-
🏅مشاور و سخنران انگیزشی🏅 گلچین باورهای شاد و ثروت آفرین چرایی باور و رفتارها @NowruziRayan www.instagram.com/Abar_Star t.me/Abar_Star 🏠Kish Island
📚گوش روز
گوش روز، نام روز چهاردهم در ماه‌های ایرانی است. این روز به ایزد گوش (Gōš) تعلق دارد که ایزد نگاهبان ستوران و جانوران سودمند است.
گوش، به معنی جهان، گیتی، زمین و گاو است و گاو به معنی هرگونه جانور سودمند است. در نگاه آریاییان، گاو با زمین پیوند دارد و همه‌ی برکت و سودمندی زمین، در گاو گردآمده‌است. نیز گوشورون (Gōš-urwan) در اوستا، روان جانوران است و او نزد هُرمَزد از بیدادی که از کشتن جانوران بر آنان می‌رود، شکوه می‌کند.
ایزد گوش در نگاهبانی از ستوران با ایزدان ماه، رام و بهمن، همکار است. گوش، گوهر گاوان را از ماه می‌گیرد و به زمین می‌سپارد. چهار روز متعلق به این چهار ایزد، روزهایی بوده‌است که آریاییان از کشتن جانوران سودمند، پرهیز می‌کردند و هندیان هنوز هم از کشتن گاو، می‌پرهیزند. در گوش‌روز، خوردن گوشت، کراهت داشته و بلکه منع می‌شده‌است و این رسم را برجای‌مانده از روزگاری می‌دانستند که جمشید به سبب خوردن یک شرحه از گوشت گاو، بر دست دیوان کشته شد و دیوان بر زمین مستولی شدند.
ایرانیان در گوش‌روز، گاو وَرزا به دشت‌ها می‌بردند و زمین را شخم می‌زدند تا برای کشت آماده شود.
#گوش
#گوش‌روز
@iranshahr1353
در باب پیوند ادعایی پوریم یهودی و سیزده به در ایرانی (بخش۲)
داستان پوریم تنها با تحلیل درون متن، مردود نمی‌شود و ضعف‌های آن را به یاری متن‌های موازی نیز می‌توان کشف کرد.
برای نمونه کشتاری که با عنوان #هولوکاست ( #همه‌کُشیِ) ایرانیان از آن یاد می‌شود و در 127 ولایت! رخ می‌دهد و به زعم قصه‌گویی جاعل با نام مستعار ناصر #پورپیرار موجب شد که ایران برای 2500 سال و تا همین هشتاد یا نود سال پیش خالی از سکنه شود، با چنین عظمت مهیبی در هیچ متن تاریخی و دینی جز خود کتاب استر یاد نشده‌است. نام شاهان هخامنشی در بسی از کتاب‌های ایرانیان از قبیل آثارالباقیۀ ابوریحان #بیرونی و مروج‌الذهب #مسعودی آمده‌است، امّا در هیچ کدامشان ذکری از واقعۀ عظمای پوریم نیامده‌است. نه‌تنها در منابع ایرانی بلکه در منابع یونانی و رومی و دیگر ملّت‌های باستانی نیز این واقعۀ هایله، انعکاسی ندارد.
از سوی دیگر اساطیر و حماسه‌ها و روایت‌های عامه که اغلب انعکاس وقایع عظیمه از قبیل شکست‌ها و پیروزی‌ها و تهاجمات و کشتارها و بیماری‌های همه‌گیر و امثال آن‌ها هستند و به صورت شفاهی و بیرون از نظارت دولت‌ها پدید می‌آیند، مطلقاً در این باره خاموش اند و بنابراین سانسور ادعایی صهیونیسم جهانی آن هم از سه هزاره پیش تا اکنون در این مورد باطل است و اگر چنین سانسوری در این مورد وجود داشته، چرا صهیونیست‌ها خود کتاب استر را در بوق نهاده‌اند؟! بالاخره باید این واقعه را پنهان کرد یا آشکار؟!! آری، واقعۀ پوریم، داستانی اساطیری برای تفسیر و تعلیل جشنی از پیش موجود در میان شماری قبیلۀ کوچ‌رو در آسیای غربی بوده و بس و تنها در ذهن نویسندۀ این داستان رخ داده. این نویسنده آگاهی‌هایی دور از اساطیر بابلی، پادشاهی هخامنشی و کشتار و تخریب عیلام به دست آشور #بانیپال داشته و در فضایی رومی و یونانی می‌زیسته و بسیار دوست داشته که وقتی از او می‌پرسند جشن پوریم چگونه پدید آمد، پاسخی برای این پرسش داشته باشد. داستانی که او در پاسخ به این پرسش بازمی‌گفته بر سبیل دیگر داستان‌های اساطیری، گفته و شنیده می‌شده تا اینکه اخیراً در حدّ و اندازه‌ای شگفت، مهم شد و عده‌ای در هر دو سوی موافقان و مخالفان، آغاز اصرار به تاریخی بودن این روایت اساطیری کردند. از دمیدن‌های نوظهور در داستانی که گویای حادثه‌ای تاریخی انگاشته نمی‌شده، دو گروه متضاد به صورتی علی‌السویه و یکسان، سود می‌برند: نخست، کوشندگان نبرد با صهیونیسم که با بازگویی داستان استر، یادآور میشوند که اگر مراقب نباشید، صهیونیست‌ها شما را قتل عام می‌کنند و دیگر، صهیونیست‌ها که با بازگویی این داستان، یادآور میشوند که اگر مراقب نباشید، دشمنان یهود شما را قتل عام می‌کنند!
#مهریه_ایرانی
#کورش_نیکنام
مهر یک واژه پارسی است. به چمار(:معنای) مهربانی، دوستی و پیمان در فرهنگ نیاکان آمده است.
به روزگاری که نیاکان ایرانی ما، مهر (نور خورشید) راستایش می‌کردند، خورشید و روشنایی آن را نماد پیمانداری و مهربانی می‌دانستند.
زیرا خورشید هر بامداد پیماندار بود، به هنگام خود پدیدار می شد و پیوسته به زندگی مرتوها(:مردم) نور افشانی می‌کرد.
بدین روی آنان حلقه‌هایی همانندِ دایره خورشید از جنس و با ابزار گوناگون فراهم کرده بودند و برای هرگونه قرارداد و پیمانی که داشتند، آن دایره را به یکدیگر می‌سپردند.
حلقه یا دایره مهر، گاهی در دستان قرار می‌گرفت.
همانند دایره ای که در دست نگاره فروهر در سنگ نوشته‌ها دیده می‌شود.
گاهی در مچ دست قرار داشته. و سرانجام این حلقه در انگشت دست جای گرفته که همگی نشان از مهربانی و پیمانداری بوده و پس از هزاره ها همچنان ادامه دارد.
ارزش ویژه دایره مهر، پذیرفته شدن آن در جهان است و همه جوانان از هر کشور و با هر کیش وآیینی که پیوند زناشویی خواهند داشت، برای پیمانداری و وابستگی به همسر خویش این حلقه را پیوسته در دستان خود نگهداری می کنند
در فرهنگ ایرانی، مهریه تنها حلقه مهر است که اکنون برای ارزش بیشتر پیمانداری با جنس فلزهایی گرانبها مانند مس، نقره و زرین(طلا) ساخته می‌شود.
در آغاز پیوند زناشویی، اروس و داماد برای پیمانداری به یکدیگر پیشکش می کنند.
اکنون نیززرتشتیان برای فرزندان خویش به‌جز این شیوه وپیشکشی، مهریه دیگری ندارند. و در سند زناشویی آنان نامی از چگونگی مهریه نیامده است.
گفتنی است.
در آیین نامه احوال شخصیه زرتشتیان هرگاه به هر دلیلی جدایی زن و شوی پیش آید. دارایی هریک از آنان که پیش از زناشویی داشته اند، برای هریک جدا می شود و آنچه پس از آن بدست آورده اند به دو بخشِ مساوی برای زن و شوی در نظر گرفته خواهد شد.
آنان جَهیزیه نیز برای دختران خود گردآوری نمی کنند. به هنگام جشن اروسی به جز توان خانواده اروس وداماد که مهرورزی می کنند، دیگر خویشان و آشنایان نیز بخشی از هزینه های زندگی اروس وداماد را پیشکش خواهند کرد.
از زمانی که فرهنگ های دیگر به ایران رسید. جایگاه بانوان در زندگی همانند کالایی در دست مردان درآمد.
آنان نه تنها می توانند مالک چند زن باشند. بلکه برای تصاحب هر زن هزینه ای باید پرداخت کنند که نامش را مهریه گذاشته اند.
چندی پیش از زناشویی خویشان گرد هم آمده تا قیمتی بر این کالا(اروس) بگذارند و به تازگی چنان سخت شده که گرفتاری زیادی برای برخی خانواده ها پیش آورده است.
هرچند گفته می شود: مهریه را چه کسی داده وچه کسی گرفته؟
جوانان زیادی به سبب نداشتن هزینه پرداخت سکه های طلا که در قرارداد وسند زناشویی آمده، اکنون در زندان ها بسر می برند.
شایسته است ایرانیان با فرهنگ ایرانی خود زندگی را آغاز کنند تا سرانجامی نیک داشته باشد.
🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد کورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
خُرداد روز در فرودین، زادروزِ زَرتُشترا سِپیدمای
➖➖➖
لینک یوتیوب برنامه با کیفیت بهتر
➖➖➖
بشنوید و ببینید و آگاه شوید و دیگران را نیز آگاه کنید
👇
@Zartosht_Setodeh
در این نگاره‌ها تعدادِ ۳۰ نفر از اقوامِ مختلف را می‌بینیم که حتا ترتیبِ ایستادن‌شان آنقدر معنادار و استاندارد شده بود که در همه‌یِ نمونه‌ها موبه‌مو تکرار می‌شد.
#اورنگ‌بران
اما خلاقانه‌ترین، استانداردترین و شاید مهم‌ترین نمونه، سنگ‌نگاره‌ای است که بعد از داریوش تقریبا در همه‌یِ آرامگاه‌هایِ هخامنشی به یک شکل تکرار شد. من با نامِ اورنگ‌بران از این نگاره یاد می‌کنم.
در نگاره‌یِ اورنگ‌بران همان‌طور که از نامش پیداست، افرادی را می‌بینیم که در دو ردیف دست‌هاشان را بالا گرفته‌اند و اورنگِ شاهنشاه را نگه داشته‌اند. رویِ اورنگ هم شاهنشاه با ظاهری ساده مثلِ همه‌یِ سنگ‌نگاره‌هایِ هخامنشی با کمانی در دست ایستاده و به آتش و اهورامزدا ادایِ احترام می‌کند.
#اورنگ‌بران
زبان مادری چه‌چیزی است؟ فرق بین زبان عامیانه (مادری) و زبان رسمی (تحصیل) چیست ؟
این مسئله همان‌چیزی‌ست که هرگز به آن توجه‌نشده و مورد پژوهش قرارنگرفته‌است. زبان مادری همان زبانِ عامیانه است و زبانِ عامیانه یک گویش است؛ درست مثل گویشِ فارسی عامیانه. زبان رسمی (تحصیل) و گویش عامیانه (مادری) باهم فرق دارند و این دو در هیچ‌کجای جهان باهم یکی نیستند؛ یعنی در هیچ‌کجای جهان زبانِ مادری رسمی نیست. این نکتهٔ اساسی چیزی‌ست که دستِ تجزیه‌طلبان را رو، و هیکلِ آن‌ها را عُریان می‌کند. با دقت توجه‌کنید و تا می‌توانید گسترش دهید.
#زبان #زبان_فارسی #گویش #زبان_مادری
#بهرام_ورجاوند
@kavehiranfarr
پیشینهٔ نام «ایران» و «ایرانشهر»
https://azariha.org/9549/نام-ایران-در-تواریخ-دوره-اسلامی/
همچنین پیشینهٔ نام ایران را در «ویکی‌پدیا» نیز جستجو نمایید که توسط هم‌کاران با منابعِ دقیق ویراسته‌شده‌است.
#بهرام_ورجاوند
@kavehiranfarr
#زرتشت دانشمند بوده
و خود را #خردمند معرفی کرده است
#زوتر
#دانا #دانشمند
#زان #دان
#نازان #نادان در #کردی
➖➖➖
👇
@Zartosht_Setodeh
دروازه ات که درگه مهر است و سروری
چون روزنی به بارگه داد و داوری ، بر روی مردمان ، از هر تبار و کیش ، با هر نژاد و رنگ ...باز و گشاده بود....
#هما #ارژنگی
ای تخت سرفراز که سر سوده ای به ناز
برسینه ستبر و شکیبای کوهسار
ای جشنگاه #مهر که تا آسمان به پاست
شاهین بخت و فر همای تو پایدار......
نماهنگ #تخت #جمشید
سرایش و خوانش
# هما ارژنگی
وطن من
🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد کورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
⚜⚜⚜
9- « وامواژه‌های ایرانی میانه غربی در زبان ارمنی » نوشته‌ی ماریا ایوازیان
#کتابخانه_ایران_زمین
🔥 برای نمونه، واژگان پهلوی هنوز بصورت باستانی خود در ارمنی بکار میروند
نیزه ---> پهلوی: نیزک / ارمنی: نیزاگ
انسان ---> پهلوی: مرت / ارمنی: مارت
زمانه ---> پهلوی: ژمانک / ارمنی: ژاماناگ
قرمز ---> پهلوی: کارمیر / ارمنی: کارمیر
قدرت ---> پهلوی: اوژ / ارمنی: اوژ
نامه ---> پهلوی: نامک / ارمنی: ناماگ
افسوس ---> پهلوی: اَپسوس / ارمنی: آپسوس
و ۱۰۰ها واژه و نام‌های ایرانی کهن که هنوز در زبان ارمنی بکار میروند
🆔 @iranzamin777
⚜⚜⚜
⚜⚜⚜
7- گسترش یک #آیین ایرانی در #اروپا
🔥 کتابی ارزشمند از پروفسور المار شورتهایم درباره گسترش آیین مهر در اروپا
⚜⚜⚜
#کتابخانه_ایران_زمین
🆔 @iranzamin777
⚜⚜⚜
⚜⚜⚜
5- ده کتاب خوب درباره حوادث سال‌های ۱۳۲۴ خورشیدی در آذربایجان و کردستان
۱- کتاب « #کردها و #فرقه #دموکرات آذربایجان »
گزارش‌هایی از کنسولگری آمریکا در تبریز، دی ۱۳۲۳ تا اسفند ۱۳۲۵ ؛ ترجمه کاوه بیات
⚜⚜⚜
#کتابخانه_ایران_زمین
🆔 @iranzamin777
⚜⚜⚜
در باب پیوند ادعایی پوریم یهودی و سیزده به در ایرانی (بخش۳)
و امّا سیزده به‌در. جشن‌های ایرانی بنا به دلالت واژۀ #جشن/ #یسن که به معنی #نیایش و #نماز است، آیین‌هایی مذهبی برای گرامی‌داشت خاطرۀ اعمال نیک نیاکان ما ایرانیان یا برای طلب چیزی از خداوند بوده‌است و اغلب هم به سبب معیشت #کشاورزی و ستورپروری ایرانیان از زمان‌های بسیار دور، مصداق این طلب، آب و زمین و #باروری و برکت بوده‌است. این جشن‌ها به سبب ماهیت مذهبی، اغلب به صورت جمعی برگزار می‌شدند و چون این جشن‌ها و گاه سوگ‌ها از قبیل #تیرگان ، تِشتَر روز (سیزدهم فروردین ماه) و #سوگ #سیاوش ، برای طلب فزایش آب و باروری زمین و فزونی گیاه و برکت بوده، جایی جز طبیعت برای برگزاری‌شان متصوّر و ممکن نبوده و در خانه #ماندن ، نقض نیایش انگاشته‌می‌شده‌است. #نبرد آسمانی ایزدان ایرانی با دیوان #تاریکی و #خشکسالی با حمایت‌های جمعی مردمان ایرانی در پهنۀ زمین همراه می‌شد و ایرانیان برای شرکت در این عمل ایزدی به پهنۀ سبزه‌زاران و کناره‌های جوی‌ها و چشمه‌ساران می‌رفتند و نرفتن را #بدشگون می‌انگاشتند. سیزدهم فروردین‌ماه متعلّق به یکی از مشهورترین #ایزدان آب‌فزا یعنی ایزد #تیر/ تِشتَر بوده‌است و حضور شاد ایرانیان در سبزه‌زاران و کنار آب‌ها برای حمایت از او بوده که در آسمان برای ایرانیان، با دیوان سیاه آب‌اوبار نبرد می‌کرده. تکلّف کردن در غذا و شیرینی و شربت در این روز، یادگار آیین‌های کهن‌تر #فدیه دادن برای خوش ساختن خاطر ایزدان بوده‌است. چنین ترکیب شاد و پر معنویتی، هیچ مناسبتی با گریز ایرانیان خوف‌زده به صحرا برای در امان ماندن از یک هولوکاست ادعایی در اساطیر قبایل #چوپان #شامات ندارد که دو سه نفر از سخنرانی:پیشگان در آن می‌دمند، درحالی که رسم کهن ایرانیان برای در امان ماندن از کشتار، شهربندان و به طور ویژه در خانه ماندن بوده و برای همین بوده که کوچه‌ها را تنگ می‌ساختند و خانه‌ها را بلند دیوار و محفوظ می‌گرفتند.
و اگر آن سال برای در امان ماندن از کشتار به صحرا گریختند، چرا سال بعد هم در همان روز گریختند و صدها سال و چند هزار سال دیگر هم و چرا این قدر شاد؟! رخ‌دادن این جشن در سیزدهم فروردین ماه هم ارتباط #ماهوی با عدد سیزده و نحوست آن که پدیده‌ای نوآمده از فرهنگ غربی است، ندارد و همین جشن حمایت از ایزد باران‌زای آب‌فزا در روزهای غیر سیزده و ماه‌های غیر فروردین نیز برگزار می‌شده‌است و آنچه بدشگون بوده، نه عدد سیزده، بلکه در خانه ماندن و مشارکت نکردن در نیایش طلب باران و گیاه و برکت بوده‌است.
بیاییم این بار که تیشه گرفتیم تا بنای بلند میراث نیاکانمان را از بیخ بکنیم، لحظه‌ای به خود بگوییم که آری، صهیونیسم در همه جا برای ما دام نهاده و از جملۀ این دام‌ها، یکی همین نفی فرهنگ و تاریخ ما به همّت خود ماست.
#تیرروز #تشتر
#تیشتر #سیزده_به_در
#تیرگان
#پوریم
@iranshahr1353
در باب پیوند ادعایی #پوریم یهودی و #سیزده به در ایرانی (بخش۱)
.
بسیاری از میراث‌های انسانی، مادی و معنوی کشورمان را در این سال‌های نزدیک، کشورهای دیگر به نام خود کردند. از آنان نه شگفت است و نه حتی جای شکایت است. شگفتی و شکایت از خودمان است. انگار که سخن غریب باورناپذیر گفتن، مبدل به یک مد شده باشد، چند سخنرانی‌پیشه، هرچه ایرانی است، زاده‌ی توطئه‌ی بیگانه وانمود می‌کنند و سیزده به در هم از این لجاجت شگفت بی‌نصیب نمانده و آن را توطئه‌ای یهودی علیه موجودیت ایران و همان عید پوریم یهودی بازمی‌نمایند، درحالی که گاه «پوریم» را نمی‌توانند به‌درستی تلفظ کنند! در این تلاش لجاجت‌آلود دوستانمان، بیش از همه، دشمنانمان شادکام میشوند که بی‌مزد و بی‌منت، داشته‌هایمان را می‌برند. در این یادداشت نگاهی می‌کنیم به پوریم یهودی و پیوند ادعایی آن با سیزده به در ایرانی.
تلاش قبایل موسوم به بنی‌اسرائیل برای تدوین مجموعه‌ای گسترده و دستگاه‌وار از اساطیر که بتواند همۀ هستی را توجیه کند، غالباً به مابعد عصر اسارت بابلی بازمی‌گردد و نتیجۀ آشنایی آنان با مجموعه‌های اساطیری ایرانیان و ملّت‌های میان‌رودان (بین‌النهرین) است. علمای یهود در تدوین اساطیر خویش از بسی اساطیر ایرانی و بابلی و سومری بهره‌بردند تا برای پرسش‌هایشان پاسخ‌هایی منسجم و مدوّن ارائه کنند. یکی از این پرسش‌ها می‌توانست چنین باشد: «جشن پوریم چگونه به وجود آمد؟» امّا تعجّب نکنید اگر بگوییم این پرسش در ابتدا هیچ پاسخی در #تورات نداشته‌است و با تأخیری چشمگیر نسبت به دیگر اجزای تورات بوده که کتاب #اِستِر در پاسخ به این پرسش پدید آمده‌است. کهن‌ترین فهرست از مندرجات تورات که به طومارهای بحرالمیت موسوم است و در نیمه‌های قرن بیستم میلادی کشف شده‌است، نام همۀ اجزای تورات را دارد بجز کتاب استر. امّا این تنها یک سوی ماجراست. تحلیل محتوایی و نقد اسطوره‌شناختی کتاب استر هم رازهایی جالب‌تر را بازمی‌گوید. این کتاب، ساختاری اساطیری دارد و داستانی توجیه‌گر برای پیدایش یک پدیده – در این مورد، عید پوریم- است. این اسطوره قطعاً پس از دوران اسارت بابلی و در عصر سلوکی یا حتی عصر رومی ساخته‌شده‌است و اجزای بابلی، ایرانی و رومی- یونانی در آن موج می‌زند. پی‌رنگ داستان استر به‌روشنی، یک اسطورۀ کهن‌ترِ مأخوذ از اقوام میان‌رودان و عیلام است. شخصیت‌های اصلی متنازع در این داستان، یعنی #استر ، #مردخای و #هامان ، زادۀ خاطراتی اند که یهودیان در دورۀ اسارت بابلی از اساطیر میان‌رودان و عیلام کسب کرده‌اند و با اندک تفاوت‌هایی در تلفظ، در اساطیر این اقوام حضور دیرینه دارند. در حقیقت، این شخصیت‌های متنازع، خدایان میان‌رودان ( #عشتار و #مردوخ ( #مردوک)) هستند که با خدای عیلامی ( #هومبای) نبرد می‌کنند و حاصل این نبرد، شکست خدای #عیلام است. نبردهای خدایان در آسمان، در نبردهای مردمان و دولت‌های زمینی، تجلّی عینی می‌یابد و نبرد خدایان میان‌رودان و عیلام نیز در تجلّی زمینی، با قتل عام و تخریب تمام عیار عیلام و عیلامیان در عصر #آشور بانیپال، خاتمۀ تاریخی و عینی می‌یابد و همین قتل عام و تخریب، در داستان استر نیز انعکاس می‌یابد. نویسندۀ داستان اساطیری کتاب استر، باید زمان و مکانی برای این داستان فرض می‌گرفت که با حیات یهود در پیوند باشد و روایت‌های کهن میان‌رودان و عیلام که به سبب اساطیری بودن، لازمان و لامکان بودند، زمان و مکانی آشنا برای یهود بیابد. این زمان و مکان، از ایران عصر هخامنشی وام گرفته‌شد. نویسنده، آگاهی‌هایی دور و کلّی از ایران داشته‌است، امّا از بسیاری از جزئیات آگاه نبوده به‌ویژه دربارۀ اعداد و رسوم، بنابراین او در ایران و در عصر هخامنشی نمی‌زیسته. ممکن‌ترین جا برای زیست او #فلسطین و ممکن‌ترین زمان، عصر اشکانی بوده که بخشی معاصر سلوکیان یونانی و بخشی هم معاصر رومیان بوده‌است، زیرا این داستان، اجزای رومی و یونانی آشکار نیز دارد. این نویسنده می‌دانسته که ایران عصر هخامنشی، خیلی خیلی بزرگ بوده، امّا نمی‌دانسته چقدر. پس ایران را دارای 127 استان معرفی می‌کند، درحالی که ایران عصر هخامنشی تنها 20 استان داشته‌است. همچنین آگاهی‌های او دربارۀ رسوم ایرانی، به طرزی تأسف‌بار، یونانی و رومی است! برای نمونه، درخواست پادشاه پارس برای بدن‌نمایی #ملکه و هنر دانستن آن، انگاره‌ای رومی و یونانی است و حتی مبلّغان اصلی واقعۀ پوریم در ایران که به طور مشخّص دو سه سخنرانی‌پیشه هستند، دربارۀ عفّت و حجاب باستانی ایرانیان، تردیدی ندارند و حتی از نقش‌های تخت #جمشید هم برای اثبات این عفاف ذاتی ایرانیان – چه زن و چه مرد- شاهد می‌آورند. تناقضاتی از این دست در داستان پوریم بسیار است.
نظر استاد #فریدون_جنیدی دربارۀ روز سیزدهم #فروردین
«نیاکان ما سبزه‌های خوان نوروزی را نگهداری می‌کردند تا روز سيزدهم (یعنی تیشتر). البته ما اکنون روزها را می‌شماريم، اما در ايران باستان روزها شمارش نمی‌شدند (يعنی هفته وجود نداشت)، بلکه هر روز را با نام ويژه خودش می‌شناختند. نام روز سيزدهم «تيشتر» (tištar) بوده است. تيشتر نام ایزد «باران» است. در روز سيزدهم، اين سبزه‌ها را می‌بردند و با آيين ويژه و باشکوهی نثار آب روان می‌کردند و «تيشتر» را ستايش می‌کردند که تو به ما باران دادی و سبزه‌های ما بلند شده و جهان سبز شده، پس ما هم اين سبزه‌ها را به تو نثار می‌کنيم. امروزه هيچکس توجه نمی‌کند که چرا ما سبزه‌ها را به آب می‌دهيم؟ نخست می‌گويند که سيزدهم گجسته (نحس) است که هيچ معنایی ندارد، سپس سبزه‌ها را پرت می‌کنند در جوی‌های آب! در حالی که در ايران باستان با نياز و احترام اين کار را می‌کردند».
/channel/bonyad_neyshaboor
@ShahnamehToosi
🔴 آیا مردم بومی شهر باکو فارس‌زبان هستند؟
دلیل تاریخی انکارناپذیر وجود دارد؟
✅️ جوابیه محکم اکرم حاجی‌زاده مسئول رسانه‌ای قرارگاه مرکز مطالعات آذربایجان به حملات پانترکان متوهم و بی‌سواد
🆔 @iranic_azerbaijani
اینکه اقوامِ فرمانبردار و تابع را با حالتِ احترام، با لباس‌هایِ عادیِ خودشان، با قامتِ ایستاده تصویر کنند تا قبلِ دوره‌یِ هخامنشی بی‌سابقه بوده. در این نگاره هخامنشیان با وسواسِ همیشگی‌شان جزيیاتِ چهره و لباسِ هر قوم را به خوبی رعایت کرده‌اند. افراد در نگاره‌یِ اورنگ‌بران حتا مسلح هستند.
#اورنگ‌بران
دگرگونی از
انسان شکارچی
به انسان خردمند
گذر از
ترس شهامت
به
خرد تجربه
انسان در گذر از این هزاره ها
از جنگجویی به خردگرایی رسیده است
کارهایی که با نگاه انسان نخستین انجام شوند
یا همچون همان انسانهای شکارچی
شکاری بزرگ میگیرند
یا آسیب و زخمی بزرگ برمیدارند
یا خود شکار میشوند و می‌میرند
زندگی انسان خردمند در این چند هزار سال به او آموخته که نخست بیاندیشد و گام به گام پیش رود
پیشروی بدون اندیشه سرانجامش همان است
⚜
خوانشِ درستِ ترکیب‌های اضافیِ عربی در زبان پارسی
ناصرِالدین‌شاه یا ناصرُالدین‌شاه یا ناصرَالدین‌شاه؟
#سیامک_رستمی
@kavehiranfarr
شما می‌خواهید راهها را یکی پس از دیگری برای ویرانی ایران آزمایش کنید. جمهوری با ایران نمی‌خواند. معلوم است که جمهوریخواه از درفش کوویان بیزار است، به تمام گذشته ایران دشنام خواهد داد. زرتشت سپیدمای بنیانگذار فرهنگ ایران پادشاهی خواه بوده است
➖➖➖
👇
@Zartosht_Setodeh
#تخت #جمشید
ای تخت سرفراز که سر سوده ای به ناز،
بر سینه ستبر و شکیبای کوهسار،
ای جشنگاه #مهر که تا اسمان به پاست،
شاهین بخت و فر همای تو پایدار...
⚜
سرایش و خوانش
#هما #ارژنگی
البوم :
#تخت جمشید
👍
#خروس در باور ایرانیان
#_کورش_نیکنام
خروس در فرهنگ ایران باستان، پرنده‌ای ارجمند و گرامی بود و از چنان جایگاهی برخوردار بوده که یونانیان باستان آن را با نام «پرنده ایران» می‌شناختند.
رد پای خروس را در استوره‌های کیومرث و تهمورث نیز می‌توان یافت.
ایرانیان، کشتن و خوردن گوشت خروس را نیز ناروا می‌شمردند چون در آیین مهر، خروس سپید «پیک مهر » است که در برخی نگاره‌های مهری در اروپا آن را در کنار «کوت» مشعل‌دار می‌بینیم و پیروان آیین مهر، به هنگام «خروس‌خوانِ» سحرگاهان که خروس بانگ بر می آورد، «تن‌شویی» می‌نمودند و نیایش بامدادی می‌خواندند و این گونه روز خود را آغاز می کردند و به کار می‌پرداختند.
خروس در اوستا همکار و «پیک سروش» و «مرغ ورجاوند ایزدی» است. نام این پرنده زیبا در اوستا «پَرودَرش» است که به چِمار(معنی) «پیش‌بین» است، چون باور داشتند که خروس نخستین پرتوهای خورشید را در بامداد می‌بیند و با خروشیدن بامدادی خود برای مردمان «بیدارباش» سرمی‌دهد و برای همین «خروش» نام گرفته است که در زبان فارسی به ریخت(شکل) «خروس» شناخته می‌شود.
رنگ سپید نیز به نشانه پاکی درون و برون و بیزاری از خونریزی و کشتار جانوران برگزیده شده است.
هنگام سپیده دم خروس سحری
دانی که چرا همی کند نوحه گری
یعنی که نمودند در آیینه صبح
کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری
خیام
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
⚜⚜⚜
10- درباره زبان #آسی
🔥 آسی یا #اوستی یکی از مهم‌ترین زبان‌های بازمانده از « #سکایی باستان » است که امروزه در #قفقاز در منطقه‌ای میان روسیه و #گرجستان سخنور دارد.
دکتر محسن ابوالقاسمی کتابی با نام « درباره زبان آسی » نگاشته بود که در سال ۱۳۴۸ بنیاد فرهنگ ایران آن را منتشر کرد
⚜⚜⚜
#کتابخانه_ایران_زمین
🆔 @iranzamin777
⚜⚜⚜
⚜⚜⚜
8- #آیین‌‌ها در شاهنامه فردوسی
🔥 در این کتاب درباره آیین‌های گوناگونی که در داستان‌های شاهنامه آمده است، بحث شده است
⚜⚜⚜
#کتابخانه_ایران_زمین
🆔 @iranzamin777
⚜⚜⚜
⚜⚜⚜
6- #بـُندَهـِش
🔥 یکی از مهم‌ترین کتاب‌های زرتشتیان در دوره ساسانی و به زبان پهلوی، درباره چگونگی #آفرینش #کیهان در فرهنگ ایرانی
⚜⚜⚜
#کتابخانه_ایران_زمین
🆔 @iranzamin777
⚜⚜⚜
⚜⚜⚜
4- پژوهشی در #شاهنامه
🔥 یکی از بهترین کتاب‌ها درباره برخی موضوعات شاهنامه از دکتر کریمان ؛
#البرز در شاهنامه ؛ #مازندران در شاهنامه و ...
⚜⚜⚜
#ایران_شاهنامه
#کتابخانه_ایران_زمین
🆔 @iranzamin777
⚜⚜⚜