Telegram-канал afshinala - افشين علا: Unsorted

افشين علا

21 Jan 2025 08:33

☀️سفر به سرزمین شعر☀️
🔺بخش چهارم

به خاطر رفت و آمدهای مکرر به مراسم متعدد، شب که به هتل برگشتم، پادردم شدید شده بود. خواستم استراحت کنم که رسپشن زنگ زد و گفت "عالمی" به ملاقات شما آمده است! تعجب کردم. کدام عالم، آن هم در تاجیکستان! می‌خواهد مرا ببیند؟ بر اساس اطلاق صفت عالم در ایران به روحانیان، انتظار دیدار با یک عالم دینی را داشتم. نامش را پرسیدم. نمی‌شناختمش. به دلیل پادرد عذرخواهی کردم و از رسپشن خواستم ایشان را به اتاقم راهنمایی کند. با آن‌که منع داشت، با فروتنی و نجابت ذاتی تاجیک‌ها تمام تلاشش را کرد تا توانست اجازه‌ی ورود آن عالم را بگیرد. اما وقتی در را باز کردم با مرد کت‌وشلواری و کراوات‌زده‌ی کهن‌سالی مواجه شدم که مرد جوانی هم او را همراهی می‌کرد. همان‌ موقع دریافتم که در تاجيکستان به افراد دانشمند یا متخصص در هر زمینه‌‌ای عالم می‌گویند. او نیز یکی از پزشکان خبره‌ی تاجیک بود که دستی هم در ادبیات داشت و در برنامه‌های آن روز مرا دیده بود و برای ابراز عواطف و احترام عمیق به دیدار من ناقابل آمده بود. حتی توقع نداشت که او را به نشستن و صرف چای و قهوه دعوت کنم. اما وقتی به رسم ادب چنین کردم با شادی آشکاری به مرد جوان همراهش اشاره کرد که با او داخل شود. پزشک پیر به کمک مرد جوان پالتویش را درآورد و کاناپه‌ی روبه‌روی مرا که بر تخت نشسته بودم برای نشستن نتخاب کرد و به مرد جوان هم که معلوم شد دست‌یار اوست، اجازه داد کنارش بنشیند. بعد در کیف دستی‌اش را باز کرد و یک پماد و یک ورق قرص درآورد و گفت: چون متوجه پادردتان شدم، اینها را که ساخته‌ی دست خودم است و ترکیب کاملا گیاهی دارد برایتان آوردم. کلی هم پرس و جو کردم تا محل اسکان‌تان را پیدا کنم!
بی‌نهایت شرمنده و شگفت‌زده شدم. با خودم گفتم: خدایا این ملت چقدر مهربان‌اند! و چقدر به ایران و ایرانی علاقه دارند! و شعر برایشان چقدر مغتنم است! تعجبم زمانی بیشتر شد که کارت شخصی و بروشوری از تولیدات دارویی‌اش را هم به من داد و معلوم شد در حوزه‌ی خودش فرد نخبه و سرشناسی است. مزرعه‌ای هم در ۱۴۰ کیلومتری دوشنبه داشت که گیاهان دارویی لازم برای تولید در کارخانه‌ی شخصی‌اش را همان جا پرورش می‌داد.
نمی‌دانستم با چه زبانی از آن پیرمرد محترم تشکر کنم. مخصوصا از این جهت که خودم نتوانسته بودم برای استقبال از او به لابی هتل بروم و او و دستیارش را تا اتاقم کشانده بودم. از حال و روز دستیارش پرسیدم. گفت از تاجیک‌های ساکن ازبکستان است، اما به شوق شاگردی دکتر به تاجیکستان آمده و مقیم دوشنبه شده است. صحبت از ازبکستان که شد بی‌اختیار از حال و هوای سمرقند و بخارا پرسیدم و با شنیدن توصیفات شاعرانه‌ی مرد جوان اشک در چشمم حلقه زد.

راستی مرزهای سرزمین‌های غصبی ایران‌زمین در آسیای میانه را کدام دست نابه‌کاری ترسیم کرده بود که بین افراد و اقوام این قوم شریف مرز کشید؟ عجیب‌تر آن‌که هم در ازبکستان و هم افغانستان، جمعیت تاجیک‌ها بیشتر از جمعیت خود تاجیکستان است! تاجیک‌هایی که ناگفته پیداست آنها هم در تب و تاب ایران‌اند و به زبان مادری ما سخن می‌گویند و دل در گرو فرهنگ و ادبیات ناب پارسی دارند.
وقتی آقای پزشک با شور و اشتیاقی خاص از سفرهای مکررش به تهران گفت و سراغ بسیاری از بزرگان شعر و ادبیات ایران را از من گرفت، متوجه عمق اشراف او بر ادبیات معاصرمان شدم. بعد هم گفت که به‌زودی باز هم به تهران خواهد آمد و از من خواست شاعرانی را که می‌شناسم در مکانی جمع کنم تا پیرمرد بتواند از نزدیک با آنها ملاقات کند. بعد از آن شب هم پیام‌های متعددی که حاوی همین خواهش بود در واتساپ برایم فرستاد. انگار این بزرگ‌ترین آرزویش بود!

✍️ افشین علا
🗓️دی ماه ۱۴۰۳

✨🆔 @afshinala ✨
🔺کانال اشعار و مطالب افشین علا🔺

https://B2n.ir/e10704