تا پایان عمرش را تنها زندگی کرد.
صدیقه سامی نژاد روز دهم اردیبهشت سال ١٣٧۶ در سن ٨١ سالگی، در شرایطی که بسیاری از مورخان سینمایی تصور می‌کردند سال‌هاست درگذشته است، درتنهائی چشم از جهان فرو بست و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
@zanAneAgah
در سال جدید... دیگه وقتشه یادبگیریم! 😉🌷🌷
اشتباهات نگارشی رایج. زنان آگاه @zanAneAgah
🌷🌷🕊🕊
بیا گل ریحون دارم، دیگه نوروز تو راهه
@zanAneAgah
https://www.instagram.com/tv/CLESAmpAb6M/?igshid=1dn3s7mww1x7u
کار بدون آزار.
الان مشکل ما حجابه؟!
"الان مشکل ما حجابه؟!" پرسش تکراری مبنی بر این انتقاد که آیا در وضعیتی که شهرهای ایران درگیر انواع مشکلات سیل و زلزله و حمله ی ملخ ها و انواع ناامنی هاست، آیا مهمه که ما مدام به مبحث پوشش زنان بپردازیم و درباره ی بود و نبود روسری حرف بزنیم؟
پاسخ اینه که ممکنه حجاب مشکل "ما" نباشه، چون مشکلات ما مردم یکی و دوتا نیستند. ولی برای دولت مردان انگار واقعا تنها مشکل موجود همین حجابه!
وقتی سیل زدگان هنوز درگیر گرما و سرما هستند و هنوز براشون خونه نساخته اند و بازنشستگان و کارگران درگیر تلاش برای دریافت حقوق یک سال پیش خودند...
وقتی مناطق محروم هم چنان مدارس کافی و مراکز بهداشت و درمان و اینترنت و تلفن همراه ندارند ،هنوز بسیاری از مدارس کشور ناایمن هستند (حادثه شین آباد رو به خاطر بیارید).
وقتی بسیاری از شهرها آب آشامیدنی تمیز برای نوشیدن و رعایت بهداشت ندارند
و وقتی هم چنان (گفته می شه) آثار جنگ بر دیوارهای شهر خرمشهر دیده می شه و به عبارتی پس از این همه سال به سر و روی دیوار شهر جنگ زده دستی کشیده نشده...
وقتی فساد اداری بیداد می کنه، وقتی تورم شدید و اقتصاد بیمار کمر مردم رو شکسته و آدم های شریف رو هم به دزدی رسونده و دیگه کسی جرات نمی کنه گوشی موبایل در خیابون از جیب بیرون بیاره چون ازش می دزدند... برگشت به دوران کوپن و فروش پوست مرغ و آشغال گوشت و فروش قسطی نان و...
آیا در چنین وضعیتی مشکل ما حجابه؟!
پاسخ اینه که بله دقیقا مشکل ما حجابه! چون صاحبان قدرت در حالی که تمام این مشکلات وجود داره، فقط برای تبلیغ و ترویج حجاب دارند هزینه می کنند، نه برای ایمن سازی جاده ها، نه برای ساخت مدارس (چهل ساله این کار رو سپرده اند به خیرین و نیکوکاران مدرسه ساز،درحالی که وظیفه ی خودشونه نه مردم)، نه برای ایمن سازی مدارس، نه برای جراحی ترمیمی دختران شین آبادی (گفتند جراحی چهره ی سوخته دختران،جراحی زیبایی محسوب می شه و برای امور زیبایی هم بیمه و چه و چه ندارند!) بله برای تبلیغ حجاب از خزانه ی کشوری هزینه می کنند در حالی که هنوز بچه هایی در روستاهای دورافتاده هستند که برای رفتن به مدرسه باید از رودخانه ی بدون پل عبور کنند. توجه کردید؟ این بار که پیرزنی خم شده در سطل زباله دیدید یادتون بیاد، مشکل ما حجابه! چون هزینه ای که بنیاد مستضعفان باید به فقرا بده معلوم نیست به کجا می ره (بنیاد مستضعفان تنها بنیادی هست که از حسابرسی معاف هست و هرگز هیچ گزارشی بابت عملکردش نمی ده!! توجه کردید؟) و از سوی دیگه تند تند انواع طرح های نظارتی بر پوشش زنان اعم از ورزشکار و ورزش دوست و هنرمند و غیرهنرمند و غیره و غیره اجرا می شه. و تک تک افرادی خوب حقوق می گیرند که برای این نهادهای نظارتی و "نقض حقوق شهروندی" کار می کنند! آیا مشکل ما حجابه؟ بله دقیقا مشکل ما حجابه. تا وقتی که قدرتمندان این قضیه رو رها نکنند و به مردم حق انتخاب پوشش شخصی ندند، برای به زور اعمال کردن قوانین شون هزینه می دند. هزنیه ای که باید صرف بازسازی و آبادانی کشور بشه. هزینه ای که باید صرف پر شدن چاله های کوچه و خیابان محل زندگی مردم بشه. نه هزینه ی نصب یک بنر سر این کوچه و یک تابلو سر اون کوچه با عبارت هایی درباره ی اهمیت حجاب با تاکید بر مفهوم "حیای زن" و نقش "غیرت مرد" . ضمنا کسی که مردم رو بابت این مسایل به جون هم میندازه، امثال م.ع نیستند. بلکه تابلوها و برنامه هایی هستند که مردان و مردم رو تشویق به دخالت و نشناختن حریم شخصی همسر خود و سایر زنان می کنند. تابلوهایی که مردان روشنفکر رو به شکل "سیب زمینی " و زنان خواستار حقوق شهروندی رو عوامل استکبار و... معرفی می کنند.
مشکل ما حجابه؟ بله دقیقا حجابه. تا زمانی که به جای آبادی و آبادانی کشور، فقط از "حجاب و حجاب" حرف می زنند،مشکل ما حجابه.
پ.ن: حجاب... همه ی هزینه ها فقط خرج تو می شه عزیزم.
"از زمین مسابقه ی من برو بیرون!"
کاترین سویتزر در ۱۹۶۷ میلادی، زمانی که دانشجویی بیست‌ساله بود در دوی ماراتن بوستون با نام کی. وی. سویتزر نام‌نویسی کرد، در نتیجه جنسیت وی پنهان ماند. در آن زمان زنان حق شرکت در این مسابقه را نداشتند. یکی از مقامات رسمی ماراتن به نام جاک سمپل که متوجه زن بودن کاترین شده بود، سعی کرد وی را به بیرون از مسیر مسابقه بکشد و خطاب به کاترین سویتزر فریاد زد: «از زمین مسابقه من گم شو بیرون و این شماره را بده به من.» اما دوست پسر سویتزر، تام میلر،که همراه با وی می‌دوید با تنه‌زدن به سمپل مانع از این کار شد. عکسی که از این صحنه گرفته شده‌است در آن زمان در صدر اخبار روزنامه‌ها و تلویزیون قرار گرفت.در نهایت با وجود آن‌که کاترین مسابقه را به پایان رساند، مسئولان مسابقه وی را رد صلاحیت کردند.
تلاش کاترین موجب هموار شدن راه برای شرکت زنان در ماراتن گردید و در سال ۱۹۷۲ میلادی برای نخستین بار زنان نیز مانند مردان در ماراتن بوستون شرکت کردند.
فعالیت‌های دیگر:
کاترین سویتزر در سال ۱۹۷۴ میلادی با زمان ۳ ساعت و ۷ دقیقه و ۲۹ ثانیه برندهٔ ماراتن نیویورک شد.بهترین زمان ماراتن او ۲ ساعت و ۵۱ دقیقه و ۳۷ ثانیه است که در ماراتن ۱۹۷۵ بوستون ثبت شده‌است. او در این مسابقه دوم شد.
او شرح تجربه‌ها و انگیزه‌هایش را به‌عنوان یک دونده در کتابی به نام زن ماراتنی منتشر کرده‌است. سویتزر عضو تالار مشاهیر ملی دوندگان استقامت است.
منبع ویکیپدیا.
پ:ن: همیشه یکی باید آغازگر باشد... و همیشه سنگ هایی هست... نقش و لزوم حمایت مردان در این راستا فوق العاده مهم است.
زنان آگاه @zanAneAgah
درباره استفاده از خانم الکسیس، پورن استار مشهور در موزیک ویدیوی آقای ساسی مانکن!
@zanAneAgah
پیش نوشت شخصی1: هیچ وقت الکی به کسی نگفتم "حالا ببینیم همو!" من همونم که یکهو به چند نفر پیام می دم و زمان و مکان تعیین می کنم برای یک دیدار واقعی جمعی! و تقریبا اگر من نباشم هیچ دیداری بین دوستانم شکل نمی گیره. و دوستانم همیشه می گند ممنون که هرگز الکی تعارف نمی کنی. یا واقعا قرار می ذاری یا می گی به فلان دلیل (مثلا کرونا) تا اطلاع ثانوی هیچ جا نمیام. علتش اینه که من به حرف باد هوا علاقه ای ندارم. در غیر این صورت پنج سال در تلگرام فقط چت می کنیم و آخرش می گیم "حالا ببینیم همو" و در عمل هرگز نمی بینیم.
پیش نوشت شخصی2: خیلی قدیم معلم مون یه تزی داد. گفت بیایم جهت یادآوری زلزله زدگان بم، در اون تاریخ خاص صد تا بادکنک گازی هوا کنیم😐 خوشبختانه مدرسه به علت خطر انفجار کپسول هلیوم چنین اجازه ای نداد بهمون. الان می گم این چه حرکت بی مصرفی بود که معلم مون می خواست انجام بده آخه؟؟ قرار بود نفری چقدر پول بدیم بابت بادکنک. خب این پول رو می دادیم برای خرید یک جنس خاص و ارسالش به زلزله زده ها. نیت خوب بدون فکر .
آمار عجیب از تاهل مردان در ایران
✍شهلا کاظمی‌پور، جمعیت‌شناس:
✅یک‌سوم جمعیت مردهای ایران تنها و مجرد زندگی می‌کنند و ۶۰ هزار مرد متاهلِ ۱۰ تا ۱۸ ساله در کشور داریم که معادل ۲ درصد جمعیت مردان است. ایسنا
@kherad_jensi
جراحی زیبایی بکنیم یا نکنیم؟
پرسش مخاطب از آقای دکتر چاوشی (همسر خانم مهشید ابارشی که حتما می شناسید):
"آقای دکتر نظرتون درباره جراحی های زیبایی چیه؟ یه سری می گن جراحی زیبایی بکنید که اعتماد به نفس تون بره بالا. یه سری دیگه می گن خودتون رو همین طوری که هستید دوست داشته باشید و بپذیرید و نرید سراغ این کارها. تکلیف چیه؟"
جواب آقای دکتر: "سخت نگیرید! به زودی عمل های جراحی و اعمال زیبایی دائمی جای آرایش روزمره رو هم می گیره. راحت ترم هست چراکه نه؟ مثلا هر روز بیای خط چشم بکشی و لنگه به لنگه بشه! خب تتو می کنی راحت. عمل جراحی هم مثل همینه. پس بی خیال."
خیلی ممنون از این جواب "روانشناسانه"!!! بله شاید به زودی اعمال زیبایی دائمی (مثلا رنگ کردن لب با تتو، به جای استفاده از رژ لب) جای آرایش کردن رو بگیره. اما چرا چنین اتفاقی باید بیفته؟ به خاطر نیاز زنان به آرایش و زیبایی؟ یا به خاطر صنعت پولساز و بیزنس زیبایی ؟ بیزنس هایی که نونش در کمبود اعتماد به نفس و "کاهش خود دوست داشتن" در زنان هست. اتفاقا هرچقدر چیزهای به قول شما راحت تر و دائمی بیاد و مورد استقبال قرار بگیره، معنیش اینه که حتی افرادی که حوصله ی وقت گذاشتن برای زیبایی دائمی رو ندارند (مثلا هر روز حوصله ندارند ریمل بزنند و یا نمی خوان هر هفته لاک ناخن بزنند) خواه ناخواه در این وسوسه قرار می گیرند که پس منم برم ناخن کاور کنم. پس منم برم مژه اکستنشن کنم. پس منم برم همه این کارها رو بکنم """" که از دیگران و از تبلیغات عقب نیفتم""""!! و این تلاش برای عقب نیفتادن از دیگران یا هم رنگ جماعت شدن، برخلاف حفظ هویت فردی و "خود بودنه". این همه شعار می دیم "خودت باش مگه خودت چشه؟" بعد در نهایت بگیم بی خیال، یه شیوه جدید اومده برای هم رنگ جماعت شدن و خود نبودن.
چقدر جواب دکتر چاوشی "روان شناسانه "ست؟!
جواب منطقی به پرسش اینه که " بله سعی کنید تا جایی که می تونید خودتون رو دوست داشته باشید و ویژگی های ظاهری تون رو بپذیرید. ولی اگر احساس می کنید با یک عمل خاص زیباتر می شید و احساس بهتری نسبت به خودتون پیدا می کنید چه اشکالی داره؟ اول باید مطمئن بشیم که در دوست داشتن و پذیرش خودمون کم نذاشتیم ، بعد هر کاری صلاح می دونیم با بدنمون انجام بدیم و این اشکال نداره. اما مهمه که بدونیم این کار برای دل خودمونه، یا تحت تاثیر تبلیغاته؟ آیا من نوعی هر روز با دنبال کردن مجموعه ای از سلبریتی ها و هنرپیشه ها که شغلشون جلوی دوربین بودنه، یا تماشای شاخ های بی ازرش اینترنتی ،بدون دانستن درون زندگی خصوصی شون فقط از بیرون ظاهر دستکاری شده شون رو تماشا می کنم و حسرت می خورم؟ آیا به این دلیل می خوام جراحی کنم که شبیه اونا بشم؟ آیا دیگران در مورد ظاهرم نظرات بدی داده اند؟ دیگرانی که حرف مفت می زنند و بعدم فراموش می کنند و من می مونم و حرفای بدی که هی در ذهنم می مونه و چرخ می خوره؟ آیا به این دلیل می خوام جراحی کنم؟ حرفای یه آدم سمی واقعا چقدر ارزش داره که من به خاطرش برم زیر تیغ و البته هزینه میلیونی؟؟ هر کاری دوست دارید بکنید، ولی قبلش مطمئن بشید که نه تحت تاثیر رسانه های زردید و نه در جمع آدم های مسموم. و البته اگر حرف آدمای مسموم خیلی زیاد روی ما تاثیرگذاره و با هر حرفی حالمون بد می شه، باید روی درون خودمون کار بکنیم. نه بیرونمون. چون ممکنه جراحی زیبایی هم بکنیم و باز یکی بگه "هه چرا خودتو این ریختی کردی؟!"
آقای چاوشی هر از گاهی خلاصه ترجمه مقالات به روز روانشناسی رو می ذارند که کار خیلی خوب و ارزشمندیه. دمشون هم گرم. ولی نمی دونم چرا موقع دادن نظر شخصی که می شه، گاهی عین یک بی اطلاع محض جواب می دند. هیچ کسی رو در فضای مجازی بُت خودتون نکنید. هر کاشناسی هم ممکنه هر از گاهی یه نظر غیرکارشناسانه بده.
به قلم زنان آگاه @zanAneAgah
نشانه های روانشناختی افراد "جامعه ستیز" را که از یک سایت روانشناسی درآورده ام در زیر بخوانید تا بعد یک چیزی بگویم در گوشتان:
۱- غرایز حیوانی
یکی ویژگی های افراد جامعه ستیز داشتن غرایز حیوانی است. افراد جامعه ستیز نیازهای اولیه شان (مانند پول، غذا و آب) در الویت قرار دارد. آنها ممکن است که به قدرت برتر و مسایل روحانی نیز اعتقاد داشته باشند اما نیازهای اولیه در درجه اول اهمیت برایشان قرار دارد.
۲- تمرکز بر خود
آنها بسیار بر خود تمرکز دارند و خود را در مرکز جهان می بینند. آنها بیشتر به این فکر می کنند که دیگران چگونه بر آنها تاثیر می گذارند تا اینکه فکر کنند که اعمال آنها چه تاثیری می تواند بر دیگران گذارد.
۳- خودشیفتگی
مجله Nature مقاله ای جالب در مورد عصب شناسی جامعه ستیزها بر اساس تحقیقات محققان هلندی، منتشر کرده است. نشانه های خودشیفتگی شدید در این افراد یافت شد که نشان دهنده توانایی دستکاری و اداره کردن هر موقعیتی به نفع خودشان بدون در نظر گرفتن رنجی که ممکن است برای دیگران به وجود آید.
۴- دوران کودکی سخت
طبق گفته The Globe and Mail، پزشکان به این نتیجه رسیده اند که نادیده گرفتن، سوء استفاده و آسیب های دوران کودکی، حساسیت آنها را نسبت به احساسات دیگران از بین می برد. اما این بدان معنی نیست که همه جامعه ستیزها کودکی وحشتناکی داشته اند و خیلی از افراد در دوران کودکی مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند اما جامعه ستیز نشده اند.
۵- فریبنده و جذاب
فرد جامعه ستیز بسیار سرگرم کننده شوخ طبع و جذاب است. آنها در معرفی خود بسیار تاثیر گذار و دوست داشتنی و فریبنده هستند. بنابراین آنها از این توانایی خود نهایت استفاده را می برند و به راحتی وارد ذهن شما می شوند.
۶- تکانشگری
فرد جامعه ستیز از روی انگیزه آنی و بدون فکر عملی می کند. به همین دلیل آنها دائما در معرض خطر هستند، اغلب بدون توجه به عواقب آن. دلیل بیشتر در معرض افسردگی و خودکشی قرار می گیرند.
۷- دروغگویی مرضی
همه دروغ می گویند. با این حال، همه دروغ ها بیمار گونه نیستند. این یکی از عناصر تشخیصی جامعه ستیزهاست. این افراد نه تنها در مورد چیزهای کوچک، مانند آنچه که برای شام داشتند، دروغ می گویند، بلکه در مورد چیزهای بزرگ، مانند کالج هایی که حضور داشتند، نیز دروغ می گویند. محققان ادعا کرده اند که جامعه ستیزها به منظور کنترل دیگران یا دستکاری آنها دروغ می گویند.
۸- عدم همدلی
یکی از بزرگترین نشانه های این افراد، عدم همدلی است. یک مطالعه جالب نشان داد که زمانی که افراد جامعه ستیز درد دیگران را تصور می کنند، “آن مناطق مغز که برای احساس همدلی و نگرانی برای دیگران معمولا فعال می شود، در این افراد فعال نمی شوند.” علاوه بر این، در هنگام تصور درد دیگران، باعث افزایش پاسخ در قسمتی از مغز، که منطقه لذت است، می شود.
۹- بی مسئولیتی
علاوه بر جذابیت، تکانشی بودن و خودشیفتگی، افرادی بی مسئولیت نیز هستند مخصوصا اگر پای مسایل مالی وسط باشد. حتی اگر آنها به عنوان فردی جذاب و قابل اعتماد شناخته شوند و برخی از آنها مشاغل و روابط دوستانه پایدار داشته باشند، باز هم تمایل به عدم مسئولیت پذیری و رفتار پرخطر دارند.
۱۰- غیر قابل پیش بینی
چندین عامل – که اکثر آنها در این لیست ذکر شده – باعث می شود که جامعه ستیزها غیر قابل پیش بینی باشند. برای مثال، دروغ گویی مرضی، یکی از این عوامل است. از آنجایی که آنها به ندرت به حقیقت می گویند، تعیین اینکه چه کاری بعدا انجام خواهد داد دشوار است. عدم همدلی این افراد نیز به غیر قابل پیش بینی بودن آنها کمک می کند. از آنجا که آنها قادر به درک دیگران نیستند، احساسات کم عمق را ایجاد می کنند که به راحتی باعث خستگی آنها می شود.
@zanAneAgah
#رابطه
#زن_و_مرد
#تقسیم_وظایف
دوستی دارم بنام شهرزاد،که حدود دوازده سال پیش دانشجوی من بود. شهرزاد دهسال پیش برای گرفتن تخصص به کانادا مهاجرت کرد و الان متخصص موفقی در یکی از استان های کاناداست. دیروز طبق معمول در واتس آپ برایم وویس گذاشته بود و گپی زده بود. از دختر عمویش مریم گفت که ساکن کاناداست و شوهرش هنوز کاری پیدا نکرده اما مریم صبح تا عصر در جایی مشغول بکار شده.
شهرزاد ناراحت بود از شرایط مریم. می گفت خیلی عجیب است که مریم عصر که به خانه‌می رسد یکراست می رود به آشپزخانه و مشغول پختن غذا می شود بخصوص چون شوهرش غذای غیرایرانی دوست ندارد. علاوه بر آن باید به کارهای بچه ها برسد. روزهای تعطیل هم باید بهمراه شوهر برای خرید بروند چون شوهرش تنهایی خرید نمی کند. روز تعطیل باید نظافت کند و سرویس های بهداشتی را تمیز کند و بقیه کارها.
گفتم شهرزاد جان متوجه نمی شوم کجای کار عجیب است؟ در بیشتر خانه های ایرانی آشپزی کار زن خانه است در هر شرایطی... زن شاغل هم باشد امور آشپزخانه وخانه داری مربوط به اوست.
حرفهای من برای شهرزاد تازگی داشت. پدر شهرزاد در یکی از رشته های علوم در امریکا و بعد انگلستان مدارک فوق PhD گرفته بود و مادرش فوق تخصص غدد بود. پدر شهرزاد ساعات کارش کمتر از مادر بود و بنابراین همیشه آشپزی کار پدر بود. بسیاری از امور خانه هم توسط پدر انجام می شد. در خانه شهرزاد تقسیم وظایف بین پدر و مادر و بعدها که بچه ها بزرگ شدند بین والدین و فرزندان انجام می شد. هر کس که زودتر به خانه می رسید کارهای خانه را شروع می کرد و چون پدر همیشه زودتر به خانه می رسید بیشتر کارهای خانه با او بود.
حرفهای شهرزاد هم برای من تازگی داشت. من در دوران تاهل هفته ای سه روز مستقیم از دانشگاه به کلینیک می رفتم و هشت شب که به خانه می رسیدم مستقیم به آشپزخانه می رفتم در حالیکه شوهرم برخی از این روزها از صبح خانه بود و پشت کامپیوتر. دوستان من که همه دندانپزشک اند و برخی هیئت علمی همه همینطور بودند. شوهرهای خوب خرید خانه را انجام می دادند و باقی شوهرها خرید هم نمی کردند و نمی کنند.
خلاصه اینکه شهرزاد آنقدر از حرفهای من شوک شدکه سردرد شد. مکالمه ی ما که تمام شده بود آنقدر پریشان شده بود که سری زده بود به خانه دوست پسر سابق اش کریس که الان با هم دوست معمولی اند. جریان را برای کریس تعریف کرده بود.
کریس متوجه نشده بود معنی حرفهای شهرزاد چیست. به شهرزاد گفته بود یعنی اگر زن و مرد ایرانی شاغل باشند و با هم به خانه برسند زن می رود آشپزخانه و مرد روی مبل استراحت می کند؟ شهرزاد گفته بود اینجور که من امروز شنیدم بله! کریس گفته بود اگر مرد زودتر رسیده باشد باز هم روی مبل استراحت می کند شهرزاد گفته بود اینجور که دوستم گفته مثل اینکه بله! کریس گفته بود یعنی همچین کشوری در دنیا هست و من خبر نداشته ام؟ پس چرا من هنوز اینجا هستم؟!!
امشب که شهرزاد اینها را برایم تعریف می کرد من آنقدر خندیدم که اشک از چشمانم سرازیر شد . می گفت خانم دکتر باور کن کریس جدی می گفت و حسرت می خورد که چرا تا بحال این کشور را نمی شناخته!
از آنجایی که نه شهرزاد و نه کریس همچنان حرفهای مرا باور نمی کردند کریس امروز صبح به تک تک بیماران اش( رشته کریس فیزیوتراپی است) گفته بود شما چنین چیزی شنیده اید؟ بیماران عرب و هندی و عراقی هم جواب داده بودند بله ما هم همینطوریم مگه چیه!
شهرزاد شوکه بود و شگفت زده و عصبانی از ظلمی که به زن ایرانی می شود...
کریس هم شوکه و حسرت زده که چرا دوست دختر سابق ایرانی او اینجوری به او سرویس نداده! کریس در ساعات فراغت اهل گیم (بازی های کامپیوتری) است بشدت . به شهرزاد گفته بود چه عالی ... اینجوری اگر ازدواج کنم همیشه کلی وقت اضافه می آورم! بعد بازی گیم ام که تمام شود بعدش چکار کنم؟!!
به شهرزاد گفتم تازه کریس خبر ندارد که با این قد دو متر و پنج سانتیمتری و هیکل ورزشکاری و این سر و موی بلوند و پاسپورت کانادایی که دارد اگر پایش به ایران برسد نه فقط یک گیم که شیش هفت تا گیم در روز روی شاخش هست!!! بعد کریس بیچاره در سن ۴۲ سالگی سه سال است که تنهاست و با سگش زندگی می کند و چون ساعات بیکاری اش در خانه گیم بازی می کند دور خانم ها را خط کشیده!
***
در خانواده شهرزاد، پدر و عمو و شوهرعمه و شوهرخاله همه بشکل جدی به تقسیم وظایف معتقدند و با همسران شاغل شان در همه کارها مشارکت می کنند. در فامیل ما مردها در داخل خانه مهمان هستند و اگر بشقاب جلوی خودشان را جمع کردند خیلی لطف کرده اند، آشپزی که پیشکش.
شهرزاد معتقد است مردهای فامیل ما در اقلیت اند. من هم علیرغم همه ی دیده ها و شنیده هایم به شک افتاده ام که شاید حق با شهرزاد باشد. بهمین دلیل از شما خواهش می کنم در رای گیری کانال شرکت کرده و آن را باشتراک هم بگذارید.
سپاس خیلی زیاد
@andeesheha
t.me/andeesheha
مثلن، حتمن... تنوین یا نون ؟؟
استفاده از تنوین در واژه‌های فارسی یا با منشایی غیر از عربی نادرست شمرده می‌شود. از نظر بسیاری از کارشناسان زبان فارسی واژه‌هایی مانند: «گاهاً»، «تلفناً»،... نادرست است. ابوالحسن نجفی در غلط ننویسیم می‌نویسد:« تنوین قیدساز مخصوص کلمات عربی است و الحاق آن به واژه‌های فارسی یا به واژه‌های مأخوذ از زبان‌های فرنگی غلط است. از استعمال ترکیب‌هایی چون دوماً، جاناً، گاهاً، ناچاراً، تلفناً، تلگرافاً و نظایر اینها باید مطلقا پرهیز کرد.
برخی هنگام نوشتن فارسی با الف‌بای گرفته شده از عربی از حرف نون به جای تنوین استفاده می‌کنند و از کاربرد تنوین اجتناب می‌ورزند. برای مثال می‌نویسند:«مثلن»، نوشتن تنوین نصب به‌صورت «نون» از دیرباز مطرح بوده است چنان که محمدپروین گنابادى مى‌نویسد: «مرحوم صادق هدایت معتقد بود به فرض بخواهیم کلمه‌هاى تنوین‌دار را به کار بریم، براى اینکه به آنها رنگ فارسى ببخشیم باید آنها را همچنان که تلفظ مى‌شوند بنویسیم تا این همه گرفتارى‌هاى املایى از میان برود.
بعضی از کارشناسان زبان فارسی اعتقاد دارند نباید از تنوین در زبان فارسی استفاده کرد چون دخالت نحوی در زبان است. به جای آن باید از ساخت فارسی عبارات بهره برد. برای مثال نباید گفت«مثلاً» و بهتر است از همان «برای مثال» استفاده کرد. داریوش آشوری در این باره می‌نویسد:«راهِ حلِ درستِ مسأله نه تغییرِ شکلِ نگارشیِ این تکواژِ وابسته‌یِ (bound morpheme) قیدساز از [-اً] عربی به [-ن]-ِ فارسی، بلکه بازگشت به ساختارِ درست و سالمِ ساختمانِ قید در زبانِ فارسی ست.
منبع : ویکی پدیا
نتیجه: اگر هدف فارسی سازی کلمات عربی را داریم، ننویسیم مثلن، بنویسیم برای مثال.
👇معمولا وقتی کسی می گه بچه نمی خوام همه می پرسند چرا؟
کاش می شد از کسانی که بچه می خوان بپرسیم چرا؟
و کاش واقعا این فهرست رو از خودشون پرسیده باشند. تربیت نسل آینده مسئولیت بزرگیه... البته وقتی وسط پیک کرونا زوج هایی رو می بینم که در نهایت بی فکری و خودفریبی، جشن غیرضروری "اعلام جنسیت بچه" می گیرند (حالا بگذریم از رنگ های نمادین کلیشه ای این برنامه که میخ جنسیت زدگی رو از همون اول می کوبه) شک دارم واقعا صلاحیت فرزندآوری داشته باشند!!
از سوی دیگه وقتی به جوانان بیست سال دیگه فکر می کنم وحشت برم می داره. چرا؟ چون خیلی خیلی زیادند افراد با صلاحیت فکری که نسبت به فرزندآوری مطمئن نیستند و یا قطعا بچه نمی خوان.دلایلشون هم کاملا منطقیه. و در عوض خیلی خیلی زیادند افراد فاقد صلاحیت که در پی سخنرانی های منبری ده تا ده تا بچه درست می کنند و قراره یک مشت شامپانزه تحویل اجتماع بدند... خلاصه اگر کسی رو وارد جهان کردیم، قبلش از خیلی چیزها مطمئن بشیم. چیدن میز تولد تم دار به معنی این که والدین دارند همه کار برای بچه می کنند نیست. قبلش باید خودشون رو حسابی شکوفا کرده باشند و هم زمان برای ساختن شهر و جامعه ی بهتر -به سهم کوچک خودشون- تلاش کنند. و خیلی چیزهای دیگه...
زنان آگاه @zanAneAgah