گفتند: چگونه‌ای؟
گفت: زخمی عظیم خورده‌ام.
گفتند: بر کجا؟
گفت: بر جان.
- تذکرة الاولیاء
قتل عام من از
چشم تو، سبز شد
ذهن تو دسته و
دست راستت ،تیغه
هر کلمه
بوی مثله ی مردی را داشت
که درخت بود و
تو دوستش داشتی
نگاهش
وزش صبح می داد
میوه از زمستان انگشتانش
می چکید
پرندگان، کلمه بودند
شکل تو می شدند
شمایل تو را
به ابرها،نمی دادند
که ابر ها، می رفتند
که آسمان می ماند
قتل عام از انگشت میانی ی تو
تندشد
مثله گی ی درخت
مثله گی شاعر
پراکنش شعر های خیس جهان بود
پراکنش درختی که
از کره ای دور آمده بود...
و دوستت داشت...!
# وسعت_اله_کاظمیان_دهکردی
#آرامبخش
اولین بوسه
#پائول_ویودیوریس
#کریس_اسفریس
▷ ◉──────── 00:00
#Paul_Voudouris
#Chris_Spheeris
در احاطه ی منی
مملو واقعه ا ی خطیر
و برای توست
کارزار چندین کلمه
از زبان های مرده با
تنهایی ی مقدر این شعر
بگذار تاریخ سری ام را بنویسم بر
سطوح نا منظم تو که
عصر بادهای غالب است
و ما به وضعیت وقتی نازکیم
در پیاده رو ی زمخت مرگ
ای پاییز ها را هل داده به عقب
جمعیتی از بوسه هایت را
راهی کن به نمایش گریه
ما نمی توانیم از رسوب تنهایی
عبور کنیم که
هر چه بیش تر بمانیم
مفهوم پیش تر را
خراب خواهیم کرد
#وسعت_اله_کاظمیان_دهکردی
بخند مزرعه‌ی گندم
عذاب را متواری کن
کویر کوچک قلبم را
تپش ببخش، اناری کن
لبت شکوفه‌ی نارَنج است
و ترش بودن تو رنج است
بخند، آه‌سرایم را
بساز، آینه‌کاری کن
خطوط سرمه‌ی چشمانت
ادامه‌دار تر از یلداست
بتاب و شام زمستان را
بدل به صبح بهاری کن
از آن دو سارق دریایی
میان جزر و مد مویت
به لطف پنج اولولعزمت
دوباره چهره‌نگاری کن
که گم شدند دوتا آهو
درون جنگل گرگانت
در این مسیر هزاران‌پیچ
بتاز، قافله‌داری کن
بخوان که قوس گلویت نیز
کمانچه‌ایست جنون آمیز
بزن جزیره‌ی روحم را
پر از طنین قناری کن
سفرپذیر تر از بادم
ولی به پای تو افتادم
بمان پرستوی شعرم را
چنان عقاب شکاری کن
#علی_فرزانه_موحد
از درزم در آوردی
رو به فراخی ی صداهای شناور در صبح دم بارانی
دمدمه ی عزیز گشایش روشنان
وقت عزیز بر آمدن به ماه کامل
در آمیزش عطر گل های ندیده
اما مرا بخاطر دریغ خودت
به خاطر بسپار
#وسعت_الله_کاظمیان_دهکردی
هر چقدر ببارد
من هستم
سال هاست
تاریکی را
پارو می کنم
باور دارم
تو می آیی
#وسعت_اله_کاظمیان_دهکردی
جمعه
سردر گمی لباس من است
نمی داند تو آیا
به خیابان خواهی آمد...
#وسعت_اله_کاظمیان_دهکردی
/channel/shavandanpage
.
در شعر زیر، شمای نشست مکث میانه را می بینیم:
می رفت
و چهره ی من را
با خود می برد
صخره ای که هر صبح
در آن نگاه می کردم
(پژمان بهادری)
سطر اول شعرو در واقع شروع شعراز ابتدای سطر است اما در سطر دوم ادامه
ی شعر، زیردومین کلمه یا دومین حرف سطر قبل، قرار گرفته ( اگر در سطر
بعد، لحن تابع مکث میانه باشد اما سطر قبل فقط یک کلمه باشد ما باید
دوفاصله را روی کیبورد یا مونیتور بفشاریم) و در واقع ، مکث میانه که حد فاصل مکث
بلند و کوتاه است . بقیه ی سطر ها هم در این شعر انتخابی، کلن دارای مکث
میانی هستند واز آن ها، تانی ی رفتار کلمات را حس می کنیم. مضافن، آرامشی
سنگین و در عین حال غمگین و معنا دار، نگاه مخاطب را به دنبال می کشاند.
در شعر زیر، تنوع مکث ها را با نشانه های اختصاری ی(ک)مکث کوتاه(م) مکث
میانه و (ب) مکث بلند،می پاییم:
هر شب
با غم هایش، سمت ماه می رفت(ک)
مثل مردی بخت برگشته(م)
با چشمان مواج(ک)
از راه دریا باز می گشت(ک)
زنی که(م)
چشمان ذغالی اش را -
دوخته بود به آدم برفی های پشت پنجره(م)
و دستانش همیشه کوتاه آمده بودند(ب)
دریا با داغ بی قراری بر سینه اش(ب)
از غم ها می گوید(ک)
از مردان سیاه چشم(ک)
از زنانی که دیگر(ک)
کسی آنان را ندیده است!(م)
(مهسا مظهری)
بی شک، فرم هر شعر،چیزی از پیش تعیین شده و مشخص نیست بلکه حاصل فرایند
خود آگاهی و ناخود آگاهی ست که خود نیز، برآیند وقایع و تفکرات قوام
یافته و اندیشه های بایگانی شده است. هجوم سیال کلمه با لحن صدایی ی خود،
به پیدایش ناگهانی اما تبلور یافته، بدل می شود که بعد ها،می تواند به
سویه ی پراگماتیک و انقلاب مباحث تفسیری ، هرمونوتیک و هستی شناسانه ،
منجر گردد.
به هر پهلو که می چرخم
شب، خیال تمام شدن ندارد(ک)
هنوز، غریقی درونم، دست و پا می زند(م)
و عشق(ک)
قایقی ست شکسته که چنگ بر الوار های خودش می زند(ب)
درد است که پهلوی صخره ها را می فشارد(ک)
وعشق(ب)
استخوانی ست لای زخمکه دهانش سال هاست بسته شده(ب)
(آرش بختیاری)
در این شعر، چون گواهان پیشین ما با لحن خوانشی و نخستین زادگی ی شعر، برخورد می کنیم
تلفیق متناسب مکث ها، نشانه ی میانگی ی حال است نه بسامد مکث کوتاه دارد
که تقلا و حرکت تند دهان اورا بشناسیم و نه مکث بلند زیاد دارد، که آرامش
لحنی ی اورادریابیم و نیز فقط یک مکث میانه در شعربختیاری می بینیم که
شاعر خواسته حواس مخاطب رابه سطر های اخر و کوبشی ی مضمون شعر بکشاند.
به زمستان تاراز، برفی بودم
که از چینه ی کودکی های تو ، کوتاه تر بود(ک)
در بهار تاراز، نیلوفری بودم(ک)
خوابیده در سایه ی گونی اما(م)
ملک زاده ای به نام اندوه، فرمان داد(ک)
مرغان اساطیری، کنارم بنشینند(ک)
وبه خورشید روییده از شاخه ی شانه ام،منقار بسایند....
(فخرالدین سعیدی)
شروع سطر همیشه
بلند است و آمدن" و" عطف هم ، شروع سطر تازه را که طبعن بلند است ، نشان
می دهد.
سعیدی در این شعر و البته در بیشتر شعر هایش، لحنی کوبشی و تند و عصبی و
اعتراضی دارد.دلایل این برداشت به بسامد مکث ها ی کوتاه دراین شعر، هدایت
می شود. ما از چربش نوع خاصی از مکث ها( کوتاه، میانه و بلند)به چیستی ی
ذهنی و اندیشگی و حتا سیر رفتاری و فکری ی شاعر در زمان سرایش ، نوع
علقه ها ، خواسته ها و چگونگی ی تعامل یا تقابل او با جهان درون خود
وپیرامون ، معطوف می گردد.
امیدوارم ، این یاد داشت، بتواند کوششی نو بنیاد و تازه در جهت شناخت
مولفه های شعر سپید که یکی از آن ها، نویسش شعر سپید بر اساس خوانش
نخستین و اصلی ی شاعراست ، موفق باشد ودر مانیفست کلی ی شعر سپید، مورد
توجه قرار گیرد.
پایان بخش سه و پایان مطلب)
.
#وسعت_اله_کاظمیان_دهکردی
(پیشنهاد رسم خط برای شعر سپید)
«خوانش شعرسپید، تبعی از نویسش اصلی ی شاعر»
ژانر شعر سپید به واسطه ی فرم خاص و بسیار متغیر خود، تابعی از موضوع، نوع و دامنه ی اندیشه مندی شاعر است.
مفاهیم و مضامین، با توجه به نوع کارکرد معنایی، کوتاه و بلند شده و این از محسنات شعر سپید به شمار می رود.
آن چه در این مقاله به آن پرداخته شده و تا کنون مورد نظر و کنکاش علمی، ادبی، قرار نگرفته، اذعان این نکته است که، طرز خوانش درست شعر سپید می تواند ناشی از طرز نویسش آن باشد.
معمولن، نوع قرارگیری حسی ی شاعر که متاثر از زمان و زبان و حالات درونی و برونی ی اوست، سبب پدیداری آواهایی می شود که از تلفظ واژگان در بستر سطرها، به وجود می آیند. انتخاب واژگان در هم نشینی ی با هم، علاوه بر شکل دهی ی موسیقی که مبحث مطول و پیچیده ای ست به نوع حس گذاری شاعر نیز، باز خورد دارد.
بدیهی ست هنگام زایش شعر، رفتار و عاطفه ی شاعر در غایت غلیان احساس منبعث از شعر ، قرار می گیرد این هیجان اگر چه به ذهنیت و عوامل مختلف
تاریخی ی تل انبار شده در نهاد شاعر بر می گردد اما در لحظه ی کنش شعر،
حامل و حاوی حس هایی ست که به کلمات گزینه شده ی شاعر، تسری یافته در
جسم آن ها، رخنه می کند و روی کاغذ ، فرود می آید. قطعن ریزش کلمه مثل
ریزش ساکت برف در کوهستان شب نیست لحن و صدا دارد گریستگی و
خندیدگی داردو طبعن، می تواند سایر عواطف را با خود به همراه بیاورد
نویسش شعربا خوانش آن، ارتباط طولی دارد؛ چگونگی ی لحن هنگام سرایش با
مکث هایی، توام می شود که متاثر از حس آن لحظه ی خاص است.
ناظم حکمت در مقدمه ی کتاب "تورا دوست دارم چون نان و نمک" لحن
خوانی ی شعری از مایاکوفسکی را این گونه، می نویسد:" در روزنامه ی پراودا...
به شعری از مایاکوفسکی برخوردم. کوتاهی و بلندی مصرع ها، توجه ام را
جلب کرد... با فرم کو شیدم، پایه ی وزن را بر عناصری از همان وزن عروضی ]!؟[
و هجایی در شکلی جدید و درهم بافته، بنا کنم ...البته شکل نوشتن نیز
باید به طریقی می بود که خواننده بتواند آن را درست بخواند. مثلن در شعر
مارش نظامی ، سعی کرد ه ام، آهنگ طبل نظامی را حفظ کنم ":
قدم
قدم
قدم ها، قدم - ها را
پیاده رو
پیاده -رو
پیاده روهارا
خیابان
خیابان ها را
ازدحام
از- د- حام .....
(ناظم حکمت)
ناظم حکمت،در این شعر که کاملن تحت تاثیر صدای کلمات درشعرمایاکوفسکی
ست به نوعی تقلید خوشایند ناظم از کنش شنیداری لحن ها و صداها
یی ست که از پدیداری ی نوع نویسش ، به وجود می آید. ما در این شعربا
نویسش خاص، رژه ی نظامی را می بینیم کلمات بار صدایی، تصویری دارند قدم
ها در مقطع نویسی ، خط تیره ی فاصله سازو مورب نویسی ، تصویر و صدای قدم
رو های نظامی را با نظم خاص خود ، به خواننده، نشان می دهد. حتا در نویسش
پیاده رو، پیاده- رو، پیاده روها، خیابان و خیابان ها راو ازدحام ، از-د-
حام، شمایی از عبور پیاده رو ها، خیابان ها و ازدحام تماشگران گذری را
با صدای طبل ها و برخورد پوتین های منظم سربازان ، ابژه وارواندام وار،
به خوبی می بینیم و می شنویم.
در آشنایی زدایی نیز می توانیم برآیند تکرار کلمات را که ناشی از همان
باز تاب های حسی ست ببینیم و بشنویم:
من
قطره
قطره
قطره
قطره
بگریم
تاباورم کنند
( احمد شاملو)
آشنایی زدایی ی نوشتاری، بخش عمده ی هنجار گریزی از نرم رفتارنوشتاری ست
که در ادبیات و به ویژه ، شعر امروز جهان و ایران، متدوال شده است و شعر
احمد شاملو، نمونه ای از این مبحث است.یا شعر بیژن نجدی که از تکرر "رنگ"
به توالی و بسامد رنگ ، با لحن، اشاره داشته است:
از قالی ها
به خاطر رنگ، رنگ ،رنگ، رنگ
به خاطر کلمه
( بیژن نجدی)
از این منظر، این مقاله، نطریه ی سه گانه ی مکث ها ، شامل مکث کوتاه،
شبیه کاما، مکث میانه، شبیه به ویرگول و مکث بلند شبیه نقطه درنگارش
ادبیات، برای نویسش شعر سپیدرا مطرح و ارایه می دهد. از این
منظر،آرامش، عصبیت ، نا آرامی ، شادی و اصولن عاطفه ی شعررا می شود از نوع فرم ، ترتیب
سجاوندی این نظریه و به تبع از جریان موسیقی ی آن باز شناخت .
مضافن شعر های گواه بر اساس خوانش شفاهی ی شاعران انتخاب شده است.
در باره ی تقابل ها و تعامل های خوانش و نویسش، روسو، به کرات ، نوشته را اضافات
صرف افزوده های غیر ضرور، حتا از امراض گفتار می داند او معتقد است که :
نوشتار متشکل از نشانه هایی ست که امکان سو تفاهم را وارد می کند.
(,پایان بخش یک)
مهر دکتر غنچه
درودبه جناب دکتر کاظمیان دهکردی شاعرگرامی،
انچه مورد بحث شعریت وجود دارد این است که کلمه به هیچ وجه دلالت گرساده وتجزیه ناپذیر ی که بریک شی ،عمل یاخصوصیت اطلاق شود،نیست ودارای معنای واحدی وثابتی نیز نمی باشد،کلمه همیشه نظام های چندگانه ای ازهم خوانی ها رادربرمی گیرداین نظام ها،همخوانی ها ی آوایی،موقعیتی ومفهومی راشامل می شوند.پیوندهای «موقعیتی یامفهومی»،معمولانقش مسلطی بازی می کنند،منظورازهم خوانی بررسی روش های عینی درحالت های چندبعدی است،که مفاهیم شعری رابا زیبایی های ادبیت تلفیق وتمزیج می کندتامخاطب وخواننده ازدریافت مضمون آزمودنی وکشفیات مجهول درشعرلذت ببرندومرکز تصاویر حسی شعررابااستفاده اززبان وآگاهی معنایی ومضمونی ها به تصویرمی کشد،
دراشعار د کترکاظمیان دهکردی،
.ازجهات گوناگون ماهیت ومحتوای مفهوم ادبیات وکاربرد واژگان وترکیب های درون شعری اش دارای نحوه ی خوانشی تاریخ گرایی جدیداست .وچندکرانکی وچندگانگی درساختارشعریت حضوری جدی دارد وشاعرباوجود تحول پذیری برمحتوای وطیف وسیعی ازجملات وترکیبات خودرامسوول پذیرکرده است تاالگوی تعامل نگر رادرشعرنشان دهد،زیبایی درشعر،نمود عینی دارد ومرحله ی انتقال میان ناپیدا وهویدایی معنای مولف رادوچندان کرده است ،بسیارعالی وجالب وقابل تامل است ،ارزوی پیروزی برایتان دارم
باسپاس علی عسکرغنچه🍇🌹
وسعت اله کاظمیان دهکردی
شعر سپید و ژانر سازی های سر درگم
بحث پیرامون ژانر سازی در ادبیات حدیثی دراز دامن می نماید
ژانر شعری در ایران،اتفاق تازه و کشف شد ه نیست که هر حرکت و جریان نوزا ،سمت و سوی ژانر ی را به خود می گیرد تمام سبک های شعری ایران از خراسانی تا هندی ،در پیشا سبکی ی خود تنها یک ژانر محدود ،قلم داد می شدند اما هر ژانر در زمان محاضر،منشبعات شعر سپید است چون ژانر حجم،موج ناب،شعر دیگر...
این ها دارای مانیفست نوشته یا درونی شده هستند که بازشناخت شعر های شان از هم،به واسطه ی قدرت اندیشه و نوع فضا،بارز است.
از همین منظر،هجوم ژانر سازی هایی چون چامک و سپکو و... که مانیفیست قابل توجه ای در کشف یک جریان ادبی ندارند بی شک برای ادبیات،سودمند نیستند.
اتمیستیم وارگی و ذره نگری که مدام در فرایند شعر چامک، تاکید و ابراز می شود در حقیقت یکی از المان های شعر سپید است
چامک،کوته سرایشی ست که از چندین المان شعر سپید،تبعیت می کند اما چرا صاحبان آن می خواهند از این آشفته بازار ادبیات، ژانر سازی کنند،!؟
از همین منظر، شعر کوتاه به واسطه ی کلمات اندک،حتمن بایستی از دایره ی گسترده ی معنا برخوردار باشدو کشف ازخرده کلمات،حادث گردد این خاصیت و ویژگی ی هر شعر کوتاه ست نه این که مختص وضعیتی دیگر باشد.
مضافن در المان های چامک , عاری بودن شعر از حشو و توضیح،قید شده که این از بدیهیات در یک شعر ساختمند چه کوتاه و چه بلند می باشد پس آن ویژگی منفک کننده و متمایز گر این ژانر کجا ست که دیده نمی شود.
خسته از دلتنگی ها/دهان باز کرده اند/کفش های دلم
چامک/ محسن محسنی نژاد
شعر کوتاهی ست که قوی هم نیست اتمیسم معنا و فضا کجا ی آن است!؟ نمونه ها،بسیارند کارهای ارجمند هم دارند اما بایستی در زمره ی شعر سپید کوتاه،منظور گردند.
کوتاه این که نسبت کفش به دل،چقدر سخیف می زند در حالی که مضاف های دل بیشتر به اعضای انسانی،بازگرد دارند.
به تبع این مقال ،جریان های نو خاسته مثل سپکو نیز بواسطه ی نشست یک کلمه در سطر نخست و تکرار آن در سطر آخر نمی توانند به ژانر تبدیل شوند که ژانر تعریف و حقیقت دیگری دارد .
از همین نگره ،وفور این گونه ژانر سازی های نادرست به ،شاکله ی ادبیات آسیب می رساند و پوسته ی آن را نازک و ضعیف می‌کند و اجتناب از آن ها،لازم است.
تصور این که بعض اهالی اهل ذوق در یک دور همی ی شبانه، ژانر بسازند مثلن در سطر دوم شعر واژه ای عامیانه بیاورند و بپندارند که قصد آنان توسع واژگان از ادببات عامه و کوچه،بازار است! بسیار درد ناک می نماید،!
من معتقدم شعر امروز،شعر سپید است که شاخه های متعددی از آن سر برآورده ژانر حجم،ناب وشعر دیگر همه در پیرامون شعر سپید می چرخند و آن چه امروز،در شعر سپید،اتفاق می افتد نمی تواند از خارج از این شمول باشد
جریان شعر سپید،رودی دایم است که جلگه ی ادبیات ما را مشروب می کند و هم چنان،قدرتمند و دینامیک به حرکت رو به جلو ی خود ،ادامه می دهد..
✨✨✨
به آن کلمه رحم کن
که آفتاب نتوانست
در جداره‌اش بلغزد
تاریکی پا به پایش رفت وُ
گفت من نیستم
حتا شاعران مرده را
از گور هاشان جنباند
خاک آلود و لخت
ازدندان هایشان
ریگ توفید و
جمجمه ها را ترکاند
و آن کلمه
فقط برای تو
عریان می شود...
شعر :وسعت_اله_کاظمیان_دهکردی
برگردان به انگلیسی :
فانوس بهادروند
Have mercy on the word
that the sunshine couldn't
lean on it's wall
Darkness traced with it's feet
and said :I am not
Trembling even dead poets
from their graves
dusty and bared
Sand poured from
their teeth
and teared their skuls
And that word
woul'd be bared
just for thou ...
Poetry: Vosaat- Al --Kazemian
Translated into English:
Fanous Bahadorvand

کهن شود همه کس را به روزگار ارادت
مگر مرا که همان عشق اولست و زیادت
گرم جواز نباشد به پیشگاه قبولت
کجا روم که نمیرم بر آستان عبادت
مرا به روز قیامت مگر حساب نباشد
که هجر و وصل تو دیدم چه جای موت و اعادت
شنیدمت که نظر می‌کنی به حال ضعیفان
تبم گرفت و دلم خوش به انتظار عیادت
گرم به گوشه چشمی شکسته‌وار ببینی
فلک شوم به بزرگی و مشتری به سعادت
بیایمت که ببینم کدام زهره و یارا
روم که بی‌تو نشینم کدام صبر و جلادت
مرا هر آینه روزی تمام کشته ببینی
گرفته دامن قاتل به هر دو دست ارادت
اگر جنازه سعدی به کوی دوست برآرند
زهی حیات نکونام و رفتنی به شهادت
با زخمی نوک این خودکار
برایت ترانه ای نوشتم
تمام شب،
چند مرغ بی طاقت
لبه بام را
فرش کردند
با پر های کَنده...
#وسعت_اله_کاظمیان_دهکردی
أتَعلمُ مَا هُوَ "الحَنين"؟
الحَنينُ هُوَ حينَ لَا يَستطيعُ الجَسدُ أن يَذهبَ
حَيثُ تَذهبُ الرُّوح...
می‌دانی "دلتنگی" چیست؟
دلتنگی آن است که جسمت نتواند به آنجایی برود
که جانت به آنجا می‌رود...
#محمود_درویش
جهان از صحبت تو برخاست
به هر چه دست بردم،نور شد
از مجاور من
درختان به عطر ی وحسی
آواز خواندند
وبرگ آورد
کتابی که به واقعه سنگ وارگی شتافته بود
اما من در ابری خنک می شدم که
بجای باران
آفتاب می باراند
#وسعت_اله_کاظمیان_دهکردی
بر روی زمین سرنوشت من جز منجلابی از رنج و عذاب نبود و تو بر روی زمین نکبت بار، در بیابان قحطی، جز اندک آب و سبزه ای به من ندادی...
لوح نوشت ایلامی
به مذاق منی
آتشی در آستینی
که من می گردانمت
تو را به برف
به راه پهناور بی ماه می یابم
به گذرگاه ماهیان بچه زا
جایی که جهانی شرابی
به بیداری ی کلماتم
لب می کشد
و شتران خمار تریاک کش
از وادی ها ی بی صاحب
در من یورتمه می روند
به وقت منی
کارد سلاخی هستی
دست قبیله ای یک نفره که
قربان گاه اش
با روغن سر من
ظلمت را می شوید
به میل منی
خاتونی کتاب نویس
با دو منشی ی مست
روی شانه ات
که آوازی غمگین می خوانند
و من با هزار گوش هوشیار
به ثبت وقایع تو
ادامه می یابم
#وسعت_الله_کاظمیان_دهکردی
چرا من باید
بریده ی یک کوچک راه باشم که روی گسل های ناگهانی ریخته است!
و چرا باید بشنوم
خستگی ی مسافری را که
به سمت آرامش آن سوی من می آید!
و چرا باید ببینم
خرگوش های تاق شده
در دو طرف بریده ی من
می دوند و
گریه می کنند!
#وسعت_اله_کاظمیان_دهکردی
از کتاب دو زبانه ی انگلیسی،فارسی"آواز مچاله ی ماهی و موج "
بیست و سومین شماره ماهنامه ادبی هنری اجتماعی توتم
ویژه «خشونت »منتشر شد
در این شماره می خوانید
۱-سخن سردبیر
رویامولاخواه
۲-خشونت در تناسبات امور فردی و اجتماعی
سولماز نصرابادی-دکتر ایمان نمدیان پور-روح الله آبسالان
---
بخش اندیشه و فلسفه
۳-مسئولیت اجتماعی:
دکتر ایمان نمدیان پور
۴-جنبش زیر پوستی خشونت سمبولیک و بازتولید بی هویتی
آیدین آریایی
۵-گستره ی ویرانی فرهنگ خشونت
بهمن عباس زاده
۶-بررسی اراده‌ی آزاد از منظر اسپینوزا و دکارت
میثم واحدی دانشجوی دکترای فلسفه
۷-جستاری درباره‌ی زبان و ادبیات
عادل عبیات
___
بخش خبر
۸-مصاحبه با محمد جانبازان شاعر و منتقد
پرسشگر:روح الله آبسالان
----بخش اجتماعی
۹-عدم خشونت و تاریخیت آن
علی پیرنهاد
۱۰-چگونه پایه‌های جوامع مردسالار بر خشونت علیه زنان شکل گرفته است
دکتر شیما سلطانی زاده
-----
بخش هنر
۱۱-هنر و خشونت
کاری از مجموعه‌ی آرت بال
دکتر الناز زاهد-دکترسمیه سبحانی-مهدیه مخملیان‌فر-شقایق بالندری
هنر سینما و نمایش
۱۲-نگاهی به فیلم متهم از کتایون اسلامی
۱۳-جهان دلوزی در اسارت میل به کشتار،مروری بر فیلم انسان سگ را گاز می گیرد
محمدرضا قائمی
۱۴-یادداشتی بر فیلم کنت
به کارگردانی پابلو لارائیس
امیرحسین تیکنی
-------------
بخش کودک و نوجوان:
۱۵-یادداشتی بر نمایش «همه بگید سیب»
صادق کیانی مقدم
۱۶-یادداشتی بر کتاب سایان و هزار و یک گلین بالا
سولماز نصرابادی
۱۷-بازبینی خشونت در ادبیات کودک و نوجوان
امیرارسلان حدیدی
-----
ادبیات داستانی
۱۸-طنز متضاد
دانیال نوازی
۱۹-تحلیلی بر رمان کوتاه گنبدهای قرمز دوست داشتنی نوشته‌ی صحرا کلانتری با نگاهی بر فیلم بزرگراه گمشده اثر دیوید لینچ
از روح الله آبسالان
۲۰-خشونت به روایت تصویر با نگاهی تطبیقی بر رمان کوتاه مسخ کافکا و نامه‌ای به پدر
ندا پیشوا
۲۱-نگاهی تحلیلی بر داستان کوتاه«اعلان»
از ایلزه آیشینگر
رویامولاخواه
----
۲۲-داستان ها
۱-لحظه نوشته‌ی فاطمه دریکوند
۲-دنیای همگن نوشته‌ی وحید خیرآبادی
۳-ملاقات در فروشگاه نوشته‌ی حمید نیسی
۴-خواستگاری نوشته‌ی مجید بختیاری
۵-روی چهارم سکه نوشته‌ی آرش تهرانی
---بخش شعر و ادب
۲۳-شعر هرمسی و خاستگاه هرمنوتیکی آن
دکتر فرخ لطیف نژاد
۲۴-بررسی موسیقی کنار در شعر مریم حسین زاده
دکتر نادر ابراهیمیان
۲۵-برای نگاهی که از دامنه‌های کوه بالامی‌رود
نگاهی به مجموعه شعر مونتانا از ایمان صفری
دکتر وسعت الله کاظمیان دهکردی
۲۶-مسئله زبان فالیک
بررسی اجمالی به رویکرد فالیکی در اشعار علی باباچاهی
دکتر سعید جهانپولاد
---
۲۷-اشعار به کوشش سیمین بابائی
۱- وسعت اله کاظمیان دهکردی
۲- اعظم ملک پور
۳- روزبه شکیبایی
۴- حسن رئیسی
۵- سوفیا جمالی صوفی
۶- فرزانه ولی زاده
۷- زینب ساعدی
۸- حجت صالحین
۹- سیروس امیری زنگنه
۱۰- فاطمه موسوی چکامه
۱۱- سمیه جبرائیلی
۱۲- نسرین تقی زاده دزفولی
۱۳- سیده شهرزاد کلانتری
۱۴- ابوذر خادم
۱۵- امیر حسن خاکشور
۱۶-سیمین بابائی
لینک سایت
https://totem-mag.com/dp-34-1386-1
آدرس سایت
totem-mag.com
پست در اینستاگرام
https://www.instagram.com/p/C3IlAJRKaM7/?igsh=amM5OWZhOWFibTk5
ایمیل دبیرخانه‌ی توتم
totemmag2020@gmail.com
تلگرام توتم
@totemmag
«درخت فروردین»
آواز: #احمد_ظاهر
شعر: #سیمین_بهبهانی
نام ات، هوا و گریه است
شبدر چهار پرخیس
سوغات پرنده ی مهاجر از
گیاهان آن سر دنیا که
بوی هیجان دارند
نام ات ماه ریز شده کف دست من
آن گاه که خواب ،نایاب می شود
نام ات تخته ای برای بوسیدن ات
وقتی سه چهارم جهان
یکسره آب است
#وسعت_الله_کاظمیان_دهکردی
.
در واقع، چند گانگی ی درکی از یک عبارت مکتوب، بسامد عدم دریافت حس و لحن ازلی ی متن را در پی دارد. اما روسو علیرغم نظریه ی خود، در همه ی آثارش، نوشتار را کامل کننده یا جبران کننده ی نقص در گفتار می داند. به نظر می رسد روسو، وقتی نتوانست منویان درونی ی گاه نامتجانس با نگرش های جامعه را در گفتار، نشان دهد اعترافات خود را نوشت و نوشتار را مکمل گفتار، ارزیابی کرد.
رد در واقع با نوشتار، خود سانسوری و لاپوشانی ی حضور و
گفتاررا، بر ملا نمود. روسو با اعترافات مکتوب خود ، من درونی و راز آلود
را ، آشکار کرد.اما این یکسویه نگری ی روسو با آن چه در حوزه ی ادبیات و
به ویژه شعر، می گذرد با هم فرق می کند. آن چه شعر را تمایز می بخشد هنر
است و هنربه مثابه ی ایهام و تاویلی ست تعلیقی که نهایتن، دور از ذهن
مخاطب آگاه و حرفه ای و منتقد، واقع نمی شود .پس در می یابیم که نحوه ی
آوایش ازلی ی شعر یا رستاخیز آن به چگونگی حالات شاعر ، بر می گردد.
آرامش و آسودگی شاعررا از مکث های میانه و بلند که تنفس بیشتر و بلند تر
دارد، در می یابیم و بر عکس عصبیت و نا آرامی ی روح شاعر را با مکث های
کوتاه که نشانگر تنفس ها ی تند و پی در پی است، درک می کنیم. پس نویسش
قاعده مند شعر سپید، ما را تا نزدیکای حسی و لحنی ی شاعر ، هنگام زایش
کلمات و نهایتن، شعر، می کشاند با این نزدیکی، معنا ها، تصاویر از تکثر
معنا ی نا محدود به سطح محدود تری، تنزل ، پیدا می کنند.اما چگونه می توان
رسم خط ترسیمی را برای نیل به این خواسته، پیاده کرد؟! این نظریه ،حضور
نشانه های مکثی ،( ایستایی) ، حرکتی ی شعربا فاصله های متباین نسبی و
قرار دادی را، نشان می دهد. نمودار زیر، جای گذاری های مکث های سه
گانه رابروز می دهد :
-------------- شروع شعر،ازسطر نخست شعر آغاز می شود( همیشه سر سطر، قرار می گیرد.)
------ ( مکث کوتاه) با فاصله ی یک حرف یا یک کلمه زیر سطر پیشین، نوشته می شود.
--------- (مکث میانه) زیردومین کلمه یا دومین حرف از شروع سطر
پیشین ، می آید.
-------------- ( مکث بلند) در حقیقت سر سطر بعدی می نشیند.( مانند شروع
هر شعر،که از اول سطر،است با این تفاوت که شروع شعر، همیشه و طبیعطن،
محتوم به اول سطر است)
نکته: چنان چه، هر سطر شعر که چگونگی مکث ها را در سطر های بعد، مشخص می
کند به علت بلندی سطر و نیز تتابع اضافات، از کادر صفحه، بیرون برود،
بانشانه ی - خط تیره، د ر سطر بعد، اضافه می شودو سطر بعد از آن با رعایت همان
نوع مکث، ادامه می یابد.
( پایان بخش دو)
مقاله ای از من با نام "خوانش شعر سپید، تبعی از نویسش اصلی ی شاعر "در روزنامه ی " زاینده رود "اصفهان (بیست و پنجم دی ماه نود و شش و به صورت مسلسل ) چاپ شده است.
در این مقاله، برای اولین بار، کوشش شده تا مولفه ی تازه ای را برای خوانش از منظر اصلی ی شاعر به شعر سپید، پیوست بنمایم.
بر اساس روش من در این مقاله، خوانندگان شعر سپید، قادر خواهند بود تا با خوانش و لحن اصلی و درست شاعر، شعر را بخوانند و از چند گانه خوانی ی شعر سپید، به یگانه خوانی ی منطبق با لحن سرایش شعر از زبان شاعر، برسند.
فرجام این نظریه باعث خواهد شد تا مخاطب و منتقد بهتر و دقیق تر به خوانش و کشف شعر،دست یازند
(پایان پیش گفتار)
مرا به یاد خواهی آورد
روزی که چشمانت خیس
و زیبایی‌ات تنها در شعرهایم باقی مانده باشد.
- اورهان ولی / ترجمهٔ سیامک تقی‌زاده
من فردای روز رفتن توام (مجموعه شعرهای کوتاه از شاعران معاصر ترکیه)
نزار قبانی شاعر عاشقانه‌هاست نه فقط عاشقانه‌های عرب بلکه هر یار و دیاری که قانون عشق در آن حکمفرماست
استاد شفیعی کدکنی او را پرنفوذترین شاعر جهان عرب می‌داند.
این ویدئو دریچه‌ای به دنیای این شاعر عاشق بی‌نظیر و معشوقه‌اش است.
۳۰ آپریل ،درگذشت نزار قبانی
#ادبی_هنری_موسیقی
باد های صد و بیست روز ه
حال توست
و درختان دست بر صورت گرفته منم
پوستم را بشکاف و ببر
بلوچستانی بی صاحب
به چه درد می خورد
من از غروب تو
با پرندگان قحط شده
و یوز پلنگان گرسنه
و بچه های بالغ،نالیدم
آن قدر که شب
نیم تنه اش را قیچی کرد و
شعر از سرم لپر زد
نسیمانه راهم را بجوی
کریمانه آواز هایت را
به من ببخش
که من در رکعت هزارم تو
مرده ام....
#وسعت_الله_کاظمیان_دهکردی
در اواخر سفر ما به پاریس، مقاله‌ای به قلم دوبووار در صفحه اول روزنامه‌‌ی برجسته فرانسوی، لوموند منتشر شد. در این مقاله ضرورت وجود قانونی برای مبارزه با تبعیض جنسی مطرح شد. دوبوار از تصمیم اخیر دادگاه فرانسه مبنی بر تبرئه‌ی مردی که همسرش را تقریباً تا سر حد مرگ کتک زده بود و سپس او را در طول شب تا زمان مرگ او در عذاب رها کرده بود، انتقاد کرد.
آنچه ما به چالش می‌کشیم انگیزه‌های جنسیتی است که منجر به این تبرئه شده است. برخی از مردان جوان به دلیل شکستن فقط چند شیشه به سال‌ها زندان محکوم شده‌اند. مسیو لبر به دلیل اینکه همسرش را به قتل رسانده است، به این بهانه که این جرم از قلمرو «عشق» یا از رابطه‌ی زناشویی ناشی می‌شود، هیچ مجازاتی را سپری نمی‌کند… پس آیا عشق تلویحاً به شخص اجازه کشتن می‌دهد؟
این حکم… به نظر ما در بالاترین درجه یک ذهنیت جنسیتی را آشکار می‌کند. برخلاف آنچه مردم ادعا می‌کنند، ما فمینیست‌ها نمی‌خواهیم از مردان انتقام بگیریم. اما واقعیت این است که ما چاره‌ای نداریم. برای حمایت از زنان، زندانی کردن برخی مردان ضروری است. این ما را راضی نمی‌کند، ما می‌خواهیم خشونت را سرکوب کنیم و برای انجام این کار لازم است به ریشه‌های آن حمله کنیم.
ما می‌خواهیم در کل محیط فرهنگی مانند تبلیغات، پورنوگرافی، ادبیات که از این نگرش‌های مردانه و تهاجمی علیه زنان حمایت می‌کنند کنش‌مند باشیم. قانون ضدجنسیت به ما این امکان را می‌دهد که هر مورد تبعیض جنسیتی را در برابر افکار عمومی محکوم کنیم. در دراز مدت، یک واکنش ضدجنسی ایجاد می‌شود که از مرگ امثال خانم لبر جلوگیری می‌کند. این‌گونه امثال خانم لبر کتک خوردن را نمی‌پذیرند، امثال آقای لبر جرأت نمی‌کنند زن را به طور سیستماتیک کتک بزنند، همسایه‌ها مداخله می‌کنند، خدمات اجتماعی واکنش نشان می‌دهند.
(بخشی از مصاحبه‌ی مارگارت سیمونز و جسیکا بنجامین با سیمون دوبووار/ ترجمه: صفورا هاشمی چالشتری/ متن کامل مصاحبه را در آنتی‌مانتال بخوانید.)
.
.
.
@antimantal1
www.antimantal.com
