Psychiatrist ,Social activist Email: isssp@yahoo.com drsargolzaei.com Instagram.com/drsargolzaei https://twitter.com/drsargolzae https://youtube.com/@sargolzaei https://m.facebook.com/drsargolzaei First Post: https://t.me/drsargolzaei/7 @drsargolzaei
🔴 سایکوپاتها بر منبر ولایت
🔹 تاریکخانهی جمهوری اسلامی
🔹 گفتگوی محسن مخملباف (نویسنده و کارگردان) و محمدرضا سرگلزایی (روانپزشک) دربارهی شخصیت و روانشناسی تیم رهبری رژیم حاکم بر ایران
🔹 این گفتوگو در ابتدای بهار ۱۴۰۲ صورت گرفته و در انتهای بهار ۱۴۰۴ منتشر شده است.
@drsargolzaei
🔴 پناهگاه روانی در شرایط جنگی:
همانطور که در شرایط بحرانی همچون بمباران و زلزله نیاز به پناهگاه فیزیکی داریم، به پناهگاه روانی هم احتیاج داریم. پناهگاه روانی فضایی تجسمی و استعارهای است که با ساخت و تصور آن چرخهی جسمی-ذهنی اضطراب قطع میشود یا تخفیف پیدا میکند.
#بحران
#جنگ
#خودمراقبتی
#پناهگاه
@drsargolzaei
@prefrontalclub
@drsargolzaeipodcast
🔴 ما و جنگ 🔴
🔹 پیامهای دریافتی:
۲- تحلیل و پیشبینی کنید
سلام استاد عزیزم
استاد دلم میخواست احساسات این روزمو با شما در میون بذارم چون عجیبترین حس و حالیه که تا به حال تو زندگیم تحربه کردم، ملغمهی عجیبی از شادی و اضطراب و امید و ناامیدی، جمع بالایی از احساسات متناقض!
هم خشم هم نفرت هم شعف هم عشق و امید!
به گمانم کمتر پیش میاد کسی تو زندگیش اینارو یکجا درک کنه که احتمالا الآن اغلب مردم ما دارن درک میکنن، بدون هیچ عامل فیزیکی دستام سر شدن ، فریز عاطفی و تپشقلب دائمی و سیگار پشت سیگار و ریههای نالان…
بیقرار به هوش مصنوعی پناه میبرم و از اینکه در آن پیشبینی احتمال تداوم تنش گاه به گاه و احتمال کم نابودی جمهوری اسلامی رو میبینم دلسرد میشم، آسیب به زیرساختهایی مثل پالایشگاهها یعنی سالها عقب ماندگی ولو با کنار رفتن جمهوری اسلامی!
خامنهای ملعون با غره شدن و "مذاکره بیمذاکره"هایش مردم و کشور رو رو درون چاهی انداخته که بیرون اومدن از اون آسون نیست ، ته ذهنم میدونم که حتی اگر برن هم خسارت زیاد خواهد بود و آینده نامعلوم…
استرس وجب به وجب بدنمو طی میکنه و در آخر میرسه به انگشتان سر شده ام…
کاش میشد از آینده خبر داشت
ممنون میشم بعنوان قابلترین روانپزشک و روانشناسی که میشناسم در یوتیوب یا کانالتون از احتمالات و پیشبینیهاتون صحبت کنید چون بیش از هر چیزی الآن شناخت روانی دو طرف جنگ میتونه آینده رو پیش بینی کنه. ابزار جنگی در دست هر طرف مثل تفنگیست که روانشان تعیین میکنه شلیک کنند یا فرار کنند.
🔹 پاسخ:
درود و مهر
از اعتمادی که به من دارید بسیار سپاسگزارم.
من توان تخصصی تحلیل مناسبات سیاسی و مسیر جنگ را ندارم.
تنها کاری که در این شرایط از من و همکارانم ساخته است این است که به مردم آموزش دهیم که سیکل معیوب جسمی، روانی، اجتماعی استرس را متوقف نمایند یا شدت آن را کاهش دهند.
@drsargolzaei
«اخلاق یعنی شادمانی از رهایی از ظلم، نه از نابودی فیزیکی ظالم.»
ما نه مرگطلبایم، نه انتقامجو.
آرمان ما همیشه عدالت بوده، نه حذف فیزیکی.
اما چه باید کرد وقتی عاملان کشتار، شکنجه و تحقیر و تجاوز به مردم، هرگز در دادگاه علنی، برابر با قربانیانشان ننشستند؟
چه بگوییم وقتی فرماندهانی که دستور شلیک به هواپیمای مسافربری اکراینی را دادند، یا با بیرحمی مردم را کف خیابان و نیزار سرکوب کردند، در حالیکه در سکوت و مصونیت در پنت هاوس هایشان خوابیده بودند در آتش غرور و مردمستیزی خودشان سوختند؟
امروز، اگرچه هیچ مرگی مایهی جشن نیست، اما حق داریم از گسسته شدن زنجیر مصونیتشان، نفس راحتی بکشیم.
📌خشم مردم، واکنشی طبیعی است به سالها ظلم؛ به نابودی سرمایههای انسانی یک ملت، به سحرگاههایی که با بانگ اذان، صدای اعدام بر آن نشست، و به خفه کردن صدای کسانی که فقط میخواستند آزادانه بیندیشند.
و این خشم، اگر بدل به کنش اخلاقی نشود، به بازتولید همان چرخهی خشونت میانجامد که میخواستیم از آن عبور کنیم.
✅ حذف فیزیکی فرماندهان نظامی جمهوری اسلامی، اگرچه ضربه ای سهمگین به ساختار سرکوب وارد میکند، اما جای عدالت، گذار و بازسازی را نمیگیرد.
ما نیازمند حسابکشی هستیم—نه از دریچه اسلحه، بلکه از دریچه دادگاه، حافظه جمعی و بازسازی اخلاقی جامعه.
ما از مرگ انسانها شاد نیستیم—شادیمان برای نفس تازهایست که با عقبنشینی ترس ممکن شده. ما دلسوختهی هموطنان بیگناهی هستیم که قربانی این بحران شدند، اما یادمان نرود: این جنگ را ما انتخاب نکردیم. این محصول سیاستهای ویرانگر جمهوری اسلامیست، نه تصمیم مردم.
اگر این شادی به خواست جمعی برای اصلاح، شفافیت و ساختارزدایی از خشونت بدل شود، آنگاه نهتنها اخلاقیست، بلکه نشانهی بیداری است.
امید ما نه رقص در خیابان، بلکه ساختن خیابانیست که رقص در آن ممنوع نباشد.
ساختن جامعهای که در آن «دادگاه» جای «انتقام» را بگیرد، و «حافظه جمعی» مانع تکرار فاجعه شود.
هانا آرنت در «آیشمن در اورشلیم» از پیشپاافتادگی شر سخن گفت—از آنکه چگونه آدمهای عادی، بدون اندیشیدن، مجری نظامهای سرکوب میشوند.
اگر ما نیز شادی را بیتفکر، بیمسئولیت و بیاخلاق جاری کنیم، به همان منطق سقوط میکنیم.
و در نهایت:
«اگر با طاعون مبارزه میکنیم، باید مطمئن شویم که خودمان شبیه آن نشویم.»
— آلبر کامو، طاعون
این هشدار برای ماست؛ برای هر کسی که به نام عدالت، ممکن است بیعدالتی دیگری را توجیه کند.
مسیر ما روشن است: بهسوی حقیقت، شفافیت، و دموکراسی پایدار. #عدالت_نه_انتقام
#گذار_به_دموکراسی
#اخلاق_در_بحران
#شادی_مردم_حق_است
#مردم_علیه_مصونیت
🔹 فایل صوتی وبینار «تابآوری»
در کانون نگرش نو - تورنتو
🔹 دکتر محمدرضا سرگلزایی- روانپزشک
دوازدهم ماه جون 2021
برابر با بیست و سوم خرداد ۱۴۰۰
@kanoonnegareshno
@drsargolzaei
🟢 پرسش یک مخاطب:
ترس از جنگ در بین کودکان خیلی پررنگ شده است. دیروز دوستی میگفت ماجرای ترومای جمعی بین بچهها دارد شکل میگیرد، همه از موشک اسراییل میترسند و دچار اضطراب جدایی شدهاند.
به نظرتان راهکاری هست؟ متأسفانه اکثر معلمان و مدیران مدارس ابتدایی همچنان روش سنتی دارند و با بعضی حرفها و پند و اندرزها بیشتر باعث ترس بچه ها میشوند.
🔴 پاسخ دکتر الهام سالاری
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان را در فایل صوتی بشنوید.
لینک فایل صوتی:
/channel/prefrontalclub/172
بهطور خلاصه:
اولین قسمت، پیشگیری از در معرض قرار گرفتن زیاد کودکان با اخبار جنگ و نیز کنترل واکنشهای هیجانی خودمان در این زمان است.
دوم- انتظار درجاتی از اضطراب را داشتن و طبیعی دانستن آن و پذیرا بودن و رویکرد باز نسبت به هیجانات منفی و اضطراب فرزندانمان
سوم- همدلی داشتن با ترس کودک، طبیعیسازی آن و توانایی شنیدن ترسها و نگرانیهای کودکان و حتی تشویق برای ابراز بیشتر هیجانات مثلا از راههای غیر کلامی مثل نقاشی
بعد تلاش برای واقعبینانه کردن نگرانیها متناسب با سن رشد عقلی کودک و سطح اطلاعات قبلی کودک و اطمینان بخشی کلامی به کودک و در نهایت پس از طی تمام این مراحل و نه قبل از ان، تلاش برای تغییر شرایط روانی و آرام کردن کودک با بازی ( بازی در کودک معادل ریلکسیشن در بزرگسالان است) و به نظرم کودکی که تحت تأثیر این اخبار، اضطرابش به حد اضطراب جدایی رسیده، مشکلات زمینهای دیگری هم ممکن است داشته باشد که نیاز به ارزیابی تخصصی دارد و گرچه انجام این توصیههای کلی مثل سایر کودکان میتواند مفید باشد ولی نیاز به ارزیابی و مداخلات اختصاصی بر حسب شرایط هر کودک است.
#فایل_صوتی
#باشگاه_پریفرونتال
#ترس #جنگ
@prefrontalclub
@drsargolzaei
🎞 تحلیل و نقد فیلم " نـــزدیک C L O S E "
🎬 اثری از لوکاس دونت
فیلم درام بلژیکی به زبان فرانسوی محصول سال ۲۰۲۲ به کارگردانی لوکاس دونت بر پایهٔ فیلمنامهای از دونت و آنجلو تیجسن است. این فیلم برای نخستین بار در هفتاد و پنجمین دورهٔ جشنواره فیلم کن در ۲۶ مهٔ ۲۰۲۲ نمایش داده شد، و جایزه جشنواره را دریافت کرد. علاوه بر آن در جشنواره فیلم سیدنی در ژوئن ۲۰۲۲ جایزهٔ فیلم سیدنی را دریافت کرد.
🔶 تحلیلگران:
● دکتر محمدرضا سرگلزایی | روانپزشک
● دکتر حسین محمودی | پژوهشگرفلسفه
● استاد داوود رئیسی | رواندرمانگر، سایکودراماتیست
🔷 عناوین مورد بررسی در نشست:
● کلیشههای جنسیتی
● از نگاه تا غیاب:
خوانشی اگزیستانسیالیستی از تجربه فقدان در CLOSE
● انسان در آئینه دیگری
● انسان- نیاز- آسیب
🔔 تاریخ نشست: جمعه ۲۳ خرداد / ساعت ۱۹:۳۰ به وقت تهران
🔶 این نشست در محیط گوگل مییت برگزار خواهد شد.
🔷 شرکت در نشست رایگان و ظرفیت جلسه محدود میباشد.
🔶جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر با ما در تلگرام سروای باران در ارتباط باشید.
Instagram.com/sarvayebaran
Instagram.com/mitraosanloo
T.me/sarvayebaran
0998 130 72 70
🔴 اعدام مجاهد کورکور
🔹 سحرگاه
در این شهر
کسی ساعت نمیبندد
هر سحر
یک تن
رقصان بر دار
سنگین ترین ثانیههای سکوت را
بر رخوت شهر میکوبد
🔹 شعر: مازیار کریم
#مجاهد_کورکور
@drsargolzaei
🔹 Here Children Do Not Play Together
*Director:* Mohsen Makhmalbaf
🔹 اینجا بچهها با هم بازی نمیکنند
🔹 فیلمی درباره اورشلیم از محسن مخملباف
*Private screener:* https://vimeopro.com/makhmalbaf/here-children-do-no-play-together
*Password: Festival24
@drsargolzaei
🔴 کتابهای صوتی
⭕️ کتابهای نوشتهٔ دکتر محمدرضا سرگلزایی که تاکنون صوتی شدهاند:
🔹 کتاب اخلاق و آزادی: مبارزهی
اخلاقی برای آزادی
🔹 کتاب ما دوباره سبز میشویم
🔹 کتاب نا-ناخودآگاه آقای روانپزشک
🔹 کتاب ماجراهای عاشقانه
🔹 کتاب من این سرنوشت را نمیخواهم
🔹 کتاب زندگی، فکر و دیگر هیچ
🔹 کتاب بفرمایید نوبت شماست
🔹 کتاب کوزهای از آب بحر
🔹 کتاب ده سؤال بیجواب
🔹 کتاب نامههایی به آسمان
🔹 کتاب خودت را دوست داری؟
🔴 لطفا به اشتراک بگذارید.
@drsargolzaei
@drsargolzaeipodcast
هیولا نباشیم.
مهسا معین
متاسفانه رفتار بیشتر افراد جامعه ایرانی واکنشی و ناشی از تروماهای عمیق، مطالعات کم، و فقدان تفکر انتقادی است. مخالفت عمیق با اسلام و تمام ظواهر آن، در کنار حمایت شدید و افراطی از دیگر ادیان ابراهیمی بدون درک عمیق و شناخت آن ادیان، حمایت افراطی از اسراییل بدلیل نفرت از اسلام، اعراب، و ج ا بدون در نظر گرفتن جنایتهای جنگی، تبعیض طولانیمدت علیه مردم فلسطین و نسلکشی، و حمایت بیپرده از شکنجه، آزار، و فقدان آزادیهای سیاسی در زمان شاه که در حمایت از دیکتاتوری، حتی پرویز ثابتی، و شعارهای جنسیتی و غیرجنسیتی علیه به اصطلاح پنجاه و هفتیها و بسیاری رفتارهای دیگر در عرض دو سه سال گذشته نمود پیدا کرد.
جمع این فرافکنی تروماهای ما، ایرانیان امروز را به یک جمعیت فاشیست دیکتاتور طلب تبدیل کرده است. اینکه فردی که برای جمعی کعبه آمال است با اسراییل دست دوستی داده، دلیل بر این نیست که از این به بعد هر کاری که اسراییل بکند درست است! اینکه وضعیت کنونی ایران خیلی وحشتناک است، دلیل بر این نیست که هر شکنجه و آزاری در زمان شاه درست بوده یا رفتارهای شاه بیایراد بوده و نباید نقدش کرد. نوستالژی بدون تفکر انتقادی پایه و اساس فاشیسم است. اینکه ما حجاب اجباری داشتیم و تحقیر شدیم و کشته شدیم، هر زن باحجابی را بد و چندشآور و عامل تمام مصیبتهای جهان نمیکند، و یا اینکه چون اسلام عامل بسیاری از آزارهای روانی و جسمی و جمعی ما بوده، باعث نمیشود که به دامن ادیان و فرقههای دیگر بغلتیم و از آنها بت بسازیم.
کلا بت نسازیم!!!
تبدیل ایرانیان به جمعی که هیولاوار از جنگ غزه دفاع میکنند، کشتهشدن هزاران کودک را نادیده میگیرند، حتی به آن میخندد و اظهار خوشحالی میکنند، حکومت های دیکتاتوری و پدرسالارانه را باعث پیشرفت و آرزوی نهایی میدانند، به مخالفانشان توهینهای جنسی و جنسیتی میکنند، از فاشیست ها و پوپولیستها دفاع میکنند و به نوعی خود هیولا شدهاند، باید موجب غصه جمعی و نگرانی ما باشد. باید عامل شب نخوابیهایمان باشد. باید برایش گریه کنیم و به سوگ بنشینیم. ما که به دنبال تغییر برای بهتر شدن هستیم، کماکان در افکار پنجاه سال پیش خودمان غرقیم و پیشرفتی نداشتهایم. چهارده میلیون فالوئر آیسان اسلامی از مریخ نیامدهاند و از همین مردم ما هستند که با افتخار از فرهنگ مردسالاری، پدرسالاری، و تجاوز دفاع میکنند، زنکشی را مجاز میدانند، و دختر و خواهرشان را ناموس میخوانند، زن را برده و ملک خود میدانند، و فارغ از جنسیت در عمق جانشان همه هیولاهایی کوچک هستند که به ابتذال شر تن دادهاند. این در واقع همان است که به نوعی نیچه هم میگوید که وقتی به چشمان هیولا نگاه کنی، خودت را میبینی. در جنگ با هیولا میتوان هیولا شد.
هیولا نباشیم. آزاده باشیم. سدی باشیم در برابر فاشیسم. بگوییم نه!
✅ مجموعهٔ شش جلدی مهارتهای زندگی
نوشتهٔ دکتر محمدرضا سرگلزایی
تجدید چاپ شد:
🔹 خودت را دوست داری؟ (خودآگاهی)
🔹 من این سرنوشت را نمیخواهم (حل مسأله)
🔹 زندگی، فکر و دیگر هیچ (تفکر نقاد و تفکر خلاق(
🔹 ماجراهای عاشقانه (روابط عمیق بین فردی)
🔹 نامههایی به آسمان (معنویت)
🔹 ده سؤال بیجواب (تفکر نقاد)
🔹 فایلهای صوتی این کتابها قبلا در کانال تلگرامی پادکستهای دکتر سرگلزایی منتشر شدهاند:
/channel/drsargolzaeipodcast/1337
🔹 تلفن ناشر- انتشارات همنشین:
۰۹۱۵۵۶۸۹۱۰۵ - آقای رضا دلقندی
🔹 قیمت ۶ جلد ۳۰۰ هزار تومان
هزینهی ارسال در ایران: رایگان
@drsargolzaei
اعدام، فقط گرفتن جان یک انسان نیست.
بهروز اسدی
پس از هر اعدام، خانوادهای فرو میپاشد، جامعهای زخم میخورد، و ترسی تازه در تار و پود اجتماع مینشیند.
اعدام، ابزار عدالت نیست؛ سلاحی است برای سرکوب.
اعدام در ایران دیگر «مجازات» نیست، بلکه «ابزار قدرت» است. با آماری نگرانکننده از ۵۱۱ مورد اعدام طی پنج ماه نخست سال ۲۰۲۵ – و تنها بخشی از آنها رسانهای شده – حاکمیت نه عدالت، که خشونت ساختاری را بازتولید کرده است و بدون وقفه ادامه میدهد .
اعدامهای امروز، پیامآور عدالت نیستند؛ آنها بذر ترس میکارند، و وجدانها را هدف میگیرند و جامعه را ویران میسازند. اعدامها دیگر «پایان یک پرونده» نیستند؛ بلکه آغاز زنجیرهای از رنجاند.
دادگاههای بیداد، سرکوب کارگران و اعترافهای اجباری
از کارگران کامیوندار تا معترضان بیسلاح؛ سرکوب با تهدید، بازداشت، شکنجه و اعترافات اجباری ادامه دارد. رأیها در بیدادگاههایی صادر میشود که نه قانون، بلکه ترس بر آنها حاکم است.
آماری که هشدار میدهد
تنها در ماه مه ۲۰۲۵، دستکم ۱۵۲ اعدام انجام شده است:
۴ زن
۵ شهروند افغان
۱۹ شهروند بلوچ
بسیاری بدون وکیل مستقل، بدون دادگاه شفاف، و حتی بدون حق اعتراض اعدام شدهاند. اینها جنایتهایی است که باید جهان ببیند و واکنش نشان دهد.
اعتصاب زندانیان: پژواکی از درون سیاهچالها این رژیم تبهکار است .
اکنون بیش از ۷۱ هفته است که زندانیان ۴۴ زندان در ایران، سهشنبهها اعتصاب غذا میکنند. آنها از درون زندان، صدای خاموششدهی همبندیهایشان را میشنوند. این مبارزه خاموش، باید تبدیل به فریادی جهانی نه به اعدام شود.
قصاص: عدالت یا انتقام؟
یکی از تراژیکترین ابعاد اعدام در ایران، تحمیل اجرای حکم به خانواده قربانیان است. مشارکت اجباری در مرگ، خانوادهها را به بخشی از چرخه خشونت تبدیل میکند. این عدالت نیست؛ عدالت انتقاممحور است که وجدان عمومی را جریحهدار و جامعه را آلوده و مسموم میکند.
وظیفه ما: فرهنگسازی، اعتراض و اقدام
فرهنگ «نه به اعدام، نه به قصاص» باید به مدرسهها، دانشگاهها، خانهها و رسانهها راه یابد. معلمان متعهد، روشنفکران، هنرمندان و فعالان اجتماعی باید آن را وظیفهای اخلاقی بدانند. در جامعهای که حاکمیت سیاسی-مذهبی فردیت را نفی میکند، ایستادن در برابر اعدام، ایستادن برای کرامت انسانی است.
برای بالابردن هزینه جمهوریاسلامی
باید از نهادهای بینالمللی خواستار اعمال فشار های عملی شد
۱. بیانیههای رسمی، قوی و مداوم از سوی پارلمانها علیه اعدام در ایران.
۲.ایجاد کارزار های کفالت های سیاسی از سیاستمداران ،هنرمندان و شخصیت های با نفوذ جامعه در
پذیرش کفالت افراد در معرض خطر اعدام
۳. فشار دیپلماتیک برای توقف فوری احکام اعدام، بهویژه در پروندههای فاقد شفافیت
۴. تحریم هدفمند مقاماتی که در صدور یا اجرای احکام اعدام نقش دارند.
۵. ارجاع پرونده ایران به دادگاه کیفری بینالمللی (ICC) برای بررسی «جنایت علیه بشریت» تحت ماده ۷ اساسنامه رم
اعدام، بحران داخلی نیست؛ تهدید نظم بینالمللی است
اعدامهای جاری در ایران تنها نقض حقوق بشر نیستند، بلکه حملهای به اصول بنیادین حقوق بینالمللاند. هر روز تأخیر، جان بیگناهی را میگیرد.
اکنون زمان اقدام است
امروز، صدای خاموششدهی صدها انسان، به پژواک جهانی نیاز دارد.
بیایید این صدا باشیم، پیش از آنکه دیرشود.
🔴 باشگاه پریفرونتال برگزار میکند:
⭕️ دورهی عملی (مشاهدهای) رواندرمانگری تلفیقی (تحلیلی-رفتاری)، برای دانشآموختگان رشتههای روانشناسی، مشاوره و کوچینگ
⭕️ شروع دوره:
چهارشنبه یازدهم ژوئن ۲۰۲۵= ۲۱ خرداد ۱۴۰۴
ساعت ۸ صبح غرب آمریکای شمالی
ساعت ۱۱ صبح شرق آمریکای شمالی
ساعت ۵ عصر اروپای مرکزی
ساعت ۱۸:۳۰ تهران
طول دوره: ۵ جلسهی ۲ ساعته
⭕️ هزینه دوره:
۵ میلیون تومان برای درمانگران ساکن ایران
۲۸۰ دلار کانادا برای درمانگران خارج از ایران
⭕️ در این دوره که فصل اول از دورههای آموزشی دکتر سرگلزایی برای درمانگران/مشاوران در باشگاه پریفرونتال است، یک جلسه به مرور مباحث تئوری و ۴ جلسه برای تحلیل (بر اساس روانشناسی تحلیلی و تحلیل رفتار متقابل) و ارائهی تکنیکهای شناختی-رفتاری نسل سوم با کار روی یک مراجع داوطلب، خواهد بود.
⭕️ انتخاب مراجع دورههای درمانگران:
مراجعینی که برای شرکت در دوره معرفی میشوند باید توسط درمانگرشان بهطور کامل از شرایط شرکت در دوره آگاه شده و مطلع باشند که مواردی که توسط آنها یا درمانگرشان در جلسه مطرح میشوند، توسط شرکتکنندگان دوره شنیده یا مشاهده میشود و با اعلام رضایت قبلی در جلسات حضور پیدا کنند. شرکت در جلسات برای مراجع رایگان است.
🔹 برای دریافت اطلاعات بیشتر و ثبتنام به شمارهی زیر در واتساپ پیام متنی ارسال بفرمایید:
+17788585719
https://wa.me/17788585719
@drsargolzaei
⭕️ مستند "رنگ درد"
Painting Through Pain
موضوع: مواجههی "سولبی" خوانندهی پاپ کرهای با قلدری اینترنتی
🔹 این مستند داستان یکی از اولین قربانیهای قلدری اینترنتی در کرهی جنوبی را روایت میکند. قلدری اینترنتی در کرهی جنوبی بسیار شایع است و هرساله جان بسیاری از افراد را میگیرد. پخش این مستند در مورد چنین موضوع مهمی از شبکهی انگلیسی و کرهای صدای آمریکا مورد توجه رسانههای کرهی جنوبی قرار گرفت. The Korea Herald در گزارشی در مورد این فیلم به نقل از کارگردان فیلم نوشت: "سولبی یکی از اولین قربانیهای قلدری اینترنتی و یکی از اولین افرادی بود که در مقابل این پدیده ایستاد. او احساسش را با رنگ بیان کرد و من از اولین ملاقاتمان تحت تأثیر تلاش او در مورد این موضوع بودم." شبکه خبری SBS, YNAو سایت Naver از دیگر رسانههایی بودند که پخش این فیلم را پوشش دادند.
🔹 تصویربردار و کارگردان: کمیل سهیلی
تهیه کننده: کمیل سهیلی و برایان کیم
پخش: صدای آمریکا (VOA)
https://youtu.be/AzF9-2rZ9ME?si=QgJ8nzffnpzERJUl
https://www.voanews.com/a/painting-through-pain-/7366099.html
https://www.youtube.com/watch?v=q5nEcru7i3I&list=PLSn70dL9HQIRzYACIMg-zKZ6EtqVcKYYs&index=12
https://www.instagram.com/p/C0oltPJPUcT/?igsh=MXM2YnU3NzZyemdwZQ==
🔴 گفتگو با کمیل سهیلی (کارگردان، نویسنده و تهیهکننده) راجع به قلدری اینترنتی یا cyber-bullying منتشر شد.
🔹 کمیل سهیلی تهیه کننده مستندساز و نویسنده است. او کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی از دانشگاه تهران دارد و همچنین در اندونزی و کره جنوبی دوره پیشرفته فیلمسازی گذرانده است. او تاکنون تهیه کنندگی و کارگردانی چندین مستند را برعهده داشته و تجربه داوری در جشنواره های متعدیی از جمله جشنواره فیلم کوتاه بوسان را در کارنامه خود دارد. از کمیل کتاب "پرسه گردی با قانون دینامیت" چاپ شده است که حاصل پنج سال سفر او در جهان است.
🔹 گفتگوهایی قبلی دکتر محمدرضا سرگلزایی و کمیل سهیلی:
* روند دموکراسی در کره جنوبی
* تحلیل فیلم آفتاب پنهان
🔹 تجربههایتان را در زمینهی قلدری اینترنتی از طریق ایمیل دکتر سرگلزایی با یکدیگر در میان بگذارید:
isssp@yahoo.com
@drsargolzaei
🔴 پناهگاه روانی در شرایط جنگی:
همانطور که در شرایط بحرانی همچون بمباران و زلزله نیاز به پناهگاه فیزیکی داریم، به پناهگاه روانی هم احتیاج داریم. پناهگاه روانی فضایی تجسمی و استعارهای است که با ساخت و تصور آن چرخهی جسمی-ذهنی اضطراب قطع میشود یا تخفیف پیدا میکند.
#بحران
#جنگ
#خودمراقبتی
#پناهگاه
@drsargolzaei
@prefrontalclub
@drsargolzaeivancouver
🔴 توضیح: این فایل صوتی حدود هشت ماه پیش (در اکتبر ۲۰۲۴) زمانی که تازه زمزمههای حملهٔ نظامی اسرائیل شروع شده بود تهیه و منتشر شد. با توجه به شرایط جنگی فعلی این مطلب بازنشر میشود.
🟢 پرسش یک مخاطب:
ترس از جنگ در بین کودکان خیلی پررنگ شده است. دیروز دوستی میگفت ماجرای ترومای جمعی بین بچهها دارد شکل میگیرد، همه از موشک اسراییل میترسند و دچار اضطراب جدایی شدهاند.
به نظرتان راهکاری هست؟ متأسفانه اکثر معلمان و مدیران مدارس ابتدایی همچنان روش سنتی دارند و با بعضی حرفها و پند و اندرزها بیشتر باعث ترس بچه ها میشوند.
🔴 پاسخ دکتر الهام سالاری
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان را در فایل صوتی بشنوید.
بهطور خلاصه:
اولین قسمت، پیشگیری از در معرض قرار گرفتن زیاد کودکان با اخبار جنگ و نیز کنترل واکنشهای هیجانی خودمان در این زمان است.
دوم- انتظار درجاتی از اضطراب را داشتن و طبیعی دانستن آن و پذیرا بودن و رویکرد باز نسبت به هیجانات منفی و اضطراب فرزندانمان
سوم- همدلی داشتن با ترس کودک، طبیعیسازی آن و توانایی شنیدن ترسها و نگرانیهای کودکان و حتی تشویق برای ابراز بیشتر هیجانات مثلا از راههای غیر کلامی مثل نقاشی
بعد تلاش برای واقعبینانه کردن نگرانیها متناسب با سن رشد عقلی کودک و سطح اطلاعات قبلی کودک و اطمینان بخشی کلامی به کودک و در نهایت پس از طی تمام این مراحل و نه قبل از ان، تلاش برای تغییر شرایط روانی و آرام کردن کودک با بازی ( بازی در کودک معادل ریلکسیشن در بزرگسالان است) و به نظرم کودکی که تحت تأثیر این اخبار، اضطرابش به حد اضطراب جدایی رسیده، مشکلات زمینهای دیگری هم ممکن است داشته باشد که نیاز به ارزیابی تخصصی دارد و گرچه انجام این توصیههای کلی مثل سایر کودکان میتواند مفید باشد ولی نیاز به ارزیابی و مداخلات اختصاصی بر حسب شرایط هر کودک است.
#باشگاه_پریفرونتال
#ترس #جنگ
@prefrontalclub
@drsargolzaei
🔴 ما و جنگ 🔴
🔹 پیامهای دریافتی:
۱- نقد کنید
سلام جناب دکتر
امیدوارم حالتون خوب باشه، در این شرایط جنگی حاکم بر کشورمان، دیدم که از احساسات دوگانه سخن گفته اید و با دیدگاه شما هم کاملا آشنا هستم و غالبا نقدهایتان شاید بیشتر بخشی از این احساسات را که متوجه نقد حاکمیت است را دنبال کردهاید ، که به جای خود نیکو است وبه نظرم پرداختن به وجه دیگر مورد غفلت قرار گرفته است.
من سالها اخبار ایران و خارج بالاخص بیبیسی و اینترنشنال را دنبال میکنم، از رصد احساسات خودم متوجه شدم ، در بسیاری اوقات بیشتر تحت تأثیر این دو شبکهی خارجی، فریبهایی نیز خوردهام که این احساسات را به سمتی برده و حتی گاه تا مرز ضد ملی (و نه صرفا ضد مذهبی) پیش برده است. با توجه به مخاطبانی که دارید، به نظرم بد نیست به نقد شیادی و فریب روانشناسانهی رفتارهای آنسو هم بپردازید (منظورم بیشتر رفتار نتانیاهو و ترامپ است).
ممکن است این شائبه باشد که شما فقط منتقد داخل هستید و نه خارج، اگر چه میدانم این واقعیت ندارد. پرداختن به رفتار فریبکارانه و موذیانهی این دو شخصیت کلیدی به لحاظ روانشناسی، کلید قفل برخی از احساسات است، چرا که برخی در این شرایط ممکن است تصور کنند نجات کشور به دست این دو منجی نوظهور است (که البته دکتر محدثی در کانالشان به آن پرداخته است ولی جای روانکاوانه آن خالی است) مردم باید آگاه باشند که لغزیدن در این سو حتی شاید خطرش بیشتر از آنسوی دیگر است.
🔹 پاسخ:
سلام و احترام
ممنونم از پیشنهادتان
برای نقد عملکرد یک فرد یا نهاد باید مدتی آن را رصد و مشاهده کنیم، من هرگز فرصت مطالعه و رصد جریانهای خارج از کشور را پیدا نکردهام که توان نقد کارشناسانهی آنها را داشته باشم.
@drsargolzaei
🔴 تابآوری در میانهی درد جمعی
در شرایطی که باردیگر بحرانی بر شانههای خستهی ما مردم ایران تحمیل شده، اغلبمان درگیر احساساتی شدهایم که شاید حتی برای خودمان هم قابل توضیح نباشند.
ملغمهای پیچیده از احساسات متناقض: ترس، نگرانی، غم و حتی حس رضایت و امیدواری؛
اما در چنین شرایطی مهم نیست کدام احساس در ما قویتر است، رضایت از به هلاکت رسیدن تعدادی از عاملان جنایت، نگرانی برای جان خود و عزیزانمان، ترس از آیندهی کشور، یا امیدوار شدن به پایان یک نظام ویرانگر.
در این لحظه، درست یا غلطی برای احساسات ما و دیگران وجود ندارد.
بهیاد داشته باشیم که در شرایط غیرعادی و بحرانی، داشتن احساسات متناقض نه نشانهی ضعف، بلکه نشانهی پیچیدگی انسان و مبهم بودن شرایط است
در چنین موقعیتی، بهجای اینکه به درستی یا نادرستی احساسات خود یا دیگران فکر کنیم، بیایید فضایی امن برای همصحبتی و مراقبت از خودمان و عزیزانمان فراهم کنیم
در دل این بحران جمعی، نه بحث، نه قضاوت، نه توصیه و نصیحت، هیچکدام کارساز نیست، آنچه به آن نیاز داریم، فقط همدلی بیقید و بیشرط است، با خودمان و دیگران
در میانهی درد جمعی، تنها پناه ما همدلی و مهمترین نیاز ما همبستگیست.
🔹 بنیاد چشم انداز ایران آزاد:
https://vffif.com/
@drsargolzaei
🔴🔴🔴 همراهان عزیز
به دلیل ناپایدار بودن اینترنت ایران جلسهی تحلیل فیلم سینمایی "نزدیک" کنسل شد.
@drsargolzaei
۲۱ خرداد: کیان چشم به دنیا گشود، جمهوری اسلامی چشم بر حقیقت بست!
✍حسن باقرینیا
با اذان صبح روز بیست و یکم خرداد، مجاهد کورکور، جوان معترض خوزستانی، اعدام شد. در سرزمینی که بارها سحرگاه به صحنهی مرگ بدل شده، «صدای اذان» دیگر نوید بیداری نیست؛ بلکه به «ناقوس مرگ» تبدیل شده است.
این اعدام اما تنها یک جنایت قضایی نبود؛ یک نماد تمامعیار از لجاجت سیاسی و بیرحمی حاکمیتی بود که از حقیقت وحشت دارد.
مجاهد کورکور دقیقاً در روز تولد کیان پیرفلک، کودک بیگناهی که در جریان اعتراضات خیزش زن، زندگی، آزادی کشته شد، به دار آویخته شد.
۲۱ خرداد، روز تولد کیان بود—و جمهوری اسلامی، با اجرای حکم اعدام در همین روز، تلاش کرد پیامی عمیقتر به جامعه بدهد:
نه فقط "من تصمیم میگیرم که چه کسی قاتل است"، بلکه "من تصمیم میگیرم که این کودک چگونه باید به یاد آورده شود".
جمهوری اسلامی، بار دیگر، در برابر خواست خانوادهی کیان پیرفلک ایستاد؛ خانوادهای که با صداقت و شجاعت بارها اعلام کردند مجاهد قاتل فرزندشان نیست. اما حکومت، با بیاعتنایی به حقیقت و اصرار بر اجرای نمایشی از عدالت، او را اعدام کرد تا یک پیام روشن به جامعه بفرستد: «فقط روایت من باید غالب باشد.»
در برابر این خشونت عریان، طبیعیست که ما دچار غم، خشم، و گاه احساس درماندگی شویم. اما این احساسات اگر تنها بمانند، فرسودهمان میکنند. آنچه امروز نیاز داریم، تبدیل این اندوه به اقدام است. تبدیل خشم به کنش جمعی. و تبدیل درماندگی به امید، از مسیر پیوند، آگاهی و همدلی.
حکومتی که برای تثبیت روایت خود، به کشتن انسانها نیاز دارد، نه قدرتمند است و نه مشروع. قدرت واقعی در دست کسانی است که فراموش نمیکنند. که روایتهای بدیل را زنده نگه میدارند. که بهجای خاموشی، به یادآوری پناه میبرند.
اذانهایی که به ناقوس مرگ بدل شدهاند، روزی دوباره نوای زندگی خواهند شد—اگر ما بمانیم، اگر صدایمان را پس نگیریم، اگر حقیقت را به رسمیت بشناسیم و از آن محافظت کنیم.
/channel/h_bagherinia
تداوم کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در هفته هفتاد و دوم در ۴۷ زندان مختلف همراه با پیوستن زندان اهر
حکومت اعدامی در ایران، همچون گذشته، هر هفته در مسیر افزایش اجرای احکام اعدام با سرعت پیش میرود. متأسفانه از ابتدای خردادماه تاکنون بیش از ۹۵ نفر اعدام شدهاند؛ تنها در روز ۱۲ خرداد، ۱۶ نفر جان خود را از دست دادند که ۸ نفر از آنان در زندان قزلحصار بودند.
از سوی دیگر، حاکمان خودکامه که از پاسخگویی به بحرانهای کلان اقتصادی و معیشتی ناتواناند، در یک سال گذشته کوشیدهاند تا با سرکوب و اجرای احکام اعدام، بر مطالبات عمومی سرپوش بگذارند. این سرکوبها، متأسفانه دامن اتباع افغانستانی مقیم ایران را نیز گرفته است. در ماههای گذشته، احکام اعدام علیه شماری از شهروندان افغانستانی بیش از پیش به اجرا درآمده است؛ محکومان بیپناهی که صدایی برای دفاع از خود ندارند و ماشین اعدام در ایران، حق حیات را از آنان نیز سلب میکند.
کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» این موج تازهی سرکوب و اعدام را بهشدت محکوم میکند و خواستار واکنش جدی نهادهای حقوق بشری و بینالمللی در برابر این جنایات است.
در این هفته از کارزار، ما بار دیگر بر مخالفت اصولی، حقوقی و اخلاقی خود با مجازات اعدام تأکید میکنیم. این مخالفت بر مبانی شناختهشدهی حقوق بینالملل، تعهدات دولتها در قبال حقوق بشر، و ضرورت حفظ کرامت ذاتی انسان استوار است.
«مجازات اعدام ناقض حق حیات است»؛ حقی بنیادین که در ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۶ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) به آن تصریح شدهاست. هیچ شرایط اضطراری یا توجیه فرهنگی، سیاسی یا امنیتی نمیتواند مشروعیت چنین مجازاتی را توجیه کند.
بر اساس استانداردهای حقوق بینالملل، از جمله تفسیر کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد، مجازات اعدام حتی در کشورهایی که آن را لغو نکردهاند، باید به شدیدترین جرایم محدود شود و با رعایت کامل اصول دادرسی منصفانه همراه باشد. با این حال، در حکومت مستبد ولایت فقیه، اغلب متهمان بدون دسترسی به وکیل مستقل، تحت فشار برای اعتراف، و در روندهای قضایی فاقد شفافیت محاکمه میشوند؛ وضعیتی که مصداق بارز «اعدام فراقانونی» است.
اعدام، بهویژه هنگامی که ابزاری برای سرکوب اعتراضات، ارعاب جامعه یا کنترل سیاسی باشد، نهتنها با اصل تناسب جرم و مجازات در تعارض است، بلکه نشانهای از نقض کامل عدالت به شمار میآید.
در پرتو این واقعیات، ما اعضای این کارزار، ضمن ابراز نگرانی عمیق از تداوم و گسترش احکام ظالمانه اعدام در ایران، خواهان توقف فوری صدور و اجرای این احکام هستیم و از همه وجدانهای بیدار میخواهیم که به هر شکل ممکن، در جهت مقابله با آن، اقدامات عملی بهکار گیرند و به کارزار «نه به اعدام» بپیوندند.
ما بر این باوریم که دفاع از حق حیات، مسئولیتی است جمعی و فراملی؛ و تا زمانی که طناب اعدام از نظام قضایی ایران برداشته نشود، بستر آزادی و عدالت فراهم نخواهد شد و بسیاری از جرایم نیز پایان نخواهد یافت.
لازم بذکر است طبق اخبار منتشر شده جمعی از زندانیان زندان اهر در اعتراض به موج فزاینده اعدامها، اعلام کردهاند که از هفته پیش به کارزار" سهشنبههای نه به اعدام" پیوستهاند و از این به بعد هر سهشنبه همراه با اعضای کارزار در اعتصاب غذا خواهند بود.
به این ترتیب زندانیان عضو کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در هفته هفتاد و دوم، سهشنبه ۲۰ خرداد، در ۴۷ زندان زیر در اعتصاب غذا خواهند بود:
زندان اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان فردیس کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اراک، زندان خرمآباد، زندان یاسوج، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادلآباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان فیروزآباد فارس، زندان زاهدان (بند زنان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بهبهان، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان مشهد، زندان گنبد کاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان ازبرم لاهیجان، زندان دیزلآباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان مهاباد، زندان بوکان، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان سنندج ، زندان کامیاران و زندان اهر
هفته هفتاد و دوم
سهشنبه ۲۰ خرداد ۱۴۰۴
#کارزار_سهشنبههای_نه_به_اعدام
#کارزار_سه_شنبههای_نه_به_اعدام
#نه_به_اعدام
🔻اعدام ، هرگز و برای هیچ کس
#نه_به_اعدام
#اعدام_نکنید
#اعدام_قتل_عمد_دولتی_است
🔴 فهرست بستههای آموزشی آفلاین (فایل صوتی) برای فروش:
۱- (۶ ساعت) رابطهی جنسی: مرزهای باریک سلامت و اخلاق (۱۰۵ دلار کانادا)
۲- (۴۰ ساعت) بستهی عشق و تنآمیزی - درسگفتارهایی درباره عشق و سکس از منظر مدرسین دوره در فلسفه، روانپزشکی، ادبیات و جامعهشناسی (۱۹۰ دلار کانادا)
۳- (۶۰ ساعت) سایکومیتولوژی (رواناسطورهشناسی) (۲۸۰ دلار کانادا)
🔴🔴 فهرست برنامههای آموزشی آینده:
۱- کارگاه تربیت رواندرمانگر شروع دوره: June 11, 2025
۲۱ خرداد ۱۴۰۴، چهارشنبهها
۲- باشگاه فیلم پریفرونتال - فصل تابستان (آنلاین) - شروع دوره: June 21, 2025 (شنبهها)
🔴 فهرست برنامههای آموزشی در حال برگزاری:
- جلسات گروهدرمانی تحلیل رفتار متقابل (آنلاین) - شروع دوره: May 4th, 2025
🔴 ثبتنام از طریق پیام متنی به واتساپ باشگاه پریفرونتال:
+17788585719
https://wa.me/17788585719
@prefrontalclub
@drsargolzaei
@drsargolzaeivancouveree
🔹 سخنرانی محسن مخملباف هنگام دریافت جایزه فدریکو فلینی (برای فیلم سفر قندهار) در مرکز سازمان جهانی یونسکو در سال ۲۰۰۱
🔹 متأسفانه محتوای این سخنرانی همچنان دربارهٔ افغانستان صادق است.
@drsargolzaei
🔴 کتاب جزیرهٔ هواداران
بیست روایت از خاطرات هواداری
نوشتهٔ گروه نویسندگان
🔹 ما با هر انتخاب کوچک خود (از انتخاب روزنامهای که میخوانیم و شبکۀ تلویزیونی که تماشا میکنیم گرفته تا انتخاب تیم فوتبالی که طرفدار آن هستیم و لباسی که میپوشیم) مشغول انتخاب جامعۀ مرجعمان هستیم و در نهایت نحوۀ تفکر ما تابع «اجماع این گروه مرجع» است.
🔹 «جزیره هواداران» اولین کتاب از مجموعهای است که در جهت فرهنگسازی، با تلاش گروهی از روانشناسان و هنرمندان خلاق و مستقل، آماده شده است تا کلیشهها، روالها و رفتارهای روزمره را به چالش بکشد و بر اهمیت تفکر انتقادی تأکید کند.
ناشر: انتشارات طرحواره
چاپ اول: ۱۴۰۱
http://www.tarhvareh.ir/
🔴 نسخهی الکترونیک کتاب با موافقت تولیدکنندگان این کتاب در اختیار شما قرار گرفته است و دانلود و فوروارد آن بلامانع است:
/channel/drsargolzaei/6713
🔴 نسخهی صوتی کتاب نیز در کانال تلگرامی پادکستهای دکتر سرگلزایی قرار گرفت:
/channel/drsargolzaeipodcast/1360
@drsargolzaei
@drsargolzaeipodcast
فراخوان ۸۴ سازمان و نهاد حقوق بشری برای اعتراض به اعدام شهروندان افغانستانی در ایران
سازمان حقوق بشر ایران همراه با ۸۳ سازمان و نهاد ایرانی و بینالمللی در بیانیهای خواستار تلاش جامعه جهانی برای توقف اعدام شهروندان افغانستانی در ایران شدند.
اعدام شهروندان افغانستانی در ایران به طرز کمسابقهای افزایش یافته است. این اعدامها بلافاصله پس از سلطه مجدد طالبان بر افغانستان در سال ۲۰۲۱ با اعدام پنج شهروند افغانستانی آغاز شد.
این روند با ۱۶ اعدام در سال ۲۰۲۲ ادامه یافت، در سال ۲۰۲۳ به ۲۵ اعدام رسید و در سال ۲۰۲۴ آمار چشمگیر ۸۰ اعدام در سال ۲۰۲۴ ثبت شد. اکنون که پنج ماه از سال ۲۰۲۵ میلادی میگذرد، دستکم ۳۲ شهروند افغانستانی اعدام شدهاند.
برای خواندن متن کامل این فراخوان بر روی لینک زیر کلیک کنید:
https://iranhr.net/fa/statement/73/
🔹 چهاردهم خرداد ۱۴۰۴ – یک سال پس از نخستین شب در زندان وکیلآباد
✍حسن باقرینیا
امروز چهاردهم خرداد است. دقیقاً یک سال پیش، در چنین روزی، در بند ۶.۱ زندان وکیلآباد مشهد بودم؛ بندی که دیگر برای من صرفاً یک عدد نیست، بلکه کابوسی است حکشده در حافظه، مثل زخمی که هنوز بسته نشده.
عصر سیزدهم خرداد ۱۴۰۳ وارد زندان شدم. اولین شب… شبی بود که هیچگاه از یادم نمیرود. نه به خواب رفتم، نه حتی برای لحظهای از فشار ذهنی و روانیاش رها شدم. همهچیز تازه، بیگانه، خشن و بیرحم بود.
لحظه ورودم به اتاق هنوز جلوی چشمانم است. زندانبان در را باز کرد، صدای تهویه مثل غرش حیوانی زخمی در گوشم پیچید. فضای اتاق خفه و سنگین بود، چراغها با نوری سرد و بیروح روشن. چشمها با کنجکاوی نگاهم میکردند.
نمایندهی اتاق جلو آمد و با لحنی خشک و عادی گفت:
«خوش اومدی برادر. خودتو معرفی کن و بگو جرمت چیه.»
کمی مکث کردم و گفتم:
«من معلمم. ظاهراً جرمم اینه که علیه نظام تبلیغ نموده و به آقای خامنهای توهین کردم.»
لحظهای سکوت شد. بعد ناگهان همه خندیدند.
یکی از میان جمع، با طعنه گفت:
«مگه نونت کم بود، آبت کم بود؟ چی کار داشتی خب؟ درستو میدادی و حقوقتو میگرفتی. اینجا همه یا موبایل بالا کشیدن، یا طلا سرقت کردن... آخه اینم شد جرم؟»
در همان لحظه، با وجود خستگی و گیجی، فهمیدم وارد چه دنیای وارونهای شدهام. دنیایی که در آن دزدی عادیست، اما گفتن حقیقت جرم است.
شب اول، در اتاقی با ۲۱ زندانی دیگر گذشت. آدمهایی با پروندههایی گوناگون: قتل عمد، سرقت، جرایم مالی و... اما در نهایت، همه ما در یک چیز مشترک بودیم: رنج.
چراغها هرگز خاموش نمیشدند. نور سفید و بیروح، مثل تازیانهای دائمی بر چشم و جان. تهویهی هوا صدایی داشت که انگار از اعماق جهنم میآمد؛ بلند، خشدار، بیوقفه. خوابیدن در آن وضعیت؟ محال بود.
تمام شب را بیدار ماندم. با چشمانی خسته، سپیدهدم را دیدم. باورم نمیشد شب تمام شده، چون برایم تمام نشده بود.
در آن شب طولانی، برای نجات از فروپاشی درونی، تصمیم گرفتم بنویسم. اما خودکار و کاغذ نداشتم. یکی از همبندها، که به جرم چک برگشتی بازداشت شده بود، خودکاری ته کیفش داشت. بیهیچ توقعی آن را به من داد. صفحهای از دفترش را کند و گفت:
«بگیر بنویس. اینجا اگه ننویسی، دیوونه میشی.»
نخستین جملهای که نوشتم، یادآوری حرف بازجو بود:
«قول بده جز حقیقت چیزی نگویی، وگرنه کارت زار است.»
به او گفتم:
«مگر شما دنبال حقیقتید؟ شما، در بهترین حالت، عملهی یک نظام سرکوبگر هستید. اگر واقعاً دنبال حقیقت بودید، هزار بار این شغل رو رها کرده بودید.»
و حالا، یک سال بعد، هنوز گاهی نیمهشبها از خواب میپرم، با صدای تهویهای که دیگر نیست. هنوز خاطرهی آن شب نخست، آن نور سرد، آن نگاههای کنجکاو، و آن خندههای تلخ، با من است.
و تنها چیزی که هنوز ذهنم را رها نمیکند، این پرسش است:
اگر یک بند عمومی، با همهی رفتوآمد، سر و صدا، و حضور آدمها، میتواند اینچنین خردکننده و بیرحم باشد، پس در سلولهای انفرادی چه میگذرد؟
بر سر آن هموطنانی که هفتهها و ماهها در انفرادی محبوس بودهاند چه آمده است؟
در سکوتی مطلق یا نوری همیشگی، بدون همصحبت، بدون هوا، بدون امید...
فقط با صدای قدمهای بازجو و قفل در.
تصورش هم جانکاه است.
تحملش، از تصورش هم سختتر.
/channel/h_bagherinia
🔴 گفتگو با کمیل سهیلی (کارگردان، نویسنده و تهیهکننده) راجع به قلدری اینترنتی یا cyber-bullying منتشر شد:
https://youtu.be/TnHyZBVsYtI
🔹 کمیل سهیلی تهیه کننده مستندساز و نویسنده است. او کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی از دانشگاه تهران دارد و همچنین در اندونزی و کره جنوبی دوره پیشرفته فیلمسازی گذرانده است. او تاکنون تهیه کنندگی و کارگردانی چندین مستند را برعهده داشته و تجربه داوری در جشنواره های متعدیی از جمله جشنواره فیلم کوتاه بوسان را در کارنامه خود دارد. از کمیل کتاب "پرسه گردی با قانون دینامیت" چاپ شده است که حاصل پنج سال سفر او در جهان است.
@drsargolzaei
sargolzaei">🔹 تنها صفحهی یوتیوب رسمی دکتر محمدرضا سرگلزایی:
sargolzaei" rel="nofollow">https://youtube.com/@sargolzaei
یاد بعضی نفرات روشنم میدارد...
فاطمه علمدار
۱/ عکس بچه ای را دیدم با گربه اش. برادرش توییت کرده بود: حالا هردو کشته شده اند...
کمی بعدترش خانم دکتری را دیدم که وقتی در بیمارستان بود ۷بچه اش باهم کشته شده بودند و از روی عکس هم میشد گرگرفتگی درونش را حس کرد...ما برق نداشتیم و کولر کار نمیکرد.
افغانستانیها را دارند اخراج میکنند و خلبانی را دیدم که خودسوزی کرده بود و بوی گوشت سوخته اش پیچید در خانه من که داشتم اخبارمذاکرات را دنبال میکردم و احکام اعدامها را و زن کشی های جدید را.
همه اینها درحالی است که هنوز چیزی از انفجار بندرعباس نمیگذرد و رنگین کمان هنوز نماد پسرکی است که صدایی معصوم داشت...
۲/ ما در چرخه "حادثه" و "اختلال اضطراب بعد از حادثه(PTSD )" زندگی روزمره مان را میگذرانیم! و در چنین وضعیتی به گمانم احساس "استیصال" عمیق ترین و حقیقی ترین امری است که تجربه اش می کنیم. دروضعیت استیصال واکنش طبیعی ذهن و تن قفل شدن است و حرکت نکردن و در خود فرورفتن؛
از طرف دیگر،
زندگی روزمره هم ذاتاً عرصه کنش و واکنش و ارتباط و تولید و بازتولید است و اینکه تجربیات مستاصل کننده بخش ثابت زیست روزمره بشوند، وضعیت غریبی را رقم میزند. ما در میانه پرشور زندگی، وسط دوست داشتن هایمان و لذت بردن هایمان و کارکردن هایمان و امیدوارشدن هایمان و تحلیل و پیش بینی کردن هایمان؛ هم زمان ناامید و فرسوده و مستاصل هستیم. استیصال موسیقی متن زندگی هامان است انگار و سخت ترین کار در این میان به گمانم، شروع تلاشی جدید برای ایجاد تغییر و توضیح انگیزه برای آغازی دوباره است. گاهی حتی قلم بر کاغذ گذاشتن و چیزی نوشتن هم تبدیل به کاری طاقت فرسا میشود در دنیایی که آدمهایی به با ماشین زیر گرفتن کودکی افغانستانی فکر میکنند و فاجعه غزه انگار هرگز تمام نمیشود و...
۳/ چه چیزی باعث میشود که ما بتوانیم علی رغم خستگی و درماندگی عمیق، بازهم گاهی به رویاهایمان فکر کنیم و دلمان لک بزند که قد علم کنیم برای شروع های دوباره؟ برای دوباره نوشتن و دوباره خواندن و گفتن و خواستن. برای دوباره خشمگین شدن از دیدن نابرابری ها و بی عدالتی ها و فرومایگی ها و تجربه آن تپش قلب مقدس که یادآوری میکند هنوز انسانی...هنوز نمرده ای ...
چه چیز باعث میشود که همین الان هم دور و بَرِمان پر از آدمهایی باشد که دارند تلاش میکنند جمع هایی بسازند و کارهای مشترکی تعریف کنند در راستای رقم زدن تغییر؟
جواب دادن به این سوال راحت نیست مخصوصاً اگر نخواهیم پای خوش بینی های ساده لوحانه را به زندگی هامان باز کنیم. ولی گاهی میتوان رد پاسخ را در یادآوری تلاشهای پیشین و تاثیر موفقیت های کوچک برآمده از آن تلاشها بر وضعیت کنونی دید.
امروزِما بر دوش دیگرانی ساخته شده که زمانی رنج کشیدند ولی ادامه دادند و چیزهایی ساختند و اغلب قبل از اینکه فرصت بشود که حتی بفهمند که موفق شده اند چیزی را بسازند، پر از احساس حسرت و نتوانستن، چشم از جهان بستند و فرصت نشد که بفهمند ما _ که آن روزها هنوز به دنیا هم نیامده بودیم _ حالا داریم رویاهای محقق شده آنها را زندگی میکنیم...همان رویاهایی که برایش زحمت کشیدند و گاهی ناامیدانه فکر کردند دارند آب در هاون می کوبند...