1929
«من هستم، ما هستیم و این کافی است» ارنست بلوخ • اتوپیا • امید • آگاهی برای ارتباط با ما 🔻 https://zil.ink/utopianist
امید روح اتوپیا است.
🎼 عنوان: Hope
👤 هنرمند: Mark Eliyahu
(کمانچه نواز برجسته روس)
📓 آلبوم: About Love
🗓 تاریخ انتشار: 2022
🔹 اتوپیانیست؛ هانیه دارائی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
#موسیقی_اتوپیایی
🆔 @Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
🔶 امید و عاملیت: ساختن اتوپیا در دنیای ما
🔻 امید، جان مایه اتوپیانیسم است. در این دیدگاه، امید بیش از یک حس آرزومندانه یا انتظار بی‌ثمر نیست، بلکه نوعی آگاهی به‌شمار می‌رود؛ قوه‌ای شناختی که با دوراندیشی و تصور امکانات بهتر و روشن‌تر، زمینه‌ساز تحولات اساسی در جامعه می‌شود. اتوپیا نه تنها یک فرار از واقعیت ناخوشایند کنونی است، بلکه تلاشی است برای تصویر کردن جهانی بهینه‌تر و عادلانه‌تر.
🔻 یکی از ارکان اصلی اتوپیانیسم، عاملیت است. عاملیت در این چارچوب به این معناست که افراد خود را نه تنها به عنوان شاهدان بلکه به عنوان بازیگران اصلی در تغییرات اجتماعی می‌بینند. این دیدگاه تأکید میکند که هر فرد، با داشتن نقش فعال، می‌تواند در ساختن دنیایی بهتر مشارکت کند. این نوع عاملیت فردی و جمعی بستری را فراهم می‌آورد که در آن افراد می‌توانند به صورت هم‌افزا و متحد، به سوی تحقق رویاهای جمعی گام بردارند.
🔻 در نهایت، اتوپیانیسم با تکیه بر امید و عاملیت، نه تنها آرمانشهری دست‌نیافتنی را ترسیم میکند، بلکه راهکارهایی برای پیشرفت و بهبود وضع موجود ارائه میدهد. از این رو، اتوپیا به عنوان یک آرمانشهر نه فقط در حوزه فلسفی، بلکه در عرصه‌های اجتماعی و عملی نیز قابلیت پیاده‌سازی دارد. در این راستا، هر فرد باورمند به اتوپیا، می‌تواند به سازنده‌ای در جریان خلق یک آینده بهتر تبدیل شود.
#امید_به_آینده #اتوپیا_در_عمل #عاملیت_انسانی #آرمانشهر_ممکن #خلق_رویاهای_جمعی
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
🌠 من خواب یک ستاره‌ی قرمز دیده‌اَم؛ فروغِ کوچک و رویای اتوپیا
⚡️رویا و خیال را نمی‌توان از مفهوم اتوپیا منفک دانست. امکان تحقق اتوپیا، منوط به شکل‌گیری آن در خیال اتوپیانیست است. هر اتوپیاباوری تلاش دارد تا آن‌چه که مطلوبِ خود می‌داند، تصور کند و به مخاطب بنمایاند. تصور، ارتباط جدایی‌ناپذیری با تصویرهای خیالین قوه‌ی مخیله دارد. رویاپردازی، گام نخست اتوپیاباوری‌ست.
🌟 کودکان، دور از زمختیِ سهم‌گینِ واقع‌بینی، خود را به دست خیال و رویا می‌پردازند و بخش اعظمی از زیستشان با رویا پیش می‌رود. نمونه‌ی آن را می‌توان در بازی‌های کودکی مشاهده کرد. عروسک‌های بی‌جان، همه با قدرت خیال جان می‌گیرند و هم‌بازی‌های دوست‌داشتنی کودک میشوند. خیال‌پردازی درباره‌ی اتوپیا نیز چیزی از سنخ رویاهای کودکانه است.
💫 فروغ فرخزاد، شاعر نام‌دار معاصر، با اشعار واقع‌گرای خود از هستیِ انسان مدرن - و نه تنها زن مدرن - سخن میگوید. اشعار فروغ، به ویژه در دوران اوج بلوغ اندیشه‌اَش پس از انتشار کتاب «تولدی دیگر» لب‌ریز از احساسات و البته تلخیِ ناشی از واقع‌بینی است. اما او در اثر کمتر دیده‌شده‌ای با نام «کسی که شبیه هیچکس نیست» لَختی از واقع‌بینی رها شده و به جهان خیال و رویا گام می‌گذارد؛ آن هم از سنخ رویاهای کودکانه.
🌙 این شعر از زبان کودکی که گویی خود فروغ است روایت می‌شود و آغاز آن، یک خواب است.
«من خواب دیده‌اَم که کسی می‌آید...»
فروغِ کوچک، خواب دیده که کسی می‌آید با ویژگی‌هایی منجی‌گونه. کسی که شبیه هیچ کس نیست و قرار است با آمدنش تمام رویاهای فروغِ کوچک، محقق شود.
«و سفره را می‌اندازد، و نان را قسمت میکند، و باغ ملی را قسمت میکند، و هر چه را باد کرده باشد قسمت میکند، و سهم هر کس را میدهد!»
🌌 تا اینجا فروغ تحقق رویای اتوپیایی خود، یعنی برقراری عدالت و رفع تبعیض اجتماعی را در گروی آمدن کسی دیگر می‌داند، «کسی بهتر، کسی که شبیه هیچکس نیست.» اما فروغ می‌داند که هیچ رویایی در جامعه محقق نمی‌شود مگر آنکه رویای مشترک افراد آن جامعه باشد. از این رو از زبان کودک شعر خود گلایه میکند که چرا کسی «کاری نمی‌کند که آن‌کسی که به خواب من آمده است،
روز آمدنش را جلو بیندازد،
و مردم محله‌ی کشتارگاه،
که خاک باغچه‌هاشان هم خونی‌ست،
چرا کاری نمی‌کنند؟
چرا کاری نمی‌کنند؟»
اگر رویایی هست، همه باید برای تحقق آن کاری کنیم...
#اتوپیانیسم #رؤیای_جمعی #آرمانشهر #فروغ_فرخزاد #اتوپیا #آگاهی
🔹اتوپیانیست؛ روح الله طالبی توتی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
🎯 چطور دنیای سرگرمی به برهوتی ویرانشهری تبدیل شد؟
🟠 بیش از شصت سال پیش، نیوتن مینو، رئیس تازۀ کمیسیون ارتباطات فدرال در آمریکا، در جمع گروهی از مدیران صنعت تلویزیون، شبکه‌های تلویزیونی را به باد انتقاداتی کوبنده گرفت. او گفت: شبکه‌های تلویزیونی فضا را با «انبوه مسابقه‌ها، کمدی‌های کلیشه‌ای دربارۀ خانواده‌هایی به‌شدت باورناپذیر، خون، دعوا، هرج‌ومرج، خشونت، سادیسم، قتل، گانگسترها و کارتون‌ها» پر کرده‌اند و دنیای سرگرمی را به «برهوتی عظیم» تبدیل کرده‌اند. مینو در زمانه‌ای آن حرف‌ها را زد که تلویزیون آمریکا سه شبکه بیشتر نداشت، و فقط چند ساعت در روز برنامه پخش می‌کرد.
🟡 ولی امروزه نمایشگرها که جایگاه اصلی سرگرمی‌اند، همیشه و همه‌جا هستند؛ حیطۀ سرگرمی آن‌قدر وسیع شده است که به سختی می‌شود از آن «بیرون» آمد. این وضعیت «غوطه‌وری در سرگرمی» اگرچه جدید است، اما از مدت‌ها پیش موضوع بحث #ادبیات_ویرانشهری بوده است.
🟢 #ویرانشهر ها معمولاً یک ویژگی مشترک دارند: در زندگیِ سیاه و تباه‌شده‌ای که ترسیم می‌کنند «سرگرمی» جایگاهی ویژه دارد. #جرج_اورول در ۱۹۸۴ از دستگاهی به نام تله‌اسکرین حرف می‌زند که هم برای مردم فیلم پخش میکند، هم آنها را رصد میکند. در فارنهایت ۴۵۱، اثر رِی بردبری نیز رژیم کتاب‌ها را می‌سوزاند، اما مردم را به تماشای تلویزیون تشویق میکند. نیل استیونسون نیز در رمان علمی‌تخیلیِ اسنو کرش، که سال ۱۹۹۲ چاپ شد، نوعی سرگرمی مجازی به نام «متاورس» را مجسم کرد که آدم‌ها را چنان در خود غرق می‌کرد که اساساً می‌توانستند در آن زندگی کنند.
🔵 هدف سرگرمی در ویران‌شهرها جاانداختنِ روایتی لذت‌بخش، اما مخدوش و تحریف‌شده از جهان در ذهن مردم است. روایتی که بیش از آنکه راه گریز باشد، اسباب اسارت آن‌هاست.
🟣 از این لحاظ، اغراق‌آمیز نیست اگر بگوییم وضعیت مستأصل‌کنندۀ سرگرمی در جهان واقعی ما، فاصلۀ چندانی با توصیفات ویرانشهری ندارد. ما همین الآن هم در متاورس زندگی میکنیم. هربار که صفحۀ گوشی‌مان را لمس میکنیم، به سرگرم‌شدن دعوت می‌شویم و وسوسه‌ای زیر گوشمان میگوید: «حواست را به چیزی پرت کن، هرطور شده از ملال دوری کن، نسخۀ نمایشی رویدادها را به نسخۀ واقعی‌شان ترجیح بده.» هجومِ فراگیر سرگرمی، باعث شده است انتظار داشته باشیم زندگی واقعی همان‌طوری پیش برود که در نمایشگرهایمان پیش می‌رود.
⚫️ هر طور حساب کنیم، این دنیا خطرناک است. ما چنان مغلوب سرگرمی‌هایمان شده‌ایم که خیالات گیج و مبهوتمان کرده‌اند و درکمان از واقعیت را از دست داده‌ایم.
⚪️ فرقی نمی‌کند معتاد سریال‌های نتفلیکس باشیم، یا ریلزهای اینستاگرام یا رقص‌های تیک‌تاک، وقتی اقامتمان در چنین محیطی طولانی می‌شود، پردازش واقعیت از هر مجرایی غیر از سرگرمی سخت می‌شود. طوری به جَوّ اغراق‌شدۀ آن عادت میکنیم که نسخۀ حقیقیِ ساده و قدیمیِ چیزها به‌تدریج در مقابل آن رنگ می‌بازد. ما هیجان می‌خواهیم و این عادت شناختی، از صفحۀ گوشی‌هایمان بیرون می‌آید و در تعاملات اجتماعی، مناسبات فرهنگی و انتخاب‌های سیاسی‌مان هم تأثیر می‌گذارد. آن‌وقت شاید هیچ نویسندۀ ویران‌شهری‌ای هم نتواند بگوید بعدش چه می‌شود.
🟤 نیل پستمن، چهل سال پیش، در کتاب سرگرمی تا سرحد مرگ، مردمی را توصیف کرد که به اسارت #سرگرمی درآمده‌اند. آیا پیش‌بینی او به حقیقت پیوسته است؟
🔻 ادامۀ مطلب را در لینک زیر (ترجمان علوم انسانی) بخوانید 🔻
https://B2n.ir/w52416
🔹 اتوپیانیست؛ هانیه دارائی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 @Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
🔶 سفر به اتوپیای درون: چگونه 'Inside Out' دنیای احساسات کودکان را متحول کرد
🔻 اتوپیا، که اغلب به معنای جامعه‌ای ایده‌آل و بی‌نقص تعبیر می‌شود، در فیلم "Inside Out" از منظری کاملاً متفاوت و خلاقانه به تصویر کشیده شده است. فیلم "Inside Out"، ساخته استودیو پیکسار و منتشر شده در سال 2015، داستانی خلاقانه از سفر هیجانی احساسات درونی دختری جوان به نام رایلی است که با چالش‌های ناشی از یک نقل مکان عمده روبرو می‌شود.
🔻نحوه نمایش اتوپیا در "Inside Out"
فیلم "Inside Out" به زیبایی تصویری از اتوپیا را در درون ذهن رایلی، محیطی که در آن احساسات او به شکل شخصیت‌های مجسم شده‌اند، ارائه میدهد. این شخصیت‌ها شامل شادی، غم، ترس، خشم، و انزجار هستند که همگی در تلاشند تا به بهترین شکل ممکن از رایلی مراقبت کنند. در این فیلم، اتوپیا نه تنها به معنای یک جامعه بی‌نقص بیرونی نیست، بلکه بیشتر به یک حالت تعادل و هارمونی درونی اشاره دارد؛ حالتی که در آن تمام احساسات با هم در صلح و سازگاری به سر می‌برند.
🔻این تصویرسازی نشان میدهد که حتی احساساتی که به طور سنتی منفی تلقی میشوند، مانند غم و خشم، نقش‌های مهمی در رسیدن به یک حالت ایده‌آل و تعادل درونی دارند. به عبارت دیگر، "Inside Out" به کودکان می‌آموزد که هیچ احساسی به خودی خود بد یا غیرضروری نیست و همه آنها بخشی از تجربه انسانی هستند که می‌توانند به ما کمک کنند تا به یک نسخه اتوپیایی از خودمان دست یابیم.
🔹 پیام‌های کلیدی برای مخاطب کودک
این فیلم با استفاده از داستان‌پردازی خلاقانه و شخصیت‌های رنگارنگ، مفاهیم پیچیده‌ای مانند اتوپیا و تعادل درونی را به شکلی قابل فهم و دلنشین برای کودکان به تصویر می‌کشد. این فیلم به کودکان می‌آموزد که اهمیتی ندارد چه احساساتی را تجربه می‌کنند، بلکه چگونگی پردازش و درک این احساسات است که می‌تواند به آنها کمک کند تا رشد کنند و از چالش‌های زندگی عبور کنند. فیلم همچنین تاکید میکند که اتوپیا لزوماً به معنای نبود هیچ مشکل یا چالشی نیست، بلکه می‌تواند به معنای یافتن شادی و رضایت در میان فراز و نشیب‌های زندگی باشد. این پیام قدرتمند برای کودکان، به آنها کمک میکند تا درک کنند که حتی در دشوارترین شرایط، می‌توان با درک و پذیرش همه جنبه‌های احساسی خود، به یک حالت اتوپیایی درونی دست یافت.
🔶 نتیجه‌گیری
فیلم "Inside Out" با ارائه یک تصویر خلاقانه و معنادار از اتوپیا در درون ذهن یک کودک، نه تنها یک داستان سرگرم‌کننده را روایت میکند بلکه درس‌های مهمی درباره احساسات، تعادل درونی، و اهمیت هر احساس در شکل‌گیری شخصیت و تجربه‌های ما ارائه میدهد. این فیلم به زیبایی نشان میدهد که اتوپیا نیازمند پذیرش و درک تمام جنبه‌های وجودی ما است، و این پیام برای مخاطب کودک بسیار باارزش و تاثیرگذار است.
🔹 پیرو موفقیت شگفت‌انگیز انیمیشن "Inside Out"، استودیو پیکسار با خبر هیجان‌انگیزی طرفداران این اثر را شگفت‌زده کرده است: قسمت دوم این فیلم دوست‌داشتنی قرار است در ماه جون پخش شود.
⁉️ یکی از این پرسش‌های کلیدی این است: آیا انسان ایرانی نیز توانسته برای کودک خود اتوپیایی به این زیبایی و عمق به تصویر بکشد؟ آیا در فرهنگ و هنر ایران شاهد خلق آثاری با این دیدگاه و پیام‌های عمیق و امیدبخش هستیم؟ این سوال، بحثی است که می‌تواند ما را به تأمل درباره نقش فرهنگ، هنر و روایت‌های ما در شکل‌دهی به دنیای درونی و احساسی کودکانمان دعوت کند.
#InsideOut #اتوپیای_درونی #پیکسار #روانشناسی_کودکان #احساسات #رشد_عاطفی #شادی_و_غم #تعادل_درونی #خلاقیت_در_آموزش
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
🔸بازی به عنوان یک فرآیند اتوپیایی و برعکس
– قسمت اول
نویسنده مهمان: سید محمد بنایی
تا به حال از خود پرسیده اید که آدم ها چرا بازی می کنند؟ چرا بازی می خرند؟ و وقتی می خواهند در مورد یک بازی تحقیق کنند دقیقاً چه چیزی را مورد ارزیابی قرار می دهند؟
یک بازی که انجام دادید و از آن لذت بردید را به یاد بیاورید. دقیقاً چه چیزی از آن را در خاطر دارید؟ بنظر میرسد مهمترین چیزی که آدم ها از بازی کردن در ذهن نگه میدارند، تجربه ای خاص در میانه ی بازی است. کمتر کسی یک بازی خوب را صرفاً به علت بسته بندی خوبش ، «خوب» توصیف می کند. اگر مونوپولی بازی کرده باشید، شاید آن زمانی که با هزار زحمت خیابان های یک رنگ را تکمیل کردید و بر روی آنها کارخانه ساختید و از خوش شانسی شما، یک نفر دقیق داخل آن افتاد را به خاطر داشته باشید. قطعاً جنس کارت ها، شکل کارخانه های پلاستیکی و رنگ صفحه ی بازی در آن لحظه حضور دارد ولی تمام آن نیست. این لحظه برای شما ماندگار شده است. اما چه اتفاق خاصی در آن لحظه افتاده است؟
بنظر می رسد در تیزر ها و پوستر های تبلیغاتی در یک بازی، تلاش می شود که تجربه های ناب بازی کردن به تصویر کشیده شوند. در واقع وقتی بازی می خریم، این تجربه ی خاص در بازی را می خریم و امید داریم این تجربه همان قدر هیجان انگیز باشد که در ذهن تصور میکنیم. تجربه ای که نه صرفاً در جعبه است، نه واقعاً «تجربه ی بازی» چه گونه اتفاق می افتد؟ و چه ارتباطی به اتوپیا دارد؟
⭕️ ادامه خواهد داشت...
#بازی #تجربه #هیجان #اتوپیا #آگاهی
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
🪆تا همه دخترانِ خدا باشید؛ پادآرمانشهر زنانه در «حکایت ندیمه»
بخش دوم
🔹 در آمریکای پس از سال ٢١٠٠ میلادی، بعد از ترور رئیس جمهور و اعضای کنگره طی یک شورش داخلی، گروهی نظامی به نام «فرزندان یعقوب»، قدرت سیاسی را در دست می‌گیرد. قانون اساسی آمریکا ملغی شده و حکومت جدیدی با نام «گیلعاد» تاسیس می شود که بر مبنای دستورات شرعی اداره خواهد شد. حکومت تازه تاسیس که از اندیشه‌های بنیادگرایانه‌ی مسیحی حمایت میکند، در بدو امر تعلق ایمانی به دیگر ادیان را ممنوع و هم چنین مواردی مانند طلاق، ازدواج مجدد و سقط جنین را به دلیل مغایرت با شرع غیرمجاز اعلام میکند.
🔸«گیلعاد» تنها یک دیستوپیای اجتماعی نیست. آلودگی‌های محیط زیستی، منجر به ناباروری زنان شده و تنها عده‌ی محدودی قابلیت باروری دارند. به همین دلیل حاکمان جدید در عین کشتار مخالفان، به یک طبقه‌بندی اجتماعی که متوجه زنان است اقدام می‌کنند تا بتوانند نسل خود را حفظ کنند. علاوه بر این زنان از حق مالکیت، خواندن و نوشتن و ازدواج آزادانه نیز ممنوعند.
🔹حاکمیت با تفسیری تنگ‌نظرانه از داستان همسران یعقوب در تورات، این طبقه‌بندی را توجیه میکند. بنا بر سِفر پیدایش از تورات، لیا همسر یعقوب که نازا بود، کنیز خود را به همسرش بخشید تا اگر فرزندی به دنیا آورد، به نام فرزند او پذیرفته شود. ندیمه‌ها در گیلعاد وادار میشوند طی یک مراسم تشریفاتی در حضور ارباب و همسرش، به رابطه‌ی زناشویی تن بدهند تا در صورت بارداری، فرزند آنها متعلق به ارباب و همسرش باشد.
🔸داستان از زبان یکی از ندیمه‌ها روایت می شود و چالش های او با قوانین تبعیض‌آمیز جدید و ساختار سیاسی معیوب گیلعاد شرح و بسط می‌یابد. در اثنای داستان، معدود ندیمه‌هایی که گذشته ک‌ی خود را به یاد می‌آورند - گویی با یک فناوری خاص، همه گذشته را بالاجبار فراموش کرده‌اند - تلاش می‌کنند روزنه‌ای برای رهایی بیابند. سرویس امنیتی گیلعاد با نام «چشمان خدا» کوچک ترین رفتارها را زیر نظر دارد و هرگونه فعالیت سیاسی را با شدیدترین شکنجه‌ها و مجازات‌ها پاسخ می دهد.
🔹در انتهای کتاب، ندیمه موفق می شود با گروهی از مخالفان حکومت ارتباط بگیرد و از گیلعاد فرار کند. داستان با برشی از آینده در دویست سال بعد پایان می پذیرد، جایی که تلاش های مخالفان نتیجه داده و همه چیز به شرایط مطلوب بازگشته است و یک دانشمند، خاطرات ندیمه را که توسط خود او ثبت شده بوده را بررسی می کند.
🔸«حکایت ندیمه» را می توان نوعی هشدار به احتمال افول ارزش‌های مدرن در برابر ارزش‌های دینی دانست. طبیعی است که در این فضا، همه چیز اغراق‌آمیز و معوج ارائه می شود، درست شبیه به رویکردهای اسلام و ایران هراسانه‌ای که بعضا در رسانه‌های غربی با آن مواجه هستیم. با این حال از منظر اتوپیایی، این اثر مولفه‌های ژانر خود را به خوبی نمایندگی کرده و نمونه‌ی اعلایی از یک دیستوپیا را به مخاطب معرفی می کند. آینده‌ی نامطلوبِ ناخوشبختی که اگر به نشانه های وقوع آن آگاه نباشیم، به اکنون ما تبدیل خواهد شد.
پ.ن:این اثر تحت عنوان «سرگذشت ندیمه» با ترجمه‌ی سهیل سُمی به فارسی توسط نشر ققنوس در ایران منتشر شده. هم چنین سریالی بر اساس این رُمان با همین عنوان، در پنج فصل از شبکه هولو به نمایش درآمده است.
پایان
🔹اتوپیانیست؛ روح الله طالبی توتی
⭕️ اتوپیا، امید، آگاهی ...
#اتوپیاهای_فمینیستی #آرمانشهر_زنان
#مارگارت_اتوود #حکایت_ندیمه
🆔 @Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
امید و لحظه‌های ناب جمعی...
به تجربه دیده‌ام
دنیا جایی برای خوشی‌های ماندگار نیست
تلخ و شیرین‌اش در هم تنیده است
و درست همان وقت که برگ سبز شادی
سر از خاک بیرون می‌آورد
غم در ظلمت انتظار نشسته است
تا روزنه‌ای برای نفوذ بیابد...
اما..
زندگی با همه بالا و پایین‌هایش
لحظه‌های منحصر به فردی دارد
از جنس یک حس ناب مشترک جمعی
که لااقل مدتی (اگرچه محدود و مقطعی)
- حتی در سخت‌ترین شرایط -
امید و سرزندگی تزریق میکند
و حیات می‌آفریند...
این دو دقیقه را به مثابه مصداق تمام و کمال آن ببینید
شادی‌های دسته‌جمعی، فریادهای سرخوشانه
و خنده‌هایی که از اعماق جان برمی‌خیزد
و بی‌حرف پیش در دل می‌نشیند...
دیدن و شنیدن‌اش که شگفت‌انگیز است
زیستن‌اش هم باشد طلب ما از صفرسه!
گمشده‌ای که یافتنش را آرزو داریم...
#آن۲۳نفر
#فتح_الفتوح
#سینماتوپیا
🔹اتوپیانیست؛ فائزه آشتیانی
⭕️ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 @Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
سهراب؛ مسافر اتوپیا (قسمت اول)
سهراب سپهری، شاعر نام آشنای و نوسُرای معاصر در شعر (پشت دریاها شهری است) روایتی از سفری اتوپیایی را به تصویر می‌کشد،
این تصویرگری شاعرانه را می‌توان در سه بخش وضعیت موجود، مسیر و مقصد مطلوب تحلیل کرد؛
▫️بخش اول)
تصویر انسانی است که دل‌آزرده و آزرده‌دل و با روحی پُر گِلِه از ناخوشی ها "دارد" از کوی خویش می‌رود و حینِ این عزیمت مولفه‌هایی از وضعِ نامطلوبِ پشتِ سرگذاشته شده مطرح میکند.
سرزمینی با قهرمانان خواب و مردان بی‌اساطیر و زنان ناسرشار!
▪️بخش دوم)
توصیفی آگاهانه از مسیرِ گذار از وضعِ موجود به مطلوب است، مسیری که در لحظه در میانه‌اش است و اصلاً سهل نیست.
در بخش دوم اینکه چه انسانی می‌تواند از این مسیر عبور کند؟ یا بیان دیگر، انسانِ درجست وجوی اتوپیا چگونه انسانی است؟ واینکه خودِ مسیر چه مخاطراتی دارد؟ از مهم ترین مسائلی است که سهراب به آن اشاره میکند.
▫️بخش سوم)
تبیینِ وضعیتِ مطلوب از شهری که آرمانِ شاعر است و در آن سوی دریاها قرار دارد. سهراب مولفه های اتوپیاییِ موجود در آنجا را برمی‌شمارد، همان مولفه هایی که انسانِ جست‌وجوگر، آرزوی به دست آوردنش را دارد.
شهری در دور دست‌ها که نه‌تنها زشتی‌های اکنون و اینجا را ندارد، بلکه خوبی هایی لایوصَف دارد که نباید "گفت"؛ که باید "زیست".
#ادبیات_آرمانشهری
#آرمانشهر_ادبی
✍ اتوپیانیست؛ هانیه دارائی
⭕️ اتوپیا، امید، آگاهی ...
@Utopianist_Nasravi
http://nasravi.com/
🔻 اتوپیاهای واقعی به واقعیت‌های اجتماعی متصل هستند. گام نخست اتوپیا آگاهی بخشی برای امکان تغییر است.
این کارزار را اینجا امضا کنید...
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
#تیکهـکتاب
مردان موفق میشوند. زنان ازدواج می‌کنند.
مردان شکست می‌خورند. زنان ازدواج می‌کنند.
مردان به صومعه می‌روند. زنان ازدواج می‌کنند.
مردان جنگ شروع می‌کنند. زنان ازدواج می‌کنند.
مردان جنگ را متوقف می‌کنند. زنان ازدواج می‌کنند.
منبع:
The Female Man by Joanna Russ
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
سلام!
🔹در روزهایی که ناامید بودم، این کانال را تأسیس کردم. اول نام آن را «مُحاکات» گذاشتم اما دیدم، جایی را می‌خواهم که از «اتوپیا» بگویم و بنویسم. این طور شد که «اتوپیانیست» متولد شد. اتوپیانیست، یک هویت است برای کسانی که مسئله‌شان اتوپیا، آرمانشهر، و دیستوپیاست. برای آنانی که در پی یک آگاهی برای تغییر هستند.
🔻از این جای راه به بعد را اتوپیانیست میزبان چنین افرادی است. دوستانی دیگر نیز اینجا از «اتوپیا» خواهند گفت و نوشت ...
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
#اتوپیاهای_فمینیستی
📓 آرمانشهرهای زنان
رویای جهان زنانه؛ آرمانشهر فمینیستی در «مردِ مونث»
🖊روح الله طالبی توتی
قسمت اول:
🔻زمانی‌که جنبش زنان در نیمه‌ی دوم قرن بیستم به اوج رادیکال‌گرایی رسیده بود، فمینیست‌های تندرو تیغ انتقاد را به سوی «مردان» و «سال‌ها مردسالاری مسلط» نشانه می‌رفتند و از آرمان برابری جنسیتی که خواهران لیبرال‌شان در پی تحقق آن بودند، فاصله گرفتند. از نگاه آنان، «مونث بودن» در یک جهان مردانه، برای فرودست بودن زنان کافی است و رهایی زنان از تبعیض جنسیتی صرفا با ایجاد فرصت‌های برابر با مردان، خیالی بیش نیست. به همین دلیل امکان راهکارهای دیگری مورد بررسی قرار گرفت و یک ایده‌ی جاه‌طلبانه بسیار جلب توجه کرد؛ «جهان تک جنسیتی».
🔻برخی باور داشتند رهایی زنان از فرودستی در گروی ساخت جهانی تک جنسیتی و طبیعتاً زنانه است. از نظر آنان اگر تمام زنان به این فهم مشترک دست می‌یافتند که «مردسالاری» به ضرر آن‌هاست، ناخودآگاه به این نتیجه می‌رسیدند که رهایی از این وضعیت تنها با جدایی از مردان ممکن خواهد بود. جهان مطلوبِ آنان، جهانی بود که زنان تنها با زنان در تعامل باشند و هرگونه بستگی به مردان را حذف کنند. آنان با هیجان استدلال می‌کردند که اگر «مرد»ی در کار نباشد، دیگر «آقا بالاسر»، «سوختن و ساختن»، «تجاوز»، «قتل ناموسی»، «خشونت جنسی»، «تبعیض» و «فرودستی» هم در کار نیست.
🔻جوآنا راس، در رمان علمی تخیلی «مرد مونث» (١٩٧۵)، جهانی که این ایده‌های فمینیستی در آن محقق شده را تخیل کرد. با توجه به این که راس خود یک فمینیست رادیکال بود، جهان تک جنسیتی را نوعی آرمانشهر زنانه می‌دانست و در این کتاب تلاش کرد زنان بیشتری را با این نگرش همراه کند. با این که عده‌ای «مرد مونث» را یک اثر زیادی کلاسیک می‌دانند، اما همچنان این رمان که در فهرست برترین آثار علمی تخیلی قرار دارد، الهام‌بخش ترسیم آرمانشهرهای زنانه است.
🔹ادامه دارد ...
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
«امید تنها یک باور نیست یک زندگی است.»
- نمایشنامه دیکته؛ غلامحسین ساعدی.
#کتاب_بخوانیم
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
🔴 برترین کانال‌ها برای خواندنی عمیق و شنیدنی لذت‌بخش
📕هنر شراب زندگیست♡
@Geraf_art
📗 یه مرد امیدوار
@Happy_Private_Life
📚 انگلیسی حرفه‌ای با فیلم و کارتون
@RealEnConversations
📚 کافه کتاب صوتی
@CafeBookAudio
📚 من و کتاب ا𝐏𝐃𝐅ا
@aramesh13577
📚 کتابخانه طبی، درمان با داروهای خانگی
@danyalshafa
📚 طـــــــراحی و نقاشـــی
@Painting_Honar
📚 کتابخانه انجمن نویسندگان ایران
@anjomanenevisandegan_ir
📚 اسرار زنان موفق
@successfulwomen1
📚 کتب صوتی نایاب/ زندگینامۀ مشاهیر و ...
@feqdanedel
📚 جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه
@sociology_development_economic
📚 طب سینوی، درمان‌های خانگی
@teb_sinawi
📚 دل واژه‌های تنهایی
@gandomzaran
📚 بیاییم کتاب بخوانیم
@katabkhana_12
📚 کتاب‌های نایاب و ممنوعه تاریخی
@FA_TI_MI
📚 مدیتیشن ، موسیقی *
@meditation14
📚 آموزش‌فن‌بیان،مذاکره،تبلیغ‌نویسی‌و...
@MaghzeBazari
📚 آموزش انگلیسی۴ مهارت در آیلتس۱ساله
@Englishteacher563
📚 باقلوا تابه‌ای" آشپزی ساده و شیک
@ashpazbashii8
📚 ایران سرزمین گنج
@iran_sarzamin_tamadon
📚 انگلیسی تخصصی VIDEO GAMES
@EnglishVideoGame
📚 کاملترین کتابخانه مجازی
@Mabadbook
📚 کانالی از کتاب و موسیقی و عشق
@romanceword
📚 ایران باستان
@conference_iranvich
📚 یادگیری لغات با اخبار انگلیسی
@english_ielts_garden
📚 طبیب و درمانگری
@samsadeghitebeslami
📚 خودشناسی
@khodshnasi
📚 بزم هنر و اندیشه. تذهیب و نگارگری
@honar_andishan
📚 آموزش انگلیسی درکمترین زمان ممکن!!
@Englishity
📚 برسد به دست دلبر (تک بیت)
@paieznsher
📚 شاهنامه
@shahname_iranvich
📚 انگلیسی تخصصی کنکور IT & COMPUTER
@EnglishInfotech
📚 اشعار و کتاب‌های ممنوعه!!
@tidaa
📚 دل شدگان
@Ashoftehalan
📚 یه مرکز مشاوره خوب
@rahaclinic_official
📚 واج‌های عشق
@vaj_hay_eshgh
📚 روزهای دلتنگی با غزل
@paiezsher
📚 سوارِ بالِ خیال انگیزِ شعر
@sheare_etefaghi
📚 ترنم احساس
@EHSAS_TRANNOM
📚 شعرهای تلخ و شیرین
@negahshear
📚 آموزش عربی به‌شکل معاصر و مجانی
@Arabic378
📚 عاشقانه‌های کلاسیک دزیره
@dessEre
📚 فیلمها و انیمیشنهای فاخر
@kateb_bashimovie
📚 کلیپ‌های انگیزشی
@kelephayeangizeshi
📚 یک تغییر آگاهانه...
@Utopianist_Nasravi
📚 ایده سبزه عید مطالب جدید روز
@yefenjanaramsh
📚 آموزش ویراستاری
@virast_yar
📚 کهن سرا
@faghatghadimiha
📚 آگاهی
@Andishe_parvaz
📚 پاتوق شاعران《شعر بنوشیم》
@BI_MOLAAHEZEH
📚 روانـشـنـاسِ خـودت بـاش
@sh351b
📚 رازی نهفته [فلسفی]
@razhoft
📚 آموزش رایگان NLP
@behtarinammann
📚 مدرسه اطلاعات
@INFORMATIONINSTITUTE
📚 فلسفه سیاسی
@taraneh_t66
📚 پارسی سخن بگوییم و زیبا بنویسیم
@FARZANDAN_PARSI
📚 دین و علم
@din_va_elm
📚 آموزش عربی
@amuzesharabi
📚 نویسندگی و داستان‌نویسی
@ErnestMillerHemingway
📚 حضرت مولانا و عاشقانه‌های شمس
@baghesabzeshgh
📚 وکیل پایه یک دادگستری
@ADLIEH_TEAM
📚 مردان جذب این زنان میشوند(شگردهای جذابیت)
@moshavereh_shoma
📚 فرانسه صحبت کن
@FrenchAvecMoi
📚 رسانه، فرهنگ – نشانه
@irCDS
📚 کتابخانه مجازی
@llib7
📙پله پله تا ملاقات خدای درون
@naghshmana
📕آموزش مدیریت استرس
@booklove_blog
✅هماهنگی برای تبادل
@mrgp_1
"سکولاریسم، اتوپیا و سیاست پوشش: شکل‌گیری هویت زنانه در جامعه امروز ایران"
در ایران، پوشش زنان و بدن زنانه به یکی از محورهای اصلی در بحث‌های اجتماعی، فرهنگی، و سیاسی تبدیل شده است. این امر نه تنها به دلیل سیاست‌های حکومتی بلکه به علت تاریخچه طولانی ارزش‌های فرهنگی و مذهبی است. با این حال، روند سکولار شدن جامعه و فرهنگ ایرانی طی سال‌های اخیر موجب تغییراتی در این حوزه شده است که بررسی آنها اهمیت بسیاری دارد.
سیاست پوشش
از زمان انقلاب اسلامی، سیاست‌های حکومتی در رابطه با پوشش زنان بسیار محدودکننده بوده است. حجاب اسلامی به عنوان یک الزام قانونی تبدیل شده و تخلفات در این زمینه می‌تواند منجر به مجازات‌هایی همچون جریمه یا حتی بازداشت شود. این سیاست‌ها به وضوح نشان‌دهنده یک رویکرد سخت‌گیرانه و کنترلی در برابر بدن زنانه است که به سیاست‌زده شدن پوشش زنان منجر شده است.
روند سکولار شدن
با این حال، در چند دهه اخیر، به ویژه پس از ظهور اینترنت و رسانه‌های اجتماعی، جامعه ایران شاهد تغییرات فرهنگی مهمی بوده است. این تغییرات نشان‌دهنده یک گرایش به سکولار شدن و کاهش وابستگی به ارزش‌های سنتی مذهبی است. در این راستا، بسیاری از زنان ایرانی به دنبال بیان هویت شخصی خود از طریق پوشش و ظاهر هستند، که اغلب با سیاست‌های حکومتی در تضاد قرار می‌گیرد.
رویای زنانه و اتوپیا
در کنار این تغییرات، یک رویای زنانه جدید در حال شکل‌گیری است که بر مبنای آزادی فردی و حقوق زنان قرار دارد. این اتوپیا در بردارنده مفاهیمی همچون حق انتخاب در پوشش، حق بیان آزاد، و استقلال زنان است. در جامعه‌ای که همواره توسط قوانین مذهبی و اجتماعی محدود شده، زنان اکنون در حال خلق یک فضای جدید هستند که در آن می‌توانند به شکل دلخواه خود زندگی کنند.
این تغییرات نشان میدهد که هر چند سیاست‌های حکومتی همچنان سخت‌گیرانه است، اما نیروی سکولاریسم و تغییرات فرهنگی در حال پیشبرد جامعه به سمت یک اتوپیای جدید است. این اتوپیا به زنان اجازه میدهد تا نقش فعال‌تری در جامعه داشته باشند و بدن و پوشش خود را به عنوان ابزارهایی برای بیان هویت شخصی و حقوق خود استفاده کنند.
در نهایت، رویای زنانه در جامعه امروز ایران نشان‌دهنده یک تحول عمیق در فرهنگ و ارزش‌های اجتماعی است که می‌تواند به کاهش کنترل سیاسی و افزایش آزادی‌های فردی منجر شود. این روند اگرچه با چالش‌های بسیاری همراه است، اما به نظر میرسد که در حال رشد و گسترش است.
#سکولاریسم #پوشش_زنان #هویت_زنانه #فرهنگ_ایرانی #آزادی_فردی #حقوق_زنان #جامعه_ایران #اتوپیا_زنانه
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
آلدوس هاکسلی:
"جنگ بهشت را به جهنم تبدیل می کند." - رمان "دنیای قشنگ نو" (1932)
🔸بازی به عنوان یک فرآیند اتوپیایی و برعکس
– قسمت سوم
نویسنده مهمان: سید محمد بنایی
گفته شد که بازی یک فرآیند تلاش برای رسیدن به نقطه ای است که آن نقطه خیلی زود محو می شود و نقطه ی دیگری را نشان میدهد و بازیکن سیر دائم رفتن را تجربه می کند و این تجربه، تجربه ای بازی گون است. چه آنکه برنارد سوت (Bernard suit) در تعریف خود از بازی بیان می کند که بازی تلاشی داوطلبانه برای غلبه بر چالش های غیر ضروری است. این مسیرِ مداومِ تلاش که سوت به آن اشاره می کند همان مفهوم «فرآیندی بودن» در بازی را هویدا می کند. بازیکن برای رسیدن به نقطه ی غلبه بر چالش های غیر ضروری مدام در حال طیّ مسیر است و بازی باید دائماً چالش های متعدّد و متفاوت در مقابل بازیکن قرار دهد تا رسیدن، مانع تلاش کردن نشود.
مفهومی که در بازی به عنوان بالانس شناخته می شود نگهبانِ این است که بازیکن همواره امیدِ رسیدن به نقطه ی غلبه بر چالش های غیر ضروری را از دست ندهد. هر گاه که بازیکن امیدِ رسیدن را از دست داد، دست از طی مسیر می کشد. هنر طراح بازی در آن است که با استفاده از مکانیک های بازی، بازیکن را همواره مشتاق بازی کردن نگاه دارد.
فرآیندی بودن در اتوپیا نیز با این موضوع تطبیقی دارد. اتوپیا فرآیند تغییر است و اگر نقطه ای برای آن در نظر گرفته شود، آن نقطه دیستوپیا خواهد بود. در بازی نیز فرآیند وجود دارد. ما در بازی نقطه ای نداریم که آن را بازی بنامیم بلکه فرآیند تلاش ما برای رسیدن به قلّه های هیجانی مان بازی را شکل می دهند. حتی بازی هایی که برد و باخت دارند نیز همین گونه هستند. ما به لحظه ای که برنده می شویم «بازی» نمی گوییم بلکه به تمام مسیر با تمام عمق تجربی آن «بازی» می گوییم.
تطبیق مفهومی بازی و اتوپیا می تواند ادبیات هر دو را متحوّل و غنی کند. شاید بازی های بهتری ساختیم و شاید با استفاده از تجربیات صنعت بازی توانستیم مسیر اتوپیایی بهتری را طی کنیم.
⭕️ پایان
#بازی #تجربه #هیجان #اتوپیا #آگاهی
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
دست‌رنجِ بشر؛ الهیاتِ هبوط و امکانِ اتوپیا
🔹در روایت ادیان ابراهیمی از آفرینش جهان، «هبوط» معنا و کارکرد ویژه‌ای دارد. بایبل- کتاب مقدس یهودی مسیحی و قرآن کریم - کتاب مقدس اسلام - حکایت هبوط را با اندک تفاوت‌هایی بازگو می‌کنند.
🔸در روایت یهودی-مسیحی، نخستین انسان که آدم نام نهاده شده، به همراه همسرش حوا در باغی به نام عَدْن، سکنی می‌گزیند. عَدْن بهشتی زمینی است که عارضه‌های طبیعی و بشری از آن زدوده شده. نه گرما آسیب‌رسان است و نه سرما. نه حسادت جریان دارد و نه تکبر. تمام نعمت‌های مورد احتیاج زیست انسان، از خوراک گرفته تا آسایش و پوشاک و آرامش، در عالی‌ترین حد خود موجود است. هیچ ممنوعیتی برای بهره‌وری از نعمات این بهشت در کار نیست، جز درخت معرفت که انسان از چشیدن ثمره‌ی آن منع شده.
🔹در نهایت، آدم و حوا فریب خورده و از درخت معرفت می‌خورند. نتیجه آنکه به خوب و بد آگاه شده و عوارض بشری چون خجلت و اضطراب را در می‌یابند. به کفاره‌ی این گناه، خداوند آن دو را از باغ عدن اخراج میکند و به تبع، از تمام نعماتش محروم. چنین حکم می‌شود که «تو ای انسان! بر روی زمین از دست‌رنج خود خواهی خورد.» و هبوط اتفاق می‌افتد.
🔸در این روایت، گناه نخستین، انسان را از منشأ فیض الهی محروم کرده و او را با انسان‌بودگی خود مواجه ساخته است. انسان مکلف است که تمام محدودیت‌ها و تکلفات بشری را به جان بخرد و البته، از توانایی‌‌ها و امکاناتش بهره ببرد تا بتواند وضعیتی مطلوب برای خود فراهم کند.
در این شرایط، انسان همواره رویای روزهای سعادت‌اَش در بهشت نخستین را در سر می‌پروراند و همّ اساسی‌اش این است که آن وضعیت آرمانی را در زمینِ پررنج محقق کند.
🔹گروهی «بهشت نخستین» را نوعی اتوپیا در روایت دینی از آفرینش می‌دانند. وضعیتِ آرمانی مطلوبی که وجه خیالین دارد و باید برای تحقق آن کوشید. اما شاید بهتر آن باشد که ایده‌ی هبوط در الهیات مسیحی را، زمینه‌ی «امکان» ایده‌ی اتوپیا بدانیم. از این روست که برخی بر این باورند که اساسا ظهور ایده‌ی اتوپیا تنها در جهان غرب مسیحی ممکن شده است.
🔸اگر روایت اسلامی از هبوط را با روایت مسیحی‌اش به قیاس بگذاریم، این ادعا موجه‌تر جلوه میکند.
در قرآن، گناه نخستین و چشیدن آدم و حوا از میوه‌ی ممنوعه، بر اساس اراده‌ی انسان در گزینش نیک و بد تفسیر می‌شود. انسان، عهد خود با خدا را به فراموشی سپرده، بد را انتخاب میکند و از جایگاهی که در بهشت نخستین دارد محروم می‌شود. اما خلافِ روایت مسیحی، خدا هیچ‌گاه انسان را ترک نمی‌کند. انسان کلماتی از پرودگارش دریافت کرده و به سوی او بازمی‌گردد. توبه محقق شده و او موظف می‌گردد از هدایت خدا پیروی کند تا به سوی بهشت برین، که بهشت نخستین گونه‌ای از آن بوده، رهسپار گردد.
🔹محوریت انسان در روایت مسیحی و خدا در روایت اسلامی، می‌تواند منجر به تلقی ایده‌ی اتوپیا در این دو فرهنگ، از دو منظر گوناگون باشد.
تردید در آن است که آیا می‌توان گفت اتوپیا در تلقی فرهنگِ غرب مسیحی، وضعیتی است که انسان تمامِ توانایی انسانی خود را به ظهور رسانده و اتوپیا از منظر اسلامی، جایی است که انسان توانسته به بهترین شکل تسلیم هدایت الهی باشد؟ شاید.
#اتوپیا #آفرینش #الهیات #اتوپیانیسم
🔹اتوپیانیست؛ روح الله طالبی توتی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 @Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
🔸بازی به عنوان یک فرآیند اتوپیایی و برعکس
– قسمت دوم
نویسنده مهمان: سید محمد بنایی
بازی به عنوان یک فرآیند اتوپیایی و برعکس – قسمت دوم
همان طور که در قسمت اول گذشت، تجربه اصیل ترین مفهوم برای شکل گیری بازی است. اما بیایید خود را جای طراح بازی بگذارید. چه موانعی در مقابل یک طراح بازی قرار دارد تا بازیکنان را در تجربه ی بازی سهیم کند؟
بازیکنان برای اینکه این تجربه را داشته باشند باید داستان بازی را بدانند، قوانین بازی را بخوانند، آن را به درستی انجام دهند، استفاده از اجزای بازی را یاد گرفته باشند؛ به علاوه باید گرافیک بازی و حتی جنس کارت های بازی به گونه ای باشد که توجّه بازیکن را جلب کند و او را برای ادامه دادن بازی مُجاب کند، شاید تیمی که او با آنها بازی میکند و شرایط روحی و زندگی او هم در کیفیت آن تجربه تاثیر گذار باشد. همه و همه باید دست به دست هم بدهند تا بازیکنان بتوانند آن تجربه را درک کنند. اگر این اتفاقات نیفتد مانند بسیاری از بزرگتر ها که وقتی بازی بچه ها را نگاه می کنند نمی فهمند چرا ناگهان همه به وجد آمدند یا همه یکباره افسوس خوردند، لحظه ی تجربه ی عمیق می گذرد و بازیکن از آن بی نصیب بیرون می آید.
اما نیک که بنگرید می بینید قلّه های هیجانی ای که به تصویر کشیده می شود واقعاً دشواری هایی برای رسیدن به آن وجود داشته است که طراح بازی تمام تلاشش را کرده است که شما را ماهرانه از آن ها عبور دهد. سنگلاخ های متعدّدی مانند همان فهم اولیه قوانین که بازیکن ها ممکن است در آن بیفتند و دیگر بیرون نیایند.
پس آن چیزی که تجربه ی بازی را می سازد مسیر رسیدن به آن است. بازی کردن مسیر رسیدن به آن قلّه ی هیجانی است. لحظه ای که به همان سرعتی که آشکار می شود دوباره غروب می کند و از دیده ها دور می شود و باز مسیر دیگری را فراهم می کند که قلّه ی دیگری را نشان می دهد و تجربه ی دیگری.
اما این مسیر در بازی چه ارتباطی با اتوپیا می تواند داشته باشد؟
⭕️ در ادامه توضیح خواهم داد...
#بازی #تجربه #هیجان #اتوپیا #آگاهی
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
سهراب؛ مسافر اتوپیا (قسمت دوم)
◻️ آیا سهراب سپهری که در فرسته‌ی پیشین، ما را ره‌سپارِ دیاری دور در آن سوی دریاها کرد، می‌تواند در زُمره‌ی کسانی باشد که از آرمانشهرهای زنانه سخن می‌گویند؟
یا دست کم می‌توان شعر او را با رویکردی زنانه‌نگر، واکاوید؟
◽️ یکی از وضعیت‌های نامطلوبی که سهراب آزرده‌دل از آن می‌نالد و به وقت عزیمت از "آنجا"، به زشتی از آن یاد میکند، وجودِ زنانِ ناسرشار است!
و اما ناسرشار بودن، یعنی دقیقاً چگونه بودن؟
می‌بایست بدانیم وقتی سهراب سپهری، در شعرِ (پشت دریاها شهری است) میگوید:
زن آن شهر به سرشاریِ یک خوشه‌ی انگور نبود.
🪆تا همه دخترانِ خدا باشید؛ پادآرمانشهر زنانه در «حکایت ندیمه»
بخش نخست
🔸دیستوپیا، پادآرمانشهر یا آن‌گونه که برخی گفته‌اند، ویرانشهر، به عنوان مفهومی مقابل اتوپیا/آرمانشهر در نظر گرفته می‌شود. اتوپیا تجلی هر آن چیزی است که از دید یک آرمان‌شهرباور یا اتوپیانیست، مصداقِ خیر، سعادت و حالتِ مطلوب است. هرچند که شرایط اتوپیایی لزوما ایستا نیست اما در غالب چنین آثاری، آینده‌ی اتوپیایی در مقایسه با اکنونِ ما، نسخه‌ای متعالی‌تر و مطلوب‌تر است؛ اگر نخواهیم بگوییم که دقیقا تحقق رویاهایی است که یک جامعه در سر می‌پروراند.
🔹 به همین سیاق، دیستوپیا، تصویر وضعیتی است که نه تنها اتوپیایی نیست، بلکه خنثی هم نیست. در پادآرمانشهر هر آن چه که خیر تلقی می‌شود، «ناموجود» و هر آن چه که در تقابل با آن قرار دارد، «موجود» است. به بیان دیگر، اتوپیانیست به جای تصویرکردنِ خیالینِ رویاهای خود برای رسیدن به فردایی بهتر، تحقق نگرانی‌ها و ترس‌هایش را تخیل میکند تا از این طریق هشداری به پیرامون خود داده باشد. از این رو شاید نتوان پادآرمانشهر را مفهومی مقابل و مجزا از آرمانشهر معرفی کرد، بلکه گویاتر آن است که آن را گونه‌ای از مفهوم کلی آرمانشهر دانست.
🔸دهه‌های پایانی قرن بیستم، جهان غرب با تحولاتی مواجه بود که بر ایده‌های اتوپیایی تاثیر به سزایی گذاشت. تغییر مفاهیم جنسیتی و جنبش های فمینیستی بسیاری از نویسندگان را به سوی تاملات فمینوتوپیایی (اتوپیاهای فمینیستی یا آرمانشهرهای زنانه) سوق داد که پیش تر در «زن در لبه ی زمان» و «مرد مونث» شاهد آن بودیم.
از سوی دیگر، وقوع انقلاب اسلامی در ایران و ماجرای تسخیر سفارت آمریکا در تهران، نگرانی‌هایی درباره‌ی گسترش اندیشه‌های تئونومیک در جوامع مدرن غربی ایجاد کرد.
🔹تئونومی یا خدافرمانی، دیدگاهی در جهانِ مسیحیِ امروز است که به ایجاد حکومتی مبتنی بر قوانین الهی باور دارد. از دیدگاه باورمندان به این اندیشه، جهانِ مدرن تنها با اجرای دقیق دستورات انجیلی و احکام شرعی مندرج در تورات به رستگاری خواهد رسید. این دیدگاه معمولا دیدگاهی حاشیه‌ای در برابر جریان اصلی نگرش‌های غربی به شمار می‌رفت اما وقوع انقلابی دین‌محورانه در ایران و ایجاد حکومتی مبتنی بر قوانین شرعی، معادلات را بر هم ریخت. به ویژه آن که این انقلاب و طرفداران آن توانسته بودند با تسخیر سفارت، هیمنه‌ی بی چون و چرای آمریکا را به چالش بکشند.
🔸از دیدگاه برخی اندیشمندان، انقلاب ایران خود محصول یک تلاش جمعی برای تحقق رویای آینده‌ی بهتر بود که به وضوح دارای وجوه اتوپیایی است و از این منظر قابلیت بررسی دارد. اما بدون توجه به تفاوت سنتِ فرهنگیِ اسلام در ایران و مسیحیت در غرب، انسان آمریکایی با تصویری غیردقیق و کاریکاتورگونه از انسان ایرانی و رویاهایش - به ویژه در مورد مسائل زنان - مواجه بود، که در رسانه‌ها مخابره می شد. در این تصویر، تحققِ آرمان‌شهرِ انسانِ مسلمانِ ایرانی، مقدمه‌ای بر وقوعِ پادآرمان‌شهرِ انسانِ مدرنِ آمریکایی بود.
🔹در این زمانه، مارگارت اَتوود، نویسنده‌ی کانادایی، با ترکیب نگرانی‌های اصلی جامعه‌ی خود، رُمان دیستوپیایی «حکایت ندیمه» را به نگارش درآورد. «حکایت ندیمه» برای نخستین بار در سال 1985 منتشر شد، یعنی شش سال پس از پیروزی انقلاب در ایران، پنج سال پس از تسخیر سفارت آمریکا در تهران و حدود ده سال پس از «زن در لبه زمان» و «مرد مونث»، نخستین و مهمترین آثار فمینوتوپیایی.
ادامه دارد...
🔹اتوپیانیست؛ روح الله طالبی توتی
⭕️ اتوپیا، امید، آگاهی ...
#اتوپیاهای_فمینیستی #آرمانشهر_زنان
#مارگارت_اتوود #حکایت_ندیمه
🆔 @Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
توماس مور، فیلسوفی که بخاطر اعتقادش همه چیز رو قربانی کرد🔻
🔹 توماس مور قبلاً نمی‌دانست بین کار فعال در جامعه یا زندگی آرام و بی‌دغدغه یکی رو انتخاب کنه. فکر می‌کرد شاید بشه راهب شد قبل از اینکه به دنیای قضاوت وارد شه. چهار سالش رو تو یه صومعه گذروند و همه‌چیز رو اونجا دید، خصوصاً نظم خاصی که توی سکوت مطلق بود، ولی آخرسر عشقش به کارهای اجتماعی بردش به سمت زندگی عادی. اما تو اون دوره، تجربه‌ی درگیری بین معنویت و زندگی مادی رو کسب کرد و حتی زیر لباس‌های مرتبش، پیراهن پشمی ساده‌ای به نشانه فروتنی و ساده‌زیستی پوشید. بعد از اون، زندگی مور به نظر دیگران خیلی درخشان و موفق میومد، اما خودش خوب می‌دونست که این‌ها چقدر سطحی و بی‌معنی‌ان.
🔹 هنری هشتم، پادشاه وقت، خیلی توماس مور رو دوست داشت و خواست که حقوقی بهش بدن تا بتونه بیشتر به پادشاه خدمت کنه. اما مور این پیشنهاد رو رد کرد و گفت این پول رو به اراسموس بدن که اون زمان مهمان خونه‌ش بود. اراسموس اونجا کتاب معروفش رو نوشت. اون به مور می‌گفت باید از رفتار نادرستش دست بکشه و دستور پادشاه رو بپذیره. نهایتاً، مور به خاطر کشورش قبول کرد چون انگلستان به کسی نیاز داشت که بتونه اوضاع رو بدون طرفداری از هیچکس، درک کنه.
🔹 مور سال‌ها روی این فکر کرده بود که یه دنیایی وجود داشته باشه که توش آدم‌های عاقل و اصیل حکمرانی کنن، و این فکرا و رویاه‍اش رو توی یه داستان فلسفی به اسم «اتوپیا» نوشت. «اتوپیا» یه جزیره خیالیه که همه چیز توش برای خیر مردمه. این داستان، حتی امروز هم، بیشتر شبیه یه افسانه‌ست. با نوشتن این داستان، مور سعی کرد یه پیام واقعی به خواننده‌هاش بده که اون ملاح، به طور اتفاقی به این جزیره رسیده، پنج سال اونجا زندگی کرده و بعدش برگشته به انگلستان تا خبر از یک کشور ایده‌آل بده.
🔹 کمی قبل از اینکه کتاب «اتوپیا» منتشر بشه، ماکیاول کتاب «شهریار» رو چاپ کرده بود. مردم خیلی مور رو تحسین کردند، ولی پادشاه بیشتر به ماکیاول و کتابش علاقه نشون داد چون فکر می‌کرد برای حکمرانی سخت‌گیرانه‌اش مفیدتره. و نه چندان بعد، انگلستان دچار فساد، جرم و جنایت شد، جایی که طمع و حرص همه جا رو گرفته بود.
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
"از ماتریکس تا اتوپیا: چگونه دیستوپیاها به ما درک عمیق‌تری از جوامع ایده‌آل می‌دهند"
یکی از فیلم‌های دیستوپیایی که می‌توانم معرفی کنم، «ماتریکس» (The Matrix) است که در سال 1999 توسط برادران واچوفسکی ساخته شد. این فیلم داستان دنیایی را به تصویر می‌کشد که در آن انسان‌ها بدون آگاهی از واقعیت، توسط ماشین‌های پیشرفته کنترل میشوند و زندگی آنها در یک شبیه‌سازی واقعیت به نام ماتریکس اتفاق می‌افتد.
🔹 تحلیل بر پایه اتوپیا به مثابه روش
🔻اتوپیا و دیستوپیا دو وجه متفاوت از یک سکه هستند. اتوپیا یک جامعه ایده‌آل و بی‌نقص را توصیف میکند، در حالی که دیستوپیا به نمایش جامعه‌ای می‌پردازد که در آن ایده‌آل‌ها به شکلی منفی و ترسناک محقق شده‌اند. «ماتریکس» به ما اجازه میدهد از طریق نقد و بررسی جهان دیستوپیایی‌اش، درک بهتری از اتوپیا به دست آوریم.
🔻در این فیلم، ماتریکس به عنوان یک اتوپیا برای ماشین‌ها و دیستوپیا برای انسان‌ها عمل میکند. ماشین‌ها توانسته‌اند جامعه‌ای ایده‌آل برای خود بسازند، جایی که بدون هیچ چالشی از انسان‌ها به عنوان منبع انرژی استفاده می‌کنند. در مقابل، انسان‌ها در یک جامعه دیستوپیایی زندگی می‌کنند که در آن آزادی و واقعیت از آنها گرفته شده است.
🔻این فیلم می‌تواند به عنوان یک روش برای درک اتوپیا استفاده شود چرا که نشان میدهد اتوپیا برای یک گروه می‌تواند به معنای دیستوپیا برای گروه دیگر باشد. همچنین، می‌توان از آن برای بحث درباره اهمیت آگاهی و انتخاب در جوامع ایده‌آل استفاده کرد. «ماتریکس» به ما یادآوری میکند که تحقق یک اتوپیا بدون در نظر گرفتن ارزش‌های انسانی و آزادی‌های فردی، می‌تواند به آسانی به یک دیستوپیا منجر شود.
#ماتریکس #دیستوپیا #اتوپیا #جوامع_ایده_آل #نقد_فیلم #فلسفه_ماتریکس #آینده_پژوهی #جهان_واچوفسکی #تکنولوژی_و_انسان #آزادی_و_واقعیت
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
🔻اتوپیا یک آگاهی است. یک آگاهی برای فرآیند
نامتناهی تغییر. برای همیشه نو ماندن...
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
#اتوپیاهای_فمینیستی
📓 آرمانشهرهای زنان
رویای جهان زنانه؛ آرمانشهر فمینیستی در «مردِ مونث»
قسمت دوم:
🔹مرد مونث داستان چهار زن در چهار جهان موازی است که بنا به یک اتفاق با یک‌دیگر ملاقات می‌کنند. جوآنا، جِنین، ژانِت و یائِل. جوآنا یک زن فمینیست است که در جهانی شبیه جهان ما برای تحقق آرمان‌های زنانه مبارزه میکند. او تصمیم گرفته برای رهایی از فرودستی در جهانی مردانه، مانند مردان بیندیشد و رفتار کند. در اصل او یک «مرد مونث» است، چرا که جنس بیولوژیکی خود را تنها در حد یک ظاهر به شمار می‌آورد، نه امری که هویت او را نمایندگی کند.
🔹جِنین، زنی در گذشته که عمیقا تحت سلطه‌ی مردسالاری است و وادار شده تا به ازدواج با مردی که نسبت به او خوش‌بین نیست تن بدهد. او نماینده‌ی تمام زنانی است که با اندیشه‌های فمینیستی همراه نیستند، به آن‌چه «موجود» است راضی‌اَند و هیچ رویایی ندارند که برای تحقق آن بجنگند. ژانت، در آرمانشهری زنانه به نام وایل‌اِوِی زندگی میکند. در این جهان، مردان قرن‌هاست که به دلیل یک همه‌گیری منقرض شده‌اند و همه چیز در اختیار زنان است. وایل‌اِوِی نمونه‌ی بارزی از جهانی تک جنسیتی است که فمینیست‌های رادیکال آن را نقطه‌ی رهایی زنان از فرودستی می‌پنداشتند.
🔹چهارمین زن، یائل، از ویرانشهری می‌آید که زنان و مردان دهه‌هاست در آن با یک‌دیگر در حال جنگ هستند. در جهان یائِل، دو سرزمین اصلی وجود دارد؛ مردستان برای مردان و زنستان برای زنان. هر دو گروه یک‌دیگر را طرد می‌کنند و اجازه نمی‌دهند قدرت و امکانات به طور برابر میان زنان و مردان توزیع شود. این کشمکش طولانی به پیروزی هیچ کدام نینجامیده و هر دو گروه را به فرسودگی کشانده است.
🔹راس، با تقابلی که میان گذشته و آینده و آرمانشهر و ویرانشهر برقرار میکند، علاوه بر امیدبخشی به زنان، به آنان هشدار میدهد که اگر متوجه وضعیت خود نباشند به وضعیتی مشابه جِنین دچار خواهند شد. همچنین تعامل با مردان نیز نمی‌تواند نهایتاً رهایی زنان را به ارمغان بیاورد. در نتیجه تنها راه حل ممکن، طرد مردان و جدایی جهان زنانه از مردانه است، بی‌آن‌که تقابل و کشمکشی در این میان وجود داشته باشد.
🔹درست است که راس تصویری رضایت بخش از آرمانشهر خود به مخاطب ارائه میکند، اما هیچ‌گاه به این سوال پاسخ نمی‌دهد که آیا امکان ساخت جهانی زنانه تنها در رویا ممکن است؟ زنانِ وایل‌اِوِی، آن‌طور که راس توصیفشان کرده، شبیه زنان عادی نیستند. آنان اندام و هوش متفاوتی دارند و بر این مسئله بارها تاکید می‌شود. در حالی که یک آرمانشهر مطلوب، باید به دست همین زنان معمولی محقق شود.
🔹نمی‌توان ادعا کرد راس باور داشته که جهان زنانه‌ی وایل‌اِوِی امکان تحقق دارد، چون حداقل ایجاد همه‌گیری یک بیماری برای انقراض مردان از دست کسی ساخته نیست! اما نباید از جست‌وجوگری و تلاش او برای تجویز آن‌چه که «آرمانی» می‌پندارد و ترسیم یک آرمانشهر، چشم پوشید.
🔹اتوپیانیست؛ روح الله طالبی توتی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
📚توضیحی از نخستین فصل اتوپیا به مثابه روش بازسازی تخیلی جامعه:
Utopia as Method
The Imaginary Reconstitution of Society
"یوتوپیا در فکر و فرهنگ: از رویا تا واقعیت"
15 قسمت پانزدهم:
«آرمانشهر و تمامیت‌خواهی: میانه خیال و واقعیت»
🔹 در جهانی که پیچیدگی‌های سیاسی و اجتماعی آن روز به روز بیشتر می‌شود، بحث‌های مربوط به اتوپیا، توتالیتاریسم و امکانات بشری همواره موضوعات داغی برای بررسی و تامل بوده‌اند. در این میان، تفکرات و آثار متفکرانی چون جان گری نقش مهمی در فهم ما از این مفاهیم داشته‌اند. در ادامه، به بازخوانی و تحلیلی بر یکی از بخش‌های تاثیرگذار کتاب او خواهیم پرداخت تا شاید دریچه‌ای نو به روی درک ما از این پدیده‌های پیچیده باز شود.
🔻 ارتباط نظریه‌های اتوپیایی با توتالیتاریسم از طریق اعتقاد به کمال‌پذیری بشریت قابل استنباط است. جان گری، در تحلیل‌های خود، این ویژگی را دلیلی بر توتالیتر شدن هم لنینیسم و هم نازیسم می‌داند. وی معتقد است که اتوپیا لزوماً منجر به توتالیتاریسم نمی‌شود، اما وجود عوامل دیگری ضروری است تا این نظام سیاسی به وجود آید. به‌ویژه، اگر اتوپیا در جوامع داوطلبانه‌ای که خود را محدود می‌کنند، وجود داشته باشد، خطری متوجه جامعه نخواهد بود. به گفته گری، این جوامع ممکن است مضحک به نظر برسند اما معمولاً بی‌ضررند و ناپدید شدن آنها نشان‌دهنده طبیعت اتوپیایی‌شان است.
🔻 با این حال، گری نظریه‌پردازانی چون هایک را که اتوپیا را به بازار آزاد مرتبط می‌دانند، نیز مورد نقد قرار میدهد. وی معتقد است که استفاده از قدرت دولتی برای بازسازی جامعه می‌تواند شروع‌کننده سراشیبی به سمت توتالیتاریسم باشد. گری تاکید میکند که تعقیب پیوسته رویای زندگی بدون تعارض با استفاده از قدرت دولتی، به طور ناگزیر به توتالیتاریسم منجر می‌شود.
🔻 نکته قابل توجه دیگری که گری به آن اشاره میکند، مسئله ساخت نهادی در پروژه‌های اتوپیایی است. او می‌پرسد چرا چنین پروژه‌هایی نباید شامل ساخت و ساز نهادی نیز باشند. این سوال، به خودی خود، بحثی است که می‌تواند ما را به تامل بیشتری وادارد.
🔻 در نهایت، گری با استناد به آثار و تحلیل‌هایی از جمله تفکرات آدام اسمیت و جی. سی. دیویس، به ما نشان میدهد که اتوپیا لزوماً به معنای کمال‌پذیری انسانی نیست و می‌تواند شامل تدابیری برای مدیریت تعارض بین خواسته‌ها و رضایت‌ها باشد. این نگاه عمیق‌تر به مفهوم اتوپیا و تفاوت‌های آن با دیگر ایده‌های ایده‌آلیستی، می‌تواند به ما کمک کند تا درک بهتری از پیچیدگی‌های مربوط به تلاش برای ساخت جهانی بهتر داشته باشیم.
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
🔻امروز محمد هادی، پسرم از من پرسید: بابایی! اتوپیا یعنی چی؟
اول شوکه شدم، بعد خیلی خوشحال شدم که از همین حالا داره به اتوپیا فکر می‌کنه. و
سوالی را پرسید که هنوز جوابش را نمی‌دانم.
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
پاد آرمانشهر فرآیندی نامتناهی به سوی بدتر شدن است
به گزارش خبرگزاری مهر و به نقل از مهرک، کتاب «هومان» نوشته محمد نصراوی رمانی تخیلی و پادآرمانشهری و مناسب گروه سنی نوجوان است. نصراوی پژوهشگری است که حاصل مطالعاتش در حوزه آرمانشهر را در قالب این رمان برای نوجوانان تهیه کرده است. او پیش از این مترجم کتاب اتوپیانیسم بوده است و در تازه‌ترین اثر خود به نام «هومان» راوی شهری به نام لخوریاست که مردمانش هر روز با نقابی بر صورت تنها برای سیر کردن شکم خود، بی‌رویه و بدون چشم‌داشتی کار می‌کنند.
https://mehrak.ir/4HX1y
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕️ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
🔸اتوپیاهای فمینیستی
قسمت دوم
🖋نویسنده مهمان: روح الله طالبی توتی
🔶 وَرای مادری: آرمانشهر فمینیستی در «زن در لبه‌ی زمان»
🔻 ماتاپوی‌ست، آن‌گونه که پیرسی در این رمان به تصویر کشیده تنها یک آرمانشهر
فمینیستی نیست و مولفه‌های آرمان‌شهرگرایانه‌ی دیگری نیز را نمایندگی میکند. می‌توان گفت رویاهای مشترکی که جنبش‌های رادیکال دهه‌ی 1970 پی گرفته بودند، در ماتاپوی‌ست محقق شده است؛ برای نمونه آلودگی محیط زیستی، نژادپرستی، تبعیض طبقاتی، کمبود غذایی، تمامیت‌خواهی و مصرف‌گرایی به طور قابل توجهی محو شده است؛ اما نه خود به خود یا به دلیل یک دخالت ماورایی، بلکه با ایجاد ساز و کارها و سیاست‌هایی که توسط خود انسان‌ها ایجاد شده است. با این حال چون پیرسی توانسته بود ایده‌ی فمینیستی جدایی مادر شدن طبیعی از مادری کردن اجتماعی را به خوبی در این کتاب به نمایش بگذارد، از این جنبه بیشتر مورد توجه قرار گرفت.
🔻 هرچند «زن در لبه‌ی زمان» زمانه‌ی خود را با شور و هیجانی در جهت تلاش برای دست‌یافتن به رویای برابری جنسیتی مواجه ساخت اما به زودی انتقادات بسیاری به این تلقی ساده انگارانه از رفع تبعیض علیه زنان وارد آمد. فمینیست‌های دیگری تصویر پیرسی از مادریِ غیر زنانه را ناملموس و بسیار خیالی توصیف کردند و باور داشتند هیچ زنی نمی‌تواند قضاوت کند که اگر مادری، یک امر زنانه نباشد، دقیقا چگونه چیزی خواهد بود.
🔻 با آنکه پیرسی به قواعد یک روایت آرمان‌شهرگرایانه پایبند بوده، به باور آنان، آرمانشهری که او به تصویر کشیده فاقد عنصر امیدبخشی برای تغییر وضع موجود است زیرا تنها تمایزی که زنان می‌توانند قدرت و عاملیت خود را از طریق آن تحقق ببخشند، یعنی «مادری» را از آنان ربوده و به تکنولوژی سپرده است. حال آنکه تکنولوژی تحت سلطه‌ی مردان است و بعید است مردان بپذیرند زنان با آنان برابرند. پس ماتاپوی‌ست اگر می‌توانست وجود داشته باشد، آرمانشهری نبود که زنان در آن به رهایی برسند بلکه به مرور، تبدیل به ویرانشهری زن‌ستیز می‌شد که نهایتاً زنان در آن منقرض می‌شدند.
🔻 امروزه پس از فروکش کردن تب فمینیستی‌ای که در زمانه‌ی پیرسی وجود داشت، می‌توان با نقدهای وارد به «زن در لبه‌ی زمان» واقع‌بینانه‌تر مواجه شد. در بهترین حالت، این نقدها هشداری نسبت به بی‌توجهی پیرسی به مولفه‌ی فرآیندی یک آرمانشهر است که می‌تواند هر لحظه در حال محقق شدن و به زوال رسیدن باشد. مسئله در اصل بر این پرسش متمرکز است که اگر ایجاد آرمانشهری با برابری جنسیتی به مرور به جامعه‌ای تک جنسیتی و حذف زنان بینجامد، بهتر نیست که از ابتدا به وجود نیاید؟ این پرسشی است که آرمان‌شهرباوران باید به آن پاسخ دهند.
پایان.
🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
🆔 /channel/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/
