Telegram-канал farokhshahbazi - شعرها و دل سروده های فرخ شهبازی: Unsorted

شعرها و دل سروده های فرخ شهبازی

26 Feb 2024 20:02

اگر عشق منقرض شود
ایران نام دیگری می شود
8/12/02دوشنبه

گمان و سادگی

حضرت مولانا در نی نامه می فرمایند :
هرکسی از ظن خود شد یار من
از درون من نجست اسرار من
آدم ها هرکدام حامل گمان خویش هستند یکی گمان می کند معشوق خداست دیگری خیال می کند عاشق خداست کاش خردمندیِ هر کسی را پیش پایش می گذاشت خدایی که به انسان اختیار بخشید ، خدایی که به همین فرشته ، انتخاب هدیه کرد .
وقتی گمان، پهنای سرزمین خرد را تصرف می کند آدمی به محاقآ روان گسستی می رود. باید دست کم یک ماه صبر کند تا از ماه گرفتگی بیرون بیاید .اینجاست که گاه زمان محاق تا پایان عمر یک بشر طول می کشد گاه تا پایان چند نسل .کاش می شد نور افکنِ ماه را به تاریکی اندیشه تاباند .! کاش می شد ماه شب چهارده را به دره دره ی تاریکی گمان تاباند! تا خردِ آدمها مهتابی شود و از ظنِ خود یار کسی نشود . گمانزدگان یک نقطه را هزار نقطه می بینند یک وجب را هزار جریب می پندارند ده گوسفند را گله ی هزاره می شمارند کدخدا را شاه می پندارند و خود را چوپان پادشاه گمانزدگان فکر می کنند هرکه بیمار می شود مار ندارد وآنکه بد می بیند نقش جهان اش خراب است . افتضاح بعضی بدگمانان این است که کم خرد یا همان ساده اندیش هم باشند آنگاه سادگی و گمان بد تا چند نسل در خردگاه آدمی ماندگار می شود تا اینجا مشکلی نیست .مشکل آنجا پدیدار می شود که این دوقطبی بدگمان و ساده اندیش سرباز شود نتیجه می شود کشورش را محدودمی کند به برجک نگهبانی اش اگر معلم شود نهایت علم آموزی را از الف تا ی می داند اگر همسر شود سرسری می شود اگر چوپان شود دو بز گر را گله ی قوچ می پندارد...
چه بگویم ؟! چنین چوپانی ایران را از صبح که گله را به چَرا می برد تا عصر که به طویله باز می گرداند می بیند مفهوم کشور را محدود به چراگاه و کدخدا و گمانهایش می کند
به یاد دارم کدخدایی به نام فرخ خان در منطقه ای " لک نشین" ؛ چوپانی داشت به نام گرگی که ظاهرا درستش می شد قربان .
یک روز فرخ خان قصد زیارت امام زاده منطقه اش که ده بیست کیلومتر دورتر از روستایش بود را داشت با خود اندیشید که بهتر است این چوپان ساده اندیش را که گاه او را شاه فرخ می نامد با خود به زیارت ببرد خلاصه چوپان را سوار بر جیپ قدیمی اش کرد و پس از گذر از دشت و تپه ها و رودخانه ی سیمره به امام زاده رسیدند کدخدا و همراهان و آقا چوپان هم پیاده شدند و مشغول زیارت و دعا شدند از آنجا که مرقد امام زاده بر یک بلندی بنا شده بود چشم انداز مقابل امام زاده دشتی وسیع وکرانه ای ناپیدا داشت گرگی که تاکنون از این زاویه به دنیای مقابلش نگاه نکرده بود و تا آن لحظه ایران را به روستای کدخدا محدود کرده بود به کدخدا گفت ایران اینقدر وسیع و بیکران است !؟ کدخدا نیز چوپان را تا این اندازه ساده و متعجب و وهم آلود ندیده بود گفت آری ! ایران از روستای من هم بزرگتر است هزار چوپان و هزار دشت دارد ! هزار قوچ بی چوپان دارد هزار گمان دست نخورده دارد ... چوپان سخن کدخدا را قطع کرد و گفت فرخ خان ! امام زاده را به امانت بسپار تا برگردیم به ایران کدخدا گفت چرا !؟ مگر نگفتم اینجا هم ایران است گرگی گفت نه سرورم ! می خواهم به بزها بگویم قدر من و کدخدا را بدانید هزار قوچ بی چوپان وجود دارد که تاکنون هی هی چوپان را نشنیده اند و هیچ وقت راحت تو طویله نخوابیده اند ..

می خواهم برایشان سرود خداوند و امام زاده بخوانم
ای فدایت همه بزهای من
......هی هی و هی های من ...

اگر عشق بمیرد
ایران نام دیگری می شود

#فرخ_شهبازی هشتم اسفند 02