-
مجالی برای انتشار یادداشت‌های سیاسی -اجتماعی عبدالعزیز مولودی در حوزه‌ی جامعه‌شناسی سیاسی ایران، کردستان و خاورمیانه است. ID: @aziz_moloudi
مصاحبه با عباس عراقچی در بارۀ مذاکره با آمریکا!!
با آنکه مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا در بارۀ احیای برجام آغاز شده است اما مقام‌های رسمی از جمله اعضای وزارت خارجۀ ایران اصرار دارند که هیچ نوع مذاکره‌ای چه مستقیم و چه غیرمستقیم با آمریکا در جریان نیست و این موضوع از خطوط قرمز نظام به شمار می‌رود!
برای روشن شدن موضوع بنا داشتم مصاحبه‌ای با محمد جواد ظریف انجام دهم که به دلیل حالِ ناخوش این روزهای او، صرف‌نظر کردم و در عوض یقۀ عباس عراقچی معاون سیاسی او را چسبیدم تا به پرسش‌هایم پاسخ دهد. در همین جا اذعان می‌کنم که ظریف به رغمِ طبع نازک نارنجی‌اش، مورد مطبوع‌تری نسبت به معاون عنقش برای مصاحبه است! این حقیقت را خودتان هم با مشاهدۀ متن مصاحبه اذعان خواهید کرد!
س: هیئت آمریکایی به چه قصدی در هتل روبروی محلِ مذاکرات ایران با اعضای برجام حضور یافته است؟
عراقچی: سؤالی بهتر از این به ذهنت نرسیده؟
س: نه، نرسیده!
عراقچی: مگر من مسئول رفتار هیئت آمریکاییم؟ برو از خودشان بپرس!
س: از خودشان پرسیدم، گفتند برای تبادل نظر غیرمستقیم با هیئت ایرانی از طریق نمایندۀ اروپا در هتل مستقر شده‌اند!
عراقچی: بیخود گفته‌اند! ما هیچ تبادل نظرِ مستقیم یا غیرمستقیمی با آمریکایی‌ها نداریم!
س: پس برای چه به وین رفته‌اید؟
عراقچی: برای اینکه تأکید کنیم آمریکا ابتدا باید تمام تحریم‌ها را در عمل لغو کند تا ایران به تعهدات برجامیش برگردد!
س: یعنی فقط همین یک جمله؟
عراقچی: بله فقط همین و لاغیر!
س: یعنی این همه راه رفته‌اید که همین یک جمله را بگویید؟ نمی‌شد از همین تهران این جمله را بگویید و این همه رنج سفر را در این شرایط کرونایی هم به خود هموار نکنید؟
عراقچی: سؤالی بهتر از این به ذهنت نرسید؟
س: نه، نرسید!
عراقچی: حالا که نرسید پس من هم الزامی نمی‌بینم به این نوع سؤالات پاسخ بدم!
س: پس اجازه بده پرسش را از زاویۀ دیگری مطرح کنم!
عراقچی: مطرح کن!
س: آن طرفی که شما می‌خواهید یکباره تحریم‌ها را لغو کند، کدام است؟
عراقچی: خب، این که معلومه! آمریکا دیگه!
س: چطوری این پیام را بهشون رسوندین؟
عراقچی: وقتی ما از طریق رسانه‌ها مواضعمون را اعلام می‌کنیم آنها هم لابد می‌شنوند!
س: حالا اگر اروپایی‌ها یا چینی‌ها و روس‌ها در وین، متن مذاکراتشان با شما را در اختیار هیئت آمریکاییِ مستقر در هتل روبرو قرار دهند، مشکلی در آن می‌بینید؟
عراقچی: این به ما مربوط نمیشود! می‌خواهند بگذارند و می‌خواهند نگذارند!
س: اگر اروپایی‌ها و یا روس‌ها و چینی‌ها نظر آمریکایی‌ها را به شما اطلاع دهند، چطور؟
عراقچی: خب وقتی نمایندگان شرکای ما در برجام نقل‌قولی می‌کنن، ما به عنوان دیپلمات که نمی‌تونیم درِ گوش‌مان را بگیریم! خواه ناخواه می‌شنویم!
س: بعد این اسمش مذاکرۀ غیرمستقیم با آمریکا نیست؟
عراقچی: سؤالی بهتر از این به ذهنت نرسید؟
س: نه، نرسید!
عراقچی: پس این مصاحبه در همینجا تمام می‌شه!
س: نه، من هنوز خیلی سؤال دارم!
عراقچی: خیلی سؤال داری برو از اربابات بپرس!
س: اربابای من کین؟
عراقچی: همونایی که یادت دادن از این سؤالات بپرسی! خیال کردی من بچه‌ام و نمی‌دونم پشت این سؤالات چه توطئه‌ای علیه نظام برای تداوم تحریم‌های ظالمانۀ آمریکا نهفته؟
س:.....
#احمد_زیدآبادی
#جواد_ظریف
#عباس_عراقچی
#مذاکرات_وین
#احیای_برجام
@ahmadzeidabad
https://instagram.com/ahmadzeidabadiii
🌎 در وداع با خانم مرکل، آلمانی‌ها شش دقیقه ایستادند و کف زدند
@Iran_economy_online
🌿 آلمان با ۶ دقیقه تشویق گرم، در خیابانها، بالکن ها، پنجره‌ها، با آنگلا مرکل خداحافظی کرد، همه کشور برای 6 دقیقه کف زدند.
🌿 خانم مرکل با شایستگی، مهارت، فداکاری و پاکانه، 80 میلیون آلمانی را برای 18 سال رهبری کرد. و جایش را به جوانترها داد.
🌿 او شعار نداد، سخنان بیهوده بر زبان نیاورد ... در کوچه های برلین برای عکس گرفتن ظاهر نشد؛ او را "بانوی جهان" لقب دادند و از او به عنوان معادل شش میلیون مرد یاد کردند.
🌿 در طول ۱۸ سال رهبری بر کشورش ، هیچ تخلفی علیه او ثبت نشد. هیچ یک از بستگان خود را به یک پست دولتی منصوب نکرد.
🌿 هنگامی که همه کشورهای مسلمان، به پناهندگان سوری و عراقی پناه ندادند، به آنان پناه داد و مانند مادری مهربان به آنان، بی منت، خانه و خوراک پیشکش کرد.
🌿 او اجازه نداد که تصاویرش در هیچ اداره و سازمانی نصب شده یا خیابانی به نامش نامگذاری شود.
🌿رمرکل مدعی ساخت تمدن نوین و پرشکوه برای کشورش نشد. او جز حقوقی متوسط چیزی دریافت نکرد. هیچ کس رویکرد و کارکردش را ستایش نکرد ، کسانی را که پیش از او در قدرت بودند به چالش نکشید و خدمات آنان را بیهوده نشمرد.
🌿 خانم مرکل جایگاه رهبری حزب را ترک و آن را به کسانی دیگری سپرد. آنهم در حالی که آلمان و آلمانی ها، در بهترین وضعیت امنیتی- اقتصادی هستند.
🌿 واکنش آلمان ها نیز در تاریخ کشور شگفت بود. تقریبا همه مردم در بالکن خانه های خویش، ۶ دقیقه پیاپی و به گونه ای خودجوش، به افتخارش کف زدند.
🌿 خانم مرکل آلمان را در اروپا به اوج قدرت رساند و در کمال افتخار، از قدرت و در فضایی دمکراتیک، از رهبری حزب کنار گذاشته شد. رهبری که تحت تأثیر مُد یا مرکز توجه بودن قرار نگرفت؛ املاك و مستغلات ، اتومبیل ، قایق تفریحی و هواپیمایی را برای خود و خانواده اش اختصاص نداد. او رفت و اقوامش ادعای امتیاز نکردند ... هجده سال هیچ گاه کمد لباس خود را تغییر نداد.
🌿 طی کنفرانسی مطبوعاتی، زن روزنامه نگار از او پرسید: ما متوجه شدیم که شما اغلب یک گونه لباس می پوشید ، آیا تن پوش دیگری ندارید؟
پاسخ داد: "من کارمند دولت هستم، شغلم مانکنی نیست."
🌿 در کنفرانس مطبوعاتی دیگر، از او پرسیدند: آیا شما خدمتکارهایی دارید که خانه شما را تمیز کرده و وعده های غذایی شما را آماده کنند و سایر امورات خانه داری را انجام دهند؟ پاسخ داد: " نه، من هیچ خدمتکاری ندارم و به آنها نیازی هم ندارم. چون خود من و شوهرم این کار ها را هر روز در خانه انجام می دهیم.
🌿 سپس روزنامه نگار دیگری پرسید: چه کسی لباس ها را می شوید، شما یا شوهرتان؟ پاسخ داد: "من لباس ها را مرتب می کنم و شوهر من کسی است که با ماشین لباسشویی کار می کند و معمولا در شب ها؛ زیرا شبها فشار روی سیستم برق رسانی کشور کمتر است و مهمتر این که سر و صدای ماشین رختشویی برای همسایه ها ایجاد مزاحمت نکند. خوشبختانه دیواری که آپارتمان ما را از همسایگان جدا می کند به قدر کافی کلفت است.
مرکل ادامه‌داد: "من انتظار داشتم شما از من در مورد موفقیت ها و ناکامی های وظایف و در دولت بپرسید!!!
🌿 خانم مرکل مانند بیشتر شهروندان، در یک آپارتمان معمولی زندگی می کند. نه کاخی دارد، نه خانه ای پر شکوه.
وی که پیش از برگزیده شدن به عنوان صدر اعظم ، در آپارتمان زندگی می کرد، آن جا را ترک نکرد و در همانجا ماند
t.me/EsfandiarKhodaee
🔺سازمان نظام طب سنتی ایرانی - اسلامی!
در آخرین روزهای اسفند، پنجاه نفر از نمایندگان مجلس طرحی را برای تاسیس سازمان نظام طب اسلامی، تقدیم پارلمان کردند. به قول یکی از امضاکنندگان هدف، ساماندهی " پزشکان سنتی " و تشخیص سره از ناسره در میان آنان است.
در ابتدا باید پرسید پزشکان سنتی چه صیغه ای است؟ و آیا می توان علم را به دو مقوله سنتی و مدرن تقسیم کرد؟ آیا شایسته است در کنار علم به شبه علم هم مجوز داد؟
آیا اساسا می توان علم را به دو بخش بومی و وارداتی تقسیم و سپس میان آنها دست به ترجیح و ارزش گذاری زد؟
پاسخ این سوالات روشن است، اما آنچه مبهم است، میزان آگاهی طراحان این لایحه با مقولات فوق است.
لذا باید به اطلاعشان رسانید، آنچه بنام طب سنتی یا طب اسلامی خوانده می شود، قرنها پیش در اروپا هم رایج بود و در دانشگاه های آنها تدریس می شد. از قضا یکی از منابع درجه اولشان هم کتاب قانون در طب ابوعلی سینا بود.
اما پس از آنکه دانشگاه های قرون وسطی که چیزی شبیه حوزه های علمیه ما بودند و غیر از دستور کار اصلیشان الهیات، به سایر حوزه ها می پرداختند، در یک تحول درونزا به آکادمیهای امروز تبدیل شدند، پزشکی مدرن هم مانند سایر علوم متولد شد.
پزشکی مدرن گرچه تا حدودی در ادامه پزشکی سنتی بود، اما گسست های معرفتی مهمی هم میان آنها هست.
پاره ای انقلاب های شناختی مرز پزشکی نوین را نظیر سایر علوم مدرن دیگر از ماقبل خود جدا و پاره ای از باورهای بنیادین قدیم را ابطال کردند. همانگونه که دستگاه کیهان شناختی کوپرنیک، هیات بطلیموسی را بی اعتبار کرد، فرازهای مهمی در تاریخ پزشکی وجود دارد که آن را از دوران قدیم جدا می کند.
مشکل سنت گرایان ما اما این است که چون عموم علوم مدرن وارداتی و غربی هستند و ما بسان اهل فرنگ، تحول درونزای پیشگفته از سنت به مدرن را تجربه نکردیم، با آنها احساس قرابت و خویشی نمی کنند.
از قضا ایده وحدت حوزه و دانشگاه که ابتدای انقلاب مطرح شد، بنا بود به این دوگانگی خاتمه دهد و کاری را که در غرب در طی صدها سال و به صورت طبیعی انجام پذیرفت، را به صورت مکانیکی و با بخشنامه و دستورالعمل دولتی به سرانجام برساند.
بی ثمر بودن این برنامه ها در چهل سال گذشته روشن شده است و تاسیس سازمان نظام طب اسلامی کاریکاتوری از آرمانها و ایده های انقلابی پیشگفته است.
اگر در قرن بیست و یکم عده ای بخواهند به موازات ستاره شناسی مدرن، نجوم قدیم را هم احیا و بگویند زمین هم در کنار خورشید می تواند مرکز منظومه شمسی باشد، نمیشود به بهانه نسبی گرایی و پلورالیسم از کنارشان گذشت، بلکه به مثابه شیادان علم و پیامبران دروغین باید به مصافشان رفت.
پزشکی شوخی نیست و با جان و سلامت انسانها و آینده و سعادت جامعه سر و کار دارد. باز کردن دکانی بنام سنت کنار آن، قبل از آنکه غیرعلمی و موجب وهن باشد، غیر اخلاقی و مغایر شان و کرامت انسانی است. اگر در جهان و در تاریخ علم، سیر قهقرایی و بازگشت به گذشته باب شد، بگذارید ما هم نفر دوم باشیم!
#صلاح_الدین_خدیو
#پزشکی
#طب_اسلامی
#سازمان_نظام_پزشکی
@sharname1
پەیامی لێژنەی بەڕێوەبەرایەتی ئەنجومەنی ئەدەبیی شنۆ بە بۆنەی کۆچی دوایی پڕۆفیسۆر کەماڵ مەزهەر
ئەوڕۆ هەواڵی کۆچی دوایی کەسایەتییەک بڵاو بووەوە که مێژوونووسیی ئاکادێمیک لەناو کورددا بەوییەوە دەستی پێ کرد. ڕەنگه یەکێک لە سەرنج‌ڕاکێش‌ترین بابەتە مێژووییەکان، مێژووی خودی مێژوونووسی لەناو ئێمەی کورددا بێ. ئەگەر میرشەرەفخانی بدلیسی یەکەم مێژوونووسی کورد بووە، ئەگەر مەستوورەی کوردستانی یەکەم ژنی مێژوونووس نەک لەناو کورددا بەڵکوو لە ئاستی هەموو ناوچەکەدا بووە، ئەگەر ئەمین زەکی بەگ پێشەنگی کاروانی مێژوونووسی لە چاخی نوێ‌دا بووە و ئەگەر حوسێن حوزنی موکریانی سەرقافڵەی بەگشتی کردنی زانیاریی مێژوویی لە ناو خەڵکی کورد و بزوێنەر و بەئاگاهێنەرەوەی حەساسیەتی مێژوویی لەناو خوێندەوارانی کورددا بووە، ئەوا دکتۆر کەماڵ مەزهەر کاروانی مێژوونووسیی کوردی پەڕاندووەتەوە بۆ بواری نووسینی ئاکادێمیک.
مێژوونووسی وەک هەموو لقەکانی دیکەی زانستە مرۆڤییەکان خاوەنی مێتۆدۆلۆژی تایبەت به خۆیەتی و بەبێ ڕەچاو کردنی ئەو مێتۆدۆلۆژییە، نووسراوە مێژووییەکان ناتوانن ئاستێکی زانستی دەستەبەر بکەن. مێتۆدۆلۆژیی مێژوونووسی به دکتۆر کەماڵ مەزهەرەوە هاتە زانستگاکانی کوردستانی باشوورەوە. ڕەنگه بەرهەمی کەم مێژوونووسی کورد ئەوەندەی بەرهەمەکانی دکتۆر کەماڵ مەزهەر لە تێزی خویندکارانی بەشی مێژوو لە کۆلێژی مێژووی زانستگاکانی کوردستاندا ئیرجاعیان پێ درا بێ.
نووسینەکانی کەماڵ مەزهەر نەک هەر لەناوخۆی کوردستان بگره لە دەرەوەی کوردستانیش کەوتۆتە بەر سەرنجی مێژوونووسانی بیانی و تەمی زۆر بۆچوونی ناڕاست لەمەڕ مێژووی کوردەوە که بۆ ماوەیەکی زۆر لە زەینی ڕۆژهەڵاتناسان‌دا چەسپابوو، به هۆی نووسینەکانی دکتۆر کەماڵەوە ڕەوینەوە و ڕاست کرانەوە.
دکتۆر کەماڵ مەزهەر لەڕووی فەلسەفی و مێژووییەوە لە ڕوانگەی چەپ و سۆسیالیستییەوە دەیڕوانییە جیهانی دەوروبەری خۆی و هەندێک لە کتێب و نووسراوەکانی لە بۆچوونی گرینگ و شوێندانەری مێژوونووسانی چەپی بریتانیایی، کەسانی وەک ئێدوراد پالمێر تامپسۆن و پێری ئەندێرسۆن و ... نزیک بوو. شێوازی مێژوونووسیی دکتۆر کەمال مەزهەر هەتا ڕادەیەک لە شێوازی "مێژوونووسیی لەخوارەوە" واتە مێژوونووسیی لە روانگەی چین و توێژە ژێردەستەکانەوە نزیک بوو. ئەگەر قسەی محەممەدی ماڵجوو دەربارەی یەرواند ئابراهامیان بە ڕاست بزانین کە ئابراهامیان یەکەم کەس بوو کە شێوازی مێژوونووسیی چەپی بریتانیایی واتە "مێژوو لە خوارەوە"ی هێنایە ناو پانتایی مێژوونووسیی ئێرانییەوە ـ کە ڕەنگه ئەم بۆچوونە قسەشی لەسەر بێ ـ ئەوا بێ‌گومان ئەم شێوازە لەناو مێژوونووسانی کوردەوە لەلایەن دکتۆر کەماڵ مەزهەرەوە کاری پێ کراو و ناسێندرا.
زۆر وێدەچێ کتێبی "چینی کرێکارانی عێراق"ی دکتۆر کەماڵ مەزهەر لەژێر کاریگەرێتی کتێبی گرینگی ئێدوارد پالمێر تاپمسۆن واتە "گوورانی چینی کرێکاری ئینگلستان" نووسرابێ. دکتۆر کەماڵ هەر بەو مێتۆدە کتێبی "ئافرەت لە مێژوودا"ی نووسیوە. کتێبە گرینگەکانی دیکەی دکتۆر کەماڵ بریتین لە "چەند لاپەڕەیەک لە مێژووی گەلی کورد" بەرگی یەکەم و دووەم، "کوردستان لە ساڵەکانی شەڕی یەکەمی جیهانی‌دا"، "ڕێنسانس"، "خەباتی ڕزگاریخوازی کورد و ئازەر" و ...
دکتۆر کەماڵ لە شۆڕشەکانی گەلی کورد لە باشووری کوردستاندا هەمیشە خاوەنی هەڵوێستی نەتەوەخوازانەی خۆی بووه و بە بیر و بە کردەوە تێکەڵی خەباتی گەلەکەی بوو.
بەناوی ئەنجومەنی ئەدەبیی شنۆوە سەرەخۆشی لە نووسەران و ڕووناکبیرانی کورد و لە هەموو خەڵکی کوردستان دەکەین. ڕۆحی شاد بێت و نموونەی زۆر بێ.
لێژنەی بەڕێوەبەرایەتی ئەنجومەنی ئەدەبیی شنۆ
٢٦ی ڕەشەمەی ١٣٩٩ی هەتاوی
@EnjumeniEdebiShino
سفر پاپ فرانسیس به عراق
دیدار پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک های جهان از عراق، سفری نمادین است که ممکن است در کاهش خشونت های عراق تاثیری مثبت در حال و آینده برجای گذارد. پاپ فرانسیس به عنوان رهبر بزرگترین نهاد مذهبی جهان معاصر اگر چه نقش سیاسی فعالی در منازعات سیاسی- نظامی جهان نداشته است، اکنون با دیدار از عراق به عنوان زائر صلح و در پاسخ به وضعیت مسیحیان ساکن در عراق که از خشونت های سیاسی، مذهبی و نظامی این کشور بسیار آسیب دیده اند، به نظر می رسد رویکرد دیگری در پیش گرفته است. پروتکل تشریفاتی خاصی که برای استقبال از پاپ در بغداد از سوی مقامات دولتی به اجرا درآمد، نشانه توجه ویژه ای است که دولت این کشور برای اثبات موقعیت خود به این سفر کرده است. دیدار پاپ با مرجع عالی شیعیان در عراق، آیت الله سیستانی و تاکید طرفین بر همزیستی مسالمت آمیز پیروان ادیان و مذاهب، به صورت نمادین امر قابل توجهی است که در صحنه واقعی عراق امروز، غیبت آن به روشنی پیدا است.
هدف از این سفر را پاپ فرانسیس، حمایت و تقویت موقعیت مسیحیان عراق اعلام کرده بود، اما برنامه ریزی سفر وی هدف های دیگری را نیز نشانه گرفته است که توجه به همزیستی و صلح ادیان و مذاهب از مهمترین هدف های سفر بوده است. استقبال اقلیم کردستان نیز در سومین روز سفر پاپ و انجام مراسم عبادی عشای ربانی در ورزشگاه فرانسوا حریری هولیر به نظر می رسد با برنامه های دیدار مقامات عالی اقلیم با ایشان، بخش مهم دیگر این سفر نمادین است. تشریفات استقبال از پاپ در اقلیم کردستان از آنچه در بغداد گذشت، گسترده تر نبود و فاقد تشریفات رسمی بود که به نظر می رسد ناشی از فشارهای دولت مرکزی بوده است. با این وصف، برگزاری مراسم عبادی مسیحیان در هولیر-اربیل- با حضور حدود بیش از ده هزار نفر از مسیحیان کردستان و عراق، این واقعیت را نشان می دهد که در اقلیم کردستان، مسیحیان از امنیت لازم برخوردار بوده اند و همزیستی بین ادیان و مذاهب در میان آنها بیش از هر جای دیگر تجربه شده است.
سفر پاپ را باید به فال نیک گرفت. اینکه چه تاثیراتی در حال و آینده خواهد داشت، بستگی دارد به اینکه چگونه به رویدادها و طرفین دعوا در عراق و منطقه بنگریم. فارغ از تاثیر این سفر باید این واقعیت را در نظر داشت که تا وقتی که در عراق گروه های مسلح شبه نظامی نیابتی وجود داشته باشد و به آنها قدرت تاثیر بر تصمیم گیری های دولت این کشور بدهد، صلح، روند مسالمت آمیز امور و تامین حقوق شهروندی در این کشور با چالش روبرو می شود و مخاطراتی را نیز برای منطقه در بر خواهد داشت. کنترل این گروه ها از یک سو، گسترش حقوق برابر شهروندی و برقراری سیستم دمکراتیک در این کشور، به نظر می رسد که می تواند برخی از آثار مخرب کنونی را کاهش دهد. امیدواری صرف به اینکه تسامح دینی و مذهبی در این کشور بتواند اثرات ساختاری داشته باشد، قدری با ساختارهای سیاسی موجود که به صورت نهادین همانند مناسباتی که در لبنان برقرار شده است، همواره مانع از شکل گیری یک سیستم سیاسی منطقی و قابل قبول که در آن به قدرت رسیدن افراد و احزاب بر اساس توانایی ها و شایستگی های آنها و در گردش مداوم نخبگان سیاسی می شود. هر چند نباید از اهمیت آن کاست و سفر معنوی پاپ فرانسیس را در این زمینه بایستی مهم ارزیابی کرد.
سفر پاپ به پایان رسید و بنا به گفته ایشان در مراسم عبادی هولیر، خاطره سفر در یاد ایشان باقی می ماند و برای مسیحیان و همه پیروان ادیان دیگر، به صورت مداوم دعا خواهند کرد، اما چنانکه خاطر نشان شد عوامل تهدید، خطر و ارعاب در شکل های گوناگون در عراق ریشه دارند و به آسانی اجازه نمی دهند روند تحولات عراق به توسعه سیاسی بیانجامد.
@moloudiaziz🌿🌿
محمد قنبری، فرمانده انتظامی وقت سیستان و بلوچستان، ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۸:
آن سوخت‌کشی که دارد سوخت می‌برد قاچاقچی واقعی نیست. او هم یک کرایه‌کشی است، او هم قربانی این اتفاقات است که دارد برای امرار معاش‌اش این کار را می‌کند
Twitter
@hafezeye_tarikhi
📚نقد و بررسی برخی مقالات کتاب "گفتارهایی در خاستگاه ناسیونالیسم کرد"
✮این کتاب توسط مراد روحی از انگلیسی به فارسی ترجمه و در سال ۹۸ توسط نشر چشمه در تهران منتشر شده است.
📝نوشتە عباس ولی و دیگران
✍ عبدالعزیز مولودی
📩 ارسالی نویسنده
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
✍مطالب منتشر شده در "ده‌نگی‌کوردستان"، لزوماً نظر گردانندگان آن نیست.
@DengiKurdistan
🔺در گاره بین ارتش ترکیه و پ.ک.ک چه گذشت؟
دولت ترکیه پ.ک.ک را متهم کرده که سیزده افسر اطلاعاتی، سرباز و پلیس ترک را که سالها در اسارت داشت، در کوهستان گاره در اقلیم کردستان، اعدام کرده است.
پ.ک.ک هم می گوید این ترکیه بود که پس از کشف مخفیگاه آنها، آن را از زمین و هوا مورد حمله قرار داد و بدست خود سربازان خود را کشت.
آمریکا هم گفته با محکوم کردن پ.ک.ک در کنار ترکیه می ایستد.
اما به راستی حقیقت ماجرا چیست؟ از 10 تا 14 فوریه در گاره جنگ سختی میان ارتش ترکیه و نیروهای پ.ک.ک در جریان بود که نهایتا با کشته شدن گروگانهای ترک خاتمه یافت.
این می تواند بدین معنا باشد که ترکها دست به انجام عملیات نجات برای رهایی افسرانشان زده اند. عملیاتی که نه تنها به آزادی اسرای ترک منجر نشده، بلکه با کشته شدن آنها، به بدترین وجه ممکن شکست خورده است.
حالا در ترکیه یکی باید زیر بار این رسوایی برود.
واقعا چه کسی مسئول این شکست است؟
بدون شک، شخص اردوغان! می توان تصور کرد که وی بر اثر ناکامیهای سیاست داخلی و شعله ور شدن مجدد جنبش های اعتراضی در دانشگاه ها و اقشار متوسط، باز به یک " قهرمانی " در سیاست خارجی نیاز داشت.
برنامه این بود که درست در بیست و دومین سالگرد ربودن اوجالان در پانرده فوریه 1999 و بازگرداندنش با چشم بند به ترکیه، این کشور یک پیروزی ملی دیگر کسب کند.
احتمالا اردوغان خودش را آماده کرده بود که امروز پانزدهم فوریه در کاخ چانکایا، سیزده اسیر آزاد شده را در یک نمایش پر زرق و برق در آغوش بگیرد و مدتها مشکلات داخلی و کاهش مقبولیت خود را با آن لاپوشانی کند.
اما کار اینگونه پیش نرفت، مهم نیست اسرای ترک در لحظات آخر توسط جنگجویان هراسان کرد، هدف قرار گرفتند و یا بر اثر بمبارانهای ترکیه کشته شدند! مهم این است که خلوصی آکار وزیر دفاع و اردوغان به عنوان مافوق، مسئول این رسوایی تمام عیارند.
چرا اردوغان مسئول است؟ غیر از جنبه های حقوقی و مسئولیت آور عملیات، اردوغان متهم است که دچار نوعی توهم " خود اسرائیل پنداری " شده است. ترکیه کشور یهود نیست که بتواند در سال 1979 عملیات انتبه را اجرا و بدون آنکه از دماغ کسی خون بیاید، صدها گروگان خود را از قلب آفریقا به تل آویو بازگرداند. پشت سرش هم نیروی هوایی کوچک اوگاندا را روی باند فرودگاه نابود و موجبات سقوط عیدی امین دیکتاتور خون آشام این کشور را فراهم آورد.
مشخصا در سالهای اخیر آقای اردوغان مرعوب دو توهم خود ساخته شده است: درخشش پهپاد بیرقدار در درگیریهای منطقه و عملیات ربودن عبداله اوجالان در کنیا.
اوجالان با کمک و مداخله مستقیم موساد به ترکیه آورده شد و قطعات حساس بیرقدار هم حداقل از ده کشور خارجی وارد می شود.
نکته آخر این است که عرضه ترکیه صرفا در تروریسم دولتی از اسرائیل کمتر نیست! در مسئولیت پذیری و جدی بودن فرایند سیاسی هم هرگز به پای آن نمی رسد. فی المثل اگر این رسوایی در اسرائیل رخ داده بود، اگر نه کابینه، دستکم وزیر دفاع و رئیس سرویس های امنیتی ناچار به استعفا می شدند!
توئیت سلیمان سویلو وزیر کشور ترکیه بیانگر عمق این ناکامی و البته مسئولیت ناپذیری یکی از قدزتمندترین مردان عضو حلقه حاکم است. او دیروز پس از شکست عملیات گاره از شدت خشم نوشت: اگر مراد قره یلان را مثله و هزار تکه نکنیم، ملتمان و شهدایمان به صورتمان تف خواهند کرد.
#صلاح_الدین_خدیو
@sharname1
🌎 چرا قدرتمندان احمق و فاسد می‌شوند!
✍️ دکتر مجتبی لشکربلوکی
🌿 یک دانشمند عصب‌پژوه در دانشگاه مک‌مستر آزمایشی انجام داد. سرِ دو دسته (افراد قدرتمند و افراد نه‌چندان قدرتمند) را زیر دستگاه تحریک مغناطیسی مغز قرار داد. نتیجه جالب بود. او دریافت قدرت در افرادی که احساس قدرت می کنند فرآیند عصبی خاصی به‌نام بازتاب را مختل می‌کند. چیزی که مبنای فهم و درک دیگران است و این باعث می شود که قدرتمندان در دیدنِ مسائل از نگاه دیگران ناتوان می‌شوند. یکی از دانشمندان این مساله را «پارادوکس قدرت» نام گذاری کرده: ما به خاطر یک سری توانمندی ها، قدرتمند می شویم اما زمانی که قدرتمند می شویم بخشی از توانایی‌هایی خود را از دست می‌دهیم.
🌿 تا به حال فکر می کردیم که قدرت فساد می آورد ظاهرا داستان عمیق تر از این حرف هاست. یافته های دانشمندان نشان می دهد که قدرت، حماقت نیز می آورد. پژوهشگر دیگری که استاد روانشناسی دانشگاه برکلی است، پس از سالها تلاش آزمایشگاهی به این نتیجه رسیده است: آزمایش‌شوندگان قدرتمند (احساس قدرت می کنند) چنان عمل می‌کنند که گویی ضربۀ مغزی خورده‌اند!
🌿 در یک مطالعه در سال ۲۰۰۶، از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا حرف E را روی پیشانی خود جوری ترسیم کنند که دیگران آن را ببینند، کاری که مستلزم آن است که خود را از دیدگاه مشاهده‌گر ببینید. آن‌هایی که خود را قدرتمند احساس می‌کردند، سه برابر بیشتر احتمال داشت که حرف E را برای خودشان درست رسم کنند، و برای دیگران وارونه. آزمایش‌های متعدد دیگر نشان داده است که افراد قدرتمند در تشخیص احساس انسانها در یک عکس، یا دریافتن اینکه همکاران چگونه یک اظهارنظر را تفسیر خواهند کرد، عملکرد ضعیفی دارند. افراد قدرتمند «از شبیه‌سازی تجربۀ دیگران» نا توان می شوند و در نهایت به چیزی منجر می‌شود که «کمبود فهم دیگران و همدلی» نامیده می شود (فصلنامه ترجمان)
🌿 ظاهرا قدرت منشا مشکلات جدی است. از طرفی این جهان، تنیده در قدرت است، با قدرت است که کارها پیش می رود. اصلا روزنامه ها، جنبش ها و احزاب تلاش می کنند که افراد خاصی قدرت را به دست بگیرند. بنابراین قدرت را نمی شود از سازوکار این جهان حذف کرد. پس چه می توان کرد؟
🌿 اول این نکته را توضیح بدهیم که قدرت بدان معنا نیست که ما وزیر و وکیل باشیم. معلم مدرسه هم صاحب قدرت است. پدر یا مادر نیز صاحب قدرت است. مربی تیم فوتبال هم صاحب قدرت است. راننده اتوبوس هم صاحب قدرت است. قدرت همه جا هست. بچه ای که رستوران امشب را تعیین می کند هم صاحب قدرت است. تقریبا کسی را نمی شناسم که در معرض این مساله نباشد. قدرتمندی ناشی از مقام یا مرتبه نیست بلکه یک حالت و تجربه ذهنی است. تجربه ذهنی ای که حتی می تواند ناشی از نشستن پشت فرمان یک ماشین باشد (کاملا به شما احساس قدرت می دهد). بنابراین ما همه در معرض حماقت و فساد ناشی از قدرت هستیم. سه تجویز زیر قابل پیشنهاد است:
1-بازگشت ذهنی به گذشته معمولی: قدرت یک حالت ذهنی است. بنابراین اگر زمانی را به خاطر بیاورید که احساس قدرتمندی نمی‌کردید، مغزتان می‌تواند با واقعیت ارتباط برقرار کند. پس هر از گاهی خاطراتی را مرور کنید که در آن زمان قدرتمند نبودید.
2-در انتخاب اطرافیان دقت کنید. بر اساس متون مذهبی اگر قدرتمند هستید باید کسانی را برای همراهی خود انتخاب کنید که تندترین و صریح ترین زبان را نسبت به شما دارند. تجربه شخصی من نشان می دهد همین نکته کوچک بسیار راهگشاست. هر چه شما قدرتمندتر نیازمند اطرافیان مستقل تر، شجاع تر و منتقدتر که متاسفانه ...
3-گاهی جای تان را با زیردستان (افراد فاقد قدرت در آن مساله) عوض کنید. مثلا رانندگی را به فرد دیگری بسپارید. تصمیم گیری را به افراد دیگر تفویض کنید. آن موقع تازه می فهمید که وقتی دیگران بدون ملاحظه اعمال قدرت می کنند چه حالی به انسان دست می دهد.
🌿 به گذشته نگاه کنیم. فرعون و آل فرعون بدون استثنا تمام ۹ نشانه فرستاده خدا را انکار کردند، یا دروغ و جادو دانستند، یا حوادث اتفاقى! شاید این انکار نشانه حماقت ناشی از قدرت باشد. لازم نیست فرعون باشیم تا احمق شویم، پیروی چشم بسته از قدرت نیز حماقت می آفریند. فرعون نمی تواند برده بسازد این برده ها هستند که فرعون می سازند. همه ما وظیفه داریم قدرت را مهار کنیم چه خود صاحب آن باشیم چه در معرض آن.
🌿 جامعه ما برای پیشرفت نیازمند قدرت قاعده‌مند قانونی ست. به همین جهت همه ما باید قدرت بدون حماقت را تجربه و تمرین کنیم. در درون همه ما یک قدرتمند احمق وجود دارد. ما باید کنترلش کنیم. توسعه از من و خانه من آغاز می شود
t.me/EsfandiarKhodaee
سویه های آسیب زای شبکه های اجتماعی
عبدالعزیز مولودی
یکی از پدیده های تاثیرگذار اجتماعی و سیاسی در وضعیت کنونی جهان، بدون تردید شبکه های اجتماعی اطلاع رسانی است. سخن در باب نحوه ی تاثیر گذاری یادشده و سویه های مثبت یا منفی آن، موضوع بحث و گفتگوهای مختلفی بوده و خواهد بود. هر چند در تاثیر شبکه های اجتماعی، تردید وجود ندارد اما نوع و کیفیت این تاثیرات به عوامل مختلفی بستگی دارد که در هر جامعه وجود دارد. به عنوان مثال در برخی از کشورها، شبکه های اجتماعی مولد حرکت و تحول اجتماعی و سیاسی هستند در حالیکه در برخی دیگر از جوامع بجای تقویت جامعه مدنی، به آن اسیب هم می زند. به طور مشخص در اینجا منظور نظر آمادگی روانی و رفتاری جامعه کردی برای انجام رفتارها و حرکات عاطفی است.
در روزهای اخیر، شاهد پخش کلیپ تقطیع شده ای بودیم که از فحوای آن امکان برداشتی وجود داشت که احتمالا در آن به لباس کردی بی احترامی شده بود. اینکه این کلیپ بریده شده، از سوی چه کس یا گروه و سازمانی منتشر شده بود، مشخص نیست، اما به طور زیرکانه و کاملا مطابق با روانشناسی اجتماعی مردم کرد، اقدام به انتشار آن شد. لازم به یادآوری است که علیرغم اینکه مشخصه های مختلف رشد اجتماعی و سیاسی در جامعه ایران و در میان کردها حاکی از تحولات مثبت است از جمله افزایش سطح سواد و اگاهی افراد، دسترسی به امکانات آموزشی- ارتباطی و منابع مختلف مکتوب، اما هنوز هم ویژگی این جامعه غلبه رفتارهای عاطفی بر عقلانی است. با این تفاوت که درجه بسیار کمی از تفاوت رفتاری میان فرهیختگان و عامه مردم وجود دارد. با علم به این واقعیت است که نه یکبار بلکه بارها در شبکه های اجتماعی با انتشار کلیپ های ناقص، جریانی از واکنش عاطفی را در میان مردم کرد – و البته در میان دیگر قومیت های کشور- به راه انداخته اند. در این حالت جنگی روانی در بین مردم دامن زده شده است که در آن دو بعد قضیه یعنی "من و دیگری" از همدیگر قابل تفکیک و تشخیص نیست. در واقع، دیگری در این بین خود را از نظر پنهان کرده و آشوب و ستیز را درونی کرده و به ستیز من- من تبدیل می کند. همه به یک عامل پنهانی واکنش منفی نشان می دهند، در حالیکه مشخص نیست دقیقا با چه کس یا کسانی روبرو هستند.
همین موضوع است که تاثیر مخرب این جنگ روانی را دوچندان کرده و اسیب های عمیقی را در پیکر جامعه ایجاد می کند.زیرا، از یک سو با بریدن فیلم، واقعیت از مخاطبان پنهان می شود و از سوی دیگر، با واکنش های منفی بسیار زننده ای در فضای مجازی روبرو می شویم که نتیجه آن به صورت معکوس و منفی به مخاطبان بر می گردد. دامنه گسترده ی فیلم های هجو، عکسها و شرح های هجو آمیزی که برای هریک نوشته شده و در آن، بسیار بیشتر از آنچه تصور توهین از محتوای فیلم می رفته است، توهین به مجری آن فیلم شده که شناخت درستی هم نسبت به وی وجود ندارد.این در حالی است که ادامه فیلم نشان می دهد مجری اصلا قصد توهین به کسی را نداشته است. از همین رو است که کسی در این زمینه پاسخگو نبوده و حتی نامه ی نمایندگان مجلس هم در این زمینه در فضای مجازی سرگردان ماند و به جایی نرسید.
اما برخی از کارکردهای انتشار چنین کلیپ های بریده شده در بر دارد، ضمن تنش های وسیع اجتماعی که برای اقشار مختلف مردم –موضوع یا مخاطب کلیپ ها مثلا مردم کرد در مورد اخیر- ایجاد می کند، اثار دیگری را نیز در بر دارد. از جمله، مشغولیت بیش از اندازه به مسئله و فراموشی دغدغه های اولویت دارتر دیگر در زندگی مردم، واکنش های عاطفی شدید این خطر را در بر دارد که برخی از افراد بجای ادامه واکنش های عاطفی در فضای مجازی، در فضای اجتماعی برخی از واکنش ها را نشان دهند و به این ترتیب، موجب دردسر برای خود و دیگران شوند. در این فضاها متاسفانه مشاهده می شود که برخی از شهروندان نیز مورد تعقیب نهادهای نظامی- امنیتی قرار می گیرند و این تصور را دامن می زند که شاید علت و معلول یکدیگر باشند در حالیکه معلوم نیست کدام علت و کدام معلول است.
در این مورد هم همزمان تعدادی از جوانان کرد از زن و مرد در شهرهای مختلف دستگیر شده اند که تاکنون مشخص نشده است به چه اتهامی بوده و مرجع دستگیر کننده هم در این زمینه توضیح یا خبری برای آگاهی جامعه و خانواده های آنان منتشر نکرده است. امیدوارم هرچه زودتر این جوانان که اکثر آنها به نظر می آید از دانشجویان و فعالان اجتماعی و مدنی هستند، آزاد شوند و بیش از این نگرانی خانواده ها و جامعه ی ناظر بر این اقدامات، تداوم نیابد.
@moloudiaziz🌿🌿
اولویت اول امروز ایران.
اکثر کشورهای منطقه و جهان با توجه به وظیفه اصلی دولت ها در زمینه تامین سلامت و امنیت بهداشتی شهروندان، از هنگامیکه واکسن های کوید 19 آماده عرضه عمومی شدند، وارد پروسه سفارش دهی و در نوبت قرار گرفتن برای دریافت و تزریق واکسن به شهروندان خود شدند. اکنون، همه کشورهای همسایه این روند را طی کرده و یا تزریق واکسن را به گروه های هدف خود آغاز کرده اند یا به زودی خواهند کرد. این درحالی است که هنوز در این زمینه سیاست مشخصی در کشور اعلام نشده است و موضع گیری های منتشر شده در این زمینه، نشاندهنده ی وجود حداقل دو دیدگاه در این مورد است. دیدگاهی که معتقد است باید منتظر نشست تا واکسن ایرانی مراحل خود را طی کند و بعد از تایید داخلی به مرحله تولید انبوه برسد و بعد پروسه تزریق آن شروع شود. بر اساس این دیدگاه تا شش ماه آینده ممکن است بتوان امیدوار بود که واکسن به مرحله تولید برسد. دیدگاه دیگر این است که از برخی از کشورها مانند روسیه، هند و چین واکسن خریداری گردد و مراحل بعدی آن آغاز شود. به نظر می رسد در این مرحله هم با توجه به اولویت بندی کشورهای یاد شده، تا سه ماه آینده امکان تهیه و تزریق واکسن مقدور نخواهد بود. البته مطالعات برای تولید واکسن مشترک با کشور کوبا نیز در مرحله اجرایی است و آن نیز در صورت گذراندن مراحل آزمایشگاهی و مشخص شدن میزان کارکرد موثر آن در پیشگیری از این بیماری، تا به مرحله تولید برسد زمان زیادی وقت لازم دارد تا به مرحله انبوه برسد و به دست مردم برسد. در این صورت بازهم شروع پروسه واکسیناسیون عمومی گروه های هدف در کشور، به تعویق می افتد. زمان از دست رفته در این میان، برابر است با افزایش متناوب تعداد مرگ و میر از یک حداقل 50 تا 300 نفره شهرونادن در هر روز و مبتلا شدن روزانه حدود 5 هزار نفر از مردم. طبیعی است که این میزان از هزینه های انسانی و درمانی، هم بر دولت هم برجامعه مخصوصا اقشار متوسط و پایین کشور سنگینی می کند و فرصت های زیادی را از جامعه و مردم ایران می گیرد و از بین می برد. بنابراین، به نظر می رسد اولویت اول کشور در حال حاضر، تلاش برای خرید هرچه سریعتر واکسن های مورد تایید جهانی و شروع فرایند تزریق آن به گروه های هدف در داخل است.
بدیهی است که اگر واکسن داخلی نیز به مرحله تولید برسد و از نظر استانداردهای جهانی و کارکرد موثر بالا در پیشگیری از کوید 19، شانس فروش خارجی نیز خواهد داشت و می تواند زمینه مناسبی برای ارز آوری از یک سو و ارائه کمک های انساندوستانه جهانی را فراهم کند.
@moloudiaziz🌿🌿
🔺آگاهی نو، نشریه‌ای برای روزنامه‌نگاری تحلیلی
🔻نگاهی بە شمارە اول نشریە "آگاهی نو"
✍ عبدالعزیز مولودی
@DengiKurdistan
لینک گزارش را در اینجا جهت مطالعه دوستان گذاشته ام.
https://kurdpress.com/fa/2952/
🔺 پیوند فساد و قوم گرایی، به بهانه بازداشت شهردار ارومیه
علیرغم موج بازداشتهایی که در چند ماه گذشته، مدیران شهرداری ارومیه را در بر گرفت، خبر دستگیری محمد حضرت پور شهردار ارومیه به اتهام فساد مالی تا حد زیادی غیرمترقبه بود. حضرت پور با 13 سال سابقه یکی از قدیمی ترین و قدرتمندترین شهرداران کشور است.
گرایش سیاسی وی اصولگرایی بود، گرچه این جبهه گیریها در مناطق و استانها لزوما همان معنای مرکز کشور را ندارد و بیشتر به عنوان مجوزی برای ورود به صحنه های سیاسی و اجتماعی کاربرد دارد.
آنچه اما در کارنامه وی پررنگ است، یک نهضت عظیم پل سازی ـ روگذر و زیرگذر ـ در طول دهه گذشته در کنار یک برنامه خاص گرایی فرهنگی به عنوان مکمل آن است. برنامه عمرانی پرخرج شهرداری همیشه در معرض اتهامات اقتصادی و شائبه فساد قرار داشت.
پیوست فرهنگی آن نیز که بعضا شانه به شانه قسمی بازتعریف هویتی شهر بر مبنای ایستارهایی قومی می زد، بدلیل نادیده گرفتن اقوام دیگر، همیشه از جانب آنها سرزنش می شد. از قضا فرض این نوشتار هم بر اساس وجود پیوند و علائق کتمان ناپذیر و عینی میان این دو دستور کار عمده شهردار دربند و سازمان متبوعش هست.
علیرغم گستردگی و اهمیت این پروژه ها نام حضرت پور، تنها مرداد ماه سال گذشته به شبکه های اجتماعی و رسانه های کشوری راه یافت، هنگامی که در مراسم روز خبرنگار به ترکی سخن گفت و یک عضو کرد شورای شهر با اعتراض از او خواست به زبان رسمی کشور سخنرانی کند تا همه مستمعان بفهمند. شهردار اما استنکاف کرد و عضو شورا هم در حالی که از زبان فارسی دفاع می کرد، اعتراض کنان جلسه را ترک گفت.
این مساله دستمایه یک هیاهوی رسانه ای بزرگ گردید. نقطه داغ این کارزار رسانه ای، تخطئه شهردار ارومیه بابت قوم گرایی عیان و نادیده گرفتن نقش وحدت ساز زبان فارسی بود.
نگارنده این سطور همان زمان یادداشتی نوشت و کوشیدم از گوشه نگاهی متفاوت به ماجرا بپردازم.
جان کلام یادداشت پیشگفته این بود که در سطوح بالای قدرت، میان فساد سازمان یافته و ناسیونالیسم ستیزه جو و خاص گراییهای هویتی رابطه ای عینی و معنادار وجود دارد.
قوم گرایی افراطی، ابزاری در دست تعدادی از مدیران برای حفظ قدرت است. قدرت هم برای کسب رانت و ثروت بکار می رود. برخلاف کشورهای غربی که از ثروت به قدرت می رسند، در اینجا نقطه عزیمت قدرت است.
فساد کلان و سازمان یافته که به فساد قرن بیست و یکمی هم شهره است، به یکی از ابزارها و انگیزه های بازتولید اقتدارگرایی تبدیل شده است.
حکومت های دزد سالار اصطلاحی روتین در جامعه شناسی سیاسی است که به جرگه سالاری و نخبه گرایی غیردمکراتیک حکومتهایی اشاره می کند که الیت حاکم دو دستی به نهادهای مولد قدرت و ثروت چسپیده اند.
اگر سیاست خارجی را ادامه سیاست داخلی بدانیم، دولتهای دزد سالار با انتخاب ناسیونالیسم ستیزه جو در سیاست خارجی می کوشند، یک مبنای مشروعیت جدید در داخل برای خود تهیه کنند. همچنین تلاش می کنند حتی الامکان نظم بین المللی را مطابق نظم داخلی، بازتعریف کنند تا هیچگونه مخاطره ای در داخل و خارج تحکیم و تداوم تسلط آنها بر منابع ثروت و قدرت را تهدید ننماید. سیاست خارجی غیر ایدئولوژیک و ستیزه جویانه کشورهایی چون چین و روسیه بعضا از این زاویه هم تحلیل می شود.
در اشلهای کوچکتر هم می توان این ساختارها و روابط را بازشناسی کرد. در یادداشت " زبان ابزار یغماسالاری قومی " مشخصا استدلال کرده بودم که ماجرایی که در ارومیه رخ داده، لزوما " حرف دل " نیست، بلکه بیشتر " حرف جیب " است.
به عبارت بهتر مخالفان عدالت قومیتی در استان آذربایجان غربی، حتما محافظه کاران ایدئولوژیک و قوم گرایان متعصب نیستند، بلکه عمل گرایانی خبره هستند که بیم از کف رفتن موقعیت های مسلط سیاسی و اقتصادی، آنها را به سمت گفتارهای ستیزنده قومی می کشاند.
این نکته بدین معنا نیست که کل ماجرا زیر سر اقتصاد سیاسی است و افکار مسموم و ایدئولوژیهای منحرف، نقشی ندارند. اینها هم هستند اما این سیاستمداران فاسدند که با انگیزه های شخصی در تنور آنها می دمند تا در غباری که برمی انگیزند، ثروتهای عمومی را چپاول و قدرت بدون وظیفه پاسخگویی را کسب کنند.
یادداشت بنده در فضای هیجانی متعاقب ماجرا محافظه کارانه تلقی شد. منتقدان معتقد بودند که درونمایه اصلی آن به کار توجیه کار نابکار شهردار در آن جلسه کذایی می آید.
اما در حقیقت اینگونه نبود. شاید تنها محافظه کاری که به خرج دادم، انتخاب واژه کمتر گزنده یغما سالاری بجای واژه وقیح دزد سالاری بود. یغما سالاری به عنوان ترجمه کلپتوکراسی کمتر از چته سالاری و دزد سالاری تحریک کننده بود و تعمدا با انتخاب واژگان ملایم و رقیق، خواستم فضا بیشتر از آنچه بود، ملتهب نشود.
با اتفاقی که امروز افتاد، می توان گفت ایده بنیادین یادداشت آن روز، خیلی بیراه نبود.
#صلاح_الدین_خدیو
@sharname1
در ابتدای سال 1400، خبر فوت استاد دکتر علی اصغر کاظمی منتشر شد. ایشان روز اول فروردین ماه فوت نمودند. در طول دوران تحصیل، یک بار این افتخار را داشتم که در دوره لیسانس، در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، در سال 1366، درسی را در خدمتشان باشم. در طول ترم تحصیلی یادشده، دکتر کاظمی با وقار تمام، با دیسپلین کامل یک استاد مسئول و متشخص، در نظرم ظاهر شدند. استاد تلاش می کردند از دانش به روز خود، به دانشجویان نهایت بهره را برسانند. به سخن و سوال آنها به خوبی گوش می دادند و در پاسخ به آنها از هیچ چیز کوتاهی نمی کردند.
در آن دوران، یک سوال ذهن دانشجویان را به خود مشغول کرده بود. آنها فکر می کردند که بعد از فراغت از تحصیل، در وزارت خارجه استخدام می شوند (من نیز با قدری احتیاط هم چنین تصور می کردم) و با چنین امیدی مشغول تحصیل بودند. این موضوع را در کلاس با استاد کاظمی مطرح کردند. ایشان توضیح دادند که چنین امری واقعی به نظر نمی رسد و چون در آن زمان دانشکده روابط بین الملل وزارت خارجه نیز تدریس می کردند، گفتند که آنها نیروی مورد نظر خود را بدون توجه به نظام دانشگاهی (مخصوصا دانشگاه تهران)تربیت می کنند. برای اطمینان خاطر دانشجویان، قول دادند مسئول کارگزینی وزارت خارجه را در جلسه بعدی به کلاس دعوت بکنند تا به سوالات مطرح شده پاسخ دهند.
در جلسه بعد شخص مورد نظر آمدند و به سوالات دانشجویان پاسخ قطعی دادند. ایشان گفتند که اکنون(در آن دوران) ما سفیر با سطح دیپلم داریم که مشغول به کار است. اصلا نیازی به دانش آموخته های دانشگاه تهران نداریم و نیروی خود را در قالب دانشکده روابط بین الملل وزارت خانه تربیت می کنیم. استدلالشان این بود که ما هرکس را برای وزارت خانه نمی پذیریم(استدلالشان تا حدودی به جا بود ولی می توانستند از میان فارغ التحصیلان دانشگاه نیروهای مورد نظر خود را با شناخت و از طریق گزینش های خاص جذب کنند). با این پاسخ های قاطع، دیدن چهره ی دانشجویان بسیار جالب بود، کاملا ناامید و مستاصل شده بودند و مانند گلی پژمرده در کمال استیصال پرسیدند که پس ما باید چکار بکنیم؟ ایشان بسیار خونسرد پاسخ دادند که به من مربوط نیست به آموزش و پرورش بروید و یا در سایر وزارت خانه ها استخدام شوید. این که دیگر وزارت خانه ها هم به همین روش عمل کرده و برای خود دانشکده هایی خارج از دانشگاه های مادر تاسیس کرده و به تربیت کادر مورد نیاز خود پرداخته اند هم، معلوم بود که نمی توان امیدی یا افق روشنی از استخدام در دستگاه های دولتی داشت. ضمن اینکه وجود این دانشکده های خاص، ارتباط صنعت با دانشگاه را از بین می برد و آموزش دانشگاهی را به روندی برای اخذ مدرک محدود می کرد. آسیب شناسی این روند را باید در سیل فرار مغزها از کشور از آن دوره تا کنون بررسی و تحقیق کرد. البته به معنا نیست که کسانی از دانش آموختگان دانشگاه نتوانسته اند به استخدام درآیند، اما این شانس برای همه وجود نداشته و به ملاک ها و موقعیت های دیگری مربوط بوده است که ممکن است اقلیتی از افراد به آن دسترسی داشته اند.
در هر صورت، با همت آقای دکتر کاظمی، دانشجویان از ذهنیتی که داشتند خارج شدند یا اینکه با واقعیت امر روبرو شدند و تلاش کردند تا در جای دیگر به مسئله اشتغال فکر کنند یا تصمیم به جلای وطن بگیرند.
سید علی اصغر کاظمی متولد ۶ بهمن ۱۳۱۹ تهران، نویسنده، دارای تألیفات متعدد واستاد دانشگاه در رشته علوم سیاسی و روابط بین‌الملل بودند و از جمله شخصیت هایی بودند که در تاسیس دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران نقش داشتند. یاد ایشان را گرامی می دارم، روحشان شاد و آرام باد.
@moloudiaziz🌿🌿
قرارداد 25 ساله با چین
حسین شریعتمداری در واکنش به اعتراض ها علیه عقد قرارداد 25 ساله چین با ایران، گفته است "آنها که با قرارداد مخالفت می کنند، یا احمق و دیوانه اند یا خائن". این در حالیست که حق اعتراض، حقی ذاتی برای مردم هر جامعه و از جمله شهروندان ایرانی است. این تلقی بی ادبانه به مردم ایران، تنها از ذهنی اقتدارگرا برمی خیزد که به حقوق مردم اعتقادی ندارد.
انتشار متن قرارداد، از جمله حقوق عمومی مردم ایران است که سخنگوی دولت علت عدم انتشار آن را ناخشنودی چینی ها ذکر کرده است. چینی ها نشان داده اند که در هر جا وارد شوند به صورت "ترال" صید می کنند. به این معنا که همه چیز را یکجا می برند، همچنانکه در صید ماهی چینی ها با صید ترال ماهی در خلیج فارس، در عمل هم زیست دریایی را هم صیادان ایرانی را با مشکل مواجهه کرده اند، به نظر می رسد در شرایط نابرابر، با حوزه اقتصادی، فرهنگی و سیاسی نیز چنین برخوردی خواهند داشت. رفع ابهام در این زمینه، مستلزم انتشار عمومی متن قرارداد است.
@moloudiaziz🌿🌿
این اولین ابتکار مجلس فعلی نیست، آنها حتی به اصلاح لایحه بودجه خودشان نیز رای ندادند. متاسفانه طرح نظام طب سنتی نیز در ادامه دیگر اقدامات مجلس فعلی است که منشا عقلانی آن قابل پرسش است.👇👇
Читать полностью…
پس رفت دمکراسی
پس رفت دمکراسی، عنوان کتابی است که از چند مقاله ترکیب یافته است. عنوان کتاب، محور اصلی آن را نیز مشخص کرده است. کتاب را نشرنگاه معاصر با ترجمه مهدی مقدری منتشر کرده است.
کتاب در واقع اشاره به بحران ها و چالشهایی است که کشورهای دمکراتیک جهان با آن روبرو شده اند، بحران هایی که کشورهای جهان سومی به صورت روزمره با آن درگیر هستند. این در حالی است که در کشورهای یادشده، با استفاده از مکانیزم هایی چون انتخابات و کلیسه های مرسوم در نظام های دمکراتیک، بر آنند تا نشان دهند سیستم آنها دمکراتیک است و بنابراین از آن کسب مشروعیت نمایند.
بحران های ایجاد شده در پس هر انتخابات عمومی در کشورهای جهان سوم، بیانگر این واقعیت است که این کشورها تا رسیدن به سیستمی دمکراتیک و قانونی فرسنگ ها فاصله دارند. ضمن اینکه چالش ها تنها محدود به این دست از کشورهای جهان نبوده و نیست و امروزه، در جهان دمکراتیک از آمریکا تا اروپا شاهد برخی از چالشهای سیاسی مانند انتخابات جنجالی اخیر آمریکا و ... بوده ایم. در حالیکه همواره اعتقاد بر این بوده است که استقرار دمکراسی به پایداری آن می انجامد، شاخص وضعیت جهانی دمکراسی اعلام کرده است که جهان وارد موج جدید اقتدارگرایی شده است.
وجود چالشهای یادشده، نشان می دهد که دمکراسی و آینده آن با مشکلات جدی روبرو است. موضوعی که محور اصلی این کتاب است. باید اذعان کرد که در مقابل نظام های اقتدارگرا که دارای نقاط ضعف بسیاری هستند، دمکراسی ها از نقاط قوت بیشتری از جمله از ظرفیت اصلاح خود برخوردارند.
کتاب به راهبردها و راه کارهایی اشاره می کند که طرفداران لیبرال دمکراسی می توانند برای متوقف کردن و وارونه کردن پس رفت دمکراتیک و کارکردهای کارآمد و اثر بخش نهادهای دمکراتیک برای شهروندان به کار گیرند. در سپهر دمکراسی، این راهبردها به ما می آموزند که چه چیزهایی کارساز است و چه نکاتی به کار نمی آیند. کتاب در پایان نتیجه می گیرد که دمکراسی کامل نیست، ولی تنها نظام سیاسی است که می تواند به طور قانونی دولت ها را مسئول بدند و به نوبه خود، جهانی صلح آمیز، همراه با رفاه فراهم کند.
کتاب خواندنی است و توصیه می کنم کسانی که به این حوزه مطالعاتی علاقه دارند، کتاب پس رفت دمکراسی را بخوانند.
@moloudiaziz🌿🌿
بلوچستان و بحران سوخت بری
عبدالعزیزمولودی 11/12/1399
تیراندازی به سوخت بران در سراوان، بر خلاف موارد مشابه کولبری در کردستان، توجه جهانی و داخلی را بیشتر به خود جلب کرد. این امر البته در ذات خود مثبت است. امروز برای پیگیری ماجرا و احتمالا بررسی ماوقع، هیئتی از نمایندگان مجلس به سراوان می روند. هرچند مسئله کولبری و سوخت بری به علت منشاء اصلی آنها که عبارتند از اقتصاد رانتی حاکم بر کشور، مدیریت ناکارامد حواشی کشور، وجود برخی از تبعیض های چندلایه، مرزنشینی و تبعات امنیتی ناشی از آن، در ذات خود یکسان اند و زاده مناسبات موجود کشورند، اما باید اذعان کرد که میزان محروم نگهداشتن سیستان و بلوچستان، بسیار متفاوت با دیگر مناطق مرزنشین کشور است.
مردم این منطقه، هنوز در اولیات زندگی و تامین آن مانده اند. داشتن شناسنامه که طبق قانون از بدو تولد تا حداکثر 15 روز باید تولد نوزاد به اداره ثبت احوال گزارش شود ، یک الزام قانونی است، در این خطه گویی این قانون ساری و جاری نیست. بسیاری بدون شناسنامه اند و بنابراین به لحاظ وجود نیز نادیده گرفته شده و از همه ی حقوق قانونی محروم. وضعیت طبیعی استان اگر چه قدری توام باسختی هایی است اما به نظر می رسد با توجه به پتانسیل های معدنی موجود در منطقه، در صورت سرمایه گذاری منطقی در این خطه از کشور، امکان تبدیل آن به شرایط قابل قبولتری ببرای زندگی و حتی بالاتر از آن ایجاد فضاهای ویژه گردشگری طبیعی و فرهنگی، اشتغال در این منطقه هم امکانپذیر و در نتیجه امکان برقراری رفاه نسبی برای این مردم سخت کوش فراهم می شود.
متاسفانه نداشتن برنامه برای توسعه این منطقه، عدم وجود زیرساخت های بهداشتی لازم و مسلط بودن تفکر امنیتی مرز و مرزنشینی، شرایطی را فراهم آورده است که فقر، بیکاری، تبعیض و ... را تشدید کرده، و چهره زندگی را در آن سخت تر، ناهموارتر و خشن تر نموده است. به همه ی این موارد وقتی خطر از دست دادن جان برای تامین یک حداقل برای زندگی نیز بیافزاییم، موقعیت غیر قابل باوری را ترسیم کرده ایم که متاسفانه برای مردم بلوچ عین زندگی است.
به نظر نمی رسد هیئت نمایندگان مجلس نیز بتوانند به غیر از تهیه ی گزارشی از وضعیت، تغییری در مناسبات حاکم بر منطقه ایجاد کنند. چه این در گرو تصمیمات بزرگتری است که بتواند با پشتوانه ی قانونی، اداری و اقتصادی، مناسبات حاکم را در منطقه تغییر دهد و با عزمی جزم، وضعیت استان و منطقه را تغییر دهد.
تردید نیست که حق ابراز نارضایتی از این وضعیت و درخواست حق قانونی، از جمله حقوق اولیه و ضروری مردم استان است و با آن همدلی باید کرد.
@moloudiaziz🌿🌿
🔺سکوت دو گانه و حقوق قانونیِ دستگیر شدگان اخیر
✍خالد توکلی
🔻در هفته‌های گذشته بیش از یکصد نفر از شهروندان مناطق کُردنشین توسط نهادهای امنیتی دستگیر شده‌اند. گستردگی دامنه‌ی دستگیری‌ها و عدم وجود اطلاعات لازم و کافی در ارتباط با اتهامات این افراد، وضعیت آنها و همچنین رعایت حقوق قانونی‌شان، باعث ایجاد نگرانی‌های فراوانی در جامعه شده و پرسش‌های زیادی را برانگیخته است.
بی‌تردید فلسفه‌ی وجودیِ «قانون» ایجاد محدودیت و تعیین چارچوب‌های مشخص و تعریف‌شده برای رفتار اعضای جامعه در نقش‌های اجتماعی متفاوت است. اینکه در روابط و موقعیت‌های گوناگون اجتماعی، چگونه با دیگران تعامل کنیم و چه انتظاری از آنها داشته باشیم یا چه انتظاراتی را بپذیریم، عمدتاً –به‌ویژه در روابط رسمی و در رابطه‌ی میان دولت و شهروندان– به‌وسیله‌ی قانون تعیین می‌شود. در یک جامعه‌ی توسعه یافته، از شهروندان عادی تا بلندپایه‌ترین مسئولین و مقامات حکومتی، همگی در ذیل چتر فراگیر قانون قرار دارند و این امر شاخص گویا و مهمی برای بررسی میزان توسعه و پیشرفت جوامع مختلف است. عدم اجرای بخش‌هایی از قانون یا اجرای سلیقه‌ای آن و همچنین فراقانونی شدن عملکرد برخی افراد و نهادها، می‌تواند یک جامعه را با بحران‌های عمیق و گسترده‌ای مواجه کند.
با وجود قانون و تبعیت از آن، انتظارات و کنش‌های متقابلی که در میان افراد جامعه و همچنین مابین دولت و شهروندان شکل میگیرد، تا حد زیادی از قابلیت پیش‌بینی برخوردار می‌شود. اگر در روابط اجتماعی و غیررسمی، «عرف» نقش اساسی و اصلی را ایفاء می‌کند، نقش قانون در رابطه‌ی متقابل میان شهروندان و حاکمیت، پُررنگ‌تر است و انتظار می‌رود که در این حوزه و همچنین در این سطح از ارتباط، قانون مبنای کنش و واکنش‌های طرفین قرار بگیرد.
در یک قانون خوب که قاعدتاً به عدالت نزدیک‌تر است، تمهیداتی اندیشیده می‌شود که علاوه بر حقوق عام شهروندی، حقوق مخالفان، اقلیت‌ها، متهمین، افراد طبقات فرودست و حتی محکومین قضایی نیز لحاظ و رعایت شود. در قانون اساسی ایران، این مهم تا حدی در نظر گرفته شده و به شکل‌های مختلف در برخی از اصول آن بازتاب یافته است. در اصل سی و هفتم قانون اساسی ایران، اصل بر برائت عنوان شده است، براساس اصل بیست و هفتمِ همین قانون، مخالفان از حق اعتراض و اجتماع برخوردارند و مطابق با اصل سی و پنجم نیز، متهمان و طرفین دعوا حق دارند برای خود وکیل انتخاب کنند تا جاییکه سلب نمودن حق برخورداری از وکیل یا اعلام نکردن این حق به متهم، برای مقام قضایی مجازات انتظامی به‌همراه خواهد داشت و ...
این موارد نمونه‌های آشکار و روشنی از تلاش نسبی قانون‌گزار برای رعایت حقوق مخالفان و متهمان سیاسی و غیرسیاسیِ مختلفی است که به علل گوناگون تحت پیگرد قضایی قرار می‌گیرند و ممکن است حکم محکومیت قطعی دریافت کنند.
🔻با این مقدمه می‌توانیم سئوالاتی را در مورد دستگیرشدگان اخیر مناطق کردنشین مطرح کنیم تا تصویر روشن‌تری در خصوص وضعیت حقوقی حاکم بر آنها داشته باشیم:
🔹آیا این متهمان که تعدادشان نیز بسیار زیاد است تاکنون از حقوقی که قانون صراحتاً در اختیار آنها قرار داده است، بهره‌مند شده‌اند؟
🔹آیا حقوق قانونی آنها مانند انتخاب آزدانه‌ی وکیل، تفهیم اتهام، ملاقات با خانواده، تودیع وثیقه و ... رعایت شده است؟
🔹چرا مسئولین امنیتی و قضایی اطلاعات لازم را در ارتباط با دستگیر شدگان در اختیار رسانه‌ها و افکار عمومی قرار نمی‌دهند و مانع از گسترش شایعات و بی‌اعتمادی نمی‌شوند؟
🔹چرا فعالین سیاسی، مدنی و رسانه‌ای کردستان و همچنین حقوق‌دانان مستقل و متعهد در این مورد سکوت کرده‌اند و از حقوق قانونی این متهمان دفاع نمی‌کنند؟
🔻با توجه به تعداد نسبتاً بالای افراد دستگیر شده، سکوت حاکم بر جامعه و فعالین سیاسی و مدنی، بر دامنه‌ی نگرانی‌ها افزوده است. این در حالی است که در گذشته، نحوه‌ی مواجهه‌ی فعالین سیاسی و رسانه‌ای با چنین مقولاتی و همچنین موضع‌گیری‌های آنها بسیار سریعتر و جدی‌تر بود.
نباید فراموش کرد که افراد دستگیرشده، هر اتهامی داشته باشند باید از حقوقی که در قانون برای آنها در نظر گرفته شده است، برخوردار شوند و فعالین سیاسی و رسانه‌ای می‌توانند و حق دارند تا پیگیر تحقق یا عدم تحقق این حقوق باشند. سکوت موجود، علاوه بر اینکه هیچ کمکی به افراد دستگیر شده نخواهد کرد، بلکه می‌تواند به رویه‌ای غیرقانونی برای برخوردهای شدیدتر با فعالین سیاسی و فرهنگی در آینده تبدیل شود. همچنین مسئولین قضایی باید رسانه‌ها و افکار عمومی را از دلایل این دستگیری‌ها، اتهامات ایراد شده، وضعیت متهمان و ... آگاه نموده و در این زمینه شفاف‌‌سازی نمایند تا ضمن برخورداری متهمان از حقوق قانونی خود، تحلیل درست و منصفانه نیز از این حادثه ارائه شود.
📩 ارسالی نویسنده
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
@DengiKurdistan
سێ بابەتی کتێبەکەی جێی سەرهەڵدانی ناسێۆنالیسمی کووردی دوکتۆر عەبباسی وەلیم، دووبارە خۆێندۆتەوەو، ڕخنەگریم کردووە، پێشکێشی دۆستانی ئازیزە.👇👇👇
Читать полностью…
کودتا در میانمار، زخم جدیدی بر پیکر جهان سوم
دخالت نیروهای نظامی در سیاست پایان ندارد. سرنوشت کشورهای جهان سوم علیرغم تغییراتی که در این کشورها روی داده است، اما باز هم با حضور معنادار نیروهای نظامی در سیاست و حکومت روبرو هستند. ارتش میانمار در سحرگاه دوشنبه اول فوریه 2021، آنگ سان‌سوچی و وین مینت رییس‌جمهوری و چندین مقام بلندپایه دیگر دولت این کشور را بازداشت کرد. آنها در کشور وضعیت اضطراری اعلام کردند. این خبر به سرعت در منابع خبری و شبکه های اجتماعی پیچید و نشان از حرکت دیگری از سوی نظامیان این کشور داشت. حزب اتحادیه ملی دموکراسی (NLD) به نقل از خانم سوچی مردم میانمار را فراخوانده است در برابر کودتای نظامی از خود مقاومت به خرج دهند و این کشور نباید به دوران دیکتاتوری نظامی بازگردد. اگر چه بدون اینهم، در این کشور نظامیان تاثیر گذار بوده و مشکل قتل عام و نسل کشی روهینگیائیهای ساکن این کشور توسط ارتش انجام شده بود و دولت این کشور و حتی خانم سوچی هم آنرا تایید کرده بود. به نظر می رسد علیرغم اعلام خانم سوچی، احتمالا مردم این کشور تمایل چندانی به ورود به خیابان ها نداشته باشند.
چند ساعت بعد از این اتفاقات ارتش میانمار اعلان وضعیت اضطراری کرد. نظامیان اعلام کردند که از دولت غیرنظامی سلب قدرت شده است. آنها خودروهای نظامی خود را در بزرگترین شهر میانمار، رانگون مستقر کردند. اینترنت، شبکه تلفن و موبایل نیز قطع شده است. این وضعیت، نشاندهنده ی تداوم بحرانی است که اکنون آغاز شده است.
آنگ سان سوچی ۷۵ ساله و برنده جایزه صلح نوبل، در سال ۲۰۱۵ پس از سالها زندان خانگی، به قدرت رسید. خانم سوچی که به خاطر مبارزات خود برای دموکراسی در ابتدا چهره‌ای مورد حمایت جامعه بین‌المللی بود طی سالهای اخیر به دنبال عملیات ارتش میانمار علیه اقلیت مسلمانان روهینگیا و حمایت از این عملیات، وجهه بین‌المللی خود را از دست داد. با این حال او در داخل کشور هنوز محبوبیت دارد.
لازم به یادآوریست که اتحادیه ملی برای دموکراسی به رهبری آن سانگ سو چی که انتخابات پارلمانی اخیر را با ۸۳ درصد آرا برده بود اعلام کرد که او خواستار تظاهرات مردم علیه این اقدام ارتش شده است. ارتش ظاهرا حزب حاکم را به تقلب در انتخابات متهم کرده و آن را دستاویز کودتای خود نمود. با این وصف، مین آنگ هلینگ، ژنرال بازنشسته که قدرت را در میانمار در اختیار گرفته است، وعده انتخابات آزاد و عادلانه و انتقال قدرت به برنده انتخابات را داده اشت. او اما مشخص نکرده که این انتخابات چه زمانی برگزار خواهد شد. معلون نیست که چرا ارتش برخلاف این واقعیت که انتخابات برگزار شده و نتیجه آن نیز مشخص گردیده است، چرا کودتا می کند و چرا مجددا قدرت را به شخص غیرنظامی منتخب مردم وی دهد.
مشخص است که مقامات نظامی، همواره درصدد کنترل مستقیم یا غیر مستقیم مقامات سیاسی هستند و این ویژگی باعث شده است تا فرآیند توسعه، دمکراسی و حقوق بشر در این نوع از کشورها، فدای چرخه معیوب و تکراری –کودتا، دولت غیرنظامی و کودتا شود.
@moloudiaziz
📚نقد و بررسی کتاب "حرکت سمکو در کشاش ناسیونالیزم و عشیرە‌گرایی"
نوشتە رزگار برفروخت
✍ عبدالعزیز مولودی
📩 ارسالی نویسنده
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
✍مطالب منتشر شده در "ده‌نگی‌کوردستان"، لزوماً نظر گردانندگان آن نیست.
@DengiKurdistan
وەک کەسێک کە چ بە وتار و بابەت، چ بە لێکۆڵینەوە لەسەر تەجرەبەی کۆماری کوردستان کارم کردووە و بڵاوم کردۆتەوە، لە هەڵسەنگاندنی دەگەڵ تەجرەبەی ئازەربایجان، دەتۆانم بڵێم زۆر لایەنی جێاواز لە کۆماردا هەبوو کە لە ئازەربایجان دا نەدەدیترا یان بەرچاو نەبوو. بۆ وێنە، گوتاری سەرەکی کۆمار کە لە ڕۆژنامەی کوردستاندا دەردەکەوێ، گوتاری دژە سەرەڕۆیی و ئیستبدادی دەسەڵاتدار بوو. گوتارێک کە بەرانبەرەکەی ئازادی و دیموکڕاسی بوو، نەک هەر بۆ کۆمار و خەڵکی کورد، بەڵکوو بۆ هەموو خەڵکی ئێران. ئەو گوتارە بە ئاشکرا دەری دەخست کە چارەسەری گرفتەکانی کۆمەڵایەتی، ئابووری و کولتووری لە ئاکامی چارەسەری ئیستبدادە و ئەوە ئەرکی هەمۆانە. هەبونی لایەنی لیبڕاڵی لە بیر و بۆچوونی بەشێک لە چالاکان و بەرپرسانی کۆمار و ڕۆشنبیرانی ئەو سەردەمە، هەرچەن بەلاوازیش، بەرگری کرد لەوەیکە ئەو دەمارگرژییەی لە تەورێز لە باری چینایەتی ساز بوو وە بوو بە هۆی ئاژاوە و ئازاری خەڵک، لە مەهاباد و ناوچەکانی دیکەی ژێر دەسەڵاتی کۆمار ساز بێ. یانی لایەن و بۆچوونی ماڕکسیستی کۆمار بەو ڕادە بە هێز نەبوو کە کۆمار لە خشتە بەرێتەدەر. ئەو دێاردەیە تەنانەت لە لایان ئەفسەرەکانی شۆڕشی خوراسان کە هەم لە تەورێز بوون و هەم کۆماریان دیبوو، وەک خاڵێکی بەرچاو، دیتراوە و باسێان لەسەر کردووە.
@moloudiaziz🌿🌿
ساختاری که دموکراتیک است، شکست را بر ترامپ تحمیل کرد.
- دوگانگی ساختار و عاملیت، یکی از مسائل اصلی جامعه‌شناسی بوده است، این که کدامیک از این دو بر کنش و مناسبات اجتماعی افراد بیشتر تأثیر دارد و نقش اصلی را در شکل‌گیری آنها ایفا می‌کند، همواره مورد مناقشه جامعه‌شناسان قرار گرفته است.
برخی از جامعه‌شناسان بر ویژگی الزام‌آور ساختار تأکید می‌کنند و برخی دیگر از خلاقیت و آگاهی فرد سخن به میان می‌آورند. «گیدنز» تلاش کرده است به این مناقشه پایان دهد و نقش هر دو را در شکل‌دهی به کنش و تداوم ساختار می‌پذیرد. بدون تردید تداوم دموکراسی هم مستلزم ساختار مناسب و هم عاملیت آگاه و باورمند به اصول و قواعد دموکراسی است. این نوشتار به این نکته می‌پردازد که در قضیه انتخابات ریاست جمهوری امریکا، آیا ساختار منجر به پیروزی دموکراسی شده است یا عاملیت؟ نتیجه سرکشی ترامپ در برابر ساختار دموکراسی چیست؟
- مروری بر کارنامه و عملکرد ترامپ، نشان از آن دارد که از وجود اجباری و الزام‌آور ساختارها در رنج است و به گونه‌های مختلف نشان داد که آنها را برنمی‌تابد. تصمیمات آنی و فردی و بدون مشورت با نهادهای پذیرفته شده و شناخته‌شده و حتی گاهی مخالفت با توصیه‌ها و مقررات آنها، از تلاش‌های تهاجمی و ساختارشکنانه ترامپ حکایت دارد که می‌خواست به‌گونه‌ای دیگر رفتار نماید.
نهادهای مختلف دولتی و غیر دولتی، همواره تلاش می‌کردند کنش‌های غیر قابل پیش‌بینی ترامپ را محدود کنند و او را وادار به تبعیت از قوانین و مقررات موجود نمایند، در مقابل، ترامپ، با توییت‌هایی که منتشر می‌کرد، ساختارها را به چالش می‌کشید و تصمیماتی اتخاذ می‌کرد که بیش از هر چیز از خلاقیت‌های فردی و منویات شخصی‌اش سرچشمه می‌گرفت.
موضع‌گیری وی نسبت به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در ایالت‌های مختلف امریکا، شاید مهمترین و در عین حال بی‌سابقه‌ترین نافرمانی و مقاومتی باشد که در تاریخ امریکا نسبت به عملکرد ساختارها انجام پذیرفته است. ترامپ به ساختارها بدبین بود و اجازه نمی‌داد نقش تعیین‌کننده‌ای در تصمیات وی داشته باشند؛ رسانه‌های جمعی را به چالش می‌کشید، از معاهده‌های بین‌المللی و تعهدات فراملی سر بازمی‌زد و ...
- نتیجه انتخابات و رفتار انتخاباتی مردم امریکا نشان داد ساختارهای دموکراتیک به‌گونه‌ای دوام و قوام یافته‌اند که در نهایت، قواعد و مقررات خود را بر کنش‌گران تحمیل و آنها را وادار می‌کنند که در برابر قوانین موجود تمکین نمایند.
علاوه بر این، رفتار ترامپ، موجب شده است فرایند ساخت‌یابی به مسیری منتهی شود که بازاندیشی در ساختارهای سیاسی در اولویت اندیشمندان جامعه قرار گیرد و به دلیل پذیرفته و مطلوب بودن اصول و قواعد دموکراسی، بازاندیشی منجر به تقویت ساختارهای دموکراسی در امریکا شود و عملاً عاملیتی که به لحاظ نظری و معمولاً در برابر و در عرض ساختار قرار میگیرد، اکنون در کنار آن باشد و حتی، تقویت ساختارهای دموکراتیک در اولویت قرار گیرد به‌گونه‌ای که دیگر، کسی نتواند آن را با خطر مواجه سازد. به عبارت دیگر، عملکرد ترامپ، اندیشمندان و طرفداران دموکراسی را به این نتیجه رسانید که باید ساختارهای دموکراتیک تقویت شوند تا دموکراسی در مقابل خلاقیت‌های فردی که ممکن است تحت تأثیر خودخواهی‌ها، منافع شخصی و ناهنجاری‌های شخصیتی قرار گیرند، حفظ شود. در واقع، عاملیت ترامپ در جهت عکس عمل می‌کند و روند تحولات امریکا نشان می‌دهد اگر قرار است ساختار تغییری را تجربه کند بدون تردید این تغییر در راستای تقویت آن خواهد بود و از نیات و رفتارهای فردی گزندی نمی‌یابد.
/channel/didgaxalid
آگاهی نو نشریه ی جدیدی است به سردبیری محمد قوچانی که به صورت فصلی منتشر می شود و اولین شماره آن آذرماه و به عنوان شماره پاییزی منتشر شده است. در یادداشتی انتقادی به سرمقاله ی شماره اول این نشریه پرداخته ام، لطفا ملاحظه و مطالعه فرمایید.
@moloudiaziz🌿🌿
👇👇👇👇
احزاب سیاسی و توسعه.
تردید نیست که احزاب سیاسی در صورتیکه به طور واقعی تاسیس شوند، فعالیت کنند و وظایف خودرا به انجام برسانند، یکی از شاخص های مهم توسعه به حساب می آیند. در این زمینه مشاهده می شود که در کشورهای توسعه یافته، تعداد اندک اما موثر احزاب توانسته اند، توسعه سیاسی، ثبات و دمکراسی را با آسیب های کمی، به انجام رسانند. تعداد زیاد احزاب البته شرط توسعه نیست، بلکه موثر بودن احزاب است که تامین کننده توسعه است.
اخیرا بر پایه ی گزارشی که آژانس خبری کردپرس به نقل از آقای مصطفوی، معاون سیاسی، امنیتی استانداری آذربایجان غربی منتشر کرده است، خاطر نشان کرده اند که در سطح استان، 67 حزب سیاسی ثبت شده شهرستانی و 3 حزب سیاسی استانی فعالیت دارند که در مجموع 71 حزب سیاسی فعال را در سطح استان دربر می گیرند. به این مجموعه البته باید نمایندگی های احزاب کشوری را نیز افزود که در این امار لحاظ نشده است.
برپایه ی این اظهارات، بایستی استان ما در اوج توسعه سیاسی باشد، چرا که به تنهایی به اندازه کل اتحادیه اروپا، انگلستان، کانادا و ایالات متحده امریکا دارای احزاب سیاسی است. این درحالی است که حداقل شهروندان ساکن استان، از نزدیک با مسائل استان از جمله خاصگرایی های موجود در یک طیف فکری قومی استان که از برخی ویژگی های مذهبی و قومی در تحقق اهداف خود استفاده می کند و از برخی حمایت ها هم بهره می برد، نفسی برای توسعه سیاسی و اجتماعی باقی نگذارده است.
اگر این تعداد از احزاب در استان فعالیت دارند، چرا به اندازه سر سوزنی در مسائل استان نقش مثبت و موثر بازی نمی کنند؟ تا جاییکه در خلا احساس وجود احزاب موثر که بتوانند از حقوق مساوی شهروندان و اعضای خود دفاع نمایند، کارکردهای حزبی در عمل به اراده نمایندکان مجلس در استان انتقال یافته است بگونه ایکه قادرند در مسائل شهرستانها و استان تصمصم گیرنده باشند و آنرا به اجرا نیز بگذارند.
نتیجه این روند، وقوع فسادی است که دامنگیر استان شده است و نمود آن را در برخی از دستگیری های مربوط به فساد مالی و مدیریتی در استان مشاهده نمود که نمونه آن شهردار ارومیه است.
امیدوارم در روندی آرام و دمکراتیک و گذشت زمان مناسب، احزاب از شکل کاغذی و شخصی عبور کرده و وجود واقعی و موثر یابند و در سطح عمومی و محلی، روندی دمکراتیک را تحقق بخشند. ضمن اینکه با این تعداد از احزاب ثبت شده، در هیچ کجای جهان نمی توان به توسعه سیاسی اندیشید.
@moloudiaziz
با مەولەوی فەرامۆش نەکەین
شکاندنی تابلۆ و وێنەی مەولەوی کورد هیچ لە گەورەیی و ئاستی باڵای زانست و زانایی ئەم کەسایەتییە ناودارە کەم ناکاتەوە. ئەو کەسانەی مەولەوی وەکوو بیرمەندێک ئەناسن دان بەوەدا ئەنێن کە لە بوارگەلی عیرفان، شێعر، شەرعیات، کەلام و فەلسەفە جێگە و پێگەیەکی بەرزی هەیە. کەسایەتی ئاوا گەورە و پێگەی زانستی ئاوا بەرز بە شێواندنی ناو و وێنە تووشی هیچ خەسارێک نابێ، ئەو شتەی کە ئەتوانێ کاریگەری یەکجار زۆرتر بێ لەو بەردەی کە تابلۆی وینەی مەولەوی پێ شکێندرا و تەنانەت ئەو بیرمەندەمان لەبیر بباتەوە ئەوەیە کە ساڵەهایە هیچ لە سەر بیر و ئەندێشەی نەنووسراوە:
ای برادر تو همان اندیشه‌ای ما بقی تو استخوان و ریشه‌ای.
ئەگەر لە گووگڵدا بگەڕێین هەتا بزانین چەندە لێکۆڵینەوە کراوە لە سەر مەولەوی، چاومان بە وتاری زانستی و شیکردنەوەی ڕەهەندە جۆراوجۆرەکانی ئەندێشەی مەولەوی زۆر ڕۆشن نابێتەوە. ئەم فەرامۆشی و لەبیرکردنە کە نەتیجە و ئاکامی بیرنەکردنەوە و نەخوێندنەوەیە بۆتە هۆی ئەوە کە دەرکێکی قووڵ و تێگەیشتنێکی درووستمان لە ئەندێشەی بەربڵاوی مەولەوی نەبێ. فەرامۆش کردنی ئەندێشەی مەولەوی و بیرو بۆچوونی لە بوارە جۆراوجۆرەکانی ئەدەبیات، عیرفان، فەلسەفە و کەلام یەعنی فەرامۆش کردنی خودی مەولەوی و ئەمەیش جۆرێکە لە شکاندنی شان و شکۆی ئەو بیرمەند و گەورەپیاوە.
یا کاغـه‌ز بڕیان یا مـه‌لا مـه‌رده‌ن یاخۆعارته‌ن دۆس وه یاد که‌رده‌ن.
جێی خۆیەتی مامۆستایانی ئایینی، مامۆستایان و خوێندکارانی زانکۆ و بیرمەندان کاغەز و قەڵەم ئامادە بکەن و ئەم ڕووداوە ناخۆشە بکەن بە هەلێک بۆ هەڵدانەوەی لاپەڕەیەکی نوێ لە ژیانی فەرهەنگی مەوەلەوی و بە خوێندنەوەی جیدی و ڕەخنەگرانە تۆزی فەرامۆشی لە ڕووخساری ئەو زانا بەڕێزە بتەکێنن و یادێک بکەن لەو دۆستە بیرمەند و هیژایە.
بە پێویستی ئەزانم چەند وتاری باش کە لەسەر بیر و ئەندێشە و ئاسەوارە فەرهەنگییەکانی مەولەوی نووسراوە، لێرەدا بیانهێنم، لەوانەیە بەکاری توێژەران بێ بۆ توێژینەوە:
وتار:
- جمال احمدی: بررسی مساله جبر و اختیار در آثار تعلیمی مولوی کرد؛ سال انتشار: 1391، محل انتشار: مجله تحقیقات تمثیلی در زبان و ادب فارسی، دوره: 4، شماره: 13 (https://civilica.com/doc/862401).
- = =: بررسی تطبیقی اندیشه‌های کلامی مولانا جلال‌الدین و مولوی کرد دربارۀ جبر و اختیار، دوفصلنامه ادب‌نامه تطبیقی، مقاله 1، دوره 1، شماره 1، زمستان 1393، صفحه 9-26.
- منصور رحیمی: مقایسه سبک‌شناختی مراثی احمدبگ کوماسی و مولوی کرد در سوگ همسرانشان، مقاله 5، دوره 4، شماره 1 - شماره پیاپی 5، بهار و تابستان 1397، صفحه 65-84 (http://journals.uok.ac.ir/article_61170.html).
- مختار شکری پور: شعر و زندگی مولوی کرد، نشریه گوهران، بهار 1386، شماره15 (https://elmnet.ir/article/847699-61041).
- علی فتح الهی، شمس سادات حسینی: واکاوی مفاهیم صوفیانه در اشعار مولوی کرد، فصلنامه ادبیات و زبانهای محلی ایران زمین، سال هفتم شماره ۲ (پیاپی ۱۶، تابستان ۱۳۹۶)، صص ۹۵ -۱۱۶ (https://elmnet.ir/article/1673662-1221/).
پایان‌نامه:
- امین محمدامین: تاثیر گذاری حافظ شیرازی بر مولوی کرد، تاریخ دفاع ۳٠ دی ۱۳۹٣، دانشگاه تهران.
- کلثوم عثمان پور: بررسی زیبایی شناسی در دیوان مولوی کرد، 1385.
@didgaxalid