{تــوشــــۀ آخــرت}

02 June 2025 09:39

✨🕋✨

اعمال ویژهٔ ده روز اول ذی الحجه، خصوصاً روز و شب عرفه:

فضائل دهه ذو الحجه:
در فضیلت و بزرگی این دهه مبارک ادله بسیاری از قرآن و سنت وارد شده است:
1- الله سبحانه و تعالی می فرماید:
{والفجر ولیال عشر} [الفجر/2-1]
(قسم به سپیده دم و قسم به شب های دهگانه)
ابن کثیر رحمه الله در تفسیر خود می گوید: منظور از این ده شب دهه ذی الحجه است همانطور که ابن عباس رضی الله عنهما و ابن زبیر ـ رضی الله عنهما ـ و مجاهد و دیگران گفته اند. (رواه البخاری)

2- و همچنین از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که فرمود: رسول الله ـ صلی الله علیه و سلم ـ فرمود: «هیچ ایامی نیست که نزد الله سبحانه و تعالی عمل صالح محبوبتر از این ایام باشد» گفتند: و نه حتی جهاد در راه الله؟ فرمود: «ونه جهاد در راه الله مگر شخصی که با جان و مال خود خارج شود و هیچ کدامشان را برنگرداند.»

3- و الله سبحانه و تعالی می فرماید:
{ویذکروا اسم الله فی أیام معلومات} [الحج/28]
(ونام الله را یاد کنند در روزهای مشخص)
ابن عباس رضی الله عنهما در تفسیر آن می فرماید: یعنی روزهای دهگانه ذی الحجه (تفسیر ابن کثیر)
4- و از ابن عمر رضی الله عنهما روایت است که رسول الله ـ صلی الله علیه و سلم ـ فرمودند: «هیچ ایامی نیست که عمل صالح در آن محبوبتر از این ایام دهگانه باشد؛ پس در آنها بسیار تهلیل (لا اله الا الله) و تکبیر (الله اکبر) و تحمید (الحمدلله) بگویید» (رواه احمد)

5- سعید بن جبیر رحمه الله (راوی حدیث دوم از ابن عباس) وقتی که دهه ذی الحجه داخل می شد تا جایی در عبادت تلاش می کرد که توانش به پایان می رسید. (رواه الدارمی)

6- و همچنین ابن حجر عسقلانی در فتح الباری (شرح صحیح بخاری) می فرماید: و آنچه در فضیلت و برتری ایام ذی الحجه نمایان است جمع شدن تمام عبادات در این مناسبت است، یعنی: نماز و روزه و صدقه و حج، و در هیچ مناسبت دیگری چنین نیست.

آنچه در این دهه مستحب است:

1- نماز: در این ایام زود رفتن برای انجام فرائض در مسجد و بسیار انجام دادن نوافل مستحب است زیرا این اعمال از بهترین قربات است. ثوبان ـ رضی الله عنه ـ می فرماید: شنیدم رسول الله ـ صلی الله علیه و سلم ـ فرمودند: «بر تو باد بسیار سجده بردن برای الله که تو سجده ای برای الله نمی بری مگر آنکه الله تو را به خاطر آن درجه ای بالا می برد و گناهی از گناهانت پاک می کند» [رواه مسلم] و این فضیلت در تمام سال وجود دارد.

2. روزه از هنیده بن خالد رضی الله عنه از همسرش رضی الله عنها از برخی از همسران رسول الله ـ صلی الله علیه و سلم ـ روایت می کند که رسول الله ـ صلی الله علیه و سلم ـ نهم ذی الحجه و روز عاشورا و سه روز از هر ماه را روزه می گرفت»
(رواه الامام أحمد و أبوداود و النسائی)
امام نووی رحمه الله درباره روزه ایام ده گانه می فرماید: روزه آن شدیدا مستحب است.

3- تکبیر و تهلیل و تحمید: به دلیل آنچه در حدیث ابن عمر رضی الله عنهما که گذشت وارد شده است: «پس در این روزها (روزهای دهگانه) بسیار تهلیل و تکبیر و تحمید بگویید».
و امام بخاری رحمه الله می فرماید: «ابن عمر و ابوهریره رضی الله عنهما در روزهای دهگانه وارد بازار می شدند و تکبیر می گفتند و مردم به تکبیر آنها تکبیر می گفتند» و همچنین امام بخاری می فرماید: «و عمر ین الخطاب ـ رضی الله عنه ـ در قبه اش در منی [منا] تکبیر می گفت و اهل مسجد تکبیر او را می شنیدند و تکبیر می گفتند و مردم در بازار به تکبیر آنها تکبیر می گفتند چنانکه منی بر اثر تکبیر آنها به لرزه می افتاد.»
و عادت ابن عمر این بود که در این ایام در منا و قبل از نمازها و در رختخوابش و در خیمه اش و در مجلسش و در حال راه رفتنش تکبیر می گفت و مستحب این است که تکبیر به صدای بلند باشد به دلیل فعل عمربن الخطاب و ابن عمر و ابی هریره رضی الله عنهما.
شایسته است ما مسلمانان این سنت فراموش شده را که متاسفانه حتی در بین اهل صلاح و خیر به فراموشی سپرده شده است به مانند آنچه در میان سلف صالحمان بود زنده کنیم.

نحوه تکبیر:
الف) الله اکبر، الله اکبر، الله اکبر کبیرا
ب) الله اکبر، الله اکبر، لا اله الا الله، و الله اکبر، الله اکبر، و لله الحمد.
ج) الله اکبر، الله اکبر، الله اکبر، لا اله الا الله، و الله اکبر، الله اکبر، الله اکبر، و لله الحمد.

4- روزه روز عرفه: روزه عرفه به دلیل آنچه از رسول الله ـ صلی الله علیه و سلم ـ در مورد روزه عرفه به ثبوت رسیده است مستحب است.


✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

01 June 2025 07:18

مسائل مهم مربوط به قربانی!

مولانا احمد نارویی (رحمه‌الله)

✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

01 June 2025 07:07

✨🕋✨

فلسفه تکبیر:

✓ تکبیر، عبادتی است که مانند تفکر و ذکر، محدود به زمان یا مکان خاصی نیست؛ یعنی در هر وقت و هرجا می‌توان آن را بر زبان آورد.
اما این عبادت در برخی ایام، حضور پررنگ‌تری دارد، که در رأس آن‌ها دهه‌ی اول ماه ذی‌الحجه قرار دارد؛ ایامی که اکنون در آغاز آن‌ها هستیم.

➖ در ادامه، فلسفه تکبیر به‌صورت خلاصه در چند نکته بیان می‌شود:
➊ «الله اکبر»: یادآور کوچکی دنیاست.

این عبارت، دعوتی است به کوچک شمردن دنیا و بازگرداندن آن به جایگاه واقعی‌اش؛ همان‌طور که نامش “دنیا” (پست‌ترین) است.

✓ با زهد ورزیدن در برابر زیبایی‌های فریبنده‌ی دنیا؛
✓ و یقین قلبی به اینکه این دنیا در نزد خداوند حتی به اندازه بال پشه‌ای ارزش ندارد!

البته این به معنای بریدن از دنیا نیست، بلکه یعنی باید رسالت‌محور در دل دنیا فعالیت کرد، ولی اجازه نداد دنیا وارد قلبمان شود.

دنیا باید در دست باشد، نه در دل، تا به بزرگ‌ترین آرزو و دغدغه‌ی ما تبدیل نشود!

➋ «الله اکبر»: تحقیر شیطان و یادآور ناتوانی او!

تکبیر، ما را به یاد کوچکی و خواری شیطان می‌اندازد.

✓ یادآور این حقیقت است که شیطان همواره ضعیف بوده و هست، به شرط آن‌که ما در ایمانمان قوی باشیم.

این باور، اراده‌ی درونی ما را تقویت می‌کند و دام‌های پنهان وسوسه را می‌درد!

➌ «الله اکبر»: کوچک شمردن دشمنان زورگو و مستکبر!

دشمنانی که همیشه علیه حق متحد می‌شوند و به اهل صلاح حمله‌ور می‌گردند…

تکبیر به ما شجاعت، هوشیاری و عزم برای تقابل با باطل می‌دهد، به شرط آن‌که:
✓ اسباب قدرت را در اختیار بگیریم؛
✓ به وعده الهی درباره نابودی باطل ایمان داشته باشیم.

{...فَأَمَّا ٱلزَّبَدُ فَیَذۡهَبُ جُفَاۤءࣰۖ وَأَمَّا مَا یَنفَعُ ٱلنَّاسَ...}
[سوره الرعد: ۱۷]
«باطل نابودشدنی است، و کفِ روی آب رفتنی؛ آنچه برای مردم سودمند است، در زمین باقی می‌ماند.»

➍ «الله اکبر»: تحقیر ثروت و مال!
پول برای بسیاری از مسلمانان تبدیل به یک فتنه شده، چرا که در راه به‌دست آوردنش لغزیده‌اند.

✔️تکبیر، ما را به کوچک دیدن مال و ثروت دعوت می‌کند، از راه:
✓ داشتن اعتدال در کسب روزی؛
✓ انفاق در راه خداوند متعال؛
✓ کمک به بندگان ناتوان و مستضعف.

چرا؟ چون طبق آیات و روایات، خدا با شکسته‌دلان و نیازمندان است.

➎ «الله اکبر»: کوچک دیدن اسباب در قلب.

حتی پس از به‌کار گرفتن تمام دلایل مادی، تکبیر یادمان می‌آورد که:
همه‌چیز دست خداست، نه دست اسباب.
باید به‌راستی بر خداوند توکل کنیم و به وعده و وعیدش یقین داشته باشیم.

باید از آفات غرور و خودپسندی بپرهیزیم.

و مبادا مانند قارون به قعر گمراهی بیفتیم که گفت:
{...إِنَّمَاۤ أُوتِیتُهُۥ عَلَىٰ عِلۡمٍ عِندِیۤۚ...}
[سوره القصص: ۷۸]
«این ثروت را به‌خاطر دانشی که نزد من است به‌دست آورده‌ام.»
نویسنده:دکتر فؤاد البناء

✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

31 May 2025 15:13

چگونه خود را از سحر؛ جادو و شیاطین محافظت کنیم؟!

✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

31 May 2025 15:07

نصایح قرآنی:
سوره مبارکه الزمر آیه9:
«أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَيَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ ۗ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ ۗ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ»
(آیا چنین شخص مشرکی که بیان کردیم، بهتر است) «یا کسی که در اوقات شب سجده‌کنان و ایستاده به طاعت و عبادت مشغول می‌شود و (خویشتن را) از (عذاب) آخرت به دور می‌دارد، و رحمت پروردگار خود را خواستار می‌گردد؟ بگو: آیا کسانی که (وظیفه‌ی خود را در قبال خدا) می‌دانند، با کسانی که (چنین چیزی را) نمی‌دانند، برابر و یکسانند؟! (هرگز). تنها خردمندان (فرق اینان را با آنان تشخیص می‌دهند، و از آن) پند و اندرز می‌گیرند.»

✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

30 May 2025 19:19

✨🕋✨

هر شب با قرآن مجید:

شكر عامل توفیق در ابتلاء و آزمایش،
خداوند متعال می‌فرماید:
«فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرّاً عِنْدَهُ قَالَ هذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّی لِیَبْلُوَنِی ءَأَشْكُرُ أَم أَكْفُرُ وَ مَنْ شَكَرَ فَإِنَّمَا یَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ كَرِیمٌ»
«و هنگامی‌كه [سلیمان] آن [تخت] را نزد خود ثابت و پابرجا دید گفت: این از فضل پروردگار من است تا مرا آزمایش كند كه آیا شكر او را به‌جا می‌آورم یا كفران می‌كنم؟! و هركس شكر كند، به نفع خود شكر می‌كند و هركس كفران نماید [به زیان خویش نموده است، كه] پروردگار من غنی و كریم است.»

✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

30 May 2025 09:58

خصلت هفتاد دوم رسول اللهﷺ:

72- روی زمین می خوابید.

-از مجموعه صد خصلت رسول اللهﷺ

اللَّهُمِّ صلی وسَـلِّم علَى نَبِينَا محمدﷺ

✨🕋❖━━━━━━━➣
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

30 May 2025 09:45

🌴🕋🕌

2⃣7⃣ زندگانی پیامبر اسلامﷺ ﴿٧۲﴾

گشت و گذار در میان قبایل
و دعوت آنان به اسلام:

آن‌حضرت ﷺ شخصاً در موسم حج که قبایل عرب جمع می‌شدند نزد آنها می‌رفت و هر قبیله را جداگانه صدا زده و به اسلام دعوت می‌کرد و از آنان می‌خواست که از وی در مقابل دشمنان حمایت نمایند، می‌فرمود:
«ای بنی فلان! من فرستاده حق تعالی به سوی شما هستم ۔خدا به شما دستور می‌دهد که فقط او را بپرستید و با وی احدی را شریک نسازید‌ و از عبادت کلیه شریکان دست بکشید و به او ایمان آورید و سخنش را باور نمایید، مرا مورد حمایت قرار دهید تا پیام خداوند را به مردم برسانم»(¹)

مشکلات در راه اسلام:

کسی که می‌خواست راه رسول اکرم ﷺ و آیین اسلام را طی کند، این راه را بسیار پُر از خار و همراه با ترسها و خطرها می‌دید، بنابراین تنها کسی می‌توانست در این راه قدم بگذارد که از زندگی و جان خود دست بر دارد ۔ گواه مطلب فوق، داستان آمدن «ابوذر غفاری» به «مکه» و اسلام آوردن و ملاقاتش با رسول اکرم ﷺ است،
«ابن عباس» این داستان را چنین حکایت می‌کند: «وقتی خبر بعثت رسول اکرم ﷺ به گوش «ابوذر» رسید، به برادرش گفت: از شما خواهش می‌کنم به وادی «مکه» بروی و درباره این مردی که می‌گوید خبرها از آسمان به سویش می‌آید تحقیقاتی انجام دهی، سخنش را گوش کنی، آنگاه مرا در جریان امر قرار دهی،
برادر «ابوذر» حرکت کرد ۔ خدمت رسول اکرم ﷺ رسیده، و به سخنانش را گوش داد ۔ سپس به سوی «ابوذر» برگشت و چنین گزارش داد: «او را دیدم که مردم را به مکارم اخلاق فرا می‌خواند و سخنی ایراد می‌فرمود که از قبیل شعر نیست» ۔ «ابوذر» گفت: مرا درباره آنچه می‌خواستم مطمئن نکردی؟ اینجا بود که خودش توشه‌ای تهیه کرده و مشکی آب بر دوش گذاشت و به سوی «مکه» رهسپار شد ۔ برای جستجوی رسول اکرم ﷺ وارد «مسجد الحرام» گردید ۔ آن‌حضرت ﷺ را نمی‌شناخت و دوست هم نداشت که از کسی بپرسد، تا این که شب فرا رسید حضرت «علی» او را دید، و متوجه شد که مردی تازه وارد است، «ابوذرؓ» وقتی حضرت «علی» را دید، به دنبال او راه افتاد، اما هیچکدام از دیگری چیزی نپرسیدند ۔ تا این که صبح شد ۔ «ابوذر» دوباره مشک آب و توشه‌اش را برداشت و به مسجد آمده، روز را آنجا گذرانید، امّا به زیارت حضرت رسول اکرم ﷺ مشرف نشد، و بعد از ظهر به محل استراحت خود برگشت ۔
حضرت «علی» از کنار وی گذر کرد و چنین گفت: آیا هنوز این شخص جایگاه خود را پیدا نکرده است، سپس او را بلند کرد، «ابوذرؓ» همراه حضرت «علی» به راه افتاد ۔ هیچکدام از دیگری چیزی نپرسید ۔ تا این که روز سوّم شد ۔ حضرت «علی» مانند قبل او را از جایش بلند کرد و از وی علت آمدنش را پرسید، «ابوذرؓ» گفت: بشرطی می‌گویم که به من قول بدهی مرا راهنمایی کنی! حضرت «علیؓ» به وی قول داد تا او را راهنمایی کند ۔ حضرت «ابوذرؓ» هدف آمدن خود را بیان کرد، حضرت «علی» (کرم اللّٰه وجهه) گفت: بدون تردید او رسول خداست؛ وقتی صبح شد، دنبال من بیا، اگر احیاناً خطری برای شما احساس کنم، می‌ایستم گویی حاجتی دارم همین که حرکت کردم دوباره شما پشت سر من بیایید تا این که به منزل برسیم،
طبق قرار، صبح روز بعد حضرت «ابوذرؓ» پشت سر حضرت «علیؓ» به راه افتاد تا این که به محضر رسول اکرم ﷺ شرفیاب گردید ۔
«ابوذرؓ» به سخنان رسول اللّٰه ﷺ گوش فرا داد؛ و همانجا اسلام آورد ۔ حضرت رسول اکرم ﷺ به او فرمود: اکنون نزد قوم خود برگرد و این دعوت را به آنها ابلاغ کن و منتظر باش تا امر من به شما برسد ۔ «ابوذرؓ» گفت قسم به آنکه جانم در دست اوست، من علناً این دعوت را به آنها عرضه خواهم کرد ۔ سپس بیرون رفت و با صدای بلند فریاد بر آورد: «أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللّٰهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللّٰهِ!» مردم با شنیدن این صدا برخاستند و به قدری او را کتک زدند که بر زمین افتاد‌ ۔ در همین حال حضرت «عباسؓ» سر رسید و خود را روی او انداخت و به مردم گفت: آیا می‌دانید که این شخص از قبیله «غفار» است، بازرگانان شما هنگام رفتن به سرزمین «شام» از محل آنها می‌گذرند، بدین طریق حضرت «عباسؓ» او را نجات داد، روز دوّم نیز همین ماجرا تکرار شد و دوباره حضرت «عباسؓ» او را نجات داد‌۔»(²)
منابع:
(¹) - سيرة ابن هشام، ج: ۱ ص: ۴۲۲-۴۲۳، أخرجه أحمد مزيدا من التفصيل في مسنده (۴۹۱/۳-۴۹۲)، والحاكم في المستدرك (۱۵/۱)، والطبراني في المعجم الكبير (۵۵/۵) من حديث ربيعة بن عباد الديلي ۔
(²) - أخرجه البخاريّ في: كِتَابُ مَنَاقِبِ الأَنصَارِ؛ بَابُ إِسْلامِ أَبِيْ ذَرٍّ رَضِيَ اللّٰهُ عَنْهُ، برقم: (۳۸۶۱)، ومسلم في: كِتَابُ فَضَائِلِ الصَّحَابَةِ رَضِيَ اللّٰهُ تَعَالَى عَنْهُمْ؛ بَابُ مِنْ فَضَائِلِ أَبِيْ ذَرٍّ رَضِيَ اللّٰهُ عَنْهُ، برقم: (۲۴۷۴)


/channel/siratalrasool

{تــوشــــۀ آخــرت}

30 May 2025 09:32

یادآوری اعمال مؤمن☝️ ✨

{تــوشــــۀ آخــرت}

29 May 2025 10:55

🌴🕋🕌

وظائف ما در این دهه مبارک

بسم الله الرحمن الرحیم
وَالْفَجْرِ
وَلَيَالٍ عَشْر
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ
هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﭙﻴﺪﻩ ﺩم(١)
ﻭ ﺑﻪ ﺷﺐ ﻫﺎﻱ ﺩﻩ ﮔﺎﻧﻪ(٢)
ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺝ ﻭ ﻓﺮﺩ(٣)
ﻭ ﺑﻪ ﺷﺐ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﻰﮔﺬﺭﺩ .(٤)
ﺁﻳﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ، ﺳﻮﮔﻨﺪﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﺮﺩﻣﻨﺪ ﻫﺴﺖ؟(٥)

بهترین اذکار این ده روز

الله اکبر و الله اکبر، لااله الا الله و الله اکبر، الله اکبر و لله الحمد
سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر

روز اول ذی الحجه تا دهم ذی الحجه که بهترین روزهای سال هست، و خداوند به این ده شبانه روز قسم یاد کرده، سعی کنیم ان شاء الله این ده روز رو حتما روزه بگیریم و تمام اوقات رو به خواندن قرآن و دعا وذکر الله جل جلاله وکارهای خیر صرف کنیم.
در عبادات از همدیگه سبقت بگیریم.


@siratalrasool

{تــوشــــۀ آخــرت}

29 May 2025 09:39

سلام بر تو ای مصعب... سلام بر شما ای شهیدان... سلام و درود و رحمت و برکات خداوند بر همگی شما باد.

منبع: «مردان گرداگرد پیامبر صلی الله علیه و سلم» صفحات 43 الی 52


✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

29 May 2025 09:39

اُسَید مردی خردمند و عاقل بود... دید مصعب وجدان او را حَکَم قرار می دهد و او را فقط به شنیدن دعوت می کند. اگر قانع شد دست از مخالفت برمی دارد و اگر قانع نشد مصعب بدون این که آسیب و زیانی برساند و یا آسیب و زیانی ببیند، قبیله و عشیره ی آنها را ترک گفته، به سراغ قبیله و عشیره ی دیگری می رود. اُسَید گفت: سخن منصفانه ای گفتی. سپس سلاحش را بر زمین کوبید و خود بر زمین نشست تا به سخنان مصعب گوش فرا دهد. مصعب مشغول خواندن قرآن و تشریح اصول دعوت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و سلم بود که صورت و سیمای اُسَید کم کم نورانی و درخشان گردید و خطوط چهره اش از هم باز شد. با هر جمله ای که از زبان مصعب بیرون می آمد، اُسید دگرگون می شد و هاله ای از نور صورتش را می پوشاند. هنوز سخنان مصعب به پایان نرسیده بود که اُسید خطاب به او و مردم پیرامونشان گفت: «وه! این سخنان چقدر جالب و دل انگیز و بر پایه ی صدق و صفا استوارند؛ کسی که می خواهد وارد این دین بشود، باید چکار کند؟!». مسلمانان در جوابش چنان تهلیل (لا اله الا الله) بلندی سر دادند که زمین را به لرزه درآورد. سپس مصعب به او گفت: «لباس و بدن خود را شسته و پاک می کند و شهادت می دهد که فرمانروا و فریادرسی جز الله وجود ندارد». اُسَید برای مدت کمی آنها را تنها می گذارد و اندکی بعد در حالی که قطره های آب از موی سرش می چکید، بازگشت و با صدای بلند گفت: «أشهد أن لا اله الا الله و أشهد أن محمداً رسول الله». این خبر به سرعت نور در مدینه پخش شد. بعد از آن سعد بن معاذ آمد و به سخنان مصعب گوش فرا داد و چون آن را پسندید، اسلام آورد و پس از او هم این سعد بن معاذ بود که ایمان آورد. مسلمان شدن ایشان سبب خیر و برکت شد. مردم مدینه به یکدیگر می گفتند: وقتی اسید بن حضیر، سعد بن معاذ و سعد بن عباده ایمان آورده اند، چرا ما هم ایمان نیاوریم تا باز نمانیم؟! زود بیایید پیش مصعب رفته و ایمان بیاوریم مگر نه اینکه مردم می گویند حق از میان لبانش جاری می شود؟ به این ترتیب نخستین سفیر رسول خدا صلی الله علیه و سلم صلی الله علیه و سلم موفقیت بی نظیری کسب کرد، موفقیتی که به حق شایسته و سزاوار آن بود.
روزها و سالیان از پس هم گذشتند، و پیامبر و یارانش به مدینه مهاجرت کردند. دلهای قریشیان مرتب از حقد و کینه انباشته می شد و نیروهای باطل خود را گرد می آوردند تا بندگان صالح خداوند را با آن فراری داده و تعقیب کنند. جنگ بدر برپا شد، قریش در این جنگ چنان تنبیه شدند که آرام و قرار از دست داده به فکر انتقام افتادند. جنگ احد پیش آمد. مسلمانان خود را برای نبرد و کار زار آماده کردند. پیامبر صلی الله علیه و سلم در میان صفوف مسلمانان ایستاد و چهره ی یکایک مسلمانان را از نظر گذراند تا از میان ایشان پرچمداری انتخاب نماید. نگاه پیامبر صلی الله علیه و سلم در چهره ی مصعب افتاد. مصعب را صدا زدند، مصعب پیش آمد و پرچم را تحویل گرفت. آتش این جنگ وحشتناک زبانه کشید و کشتار شروع شد. لشکر تیر اندازهای سپاه اسلام که به دستور پیامبر صلی الله علیه و سلم در شکاف کوه موضع گرفته بودند با دیدن مشرکینی که در حال فرار از میدان جنگ بودند، موضع خود را در بالای کوه ترک گفتند. اما همین کار آنها به سرعت عجیبی پیروزی مسلمانان را به شکست مبدل کرد. مسلمانان ناگهان متوجه جنگجویان قریش شدند که از بالای کوه سرازیر شده و به سوی ایشان می شتافتند تا شمشیرهای تیز و تشنه ی خون را بر جان مسلمانان مسلط سازند. قریش با دیدن صفوف درهم ریخته مسلمانان و ترس وحشت آنها، به آنها هجوم برده و بر آن می شوند که رسول خدا را فرا چنگ آورند. مصعب خطر واقعی را احساس نمود و پرچم را بلند کرد و صدای خود را چون نعره ی شیر به تکبیر گفتن بلند نمود. او مرتب در حال رفت و برگشت بود و به دشمن یورش می برد و تمام سعی و هدفش از این کار متوجه ساختن دشمنی به خود و منحرف نمودن و دور کردنشان از پیامبر صلی الله علیه و سلم بود. او به تنهایی کار لشکری را انجام می داد. او به تنهایی چنان می جنگید که گویی سپاه عظیمی در اختیار دارد. با دستی پاک پرچم را محکم گرفته بود و با دست دیگر ضربات محکم شمشیر را وارد می ساخت. اما تعداد بسیار زیادی از دشمنان به او هجوم برده بودند و بر آن بودند تا با عبور از روی جنازه ی او خود را به پیامبر خدا صلی الله علیه و سلم برسانند. در این جا شاهدی را که شخصاً ناظر فداکاری بزرگ مصعب در آخرین لحظات زندگی بوده است فرا می خوانیم تا لحظات پایانی عمر مصعب را برای ما بیان کند: «محمد بن سعد از ابراهیم بن محمد بن شرحبیل عبدری صاحب کتاب الطبقات الکبری از پدرش روایت کرده است:

{تــوشــــۀ آخــرت}

29 May 2025 09:38

مصعب در برابر مادر و خویشان و عشیره ی خود و اشراف مکه که همگی دور او را گرفته بودند، ایستاد و با کمال ایمان و عقیده به آئین حق، و ثبات قدم در دین خود، شروع به تلاوت آیات قرآنی کرد که محمد صلی الله علیه و سلم با آن زنگار دل آنان را می زدود و دلهای آنان را از حکمت و شرف و دادگری و پارسایی لبریز می ساخت. مادرش خواست با نواختن سیلی سختی او را ساکت کند، ولی دستی که مانند تیر پرتاب شده ای دراز شده بود؛ اندکی بعد در برابر نوری که بر روشنی رخسار و زیبائی صورت مصعب، شکوه قابل احترام و آرامش توأم با نفوذ کلام نیز افزوده بود، سست و ناتوان گشت. امّا آیا مادرش تحت فشار مهر مادری از اذیت و آزار او دست بر می دارد؟ او به آسانی می تواند انتقام خدایانی (بت ها) را که مصعب از آنها رویگردان شد، به طریقی دیگر از او بگیرد. لذا او را به یکی از اطاق ها که در گوشه ای از خانه واقع شده بود؛ برده و زندانی کرد. بدین گونه مصعب در زندان ماند تا این که گروهی از مسلمانان به سرزمین حبشه مهاجرت کردند، مصعب این خبر را که شنید، چاره ی خود را فرار از زندان دید، لذا مادر و نگهبان خود را غافلگیر کرده، به کشور حبشه مهاجرت کرد. مدتی همراه برادران دینی خود در حبشه بود، تا این که همراه آنان به مکّه بازگشت. بعد از مدتی دوباره به فرمان رسول خدا صلی الله علیه و سلم به سوی حبشه مهاجرت کردند. مصعب خواه در حبشه باشد و یا در مکه، تجربه ی ایمان آوردنش او را در همه ی زمانها و مکانها پیروز می نماید. او از بازسازی زندگی خود براساس سبک و سیاق و اسلوب جدیدی که محمد صلی الله علیه و سلم الگوی مطلوب آن را داده بود، فراغت حاصل نمود و مطمئن شد که دیگر زندگی و وجود او لیاقت و شایستگی آن را دارد که در پیشگاه آفریدگار یکتا آن را قربانی نماید.
مصعب در یکی از روزها به سوی جمعی از مسلمانان که در حضور پیامبر صلی الله علیه و سلم نشسته بودند، رفت. مسلمانان به محض دیدن او همگی سرهایشان را پائین انداختند و از شدت ناراحتی پلک هایشان را بسته، اشک از چشمانشان سرازیر شد. چرا مگر چه چیزی دیده بودند؟ او را در حالی که عبای وصله دار و مندرسی بر دوش داشت. وضعیت قبل از اسلام او در ذهنشان زنده شد، آن هنگام که لباس هایش مثل گل ها دلربا و خوش رنگ و خوش بو بود. در این هنگام پیامبر صلی الله علیه و سلم نگاه حکیمانه و سپاسگزار و پر مهر خود را چند لحظه بر قامت او دوخت و در حالی که لبخندی بر لب داشت، فرمود: «روزی مصعب را دیدم که در شهر مکّه هیچ جوانی به اندازه ی او خوشگذران و نزد پدر و مادرش، ناز پرورده نبود، اما او همه ی این ها را بخاطر دوستی خدا و پیامبرش رها ساخت!». مادرش چون از برگشتن او از پیروی از آئین محمد ناامید شد، تمام نعمات و وسایل زندگی را که در اختیار او گذاشته بود، همه را از او پس گرفت، زیرا او هرگز حاضر نبود کسی که خدایان (بت ها) را رها کرده و مورد نفرین خدایان واقع شده است، غذای او را بخورد حتی اگر این شخص پسر او باشد. آخرین باری که مادرش تلاش کرد او را به بت پرستی برگرداند، زمانی بود که بعد از مراجعت از حبشه خواست برای بار دوم او را زندانی سازد. ولی مصعب گفت: به خدا سوگند اگر دست به این کار بزنی، هر کسی که تو را یاری دهد، او را خواهم کشت!. مادر می دانست که فرزندش از روحیه ی والایی برخوردار است و اگر تصمیم به انجام کاری بگیرد، حتماً آن را انجام خواهد داد. لذا با چشمان اشک بار با او وداع کرد، مصعب نیز با دیدگانی نمناک از مادر جدا شد. لحظه ی وداع، از اصرار عجیب مادر بر کفر و نیز اصرار عجیب تر پسر بر ایمان، پرده برداشت. مادر در حالی که او را از خانه بیرون می کرد؛ گفت: برو... از امروز دیگر من مادر تو نیستم. مصعب به مادرش نزدیک شد و گفت: «مادر! من تو را نصیحت می کنم، دلم به حالت می سوزد، گواهی بده که فرمانروا و فریادرسی جز الله وجود ندارد، و محمد صلی الله علیه و سلم بنده و فرستاده اوست». مادر با خشم و هیجان جواب داد: «سوگند به ستارگان که هرگز دین تو را نمی پذیرم. چون در این صورت ضعیف العقل و سست رأی خواهم شد». بدین گونه مصعب از زندگی سرشار از خوش گذرانی چشم پوشید و زندگی توأم با فقر و آلوده به رنج را بر آن ترجیح داد. جوانی که زمانی جذاب، خوش رو و خوش بو بود، همیشه با خشن ترین لباس ها دیده می شد؛ اگر یک روز از غذا سیر می گشت، روزهایی دیگر گرسنه می ماند ولی روح او که به زیور شرف و عقیده آراسته شده بود و با نور خدا روشن گشته بود، از او انسان دیگری ساخته بود که شکوه او چشم ها را خیره و دل ها را شگفت زده می کرد.

{تــوشــــۀ آخــرت}

25 May 2025 19:36

✨🕋✨

هر شب با قرآن مجید:

{يُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّأُولِي الْأَبْصَارِ}
(سوره نور/ 44)
«الله، شب و روز را می گرداند، به راستی در این دگرگونی آموزه و پندی برای اهل بینش وجود دارد.»
-ترجمه فتح الرحمن/شاه ولی الله دهلوی(رحمه‌الله)

از ادله‌ وجود، يگانگي‌ و قدرت‌ خداي‌ بزرگ‌ جابه‌جا كردن‌ شب‌ و روز است: «خداست‌ كه‌ شب‌ و روز را مي‌گرداند» گردانيدن‌ شب‌ و روز، ايجاد توالي‌ و تعاقب‌ و بلندي‌ و كوتاهي‌ در ميان‌ آنهاست‌.
به‌ قولي: گردانيدن‌ آنها با جابه‌جا كردن‌ گرما و سرما در آنهاست‌.
«بي‌گمان‌ در اين‌» راندن‌ ابرها، فرودآوردن‌ باران‌ و دگرگون‌ ساختن‌ شب‌ و روز «عبرتي‌ است‌»
يعني: دلالت‌ روشني‌است‌ كه‌ به‌وسيله‌ آن‌ پند و اعتبار حاصل‌ مي‌شود «براي‌ صاحبان‌ بينش‌» كه‌ با به‌كار انداختن‌ بينش‌ و نگرش‌ خود، آيات‌ و نشانه‌هاي‌ وجود و قدرت‌ و عظمت‌ حق‌ تعالي‌ را درك‌ مي‌كنند.
-تفسیر انوار القرآن
عبدالرئوف مخلص

✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

20 May 2025 09:31

ای تهی از شوق و ذوق و سوز و درد.....

مولانا فقهی (حفظه الله)

✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

01 June 2025 12:35

✨🕋✨

عبدالعزیز طریفی:
«این از رحمت الله تعالی است که وقتی دههٔ ذی الحجه را بهترین روزها قرار داد، ذکر را به سبب آسانی‌اش در این روزها برتری داد تا هر که خواهان است اجر ببرد و تنها کسانی از این اجر محروم شوند که مستحق محرومیت‌اند!»

«الله اکبر ، الله اکبر ، الله اکبر ، لا اله الا الله
الله اکبر ، الله اکبر و لله الحمد.»

«ﻻ ﺇﻟﻪَ ﺇﻻّ اﻟﻠّﻪُ ﻭﺣْـﺪَﻩُ ﻻ ﺷَﺮﻳﻚَ ﻟﻪُ ، ﻟﻪُ اﻟﻤُﻠﻚُ ﻭﻟﻪُ اﻟﺤَﻤْﺪ، ﻭﻫُﻮَ ﻋﻠﻰ ﻛُﻞّ ﺷَﻲءٍ ﻗَـﺪﻳﺮ»

«سبحان الله و بحمده، سبحان الله العظیم»

✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

01 June 2025 07:11

✨🕋✨

شیخ الاسلام مفتی محمدتقی عثمانی می‌فرماید:
«خواندن این تکبیرات «اللهُ أكبر اللهُ أكبر، لا إلهَ إلَّا الله واللهُ أكبر، اللهُ أكبر ولله الحَمْد» از ۹ تا ۱۳ ذی الحجه بعد از هر نماز با صدای بلند، واجب است،
اما خواندن این تکبیرات، از روز اول ذی الحجه در حالت ایستاده و نشسته و بر پهلو خوابیده (و در همه اوضاع و احوال خود) مستحب است و در حدیث به‌ آن تاکید شده است و بعضی از صحابه کرام رضی‌الله‌عنهم در بازار هم (این تکبیرات) را می‌خواندند.»

✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

31 May 2025 19:00

✨🕋✨

هر شب با قرآن مجید:

«وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ»
(الرحمن آیه9)
«در وزن کردن و برکشیدن (کالاها و در متر کردن و اندازه‌گیری چیزها) دادگرانه رفتار کنید و از ترازو مکاهید.»(و کم و کاست ندهید و کم‌فروشی نکنید)


✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

31 May 2025 15:11

✨🕋✨

4 خصلت زمان جاهلیت:
۱- نوحه‌سرائی بر مُرده‌ها؛
۲- افتخار نمودن به اصل و نسب، و اصالت؛
۳- مطالبه باران‌ نمودن از ستاره‌ها؛
۴- کسی را به نسبش طعنه‌زدن!

✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

31 May 2025 15:03

❖🌸✺﷽✺🌸❖

#تفسیر_میسر - سوره آل عمران آیه: ۱٠۸

🌸«تِلْكَ ءَايَـٰتُ ٱللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِٱلْحَقِّ ۗ وَمَا ٱللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِّلْعَـٰلَمِينَ»
🍃«کتاب محمد به حقیقت نازل شده و صداقت و راستی را با خود آورده تا حق تعالی هر کسی از بندگان خود را که بخواهد به راه راست هدایت کند و برای آن ها حق و باطل را بیان نماید تا از حق پیروی و از باطل اجتناب نمایند، خدای تعالی حجّت را تمام نموده و عذر را از مردم برداشته تا هیچ گمراهی بدون برهان و دلیل نباشد و حق تعالی پیامبر خود را فرستاده و کتاب خویش را به منظور بیان دلیل و برهان به مردم نازل نموده زیرا حق تعالی نمی خواهد به مردم ظلم روا بدارد؛ چون اگر کسی بدون گناه عذاب شود این امر ستمی است آشکار و حق تعالی از ارتکاب هرگونه ظلم پاک و منزه است و اوتعالی بر بندگان خود ستمگار نیست.»

✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

30 May 2025 10:16

دعای زیبا یک طرف، صدای خوشی که تو را به سمت آسمان مایل‌ می‌کند یک طرف...

دعای زیبا، بصوت زیبای شیخ سعد الغامدی

✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

30 May 2025 09:55

✨🕋✨

هیچ بنده‌ای در خواسته‌اش به درگاه خداوند اصرار و پافشاری نمی‌کند، مگر اینکه خداوند حاجت او را برآورده می‌سازد،
او تعالی پاک و منزه است و هیچ چیز نمی‌تواند او را ناتوان سازد.


✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

30 May 2025 09:41

«يا أيُّها الذينَ آمَنوا صلُّوا عَلَيهِ وسَلِّموا تَسليمًا»

اگر بنده بداند که از برترین و سودمندترین اذکار برای دنیا و آخرتش، درود فرستادن بر پیامبر ﷺ است،
هرگز زبانش را از فرستادن صلوات بر ايشان باز نخواهد داشت.

«اللَّهُمِّ صلی وسَـلِّم علَى نَبِينَا محمدﷺ»

✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan.

{تــوشــــۀ آخــرت}

29 May 2025 19:54

✨🕋✨

هر شب با قرآن مجید:

«إِذ يُريكَهُمُ اللَّهُ في مَنامِكَ قَليلًا ۖ وَلَو أَراكَهُم كَثيرًا لَفَشِلتُم وَلَتَنازَعتُم فِي الأَمرِ وَلٰكِنَّ اللَّهَ سَلَّمَ ۗ إِنَّهُ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدورِ»
«در آن هنگام که خداوند تعداد آنها را در خواب به تو کم نشان داد؛ و اگر فراوان نشان می‌داد، مسلّماً سست می‌شدید؛ و (درباره شروع جنگ با آنها) کارتان به اختلاف می‌کشید؛ ولی خداوند (شما را از شرّ اینها) سالم نگه داشت؛ خداوند به آنچه درون سینه‌هاست، داناست.»
(سوره أنفال، آیه ۴۳)

✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

29 May 2025 10:26

افضل ترین نوع صلوات بر پیامبر اکرم ﷺ:

حالت اول :
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ، إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ،
اللَّهُمَّ بَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ، إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ»
(رواه البخاری٣٣٧٠ و مسلم ٤٠٦)

حالت دوم :
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَأَزْوَاجِهِ وَذُرِّيَّتِهِ، كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ، وَبَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَأَزْوَاجِهِ وَذُرِّيَّتِهِ، كَمَا بَارَكْتَ عَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ، إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ»
(رواه البخاری٣٣٦٩ و مسلم ٤٠٧)

✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan

{تــوشــــۀ آخــرت}

29 May 2025 09:39

مصعب بن عمیر در روز احد پرچمدار بود، وقتی که مسلمانان فرار کردند او هم چنان از خود پایداری نشان داد. ابن قیثمه یکی از جنگاوران دشمن به مصعب حمله ور شده، ضربتی بر دست راست او وارد کرد و آن را قطع نمود، مصعب در همان حال می گفت: «وَ ما مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَد خَلَت مِن قَبلِهِ الرُّسُلُ»(آل عمران:144) «محمد جز پیغمبری نیست و پیش از او پیغمبرانی بوده و رفته اند». مصعب پرچم را با دست چپ در آغوش گرفت، ابن قیثمه ضربه ی دیگری بر دست چپ مصعب وارد ساخت و آن را نیز قطع کرد، در این حال مصعب با بازوان بریده شده اش پرچم را به سینه اش می فشرد و می گفت: «وَ مَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَد خَلَت مِن قَبلِهِ الرُّسُلُ». ابن قیثمه برای سومین بار با نیزه به او حمله کرد، مصعب بر زمین افتاد و نقش بر زمین شد و پرچم نیز به کناری افتاد. آری «مصعب بر زمین افتاد و پرچم نیز رها شد». «ستاره ی درخشان آسمان شهیدان افول کرد». پس از رشادت و فداکاری در جنگ ایمان، بر زمین افتاد. او گمان می کرد با افتادنش بر زمین، راه دشمن به سوی پیامبر صلی الله علیه و سلم باز خواهد ماند و مدافعی باقی نخواهد بود. اما او از فرط محبت پیامبر صلی الله علیه و سلم و بیم هلاک او، جان خود را تقدیم داشت، مصعب برای تسلی و دلداری خود در برابر هر ضربتی که بر بدنش وارد می شد و یکی از دستهایش را قطع می کرد، می گفت: «وَ مَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَد خَلَت مِن قَبلِهِ الرُّسُلُ». همین آیه بعد از شهادت مصعب بر زبان رسول خدا صلی الله علیه و سلم نیز جاری شد و آن را از طرف خداوند بر مردم خواند، آن را به صورت قرآنی که خوانده شود، درآورد. پس از پایان یافتن این جنگ سخت و هولناک، پیکر بی جان این شهید را در حالی پیدا کردند که صورتش در خاک خون آلودِ خودش فرو رفته بود. گویی صورتش را از ترس این که مبادا پیامبر را در حالی که گزندی بدو رسیده، ببیند در زیر نقابی از خاک و خون کشیده بود. یا گویی شرمسار بود از این که قبل از اطمینان از نجات پیامبر صلی الله علیه و سلم و قبل از این که دفاع لازم را از او به عمل آورد، خود به شهادت رسیده است. رحمت خدا بر تو باد ای مصعب، ای کسی که یادت عطر زندگیست.
پیامبر صلی الله علیه و سلم و یارانش میدان نبرد را جستجو می کردند و با یکایک شهیدان وداع می گفتند، به کنار جسد مصعب که رسیدند سیلی از اشک بر چشمانشان سرازیر گشت. خباب بن الأرت می گوید: همراه با پیامبر صلی الله علیه و سلم و در راه خدا هجرت کردیم، هدف ما تنها جلب رضایت و خشنودی خدا بود و پاداش ما نیز نزد خداست. عده ای از میان ما از دنیا رفتند و از میوه و اجر خود در دنیا نصیبی نبردند، یکی از این افراد مصعب بن عمیر بود. در روز احد شهید شد. چیزی نداشت تا از آن به عنوان کفنش استفاده کنیم جز یک عبای پشمی. اگر عبا را روی سرش می کشیدیم، پاهایش بیرون می ماند و اگر پاهایش را می پوشاندیم، سرش بیرون می ماند. سرانجام پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمودند: «عبا را بر روی سرش بکشید و بر پاهایش گیاه اذخر (گیاهی خوشبو و مخصوص) بگسترانید. با وجود درد و اندوه عمیقی که شهادت حضرت حمزه عموی پیامبر صلی الله علیه و آله سلم و مثله شدن جسدش از طرف کفار بر پیامبر صلی الله علیه و سلم وارد کرد و باعث سرازیر شدن اشک از چشمانشان شد و دلش را به درد آورد. با وجود انباشته شدن میدان جنگ از پیکرهای پاره پاره شده ی اصحاب و یاران پیامبر صلی الله علیه و سلم که هر کدام از آنها مظهر صدق و پاکی و نور بودند، با وجود تمامی این صحنه ها، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بر سر پیکر نخستین سفیرش ایستاد، اشک ریخت و با او وداع کرد. آری پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در کنار پیکر مصعب بن عمیر توقف کرد، و در حالی که چشمان اشک آلودش پیکر مصعب را غرق در عطوفت و وفا و نور می ساخت، فرمود: «مِنَ المُؤمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا الله عَلَیهِ»(احزاب:33) «در میان مؤمنان مردانی هستند که با خدا راست بوده اند در پیمانی که با او بسته اند». سپس با غم و اندوه نگاهی به کفن او که عبارت بود از عبایی، انداخت و فرمود: «تو را در مکّه دیدم در حالی که لباس کسی زیباتر از لباس تو نبود، کسی لباسش بهتر از لباس تو نبود، و اکنون هم آغشته به خاک و خونت در عبای پشمینه ای پوشیده شده است»!. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در حالی که نگاه های پر مهر خود را در صحنه ی وسیع نبرد، بر اجساد تمام یاران مصعب گسترانیده بود، با صدای بلند فرمودند: «پیامبر خدا در روز قیامت شهادت می دهد که شما شهداء راه خداوند هستید». سپس به یاران زنده اش که پیرامون او را فراگرفته بودند نگاهی کرد و فرمود: «مردم! ایشان را زیارت کنید، به دیدن تک تک شهیدان بیایید، به آنها سلام کنید، سوگند به خدایی که اختیار جانم در دست اوست، تا روز قیامت هر مسلمانی به آنان سلام دهد، پاسخ سلامش را خواهند داد»

{تــوشــــۀ آخــرت}

29 May 2025 09:39

در چنین اوضاعی پیامبر صلی الله علیه و سلم او را برای انجام مهم ترین کاری که در آن هنگام پیش آمده بود، برگزیده به این معنی که او را به عنوان سفیر خود و مبلغ اسلام، روانه شهر «یثرب» نمود تا تعالیم دین را به افرادی (انصار) که در پیمان عقبه ایمان آورده و با آن حضرت بیعت نموده بودند، آموزش دهد و دیگران را به دین اسلام دعوت کند و مدینه را برای روزی که آن هجرت بزرگ روی خواهد داد، آماده سازد.
آن روز در میان اصحاب پیامبر صلی الله علیه و سلم بودند کسانی که از نظر سن از او بزرگتر و از لحاظ جاه و موقعیت بالاتر و از نظر خویشی با پیامبر صلی الله علیه و سلم بسیار نزدیک تر بودند. امّا پیامبر صلی الله علیه و سلم از میان همگی ایشان مصعب الخیر را برگزید. زیرا پیامبر صلی الله علیه و سلم خود متوجه بود که پر مسئولیت ترین و خطیرترین وظایف روز را که عبارت است از نفوذ و گسترش اسلام در مدینه را که در آینده ای نزدیک شهر هجرت و پایگاه دعوت و داعیان و بشارت دهندگان و مجاهدان خواهد شد بر عهده او گذاشته است. مصعب این بار امانت را در پرتو خرد روشن و اخلاق کریمانه ای که خداوند بدو ارزانی داده بود بر دوش کشید. او به واسطه ی زهد و مقام والا و اخلاصش قلوب اهل مدینه را چنان شیفته و جذب نمود که گروه گروه و دسته دسته به دین خدا وارد شدند. روزی که مصعب رضی الله عنه به فرمان رسول خدا صلی الله علیه و سلم به مدینه وارد شد، تنها دوازده نفر مسلمان در این شهر بودند که قبلاً در جریان بیعت عقبه، ایمان آورده بودند. ولی هنوز از ورود او به مدینه چند ماهی نگذشته بود که اهل مدینه به ندای خدا و پیامبرش صلی الله علیه و سلم لبیک اجابت گفتند. یکسال بعد از پیمان عقبه، مسلمانان مدینه در موسم حج، هیأتی را به نمایندگی از طرف خود برای ملاقات با پیامبر صلی الله علیه و سلم، به مکه اعزام نمودند، که مرکب بود از هفتاد نفر زن و مرد مسلمان، این هیئت به سرپرستی معلم و فرستاده ی پیامبر صلی الله علیه و سلم مصعب بن عمیر رضی الله عنه وارد مکّه شد. مصعب رضی الله عنه با هوشیاری و تیز بینی و امتحانی که پس داد، ثابت کرد که انتخاب رسول خدا صلی الله علیه و سلم در آن شرایط بهترین انتخاب بوده است. او رسالت خود را کاملاً درک کرد و از حدود آن تجاوز ننمود، مصعب به خوبی درک می کرد که وظیفه او دعوت به سوی خدا و بشارت به دینی است که مردم را به راه هدایت و صراط مستقیم فرا می خواند. او می دانست که وظیفه اش همانند پیامبری که به او ایمان آورده است، چیزی جز ابلاغ پیام خدائی نیست.
مصعب رضی الله عنه در مدینه میهمان اسعد بن زراره بود. آن دو با هم به دیدار قبایل و خانواده ها و مجالس رفته و آن مقدار از قرآن را که می دانستند برای مردم قرائت می کردند. و در نهایت آرامش و با حوصله به آنها اعلام می کردند که: «فرمانروا و فریادرسی بجز الله وجود ندارد». مصعب رضی الله عنه ضمن دعوت خود، گاهی با پیش آمدهایی روبرو می شد که اگر هوشیاری و تیز بینی و عظمت روحی او نبود، ممکن بود هم برای او و هم برای کسانی که دعوتش را پذیرفته بودند، گران تمام شود. از آن جمله روزی در اثنای موعظه برای مردم ناگهان اُسَید بن حضیر بزرگ قبیله ی «بنی عبد الاشهل» در حالی که سلاحی در دست داشت با خشم و عصبانیت زیادی به سوی شخصی که قوم خود را گمراه ساخته و از آنها می خواهد که دست از خدایانشان (بت ها) بردارند و از خدای یگانه ای سخن می گوید که پیش از این نه با او کوچک ترین آشنائی داشتند و نه تا این لحظه ذره ای الفت! آمد. خدایان آنها همیشه سرجای خود خوابیده اند؛ هر کسی احتیاجی به آنها داشته باشد، جایشان را می داند، رو بدان ایمان آورده، خدایان هم دعای ایشان را اجابت نموده گرفتاری و مشکلات آنها را حل می کنند. اما خدای محمد صلی الله علیه و سلم که این سفیر آنان را به سویش فرا می خواند، نه کسی جایگاهش را می داند و نه کسی می تواند او را ببیند!. مسلمانانی که در پیرامون مصعب بودند، با دیدن اُسَید که خشمگین و غضبناک به سوی ایشان می آمد دچار ترس و هراس شدند و روحیه ی خود را باختند ولی مصعب اصلاً تکان نخورد، بلکه آرام و خونسرد و صبور در جای خود ماند. اُسَید در برابر مصعب ایستاد و با عصبانیت خطاب به او و اسعد بن زراره گفت: «چرا به میان قبیله ما آمدید؟ می خواهید افراد کم جنبه ی ما را به نابخردی و سفاهت بکشانید؟! اگر می خواهید جان سالم بدر ببرید، دست از سر ما بردارید». در آرامش و عظمتی هم چون دریاها... در هاله ای از نور و درخشندگی مانند نور سپید رنگ صبح، چین و شکن صورت مصعب از هم باز شد و زبانش به گفتار شیرین به حرکت درآمد و گفت: «آیا نمی نشینی تا بشنوی؟ اگر سخنان ما را پسندیدی آن را قبول می کنی و اگر ناخوشایندت بود و آن را نپسندیدی، ما سخنانی را که تو خوش نداری و نمی پسندی کنار می گذاریم». الله اکبر... این داستان پایان خوش و فرجام نیکی هم به دنبال دارد!.

{تــوشــــۀ آخــرت}

29 May 2025 09:38

✨🕋✨

داستان زندگی مصعب بن عمیر(رضی الله عنه):

او یکی از یاران پیامبر ﷺ است، چه خوبست که ابتدا با داستان زندگی او آشنا شویم. مصعب سرآمد جوانان قریش، زیباترین و خوش روترین و در عین حال جوان ترین آنها بود. مورخان و نویسندگان در توصیف جوانی او می گویند: «خوش بوترین فرد مکه بود». او در میان ناز و نعمت چشم به جهان گشود و پرورش یافت. شاید در میان جوانان مکه کسی هم چون او از مهر و نوازش پدر و مادر برخوردار نگشته بود. آیا هرگز تصور می شد این جوان خوش اندام، ناز پرورده، موضوع صحبت اهل مکه و زینت مجالس و محافل شهر، روزی تبدیل به اسطوره ای از اساطیر ایمان و فداکاری شود؟ به خدا سوگند داستان زندگی مصعب بن عمیر یا چنان که در میان دوستانش ملقب بود، «مصعب الخیر» شگفت انگیزترین داستان است. او یکی از اشخاصی است که خمیره ی آنها را اسلام سرشت و تربیت شان را محمد صلی الله علیه و سلم به عهده گرفت. امّا او چه کسی بود؟ داستان زندگی او برای تمام انسانها مایه ی شرافت و بزرگواریست.

این جوان روزی حرف هایی را شنید که اهل مکه به تازگی از محمد امین صلی الله علیه و سلم می شنیدند. محمدی که می گفت خداوند او را به عنوان بشیر و نذیر فرستاده است تا مردم را به سوی عبادت خدای یگانه فراخواند. آن هنگام که مردم مکّه شب و روز کار و پیشه و غم و غصّه ای جز بحث و گفتگو درباره ی پیامبر جدید و آئین او نداشتند، این جوان ناز پرورده ی قریشی بیشتر از هر کس به این گفتگوها گوش فرا می داد. زیرا او علی رغم سن و سال کمش، زینت بخش مجالس و محافل بود و حاضران هر مجلسی بر آن بودند که مصعب یکی از حضار آن مجلس باشد. چه گیرایی و جذابی سیما و هوش و عقل وافر از صفات بارز پسر عمیر بود که همیشه دروازه ی دلها و درهای مجالس را به روی او باز نگاه می داشت. مصعب شنیده بود که پیامبر صلی الله علیه و سلم همراه با کسانی که به وی ایمان آورده اند، به دور از چشم قریش و اذیت و آزارهایشان در خانه ی ارقم بن ابی الارقم واقع در پایین کوه صفا گرد هم می آیند، او تردیدی به خود راه نداد و در یکی از شبها با شوق و علاقه خود را به خانه ی ارقم رساند. پیامبر صلی الله علیه و سلم در آنجا با یارانش ملاقات می کرد و آیاتی از قرآن را بر آنها قرائت می نمود و همراه با آنان در پیشگاه خداوند متعال به نیایش و نماز می ایستاد. مصعب رضی الله عنه هنوز جایگاه خود را باز نیافته بود. او آیات قرآن را که از قلب پیامبر صلی الله علیه و سلم به سوی لب هایش لغزیده و در میان لبانش می درخشید و سپس راه گوشها و دلها را در پیش می گرفت، به گوش جان شنید، تا جایی که قلبش دگرگون شد و در صف دل هائی قرار گرفت که به پیامبر صلی الله علیه و سلم وعده داده شده بود. او از شدت شور و شوق سر پای خود بند نمی شد، گوئی از فرط شادی می خواست پرواز کند، پیامبر صلی الله علیه و سلم دست نوازشگر خود را دراز کرد و روی آن سینه ی پر هیجان و دل پر طپش گذاشت. آرامش عمیقی به عمق دریاهای ژرف، تمام وجود او را فرا گرفت. در چشم بر هم زدنی ایمان آورد و مسلمان شد. در همین زمان کوتاه بیش از اقتضای عمرش حکمت اندوخت و چنان تصمیم نیرومندی در دل و جان او جای گرفت که به نیروی آن می توانست بر گردش زمان چیره گردد. مادر مصعب، خُناس دختر مالک بود، زنی با ابهت که از نظر شخصیت از جایگاه والایی برخوردار بود، و مصعب تا سر حد ترس از او شرم داشت. مصعب وقتی که اسلام آورد، در روی زمین جز از مادرش، از هیچ کسی کوچک ترین بیم و هراسی در دل نداشت. تا آن هنگام اگر تمام مکّه و بت هایش، با تمام اشراف و بزرگان و همه ی صحرای وسیعش گردهم می آمدند تا مصعب را از راه خود باز دارند، لحظه ایی در تصمیم خود تردید روا نمی دید و آنها را هیچ می انگاشت. ولی دشمنی مادر، چیزی نبود که طاقت و توان تحمل آن را داشته باشد. فکری به ذهنش خطور کرد، تصمیم گرفت تا موقتاً اسلام آوردن خود را از مادرش پنهان کند تا بلکه خدا گره از کار او بگشاید. او مرتب به خانه ارقم رفت و آمد می کرد، در حضور پیامبر خدا صلی الله علیه و سلم می نشست و از این که ایمان آورده و در عین حال از طوفان خشم مادرش که هنوز از اسلام آوردن او آگاه نبود، برکنار بود، بسیار خوشحال و بشاش می نمود. ولی مکه در آن موقعیت جائی نبود که رازی در آن مخفی بماند. چشم ها و گوش های قریش در هر راه و به دنبال هر ردّپایی که روی ریگ های نرم و داغ مکه نقش می بست مراقب بود. یک بار «عثمان بن طلحه» او را در حالی که می خواست مخفیانه وارد خانه ی ارقم شود، دیده بود، یک بار دیگر نیز موقعی که دید او مثل محمد صلی الله علیه و سلم نماز می خواند، با سرعت هرچه تمام تر نزد مادر مصعب شتافت و خبری را که مادر از شنیدن آن داشت دیوانه می شد، به وی اطلاع داد.

{تــوشــــۀ آخــرت}

25 May 2025 07:18

📑 صفحه ۱۸

🔲 مختصری از فواید آیات
◾️ کفر همه یکپارچه و ملت واحدی است؛ هر چند نوع و اماکن پیروانش متفاوت باشد؛ زیرا آنها در کفر و نسبت دادن سخن بدون علم به الله همانند یکدیگر هستند.
◾️ جنایتکارترین و گناهکارترین مردم کسانی هستند که از راه الله باز می‌دارند و مانع کسانی می‌شوند که می‌خواهند کار خیر انجام دهند.
◾️ منزه‌دانستن الله متعال از همنشین و فرزند؛ زیرا او سبحانه به مخلوقاتش نیازی ندارد.

🔲 رهنمودها
◾️ گمراه و بدعتگذار نامیدن دیگران، باید بر اساس ادله صحیح باشد، ﴿وَقَالَتِ الْيَهُودُ لَيْسَتِ النَّصَارَىٰ عَلَىٰ شَيْءٍ وَقَالَتِ النَّصَارَىٰ لَيْسَتِ الْيَهُودُ عَلَىٰ شَيْءٍ وَهُمْ يَتْلُونَ الْكِتَابَ ۗ كَذَٰلِكَ قَالَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ﴾
◾️ برحذر باش از این که مانع برپایی یکی از طاعات در خانه‌های الله شوی که این کار شدیدترین ستم است، ﴿وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَن يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَىٰ فِي خَرَابِهَا ۚ أُولَٰئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَن يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ﴾
◾️ رسول گرامی اسلام هم بشارت دهنده بود و هم انذار دهنده؛ بنابراین هر کس فقط به بشارت‌ها اهمیت دهد و نیز هر کس که فقط به انذارها اهمیت دهد قطعاً به خطا رفته و هر کس که هر دو مورد را در نظر داشته باشد راه صحیح را در پیش گرفته است، ﴿‏ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَنَذِيرًا﴾

🔲 عمل به آیات
◾️ با برادران مسلمانت در مرتب کردن مسجد و آماده‌سازی اسباب تشویق بر انجام این کار همکاری کن که این امر تعظیم شعایر الله به شمار می‌رود، ﴿وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَن يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَىٰ فِي خَرَابِهَا﴾
◾️ در مسجد بنشین و الله تعالی را از نماز تا نمازی دیگر یاد کن، ﴿وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَن يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ﴾
◾️ سنت را احیا کن و در ماشین یا هواپیما یا کشتی‌ای که سوار آن هستی به هر جهتی که در حال حرکت است نماز نافله بگزار، ﴿وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ﴾
🌐 /channel/tafsir2_Quran
•┈┈•┈┈•✿✿•┈┈•┈┈•

{تــوشــــۀ آخــرت}

20 May 2025 09:24

✨🕋✨

سیدنا علی ابن ابی‌طالب (رضی الله عنه) می‌فرماید:
«هر آنچه انتظارش را می‌کشید، به زودی به سراغ شما خواهد آمد!
پس، نباید در انتظار رویدادهای ناگوار و تباهی اوضاع باشید؛ بلکه باید از خدای مهربان، چشم‌به‌راه خیر، شادی و برکت در هر زمینه باشید.
همواره منتظر خیرِ فراوان باشید… در سلامت، خانواده و تمام امور زندگی.
و به پروردگار، گمانِ نیک داشته باشید، چرا که گنجینه‌های او بی‌پایان است.»


✨🕋࿐ʲᵒᶦⁿ↷
@Quran_AZimoshan