5330
☁️یک دورهمی و انجمن هنری برای علاقه‌مندان در این عرصه ی نویسندگی ✨گپ کتابخوانی: https://t.me/mahfeleketabkhanianahel ✨آنلاین شاپ کتاب: https://t.me/ketabkhooneanahel
سلام عزیزای من 🤍
یه دوره رایگان یکی از استادها گذاشته بود، دوست داشتم با شما به اشتراک بذارم.
🎁 دورۀ رایگان ویرایش گروه متنوک!
🎞 ۲۳۰ دقیقه ویدیو + ۵۰۰ فایل کمک‌آموزشی
📚 فهرست دورۀ رایگان ویرایش
💎 مقدمه
💎 ۵ اصطلاح در ویرایش
💎 انواع ویرایش
💎 در ویرایش صوری چه می‌کنیم؟
💎 در ویرایش زبانی چه می‌کنیم؟
💎 بخش اول: ویرایش زبانی
💎 ۲ رکن اصلی و اساسی در ویرایش زبانی
💎 ۱) درست‌نویسی
💎 ۲) ساده‌نویسی
💎 جمله‌های «دیریاب» و «زودیاب»
💎 ملاک ترجیح واژه‌های فارسی بر غیرفارسی
💎 درازنویسی
💎 نقد دو مدخل کتاب غلط ننویسیم
💎 ۱) ساخت «اگرچه ... اما / ولی»
💎 ۲) حرف اضافۀ «دراثرِ»
💎 بخش دوم: ویرایش صوری
💎 تفاوت «املا» و «رسم‌الخط»
💎 ۳ منبع مفید و معتبر برای اهل قلم
💎 ۹ ویژگی مجموعه‌فرهنگ‌های سخن
💎 شیوۀ نگارش ضمیرهای شخصی (۱)
💎 شیوۀ نگارش ضمیرهای شخصی (۲)
💎 ۵ قاعدۀ ویرگول‌گذاری
💎 ۱۰ قاعدۀ پرکاربرد فاصله‌گذاری
💎 انواع فاصله
💎 ۱) فاصله‌گذاری «آن» و «این»
💎 ۲) فاصله‌گذاری «هر»
💎 ۳) فاصله‌گذاری «هیچ»
💎 ۴) فاصله‌گذاری «همه»
💎 ۵) فاصله‌گذاری «چه»
💎 ۶) فاصله‌گذاری حروف ربط مرکب
💎 ۷) فاصله‌گذاری «ابن» و «بنت»
💎 ۸) فاصله‌گذاری فعل‌های فارسی
💎 ۹) فاصله‌گذاری عدد و معدود
💎 ۱۰) دو الگوی فاصله‌گذاری عدد و معدود
💎 ۶ قاعدﮤ درصدنویسی
✍️ سید محمد بصام
(مدرس ویرایش و مدیر گروه آموزشی متنوک)
😍بهترینهای روانشناسی و ادبیات و شعر و عاشقانه ها در مجموعه ڪانالهای زیر
🔺این فولدر کلی ویدئو و فایل‌های آموزشی در حوزه‌های مختلف روانشناسی.زبان و ادبیات داره و کلی اطلاعات مفید و فرصت‌های شغلی بهتون میده
فقط کافیه دکمه‌ی ADD رو بزنید و این فولدر تخصصی رو در تلگرام خود ذخیره کنید:
👇👇👇
/channel/addlist/CLa7b6VR4xY1ZTk0
✅معرفی کانال ویژه امشب:
⭕️آزمون Duolingo جایگزین تافل و آیلتس
@Duolingo_Englishtest
هر کسی باید بتواند به جایی پناه آورد ، چون مواردی پیش می‌آید که حتماً لازم است انسان بتواند به یکجا ، به هر کجا که باشد برود.
جنایت و مکافات | داستایوفسکی
انعطاف‌پذیری یعنی فکر کردن به انواع ایده‌ها. اگر انعطاف‌پذیر باشید ذهنتان قادر خواهد بود از یک مجموعه ایده به مجموعه‌ای دیگر برود.
برای نویسنده‌ای که به دنبال پیدا کردن زاویۀ جدیدی برای پرداختن به موضوعی آشنا است انعطاف‌پذیری یک ویژگی ضروری به شمار می‌رود
بدون این ویژگی خودمان را در راه پر رهرویی خواهیم دید که ما را به تکرار و بن‌بست خلاقیت می‌کشاند.
پس یکی از تمرین‌های نویسندگی می‌تواند این باشد که روی خلاقیت خود کار کنید و مثلاً 101 کاربرد برای یک واژه بنویسید. این واژه می‌تواند هر چیزی باشد. از روزنامه و لیوان گرفته تا سطل آشغال.
نوشتن، از تولید به مصرف است؛ نه از انبار به بازار. هنگام نوشتن، بیش از قلم، فکر کار میکند. نوشتن، گزارش نیست؛ آفرینش است. فهماندن نیست، فهمیدن است. نویسنده در ذهنش می‌نویسد و با قلمش می‌اندیشد.
✍رضا بابایی
«حلیم» یا «هلیم»؟
ما اتحادیه‌ای داریم به نام «اتحادیه‌ی صنف کباب و حلیم و پزندگان غذاهای سنتی تهران».
«حلیم سیدمهدی» داریم و صدها «حلیم‌فروشی» دیگر که در سطح شهرهای مختلف پراکنده‌اند و با همین املا تابلو و برچسب و نام دارند.
فرهنگستان زبان و ادب فارسی هم ضبط «حلیم» را درست دانسته و «حلیم‌آب»، «حلیم‌بادمجان/ حلیم‌بادنجان»، «حلیم‌پز»، «حلیم‌پزی» و «حلیم‌روغن» را در فرهنگ املایی خط فارسی مدخل کرده است.
بله، من هم می‌دانم که «حلیم» در سده‌های پیش‌تر به‌شکل «هلیم» نوشته می‌شده است، اما مگر «قفص» و «طلخ» و «سد» (۱۰۰) و ده‌ها کلمه‌ی دیگر هم نداریم که املایشان تغییر کرده است؟
خط نسبت به زبان بسیار محافظه‌کارتر و در برابر تغییرات نامنعطف‌تر است، اما این‌طور هم نیست که املای هیچ کلمه‌ای دگرگون نشود. حتی املاهای تاریخی هم روزگاری منسوخ خواهند شد و تن به «قرارداد»های جدید نویسندگان خط‌ها خواهند داد.
امروزه فقط املای «حلیم» برای اشاره به آن غذایی که با گندم و گوشت پخته می‌شود درست است و املای «هلیم» (= «هلیوم») مختص ضبط نام عنصری شیمیایی با عدد اتمی ۲ و جرم اتمی ۴/۰۰۲۶۰۲ و نام اختصاری «He» است.
اگر فقط سابقه‌ی تاریخی را ملاک درست و نادرست بودن املا قرار دهیم، باید همچنان دقیقاً مثل هزاره‌های پیشین بنویسیم (آیا آن‌طور می‌نویسیم؟).
حسین جاوید
هوفانشتال شاعر آلمانی می‌گوید: «نویسنده کسی است که نوشتن برای او دشوارتر از دیگران است.» برای اینکه این عادت سخت را در خود پرورش بدهید لازم است نوشتن را با تمرین و تکرار هرروز به صورت عادت درآورید. آدم ممکن است در یک روز ساعت‌ها بنشیند و بنویسد و روز دیگر فرصت نیابد که کلمه‌ای روی کاغذ بیاورد. این روش کار عادت به نوشتن را در شما ایجاد نمی‌کند. باید فاصله‌ای بین نوشتن نیفتد و نوشتن را هرروزی کرد حتی اگر دست‌کم نیم ساعت به آن اختصاص داده شود. یکی از چیزهایی که ما باید به عنوان نویسنده یاد بگیریم این است که به عمل نوشتن اعتماد کنیم. باید دست به کار نوشتن شویم تا بدانیم چه داریم می‌نویسیم.
Читать полностью…
نویسنده‌های مشتاق همیشه به من می‌گویند «من ایده‌ای دارم اما نگرانم که قبلاً انجام‌شده باشد». بله ممکن است اما مهم نیست.
شکسپیر در پایان زندگی پرثمرش، تقریباً هر خط داستانی ممکن را پوشش داده بود اما این باعث نشد نویسندگان پنج قرن بعد از او، در همان خطوط داستانی به نویسندگی نپردازند.
لازم نیست هنر شما جهان را نجات بدهد. نه‌تنها لازم نیست هنرتان اصیل باشد، بلکه حتی لازم نیست که مهم باشد؛ بنابراین هر وقت کسی به من می‌گوید که می‌خواهد کتابی برای کمک به مردم بنویسید، به او می‌گویم: لطفاً این کار را نکن.
این خوب است که شما بخواهید به مردم کمک کنید اما لطفاً آن را به تنها انگیزۀ خلاقانۀ خود بدل نکنید؛ زیرا ما سنگینی نیت ثقیل شما را احساس خواهیم کرد و این موجب فشار بر ما خواهد شد.
بلندخوانی، جمله‌بندی‌های ناشیانه را روی هوا می‌زند.
بلند خوانی هنگام ویرایش به شما کمک میکند تا جملات ناشیانه و خام را با واژه‌های دیگری بیان کنید. اگر روی یک جمله لکنت دارید پس حتما برای خواننده هم همین‌طور خواهد بود. هم‌چنین بلندخوانی می‌تواند کمک کند تا شما جملاتی را که احتمالا آن‌طور که شما می‌خواهید تفسیر نشود، را پیدا کنید.
با بلندخوانی می‌توانید به طول جمله‌ها بیشتر توجه کنید. آیا جملات طولانی زیادی را کنار هم بکار برده‌اید؟ یا برعکس تعداد جملات کوتاه پشت‌سر هم شما زیاد است. جملاتی که طول یکسانی داشته باشند، می‌تواند خواننده را خسته کند. امتحان کنید! حتی گاهی کلمات، آوایی خاص دارند. شاید بخواهید در انتخاب کلمه خود بازنگری کنید تا صدای نرم‌تر یا خشن‌تری ـ بسته به موقعیت ـ انتخاب کنید.
کن فالت:
وقتی شروع به کار نویسندگی کردم به من توصیه شد: «اگر می‌خواهی نویسنده شوی، باید به صندلی‌ات بچسبی». البته در زمان کار، در اطراف اتاقم قدم می‌زنم اما هرگز اتاقم را ترک نمی‌کنم. از خانواده‌ام هم خواسته‌ام که موقع کار حواسم را پرت نکنند.
برای نویسنده شدن لازم است که آدم سال‌ها با جدیت بخواند و تخیل خود را قوی کند. برخی نویسندگان هستند که وقتی می‌نویسند، آثار دیگران را نمی‌خوانند؛ اما من همیشه رمان‌های دیگران را می‌خوانم. از کپی کردن کار آن‌ها هم اصلاً نگران نیستم چون فکر می‌کنم برای نویسنده‌ای واقعی، این نکات اهمیت ندارند.
یکی از موانع خلاقیت، گرایش به اصالت در داستان‌نویسی است. توصیه می‌شود به جای گرایش به اصالت تلاش کنید چیزهای اطراف خود یا امور عیان را بیان کنید. امور عیان چیزی است که شروع داستان قبلاً آن را تعیین کرده و در درون و ذهنتان وجود دارد. باید آن را ببینید. بعداً متوجه می‌شوید امور عیان ذهنی‌تان فقط برای خودتان خسته‌کننده هستند چون به آن‌ها عادت کرده‌اید ولی دیگران از آن‌ها بی‌خبرند.
Читать полностью…
ریموند بریگز:
در اولین دست‌نویس، فقط کلمات روی صفحه ریخته می‌شود. چندان در قیدوبند این نیستم که منظم باشم؛ اما دست‌نویس دوم این حالت را ندارد. جدی‌تر است. از آن لذت بیشتری می‌برم.
بعد شروع می‌کنم با آن ور‌رفتن. هر روز این کار چند ساعت وقت می‌برد اما همیشه تا جایی پیش می‌روم که برایم جذاب است.
در غیر این صورت آن را رها می‌کنم چون وقتی خودم را جذب نکند حتماً برای خواننده هم خسته‌کننده خواهد بود.
بی‌اعتمادی به خود ممکن است مانند یک دوست عمل کند زیرا نشانه‌ای از امید و آرزوست، انعکاس عشق است، عشق به کاری که رؤیای انجام دادنش را در سر می‌پروانیم و میل، میل به انجام دادن آن. اگر زمانی از خود (یا دوستانتان) بپرسید«آیا من واقعاً نویسنده‌ام؟» یا «آیا من واقعاً هنرمندم؟» احتمال اینکه باشید بسیار است.
هنرمند تقلبی کاملاً از خودش مطمئن است در حالی که هنرمند واقعی به حد مرگ می‌ترسد.
نامه ای برای دلــبــر که دوستش داری 💍🩵
@Aqhoshe_eshqh
والپیپرت اینجوری باهاش ست کن👫🏻♥️
@Aqhoshe_eshqh
؛━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
🪨°فاز سنگی سنگین
⇸@Dep_FSangin
🍊°آࢪامشۍبا بوۍݩارنگۍ
⇸@romantic313
🌺°سال‌نو دکتر شو
⇸@akhbarazmoon
🏛°مدرسه نویسندگی آناهل
⇸@anahelanjoman
👩🔬°دکتر پوست و مو
⇸@Dr_Healthl
🧼°رفع جوش پوست
⇸@TVmoda
🙏°تعقیبات واذکار روزانه
⇸@azkarrozaneh
💛°حاجت دعا ذکر
⇸@MofatihQuran
📲°کلیپهای جنجالی اینستاگرام
⇸@donyaye_Takahang
🫔°آشپزی با عشق
⇸@ideashpaazi
🌕°حال دلتون ڪࢪبلایی
⇸@Karbalas
🕉°آموزش پاکسازی چاکرا
⇸@beyondmeta666
🌎°ترفند دانستنیها وعجایب
⇸@ajayeb_chargosheh_jahan
📚°کــتــاب صوتی 𝐏𝐃𝐅
⇸@darkhaste_ketab_parshangbook
🖼°ادبیات و هنر آفرینش
⇸@Adabiate_art20
🎙°آموزش.بیان+گویندگی
⇸@amoozeshegooyandegi
👫°پروفایل دخترونه پسرونه
⇸@profailroyaye
🎬°کلیپ جذاب اینستا
⇸@gifstorylove
📕°کتاب 𝐏𝐃𝐅 رایگان
⇸@PARSHANGBOOK_PDF
😘°ضربان قلبمی عشقم
⇸@colbeyelove
🟨°اشعار ناااب مولانا
⇸@molanay_gan
👮🏻♂°افسران امام حسین
⇸@beynolharameyns
📝°الفبای نوشتن وخلاقیت
⇸@Alefbayeneveshtan
😭°عاشق تنها دلشکسته
⇸@Ashghetanha1
💃°رقص دنس عروسی
⇸@Nabzekalaam
👩❤️👨°عاشقانهای همسران دلبر
⇸@zendegiasheghaneh1
🌷°استوریجآت امام رضـا
⇸@mveum
🫦°با پُستاش عاشقی کُن
⇸@BOOGGZZZ
👠°رمان سنت‌ها + دروغ‌ها
⇸@sonnatha_va_doroogh_ha
❣°پادشاه قلبمی عشقم
⇸@mztyh
🍫°عشق وقتی تلخه
⇸@eshgh_talkhh0
🥀°فاز سنگین دپ
⇸@Booghzeeshgh
♟°کلبه غم و درد
⇸@Tnhhamm
✳️°استوری. مذهبی. پروفایل
⇸@ashegankarbla
👩❤️👨°ست دختر و پسر
⇸@proufaile
🥺°دلتنگ بیقرارتم عشقم
⇸@megpz
📸°عکاس خودت باش
⇸@PicsArrt
💜°دورت بگردم نفسم
⇸@Cofe_eshqq
🌱°بویِ خوشِ زندگی
⇸@boi_e_khosh_e_zendagi
🌼°منتظرانهـ های مهدویت
⇸@KARBOBAALA
🎸°کلیپ آهنگهای شاد
⇸@profail4
😂°جوک خنده باحال
⇸@khandovane1
👫°پروفایل دخترونه پسرونه
⇸@Caffe_profilee
👰♀°مجموعه زن وزندگی
⇸@zendegiasheghaneh2
😂°خنده دارترین جوک ها
⇸@dafashakhaa
📗°مشاوره روح و روان
⇸@aramesh_roh_ravan
🕌°استوری دلتنگ ڪــربـلا
⇸@karbalaye_moala
📚°کلبه دانایی و آگاهی
⇸@kolbe_danaee
😻°کلیپهای عاشقانه اینستاگرام
⇸@insta_clip_love
💖°فنجانی پر از شعر
⇸@Kafee_sheerr
🌔°اذکار وتقویم همسران
⇸@deltang_karbala_tabadol
🍎°پزشک خودت باش
⇸@teb_va_khanevadeh
🤣°طنز جنجالی اینستاگرام
⇸@stikerstownandprofail
🌊°جملات انگیزشی روانشناسی
⇸@arameshdaroonee
🎯°کتاب Audio Book
⇸@PARSHANGBOOK
💚°از لاک جیغ تاخدا
⇸@samte_khooda
🤲°حاجتروایی به علی ع
⇸@jomalate10rishteri
🍵°طب گیاهی و زیبایی
⇸@salembem
؛━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
شرکت‌درلیست‌کلیک‌کنید🌿
مشکل خیلی از نویسنده‌ها این است که مدام امروز و فردا می‌کنند. شاید دلیلش این باشد که آن‌ها مجبور نیستند که بنویسند. نوشتن در زندگی آن‌ها هرگز نیاز درجۀ اول نبوده است.
وقتی پشت میز می‌نشینند تا بنویسند، با دیدن کوچک‌ترین چیز در اتاق، ذهن آن‌ها منحرف می‌شود. آن‌ها در اولویت‌هایشان چند انتخاب دیگر جز نوشتن هم دارند.
انگیزه اغلب اوقات بعد از شروع یک عادت جدید می‌آید نه قبل از آن. شروع کار به‌طور طبیعی تولید حرکت میکند. هربار که شروع می‌کنیم خاتمه دادن برایمان آسان می‌شود.
قرار نیست چیزی خلق کنیم که جهان را تغییر دهد. قرار است یک چیز کوچک به درد بخور بسازیم. خلق کردن راهی است برای تلف نکردن لحظات با ارزشمان. همکاری کردن، خلق نمودن و مشارکت در زندگی اطرافمان معنای یک زندگی خوب است.
بهترین کار این است که آنچه به فکرمان می‌رسد را بنویسیم و کار را ادامه دهیم؛ زیرا هنگامی‌که دائماً می‌نویسیم و کار پیش می‌رود، در روحیه‌مان تأثیر مثبتی می‌گذارد و آن را بالا می‌برد. هر آنچه را دوست دارید بنویسید. از شیر مرغ تا جان آدمیزاد؛ اما ابداً مانع خود نشوید.
همیشه وقتی می‌خواهید طرح داستانی را بنویسید، ابتدای داستان را در نظر داشته باشید. ابتدا باید شرایطی عادی را نشان بدهید که انگار همه‌چیز تا امروز همین‌طور بوده است. عادی‌سازی شرایط در ابتدای داستان، تنها راهی است که تلاش شخصیت برای تغییر یا حفظ آن به چشم بیاید.
Читать полностью…
┃آلبر کامو
┃افسانهٔ سیزیف
• چگونه آلبر کامو توانست با درک بی معنایی زندگی، از زندگی لذت ببرد و ناامید نشود؟
• آیا درک پوچی پایان است؟
• آیا آغاز زندگی متفاوتی ست؟
⁉️ نظر شما درباره فلسفه آلبر کامو چیست؟
نوشتن نوعی ارتباط برقرار کردن است.
ارتباط با دنیایی که پیرامون نویسنده در حال وقوع است.
مهم‌ترین مضامین کتاب می‌تواند از دل محتوایی بیرون بیاید که شما هر روز آن را در دنیای خود تجربه می‌کنید. این نوشته‌ها طعم واقعیت دارند و به همین دلیل باعث ارتباط قوی‌تر مخاطب با نوشته‌هایتان خواهند شد.
ارتباط برقرار نکردن با قسمتی از چیزی که نوشته‌اید یا کل آن، عموماً به این برمی‌گردد که چیزی را از ارزش‌ها یا اعتقادات خود باید در آن وارد کنید.
قرار دادن خودتان در مرکز داستان عموماً جاهای خالی موجود را پر میکند.
گوش کردن به صدای درون می‌تواند نجات‌دهنده‌ای باشد که در مواقع بحرانی به کمکتان بیاید.
چند تمرین ساده است که کمک میکند بتوانید بنشینید و بدون بهانه برای نداشتن موضوع بنویسید:
چشمانتان را ببندید و به دوران کودکی‌تان فکر کنید. چیزی بدیع دربارۀ روز تعطیل خوبی که داشته‌اید بنویسید. مجله‌ای را باز کنید و اولین سطر داستان یا مقاله‌ای را بخوانید و درباره‌اش بنویسید. سعی کنید راجع به هر چیزی که از آن بدتان می‌آید بنویسید. چیزی را زنده فرض کنید و از زبان آن بنویسید. دربارۀ یکی از فامیل‌هایتان بنویسید.
انعطاف‌پذیری یعنی فکر کردن به انواع ایده‌ها. اگر انعطاف‌پذیر باشید ذهنتان قادر خواهد بود از یک مجموعه ایده به مجموعه‌ای دیگر برود. برای نویسنده‌ای که به دنبال پیدا کردن زاویۀ جدیدی برای پرداختن به موضوعی آشنا است انعطاف‌پذیری یک ویژگی ضروری به شمار می‌رود.
بدون این ویژگی خودمان را در راه پر رهرویی خواهیم دید که ما را به تکرار و بن‌بست خلاقیت می‌کشاند.
پس یکی از تمرین‌های نویسندگی می‌تواند این باشد که روی خلاقیت خود کار کنید و مثلاً 101 کاربرد برای یک واژه بنویسید. این واژه می‌تواند هر چیزی باشد. از روزنامه و لیوان گرفته تا سطل آشغال.
مسئله شعر نوشتن يعنی خلق کردن فكر . نويسنده هنگامی که به قصد فكر كردن بنويسد، فكرهايش را نمی‌نويسد، او با نوشتن می‌انديشد و اين انديشه از مخازن ذهنی پشت سرش به سراغ او نمی‌آید، مثل تصميم، مثل خيال، بلكه از صفحه سفيد پيش رويش بر می‌خيزد ، مثل تبخير، مثل بخار. پس من هروقت می‌خواهم فكر كنم، می‌نويسم و در اين معنا نوشتن يعنی يک‌جور ديگر نوشتن و هميشه در «جور ديگر نوشتن» است كه انديشه، ديگر می‌شود، و برای جور ديگر نوشتن هميشه كلمه‌ای هست كه در جائی منتظر توست و تو در وقت نوشتن به آن می‌رسی و يا نمی‌رسی...
یدالله رویایی از مؤسسان شرکت انتشاراتی روزن بود. رؤیایی با چند شاعر دیگر، مانیفست «اسپاسمانتالیسم» را منتشر کردند که بعدها به خلق نگرش تازه شعری با عنوان «شعر حجم» منجر شد.
رویایی معتقد است ؛
مردم یک جامعه وقتی کتاب می‌خوانند، چهره‌ی آن جامعه را عوض می‌کنند؛ یعنی به جامعه‌شان چهره می‌دهند..
به‌طور خلاصه شما به ده کلید خلاقیت نیاز دارید. پس بهتر است برای شروع نوشتن هر یک از آن‌ها را به ذهنتان بسپارید:
کنجکاوی، شور و اشتیاق، اراده، آگاهی و هوشیاری، انرژی، استقبال از فکرهای تازه، حساسیت، سماجت و سرسختی، گوش شنوا، چشم بینا.
نگارش خلاقانه ساده نیست. طاقت و اراده می‌خواهد؛ اما همه از انجام دادن آن واهمه دارند. از معروف‌ترین و پرفروش‌ترین نویسندگان تا نویسندگان کاملاً تازه‌کار؛ اما دیگران چگونه بر ترسشان غلبه می‌کنند؟ خیلی ساده. آن‌ها می‌نشینند و می‌نویسند.
هر روز می‌نویسند؛ زیرا حس می‌کنند اگر سرشان هم برود باید بنویسند. تا آنجا که می‌توانند می‌نویسند و دائم می‌نویسند؛ آن‌ها می‌دانند می‌ترسند اما نمی‌گذارند ترسشان مانع نوشتنشان شود.
هر داستان‌نویس دیر یا زود به یک حقیقت مسلم دست می‌یابد که خوانندگان پای‌بند تخیل او می‌شوند نه روایت صادقانه‌اش از یک حادثه یا واقعه.
بسیاری از داستان‌نویسان جوان به صداقت و امانت در موضوع اصرار دارند و یادشان می‌رود که صداقت و امانت تنها در کلام است که جاودانه می‌شود. نویسنده کلاً نمی‌تواند امانت‌دار خوبی باشد. رازدار بدی هم هست.
داستان‌نویس گویندۀ اخبار نیست که خبرهایی را صادقانه به اطلاع عموم برساند. جامعه‌شناس و فیلسوف هم نیست. اگر هم روانشناسی می‌داند به این دلیل است که ساختار شخصیت‌های اثرش را بهتر شکل بدهد.
همینگوی می‌گوید: «نویسندۀ خوب توصیف نمی‌کند بلکه ابداع میکند. چه کسی به یک کبوتر خانگی پرواز یاد می‌دهد؟»
اگر می‌خواهید چیزی را آزادانه خلق کنید، باید حس شدید سزاواری را داشته باشید و خودتان را واقعاً سزاوار بدانید. سزاواری خلاقانه به این معنا نیست که همانند شاهزاده‌ای رفتار کنید که گویی کل جهان به شما مدیون است. به هیچ‌وجه.
سزاواری خلاقانه یعنی باور داشته باشید که اجازه دارید دیدگاه‌ها و تفکرات خودتان را داشته باشید. من دوست دارم شما قادر باشید گفت و گوی جالب‌تری با زندگی خودتان داشته باشید. باید بتوانید قصدتان را هر چه هست، با صدای بلند بگویید.
بگویید من نویسنده هستم، من خواننده هستم و یا حتی بگویید من واقعاً نمی‌دانم چه هستم اما برای دانستن آن بسیار کنجکاوم. بیان قصد، به همان اندازه که یک‌جور اعلام حضور برای خودتان است، اعلام حضور به‌کل دنیا نیز هست.
در روزگار ما آدم‌های زیادی جلوی کیبورد مغز خودشان را سوراخ می‌کنند و از خودشان می‌پرسند «چرا من نمی‌توانم مثل نویسنده‌های بزرگ بنویسم؟» جواب ساده است: می‌توانید.
البته پیش از هر چیز باید این واقعیت را بپذیرید که نویسنده‌های بزرگ به شیوه‌ای کاملاً متفاوت از من و شما تربیت‌شده‌اند.
شما نمی‌توانید از هیچ به نویسنده‌ای بزرگ تبدیل شوید. پیش از آن‌که پالتوتان را از تن دربیاورید و میان صحنه رقص و پای‌کوبی کنید، به سابقه‌ای نیاز دارید. یک‌جور درک ساختاری، یک‌جور پایۀ فنی و نوعی فهم اساسی از امکانات زبان.
برای نوشتن باید کمی پررو بود. نوشتن از بعضی احساسات انسانی که خودمان از آن‌ها شرم داریم، کار ساده‌ای نیست. هنر خوب، هنری است که پشت آدم را بلرزاند. و پشت ما را همین تابوها و فکرهایی می‌لرزاند که از گفتن‌شان شرم داریم، و نمی‌دانیم با آن‌ها چه کار کنیم.
هنرمند، تلاش میکند به ما بفهماند که بعد از هر حادثه‌ای، انسان جدیدی متولد می‌شود و نباید ترسید!
وقتی قصه‌ای، نقلی، حکایتی نوشتی و کار را به سرانجام رسیده و تمام دانستی، مُرکبش خشک نشده، به مطبوعات یا مطبعه و بازار نفرستی،
بلکه بگذاریش کنار تا مدتی، لااقل تا وقتی‌که از آن حال و هوا و فکر و فضای آن مطلب و معنی بیرون آمدی و کمابیش –اگرنه بیگانه- بی‌طرف شدی، آن‌وقت باید بنشینی و به‌دقت با نگرش و نگارشی دوباره و این بار ساده و آسان، بیانی روشن و کودک فهم برای معنی و مطلب خود بجویی در جزء و کل، مفرد و جمع، بسیط و مرکب و سرتاپای کار…
تندنویسی، گاهی نوشتن بی‌وقفه یا نوشتن آزاد نیز نامیده می‌شود. همان‌طور که از نامش پیداست این روش حاکی از نوشتن پشت سر هم بدون توقف، دوباره خواندن و ارزیابی کردن است. این یکی از راه‌های عقب نشاندن منتقد درونی و آزادی عمل کامل دادن به الهام‌بخش درونی، برای بهره‌برداری از خلاق‌ترین ایده‌های شماست.
به خودتان اجازه دهید برخی مهملات و هر چه را که به ذهنتان می‌رسد، بنویسید. بعداً از کیفیت بعضی از بخش‌های نوشته‌تان متحیر خواهید شد.