11204
که نام آینه بیرون ز کوره‌ها سنگ است! ادمین @yasershaban
اتوبانی که به اسم بانوان نیست!
✍یاسرعرب
سیامک راست می‌گوید مشکل نه ساخت رسانه‌ی مسئله‌مند است نه دوگانه‌ی جامعه‌ی رسمی و جامعه‌ی رسمی.
مشکل امثال ما این است که می‌خواهیم بر اساس حقیقت زندگی کنیم و همین باعث می‌شود نتوانیم خودمان را توضیح بدهیم!
چرا که کار این جهان بر اساس واقعیت‌ها و شبکه‌ی روابط و منافع جلو می‌رود. و آنان که می‌خواهند از این آب گل‌آلود کره‌ای بگیرند خوب می‌دانند، چطور باید با قلبی محجوب و لبخندی محسوب، کار خود را با ندیدن حقیقت و تن دادن مصلحت جلو ببرند!
از کنار میدان انقلاب که رد شدم و کاردستی عظیم قطار جنگ را دیدم با خودم گفتم چطور می‌شود که صدای سالها سخنرانی، یادداشت، کتاب و تولید فیلم با موضوع حضور موثر بانوان در هشت سال دفاع مقدس نقل محافل ادبی و رسانه‌ای بشود و آوازه‌اش موجب چاپ کتاب《زنان در جنگ ایران و عراق》در آمریکا گردد، اما باز در هفته دفاع مقدس شاهد کمترین ظهور و بازنمایی از رشادت بانوان ایرانی باشیم و قطار انقلاب سازمان‌ها مملو از مردان باشد آنچنان که گویا ما در ایران اساسا زن نداریم!
پ.ن:
و البته از نهاد و قرارگاه ارزشی که ورود زنان به آنها ممنوع است چه انتظار؟
@yaser_arab57
♨️
می‌دانیم که این فاجعه نیز به زودی فراموش می‌شود و در بهترین حالت یک #سلطان_معدن ی پیدا شده و مورد عقوبت قرار می‌گیرد و این رخداد می‌رود کنار ده‌ها اتفاق مشابه در بایگانی ذهن جمعی جامعه ایران.
اهل تفکر و قلم اما خوب است این حادثه را دست مایه‌ی سوالی اساسی‌تر از حوزه‌ی کارگران و ایمنی و ... قرار داده و بپرسند و حتی خود نیز پاسخ بدهند که؛
- اساسا《جان》چرا چنین در این سرزمین بی‌مقدار و کم ارزش است و اهمیت حیات آدمی چطور این میزان بی ارزش شده است؟
زمانی در تاریخ سرزمین ما بوده که حیات آدمی وزن و مقداری داشته باشد؟ اگر نبوده چرا و اگر بوده طی چه مکانيزمی به این شرایط اسفبار رسیده‌ایم؟
@yaser_arab57
🟢شهدای جهاد سخت
در زمانه ارتزاق حداکثری اقلیت چه از نوع سرمایه‌داری و چه رانت‌داری دولتی-خصوصی از منابع عمومی و ثروت ملی، جهاد واقعی و سخت یعنی کسب روزی قلیل اما حلال از دل کوه و معدن و خیابان و اداره!
از آنجایی که عرصه کسب روزی و تأمین معاش خانواده در ایران رسما به صحنه های جنگ و جهاد شبیه است، شهادت حداقل ۳۰ نفر از مجاهدان راه معیشت را بر همه ایران تسلیت باید گفت.
«از ۴۷ نفری که دیشب در بلوک B بودند حداقل ۳۰ نفر در معدن طبس شهید شدند.»
/channel/seyyedhashemfirouzi
🍀فراخوان ویژه تهیه پک لوازم تحریر و کفش خانواده های دارای دانش آموز معلول یکی از محروم ترین نقاط کشور
(اوضاع معیشتی و مالی این خانواده ها نگران کننده ست و در فقر مطلق به سر می‌برند، چند خانواده هم دارای دو دانش آموز معلول هستند که نیاز بیشتری به حمایت دارند)
همه همت کنیم در حد وسع سبب شادی این دانش آموزان شویم.
برآورد پک لوازم تحریر و کفش یک میلیون تومان است.
شماره کارت نزد بانک کشاورزی به نام موسسه پایکار آدلان تاراز:
*۶۰۳۷۷۰۷۰۰۰۳۷۴۶۴۹*
*شبا:ir۹۷۰۱۶۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۹۹۹۵۱۸۳۸۹*
*شماره حساب*
*۹ ' ۹۹۵۱۸۳۸ ' ۹*
شماره تماس جهت دریافت اطلاعات بیشتر و ارسال فیش واریزی:۰۹۹۳۹۴۳۳۹۵۰
آدرس:خوزستان-شهرستان اندیکا-قلعه خواجه-روبروی اداره شیلات
♨️انتشار این فراخوان لطف بزرگی ست به این دانش آموزان کم توان
@yaser_arab57
جناب آقای پزشکیان
✍ امیر دبیری مهر
با سلام
بنده از دوران ریاست جمهوری مرحوم هاشمی تا روحانی بواسطه کارم در اغلب همایش هایی که روسای جمهور حضور داشتند حاضر بودم و با اطلاع و اشراف کامل عرض می کنم که دعوت از رییس جمهور برای شرکت و سخنرانی در همایش ها برای سخنرانی دامی است
که سالهاست بورورکراسی کشور برای روسای جمهور پهن کرده که اگر یک فایده داشته باشد -که من شک دارم- هزار و یک ضرر و هزینه های سرسام آور برای بیت المال دارد. سخنان تکراری ،سهو لسانی ،اتلاف وقت رییس جمهور ،هزینه های میلیاردی حفاظت و تشریفات و پذیرایی و..از جمله آفات این جلسات است
ضمن اینکه به تدریج رییس جمهور را به سمت سخنان عوامانه و وعده های پوچ سوق می دهد و به بدخواهان هم بهانه لجن پراکنی می دهد و از همه زیانبارتر کاستن از وقت رییس جمهور برای شنیدن و‌خواندن و فکر کردن به منظور تصمیم گیری های درست است . روسای جمهور کشورهای پیشرفته در طول سال بیشتر از دو یا سه سخنرانی آن هم از روی متن انجام نمی دهند. بنابر این به جنابعالی توصیه می کنم این رسم غلط را بر اندازید و دعوت های مکرر را نپذیرید و به کارهایی بپردازید که مردم انتظار دارند که حتما سخنرانی در این فهرست نیست .
ایام عزت مستدام
@andishkadeye_kherad
@yaser_arab57
🔸فقرتجربه در تهیدستان
| آرش حیدری |
لوکاچ بحثی دارد که تأمل بر رنج‌دیدگان یا فرودستان به‌معنای عام لزوما قرار نیست تو را در آن جایگاه قرار داده باشد. والتر بنیامین یک حرفی دارد درباره فقرتجربه که وضعیتی است که در آن انسان‌ها از بیان تجارب و قصه‌های خویش عاجز می‌شوند و به لکنت می‌افتند. فقرتجربه حاصل زمانی است که «کس» به «چیز» تبدیل شود و نمی‌تواند مکانیسم‌های روانی خود را بیان کند. فقرتجربه یعنی نتوانیم قصه خود را روایت کنیم. روانکاوی تلاشی بود برای اینکه فرد بتواند قصه خود را بگویید.
به‌این‌معنا، قصه‌گویی نوعی تجربه رهایی‌بخش است. وقتی کسی قصه خود را بیان میکند تو را دعوت میکند به مشارکت در تجربه خود. شیوه‌ها و فرم‌هایی که قصه طبقه فرودست را در ایران بیان میکند، طبقه تهی‌دست را به سکوت وامی‌دارد. این قصه‌ها، قصه آن‌کسان نیست، قصه چیز‌های بامزه‌ای است از آنها برای ما. در اینجا ما با قصه تهیدستان مواجه نیستیم، با فرم‌های بیانی مواجه‌ایم که قرار است زیست آنها را برای ما جالب کند و رنج فقرا به یک ابژه تماشایی تبدیل می‌شود که این فرآیند دقیقا یک مکانیسم پورنوگرافیک است.
🔸/channel/farhang_shahr_t
📌مطالعات‌زنان در تسخیر کم‌سوادان سیاست‌باز!
خبرهای نگران‌کننده‌ای از فرصت‌طلبی‌های برخی پادوهای سیاسی برای تحمیل خود به‌عنوان اعضای هیئت‌علمی گروه‌های مطالعات‌زنان در دانشگاه‌ها به گوش می‌رسد. این فرصت‌طلبی‌ها که متأسفانه با موفقیت نیز محقق شده‌اند، به‌طور خاص در سه دانشگاه تربیت مدرس و الزهرا (س) و ادیان و مذاهب، جامعه علمی مطالعات خانواده، زنان و جنسیت را نگران کرده است. این پادوهای سیاسی که کاملاً با لابی‌گری و نفوذ، خود را به دانشگاه‌ها تحمیل می‌کنند تا برخی از اغراض سیاسی را به نمایندگی از گروه‌های فشار عملی سازند، هم فارغ‌التحصیلان رقیب خود را که دارای لیاقت علمی لازم هستند کنار می‌گذارند، و هم حذف اساتید دانشور فعلی را در برنامه خود دارند.
این افراد، که باوجود کم‌سوادی، عملاً شخصیتی جاه طلب دارند، بلافاصله پس از جذب، مشغول آزار و درنهایت حذف اساتید جاافتاده و رزومه دار می شوند و چون در رقابتی واقعی نمی‌توانند محصولات علمی قابل‌احترامی ارائه کنند، بنا را بر تحمیل خود به پروژه‌های علمی دانشجویان می‌گذارند تا هر طور شده رزومه‌ای دست‌وپا کنند. آنها بی‌درنگ پس از جذب در سمت‌های ریزودرشت این دیوانسالاری جای خود را محکم کرده و امکان تنفس علمی را از بدنه علمی و لایقِ اعضای هیئت‌علمی می‌گیرند. در همین راستا، یکی از کارویژه‌های این شخصیت‌های تمامیت‌خواه و غیرعلمی، کنترلچی‌گری و پرونده‌سازی است.
بگذریم، برای اینکه این فضا قدری روشن‌تر شود، می‌توان دو دانشگاه تربیت مدرس و الزهراء (س) را به‌طور نمونه بررسی نمود. دانشگاه تربیت مدرس که فقط دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری را می‌پذیرد و قرار است مدرسین دانشگاهی را تربیت نماید، عملاً در سیطره اکثریت نیروهای تحمیلی قرارگرفته است. یکی از این اعضاء، ز. آ است که علی‌رغم برخورد دولت روحانی با برخی بورس شدگان غیرقانونی، با لابی‌گری در گروه مطالعات‌زنان هیئت‌علمی شد. نفر دیگر، کارمندی است به نام خانم م. ج. ن. که با سهمیه در گروه مذکور استادیار شده و اگر نام ایشان را در جستجوی پیشرفته کتابخانه ملی جستجو کنید هیچ اثری اعم از مقاله و کتاب و ... جز پایان‌نامه‌اش به نام او ثبت نشده است. عضو بعدی، خانم ح. ط. است که مانند دو نفر قبل، در یک فضای غیررقابتی و کاملاً رانتی و امنیتی جذب‌شده است، بدون اینکه هیچ رکورد پژوهشی در جستجوی پیشرفته کتابخانه ملی به نام ایشان پیدا کنید. ناگفته نماند ایشان نیز از موهبت بورس بی‌نصیب نبوده است.
و اما گروه مطالعات‌زنان دانشگاه الزهرا س. در دو سال اخیر، علی‌رغم رقابت بسیاری از فارغ‌التحصیلان لایق و فاضل دکتری در رشته‌های علوم اجتماعی و حقوق و فقه و روانشناسی برای جذب شدن در آنجا، در فضایی کاملاً سیاست زده و غیررقابتی، سه عضو هیئت‌علمی به گروه تحمیل شده است. خوانندگان محترم، رزومه‌های این افراد را خود جداگانه بررسی می‌کنند، ولی دو نفرشان بسیار نوبرند. یکی آقای الف. الف فارغ‌التحصیل رشته غیرمرتبط، که اخیراً در پستی اینستاگرامی از خود به عنوان عضو هیئت علمی الزهرا! رونمایی کرده است.
عیار علمی او و آنچه به عنوان رساله دکتری تحویل د. تهران داده، خود محل تامل و بررسی است. تنها ممرّ ورود این آقا تحمیل سیاسی از سوی گروه فشاری است که او را از قبل برای این دانشگاه در آب نمک خوابانده بودند.
الغرض، مطالعات‌زنان در دانشگاه‌های ایران در تسخیر پادوهای تحمیلی، نفس‌های آخرش را می‌کشد.
«نویسنده: ناشناس»
/channel/kherad_jensi
#فوری| خانمی ۳۵ ساله که چندین سال برای حل مشکلات مالی خانواده مجبور بود تن فروشی کند؛ ۵ سال است که توسط مشاور تحت درمان است و سراغ کسب مهارت و کار رفته است. پدر او معتاد بوده و چندوقت قبل فوت میکند. مادر او که دچار اختلال روانی است هر شب مردهای غریبه را به خانه می‌آورد و باعث اذیت و آزار بچه‌ها می‌شود. به تازگی مادر خانواده این خانم را از خانه بیرون کرده و این خانم سرپناه ندارد. باید شرایط را فراهم کنیم تا این خانم سالم زندگی کند و به گذشته برنگردد...
برای رهن یک خانه مبلغ ۳۰۰ میلیون تومان نیاز است.
لینک پرداخت از طریق سایت منهای فقر
کارت: 5041721111902848
شبا:530700001000228472379001
(به نام خیریه منهای فقر - بانک رسالت)
@menhayefaghr
تمامی دانشجویان اخراجی یا تعلیقی علوم پزشکی به دانشگاه بازگشتند
مسعود حبیبی معاون فرهنگی و دانشجویی وزارت بهداشت از بازگشت تمامی دانشجویان اخراجی یا تعلیقی علوم پزشکی به کلاس‌های درس خبر داد.
تفاوت را احساس کنیم!
@yaser_arab57
✍ مرغ از قفس پریده است عزیزان!
🔻آن همه ادعا و شعار و نقدهای آتشین بر عملکرد صداوسیما که دوستان ما بر گذشتۀ رسانۀ ملی داشتند و در نهایت آقای خامنه‌ای را راضی کردند که مدیریت سازمان را به آنها بسپارد، تنها دو سه سال زمان نیاز داشت تا با دیوار واقعیت محک بخورد و تصویرِ متوهمانه از حکمرانی رسانه‌ای در ذهن این عزیزان کم‌کم اصلاح شود.
🔻صداوسیما به تدریج به کارکرد اصلی خود باز خواهد گشت و به الزامات آن نیز تن خواهد داد؛ با یک تفاوت: مرغ از قفس پریده است! دیگر مخاطبی وجود ندارد!
✅ @AmirTafreshi
پسر ۹ ساله‌ام نان‌آور خانه‌مان شده...
خانمی ۹ سال پیش با یک نوزاد چند ماهه و یک دختر بچه‌ی نا‌شنوا، همسرش را از دست می‌دهد و در این سالها تمام بار زندگی را تنهایی به دوش می‌کشد.
در این مدت اجاره‌ی اتاق کوچکشان را با نظافت خانه‌ها تأمین کرده است و پسر ۹ ساله‌اش هم برای مخارج روزمره در یک مغازه کبابی شاگردی میکند.
در این شرایط سخت زندگی روزمره، صاحبخانه هم آنها را جواب کرده است و دیگر نمی‌توانند در آن اتاق به زندگی خود ادامه دهند.
با توجه به آنکه پول پیشی برایشان باقی‌نمانده، هیچ سرمایه‌ای برای رهن جای جدید ندارند.
حالا برای آنکه بتوانند در حومه‌ی شهر سرپناهی داشته باشند حداقل به ۱۵۰ میلیون تومان نیاز دارند.
مبلغ مورد نیاز: ۱۵۰ میلیون تومان
لینک پرداخت از طریق سایت منهای فقر
کارت: 5041721111902848
شبا:530700001000228472379001
(به نام خیریه منهای فقر - بانک رسالت)
@menhayefaghr
✍ فرصت تنفس
🔻جمهوری اسلامی برای نجات خود از وضعیت کنونی و آشتی با ملت، باید مراحلی را پشت سر بگذارد و قدم‌هایی بردارد که به اعتقاد اکثر مردم و نخبگان، مسأله «حذف فیلترینگ» و «بازنگری در سیاست حجاب» و «اصلاح سیاست خارجی»، جزء اولین قدم‌ها محسوب می‌شود. خوشبختانه کشور اکنون ابزار این اقدامات را نیز در اختیار دارد؛ دولتی در مصدر امور است که با همین اشعار روی کار آمده و خواستار انجام این اصلاحات است و تنها چیزی که لازم دارد، مجوز است. اینکه نظام اسلامی در نهایت تصمیم خواهد گرفت که از این فرصت برای آشتی با مردم و تقویت و تحکیم بنیان کشور استفاده کند یا خیر، باید منتظر ماند و دید!
🔻اما در این سوی ماجرا و جایی که ما (مردم) ایستاده‌ایم، تصمیم نیمی از جامعه در انتخابات ۱۵ تیرماه، یک عملیات نجات بود که با موفقیت انجام شد. ما در درجۀ نخست برای رهایی خود از فشارهای روزافزونی که در سه سال گذشته بر جامعه تحمیل شد، در صحنه حاضر شدیم. ما دستی را کنار زدیم که سرمان را زیر آب نگه داشته بود و نفس‌هایمان به شمارش افتاده بود. معلوم نبود اگر آن فشار بر جامعه - با همان شدت - ادامه داشت، چه بر سرمان می‌آمد. ما فرصت تنفس آفریدیم؛ لااقل برای یک دوره و شاید بیشتر. اکنون آن هجمه به جامعه پایان یافته است؛ نه به شکل کامل ولی تا حدی زیاد. نتیجۀ نهایی این دولت هر چه شود، ما تصمیمی درست گرفته‌ایم و خودمان را از زیر فشاری طاقت‌فرسا خارج کردیم.
✅ @AmirTafreshi
✅آیا پزشکیان متوجه هست چه ادعای کرده است؟
اخیرا آقای‌رئیس‌جمهوری حرفی تازه درباره‌ی ساخت مدارس در مناطق فاقد مدرسه داشته‌اند که باید اندکی در آن تامل کرد. ایشان گفته‌است:
با بچه‌های بسیج برای ساخت مدارس باید جلسه بگذاریم. در تبریز در عرض شش ماه 600 خانه‌ی بهداشت با مشارکت مردم ساخته‌شد و ما فقط مصالح می‌دادیم. اگر جلسه بگذاریم، مشکل کمبود مدرسه در مناطق محروم را یک‌ساله تمام می‌کنیم. لازم نیست پیمانکار باشد، با کمک مردم همان مناطقی که مدرسه نیاز دارند کل مشکلات کمبود مدرسه را یک‌ساله مرتفع می‌کنیم.
ساعاتی پس‌از این فرمایش آن را در یک توئیت تکرار کردند که نشان‌داد سهوی در بیان وجود نداشته‌است و باورشان این است که امروز هم می‌توانیم مثل سی-چهل‌سال‌پیش آدم‌ها را بیاوریم و -با نام بسیج یا هرنام دیگر- بگوییم «بسم‌الله؛ مدرسه می‌خواهی پاچه بالابزن و گل لگدکن!».
در مورد این تصور می‌توان اندکی مداقه‌کرد:
سهم دستمزد نیروی‌کار شهری در هزینه‌ی ساخت‌وساز (بدون محاسبه قیمت زمین) 23 درصد است. این رقم با دورشدن از شهرهای بزرگ کمتر می‌شود؛ زیرا در مناطق محروم فاقد مدرسه دستمزدها به‌شدت کم است و از سوی دیگر هزینه‌ی حمل مصالح افزایش می‌یابد.
رقمی در این‌مورد وجود ندارد؛ ولی اجمالا می‌توان گفت هزینه‌ی نیروی انسانی برای ساخت مدارس موردنظر آقای‌رئیس‌جمهوری احتمالا حدود ده‌درصد کل هزینه است.
نتیجه آنکه مشکل ساخت آن مدارس چیزی نیست که با بسیج و نیروی‌کار رایگان حل‌شود. اینکه ما در این مناطق مدرسه نداریم بیشتر به‌خاطر نداشتن پول خرید مصالح است و اگر مردم خشمگین‌اند و عکس مدارس کپری و زیردرختی را می‌گیرند و به صورت حکومت می‌کوبند، به‌خاطر آن است که می‌دانند فقط تا اول سال 1387 ایران 157 مدرسه برای لبنان (غیراز مراکز درمانی، جاده و...) راه‌انداخته‌است (آمار بعد از آن سال پنهان است!).
مشکل حکومت در این‌مورد نداشتن کارگر ساختمانی نیست. از این گذشته، دولت‌هایی که با مشکل بیکاری روبرویند بودجه‌ی ساخت‌وساز را زیاد می‌کنند؛ چون پربازده‌ترین بخش برای ایجاد شغل است و بخش ساختمان را موتور محرک تولیدات کارخانه‌ای هم می‌خوانند.
البته که نمی‌خواهیم بگوییم مردم را در کمک به ساخت مدرسه برای کودکانشان به کار داوطلبانه نگیر. کار خوبی است؛ ولی نبود کارگر داوطلب و رایگان مشکل ساخت مدرسه در مناطق محروم نیست.
نکته‌ی دیگر، گفتن این حرف در جایی بسیار طعنه‌برانگیز است: قرارگاه خاتم‌الانبیاء. بزرگترین پیمانکار ایران. یک هولدینگ غول‌آسا که سال 90 اعلام‌کرد خودش را در پروژه‌های کمتر از 100 میلیارد تومان درگیر نمی‌کند (سال 90 این مبلغ خیلی هم قلنبه بود).
اگر در روستایی در عمق بیابان‌ها به مردم آنجا می‌گفتند «برایتان مصالح می‌فرستم خودتان ساختمان مدرسه‌تان را بسازید»، شاید این‌قدر بعید و غریب از کار در نمی‌آمد.
نکته دیگر آنکه رئیس‌جمهوری از فرط نیکویی اخلاق و شفافی دل، خاطره‌ی ایثار‌گری‌های دوران جنگ و دولت مهندس موسوی را به فراموشی نسپرده و فکر میکند به‌خاطر گل‌جمال او که معصوم و بی‌شیله‌پیله است، بسیجی‌ها حاضر می‌شوند به آن‌دوران برگردند و در راه خدمت به کشور کار کنند. متاسفانه چنین نیست.
همان‌قدر که مداحان امروز با صادق آهنگرانِ آن دوران تفاوت دارند، همان‌قدر هم بسیجی‌های امروز با مسعود پزشکیان بسیجی تفاوت دارند. دوران کنونی دوران حاج‌محمود کریمی است، نه حاج‌داوود کریمی!
بسیجی قرن‌پانزدهمی پیرمردی است برای تدارک مراسمات(!) متعدد حکومت و جوانی که کار برجسته‌اش حمله به دانشگاه و رفتن زیارت مجانی و گرفتن امتیاز قبولی دانشگاه است و حکومت را تهدید میکند که چون پزشکیان را ترجیح‌داده، دفعه‌ی بعدی برای کتک‌زدن مردم به خیابان نمی‌آید.
عجیب است که رئیس‌جمهوری کشور متوجه تفاوت زمانه و عوض‌شدن آدم‌ها نشود.
زمان مهندس‌موسوی کارمند وزرت بازرگانی 35هزاردلار از منابع در اختیارش را کش رفت، ما یک‌ماه درباره‌ی اینکه چه شده که چنین شده مطلب تحلیلی می‌نوشتیم.
آن توله‌کفتار 35هزاردلاری، حالا گرگْ‌ساداتی‌نژاد 3/5میلیارددلاری شده: هزاران‌برابر تکثیر شده‌اند و بخشی از «فساد سیستمیک»اند. آنوقت آقای‌پزشکیان دنبال کسانی از آنان برای ساخت مدرسه در بیابان‌های بلوچستان است؟
اصلا فرض‌کنیم چنین بسیجیان پاکدلی باشند که بروند برای ساخت مدرسه. آنها از شما نمی‌پرسند چرا من باید رایگان عملگی‌کنم و کارمندان دولت به خودشان وام چندمیلیاردتومانی بدهند؟
اگر حرف را تکرار نکرده‌بود به حساب هیجانی سخن گفتن می‌گذاشتیم. ولی حالا دیگر نمی‌شود. سال دیگر در مهرماه با انتشار صدها عکس از مدارس کپری می‌پرسند چه وعده‌ای داده‌بودی آقای‌رئیس‌جمهوری؟ آنوقت پزشکیان چه خواهد گفت؟
آرزوی صمیمانه داریم که بدبینی ما غلط و وعده‌ی رئیس‌جمهوری محبوبمان صادق از کار درآید.
@yaser_arab57
وزیر چه آموزشی و مدیر چه پرورشی؟
حاصل این تفکر افراطی اما چیزی نشد جز نسلی سرخورده و منزجر از دین و متنفر از هر نوع الهیات، که گفتار سبک مغزانه و رویکرد قشری این جماعت را با لعنت به چفیه‌ی دور گردن‌شان (که يادگار مردان مرد و شهدا بود) چرک کرده و در هم آمیختند!
در این میان از بی تی اس تا جوکر، و از سوپر من تا بت من قله و الگوی کودک و نوجوان ما شد و یاوه‌گویی این مسئولان که تیشه به ریشه‌ی دین زده است، دشمنی با اصل دین داری را سکه‌ی رايج بازار کرد، و در این سیل خروج از دین صدا از مراجع معظم تقلید (و پیران دین فروش ولو برای امتداد کاسبی خود) بیرون نیاورد!
استادمان روزی می‌گفت
-از اینهایی که دائم وا اسلامای‌شان بلند است باید ترسید! اینها اگر کربلا بودند سر حضرت زینب را هم می‌بریدند!
نه نماز، نه دین، که خدا را باید از دست این جماعت شعار زده و بی مسئله نجات داد!
@yaser_arab57
گود تی وی؛
12 سال پیش، احتمالا اگر می‌خواستی گفتگویی رسانه‌ای درباره زیست جنسی داشته باشی، با درهای بسته بسیاری مواجه می‌شدی. این درهای بسته، نقطه آغاز مسیری است که یاسر عرب در 12 سال گذشته طی کرده و حالا در فصل چهارم گود، بخشی از آن روایت کرده است.
یاسر عرب، مستندسازی است که می‌توان باز شدن درهای رسانه به روی مسائل جنسی جامعه ایران را تا حد زیادی به تلاش‌های او نسبت داد. چه آن زمانی که با «یک پیشنهاد ساده» اتفاق جدیدی را در مستندسازی اجتماعی پدید آورد و چه آن زمانی که با «خرد جنسی» داشت بستری برای گفتگو حول این تابوی ممنوعه ایجاد می‌کرد.
یاسر عرب که پس از 12 سال تولید محتوای رسانه‌ای در حوزه زیست جنسی عملا به پژوهشگر این حوزه بدل شده، اما هنوز خودش را در نقطه ارائه‌ی ایده‌های شخصی خودش نمی‌بیند. او هنوز بر «توصیف» تکیه میکند و معتقد است راه حل‌ها همه نهفته در توصیفی است که ما از مسائل داریم. او در این روایت، ضمن گفتن از مسیر 12 ساله‌‌ی حرف زدن از ممنوعه‌ها، توصیفی از وضعیت امروز هم دارد، که توصیفی قابل تامل و شنیدنی است.
لینک سخنان او؛
https://www.aparat.com/v/zgy82p9
@kherad_Jensi
✍️ اینهایی که گرای جلسه سری فرماندهان لبنان را به اسرائیل می دهند و آنها بلافاصله با آدرس دقیق نشانه می گیرند و فرماندهان را یکجا بمباران می کنند، در دست و بال شما فراوانند و در زمان خودش نقش شان را بازی می کنند که دیگر برای شما خیلی دیر شده.
حالا می فهمید چرا امام علی(ع) توصیه می کند متملقان را دور کن و آنها که تلخ سخن می گویند سخن شان را بشنو؟
نتیجه حبس تاج زاده ها و مدنی ها و نبوی ها و رشد دادن مجیزگویان چیست؟
@emadbaghi
@yaser_arab57
آنچه تقدیم می‌گردد #گزارش‌کارخیر در شهریورماه ۱۴۰۳ است که در صورت عدم تمایل به مطالعه‌ی متن، با یک نگاه اجمالی به نمودارها می‌توان به کم و کیف آنچه رخ داده پی برد.
🔹 @karrekheirr
برای دیدن متن کامل گزارش اینجا را لمس کنید
باز هم زنان ثابت کردند!
✍یاسرعرب
علی رغم جیغ و داد سیاه انسدادگرایان اما، حضور خانم‌ها در جوکر بانوان تفاوت چشمگیری با تولید جوکر آقایان داشت!
-بیا بخور، کی میری زیر؟، ناله نکن، اینو میخوری؟ مال تو چقدره؟ و ...
جوکر مردان مملو بود از تکه‌های جنسی و اشاره‌های زیر شکمی که نشان از قابليت پائين طنز پردازی بازيگران و دریدگی هنجار‌های رسانه‌ای داشت که در ازای خفقان نقد سیاسی به نشانه‌ی باز بودن فضای اجتماعی اجازه انواع پرده دری‌ها را دارند!
جوکر بانوان اما علی رغم صحنه‌های طنز و نوآوری‌های بسیار جذاب فاقد عناصر اروتیک و نشانگان جنسی بود.
پاکیزگی گویش و طهارت زبان بدن بازيگران خانم بار دیگر نشان داد، در ایجاد مفاسد اجتماعی این پای زنان نیست که در میان است!
@kherad_Jensi
این وضعیت کار دست‌مان می‌دهد!
✍احمد زیدآبادی
دکتر پزشکیان و کابینه‌اش مجبورند در ده جبهه بجنگند و گویا یاور درست و درمانی هم برایشان نیست!
پزشکیان با اختیارات محدود و محدودیت‌های فراوان، از هر سو تحت فشار است. در حالی که فقط یک نمایندۀ مجلس برای تحمیل افراد مورد علاقۀ خود در سمت‌های ملی و استانی، می‌تواند با تهدید و احضار روزانۀ هر وزیری، کل کابینه را به تنهایی مختل کند، از آن طرف، مطالبات متناقض افراد و گروه‌ها و جناح‌ها ونهادها حد و تمامی نمی‌شناسد!
باز جای شکرش باقی است که آدم صبور و پرحوصله و مداراجویی است و از کوره در نمی‌رود. فردی دیگری جای او بود، با مشاهدۀ این بلبشوی پرفشار و نفرت‌انگیز، در همین ابتدای کار گوش‌های خود را می‌گرفت و به غاری به پناه می‌برد!
به خدا که این وضعیتِ سبکسرانه و هرج و مرج گونه کار دست ما می‌دهد، کاری بسیار پرهزینه‌تر وخیم‌تر از آنچه به ذهن بدبین‌ترین آدم‌ها خطور میکند!
@ahmadzeidabad
@yaser_arab57
نمیخوام به زندگی قبلیم برگردم...
خانمی ۳۵ ساله که چندین سال برای حل مشکلات مالی خانواده مجبور بود تن فروشی کند؛ ۵ سال است که توسط مشاور تحت درمان است و سراغ کسب مهارت و کار رفته است. پدر او معتاد بوده و چندوقت قبل فوت میکند. مادر او که دچار اختلال روانی است هر شب مردهای غریبه را به خانه می‌آورد و باعث اذیت و آزار بچه‌ها می‌شود. به تازگی مادر خانواده این خانم را از خانه بیرون کرده و این خانم سرپناه ندارد. باید شرایط را فراهم کنیم تا این خانم سالم زندگی کند و به گذشته برنگردد...
برای رهن یک خانه مبلغ ۳۰۰ میلیون تومان نیاز است.
که تا این لحظه ۱۷۰ میلیون تومان برای کمک به تغییر شرایط این خانم مشارکت شده
و ۱۳۰ میلیون تومان باقی‌مانده است...
لینک پرداخت از طریق سایت منهای فقر
کارت: 5041721111902848
شبا:530700001000228472379001
(به نام خیریه منهای فقر - بانک رسالت)
@menhayefaghr
خبرخوش سخنگوی دولت از انتصاب یک استاندار اهل تسنن
مهاجرانی،سخنگوی دولت اعلام کرد: آقای آرش زره لهونی از جوانان اهل تسنن به عنوان استاندار کردستان و جناب آقای یدالله رحمانی به عنوان استاندار کهکیلویه و بویر احمد انتخاب شدند.
تفاوت را احساس کنیم!
@yaser_arab57
درباره انتخاب رؤسای دانشگاه‌ها
محمد فاضلی
دولت جدید شروع به کار کرده و انتخاب رؤسای دانشگاه‌ها موضوع داغی در جامعه علمی شده است. اساتید، دانشجویان و مقامات سیاسی بیشترین نگرانی را درباره این موضوع دارند. تجربه قریب ۲۰ سال حضور در دانشگاه به عنوان مدرس، چند نکته را به من یاد داده است:
یک. عمده رؤسای دانشگاه‌ها – جز در موارد معدود – بدون اعمال نظر مؤثر اعضای هیئت علمی دانشگاه انتخاب می‌شوند و بیشتر انتخاب‌هایی سیاسی هستند. کم و کیف این انتخاب‌های سیاسی در دولت‌های مختلف، متفاوت است.
دو. من هنوز نشنیده‌ام رئیس دانشگاهی انتخاب شده باشد و قبل از انتخاب، برنامه‌های خود برای اداره دانشگاه را در جایی، مثلاً در گردهمایی اساتید دانشگاه، هیئت امنا یا کمیته‌ای منتخب از اساتید، ارائه کرده باشد. شاید هم اتفاق افتاده، من نمی‌دانم، ولی حتماً رویه رایجی نیست.
سه. رئیس دانشگاه بیش از آنکه خود را پاسخ‌گوی وضعیت دانشگاه در مقابل اعضای هیئت علمی و دانشجویان بداند، پاسخ‌گوی شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزارت علوم و مقامات سیاسی و امنیتی بیرون از دانشگاه است.
چهار. معیارهای رئیس دانشگاه شدن هم ابداً مشخص نیست. بنابراین مثلاً در یک مورد واقعی در دانشگاه الف، از آقای ب که #رئیس_دانشگاه و #وزیر_علوم شایسته‌ای بوده تا آقای ج که حتماً آدم ناشایستی برای ریاست دانشگاه بوده، رئیس دانشگاه شده‌اند.
پنج. هیچ رئیس دانشگاهی در ایران ثبات دوران مدیریت را تجربه نمی‌کند. او برنامه‌ای نداده، در جایی رأی اعتماد علمی-مدنی (نه سیاسی) نگرفته، و همان گونه که سیاسی آمده، تحت تأثیر جریان‌ها و رخدادهای سیاسی هم تغییر میکند. حداکثر عمر رئیس دانشگاه هشت سال به اندازه دو دولت است. این هم به شرطی است که وسط دوره‌اش رخدادی سیاسی یا حتی دانشجویی – نظیر یک جشن دانشجویی که به مذاق کسانی خوش نیامده – ریاستش را پایان ندهد.
رئیس دانشگاه با برنامه‌ای که از آن دفاع کرده و در برابر اعضای هیئت علمی متعهد شده، رئیس نشده است. بنابراین اغلب پاسخ‌گویی در برابر اعضای هیئت علمی برای دنبال کردن آن برنامه در اولویت نیست؛ حفظ سمت در برابر نیروهای سیاسی بیرونی ارجح است. این به معنای فقدان رؤسای دانشگاه شریف و پای‌بند به اصول علمی و حرفه‌ای نیست، بلکه رویه غالب این است.
شش. قواعد انتخاب استاد، اخراج استاد، تغییر دروس، تأسیس رشته و ... همه با جزئیات گیج‌کننده‌ای توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی و وزارت علوم تعیین می‌شود. رؤسای دانشگاه‌ها و مراتب پایین‌تر نظیر رؤسای دانشکده‌ها و گروه‌ها کاملاً دست‌بسته نیستند و راه هر خلاقیتی بسته نیست، اما دانشگاه در بوروکراسی تحمیل‌دشه از بالا و عمدتاً شورای عالی انقلاب فرهنگی، بیشتر به اداره‌ای هضم‌شده در بوروکراسی در شهرستانی دورافتاده بیشتر شباهت دارد تا جایی که در آن باید فضاهای بازی برای خلاقیت و ایده‌های نو وجود داشته باشد.
هفت. ممکن است چند دانشگاه بزرگ نظیر صنعتی شریف، دانشگاه تهران، دانشگاه تربیت مدرس یا صنعتی امیرکبیر در حوزه اختیارات و آزادی‌های رؤسای دانشگاه با بقیه دانشگاه‌ها تفاوت‌هایی داشته باشند (بالاخص در دانشگاه صنعتی شریف)، اما رویه غالب، تحمیل مجموعه‌ای از قواعد صلب و پر از تنگنا، با تمرکز بالا بر دانشگاه‌هاست.
هشت. آنچه در بند هفت گفته شد، دست و پای رئیس دانشگاه و کلیت دانشگاه برای ایفای نقش محلی را می‌بندد. ایران کشور وسیعی با فرهنگ‌ها، ساختارهای اقتصادی و اجتماعی و مسائل متفاوت در هر جغرافیا و منطقه است. رئیس دانشگاه در شرایط حاضر آن کسی نیست که خلاقیت و توان فکری و مدیریتی خود را برای شناخت و تعریف مسائل محلی و متناسب‌سازی ظرفیت‌های دانشگاه برای کمک به حل مسائل محلی به‌کار بگیرد؛ بلکه همان کسی است که به اوامر از مرکز رسیده، مطابق آئین‌نامه‌ها و تحت اقتدار نهادهای بیرونی عمل میکند. این وضعیت، اثربخشی دانشگاه را به شدت کاهش می‌دهد.
دولت چهاردهم اگر می‌خواهد وفاق را در دانشگاه تعریف کند، یک راهش این است: اصلاح رویه انتخاب رؤسای دانشگاه‌ها به نحوی که دانشگاه را از اقتدارهای بیرونی (سیاسی، غیرعلمی) رها سازد و در برابر الزامات نهادهای علمی و مسئولیت اجتماعی در برابر محیط بیرونی پاسخ‌گو سازد. این چنین دانشگاهی می‌تواند در جریان توسعه و ساختن کشور مؤثر باشد. ادامه وضع موجود، ابتر کردن دانشگاه است.
آنچه نوشتم به معنای نبودن رئیس دانشگاه شایسته در کشور نیست، منظور رویه غالب و اثرات آن است.
@fazeli_mohammad
خاتم ملک سلیمان است علم!
آنوقت در دانشگاه‌ها، ما با یک مشت ابله طرفیم که دست و پای همه را بسته‌اند و استاد نخبه علمی را به خاطر کفش اسپورت به دفتر یک دربان بی‌سواد برده و بازجویی می‌کنند ...
@yaser_arab57
احسنت به آن انتخاب کننده و این انتخاب شونده ☘
خدایا به این دولت سلامت و فرصت بیشتری عطا بفرما....
تفاوت را احساس کنیم!
@yaser_arab57
رهبر در دیدار جمعی از علمای اهل سنت گفته‌اند:
-تلاش دشمن برای اختلاف‌افکنی بین شیعه و سنی بعد از انقلاب چندین برابر شد/ علاج، تکیه بر روی وحدت است!
حاشیه:
بسیار نکته‌ی صحیحی است. خوب این اختلاف در همین قاب و خود این حضور دیده نمی‌شود؟
اینکه پیران و ریش سفيدان و شیوخ اهل سنت را (که بعضا سالخورده و ویلچر نشين هستند) روی زمین بنشانیم تا این پا و آن پا کنند و خود ساعتی روی صندلی به راحتی نشسته و خطابه کنیم، نقض غرض نیست؟
احترام و عدم تبعیض و وحدت احتمالا نباید از همین رفتارهای نمادین و در بالاترین سطوح آغاز شود؟
پ.ن:
دوستان دقت بفرمایند که بنده یک سوال فرهنگی ساده پرسیدم و از عدم حضور برخی چهره‌های اهل سنت و بحث‌های حقوقی و سیاسی و... سخنی به میان نیاوردم!
@yaser_arab57
غلامحسین کرباسچی: مدیران بالای شصت سال داوطلبانه کنار بروند. تداوم مدیریت‌شان و باز نکردن راه برای مدیران نسل بعد قابل دفاع نیست.
@jalaeipour
@yaser_arab57
آقایان برای ما از منطقی نبودن قیمت بنزین در ایران می گویند😐😐😐
جامعه شناسی فلاکت...
فردین علیخواه
می‌خواهم پسرم را نگه دارم...
خانمی دو سال است که بخاطر بیماری روانی و اعتیاد شدید همسرش به الکل، از او جدا شده و فقط توانسته سرپرستی یکی از بچه‌هایش را به عهده بگیرد.
در این مدت که مسئولیت نگهداری پسر و پدر پیرش به گردن او افتاده، در آموزشگاه رانندگی مشغول به کار است.
از آنجایی که ماشینی از خودش ندارد، در ازای ۱۲ ساعت کار، حقوقی معادل ۵ ساعت دریافت میکند و بیشتر از نصف آن به صاحب ماشین تعلق می‌گیرد.
از طرفی بخاطر بیش‌فعالی پسرش نمی‌تواند او را در این مدت طولانی تنها بگذارد و بچه تمام روز را در صندلی عقب ماشین، همراه مادرش در کلاس‌ها حضور دارد.
در حال حاضر هم زمان زیادی به اتمام قرارداد اجاره‌شان نمانده و اگر نتوانند مبلغی به پول پیش اضافه کنند، همین خانه‌ی کوچک را هم از دست می‌دهند.
این خانم برای آنکه بچه‌هایش را خودش بزرگ کند، به ماشینی نیاز دارد تا بتواند با درآمدی منصفانه کار کند و به تنهایی از پس مخارج خانه و زندگی‌شان بر بیاید.
مبلغ مورد نیاز: ۲۵۰ میلیون تومان
لینک پرداخت از طریق سایت منهای فقر
کارت: 5041721111902848
شبا:530700001000228472379001
(به نام خیریه منهای فقر - بانک رسالت)
@menhayefaghr
✳️ آنچه در مدیریت جدید راه آهن به چشم می‌خورد، کارنامه و تخصص مرتبط ایشان است. که نشان از انتصاب غیر سیاسی و تخصصی است.
خلاف مدیر راه آهن دولت قبل (جناب میعاد صالحی) که مهمترین ربطش به راه آهن، احتمالا مصرف قطره آهن در طفولیت بود که در دوره مدیریت شان شاهد نزول بسیاری از شاخص های این صنعت بودیم.