1790
🎓آکادمی تئاتر پنج تخصصی طراحی های تئاتر صحنه، نور، موسیقی، گریم، لباس و...
🎓 جشنواره تیاتر شیلی
در جشنواره #تئاتر_شیلی، نمایشی با یک عروسک حصیری غول‌پیکر به ارتفاع هفت متر برای تماشاگران به اجرا گذاشته شد.
این جشنواره که «تئاتر برای عموم
[هزاران نفر] - Teatro a Mil» نام دارد، میزبان اجرای گروه فرانسوی «مرد ایستاده» بود که نمایش عروسک خود با نام «مو و ژاکت قرمز» را روی صحنه برد. این گروه فرانسوی در خلق نمایش‌هایی با عروسک‌های حجاری شده بسیار تخصص دارد.
موضوع این نمایش که در فضای باز اجرا شد حول زندگی پسر بچه‌ای به نام «مو» بود که در حال فرار از جنگ در یک سفر خیالی است. در حالی که او خواب خانواده خود و جشن‌های تولدش را می‌دید، ناگهان کابوسی او را بیدار می‌کند و روبانی قرمز در سراسر شهر آزاد می‌شود که نمادی از امید و مقاومت است.
این اجرای عمومی و رایگان مورد استقبال و تحسین تماشاگران قرار گرفت.
👁 @TheatreAcademyV
🎓 فیلم
شاهکار مهتدسی گوگل
فیلمی ساخته شده با هوش مصنوعی
کیفیت 4k
👁 @TheatreAcademyV
🎓 تاثیر رنگ لباس
در این تست ساده، در نور ثابت روز، تاثیر رنگ‌لباس با پوست بدن بررسی می شود.
آکادمی تئاتر پنج
ویژه طراحی های تئاتر
🎓 اجرای کر
«قد بلند»
سال ۱۳۵۵ خورشیدی
موسیقی فولکلوریک لُری
👁 /channel/TheatreAcademyV
🎓 «طوفان در دریای جلیل»
وقتی این اثر #رامبرانت با هوش مصنوعی جان می‌گیرد، مواج می‌شود و به حرکت در می‌آید...
«طوفان در دریای جلیل» The Storm on the Sea of Galilee در سال ۱۶۳۳ میلادی است. این نقاشی تجسمی از آرام‌کردن توفان دریای جلیل توسط عیسی است.
👁 @TheatreAcademyV
🎓 گزیده
خانم پون آرشر (مولدووا)
نقاش
منبع؛
وب‌سایت پون ارشر
👁 @TheatreAcademyV
🎓 یادداشت
به بهانه ۵ آذر
#روز _طراحی_صحنه
نقطه عطفی در صحنه‌پردازی
#ناصح_کامگاری
روزنامه شرق
پنجم آذرماه ۱۴۰۳
👁 @TheatreAcademy
🎓 کتاب
مبانی چهره‌پردازی برای صحنه
#دانیل_سی_تاون‌سند
چاپ دوم ۲۰۲۴
👁@TheatreAcademyV
🎓 فیلم کوتاه
#وحشی
#جرمی_کات
محصول ۲۰۱۸ کانادا
دارنده سی جایزه جهانی معتبر
👁 http://T.me/TheatreAcademyV
🎓 آموزش
مراحل ساخت
سَردیس_ماسک #هایپررئال
👁 @TheatreAcademyV
🎓 خلاصه
عقاید آدولف آپیا
.
#آدولف_آپیا پیرو اندیشه های ماوراء طبیعی بود، و این اندیشه ها در او تأثیری بسزا کرد، جای گفتگو نیست که او از افکار نیچه راجع به معنی عمیق تراژدی یونانی استفاده کرده و نیز اندیشه‌های شوپنهاور را در مورد اهمیتی که برای موسیقی در خلق يک اثر تئاتری قائل می‌باشد بکار بسته است، در اثبات این نظر کافی است بگوییم که عقیده‌ی آپیا درباره‌ی اپراهای واگنر این بود که: «همانطور که موسیقی برای خود زمانی دارد، باید کوشش شود تا مکانی هم بیابد و بازی بازیگران با این مکان مطابقت پیدا کند»، او چون می‌دید که موسیقی باید از سخن كمک بگيرد و رقص باید به وسیله‌ی «پانتومیم» بدن انسانی را وادار کند تا همه‌ی حرکات و حالات را دوباره بوجود آورد اظهار می‌داشت که بازیگر باید در کارخود «سخن، بازی، و موسیقی» را بکار برد، آپیا می‌گوید: «سخن و حرکتی که برای بیان آن ضروری می‌باشد، آفریده‌ی موسیقی است، موسیقی همه‌ی نوسان‌های حرکت را اعم از صعودی یا نزولی، مستقیم یا منکسر، نشان می‌دهد، با موسیقی می‌توان يک دكور اساسی بوجود آورد»، شوپنهاور هم در این زمینه گفته بود: «موسیقی با ذات موجودات رابطه‌ای بس عمیق دارد»، بنابراین هر وقت يک صحنه، يک بازى، یک عمل، يا يک دكور، با موسیقی مناسبی همراه باشد، به‌نظر می‌آید که عمق معنی آنها را بهتر و دقیق‌تر می‌توان دریافت، نیچه بدون پروا ادعا می‌کرد: «که آنچه از تراژدی یونانی به ما رسیده که فقط گفتگو (Libretto) است و بس، و موسیقی، ضرب و حالت همسازی آن برای همیشه از میان رفته است». او می‌گوید: « یموسیقی چون وسیله ای بوده که جهت رسیدن به هدفی بکار می‌رفته، و نقشش این بوده است که تماشاگران رنج‌های الهه یا قهرمانی را به نحو خیلی مؤثر نشان دهد، مسلم است که سخن نیز همین وظیفه را دارد، منتهی این نقش را خیلی مشکل‌تر، و با كمک گرفتن از وسیله‌ی دیگری میتواند انجام دهد، سخن نخست روی مغز تأثیر می‌کند و فقط با واسطه‌ی آنست که روی احساس اثر می‌گذارد، و ممکن است گاهی راهی به این درازی را هم به پایان نرساند، یعنی به احساس هم نرسد. به عکس موسیقی فوراً در
□□ دل می نشیند. موسیقی تنها زبانی است که در همه جای دنیا درک مي‌شود»، اما ژاک كوپو که آثار آدولف آپیا را فراوان مطالعه کرده و در کارهای تئاتری خود نیز از اندیشه‌های او استفاده برده است، می‌گوید: «آنها صحنه را با توجه به ضروریات بازی در نظر می‌گیرند، نه با توجه به رنگ و شکل و خصوصیاتی که از نظر محلی دارد». او مطلوب واقع شدن بازی را فدای استحکام آن می‌کند، همه‌ی کوشش او در آنست که قوانین بازی رعایت شود نه اینکه خود هنر نمایی کند. او به جای دکورهای چشم فریب، دکورهای سه بعدی خاص صحنه نمایش را بکار می‌برد، به یقین تحولاتی که در این اواخر در صحنه‌ها روی‌داده از همین جا سرچشمه گرفته است، ولی حیف که برخی کسان، مراعات هیچ حد و قاعده ای را نکردند و سرانجام، کار را به مسخره بازی کشاندند، با این وصف باید گفت که همین تحولات باعث شد كه سبک دراماتيک بي‌غش‌تر گردد، بع عقیده‌ی آدولف آپیا نویسنده‌ی نمایشنامه خود نمی‌تواند شکل قطعی نمایشی اثر خود را معین سازد، گاه لازم است که به دلائل زیر نمایشنامه را تغییر داد:
اول - برای اینکه شکل دراماتيک پيدا كند.
دوم ـ برای اینکه قابل نشان دادن به تماشاگران گردد.
مسلم است که خود نویسنده هم میتواند چنین تغییراتی در نمایشنامه‌ی خود بدهد، مشکل صحنه سازی از همین‌جا آغاز می‌شود، باز آپیا در بیان اندیشه‌ی خود می‌گوید: «ما از تئاتر چه می‌خواهیم؟ نقاشی خوب را خوشبختانه در جای دیگر نیز می‌توان یافت، فیلم قادرست ما را بدون آنکه از جای خود بجنبیم در همه‌ی جهان به گردش برد. ادبیات جالب‌ترین تابلوها را در ذهن ما بر می‌انگیزد و کمتر کسی است که گاه گاه از يک منظره‌ی عالی طبیعت لذت نبرد. ولی به تئاتر مي‌رويم تا يک عمل دراماتيک را ببینیم و این عمل دراماتيک بی‌وجود اشخاص در روی صحنه، تحقق پذیر نیست، بازیگر عامل اساسی صحنه سازی است ...، بنا براین باید به هر قیمت که شده پایه‌ی صحنه سازی را بر وجود بازیگر روی صحنه گذارد، برای انجام دادن این منظور هم لازم است صحنه را از هر چیزی که با وجود او متناقض می‌باشد، پاک كرد ...، برای اینکه بدن انسانی به شکل هنری روی صحنه بیاید دوشرط لازم است :
- نخست اینکه روشنائی مناسبی زیبائی اندام او را بهتر نشان دهد.
- دوم اینکه زیبایی مناسب دکور، حرکات، و بازی او را کاملا نمایان سازد»،
و چون آدولف آپیا به موضوع روشنایی اهمیت بسیار می‌دهد، بنابر این تأکید می‌کند که نور به خودی خود عاملی است که میتواند آثار نامحدود داشته باشد و ممکن است رنگ‌ها را با آن به هزار گونه ترکیب کرد، در جای دیگر باز می‌گوید: «تازه کارترین افراد در دکورسازی، متوجه خواهند شد که نقاشی و نور دو چیز متضاد و رافع یکدیگرند....
□ ادامه دارد
👁 @TheatreAcademyV
🎓 سرود
پاییز آمد
شعر: سعید سلطان‌پور
رهبر ارکستر: آرش فولادوند
▪️اجرا:
ارکستر فیلارمونیک پاریس شرقی
و گروه کر بهار
👁 @TheatreAcademyV
🎓 رقص
رقص تلفیقی
هندی کلاسیک _ مدرن
■ با سپاس از:
#کریم_جوانشیر
👁 @@TheatreAcademyV
🎓، لوگوی المپیک ۲۰۲۴ پاریس
در اولین نگاه مشعلی را می‌بینید که نشان دهنده‌ی روح المپیک است که دور آن یک مدال طلا قرار دارد. اما در یک نگاهِ عمیق‌تر لب، مو و صورت یک زن ظاهر می‌شود، این زن «ماریان» است که نشانِ آزادی، قدرت و یکی از نمادهای ملی جمهوری از زمان انقلاب فرانسه است.
#ماریان مظهر شعار آزادی، برابری و برادریست.
👁 @TheatreAcademyV
🎓 کاریکاتور
« دونالدگوگ! »
#گلن_لو_لی‌یِو
👁 @TheatreAcademyV
🎓 ترانهٔ زمین
Earth Song
ترانه زمین نام سومین تک‌آهنگ از نهمین آلبوم استودیویی #مایکل_جکسون به نام تاریخ است.
مفهوم این آهنگ دربارهٔ نجات محیط زیست و حیات وحش است.خود مایکل درباره آهنگ می‌گوید:
من درد و رنج بسیاری برای وضع اسفناک سیارهٔ زمین در خود احساس می‌کنم و این آهنگ برای من [به معنای] «آواز زمین» است؛ چون فکر می‌کنم که طبیعت تلاش بی‌وقفه‌ای
برای جبران خسارت‌های وارد شده به زمین که نتیجهٔ عدم مدیریت صحیح ماست می‌کند و من از این اتفاق الهام گرفتم. مایکل به‌خاطر این ترانه، جوایز متعددی از سازمان‌های محیط زیست و حمایت از حیوانات دریافت کرد.
👁 @TheatreAcademyV
🎓 یاد
۴۲ سال پیش روزی دوم ژانویه ۱۹۸۳،
#مایکل_جکسون تک آهنگ افسانه ای "Billie Jean" را منتشر کرد.
قطعه ای نمادین در تاریخ فرهنگ پاپ.
مایکل در سال ۱۹۸۴ دو جایزه گرمی دریافت کرد که یکی از آنها در رده بهترین آهنگ مرد بود.
👁 @TheatreAcademyV
🎓 موسیقی
نسیم زمستانی
#پیدر_بی_هلند
در زبانشناسی و آواشناسی، آوا (به انگلیسی: phone) به هر صدا (در زبانهای گفتاری) یا ژستی (در زبانهای اشاره‌ای) گویند که متمایز و قابل شناسایی از سایر صداها یا ژستهای موجود در آن زبان باشد. آواشناسی نیز دانش بررسی آواها و صداهای گفتاری است. این دانش که بخشی از زبانشناسی بشمار می‌آید با بررسی سرشت آواها و شیوه‌های تولید آنها سر و کار دارد. هر واج ممکن است بسته به موقعیت قرارگیری آن در میان سایر واجها با چند آوا بیان شود که در اینصورت هر یک از این آواها واج‌گونه‌ای از آن واج به حساب می‌آیند. کوچکترین واحدی که میتواند بین واژه‌ها فرق بگذارد واج است که در واج‌شناسی مورد مطالعه قرار می‌گیرد. آوا میتواند نام نیز باشد.
• واژهٔ «آوا» در اشعار شاعرانی چون رودکی، فردوسی، عنصری، منوچهری، ناصرخسرو، سنائی و خاقانی به کار رفته است.
👁 @TheatreAcademyV
🎓 پوستر
گردهمایی استادان و دانش‌آموختگان دانشگاه تهران
تودمین سال تاسیس دانشگاه تهران
#ابراهیم_حقیقی
■ دانشکده هنرهای زیبا دومین دانشکده هنر در ایران است که در سال ۱۳۴۶ به دانشگاه تهران اضافه شد. پیش از ان دانشکدهوهنرهای دراماتیک (سینماتئاتر) در سال ۱۳۴۳ تاسیس شده بود.
🎓 به بهانه تولد #واروژان
زاده ۱۳ آذر ۱۳۱۵ قزوین
درگذشته ۲۶ شهریور ۱۳۵۶ تهران
موسیقیدان و آهنگساز
واروژان از بنیانگذاران موسیقی پاپ در ایران بود. در کودکی به سبب بی‌سرپرست بودن، به مدرسه شبانه‌روزی ایتالیایی‌ها «اندیشه» سپرده شد که در آن دوران روش خواندن دعا همراه با موسیقی پیانو در مدرسه، در شکل‌گیری علاقه‌اش به موسیقی، مؤثر شد.
او پس از پایان دوره هنرستان‌عالی موسیقی تهران، به آمریکا رفت و دوره آرنژمان موسیقی را به پایان برد.
پس از بازگشت به آهنگسازی و رهبری ارکستر پرداخت و خیلی زود در موسیقی ایران تحولی به‌وجود آورد. پیش از آنکه به ساخت موسیقی متن برای فیلم‌ها بپردازد، در برخی از فیلم‌ها آهنگ ترانه‌هایی را که خوانده می‌شد، تنظیم می‌کرد. به همین دلیل هم نامش در فیلم‌هایی همچون جهنم سفید (ساموئل خاچیکیان ۱۳۴۷) با چنین مسئولیتی نوشته شده است.
حسن‌کچل (علی حاتمی ۱۳۴۹) نخستین فیلمی است که نام واروژان در عنوان‌بندی آن در کنار چند آهنگساز مطرح دیگر به‌عنوان سازنده موسیقی متن و آهنگ‌ها آمده است. اما شاید بتوان رشید (پرویز نوری ۱۳۵۰) را نخستین تجربه مستقل واروژان در زمینه ساخت موسیقی متن فیلم دانست. او در کنار اسفندیار منفردزاده جزو آهنگسازان مطرح برای فیلم بود و به سبب آشنایی‌اش با موسیقی ایران در دوران تحصیل در هنرستان موسیقی تم ایرانی در آثارش به خوبی شنیده می‌شد.
موسیقی متن فیلم‌های همسفر، نازنین و مجموعه تلویزیونی سلطان صاحبقران نیز از جمله آثارش هستند.
او آهنگ‌های فولکلور پری زنگنه را نیز با همکاری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان اجرا کرد.
آخرین اثرش در زمینه آهنگسازی نیز ترانه‌ای بود با نام «اجازه» که مرگ اجازه ساخت ترانه‌ای دیگر را به او نداد.
وی به خاطر موسیقی متن صبح روز چهارم (کامران شیردل ۱۳۵۱) موفق به دریافت جایزه سپاس شد.
آرامگاه وی در گورستان (بوراستان) تهران است.
👁 @TheatreAcademyV
🎓 گزیده مستند
#رقص_دیلمان
#احمد_شاملو
محصول:
تلویزیون‌ملی ایران
محصول ۱۳۴۹
👁 @TheatreAcademyV
🎓 موزه هنرهای معاصر
نمایشگاه چشم در چشم پرتره
در هنر مدرن و معاصر
۲۶ آبان۱۴۰۳/مروری کوتاه
👁 @TheatreAcademyV
🎓 گزیده درباره #طراحی
لباس‌ها دوخته نمی‌شوند، آنها ساخته شده‌اند، گفتنِ #لباس دوخته شده مانند این است که بگوییم دکورها چکش خورده‌اند، خیاطی تنها یکی از مهارت‌هایی است که در ساخت لباس‌های #مدرن به کار می رود، یک #طراح صحنه و لباس خوب، مانند دیگر طراحان، نمایشنامه را یک بار بدون نگرانی درباره‌ی جزئیات عملی می‌خواند و به سادگی اجازه می‌دهد تا احساسات نمایشنامه از متن استخراج شود، هنگامی که او به داستان کلی دست پیدا کرد، به عقب برمی‌گردد و شروع به پاسخ دادن به سؤالات خاص می‌کند:
• نمایشنامه در کجا می‌گذرد؟
ما در کدام کشور هستیم؟ چه شهری؟ داخل خانه هستیم یا بیرون؟ ما در کدام اتاق هستیم؟ افراد ممکن است در اتاق خواب - متفاوت از آشپزخانه لباس بپوشند.
• نمایشنامه چه زمانی روی صحنه می‌رود؟ چه سالی؟ چه زمانی از سال؟ چه زمانی از روز؟ آیا یک عصر گرم تابستانی است یا یک صبح دلپذیر پاییزی؟ هوا چگونه است؟
• جهانی که نمایشنامه در آن اتفاق می‌افتد چگونه است؟ چه نوع حکومتی‌ست؟ چه نوع کلیسایی‌ست؟ باورهای اجتماعی شخصیت در مورد رفتار روزمره، روابط، ازدواج، جنسیت، فرزندان، و ... چیست؟
• قبل از شروع نمایش چه اتفاقی افتاده است؟
• نمایشنامه به چه نوع اکشنی نیاز دارد؟ آیا شخصیت‌ها روی صحنه می‌چرخند؟ آیا می‌رقصند؟ آیا در صحنه دعوا و کشمکش وجود دارد؟ غذا؟ سکس؟ مذهب؟ و غیره وجود دارد؟
• چه نوع ارجاعات لباس در متن آمده است؟ اینها ممکن است بسیار مستقیم باشند، مانند زمانی که یک خدمتکار از یک آقا کلاهش را می‌خواهد، یا ممکن است استنباط شود که مثلاً شخصیتی بگوید که شخصی همه‌ی لباس‌هایش آراسته به نظر می‌رسند.
• مخاطب باید توجه خود را روی چه کسی متمرکز کند؟ #پروتاگونیست و #آنتاگونیست چه کسانی هستند؟ شخصیت های فرعی چه کسانی هستند؟ دیگر شخصیت‌ها چگونه‌اند؟
• هر لحظه مخاطب به کجا و چه کسی باید نگاه بکند؟
بنابراین هنگام طراحی و ایجاد لباس برای هر شخصیت یا کاراکتر، یک طراح لباس می‌خواهد موارد زیر را بداند:
(سن / طبقه‌ی اجتماعی / موقعیت مالی / وضعیت تأهل / وضعیت سلامتی / باورهای اخلاقی / شغل / حالت روانی / آموزش و پرورش / کشور مبدا / و غیره ...)،
تمام این اطلاعات میتواند تعیین کند که آنها چه چیزی بپوشند، و چگونه آن را بپوشند، طراحان لباس باید بدانند که چگونه این شخصیت‌ها انتخاب می‌کنند تا خود را به دنیا نشان دهند، عادت هایشان، جایگاه‌شان در جامعه، شغل، سلامت، آموزش، و غیره ...، آنها بیشتر - تحقیقاتی مشابه تحقیقات یک بازیگر را انجام می‌دهند و ممکن است در نهایت به اندازه‌ی بازیگری که نقش کاراکتر را بازی می‌کند، درباره‌ی شخصیت بدانند.
تئاتر فنی برای افراد غیر فنی
#درو_کمپبل
🎓 موسیقی
#میکیس_تئودوراکیس (زاده ۲۹ ژوئیه ۱۹۲۵) سازندهٔ بیش از ۱۰۰۰ ترانه، آهنگساز و فعال سیاسی کمونیست یونانی است. وی نزد دانشجویان و روشنفکران ایرانی در دورهٔ انقلاب ۱۳۵۷ ایران بسیار محبوب بود.
👁 T.me/TheatreAcademyV
🎓 ادامه #ادولف_ آپیا
... زیرا روشن كردن يك تابلو فقط بطور اففی صورت می‌گیرد و تنها برای آنست که آن را نمایان‌تر و آشکارتر سازد، و این نقش بزرگ و مؤثر نور را نشان نمی‌دهد ... از میان همه‌ی عوامل آنچه برای تئاتر کمتر ضرورت دارد نقاشی است ... در حالی‌که نور باید عامل بسیار مهم شمرده شود»، هنگامی که آدولف آییا آثار خود را می‌نوشت، تازه در فرانسه‌ی (۱۸۹۸) ارگ‌های برقی جای ارگ‌های با گاز را گرفته بود، بعد از مدتی «لوئی فولار» با آثار خود چون «رقص آتش» و «تجسم قطب» برای اولین بار با به کار انداختن نبوغ خویش و استفاده از الکتریسیته به پیشرفت‌های فنی فوق العاده‌ای نائل آمد و تكنيک تئاتر را بسیار به جلو برد، نویسنده‌ی کتاب « موسیقی و صحنه سازی» مطلب دیگری نیز بیان می‌کند: «کف صحنه را نمی‌توان نقاشی کرد و بازیگر هم فقط روی صحنه بازی می‌کند، و چون چیزی تنها وقتی به چشم ما زیباست که روشنائی به آن بتابد و زیبایی آن را موقعی می‌توان با هنرمندی نشان داد که این روشنایی را از روی قواعد هنری به آن بتابانیم، پس برای اینکه حرکات بدن انسانی بتواند تجلی یابد، به عوامل خارجی احتیاج هست، همه‌ی هنرمندان می‌دانند که زیبایی حرکات بدن بستگی به تنوع نقاط اتکایی دارد که بدن و اعضای آن ممکن است روی زمین و یا در اجسام آنها را بیابد، پس تحرک بازيگر را فقط وقتی می‌توان با هنرمندی نشان داد که اشیاء به نحو مناسب و درستی روی صحنه قرار داده شده باشد»، این همان چیزی است که بعدها به نام «دکور اساسی» معروف شد، و روس‌ها بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ١٩٢٥ آن را تا آخرین پایه، ترقی و توسعه دادند. بع عقیده‌ی «آدولف آپیا» وضع بازیگر در روی صحنه، تابع نور و شکل دکورهاست. عقاید آپیا را باید عکس العمل شدیدی شمرد که در دنیای تئاتر عليه «رومانتیسم» و «ناتورالیسم» نشان داده شده است. این عقاید که از طرف يک صاحب نظر واقعی در کمال دقت بیان شده، به تمایلات سمبولیستی "پول فور" نزديك است، "پول فور" گرداننده‌ی «تئاتر هنری Theatre Art» بود و این مؤسسه رقیب «تئاتر لیبر Theatre Libre» که به وسیله‌ی آندره آنتوان اداره می‌شد بود، صداقت و نیرویی که در عقاید «آپیا» موجود بود، هوش و احساس "ژاک كوپو" را تحت تأثیر قرار داد و در "کارلوئی ژووه" و "شارل دولن" هم کمی اثر کرد. طرفداران مكتب سمبولیسم با وجود آنکه با نقاشان بزرگ دوستی می‌کردند، عقیده داشتند که شعر باید در قالب موزيک و تصویر، علیه نثر «امیل زولا» سرجنبان مكتب ناتورالیسم - و طرفداران او قد برافرازد، خلاف آنچه آپیا اظهار می‌داشت آنان موزيک و تصاویر را جزء لايتجزاى كلمات به شمار می‌آوردند، نه جزء عمل دراماتيک، برای نمونه باید از بیانه‌ای نام برد که "پی‌پر کیپا" فردای نمایش پیس خود به نام «دختر دست بریده» در «تئاتر هنری» منتشر کرد. در این نمایشنامه، يک بازيگر زن، صحنه - دکور، و بازی را فقط شرح می‌دهد، و این همانست که ما آنرا «فرو خواندن» نامیدیم پی‌پر کپیار می‌نویسد: «ناتورالیسم یعنی جلوه دادن يک واقعه‌ی خاص و اتفاقی و جزئی، و این با ذات تئاتر تباین دارد، هر اثر دراماتيک، قبل از هر چیز ، عبارت از يک سنتز است، "پرومته، اورست، اودیپ، هاملت، و دون ژوان" انسان‌هایی هستند که در آنان احساساتشان به صورت نیرومند و حاکم جای گرفته است. شاعر در این انسان‌ها روح تازه و پرنوانی دمیده است، او اینان را با نیروی سخن آفریده تا جاودانه در جهان بگردند، ایشان در دنیایی غم انگیزتر یا با شکوه‌تر از آن ما به سر می‌برند، سخن است که دکور را مثل چیزهای دیگر می آفریند»، در اینجا "پی‌یر کبیار" آتش جدال را تیزتر می‌سازد و می‌گوید: «کافی‌ست که صحنه سازی ذهن نماشاگر را آشفته نسازد، برای رسیدن به این مقصود، باید صحنه سازی خیلی ساده باشد، فرض کنیم که من كلمات «یک قصر عالی» را به زبان آورم. يک نقاش دکورساز هر قدر هم که زحمت بکشد، نخواهد توانست چیزی بسازد که با تصویری که این کلمات «يک قصر عالی» در ذهن شنونده ایجاد کرده، مطابقت داشته باشد. این کلمات، در خاطر هر کس تصویر خاصی را مجسم می‌سازد و این تصویر با هر دکوری که روی صحنه آورده شود، فرق خواهد داشت. بنابر این دکور نه فقط به تخيل كمک نمی‌کند، بلکه به آن ضرر هم می‌زند، دکور باید فقط خیال‌انگیز باشد و به وسیله‌ی خطوط و رنگ‌ها، در ذهن تماشاگر شباهتی بین درام و واقعیت ایجاد کند. اغلب اوقات يک زمینه و مقداری پارچه کافی است تا گوناگونیِ بی نهایت زمان و مکان را مجسم سازد»، این عقیده که از جنبه‌ی ادبی بیان شده با نکاتی چند از مسئله «نمایش» نیز رابطه می‌یابد. بعدها، ادوارد گوردون کریگ، یکی دیگر از صاحب نظران بزرگ تئاتر معاصر این نکات را دقیق‌تر مورد بحث قرارداد و طبق نظرهای خود تکامل بخشید.
.
فن صحنه سازی تئاتر
لئون موسیناک
ترجمه: امیرحسین جهانبگلو
🎓 موزیک ویدیو
#وطنم
قطعهٔ سرود ایرانِ جوان یا وطنم که نخستین سرود ملی ایران نامیده شده،قطعه‌ای موسیقی بدون کلام با نام "سلام شاه " بوده است که توسط آلفرد لومر فرانسوی (موسیقیدان نظامی اعزامی به ایران در دورهٔ قاجار؛ ۱۲۵۲ ه.خ) ساخته شده است.در ۱۳۸۴ ه.خ #بیژن_ترقی بر روی اجرای جدید این قطعه که توسط #سیاوش_بیضایی ساخته شده بودشعری سرود و این کار برای اولین بار توسط ارکستر ملل به رهبری #پیمان_سلطانی در تالار وحدت اجرا شد که خوانندهٔ آن #سالار_عقیلی بود
نامِ جاوید وطن صبحِ امید وطن
جلوه کن در آسمان همچو مهرِ جاودان
وطن ای هستیِ من شور و سرمستیِ من
جلوه کن در آسمان همچو مهرِ جاودان
بشنو سوزِ سخنم که هم‌آوازِ تو منم
همهٔ جان و تنم وطنم وطنم وطنم وطنم!
بشنو سوزِ سخنم که نواگر این چمنم
همهٔ جان و تنم وطنم وطنم وطنم وطنم!
همه با یک نام و نشان
به تفاوتِ هر رنگ و زبان
همه با یک نام و نشان
به تفاوتِ هر رنگ و زبان
همه شاد و خوش و نغمه‌زنان
ز صلابتِ ایران جوان
ز صلابت ایران جوان
ز صلابتِ ایرانِ جوان
👁 @TheatreAcademyV
🎓 رقص
رقص اتش
#فلامینگو
▪️Maria Pages
▫️Firedance
درباره پروژه‌های عکاسی
کاوه گلستان
مصاحبه کننده: امید صالحی
«من کاوه هستم. کاوه گلستان. عکاس، نه بالا و نه پایین. فقط برای ثبت حقیقت به دنیا آمده‌ام.»
#کاوه_گلستان
👁 @TheatreAcademyV
🎓 ویدئو
زیباترین زنان درآثار هنری چه کسانی هستند؟
بررسی زیبایی زنان در تاریخ هنر
👁 @TheatreAcademyV
🎓#پشت_صحنه
نگاهی طراحی صحنه فوق العاده فیلم:
Apple's homepod
Dir : spike jonze
