گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

13 Aug 2024 19:47

دوستان،
دوستان عزیز،

این کانال هنوز لبریز از «زندگی» است،
منتها کمی تامل باید کرد و جستجو!

لطفا نک: پیام پیوست و پیامِ سنجاق‌زده‌ی بالای صفحه.

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

14 Jun 2024 20:44

دوستان گرامی سلام،

خبرهای خوب همیشه هستند،
خبرهای بد هم همیشه هستند.
خبرهای نومیدکننده همیشه بیشتر!
اما باید در برابر نومیدی‌ها، تاب‌آورانه مقاومت کرد و زیستن را زندگی کرد.

خبر در نظر رسانه‌های حرفه‌ای معمولا یعنی چیزی که بترساند یا طمع و حرص را تحریک کند.

این نوع خبر معمولا کاری به خِرَدورزی و فلسفه‌ورزی (چراپرسی و چگونه‌پرسی) ندارد.


اما این ماییم که شاید با تلاشی نوتر و هر روزه بتوانیم از راه رسیدگی به خود و دیگران، به خود عمیقاً رسیدگی کنیم.

پس پیشنهاد همیشگی را تقدیم می‌کنم.
لازم نیست خبرهای تازه و هر روزه در این کانال ببینیم.

به همان صحبت‌های کهنه ی 9 سال پیش تا حالا نگاه می‌کنیم.
شاید چیز دندان‌گیری برای امروز و فردای  جان‌مان، خانه‌های کوچک تک‌تک‌مان، همسایگان‌مان و وطن‌مان داشته باشند!

شاید این نوشته‌ها وظیفه‌ی روشن‌ و صریح‌ی، یا حق آشکار، اما زیرپاگذاشته‌ای، در برابر خِرَدمان بگذارند تا کمی و فقط یک قدمِ استوار خود را از این هاویه بیرون بکشیم و از تکرار گلایه‌های فرار از مسئولیت دست بکشیم.

‌شاید به‌جای تکرار عادتِ «بازی در میدان دیگران»، و "سواری بر اسبِ زین‌کرده"، به ایجاد و مطالبه‌ی میدان مطلوب خودمان اقدام کنیم!

شاید!

(برای یک نمونه: نک: جستجو در همین کانال، با هر یک از این عبارت‌ها:
دولت‌ شهر موازی / دولت‌شهر موازی / برنامه‌ی سازنده / برنامه سازنده / هاول / گاندی)

سپاس پرشمار!

(لطفا پیام بالا یا سنجاق شده‌ی کانال را ببینید.)

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

04 Jun 2024 08:52

✅ با سلام و درودها،

✳️ کلامی‌ با شما خواننده‌ی گرامیِ کهنه و تازه‌پیوسته،

مقدم‌تان به‌خیر باد!
امید که مطالب گاه‌ فرست مایه‌ی فایده و نشاط در زندگیِ شما بشوند.
==============ه

لینک دسترسی به بخش‌های مختلف کانال گاه فرست:
/channel/GahFerestGhKeshani/4226


==============ه


معمولا از رسانه های مجازی انتظار می رود که فعال باشند.


معنای "فعالْ"  با توجه به هر رسانه کمی فرق می کند. در مورد تلگرام، فعال بودن لابد انتشار روزانه یک یا چند فرسته است.

کانال گاه فرست با این تعریف، لابد «فعال» نیست.

این کانالِ «غیر خبری» تا الان بیشتر از 5000 فرسته داشته است.

این فرسته ها در باره ی موضوعات خیلی متنوعی بوده‌اند که در عینِ‌حال در رعایت چند اصل با هم اشتراک داشته‌اند.
یکی از مهم ترین این اصل ها، کاهش درد و رنج بشری بوده؛
یکی دیگر توجه به عینی ترین مسائل ملموس و مکرر  روزمره ی همگانی بوده؛
و همین‌طور در اصولی دیگر.
صاحب این کیبورد، فکر می کند که مگر آدم چقدر حرف باید داشته باشد که هر روز بخواهد و بتواند حتما یک روضه‌ی تازه سرِ مِنبر بخواند؟
درست است که ما با بمباران و انفجار اطلاعاتی روبرو هستیم، اما این هم درست است که لازم نیست با آن هم سرعت بشویم.
خیلی از مطالب، حتی مطالب غیر خبری، تکرار مکررات حکیمانه یا مکرراتِ یاوه است که می‌شنویم و برای دیگران تعریف می‌کنیم یا بازفرست می‌کنیم.
پس بد نیست اساس را بر کم‌گویی و کم‌شِنَوی و گزیده‌گویی و گزیده‌شنوی بگذاریم و
جان و روح و وقت و «عمل» و رفتارِ خویش ازین ورطه برهانیم.
اما به‌جای آن در فکرِ عملِ فردی و جمعی به یکان‌یکانِ حکیمانه‌ترین و واجب‌ترین آموزه‌هایی باشیم که در معرض‌شان قرار گرفته‌بوده‌ایم و فقط لحظاتی به آن‌ها فکر کرده‌ایم و پشتِ‌گوش انداخته‌ایم.
دوستانی که به تازگی به این کانال می پیوندند همان حرف‌هایی را که صاحب این قلمْ  در طول دو سه سال لازم به انتشار می‌دیده، می‌توانند با کلیک‌کردن روی آدرس زیر بخوانند و به یادداشت‌های بالا و پایین آن ها هم سر بزنند، و اگر یاوه نبودند و چیز دندان‌گیری دیدند، سر نخ را بگیرند و خودشان در عمل و نظر دنبال کنند و بیشتر بکاوند:
__ه

این کانال، بیشتر به نیازهای عملی و مفیدِ زندگی می‌پردازد، چیزهایی که در زندگیِ واقعی و عملی به‌کار بیایند و به  «خودپالایی»، «خودتوانمندسازی»، "خود‌آستین‌بالازنی" و «خودتوان‌بخشیِ» فردی و جمعیِ ما ملتِ «درخودمانده» توجه می‌کند،
به تقلیل مرارت و تقریر حقیقت؛
و طبعاً و قطعاً به «برون‌آمدنِ دستی از غیب» و بیرون باور ندارد!
=================
لینک دسترسی به بخش‌های مختلف کانال گاه فرست:
/channel/GahFerestGhKeshani/4226

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

12 May 2024 20:32

با سلام خدمت حضرتعالی و سایر علاقمندان به تقویت "جامعه مدنی"،"سرمایه اجتماعی"و "هم‌زیستی مسالمت‌آمیز" و آرزوی تندرستی برایتان،
⬅️متن پیش نویس و پیشنهادی "ورژن سوم منشور مطالبات جمعی از فعالان جامعه مدنی منطقه اورامان"، جهت اصلاح و اظهار نظر خدمت تان ارسال می شود.لطفا بعد از مطالعه دقیق محتوای آن،نظرات و پیشنهادات خودتان را در گروه درج نموده و یا به صورت اختصاصی برای اینجانب ارسال فرمایید.با سپاس فراوان
دکتر برهان ولدبیگی
۲۰ دی ۱۴۰۲

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

15 Apr 2024 20:15

بیست‌‌ و هفتم فروردین ماه ۱۴۰۳

✳️ دوستان گرامی سلام!

در این "برهه‌‌ی همیشه حساس‌‌[ترِ] کنونی"،
در این وضعیتِ گل‌وبلبل،
که دائم
خبر گل‌وگیلاس می‌شنویم،
و دائم
سفره‌های معنویت‌مان؛
سفره‌های اخلاق‌‌مان؛
سفره‌های مزدبگیران‌مان؛
سفره‌های سلامتی‌مان؛
سفره‌های امنیتِ جانی‌مان؛
و سفره‌های فرهنگ و آزادی و حقوق‌ِ انسانیِ‌مان کوچک‌تر و فقیرتر می‌شود،
راهی نیست جز تغییرِ همزمان و توامان در ساحت برون و درون، که آن‌هم با پرداختن واقعی و صمیمانه به رنجِ خود و همسایه می‌تواند عملی بشود.

نماندن در زیرِ چتر دروغ مگر کار کوچکی است!؟
کاری که وقت می‌برد و صبر می‌خواهد و عرق‌ریزانِ روح و جسم!
یک شبه نیست، یک هفته‌ای و شش‌ماهه هم نیست:
پس هاول بخوانیم و گاندی! :

دولت‌شهرِ موازی و برنامه‌ی سازنده (فرهاد میثمی)

دانلودِ خود فایل:

/channel/GahFerestGhKeshani/5310


✅ این کانال پر است از تلاش برای طرح پرسش‌های تلخ و دردناکِ مکررِ همین روزها، پرسش‌ها و روزهایی که بارها تکرار شدنی خواهند بود، مگر که خود آستینی بالا بزنیم.

پس می‌توانیم دوباره مرور کنیم پرسش‌ها و پاسخ‌های احتمالی را:

/channel/GahFerestGhKeshani/4227

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

18 Mar 2024 19:34

کتابی برای زندگی:
سارودایا- بهروزی برای همه،
ماهاتما گاندی،
غلامعلی کشانی،
نشر کرگدن.
از ۲۰ فروردین ۱۴۰۳ در کتاب‌فروشی‌های معتبر سراسر کشور.
تلفن سفارش: ۰۲۱۶۶۹۷۳۳۴۲
(دانلود فایل جلد دوم کتاب از سایت عدم خشونت)

ادامه در فرسته‌ی قبلی:

/channel/GahFerestGhKeshani/5922

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

16 Mar 2024 18:36

دوستان!

سایت دانشکده را مرور کنید.
شاید (و فقط شاید) مطالب‌اش -که عموما غیر خبری، اما تحلیلی و بر اساس آموزه‌‌سازی از تجربه‌ها است- "گره‌ای از کارِ فروبسته‌ی ما بگشایند!" :

https://daneshkadeh.org/

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

09 Mar 2024 18:29

زن، گاندی و اقتصادِ سیاسی

"کشاورزی که علف‌اش را در موقعِ مناسب درو می‌کند، بنّایی که آجرها را در ملاتِ محکمی کار می‌گذارد، زنِ خانه‌داری که از اثاثیه‌اش در مهمان‌خانه مراقبت می‌کند و در برابر همه‌ی چیزهایی که در آشپزخانه‌اش هدر می‌روند برخوردی مناسب می‌کند، همگی اقتصادکاران یا اقتصاددانانی سیاسی‌‌ به معنای حقیقی و نهاییِ کلمه‌اند، و همواره به ثروت و رفاهِ ملت خود، اضافه می‌کنند." (سارودایا – بهروزی برای همه، ماهاتما گاندی، غلامعلی کشانی)


عکس در مورد "سمپوزیوم دستمزد کار خانگی" ۴ مارس ۲۰۲۱:
زنانی که در هند زندگی می کنند، روزانه تا ۳۵۲ دقیقه کار خانگی انجام می دهند که ۵۷۷ درصد بیشتر از مردان (۵۲ دقیقه) و حداقل ۴۰ درصد بیشتر از زنان چین (۲۳۴ دقیقه) و آفریقای جنوبی (۲۵۰ دقیقه) است. داده‌های مربوط به استفاده از زمان در سال ۲۰۱۹ که توسط سازمان ملی نمونه گیری جمع آوری شده است نشان می‌دهد که بیش از ۸۰ درصد زنان و دختران بالای ۶ سال در کار خانگی بدون حقوق مشغول هستند، در حالی که این رقم برای مردان بیش از یک چهارم است. بنابراین، کار بدون حقوق در خانه و مراقبت در هند به شدت جنسیتی و به طور ناعادلانه توزیع شده است.

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

08 Mar 2024 20:10

برای من هر روز، روز زن است.
هر صبح که پای سفره زیبایِ صبحانه کنار مادرم نشستم روز زن بود.
هر بامداد که صبح بخیر همسرم را میشنوم روز زن است.
هر بار که زنی را ساز در دست یا آواز خوان روی صحنه دیدم روز زن بود.
هربار که مدال‌های درخشان مسابقات علمی و ورزشی را آویخته بر گردن زنان دیدم روز زن بود.
هر بار که کتاب‌های خوب از زنان نویسنده را در پیشخوان کتابفروشی ها دیدم روز زن بود.

هر بار که غزل‌های عاشقانه خواندم روز زن بود.
هر بار که با اخبار تجاوز داعشیان به زنان و دختران معصوم مواجه شدم روز زن بود.
هر بار که به ازدواج زیر سن قانونی اندیشیدم روز زن بود.
هر بار که به حق تحصیل زنان در افغانستان، آفریقا و ممالک عربی و... فکر کردم روز زن بود.
هر بار که تاریخ انقلاب‌های بزرگ را مطالعه کردم روز زن بود.
هر بار که زایش ماده ای در طبیعت را دیدم روز زن بود.
هر بار که در چرایی دستمزد کمتر زنان کارگر نسبت به مردان تأمل کردم روز زن بود.
هر بار که به دردهای طبیعی و زایمان مادرم و دیگر زنان فکر کردم روز زن بود.
هر بار که با قوانین فقهی درباره قضاوت، شهادت، سهم ارث و دیه و حق حضانت فرزند و حق ازدواج و طلاق و... مواجه شدم روز زن بود.
هر بار که نام مریم عمید، صدیقه دولت آبادی، فخرآفاق پارسا، نسرین ستوده، نرگس محمدی، شیوا نظرآهاری، گلرخ ایرایی ، آتنا دائمی و... را شنیدم روز زن بود.

این روز وقتی مبارک است که کلمه‌ی "زن" را بی کم و کاست برابر با کلمه‌ی "مرد" بدانیم.

#کیهان_کلهر

@khialatesarzadeh

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

29 Feb 2024 20:58

زنانِ ما و رادیو مرز

پادکست‌ها را، بعد از شبکه‌هایی مثل تلگرام و واتس‌اَپ، می‌توان هدیه‌ای نو از طرفِ جهانِ دیجیتال برای آموزش بشر به‌ حساب آورد (با همه‌ی عیب‌های عصب‌شناسیک، روانی، عاطفی، خانوادگی، اجتماعی، محیط‌زیستی، سیاسی، اقتصادی‌ و .... جهانِ دیجیتال).

پادکست‌ها در خیلی از موارد،‌ اسم‌شان پیشوندِ رادیو را با خود دارد. رادیو هستند، اما رادیو‌‌هایی آماتور، اکثرا مستقل و دو-سه‌نفره که صدای حاشیه‌ هم می‌تواند باشد، و رادیو‌هایی که صاحب‌شان می‌تواند آدمی باشد یک‌لاقبا یا رند یا قلندر یا خراباتی یا مست یا دُردی‌کِش یا گدا یا فرزانه یا متخصص یا تکنیسین، یا ... .

خلاصه این‌که می‌تواند صدای یک قدرتِ انحصارگرِ نباشد، بلکه صدای بازتاب‌گرِ بی‌صدایان و آدم‌های عابرِ پیاده هم باشد.

و این یعنی بازتوزیعِ نسبتا برابر فرصت، چه در زمینه‌ی بیان مطالبات یا نظرات یا آموزشِ عمومی برای امروز و فرداها!

اما برابریِ فرصت هم یعنی حسِ وجودِ عدالتِ اجتماعی، حسِ وجودِ عدالتِ اجتماعی هم یعنی حرکت متعادلِ «جزء به‌ جزء» و آرام به سمتِ دمکراسیِ پیش‌رونده.

پس پادکست می‌تواند ابزاری باشد برای شروعِ آموزشِ عمیق، کار عمیق و بالیدنِ یک فرد یا ملت.

اما مسئولیت استفاده‌ی درست از این ابزار و فرصت، مثل همه‌ی ابزارهای دیگر، به‌عهده‌ی سلامتِ نفس و سلامت روان، وجدان و هوشیاری و مهارتِ درستی‌سنجی و هوشِ رسانه‌‌ایِ هر کاربر است، چه تولیدکننده‌ی محتوا باشد یا مصرف‌کننده‌ی آن.

کاربرِ هر رسانه، مخصوصا رسانه‌ی دیجیتال، باید دیرباور، دلیل‌خواه، ضد شایعه و شایعه‌پراکنی باشد، در این شکی نیست.

پادکستِ رادیو مرز (تا امروز که کار کرده) در همین مسیر بوده: آگاهی و آموزش، آن‌هم آموزشِ طبیعی و غیرِ مستقیم:

رادیو مرز:

- اپیزود ۶۱ ، خانه‌دار

- اپیزود ۱۳، بچه‌‌های طلاق

- اپیزودِ ۲۶، بعد از طلاق
‌و
اپیزودهای 50 ، 3 و 34 و 58 و ... .

- باقیِ اپیزودها هم به مرزهای متنوع دیگری سَرَک می‌کشند که باز هم در مورد زنان هستند و از رنج‌هایی که می‌کشند روایت می‌کند، اما باقی‌شان به همه‌گان توجه دارند، و حتما به بخش‌هایی از حاشیه‌ای‌ها و پیرامونیان اجتماعی مربوط اند.

هر چند که هنوز هم باید به سراغ بعضی از محروم‌ترین‌ها و بی‌سخنگوترین‌ها برود، همانان که از مرکز، هم دوری جغرافیایی بیشتری دارند، و هم منزلت‌ی.

- برای شنیدن: با گوگل کردن می‌توان این اپیزودها را خیلی راحت گوش کرد. اما با برنامک (اَپ)های پادکست گیر (پادگیر) مثل کست‌باکس و گوگل پادکست به‌شکل خیلی بهتری می‌شود آن‌ها را شنید.

پادگیرها می‌توانند کاربر را از راه کامنت‌های «باهمستان» که می‌خوانَد کم‌کم با دنیای بزرگِ پادکست آشنا کنند و در ضمن خیلی هم راحت‌تر و تنظیم‌شونده هستند.

هر یک از اپیزودهای رادیو مرز به مرزهای بینِ عمومِ مردم و آدم‌های متعددی که از تجربه‌های‌شان حرف می‌زنند پرداخته می‌شود. مرزهایی که آن‌ها حس می‌کنند،‌ اما مردم حس نمی‌کنند و از آن رنج نمی‌‌کشند.

در موقعِ روایتِ تجربه‌ها ممکن است هر کدام از ما حس مشترک داشته باشیم با راوی.

مثلا زنان خانه‌دار که بخشِ بزرگی از زنانِ جامعه را تشکیل می‌دهند اگر به اپیزودِ خانه‌دار گوش کنند، متوجه درد و مشکل مشترک می‌شوند و در جستجوی چاره، ممکن است با راه‌حل‌های خلاقانه‌ای آشنا بشوند و یا خودشان خلاقیتی دسته‌جمعی نشان بدهند.

نکته در این‌جا است که رادیو مرز این نقش را دارد که این رنج‌ها و این مرزها را نمی‌گذارد که به زیرِ فرش جارو بشوند، بلکه آن‌ها را سعی می‌کند که در زیر نورِ آفتابِ روشنایی و آگاهی پخش کند تا همه‌گان ببینند.

پرسش، و جستجوی پاسخ از همین نقطه است که شروع می‌شود‌:

از آگاهیِ معطوف به عمل!

‌===========ه
برای سایر یادداشت‌ها در باره‌ی زنان، می‌توانید با کلیدواژه‌ی زن، این کانال را جستجو کنید.

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

28 Feb 2024 20:34

تغییر ! و تو چه دانی که چیست‌ تغییر!

ما خواهان تغییریم،
در زندگیِ خودمان و
در اوضاعِ زمانه‌‌ی خودمان هم.

در ادامه‌ی فرسته‌ی پیوستِ بالا

اما چرا اتفاق نمی‌افتد؟
بعضی علت‌های فردیِ تغییر و به‌سازیِ "خود" را فرزانه‌گانِ تاریخی و معاصر سعی کرده‌اند یا مدعی شده‌اند که به ما بازگویی کنند.

دانشِ روان‌‌شناسی و مشاوره هم تلاش‌شان در جهتِ تغییر فرد بوده است تا او را با شرایطِ سختِ زندگی منطبق‌‌تر کنند، آن‌طور که فشار کم بشود.

اما، اوضاعِ زمانه را چه‌طور می‌توان تغییر داد؟
پس چرا راه‌حل‌هایی که ما آن‌ها را می‌پسندیم و درست می‌دانیم، رایج نمی‌شوند، مُسری نمی‌شوند و گوشِ کسی بدهکارشان نیست؟

فایلِ صوتیِ زیر به کتاب تغییر می‌پردازد که همین پرسش را در میان می‌گذارد و پژوهش‌هایی را به ما معرفی می‌کند که به نحوه‌ی نفوذ این یا آن رفتارِ اجتماعی در بینِ مردم توجه کرده‌‌اند.

آیا حتما لازم است این راه‌حل‌های پیشنهادی را افراد شاخص، نام‌دار و معروف تبلیغ کنند یا روشِ نفوذشان از مسیرِ دیگری می‌گذرد؟

بهتر است گزارشِ سخنِ نویسنده را خود بشنویم:


پادکستِ بی‌ پلاس، اپیزودِ ۱۵۷، تغییر، بحث‌ی بسیار هوش‌مندانه برای وضع و حالِ زمانه‌ی ما!

https://castbox.fm/vb/670964925

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

28 Feb 2024 16:31

فایل‌های صوتی متن کاملِ کتاب
ایران، بوم و توسعه
نویسنده: دکتر ابراهیم خدائی
گوینده: یاسین خسروی بابادی


بخش اول:
/channel/ebrahimkhodaee/801

بخش دوم (قسمت اول و دوم):
/channel/ebrahimkhodaee/803
بخش دوم (قسمت سوم و چهارم):
/channel/ebrahimkhodaee/809

بخش سوم:
/channel/ebrahimkhodaee/810

بخش چهارم و پایانی:
/channel/ebrahimkhodaee/812

ناشر: موسسه وارثان فرهنگ بلوط، ۱۴۰۲

کانال بوم‌اندیشی؛ @Ebrahimkhodaee

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

26 Feb 2024 19:31

در پاسخ به درخواستِ فرسته‌‌ی پیوست، پاسخ یکی از خوانندگانِ بزرگوار را می‌‌خوانیم:
(البته با این توضیح که:
- غلامعلی کشانی، شخصا، از تحلیل‌هایی که از سرِ خرد و لطف می‌شنود و می‌خواند برائت می‌طلبد. اما امیدوار است، مثلِ خیلی‌ها، در جهتِ راستی و درستی و سلامتِ جان و دست‌ها تلاش کند و مثلِ آن‌‌ها از دیروز خودش بهتر بشود.
- نکته‌ی دیگر آن‌که، هر قدر مفصل‌تر بنویسید، مفید‌تر است و نشانه‌‌ی اعتنای‌تان به این گفت‌و‌گو.
پس لطفا باز هم بنویسید و مفصل هم.)
=================ه
سلام و درود بر جناب کشانی بزرگوار.

در خانواده ما بعد از اینکه تصمیم گرفتیم بمانیم و در کشوری که در آن زاده شدیم زندگی کنیم، چند شمع زندگی‌مان را روشن کرده است:
- حضور در جمع خوبان. وقتی کسانی مثل استاد ملکیان، دکتر شهبازی، دکتر ایمان فانی، شما و دیگر بزرگان را در فضای مجازی دنبال می‌کنیم و در نشست‌هایی که حضور دارند هرطور شده شرکت می‌کنیم (مثلا بخارا نشست‌های دل‌انگیز زیادی برگزار می‌کند)، دل‌مان روشن می‌شود، کنش‌گری درست، لذت از داشته‌ها و استفاده درست از عمر را یاد می‌گیریم. از گرمای حضور خوبان بهره‌مند می‌شويم.
- تلویزیون و اخبار آن را نمی‌بینیم و فقط به مقداری از خبرها که برای زندگی ضروری است بسنده می‌کنیم.
- مناسبت هایی مثل یلدا، جشن تولد، چهارشنبه سوری، نوروز، روز مادر و پدر و .. را بهانه ای برای دورهم بودن، شادی، موسیقی و بازی گروهی میکنیم.
- در خانه آشپزی میکنیم، آخر هفته یا تعطیلات کیک و شیرینی و دسرهای کشورهای مختلف را درست می‌کنیم، غذای هندی و چینی و عربی و ..‌ را با کمترین هزینه در خانه می‌پزیم و لذت آشپزی را با لذت غذای جدید همراه می‌کنیم.
- به گروه‌های خیریه و جمعیت های اجتماعی تا حد امکان کمک می‌کنیم و سعی می‌کنیم همیشه زندگی و شرایط محرومان را پیش چشم داشته باشیم.
- در هیچ شبکه اجتماعی، افراد و اشخاص خودنما و ترویج کننده تجمل را دنبال نمی‌کنیم حتی اگر دوست قدیمی یا اعضای خانواده باشد. البته کمترین فعالیت در این رسانه‌ها را ترجیح می‌دهیم چون به سلامت روان نزدیکتر است. کانال‌هایی مثل کانال وزین شما را می‌خوانیم.
- برای خرید کتاب، گاهی نشستن در کافه و گاهی سفر برای لذت بردن از زیبایی‌های ایران پس‌انداز و هزینه می‌کنیم.
- شب ها بعد از بازگشت به خانه، موسیقی بی‌کلام پخش می‌کنیم (به جای روشن کردن تلویزیون) و به کارهایمان می‌رسیم.
- با ویدئوهای بسیار خوبی که برای دانلود یا در یوتیوب هست منظم ورزش می‌کنیم.
- با دوستان صادق قدیمی‌ مان که خارج از ایران هستند ارتباط داریم و از زبان آن‌ها مشکلات و سختی‌های هر کشور را می‌شنویم و به اینکه دنیا آسایشگاه تن نیست بیشتر ایمان می‌آوریم.

ببخشید طولانی شد. امیدوارم برای کسی مفید باشد و دوستان گرامی تجربیات خود را به اشتراک بگذارند که استفاده کنیم.
سپاسگزارم🌸

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

24 Feb 2024 12:24

آنانی که می‌مانند!

اوضاع را همه می‌دانیم.
هر روزه "در این‌ برهه‌ی حساس کنونی"‌ بوده‌ایم. سال ها است که بوده‌ایم. هر بار هم که داشته‌ایم به این یا آن برهه عادت‌ می‌کردیم، باز هم "برهه‌ی کنونیِ" حساس‌تری را اعلام کرده‌اند و روز از نو روزی از نو.

دریغا از این مردمانِ بس نجیب!

"ما را به ‌سخت‌جانیِ خود این گمان نبود!"


در نتیجه‌ی همین برهه‌ها، آدم‌های زیادی، در طولِ این دوران، دل‌شان خواسته است که راه از هر دو طرف باز باشد و در سرزمینی دیگر نفس بکشند و بمانند یا بروند و بیایند.

اما موجِ سهمگینِ این خواسته از سالِ پیش (۱۴۰۱) خیلی شدید شده، خیلی! به‌شکلی که ممکن است حتی در خانوارهایی که جزو "خانوار بقا" هم هستند بتوانی این حس را در جوان‌تر‌ها ببینی، حتی در نوجوانان. شهری و روستایی هم ندارد، چون موبایل در روستا هم نفوذ کرده.

و این حقِ انسان است! مخصوصا انسانی جوان که به‌نظرش هیچ نوری در آخرِ این تونلِ تاریک نمی‌بیند.

بیان این حس، و تلاش برای عملی کردن آن در اقشارِ مطلع‌تر و برخوردارتر شروع شده است، و در بیشتر موارد با تاکید بر آموزش زبان و گرفتنِ مدرکِ معتبرِ دانشگاهی یا به‌شکل ورود قاچاقی به سرزمین‌هایی دیگر.
حالا دیگر بمبِ خوشه‌ایِ مهاجرت منفجر شده است.


پس چه باید کرد؟

همه‌ی این داوطلبانِ مهاجرت از گروه‌هایی هستند که یا الان مشغول به‌کار اند و یا در آینده‌ای نزدیک باید مشغول بشوند. این‌ها اگر که بتوانند بروند، علی (: ما) می‌ماند و حوض‌اش. ما می‌مانیم و این همه چاله‌هایی که فعلا داریم و بعدا هم بیشتر می‌شوند. چاله‌هایی که باید پر بشوند.

باید فکری کرد برای خودمان، "خودمان"هایی که می‌خواهند بروند، اما قطعا نمی‌توانند، چون هزار جور مانع واقعی دارند؛ پول، تحصیلات، مهارت، ... ؛ یا آن "خودمان"ی که همه‌ی این‌ها را دارند یا ندارند، اما معتقد اند باید حتما بمانند و در همین‌جا کاری برای وضع و حال‌خود کنند، و شاید بالاتر از آن، کاری هم برای وضع‌وحال همه بکنند و شمع‌هایی «ریزوم»ی* در همین تونلِ تاریک روشن کنند که روشناییِ تابناکِ این مغاک بدل شود.
این‌ها باید تاب‌آوریِ موثر کنند تا، بیرون از دایره‌‌ی دروغ، زنده بمانند و سرافراز، و اگر هم خواستند زندگی ببخشند.

تاب‌آوری به معنای توانایی مقابله با شرایط دشوار و پاسخ انعطاف‌پذیر به فشارهای زندگی است، به افراد قدرت می دهد تا با مشکلات پیش رو مواجهه‌ی سالم داشته باشند، سختی‌ها را کنار بزنند، نشکنند، با جریان زندگی حرکت کنند، و با موقعیت‌های غیرِمنتظره کنار بیایند، کنار آمدنی فعال و نه منفعل.

البته هستند کسانی که می‌مانند، دلیل‌شان؟ چون همین‌جا، جایی است برای پولِ بیشتر، رفاه بیشتر، قدرتِ بیشتر و کاسبیِ بهتر. خلاصه این که این وضع‌وحال برای‌شان "کویت" است. پس اینان مخاطبِ "خودمان" نیستند.

شما چه پیشنهادهای مشخصی برای آنانی که می‌مانند دارید تا، خلاصه‌ی کلام، نَپُکـَّـند، باز هم زنده‌دل باشند و شاید شمعی هم در دلِ تاریکی روشن کنند برای خود و دیگران؟

از شما دوستان دعوت می‌کنم پیشنهاد و نظرتان را با تامل به‌شکلِ کمی مشروح (و نه چند خط)، با زبانی ساده، بفرستید تا دیگران و دیگران هم استفاده کنند (با نام یا بی‌نام).

لطفا در نوشته‌تان از افراد، سازمان‌ها و عمل‌کردشان اسم نبرید. داستانِ بیشترشان را، کم‌وزیاد، همگی می‌دانیم. اصلا نیازی نیست به این‌کار، چون فایده‌ای ندارد.

قرار نیست عقده‌گشایی و درد دل و تخدیر روانی کنیم. قرار نیست وارد شعبده‌بازی‌ها و سیرک‌‌ها و مضحکه‌های سَنَواتیِ رایج بشویم. بلکه قرار است پرسشِ درست مطرح کنیم و (در صورتِ امکان) پیشنهاد‌هایی در پاسخِ پرسش‌ی بدهیم.

تمرکز بر روی کرده‌های دیگران،‌ بیشتر، حاشیه‌ها و دفاع‌هایی است روانی، برون‌فکنانه، "آگاهانه یا ناخودآگاه" برای توجیه بی‌عملی، نپذیرفتنِ بارِ تغییر و بارِ مسئولیتِ انتخاب‌های فردی، جمعی و ملی.

باید فرق گذاشت بینِ علت‌های بیرون از اراده‌ی ما در ایجادِ وضعیت، با مسئولیتِ عینی و قطعیِ فرد و جمع در برابر همان وضعیتِ موجود:

پس لطفا فقط طرح دقیق‌ترِ پرسش و راه‌کار، حتی اگر یک مورد باشد!

===============ه
* برای ریزوم، نک: همین کانال و ویکی‌پدیا‌ی فارسی

برای کمک به نَپُکّیدن و داشتنِ سوخت‌بارِ بقا و حرکت، شاید این پیشنهاد‌های مشخص ویکتور فرانکل، معنا درمانگر، و اپیزودِ تغییر در پادکستِ بی‌پلاس به‌کار بیایند:

پادکست مدرسه زندگی فارسی، اپیزود 113، ویکتور فرانکل
https://castbox.fm/vb/272203083


پادکستِ بی‌ پلاس، اپیزودِ ۱۵۷، تغییر، بحث‌ی بسیار هوش‌مندانه!
https://castbox.fm/vb/670964925

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

22 Feb 2024 09:04

هنرمندِ فروتن و نام‌دار، حسین علیزاده، از رنج می‌گوید و از امید هم، از سواران دشتِ امید تا نی‌نوا تا ترکمن تا ... .
قطعه‌ی راز و نیاز هم شاید زبانِ حالِ دیروز و امروز ما باشد!

بیشتر در گوگل:
- حسین علیزاده؛ مروری بر مستند به تماشای آبها

- گفتگو با حسین علیزاده: روشنفکری این نیست که درمورد همه چیز نظر بدهیم...

- آپارات مصاحبه حسین علیزاده

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

26 Jul 2024 11:48

دوستان گرامی سلام،

خبرهای خوب همیشه هستند،
خبرهای بد هم همیشه هستند.
خبرهای نومیدکننده همیشه بیشتر!
اما باید در برابر نومیدی‌ها، تاب‌آورانه مقاومت کرد و زیستنِ اصیل را زندگی کرد.

خبر در نظر رسانه‌های حرفه‌ای معمولا یعنی چیزی که بترساند یا طمع و حرص را تحریک کند.

این نوع خبر معمولا کاری به خِرَدورزی و فلسفه‌ورزی (چراپرسی و چگونه‌پرسی) ندارد.


اما این ماییم که شاید با تلاشی نوتر و هر روزه بتوانیم از راه رسیدگی به خود و دیگران، به خود عمیقاً رسیدگی کنیم.

پس پیشنهاد همیشگی را تقدیم می‌کنم.
لازم نیست خبرهای تازه و هر روزه در این کانال ببینیم.

به همان صحبت‌های کهنه ی 9 سال پیش تا حالا نگاه می‌کنیم.
شاید چیز دندان‌گیری برای امروز و فردای  جان‌مان، خانه‌های کوچک تک‌تک‌مان، همسایگان‌مان و وطن‌مان داشته باشند!

شاید این نوشته‌ها وظیفه‌ی روشن‌ و صریح‌، اما انجام‌نشده‌ای، یا حق آشکار، اما زیرپاگذاشته‌ای، در برابر خِرَدمان بگذارند تا کمی و فقط یک قدمِ استوار خود را از این هاویه بیرون بکشیم و از تکرار گلایه‌ها و بهانه‌‌های "فرار از مسئولیت و ندادن‌ هزینه‌های کوچکِ ممکن" دست بکشیم.

‌تا شاید به‌جای تکرار عادتِ
«بازی در میدان دیگران»، و
"سواری بر اسبِ زین‌کرده"، و
روبرو شدن اجباری و مُنفعِلانه با
«صورت غذاهای دوگانه‌ی تکراری»،

به آفرینش و مطالبه‌ی زمینِ بازیِ سازنده و مطلوب خودمان اقدام کنیم!

شاید!
========ه

بهتر است فراموش نکنیم که
رسیدن یک جامعه به توسعه و روزگار کمی آفتابی‌تر، نیازمند صبر در نظاره، تجربه، مطالعه و دادن هزینه‌‌هایی کوچک، مثل وقت و اعتنا و ... دارد:

تنها آن روزی سپیده سر می‌زند که برای‌اش بیداریم! (ثورو)

پس، حداقل، باید وقت گذاشت و بیشتر و مفصل‌تر خواند:

(برای یک نمونه:
نک: جستجو در همین کانال، با هر یک از این عبارت‌ها:
دولت‌ شهر موازی / دولت‌شهر موازی / برنامه‌ی سازنده / برنامه سازنده / هاول / گاندی، فرهاد میثمی )


سپاس پرشمار!

(برای سرزدن به مطالب اول اول تا امروز، لطفا پیام پیوست یا سنجاق شده‌ی بالای کانال را ببینید.)

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

04 Jun 2024 09:02

دوستان گرامی سلام،

خبرهای خوب همیشه هستند،
خبرهای بد هم همیشه هستند.
اما این ماییم که شاید با تلاشی نوتر و هر روزه بتوانیم از راه رسیدگی به خود و دیگران، به خود رسیدگی عمیق کنیم.

پس پیشنهاد همیشگی را تقدیم می‌کنم.
لازم نیست خبرهای تازه و هر روزه در این کانال ببینیم.

به همان صحبت‌های کهنه ی 9 سال پیش تا حالا نگاه می‌کنیم.
شاید چیز دندان‌گیری برای امروز و فردای جان‌مان، خانه‌های کوچک تک‌تک‌مان، همسایگان‌مان و وطن‌مان داشته باشند!

شاید!


سپاس پرشمار!

(لطفا پیام بالا یا سنجاق شده‌ی کانال را ببینید.)

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

12 May 2024 20:35

"نسخه‌ی سوم منشور مطالبات جمعی از فعالان جامعه مدنی منطقه اورامان"

فرهنگ و مهارتِ مطالبه‌گری نشان از زنده‌ بودن جماعت دارد.

زنده‌یاد محمد‌ مختاری از "فرهنگِ بی‌چرا" یاد کرد و واسلاو هاول از فرهنگ زیستنِ در زیرِ چترِ دروغ و کسی دیگر از "فرهنگِ سکوت"!

به‌پیوست و در فرسته‌ی بالا منشوری را می‌بینید که باید امیدوار بود تدوین و مطالبه و عمل به انواع مختلفِ آن از سوی بی‌قدرتان، در همه‌‌ی ساحت‌های متنوعِ زندگیِ مدنی و جمعی و حتی خانوادگی در سراسر سرزمین‌مان و جهان، قدرت بیافریند و سرافرازی و آبادی و آزادی و آرامش.

دست کم نباید گرفت این نوع متن‌ها را. نباید اشتباهات مکرر را تکرار کرد. این منشور از هر نظر که نگاه کنیم آموزش است و آموزش. و آموزش یعنی سیاست به معنای رادیکال و پایدار!

اما باید به‌ یاد داشت که هیچ حقی نباید مطالبه بشود مگر این که مطالبه‌گر، قبلا، و همزمان مشغول به انجام وظایف خود بوده باشد! این را گاندی‌ای می‌گوید که به‌ رادیکال‌ترین شکل‌ی به دنبال مطالبه و احقاق حقوقِ خود و مردم‌اش بوده. (نک: منشور وظایف بشر، در همین کانال)

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

11 May 2024 20:28

"... اگر که این کار را می‌‌کردیم، خواست‌های‌مان به حداقل می‌رسید، خوراک‌مان ساده می‌شد. آن‌وقت بود که می‌خوردیم تا زندگی کنیم، نه این که زندگی کنیم تا بخوریم. هر کسی که به این پیشنهاد شک داشته باشد، اگر عرقِ جبین را برای نان‌اش امتحان کند، بالاترین لذت را از کارش خواهد برد، سلامتی‌اش بهتر خواهد شد، و کشف خواهد کرد که خیلی از چیزهایی که دارد اضافی اند."

در کتاب خودگردانی روستایی به قلم ماهاتما گاندی و با ترجمه‌ی این قلم (به‌زودی در کتاب‌فروشی‌ها) تاملاتی از او خواهیم دید که عمیق اند و برای همه‌‌ی فصول.

گاندی انسان‌ی متوسط است با همه‌ی ضعف‌ها و قوت‌های انسانی. اما تازگی‌هایی که فکر و عملِ توامانِ او دارد برای آدمِ ناظر و عامل شگفتی‌آور اند. وقتی که برای چندمین بار ترجمه‌ی نوشته‌ی او را برای چاپ ویرایش می‌کنم، از شدتِ زنده‌ بودنِ بعضی نظرات‌اش نمی‌توانم سرِ جای خود بنشینم. تعجب می‌کنم که:
"مگر می‌شود!"

او هم مثل هر آدمی، به‌خصوص انسان‌های مدرن، ممکن است به خرافه‌هایی بچسبد و ول نکند. اما تیزذهنی، چندجانبه‌نگری و عمیق‌بودن‌اش هم حرفی دیگر است.

علتِ این تازگی، تکرار مشکلاتِ همیشگیِ بشر ابله و دیوانه است!

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

29 Mar 2024 10:12

شادباشِ
پَساپَسِ
نوروزی!
================ه

دوستان گرامی،
نوروز و سال نوی‌تان هر چه نو تر باد!
چندان که
هر شبنم و
هر طلوع و
هر غروب را بهتر از آن چه که پیشتَرَک‌ها لمسیده بودید، بتوانید حس کنید،
اما،
بازهم بیشتر از قبل، 
بی سفره‌گانی را شریک کنید
در "هم‌سفره‌گیِ" بی‌چشمداشتِ همین داشته‌های اندک، اما نسبتا انبوهِ‌تان.

هر روزتان، نوروزی‌تر و بامعناتر باد!

امیدوارم بتوانیم باز هم با رسیدگی به خود و به «دیگریْ» رضایت خاطر پیدا کنیم.

کمترین، غلامعلی کشانی
فروردین 1403

==========ه

لطفا عذر  تاخیرم را  هم بپذیرید.
دور از دیجتال بوده‌ام.
هر قدر دورتر از دیجیتال، همان‌قدر فرصت نزدیک‌تر شدن به زندگی و زندگان!


Ghkeshani.com

Ghkeshani.com/about

Ghkeshani.com/translations

t.me/gahferestghkeshani

t.me/ahestegisadegi

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

18 Mar 2024 19:34

سارودایا- بهروزی برای همه،
ماهاتما گاندی،
غلامعلی کشانی،
نشر کرگدن.
از ۲۰ فروردین ۱۴۰۳ در کتاب‌فروشی‌های معتبر سراسر کشور.
تلفن سفارش: ۰۲۱۶۶۹۷۳۳۴۲
(دانلود فایل جلد دوم کتاب از سایت عدم خشونت)

ادامه در فرسته‌ی بعدی:
/channel/GahFerestGhKeshani/5923

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

13 Mar 2024 08:39

یاوه‌های پرخطر مد روز و
جمعیتِ اصلیِ هدف

۳۰ سال پیش رفته بود ژاپن.

از سال‌‌ها پیش‌تر خیلی چیزها در باره‌ی سرزمین و مردم‌اش خونده بود و فیلم و عکس دیده بود، خیلی! پس حداقل فکر می‌کرد خیابونای توکیو رو با رباتِ کامپیوتری جارو می‌کنند. رفت و دید تووی منطقه‌ی خیلی لوکسِ رُپْپونگیْ رفتگرِ مهربان وجوانی، با دنیایی صدها سال دورتر از دور و بَرَش، سر در عالمِ خودش، با جارویی کار می‌کند که صد رحمت به پیشرفتگیِ جاروهای قزوینیِ دست‌ساز رفتگران شریف خودمان.

این‌جا بود که پرده‌های توهم و تصور کنار رفت و فهمید که شناختن از راه دور کافی نیست، بلکه باید روی خاکِ خودِ مردم هم قدم گذاشت و آنان را حس کرد، وگرنه کُمِیْتِ کار لنگ می‌مانَد. درست مثلِ برداشتِ اشتباه نخبه‌گان و رسانه‌ها از "ملتِ ایران"، که تصور می‌کنند چیزی به اسمِ ملیت برای‌شان نهادینه شده است، در حالی‌که این قومیت و عشیره و حتی طبقاتِ نفوذناپذیرِ چهارگانه‌ای شبیه کاست‌های هندو است که بر تصمیمات و اراده‌ی فردی و جمعیِ مردمانِ اعماق این سرزمین حکومت می‌کند.

باید پا بر روی خاک گذاشت.

برگردیم به ژاپن: مسافرمان متوجه شد که در همین ژاپنِ امروزِ او، هنوز برای ماشینِ تازه‌خریدْ مراسمِ مفصلِ شَمَنیِ تَبرّک برگزار می‌کنند و در سوپرمارکت‌ها تخته‌هایی به اندازه‌ی کف دست، با حکاکیِ گاو یا خوک می‌فروشند که پشتِ کنکوری‌ها برای قبول شدن به نرده‌های دانشگاه‌ها آویزان ‌کنند و دخیل ببندند و البته در معابد‌شان.

در آمریکا هم داستان همین‌طور است، در هند هم. در آمریکای لاتین هم. منتها ممکن است نسخه‌های‌شان کهنه و نو داشته باشند.


در فرانسه‌ی به‌شدت ضدِ دین و همین‌طور در کشورهای کاتولیک مذهب، مثل پرتغال و ... ، دخیل بستنِ تکه پارچه به درخت و دخیلِ قفل کاری است رایج.


اما یک نکته‌ی مشترک: هر قدر زندگیِ فردی و اجتماعی برای زنان گشوده‌تر و بازتر باشد، هر قدر زنان راه‌حل‌ها و گزینه‌های ارادیِ بیشتری جلوی روی‌شان باز باشد، گرایشِ جامعه و به‌خصوص شکار شدنِ زنان از سوی شیادانِ پولی و جنسی یا شومَن‌های روان‌نژند و روان‌گسیخته‌ی شهرت‌طلب و قدرت‌طلب بیشتر است.

در این وسط، از نظرِ سنتی و عرفی، هند یکی از بسته‌ترین جامعه‌های جهان برای زنان است، در کنار ژاپن -ژاپنی که ۳۰ سال پیش، هنوز یکی از وظایف زنِ خانه‌دار، تشت‌ِآب‌گرم برای پاهای آقایش بوده که نزدیکِ نیمه‌شب، از عرق‌خوریِ رفاقتی‌ِ بعد از سرِ کار اش برگشته.

نگاه نکنید به ویترین‌های ژاپن و بالی‌وودِ هند. نگاه نکنید به اخبارِ در صدرِ رسانه‌های هند و رسانه‌های دنیا. اگر کمی به خودتان زحمت بدهید و به پشتِ دکّه‌ها سَرَک بکشید، می‌توانید آن طرف سکه‌ی هند و جاهای دیگر را بهتر ببینید و به خاکِ واقعیت نزدیک بشوید.

و چنین است وضعیتِ کشورهای نزدیکِ رتبه‌‌بندی هند از همین نظر (وضعیتِ باز یا بسته‌ بودن افقِ زندگیِ سرافراز و مستقل برای زنان)

حالا بحثی را در همین باره می‌شنویم، بحثی که بازارش در جامعه‌ی ما همیشه گرم است و گرم‌تر شده. بحثی که انرژی و سرمایه‌ی ذهنیِ زنانِ ما را صَرفِ وابستگی به "دستی از غیب"،‌ تقدیر و نیروهای خردستیز و خردگریز می‌کند، در دورانی که انرژی‌ها کم شده و حالی برای آدم‌ها نمانده، در دوران خطرِ نومیدی. به‌جای این که نصفِ جمعیتِ جامعه به توان‌مندسازیِ ارادیِ خود و جامعه فکر کند و تا آن‌جا که شرایطِ بیرونیِ مسلط اجازه می‌دهد معمار زندگی و حیاتِ مادی و معنویِ خودش باشد.
آیا بهتر نیست که پیکرتراشِ زندگیِ مادی و معنویِ خودمان باشیم؟!

پادکست چیستا ، یاوه‌های پرخطر روز:

https://castbox.fm/vb/668443190


(لطفا دقیق گوش کنید، با سرعت 80 درصد)

و برای کمی اطلاع بیشتر در باره‌ی وضعیت‌ زنان، بر اساس شاخص‌های مرسوم به لینک های زیر نگاه کنید👇:

[باید توجه داشت که شاخص‌های زیر هرگز نمی‌توانند نمایش‌گرِ دقیقِ زیرِ پوستِ جامعه و سنت‌ها و عرف‌های عملی (ساختارِ حقیقی) باشند، مگر شاخص‌هایی نسبی که با دقت باید به‌آنها استناد کرد. ساختارِ حقوقی، همان چیزهایی است که بر روی کاغذ نوشته اند، چیزهایی که رسانه‌ها بر روی آن‌ها مانور می‌دهند، اما مثلا هیچ وقت به دختر کشی ( جنین و نوزاد) و عروس سوزاندنِ دسته‌جمعی در خانواده‌‌ی شوهر (برای دُوُری یا همان سینیِ جهیزیه) و قتلِ غیرتی و تجاوزِ دسته‌جمعی در هند اعتنا نمی‌کنند. به این‌ها می‌گویند ساختار حقیقی!]:

radiofarda.com/a/wellbeing-of-women-in-iran-and-region-based-on-major-global-indices/32852060.html

ourworldindata.org/grapher/women-civil-liberties-index

giwps.georgetown.edu/the-index/

n26.com/en-eu/female-opportunity-index

hdr.undp.org/content/paths-equal

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

08 Mar 2024 20:25

یک‌زن،
✳️ سرودِ جهانیِ زنان

✅ سازمانِ مللِ متحد اگر به دردِ هیچ کاری نمی‌خورَد، حداقل بخشِ زنان‌اش می‌تواند سرودی بسازد که "تا حد ممکن" شرح‌حال‌ی باشد برای همه‌‌ی زنانِ جهان، از هر رنگ و قوم و قبیله و دین و باور و شکلِ معاش و طبقه‌‌ی اقتصادی و اجتماعی و فکری.

✅ در سال ۲۰۱۳، بیست و پنج خواننده و نوازنده از بیش از ۲۰ کشور دنیا دور هم جمع شدند تا آوایی یکتا به اسمِ " یک زن " سر دهند برای زنانِ همه‌ی دنیا.
ویدئوی بالا محصول کار آنان در بخشِ برابریِ جنسیتی و توان‌مندسازیِ زنانِ این سازمان است.
ترجمه: غلامعلی کشانی

منبع‌:
unwomen.org/en/about-us/about-un-women/un-women-song


برای بحث‌های بیشتر در همین کانال، نک: زن، زنان، خانواده، دختر، فرزند، مدرسه محوری و ...
#زن ، سرود جهانی یک زن
#زن ، زندگی ، آزادی

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

08 Mar 2024 19:56

‍ 💟 روز جهانی زن الزاما روز جهانی زنانی نیست که جهان را تغییر داده اند.

روز جهانی زن می تواند روز زنانی باشد که تغییر را از جهانِ خویش آغاز کردند.
زنانی که همان دنیای کوچکِ خود را تغییر داده اند.
از همان روزی که چشم باز کردیم و دیدیم این زنان روی پاهای خودشان ایستادند و بیشتر از مردان و با درآمدی کمتر یا با هیچ درآمدی در خانه و مغازه و کارگاه و اداره و مزرعه کار کردند و می‌کنند.

روز جهانی زن، روزِ زنانی هم هست که حتی نمی دانند جهان یک روز را به نامشان ثبت کرده است.

روز جهانی زن، روزی است که زنان باید یاد بگیرند این گونه تعارفات مردسالارانه را پس بزنند و حقوق فردی، عرفی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی خود را با آستین‌های بالا زده‌ی خود به‌دست آورند.

روز جهانی زن روزی است که زنان خانه‌دار و زنان پوشانده‌شده در خانه و زندانی در آشپزخانه، به حقوق انسانی خود به‌عنوان انسان‌هایی برابر پی ببرند و بر پوشانده شدن اجباری خود در خانه معترض شوند.

روز جهانی زن، باید روز زنانی باشد که در پسِ پشتِ مردانِ پرآوازه در بالیدن‌‌شان نقش داشته‌اند، اما تا ابد گمنام مانده اند.

دو جنسیت داریم، ماده و نر (با خصوصیات و توانایی‌های جسمی، جنسی و روانی مشترک و نیز متفاوت)، اما مفهومِ زن و مرد برساخته‌ی عرف و تاریخ و جغرافیا و مردسالاری و قدرت‌های مسلط خانگی تا اجتماعی و اقتصادی و سیاسی هستند. اما هیچ کدام این‌ها ربطی به حقوق انسانیِ این دو ندارد.

زنان خود در تداوم این وضعیت نقش موثری داشته و دارند. روز جهانی زن باید کمکی باشد به درک ضرورت بیرون زدنِ خودِ‌ آنان از این چرخه‌ی معیوب تکراری.

«روز زن» این‌گونه مبارک باد!


به‌قول عبدالله اوجالان، آزادی تمدن انسانی، به آزادی زن وابسته است.
(لطفا کلیک کنید)

#۸مارس
#روز_جهانی_زن

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

29 Feb 2024 14:17

بوم‌گردان‌های زاپاتیستا


در پیوند با فرسته‌ی پیوست، در مورد تغییر، از پدیده‌ای به اسم زاپاتیستا نقل‌قولی شد که می‌گفت:

"عمل متحد می‌کند، کلام تفرقه می‌اندازد!"


در فرسته‌ی حاضر، کمی و فقط کمی، با این پدیده آشنا می‌شویم. طبعا مطالبِ بیشتری به زبان فارسی و مطالبِ بسیاری به زبان انگلیسی می‌توان در اینترنت خواند و شنید.


dropbox.com/scl/fi/ag2qrf02tquvpm9kcuo87/.pdf?rlkey=zyhjm2epjf8g3bmy55d0wmpb3&dl=0



fa.wikipedia.org/wiki/ارتش_آزادی%E2%80%8Cبخش_ملی_زاپاتیستا

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

28 Feb 2024 16:33

از بوم تا بام
🎤 فایل صوتی مقدمه دکتر محسن رنانی بر کتاب «بوم، توسعه و آموزش؛ جامعه‌شناسیِ تاریخیِ آموزش و پرورش ایران»

اطلاعات بیشتر درباره کتاب:
/channel/ebrahimkhodaee/754

لینک متن مقدمه:
/channel/ebrahimkhodaee/762


تهیه نسخه چاپی کتاب:
https://idebook.ir/product/p-300638

نسخه الکترونیکی کتاب:
https://taaghche.com/book/191518


کانال بوم‌اندیشی در تلگرام
@EbrahimKhodaee

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

26 Feb 2024 19:46

در پاسخ به درخواستِ فرسته‌ی پیوست، پاسخ یکی از خوانندگانِ گرامیِ را می‌خوانیم:
===================ه
درود بر جناب کشانی عزیز

هرکس که مانده به دلخواه یا ناگزیر،
لاجرم برای چگونه ماندن، نیز راه‌ی خواهد یافت.
این راهها به تعداد آنها که مانده اند، گوناگون است.

اما آن‌ها که به دلخواه مانده‌اند، هرچند امیدوارند، اما هُشیارند و منتظرِ روزهای خوش و خرم‌ی در روزگارِ آتی نیستند.  

بل آماده ی کارزارند و همواره مهیا برای شرایطی دشوارتر و نابه هنجارتر.

آن‌ها که این‌گونه انتخاب کرده‌اند معنای زیستن و آفتاب درخشان زندگانی را، در اندیشه‌ی مستمر،
یافتن بهترین راهکارها در بدترین شرایط و
ایجاد فرصت ها در دل تهدیدها
می یابند.
بی شک اینان پیروز میدان‌ اند.


اما هیچ کجای عالم مدینه فاضله نیست.
تا وقتی از روابط فوق پیچیده‌ی نظامِ سلطه‌ی جهانی غافلی، شاید زرق و برق تکنولوژیک و به ظاهر دمکراتیک تو را بفریبد و گمان ببری که در فردوس برینی.

اما به محض آنکه چندی زیستی، و هشیارانه روابط را بررسیدی، متوجه اقسامِ زنجیرها و روش‌های برده‌سازیِ انسان در نظام جهانی سلطه‌ی سرمایه و رسانهی شرق و غرب می‌شوی.
آدمی در هر کجای این کره‌ی خاکی بَرده است، با مراتب‌ی و شرایط‌ی.

قتلِ‌عامِ هزاران انسان بی‌گناه ظرف چند ماه در غزه و سکوت جهان متمدن، یعنی، نان را در خون انسان می‌زنی و به حیات‌ات ادامه می‌دهی.
هر کجا که خواهی، باش.

بقول هدایت:
"زندگانیِ ما کاسه‌ی گـُـه‌ی است که ناگزیریم قاشق قاشق بخوریم و به به بگوییم!"

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

26 Feb 2024 19:18

در پاسخ به درخواستِ فرسته‌‌ی پیوست، پاسخ یکی از خوانندگانِ ارج‌مند را می‌‌خوانیم:

===================ه
با سلام جناب کشانی عزیز ؛
در این راستا یک گفتگو خوب در کانال دغدغه ایران بین دکتر فاضلی و دکتر لشکر بلوکی صورت گرفته که من با اجازتون لینک آنرا اینجا به اشتراک می‌گذارم. خود فایل را نتونستم اینجا بفرستم .


اپیزود ۱۰۳ . توصیه هایی برای آنان که می‌مانند.

/channel/dirancast_official


/channel/dirancast_official

======================ه

اپیزود صد و سوم پادکست دغدغه ایران
 
اوضاع و احوال: توصیه‌هایی برای آن‌ها که می‌مانند

این اپیزود حاصل گفت‌وگوی محمد فاضلی و مجتبی لشکربلوکی است، حاوی ایده‌ها و توصیه‌هایی است - ایده‌هایی برای فرتوت نشدن و بهتر ماندن - برای آن‌ها که به هر دلیل مهاجرت نمی‌کنند و تصمیم می‌گیرند در ایران بمانند.
برخی رفته‌اند، برخی در حال رفتن و گروهی هم در سودای مهاجرت زیست می‌کنند. اما جمع زیادی تصمیم گرفته‌اند که بمانند یا اصلا نمی‌توانند از ایران بروند. ما برای این جمع بزرگ چه گفتنی‌هایی داریم؟ این پرسش بالاخص بعد از دو اپیزود درباره مهاجرت، معنای خاصی هم دارد. این گفت‌وگو بر محور چگونه ماندن است.

حمایت از پادکست

پادکست جور دیگر: جامعه‌شناسی برای همه
 
شناسه پیپال
Mfpaypal97@gmail.com
 
موسیقی آغازین
قطعه سلام، اثر استاد حسن کسائی
 
Email: dirancast@gmail.com
 
گوینده: محمد فاضلی
امور فنی و صوت: مرتضی مشیری‌خواه
گرافیک: حامد ملیانی و کریم شاهین
                                
تاریخ انتشار
بهمن هزار و چهارصدودو
 
@dirancast_official

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

23 Feb 2024 19:20

چگونه جهان را تغییر بدهیم؟
(کارآفرینان اجتماعی و قدرت ایده‌های نو، دیوید بـُرنِشْتاین)
===============ه

تغییر جهان با سه کتاب؟
اشتباه نکنید!
با کتاب هیچ معجزه‌‌ای رخ نمی‌دهد،‌
اما با عمل شاید!
===============ه
زاپاتیستا: "عمل متحد می‌کند، کلام تفرقه می‌اندازد!"
===============ه

باز هم دو کتابِ دیگر برای تغییر جهان، راهنماهای خود آستین‌بالازنی! :

/channel/GahFerestGhKeshani/4206

- چگونه جهان را تغییر دهیم👆، جان‌پل فلینتوف، مهرناز شیرازی عدل، نشر هنوز: ۸۸۸۱۰۹۹۱ (۰۲۱)

t.me/GahFerestGhKeshani/4207
- ۵۰ واقعیت که جهان را باید تغییر دهند‌👆، جسیکا ویلیامز، غلامعلی کشانی، نگاه معاصر، تلفن: ۰۲۱۲۲۴۴۸۴۱۹ ، فایل در این کانال و سایت عدم خشونت.
============ه

- برای زاپاتیستا نک: ویکی پدیای انگلیسی

- برای داشتنِ سوخت‌بارِ بقا و حرکت در مسیر تغییر خود و کمک به تغییر خانواده و جهانِ بیرون، شاید این دو ایپزود به‌کار بیایند:

پادکست مدرسه زندگی فارسی، اپیزود 113، ویکتور فرانکل
https://castbox.fm/vb/272203083


پادکستِ بی‌ پلاس، اپیزودِ ۱۵۷، تغییر، بحث‌ی بسیار هوش‌مندانه!
https://castbox.fm/vb/670964925

گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

21 Feb 2024 12:27

تنوع زیستی و بشری، دولت‌-ملتِ جعلی و دست‌ساز، و نابودیِ فرهنگ‌ها و زبان‌های بومی و قومی

به مناسبتِ روز جهانیِ زبانِ مادری، دوم بهمن، ۲۱ فِوریه




ادامه در:

/channel/GahFerestGhKeshani/5898



متنِ کامل در:
https://ghkeshani.com/deathoflanguage/




شرحِ تصویر: قربون‌صدقه‌های ترجمه‌ناپذیر در چند زبان