-
کانال شعر شخصی گاه وقتی نقد اشعار شاعران «مجموعه لری و فارسی» گاه وقتی متن در مورد لرسونَل «لرستانات» بختیاری، جنوبی، فیلی ادمین @Zccbm
ادامه
#دونگلالی
دینم به نات (دینم به نات) ای مارو موری
نخوری تی یا سیاه نشتی بلوری
#برگردان:
گناه من به گردن شما ای مار و مورچه‌ها
نخورید آن چشم سیاه و گردن بلوری مرا
هونه ملکمیت خراو هونم خراو کِرد
ورگِد یه سخت گَپ دلم کواو کِرد
#برگردان :
خونه اجل خراب باد که خانه ام خراب کرد
برداشت یک سیخ بزرگی و دل مرا کباب کرد
اینجا دختر داره برای مادر می گوید :
بی‌یو که بگمت ایخوم وریسم
جور چویل ماه فرو وَر پات بریسم
#برگردان :
بیا تا به تو بگویم که می‌خواهم بلند شوم
به سان چویل یا چویر در لر کوچک ماه فرو جلوی پایت بریزم
کن کن مالوم مَندم مینه هونه
دامه نی ری بکنم کی دردم دونه
#برگردان:
موقع کوچ شده است و من در خانه مانده‌ام
مادرم که نیست صورتم را بکنم چه کسی درد مرا میداند
برارم به در هوش کمیته داره
تی وه ره مَنده دام زینش بیاره
#برگردان:
برادرم اسب را در حیاط نگاه داشته است
چشم انتظار است که مادرم زینش را بیاورد
برارم به در هوش کمیته بسته
تی وه ره‌یه که دام زین و دسته
#برگردان:
برادرم در حیاط اسب خود را بسته است
چشم انتظار است که مادرم زین را در دست داشته باشه
ادامه دارد
/channel/skeyani
#دوبیتی
دَرین داخ و هَفارِم سَرده ای دوس
سِتارِم چی پَپی ولگرده ای دوس
شَپه تویچون خیالِت کُشتِمَسی
دِلِت اَمّا هَماری بَرده ای دوس
۱_پپی: پروانه
۲_هماری: مثل اینکه
۳_برد: سنگ
#فرزادسیاه‌پوش
@skeyani
#لری_مینجایی
مه خالت جا بخارا هم نمیم
یه تالت جای دنیا هم نمیم
اگر که مینه جَنِم تش دیَن دِم
مه لاتِ‌نه و خُدا هم نمیم
#سجاد_کیانی
@skeyani
لاتن و خدا هم نمیم: یک اصطلاحه بقول لرهای کوچک نازار است که یعنی:
من اینقدر خاطرت را می خواهم که خدا را هم بهم بدهند تو را نمی‌دهم
یا:
(بین تو و خدا تو را انتخاب می کنم)
ممنون از:
وانومنؽگار #مهراموز و #لربانو
ادامه👆
حضور مادر «دا» در ادبیات لری بختیاری
مثال:
داكم اي توشه بپز، نونم بنه جفت
سر صياد وعده نها به برد شو خفت
برگردان: اي مادر، توشه و غذاي مرا بپز و قرص نانهايم
را جفت جفت كنار بگذار، زيرا كه امير شـكارگران وعـده
شكار را در كنار سنگ شبخواب داده است.
داكم اي توشه بپز نونم بنه تا
سر صياد وعده نها به برد شو جا
برگردان: اي مادر، توشه و غذاي مـرا بپـز و قـرص
نانهايم را فرد فرد بگذار، زيرا كه امير شكارگران وعده
شكار را در كنار سنگ شبخواب داده است.
در بيتي از اشعار شـكارگري (صـيادي) عواطـف و
دلنگراني‌هاي مادرانه به صراحت بيان شده است و مـادر
شكارچي از اينكه فرزندش فراموش كرده كارد (چـاقو)
خود را به همراه ببرد، نگراني خود را در اين مورد، چنين
اظهار ميكند:
صيادم رهده به كُه كاردس سر بَرد
ندونم وه چه بُره سر پازنه زرد
برگردان: شكارچي ام به كوه رفته و فرامـوش كـرده
است كارد خود را به همـراه ببـرد و كـارد او بـر سـر
تخته‌سنگي جا مانده است. نميدانم او چگونه بدون كارد،
سر پازن زرد رنگي را كه شكار كـرده اسـت، خواهـد برید
در اشعار و ترانه‌هاي مربوط به عروسي نيز به نقـش
اساسي مادر اشاره شده است، آنگونه كه در بيتي خطـاب
به مادر داماد آمده است:
داك دوما، داك دوما چندي گردي تيس و تيس
جارو بكن، جارو بكن جا كه عروس گل بريس
برگردان: مادر داماد، مادر داماد چقدر تند و چابـك
ميچرخي! جاي عروسي را جارو كن و گل بريز.
در اشعار برزگري كه جزو ترانه هاي كـار بـه شـمار
ميآيد، نيز عواطف مادرانه از زبان برزگر بـه صـراحت
بيان شده است.
مثال:
ار داكم دونسته بو امرو چه حالم
افتو بال به كمر سهد پروبالم
ري كنه و ميكنه هي بزنه زال
روز و شو به منِ مال هي بكنه نال
برگردان: اگر مادرم بداند كه امروز من در چه حـالي هــستم و آفتــاب دم غــروب پروبــالم را
سوزانده است، روي خـود را مـي خراشـد،
موي خود را ميكند و همواره مي گريـد و
شب و روز در ميان آبادي ناله خواهد كرد.
ادامه دارد👇
@skeyani
#پدرام_تابان
در بین لرهای جنوبی به هنگام عزاداری نزدیکان شخص متوفق #پَل(گیسو) های خود را میبریدند و صورت می‌خراشیدند و به همراه دیگر بانوان آشنا و فامیل به صورت حلقه ای قرار میگرفتند ، دست چپ را روی شانه نفر سمت راست میگذاشتند(یا گاهی دست چپ را در نزدیکی سینه خود قرار میدادند) و با دست راست گوشه #چارقد سیاه یا چادر خود را میگرفتند و حرکتی شبیه سینه زنی را انجام میدادند و همزمان یکی از بانوان خوش صدا و ماهر شروه میخواند و این حرکت مدتی ادامه دار میشد .
سپس بانوان به شکلی که در کلیپ: (/channel/skeyani/2796)
نشان داده شده دور هم می‌نشستند و باز بانویی خوش صدا و ماهر #شروه میخواند و بقیه دقیقا به همین صورت دست هایشان را میچرخاندند و با #شروه همراهی میکردند .
حتی اعتقاد بر این بود اگر کسی خارج از مراسم عزا به این صورت دستش را بچرخاند یکی از نزدیکانش فوت میکند ، پس از انجام این عمل خارج از مراسم عزا پرهیز میشد و حتی به کودکان هم هشدار میدادند که چنین کاری را نکنند .
#وانومنؽگارمهراموز سردبیر فرهنگستان زبان لری :
نظر بنده درباره ریشه واژه گاگریو
گاگریو در لری بختیاری از دو بخش گا ( تکواژ کهن به معنای سرود) + گریو( ستاکِ حال از فعل گریوسن) ساخته شده است و روی‌همرفته یعنی سرودی برای گریستن (سوگواری ).
در اوستا گات یعنی سرود( گات‌های زرتشت معروف است)
این واژه در پهلوی به صورت گاث درآمده است و در زبان‌های نوین ایرانی بصورت گاه، گَه یا گا( حذف واج/ه/پساواکی) درآمده است.
تکواژ گاه هنوز هم در برخی از کلمات با موسیقی و آواز ارتباط دارد مثل سه‌گاه
#وانومنؽگار_مهراموز
من فکر نمی‌کنم گاگریو در لری بختیاری و گریوگاو در لر کوچک ربطی به هم داشته باشند.
گاگریو در لری بختیاری یک نوع سبک مرثیه‌خوانی معروف است
ولی گریوگاو در لر کوچک فقط یک کلمه مرکب اتباعی است( مثل قیژقَژ، سیک و ساو، مُردِمو، پُرسِ پو...)
گریوگاو تأکید بر گریه کردن است و هیچ بار رسوماتی و آیننی ندارد.
مثلا
ئی بَچو چشونه اوفتانه وه گریوگاو
این بچه‌ها چی شده که به شدت دارند گریه می‌کنند
@skeyani
هَشیت اوویدِمه سی میت ستینم
کلو اوویدمه سی ریت ستینم
مو هرسا که ای‌بینم او اِواوم:
تیایه کالِ بایومیت ستینم
#سجاد_کیانی
@skeyani
تکه‌ای از مقام ابوالقاسم خان
با آواز نشمین :
#ملیحه_نادری
@skeyani
#گجیک_دشتسون
#معصومه_خدادادی
#مثنوی_لری_جنوبی
@skeyani
گُجیک دشتسون حالی نداره
سی فر کردن پر و بالی نداره
و برد زون مـردم زخـم بـالـش
زین پی تیر کمون برد ری گُلالش
تو خرمن جی دلُم صد ناله دارم
تو بالُم زخمَلِ صد ساله دارُم
مو می فهمم گپُم گفتن نداره
کسی اخلاق اشنفتن نداره
اما ای خوام بگُم ای دق دلیمه
تَموم غُصـّه یَـل ناگُفـتَـنـیـمَـه
نگین بـاز بال زه گـیر شَـپ آوی
نشونه ی صافَ دی تیر چپ آوی
✅ پیرامون وزن هجایی( ایقاعی)/عددی
🖌غریب دلفانی
همان گونه که در کتاب گلزار ادب لرستان به عنوان مشتی از خروار،به خوبی مشهود است در گستره فرهنگی زاگرس، شعر بومی، زبان و وزن مشخص داشته و تمامی شاعرانی که در این،گستره فرهنگی، دستی بر آتش شعر و شاعری داشته اند، اشعاری را بر این شیوه سروده و خود را به رعایت اصول و قواعد حاکم بر آن، وفادار دانسته اند. با یک بررسی گذرا در بومی سروده ها، ابیات چلسرو و تک بیت های مور و هوره، مشخص است که از دیرباز ، وزن شعر در این گستره فرهنگی ،از نوع هجایی(ایقاعی) /عددی بوده است . بررسی این اشعار،نشان می دهد که هر مصراع از شعر، به دو پاره پنج هجایی تقسیم شده و به ویژه در ابیت نخستین شعر ،در اغلب موارد، در وسط هر مصراع نیز مکثی نحوی/ دستوری صورت می گیرد .به عبارت دیگر هر پاره از یک مصراع از نظر دستوری یک جمله محسوب می شود.
در این نوع وزن اگرچه بیشتر از هجاهای بلند استفاده می شود اما بر خلاف وزن کمی/عروضی ،کوتاه ، بلند و کشیده بودن هجاها تاثیری در ایجاد وزن ندارد بلکه عامل اصلی در ایجاد وزن ،از یک سو تعداد هجا(تعداد مصوت ها) و از سوی دیگر تعداد مکث و درنگ هایی است که برای ادای هر واژه (با توجه به صامت های پیرامونی) در پایان واژه ها ، در نظر گرفته می شود.
بنا براین وزن هجایی حاصل تکرار نظام مند هجاها و درنگ ها، در پایان واژه ها است که در دوپاره ی یک مصراع ،در هماهنگی با دیگر مصراع های شعر رعایت می شود .
به عبارت دیگر ،بر خلاف وزن کمی/عروضی، که از نوع وزن زمانی به حساب می آید و «سکوت» در آن نقش اساسی دارد ، وزن هجایی از نوع وزن های زبانی است و علاوه بر تساوی تعداد هجاها ، واحد زبرزنجیری «درنگ» پایان واژه ای، نقش تعیین کننده ای در ایجاد وزن را بر عهده دارد.
اگرچه استاد وحیدیان کامیار،بحث مفصلی درباره پیشینه شعر هجایی در زبان فارسی دارد ،اما از انجا که از یک سو،شواهد زیادی از فارسی باستان و میانه برجای نمانده و از سوی دیگر درشعر فارسی امروز، علاوه بر درنگ ،عوامل دیگری نظیر تکیه و سکوت میان واژه ه ای ،عامل تعیین کننده وزن است، به شکل قطعی نمی توان در این باره سخن گفت .
زیرا به خوبی مشخص است که لحاظ کردن هجای کشیده در شعر فارسی نمی تواند همخوانی و هماهنگی چندانی با وزن هجایی داشته باشد.
با این حال،در زبان فارسی امروز (فارسی دری) نیز شواهدی برای وزن هجایی یافت می شود..در این راستا برخی از اشعار مولانا را به عنوان شاهد مثال می اورند. همچنین در دوران معاصر نیز تلاش شاعری همچون ابوالقاسم لاهوتی برای احیای وزن هجایی و خروج از وزن عروضی را نباید نادیده انگاشت .هرچند پیش از لاهوتی نیز میرزا حبیب خراسانی، در این مورد تجربیاتی داشته است .
در حوزه فرهنگی لرستان، هنوز پژوهش قابل توجهی درباره وزن هجایی انجام نشده و در سایه بی توجهی مسئولان فرهنگی، علاوه بر انکه قابلیت های این نوع وزن ناشناخته مانده است، با توجه به تخصصی شدن علوم ، در شعر بومی حوزه فرهنگی زاگرس، از یک سو شاهد پذیرش تغییرات زبانی بوده ایم و از سوی دیگر اکثریت شاعران بومی سرا، تحت تاثیر وزن عروضی قرار گرفته و مبنای شعر خود را بر وزن عروضی گذاشته اند.
📌📌📌این مطلب،به پختگی کامل نرسیده و نیاز به نقد و نظر دارد.
لطفا نظرات ارزشمند خود را در این باره بیان فرمایید .
اگر هیچ منتقدی نداشته باشی، احتمالا به هیچ موفقیتی نخواهی رسید.
مالکوم ایکس
وه هر گفت‌و لفتی لری زونمه
همه‌ی دار ندارم لرستونمه
#دکلمه‌لرپیا
@skeyani
مو هَر مَثنَوی گوم یه دۊنه‌ی دوره
غَزَل تا دوبِیت و یه بِیتوم لوره
وه هَر گوفت‌ولوفتی لوری زۊنومه
همه‌ی دار نڌاروم لورستۊنومه
رِووم هَر وِلاتی مو ویروم لوره
جِوۊن تا یه رۊزی که پیروم لوره
مو لاروم ٱیَر وه دو وَر هیرد کونِن
وه زیر یه تیشه دوسَر هیرد کونن
رِووم وه وِلاتوم یه رۊزی مو دیر
سَر کوت ٱووم جۊر یه دار پیر
وه گِل ٱر بریسوم مو خاکوم لوره
بمیروم، بپیسوم، مو خاکوم لوره
#خط_لری
ممنون از ادمین دنگ لری❤️
@Lurishsongs
مو هر مثنوی گم یه دونه ی دره
غزل تا دوبیت و یه بیتم لره
وه هر گفت‌و‌لفتی لری زونمه
همه‌ی دار ندارم لرستونمه
(با هر گویشی که صحبت کنم لری زبانم است
همه ی دار و ندارم لرستانم است)
روم هر ولاتی مو ویرم لره
جوون تا یه روزی که پیرم لره
مو لارم اَیر وه دو وَر هیرد کنن
وه زیره یه تیشه دو سَر هیرد کنن
روم وِ ولاتم یه روزی مو دیر
سره کُت اَوم جورِ یه دارِ پیر
وه گِل ار بریسم، مو خاکم لره
بمیرم، بپیسم، مو خاکم لره
#سجاد_کیانی
@skeyani
هر مثنوی ای که میگویم مانند دانه ای در است
غزل، دو بیتی و تک بیتی هایم لر است
با هر گویشی که صحبت کنم لری زبانم است
همه ی دار و ندارم لرستانم است
هر ولاتی که برم به یاد لر هستم
جوان تا یک روزی که پیر شوم لر هستم
اگر تنم با تیشه ی دو سر از دو طرف زخمی شود و مانند درختی پیر فرسوده شوم باز هم به وطنم لرستان برمیگردم
همانطور که در خاک لر رشد کردم و بزرگ شدم هنگامی که بمیرم و بپوسم همچنان خاک لرم
شوݩ بیار تا سر بنیم زار بزنم سیر بگریویام
ره ونم رو، رود خی وا چنگ د چشیام
#ایرج_رحمانپور
@skeyani
ادامه
اشعار بالا به زبان خود متوفی سروده شده است
اینجا مرده مرگ خویش را به اطلاع دیگران می رساند
در فرهنگستان زبان لری
نظرات مختلفی در مورد ریشه گاگریو منتشر شد
اینجا( /channel/thelurishacademy/5997)
و اینجا(
/channel/thelurishacademy/5999)
البته این دو نظریه را رسما رد می کنیم چون ما دنگ دال را به این معنی داریم
دنگ به معنی صدا و دال به معنی بلند
دنگ دال :صدای بلند
#منبع کتاب سوگ بختیاری
نویسنده محمد حنیف
با نظر وانومنؽگار مهراموز موافقم اینجا که می‌گوید:
(تکواژ گاه هنوز هم در برخی از کلمات با موسیقی و آواز ارتباط دارد مثل سه‌گاه)
گا به معنی یک مقام که گاگریو باشد
قوی تر میدانم تا:
گا به معنی سرود
چون ما باز سرو را داریم به معنی سرود
(دودری بشکن بیو وه سر مزارم
کل بزن سرو بخون واکو قطارم)
برگردان:
ای دختر روانه شو و بر سر مزام بیا
کل بزن و سرود بخوان و شال و قطارم را باز کن
البته بین نویسندگان هم نظرات مختلفی وجود دارد که:
ایوب کیانی در کتاب سوگواری بختیاری
و عیسی غفاری در( سوگ در ایل بختیاری)
گودن و گریوسن( گفتن و گریه کردن) دانستند
محمد حنیف در کتاب سوگ بختیاری بگو و گریه کن دانسته است
ادامه دارد 👇
دو رباعی از وانومنؽگار :
#ایرج_خواجوی
#لری_بختیاری
#خدا_دونه_خَشِه
هَی جُستَن وُنَیدَنِت ،خدا دونِه خَشِه
چی مَه دَر اُوَیدَنِت ،خدا دونِه خَشِه
جورِ تَو اِیای وُ وا عرق وَر گَردی
ئی رَهدن وُ وَیدَنِت ،خدا دونِه خَشِه
#رباعی_فارسی
#مربع
@skeyani
برگیسوی/شب ریخته/نقره / مهتاب/
شب ریخته/مو به شانه/بنشسته/به قاب/
نقره/بنشسته/ به قاب / خیس مرداب/
مهتاب / به قاب / خیس مرداب / بتاب
#شعرلری
#ناهید_رئیسی
رِند وه رِند ای‌نویسم
دلم سی یکی تنگ اویده
که سیل‌ش اصالت داشت !
وه تو سیچه بگروزنم تیات مونه وه خوم دیر کِرده
شعر بهونه هد
مین ای هوای هاشقی
پَییزنه ایگم!!
خوت وا بووی وُ دستَلت
مو بوم وُ شونات !
@skeyani
#ترجمه_به_فارسی
سطر به سطر مینویسم
دلم برای کسی تنگ شده است
که نگاهش اصالت داشت !
از تو چه پنهان چشم هایت مرا رانده زخویش
شعر بهانه است
در این هوای عاشقی
پاییز را میگوییم!!
خودت باید باشی و دست هایت
من باشم و شانه هایت !
چنو دارِ تو چی زرده دِرازه
وه همسایی تو هر کوهی اینازه
تو مهمون هر دوبیتی دهدَر لر:
لری وا کَلما نشم‌‌ش ایبازه
#سجاد_کیانی
@skeyani
تو مهمان هر دوبیتی که هستی دختر لر
لری همراه با کلمات نازنینش در شعر می رقصد
جناب نصیر بازگیر :
گو گریوه، یعنی:
گفتن و گریستن، چیزی که در مینجایی به آن « مویه» میگن.
مقصود از « گوُ » گفتن و به زبان آوردن کلمات تأثربار و ملال آور است بخاطر مغموم کردن و به گریه انداختن جمع عزادار.
#ارسالی
این احتمالا معادل چاینه در منطقه جنوب ایلام باشد چون در چاینه هم یک خانم می خواند و بقیه جواب میدن
@skeyani
گوگریو یا گاگریو در لکی و مینجایی #مور(دنگدال، دندال، سرو) سوگ در لری بختیاری که با وزن هجایی مخصوص #لریات که قبلا در این مورد توضیح دادیم
یه چیزی شبیه وزن (فعلاتن /فاعلاتن/فعلاتن) هست
ایوب کیانی در کتاب سوگ ایل بختیاری
می‌گوید :
گاگریو به معنی گاو زاری نیست
بلکه به معنی گودن و گریوسن (گفتن و گریه کردن) است
توجه داشته باشید اینجا در مورد گاگریو لری بختیاری میگوییم
اگر کسی در مورد گاگریوه در جنوبی لکی و مینجایی به ما گفت حتما اضافه خواهیم کرد
(متاسفانه همتباران مینجایی و لکی بلدند گلزار ادب لرستان را نقد کنند
انگار کسی دست‌‌شان را گرفته است
که در مورد ادبیات بومی خود کتاب بنویسنده)
خب علم در هر زمینه ای امروز در حال پیش‌رفت ست شما لطف کنید بهتر از آن بنویسید دست کم ما هم در مورد ابیات‌تان آگاه شویم
اصل گاگریو یعنی گفتن و گریه کردن است که مخصوص زنان است
چون زنان دسته جمعی و گروه ای انجام می دهند
(در جشن شادی هم مخصوص زنان که دسته جمعی می خوانند داریم)
اما به طور کلی میتونیم گاگریو را به پنج قسمت تقسیم بندی کنیم
که برای هر نو مرگی مقام خود را داریم
در ادامه معرفی خواهیم کرد
لاشمه هوار برین لنگار و لنگار
تا بیان وم برسن گویل غم‌خوار
نرمه نرمه بزنین کلند وه گورم
تا بیان وم برسن گویل دورم
نرمه نرمه بزنین کلند صویری
تا بیان وم برسن گویل دیری
ادامه دارد
@skeyani
یه انگشت سور ایدونه، که وا تَش بیتِ مو سوده
یه ورکار مَپسی دونه، که مین بیت اولیم پوده
یه میرنوروز، علیمراد ، یه ایرج که گِلیش زهمه
یه لر کهنه لری دونه، که زیتر از مو وت گوده
کُری که وه تو دیر آوی، #وجاقش بی تو کور ایبو
یکی چی #بهمن ایدونه، که وا پارو غمت روده
تو پازن کو ولاتی گل، شکال اوویدَنت سخته
تِفنگ‌چی وم ایبوره ره، که تی وه وَیدنت دوده
تو چونی هی مو ایگم چه، چنی چالی دلم داغِ
یه ٱنگشت سور ایدونه، که وا تَش بیتِ مو سوده
#سجاد_کیانی
علیمراد : علیمراد تنهایی شاعر حماسه سرای لری جنوبی
@skeyani
#ترجمه بیت چهار:
تو پازن کدوم سرزمینی هستی گل که شکار شدن تو اینقدر سخت است
تفنگ چی را به دلِ من میبرد که چشم به آمدنت دوخته است
تا وت اِرِسم تیه کال خومه بلا ایکنم
جورِ چشمی که بره وه اووه کارون برسه
#سجاد_کیانی
@skeyani
لحظه ای که به تو میرسم خود را گم می کنم
همچون چشمه ای که به رودخانه کارون برسد
با صدای بانو #لیدا_طاهری
#دوبیتی_گجیک
لری جنوبی (برازجونی) از:
#معصومه_خدادادی
@skeyani
مو بانده‌ی خش صدی باغِ ولاتم
گجیکی صاف‌و ساده از دهاتم
زِمین و تیرکمون بردش بواره
سپر ویموم همیشه خوم نهاتم
شعر لکی از وانومنؽگار عزیز:
#غریب_دلفانی
@skeyani
دال اِ وژت ،بال اِ وژت
کُل کال و نیمکال اِ وژت
اولاد و آژال اِ وژت
هم بخت و اقبال اِ وژت
حج ها درِِ مالِ وژت
حاجی اره کووه مچی؟!
🔻
وه ظاهرا لبیک گو
باطن پِر اژ ظلم و درو
حرفت پرو ار سر پرو
تیژی زانت چووی چَخو
خَرمانِ ایمان شاله رو
حاجی اره کووه مچی؟!
🔻
دی تا چَنی سعی و صفا
یه گوم نوا یه گوم دما
ویرر وژ و پشت آر خدا
اَر دور و وَر مالت بپا
هومسا و همری بی پنا
حاجی اَره کووه مچی؟!
🔻
مِه تا چَنی وه نامِ دین
مستضعفین بینَر زمین
چووی گرگِ هاری اَر کمین
نیشتینَسَر قَص مسلمین
صد اِژدها اِ آستین
حاجی اره کووه مچی؟!
🔻
لقمه حرامه پِر دَمِت
مالِ یَتیمل پِر لَمَت
بی دردی و خاطر جَمِت
وژ جهنمیکه اَر کمِت
هر چئم اَ دُم نا محرمت
حاجی اره کووه مچی؟!
🔻
وختی که تو اِ حج هَتی
اَر سفره تو وه راحتی
صدها مقامِ دولتی
لَئرین، چِرین چووی خروتی
هومسا و هُمری دَس پَتی
حاجی اره کووه مچی؟!
🔻
حاجی مَس و حاجی خِراو
حاجی پر اَژ قاو و کلاو
حاجی همویشه نا حساو
حاجی معاف اژ هر جوواو
هر بی کِش و بی گال و راو
حاجی اره کووه مجی؟!
🔻
دکمه کِراس اَر بوقِ مل
قی، ول وِشا چووی هوی سِمِل
وه بی سجل اَر صیغه زِل
اسباو و پیچ و مهره شِل
اَر کویچه و بازار وِل
حاجی اره کووه مچی؟!
🔻
حاجی نه حاجی، اَرمَنی
حاجی سِراو دشمنی
حاجی پِر اَژ ما و منی
اِ فرقِ سر تا پا گنی
دل پِر گنا و لیخنی
حاجی اره کووه مچی؟!
🔻
دی تا چَنی نیرنگ و فن
تا کی حساوِ چوین و چن
هم چووی گدا، هم دولَمَن
کم دام اَرا مردم بِتَن
بو رختِ احرامت بکن
حاجی اره کووه مچی؟!
🔻
اَژ دین که دلیا بی پیه
بَئشِ تو یه تولِ سیه
وختی صِلاتت گرتیه
خُمس و زکاتت کو چیه ؟
یَه ری نیه، یَه بی ریه
حاجی اره کووه مچی؟!
🔻
دُز بین و بینه واقفی
چینه حج و بینه تِفی
ایسه تونین و تعارفی
واپور قوین و کِف کِفی
تزمی دُری ، چووی عارفی
حاجی اره کووه مچی؟!
🔻
بارِت پِرَه اِ کافری
کُل کار و بارت سرسری
هر گیره مینه روی سری
بوری بترس اَژ داوری
دَس هیز ده اِ لیوه گری
حاجی اِره کووه مچی؟!
🔻
یا ایها الناس التقوا
وَجَاهِدُوا وَ هَاجرُوا
لاتقتلوا لا تشرکوا
لَا تَنْقضوا، لا تُفسدوا
وَلْيَسْأَلُوا مَا أَنْفَقُوا
حاجی اره کووه مچی
🔻
شمس و قمر ،نجم و شجر
کُل ساجد و تو بی بصر
کارت شر و نامت بشر
اَژ حرفِ حق گوشِ تو کر
بوره دِریر اِ گوشِ خر
حاجی اره کووه مچی؟!
گل پَلت بلگِ چَویلِ وت دنا هَز ایکنه
هرکه بلگت ریتِنیدک بو نها هَز ایکنه
تو دور لر #زاگرسی آدم و هوا که هچی
هو که خوش تون آفریدک او خدا هَز ایکنه
#سجاد_کیانی
@skeyani
گل گيسویت برگ چویل است دنا که تو را شکوفا کرده ازت لذت می برد
هر کسی دیگه هم برگ تو را همراه خود برد از عطر تو لذت می برد
تو دختر لر طبیعت زاگرس هستی آدم و حوا که هیچ
آن که تو را آفریده است (خدا) لذت می برد
مو کینم ؟ مو یه مال او برده یم
یه تش مینه جون گئو مرده یم
نهیوی که گوشی به بُنگِس نوی
غریوی که کس هُمدُرُنگِس نوی
بلیطی که پیره و بلگس نیا
به خوس پیت ایاره و مرگس نیا
تشه کور ایلم که حاکشترم
ز کوگی که بی دایِ تهناترم
مو کینم یه دلتنگ تَو مینه دل
یه بی آرمون کُورَو مینه دل
مو زحمِ زمینم که چُهمِستُمه
اویـکارِ دردم که رُهمِستُمه
کلوسی که وا ریشه ها چیدنس
کناری که وا برد تینیدنس
کناری که دی نا نداره به دل
کناری که دی سا نداره به گِل
کل خوم ، خومه هم بلا ایکنم
سر اینم به گل ، خوپلا ایکنم
تش بیکسی مینه جون مونه
زمین پر ز قور گگون مونه
شو بیکسی هام مه نیبره
خدا هم به حال مو ره نیبره
غلی تش ، غلی یخ مونه آفری
خدا مینه برزخ مونه آفری
#شاعر_قاسم_سلیمانی
#دکلمه_لرپیا
@skeyani
این مثنوی برای روستا آویکار سروده شد
که رفت زیر زمین
ادامه فولکلور #لریات، لری جنوبی( استان بوشهر) :
آسمون اُور دِر اُورد اورِش کلونه هشکله
دُوَرل آ کرم نرخ‌شون گرونه هشکله
..
بیو بریم شمال ولات غالی کنیم فَش هشکله
قوری سور سبید منقل پر تَش هشکله
بیو بریم شمال ولات جیکه بچینیم هشکله
موقع جیکه چیدن ور هم بشینیم هشکله
...
نیترم تیت بشینم نه دیرت واوم هشکله
بکمم عقدت کنم تا سیرت واوم هشکله
..
دوری جون یه ککات سی رنگ زردم هشکله
یه علاجی سیم بُکُه تا شو نگردم هشکله
@skeyani