دست از نگرانی بردار!
به یاد داشته باش، همه‌چیز به‌خوبی پیش میرود. تو در جهانی هوشمند زندگی می‌کنی که همه‌چیز را درباره تو میداند و می‌تواند از تو مراقبت کند. این جهان تمام نیازهایت را به بهترین شیوه برآورده می‌سازد، آن هم به روش‌هایی که حتی تصورش را هم نمی‌کنی.
به آن اعتماد کن.
به چیزی که درکش نمی‌کنی، ایمان داشته باش.
تمام ترس‌هایت را رها کن.
#رابرت_آدامز
@sedaye_daron
این جسم فقط روی زمین می‌تواند تجربه ی اکنونت را داشته باشد
سخت یا آسان ، هرچه که باشد
به آن اجازه ی تجربه کردن دهید و نترسید
لذت ببرید از فراز و فرودهایش
لذت ببرید از بالا رفتن و پایین رفتنش
از بی‌اشتهایی و حس گرسنگی اش و عطش هایش
از ضعف و قوتش،
از بی حالی و خوش حالی
به هیچ احوال و احساسی نچسب
فقط خوب تماشا کن و لذت ببر
که این فرصت بسیار ارزشمندیست برای روحِ نامحدودت
نووش جان کن تمام زندگی را
وقتی تمام زندگی را بدون چسبیدن به آن ، نوش کنی ،
خودِ نامحدودِ بی‌نیازت را پیدا می‌کنی
تنها راه حضور آن خودِ یگانه،
کنار رفتن این خودِ کاذب هست.
و تنها راه کنار رفتن این خودِ کاذب،
مشاهده‌ی کامل و پذیرش تمام تجربه‌های زندگی بدون برچسب ذهنی هست...
@sedaye_daron
ختم کلام اینکه اگر ذره‌ای هوشمندی در تو باشد. این چالش را قبول می‌کنی که قبل اینکه مراسم تشییع جنازه ات برگزار بشه، خودت رو بشناسی. بله خودت رو بشناسی.
هیچ اشکالی در این نیست که تشییع جنازه به جای فردا امروز برگزار بشه.
زیرا کسی که به شناخت خودش نائل بشه، هیچ مرگی نخواهد داشت.
تنها راه کمال تجربه بی‌مرگی و جاودانگی ست.
سپاسگزارم
✍️اشو
@sedaye_daron
چشمان خود را ببندید و به درون حرکت کنید ... همه عرفان جهان در این نکته توافق کامل دارند : شما همان کسی هستید که در جستجویش هستید ... جوینده مورد جستجو است ، تیر همان هدف است ... مشاهده کننده ، همان مشاهده شونده است ... اشو
@sedaye_daron
هدف از مراقبه (مدیتیشین) این است که هدفی نداشته باشیم.
نه!
صبر کن!
این هم خودش یک هدف است: این که بخواهیم هدفی نداشته باشیم!
پس ما فقط هدف هایمان را نگاه می‌کنیم.
ما افکاری را که به دنبال هدف هستند را می‌بینیم که بلند میشوند و محو میشوند.
ما متوجه صداهای سرمان می‌شویم که می‌آیند و میروند.
ما می‌بینیم که اهدافمان می‌آیند و میروند
تصوراتمان از آینده می‌آیند و میروند
اما لحظه حال این طور نیست.
لحظه حال بدون هدف است اما به همه هدف ها اجازه بودن میدهد.
لحظه حال بدون زمان است ولی زمان را مجاز میداند.
لحظه حال بی حرکت است اما همه حرکات را در بر میگیرد
این خانه توست
تو مدت‌ها قبل به اهدافت رسیده ای....
#جف_فاستر
@sedaye_daron
چنین نیست که لحظاتی بدون تفکر وجود نداشته باشند. پپ می‌گوید که وجود دارند. تمام کسانی که وارد فضای درونی انسان شده‌اند، می دانند که فاصله‌هایی وجود دارند. ولی شما به نوعی آنها را از دست می‌دهید، زیرا آن لحظات در زمان‌حال وجود دارند. تو از یک فکر به فکری دیگر می‌پری و بین او فکر یک فاصله هست. در این بین بهشت وجود داشت. تو از یک جهنم به جهنم دیگر می‌پری. در بین دو فکر بهشت هست، ولی در این بین تو نیستی ! تو همراه یک فکر به فکر دیگر می‌پری.
هر فکر به نفس تو خوراک میدهد، کمک می کند که باشی، تو را تعریف می‌کند، به تو محدوده‌ای، شکلی، اندازه‌ای و هویتی میدهد. تو به آن فاصله‌ی بین دو فکر نگاه نمی‌کنی زیرا نگاه کردن به آن فاصله‌ی بین دو فکر یعنی نگاه کردن به چهره‌ی اصیل خودت، که هویتی ندارد. نگاه کردن به آن فاصله یعنی نگاه کردن به جاودانگی جایی که در آن گم خواهی شد.
تو از نگاه کردن به آن فاصله‌ها چنان وحشت داری که تقریباً ترتیبی داده‌ای که آنها را از یاد ببری.
در بین دو فکر یک فاصله هست، ولی تو آن را نمی‌بینی. یک فکر را می‌بینی، سپس فکر دیگر را می‌بینی، سپس فکری دیگر .... فقط قدری تماشا کن.
فکرها روی همدیگر سوار نیستند و همدیگر را نمی‌پوشانند . هر فکر جدا و مستقل است. در بین هر دو فکر باید فاصله‌ای باشد. فاصله‌ای هست و آن میان‌پرده، همان دروازه است. از آن دروازه می‌توانی بار دیگر وارد جهانِ‌هستی شوی.
از آن دروازه تو از باغ عدن اخراج شده بودی. از آن دروازه بار دیگر وارد باغ عدن خواهی شد، بار دیگر مانند مارمولکی خواهی شد که روی سنگ مشغول آفتاب‌گرفتن است.
@sedaye_daron
#اوشو
فراموش نکن تو برای آموختن
به این دنیا آمده ای
تمام مشکلات، دردها ،
تجربه ها و سختی های سر راهت
بخشی از فرایند یادگیری توست
در خلال این چالش ها رشد کن
و تصویر بزرگتر را ببین...
تا بتوانی به حقیقت خویش بیدار شوی...
@sedaye_daron
ذهنی که کلیت حرکت فکر را فهمیده باشد بطرز فوق العاده ای ساکت میشود، مطلقاً ساکت. این سکوت آغاز نو بودن است.
#کریشنا_مورتی
@sedaye_daron
آنهایی که میخواهند زندگی را بچشند ، بایستی دل به دریا بزنند ... بایستی قدم به وادی ناشناخته‌ها بگذارند ... بنیادی‌ترین درسی که بایستی در این راه فراگرفت ، این است که : "خانه ای وجود ندارد ، زندگی همچون زیارت است ، بدون آغاز، بدون پایان" ... اشو
@sedaye_daron
تو هر لحظه در کاملترین وضعیت و موجودیت خودت هستی
در لحظه زندگی کردنو بیاموزیم
@sedaye_daron
هیچ کس نمی داند عشق چیست ، آنها که فکر میکنند عشق را می شناسند در توهمی بزرگ هستند ... عشق به این آسانی که مردم فکر میکنند شناخته نمی شود ، مردم همدیگر را دوست دارند و حس خوبی نسبت به یکدیگر دارند با هم راحتند و احساس امنیت میکنند ... اساساً آنچه که مردم عشق می نامند ترس از تنها بودن است ، آنها صرفا به دیگری نیاز دارند و این چیزی است که مردم عشق نام مینهند ... احساس تنهایی میکنند و تنهایی شان را میخواهند با دیگری پر میکنند ، آنها خودشان را با دیگری مشغول می کنند و به او می چسبند تا تنها نباشند ... حداقل دیگر درد تنهایی را ندارند و گذشته را فراموش میکنند و این را عشق می نامد و زمانی که آن دیگری می رود ، دوباره شروع به احساس تنهایی میکنند و در جستجوی کسی دیگر می روند تا در کنارش آسوده شوند ... این عشق نیست نیاز است ، گدایی است ... تو مثل کویر خشک و خالی هستی و حتماً باید با دیگری باشی ؛ عشق واقعی فقط وقتی شروع می شود که تو کسی را برای ارضای نیازهایت و یا فرار از تنهاییت نخواهی ، بلکه در تنهاییت چنان از محبت و آرامش سرشار هستی که به دنبال کسی هستی تا آنها را با او سهیم شوی ... عشق واقعی فقط زبان بخشیدن و سهیم شدن را میداند ... اشو
@sedaye_daron
خودبرتر چیست و چگونه میتوان با آن هماهنگ شد؟
. خود برتر شما، بهترین نسخه ی وجودی شماست و اگر خواهان یک زندگی آرام و شاد هستید برای شما ضروری است که با خود برتر تان هماهنگی ایجاد کنید. او را بشناسید و راه های برقراری ارتباط با او را فرا بگیرید. خود برتر، سعادت شما را محقق می کندخود برتر یادآور خود حقیقی شماست.
درواقع شما با تمام کائنات در وحدت و یگانگی هستید و بایستی بتوانید محیط اطراف تان را با توجه به میل خودتان تغییر دهید. اما شما در جهان فیزیکی تجسم یافته اید و حکمتی از این آفرینش بوده است. اگرچه هدف خلقت تان این است که با روح تان در عالم اثیری ارتباط برقرار کنید.بنابر این زندگی ما در این دنیا وابسته به عالم مادی بیرون است.
پس یعنی دنیای مادی به این سادگی ها به شما اجازه نمی دهد که هرکاری که دلتان خواست انجام دهید.برقراری پیوند و ارتباط با خود برتر به شما این توانایی را می بخشد که جهان را تغییر دهید. با تغییر افکار و خواسته های تان، با تغییر رفتار و کردارتان، قادر خواهید بود خود برتر تان را به سمت خود جذب نمایید. او همیشه منتظر
شماست و کافیست با او هم ارتعاش شوید تا به سمت شما بدود!!!
شما ارباب دنیای خودتان هستید و با استفاده از نیروی الهی درون تان می توانید باعث ایجاد تغییر و تحول در دنیای خودتان شوید و خواسته های در جهت خیر الهی را به خود جذب کنید تا توانایی های بی حد معنوی و مادی را به دنیای خود بخوانید.خودبرتر چیزی نیست که خارج از بدن شما سکونت داشته باشد، بلکه نیرو و بصیرتی است که در درون خود شماست.
خرد شما از درون تان ریشه می گیرد. نیروی پنهانی در درون شما وجود دارد که نیاز به تقویت شدن دارد. این نیرو به شما کمک می کند تا از شناخته و ناشناخته، آگاهی پیدا کنید.
@sedaye_daron
🪷 انسان می‌تواند زندگی‌ای فوق العاده ژرف، سرشار از سرور و سرمستی را تجربه کند. اما نخستین گام، پذیرش مسئولیت خویش است. تمامی ادیان، همواره به تو آموخته‌اند که از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنی و آن را بر دوش «خدا» بیندازی — در حالی که هیچ خدایی وجود ندارد. تمام رویکرد من این است که تو باید خودت خالق شوی. تو باید نیروهای خلاقانه ات را رها سازی. و این تنها زمانی ممکن است که این «خدا» — که چیزی جز گودو نیست — از چشم‌انداز زندگی‌ات به‌کلی پاک شود.
.
آری، در آغاز، احساس خلأ خواهی کرد؛ چرا که آن جایگاه درونت، قرن ها با حضور خدا پر شده بود. قرن ها، آن معبد مقدس در قلبت با خدا اشغال شده بود. و اکنون، با بیرون‌افکندنش، ناگهان احساس تهی‌بودن خواهی کرد؛احساس ترس، گم‌گشتگی...
اما خوب است که احساس تهی‌بودن کنی. خوب است که بترسی. خوب است که احساس گم‌گشتگی داشته باشی — چرا که این، حقیقت است؛ و آنچه پیش از این حس می‌کردی، تنها فکر و خیال بود. فکر و خیال نمی‌تواند یاری‌رسان باشد. شاید کمی تسلّی دهد، اما تسلّی چیز خوبی نیست. آنچه تو نیاز داری، دگرگونی‌ست، نه تسلّی. آنچه تو نیاز داری، درمان بیماری‌هایی‌ست که
سالها با خود حمل کرده ای،،،نه تسلی های موقتی.
@sedaye_daron
لحظه‌ها را درياب ...
زندگی در فردا نه ، همين امروز است !
راه ها منتظرند تا تو هرجا كه بخواهی برسی !
لحظه‌ها را درياب ، پای در راه گذار ...
رازِ هستی اين است ...
سهراب_سپهری
@sedaye_daron
خاص بودن ...
انسان ها سعی می کنند که ثابت کنند که خاص هستند. آن ها تلاش می کنند که به خود و دیگران بقبولانند که مرکز جهان هستی هستند ولی همهٔ ما خوب میدانیم که این مسئله حقیقت ندارد ... شما چگونه می توانید مرکز جهان باشید در حالی که جهان سال های سال بوده و شما اصلا نبودید و روزی خواهد رسید که باز شما نباشید و جهان همینطور وجود داشته باشد؟ ... "همهٔ ما تنها موج هایی هستیم که می آیند و می روند و در نهایت تنها اقیانوس است که باقی می ماند" ...
اشو ، 📗 کتاب این نیز بگذرد
@sedaye_daron
سبب‌ساز آرامش باش و هرجا هستی ، شادی و تكاپو را با خود به آنجا ببر ... و اين چنين است كه همه‌ی موانع برداشته میشوند ... وين داير
@sedaye_daron
به نام آغاز
و به نام معلم
در هنگام آفرینشِ اولین حروف
و نخستین واژه
در تقدیر من اگر پرواز
اگر روشنایی ست
پیامبری از جنس تو
راهنمای اندیشه ی من است...
به نام آغاز
در هنگام آفرینش اولین واژه به نام معلم
@sedaye_daron
کاش می شد از این بیماری علاج ناپذیر «کسی بودن» شفا یافت و برای زمانی کوتاه به چشم نیامد یا نیاز به این رویت نداشت، نیاز به انعکاس، به تکثیر، به انتشار، انتشار خود.
گلی ترقی
@sedaye_daron
واکنش ، بخشی از خرد است
کاری که یک انسان با توجه به محیط اطرافِ خود انجام میدهد ، معیاری از خرد است.
وقتی انسان‌ها تصویر بزرگتر را درک میکنند، کمتر تمایل دارند تا هیجانات ناکارآمد خود را بروز دهند.
#کرایون
@sedaye_daron
ختم کلام اینکه اگر ذره‌ای هوشمندی در تو باشد. این چالش را قبول می‌کنی که قبل اینکه مراسم تشییع جنازه ات برگزار بشه، خودت رو بشناسی. بله خودت رو بشناسی.
هیچ اشکالی در این نیست که تشییع جنازه به جای فردا امروز برگزار بشه.
زیرا کسی که به شناخت خودش نائل بشه، هیچ مرگی نخواهد داشت.
تنها راه کمال تجربه بی‌مرگی و جاودانگی ست.
سپاسگزارم
✍️اشو
@sedaye_daron
تا زمانی که بدن، بی‌صدا همراهی‌ات می‌کند، گمان می‌کنی حیات را در جای دیگری باید جست.
در آرزوها، در مقصدها، در هزار طرح ناتمام.
اما کافیست این سکوت جسم بشکند؛
آنگاه همه چیز رنگ می‌بازد،
و تو درمی‌یابی:
زندگی، از جایی آغاز میشود که درد، مجالش را نگیرد.
بدن، فقط استخوان و پوست نیست.
یک معبد است، خانه‌ی حضور تو در این جهان.
مقدس است، چون بدون آن هیچ نوری نمی‌درخشد، هیچ معنایی نمی‌بالد،
و هیچ سفری آغاز نمیشود.
احترام به بدن، احترام به خودِ حیات است.
هر لحظه‌ای که در مراقبت از آن کوتاهی می‌کنی،
در را به روی هزار امکان می‌بندی.
تغذیه‌ی جسم، فقط خوردن نیست.
آرامش، پرهیز، تنفس، حرکت، عشق، همه غذاهایی‌اند که به این مرکب مقدس می‌رسند.
و هر لحظه که از آن با آگاهی نگه‌داری،
به هستی می‌گویی:
من قدرِ فرصت بودن را می‌دانم.
یاد بگیر، با بدنت صلح کنی؛
نه برای اینکه فقط سالم بمانی،
بلکه برای اینکه لایقِ سفرِ ژرف‌تری شوی...
سفری از جسم،
به جان.
@sedaye_daron
هیچکس نمی تواند از تو بهره کشی کند ...
هرگز مانع کسی نباش ، وقتی که جایی میرود ، بگذار برود ... فقط یک راه برای آموختن هست و آن هم توسط تجربه است ، هیچ راه دیگری نیست ... و اگر فکر می‌کنی و نگران هستی که شاید او گم شود ، آنوقت او لیاقت آن گم شدن را دارد ، این همان چیزی است که او اکنون نیاز دارد ... برای رشد و بیداری حقیقی انسان نیاز دارد که از اشتباهات بسیار عبور کند ، اما به شرط آنکه از آن اشتباه و درسی که می آموزد پله‌ای بسازد برای رشد کردن ... هیچ چیزی بدون اینکه لیاقتش را داشته باشی رخ نمی‌دهد ... پس آگاه باش که هر اتفاقی بیفتد لایقش هستی (چون خودمان انتخابش کردیم) ، هیچکس نمی‌تواند از تو بهره‌کشی کند ، مگر اینکه نیاز داشته باشی تا از تو بهره‌کشی شود ... هیچکس نمی‌تواند تو را برده کند مگر اینکه تو آماده باشی که برده شوی و از آزادی ترسیده باشی ... هیچ چیز تا مشتاق آن نباشی، تا آن را نخواهی ، آگاهانه یا ناخودآگاه ، برای‌ات رخ نمی‌دهد ... پس این زندگی تو و آزادی توست ... اشو
@sedaye_daron
"ترس کمکی نمی‌کند" ! ... ترس همیشه یعنی ترس از ناشناخته ... ترس همیشه یعنی ترس از مرگ ... ترس همیشه یعنی ترس از گم شدن ... "اما اگر تو واقعا می‌خواهی زنده باشی باید احتمال گم شدن را نیز بپذیری ... باید آن عدم امنیتِ آن ناشناخته را نیز بپذیری ... باید آن عدم آسایش و عدم راحتی آن ناآشنا و غریبه را بپذیری" ... این "بهایی" است که باید برای آن "نعمت و سعادتی" که در ادامه می‌آید پرداخت ، و اگر این بها را نپردازی هیچ چیزی به دست نخواهی آورد ... باید بهایش را بدهی وگرنه همچنان ترس تو را فلج خواهد کرد و این‌گونه تمام زندگی‌ات را از دست می‌دهی ... اشو
@sedaye_daron
🍎🍎🍎
💎برترین کانال‌های تلگرام:
🔹هماهنگی جهت تبادل:
@mrsmafd
وقتی میگوییم به مرکز برو یعنی چه؟ ...
يك دايره ی بزرگ رسم كن ، در پيرامون اين دايره مي توانی نقاطی را بگذاری كه با هم تفاوت داشته باشند ... آنگاه از هرنقطه خطی را به مركز اين دايره بكش ، همچنانكه اين خطوط به مركز دايره نزديك تر می شوند ، خواهی ديد كه آن خط ها نيز به همديگر نزديك تر می شوند و در مركز ، تمام آن خطوط با هم ديدار می كنند ... پس وقتی می گويم كه به مركز برو ، من فقط تو را به مركز خودت نمي فرستم ، آنجا مركز تمام جهان هستی است ... در آنجا ما همگی با هم ديدار مي كنيم ، فقط يك معرفت اقيانوس گونه وجود دارد ...
اشو
@sedaye_daron
آگاهی ...
آگاهی چون آتش است ، هرآنچه به اشتباه درون تو باشد را می سوزاند ، نفس تو را به آتش می کشد ... حرص و طمع درون تو را می سوزاند ، تمامی مالکیتت را به آتش می کشد ... رشک و حسد را و تمامی آنچه را که درون تو به اشتباه و منفی است را در حریق می سوزاند ... هرآنچه را از زیبائی و الوهیت و دلپذیری درون تو وجود دارد را متعالی می نماید ... لحظه ای که ناپاکی و ناخالصی و زشتی سوخته شد، تیزبینی و هوشیاری برای بودنت اتفاق می افتد ، یک چابکی و زیرکی به زندگی ات وارد می شود ، یک قدرت و تشدید احساس و یک تمامیت و کلیت عظیم را تجربه خواهی کرد ...
اشو
@sedaye_daron
زندگی چیست ؟ ...
زندگی چیزی نیست که بتوان آن را تعریف کرد و زندگی یک چیز هم نیست ... به تعداد مردمان زنده زندگی وجود دارد ... زندگی یک پدیده ی منفرد نیست ... زندگی من طعم خود مرا دارد، زندگی تو فردیت خودش را دارد ... زندگی یک درخت ، زندگی تو نیست ، و زندگی یک رودخانه زندگی یک درخت نیست ... زندگی یک تکثر است ، زندگی میلیون ها شکل دارد. چگونه می توانی آن را تعریف کنی؟ ... "هیچ تعریفی حق مطلب را ادا نخواهد کرد" ... آری ، زندگی را می توان زندگی کرد ، می توان آن را چشید ، ولی نمی تواند تعریف شود و تعریف تو فقط تجربه ی تو را نشان خواهد داد ... چیزی در مورد زندگی نخواهد گفت ، فقط نشان خواهد داد که تو زندگی خودت را چگونه درک کرده ای ... تعریف تو از زندگی هیچ ربطی به زندگی هیچکس دیگر ندارد ... این را به یاد داشته باش و آنگاه زندگی همچون یک راز عظیم احساس خواهد شد ... اشو
@sedaye_daron
مدام ، پروسه افکار شکل میگیرد و آسمان دوباره ابری میشود
و صفای آبی اش را از دست میدهد
بدین سان آبی بی‌کرانه از کف میرود
در شکاف بین دو فکر ، سعی کن هشیار بمانی ، به درون شکاف
نگاه کن ، به درون فاصله ای که بین دو فکر است
در آن میان ، ذهن را نخواهی دید ، این طبیعت و ماهیت توست
زیرا افکار می آیند و میروند ، آنها عرضی و تصادفی هستند.
اما شکاف و فاصله درونی که همان ذات توست همیشه می ماند
تو آن آسمان ماندگاری و افکار ، ابرهایی که جمع میشوند و میروند
هر آنچه در افکار می آید و میرود و احساساتی چون خشم ،
طمع و شهوت ، همگی میرا هستند ، چندان مهم نیستند
نگران این امور نباش که به دود می مانند.
آسمانی که همواره می ماند و دگرگون نمیشود ، مهم است.
این آسمان مانگار در شکاف و فاصله بین دو فکر توست
پس به میان این فاصله بنگر تا خود را ادراک کنی .
@sedaye_daron
